Opera quae supersunt omnia

626쪽

tion utitur, aliud sibi utilo osso iudicat nisi id quod ad intelligondum conducit.

.DEΜONSTR. Conatus SeSe conservandi nihil est praeter ipsius rei essentiam per prop. 7. pari. 3.), quae quatenu talis existit, vim habere concipitur ad perseverandum in existendo per prop. 6. pari. 3. , et ea agendum, quae ex data sua natura neceSSario Se quuntur. Vide desin appetitus in schol prop. . pari. 3. Atrationis essentia nihil aliud est quam mens nostra, quatenus clareo distincte intelligit. Vide eius desin inra schol. Prop. 40. pari. 2. Ergo per prop. 40. pari. . quicquid ex ratione conamur, nihil aliud est quam intelligere. Deinde quoniam hic menti co

natuS, UO men quatenus ratiocinatur', suum esse conatur con

servare, nihil aliud est quam intelligere per primam partem huius). Est ergo hic intelligendi conatus per coroll. prop. 22 huius)primum et unicum virtutis iundamentum, nec alicuius fini causa perprop. 25. huius res intelligere conabimur; sed contra mens quatenus ratiocinatur, nihil sibi bonum esse concipere poterit. nisi id quod ad intelligendum conducit per desin. i. huiuS)Pq. e. d.

PROPOS. XXVII. Nihil corto scimus bonum aut malum esse, nisi id quod ad intelligendum severa conducit, vel quod impedire potest quo minus in- tolligamuS.

DEΜ0ΝSTR. Mens quatenus ratiocinatur, nihil aliud appetit quam intelligere, nec aliud sibi utile esse iudicat, nisi id quod ad intelligendum conducit per prop. praeci). At menc per prop. 41.

et 13. pari. . cuius etiam schol vide rerum certitudinem non habet, nisi quatenus ideas habet adaequatas, sive quod per Schol. 2. prop. 40. pari 2 idem est) quatenu ratiocinatur. Ergo nihil certo scimus bonum esse, nisi id quod ad intelligendum revera conducit et contra id malum, quod impedire potest quominus intelligamus q. e. d.

PROPOS. XXVIII. Summum montis bonum est Dei

cognitio, et Summa menti virtus Deum cognOScere.

627쪽

PARS IV. 349

DEMONSTR. Suin multi, quod mens intelligere potest, Deus est, hoc est per desin. 6. part l. hens abs0lute insultum, et sine quo per prop. 15. part l. nihil eSSe neque concipi potest. Adeo que per pr0p. 26 et 27. huius summum mentis utile sive per desin. l. huius b0num est Dei cognitio. Deinde mens quatenuSintelligit, eatenus lantum agit per prop. I. et 3 pari. 3.), et eate Dus tantum per pr0 p. 23 huius potest absolute dici, quod ex virtute agit. Est igitur mentis absoluta virtus intelligere. t Summum, quod mens intelligere potest, Deus est ut iamiam demonstravimuS). Ergo mentis summa virtus est Deum intelli

PROPOS. XXIX. Res quaecumque Singularis, UiuS

natura amo Stra prorSu est diversa, noSiram agendi potentiam nec iuvare nec coercere poteSt, et absolute res nulla potest nobi bona aut mala Sse, nisi commune aliquid nobiscum habeat.

DEMONSTR. Cuiuscumque rei Singularis, et consequenter per coroll. prop. 10 pari. 2. hominis potentia, qua existit et ope ratur, non determinatur nisi ab alia re singulari per prop. 28. pari. I.), cuiu natura per prop. 6 part . . per idem attributum debet intelligi, per quod natura humana concipitur. Nostra igitur agendi p0 te utia, quomodocumque ea concipiatur, determinari et consequenter iuvari vel merceri potest potentia alterius rei singularis, quae aliquid commune nobiscum habet, et non potentia rei, cuius natura a n0stra prorsus est diversa et quia id bonum aut malum Vocamus, quod causa est laetitiae aut tristitiae per prop. 8. huius), hoc est per Schol. prop. 11, pari. 3. quod nostram agendi potentiam auget vel minuit, iuvat vel coercet ergo res,

cuius natura a nostra prorsus est diversa, nobis neque bonam que mala eSSe poteSt q. e. d.

PROPOS. XXX. Ros nulla per id, quod cum OStra

natura commune habet, potest esse mala; sed quatenus nobis mala est, eatenus est nobi contraria. DEΜοNsTR. ad malum vocamus, quod ausa est tristitiae

630쪽

per prop. 8 huiu*, hoc est per eius defin quam vide in schol. Prop. li pari. 3. quod nostram agendi potentiam minuit vel coe cet. Si igitur res aliqua per id, quod nobiscum habet commune.

nobis esset mala posset ergo res id ipSum, quod nobiscum commune habet, minuere Vel coercere quod per prop. 4. pari. 3.)est absurdum. Nulla igitur re per id, quod nobiscum commune habet, potest nobis esse mala Sed contra quatenus mala eSt, hoc est ut iamiam ostendimus quatenu nostram agendi p0tentiam minuere Vel coercere poteSt, eatenus per prop. 5. pari. 3.) nobis est contraria; q. e. d.

PROPOS. XXXI. Quatonus res aliqua cum OStra

natura convenit, eatenu noeeSAari bona St. DEMONSTR. Quatenus enim re aliqua cum nostra naturacon enit, non poteSt per prop. praec. esSe mala. Erit ergo ne cessario vel b0na vel indisserens. Si hoc p0 natur, nempe qu0d neque bona sit neque mala nihil ergo per axioma huius ex ipSius natura sequetur, quod nostrae naturae conServationi inSe vit, h0c est per hypothesin quod ipsius rei naturae conservationi inservit. Sed hoc St absurdum per prop. . pari. 3.). Erit

erg0, quatenu cum noStra natura conVenit, necessario bona; q. e. d.

COROLL. Hinc sequitur, quod quo re aliqua magis cum

noStra natura convenit eo nobi S S utilior Seu magis bona, et contra quo re aliqua nobis est utili0r, eatenus cum nostra natura magis eo venit. Nam quatenu cum DOStra natura non convenit, erit necesSario a n0Stra natura diversa vel eidem contraria. Si diversa, tum per prop. 29. huius neque bona neque mala esse poterit; si autem contraria, erit ergo etiam ei c0ntraria, quae cum DOStra natura conVenit hoc est per prop. praeced. contraria bono seu mala. Nihil igitur nisi quatenus cum nostra natura convenit, p0test eSSei0num atque adeo, quo re aliqua magi eum nostra natura convenit, eo est Utilior, et contra; q. e. d.

PROPOS. XXXII. Quatonus hominos passionibu Sunt obnoXii, non poSsunt eatenus dici, quod natura

con Veniant.