Orationes

211쪽

σωματα την παιδοτριβικὴν, ης η γυμναστικη μέ90ς ἐστὶ, περὶ δὲ τας ψυχας την φιλοσοφιαν, περὶ ης θωi82 μέλλω ποιεῖσθαι τ0υς λογους, αντιστροφους καὶ συζυγας καὶ σφωιν αυταῖς ομολογουμένας, δι' ων οι προεστῶτες αυτων τας τε ψυχὰς φρονιμωτέρας καὶ τα 92 σωματα χρησιμώτερα παρασκευάζουσιν, Ου πολὐ δια-στησα μενοι τας παιδειας απ αλλήλων αλλα παραπλησιαις χρωμενοι καὶ ταῖς διδασκαλιαις καὶ ταῖς 183 γυμνασίαις καὶ ταῖς αλλαις επιμελειαις. ἐπειδαν γαρλαβωσι μαθητας , οι μεν παιδοτριβαι τα σχηματα ταπρ0ς την αγωνιαν ευρημένα τους φοιτωντας διδασκουσιν , οι δε περὶ την φιλοσοφίαν οντες τας ἰδέας απασας, αἷς ὁ λογος τυγχανει χρωμεν0ς , διεξερχ0 184 ται τοις ιιαθηταῖς. ἐμπειρους δὲ τουτων ποιησαντες καὶ διακριβωσαντες ἐν τουτοις παλιν γυμναζουσιναυτους καὶ πονεῖν ἐθιζουσι καὶ συνειρειν καε ῖνεκαστον ων ἔμαθον αναγκάζουσιν, ινα ταυτα βεβαιο- τερον κατασχωσι καὶ των καιρων ἐγγυτέρω ταῖς δόξαις γένωνται τω μὲν γαρ εἰδέναι περιλαμῖν αυτους ουχ οἷον τ εστίν ' ἐπὶ γαρ ἀπαντων των πραγμάτων διαφευγουσι τας ἐπιστήμας οι δὲ μάλιστα πρ0σ40ντες τον νουν καὶ δυνάμενοι θεωρειν το συμβαῖνον 185 ως ἐπὶ το πολῶ πλειστακις αυτων τυγχανουσιν. τουτον δε τον τροπον ἐπιμελουμενοι καὶ παιδευοντες μέχρι μεν του γενεσθαι Mλτίους αυτους αυτων τους μαθητας, καὶ σχειν αμεινον τους μὲν τας διανοίας, τους δε τας των σωματων εξεις, αμυφότεροι δυνανται

προαγαγεῖ ἐκεινην τὴν ἐπιστ μην ουδέτερ0ιτυγχανουσιν ἔχοντες, δι' ης αν οι μεν ἀθλητας ους 92βουληθεῖεν, οι δε ρήτ0ρας ίκανους ποιήσαιεν, αλλα μεθος μεν αν τι συμβάλοιντο, το δ' ολον αἱ δυνάμιεις

ISOCRATES. II.

212쪽

αυται παραγίγνονται τοῖς καὶ τη φυσει καὶ ταῖς επιμελείαις διενεγκουσιν. i86 Ο μεν ουν τυπος τγῆς φιλοσοφίας τοιουτος τις ἐστιν. s. . ιδ .) υγουμω δ' υμας μαλλον αν ετικαταμαθεῖν την δυναμ ιν αυτης, εἰ διελθοιμu τας υποσχεσεις, ἶς ποιουμεθα πρ0ς τους πλησιά ιν ημῖν

187 βουλομενους. λεγομεν γαρ, ῶς δεῖ τους μελλοντας διοίσειν mi περι τους λογους 'I περι τας πραξεις ῆ περιτας αλλας εργασίας πρῶτον μεν προς τουτο πεφυκε- ναι καλως, προς οπερ αν προτὶρημενοι τυγχανωσιν, λειτα παιδευθῆναι καὶ λαβεῖν την επισταμην, ῆτις αντὶ περι εκαστου, τριτον εντριβεῖς γενεσθω καὶ γυμνασθῆναι περι την χρείαν καὶ την ἔμπειρίαν αυτων ' εκ τουτων γαρ εν ἁπάσαις ταῖς εργασίαις τελεχυς γλI88 γνεσθαι καὶ πολυ διαφεροντας τῶν αλλων. εἰ νω δε τουτων προσῆκον εκατεροις, τοῖς τε διδασκουσι καὶ τοῖς μανθανουσιν, ἴδιον μιεν τοῖς μεν εἰσενεγκασθαι την φυσιν, οῖαν δεῖ, τοῖς δε δυνασθαι παιδευσαι τους τοιουτους , κοινον δ' αμφοτερων το περὶ την εμπει- ριαν γυμνασι0W δεῖν γαρ τους μεν επιμελως επι- στατῆσαι τοῖς παιδευομενοις, τους δ' εγκρατως ἐμ I89 μεῖναι τοῖς προσταττομενοις. ταυτα μεν ουν εστὶν, ακατα πασων λεγομεν των τεχνωπι εἰ δε δη τις α νε- μενος τῶν αλλων ἔροιτο ιμε, τί τουτων μεγίστην πει 94δυναμιιν προς την τῶν λογων παιδείαν, αποκριναίμηναν, οτι το τῆς φυσεως ανυπερβλητον εστι καὶ πολυπαντων διαφερει ' τον γαρ εχοντα την μεν ψυχην ευρεῖν καὶ μαθεῖν καὶ πονησαι καὶ μνημονευσαι δυνα- ιιενην, την δε φωνην καὶ την του στομιατος σαφηνειαν

213쪽

γιγνομενην, ἀλλὰ τὴν μετα σωφροσυνης Ουτω παρασκευαγυσαν τὴν ψυχὰὶν ἄστε μηδὲν ὴττον θαρρεινεν δὴ πασι τοῖς πολίταις τους λογους ποιουμενον ἐπρ0ς αυτον διανοουμενον, τίς ουκ οἶδεν, O τι τυχων ὁ τοιουτος πωδειας, μὴ τῆς ἀπηκριμμενης αλλα τῆς επιπολαίου καὶ πασι κοινης, τοιουτος αν εἴη ρητωρ, 191 οἷος ουκ οἶδ' εἴ τις των Ελλήνων γεγονεν; καὶ μενδὴ κακείνους ἴσμεν τους καταδεεστεραν ιὲν τουτωντην φυσιν εχοντας, ταῖς δ' εμπειριπις καὶ ταῖς ἐπιμελείαις προεχοντας, οτι γίγνονται κρείττους Ου μο- νον αυτων αλλα καὶ των ευ μεν πεφυκοτων, λίαν δαυτων κατημεληκοτων ' 60GO ' εκατερον τε τουτωνδεινον αν καὶ λεγειν καὶ πραττειν ποιησειεν, αμφοτερα τε γενομενα περὶ τον αυτον ἀνυπερβλητον αν192 τοῖς ἄλλοις αποτελεσειεν. περὶ μεν ουν τῆς φυσεως καὶ τῆς ἐμπειρίας ταυτα γιγνωσκω ' περὶ δε τῆς παιδείας ουκ πω τοιουτον λογον ειπε ουτε γαρ ομοίανουτε παραπλησίαν εχει τουτοις τὴν δυναμν. εἰ γαρτις διακουσειεν απαντα τα περὶ τους λογους καὶ διακριβωθείη μαλλον τῶν ἄλλων, λογων μεν πειητίὶς

214쪽

ποθεν.

215쪽

μεταστησομεν τας γνωμας αυτῶν eti τας βλασφημίας καὶ κατηγοριας, αἷς χρῶνται καθ' ωῶν, ἐξελεγξομεν ψευδεῖς ουσας. εμὶ di διτταί. λέγουσι γαρ οἱ μὲν, ως ἔστιν η περὶ τους σοφιστας διατριβηὶ φλυαρια καὶ φενακισμος' ουδεμία γαρ ευρηται παιδεία τοιαυοὶ, διης γένοιτο τις αν mi περὶ τους λογους δεινοτερος ἐπερὶ τας πριαξεις φρονιμώτερος, αλλ' οι προέχοντες

19ς ἐν τουτοις τῆ φυσει τῶν αλλων διαφερουσιν ' οι δεδεινοτέρους μεν ὁμολογουσιν εἶναι, τους περὶ την μελετην ταυτην ὁντας, ου μην αλλα διαφθειρεσθαι καιγίγνεσθαι χείρους ἐπειδαν γαρ λάβωσι δυναμιν, τοῖς αλλοτριοις ἐπιβουλευειν. ώς ουν Ουδεν υγιες ουδ' αληθες Ουδέτεροι τουτων λέγουσι, πολλας ελπιδας εχω πασι φανερον ποιήσειν., IIρωτον δ' ενθυμήθητε περι των φλυαριαν φα-σκοντων εἶναι την παιδείαν, ώς αυτοὶ λιαν καταφα-νως ληρουσιν. διασυρουσι μεν γαρ αυτην ώς ουδενωφελεῖν δυναμιενην αλλ' απάτην καὶ φενακισμον Ου- σαν, αξιουσι δε τους συνοντας ημῖν ευθυς μεν προσ-rω ελθοντας διαφερειν αυτους αυτῶν, ολιγας δ' ημερας συνδιατριψαντας σοφωτερους ἐν τοῖς λογοις καὶ κρείττους φαινεσθαι τῶν καὶ ταῖς ηλικίαις καὶ ταῖς ἐμπειρίαις προεχοντων, ἐνιαυτὰν δὲ μονον παραμείναντας siήτορας απαντας αγαθους εἶναι καὶ τελειους καὶ μηδὲν φαυλοτερους τους αμελεῖς τῶν πονεῖν --λοντων μηδε τους αφυεῖς τῶν τας ψυχὰς ανδρικας 203 ἐχόντων. καὶ ταυτα προσταττουσιν, Ουε ημῶν ακηκοDτες τοιαυτας ποιουμιένων τας υποσχεσεις ουτ ἐν ταῖς αλλαις τέναις καὶ παιδείαις ουδεν εωρακοτες τουτων συμβαῖνον, αλλὰ ριολις si εν miis τας ἐπιστήμας παραγιγνομενας, ουχ ομοίως δ' αλληλοις ο τι αναάθωυεν ἐξεργαζομένους , αλλὰ δυ0 μεν η τρεῖς

216쪽

απάντων τῶν διδασκαλείων γωνιστας γιγνομεν υς, τους δ' ἄλλους ἐς αυτων ἰδιώτας ἀπαλλαττομενους. 202 καίτοι πως ουκ ἄφρονας εἶ, μ χρη ν0ωγιν τους τας δυναμεις τας ἐν ταῖς υμ λυγονμεν-ς τῶν τεχνῶν

218쪽

τα δε στρα0τερα, τὰ δε φρ0νιμωτερα ποιουσι, περὶ τὴν

212 περ καὶ τὰ θυία δυνηθείη προαγαγειν, αλλα τοσαυτην απαντων Vμων ἀτυχίαν κατεγνωκασιν, ωσθ' ὁμολογή ειαν μεν αν ταις ὴμετεραις διανοίαις εκαστον των ἄντων βελτιον γιγνεσθαι καὶ χρησιμωτερον, αυ- τους δ' ἐμας τους εχοντας την φροντὶ γιν ταυτλην, ἡ πάντα πλείονος αξια ποιουμεν, τολμωσι λεγειν, ως ουδεν αν αλλήλους προς ἐπιείκειαν ευεργετήσαιμεν. 213 o δε παντων δεινοτατον, o τι κα εκαστον τον ἐνιαυτὸν θεωρουντες εν τοις θαυμαοι τους μεν λεοντας πραοτερον διακειμενους προς τους θεραπευοντας ητων ανθρωπων ενιοι προς τους ευ ποιουντας, τας δ' ἄρκτους καλινδουμενας καὶ παλαιουσας καὶ μιμουμ- 1032l νας τας Mιετερας ἐπιστήμας, Ουδ' εκ τουτων δυνανται γνωναι την παιδειαν καὶ την ἐπιμελειαν, ὁοηνεχει δυναμιιν, ουδ' Oτι ταυτα πολῶ αν θαττον τὴν η-uετεραν φυσιν ῆ την εκεινων ωφελήσειεν ωστ'απορω , ποτερον αν τις δικαιοτερον θαυμασειε τας πραοτητας τας τοις χαλεπωτάτοις των θηψίων ἐγγιγνομενας 'I τας αγριοτητας τας εν ταις η υχαις των τοιουτων ἀνθρωπων ενουσας. 215 Ἐχοι δ' αν τις πλείω περὶ τουτων εἰπειν ' αλλαγαρ ην πολλὰ λίαν λεγω περὶ των παρα τοις πλει στοις ομολογουuενων, δεδοικα, μη περι των αμφισβητ0υμενων απ0ρεῖν δ0ξω. κς ιζ.) IIαυοάμενος ουν τουτων ἐπ ἐκείνους τρεψομαι τους ου καταφρονουντας μεν τῆς φιλοσοφίας, πολῶ δε πικροτερον κατηγορουντας αυτῆς, καὶ μιεταφεροντας τας πονηριας τας των φασκοντων μεν εἶναι σοφιστων, αλλο δε τι πραττοντων ἐπὶ τους Ουδεν των αυτ ον ἐκεινοις ἐπι-

220쪽

βαινουσων Ουκ ἀν δυναιτο μιετασχειν, τῆς δε δ0ξης τ ῆς δια την πονηριαν γιγνομενης αυτος ἀν το πλειστον μερος ἀπολαυσειεν. επειτα τίνας ἀν καὶ δια φθειρπιεν καὶ τους πως διακειμενους λαβοιεν ἀν μα- 223 θητας; αξιον γαρ καὶ ταυτα διελθεῖν. ποτερον τους riori κακοηθεις οντας καὶ πονηρους; καὶ τίς αν, ἁ παρα

νες τυγχανουσιν οντες ωσπερ ὁ κατήγορ0ς, πρ0σηκει καὶ τους αλλους απαντας δ0κεῖν εἶναι τοιουτους, αλλαδεῖ χωρὶς περὶ εκαστου διαγιγνωσκειν. τουτου δ' ενεκα καὶ τ0υς λογους υμῖν π90ανεγνων καὶ τ0υς πλησιασαντάς μοι διῆλθ0ν, δηλωσαι) β0υλομενος, ο σον διεσταμεν ἀλληλων. ευρήσετε γαρ ουδὲν των αυτων