Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

111쪽

τριαρ- αρ αυρον ἐπὶ δίφρου , τῶν δ' ακροασο ιένων τὴν A. . 13at δικπν Q κατέρων se εῶν, σοὶ μον- τον βασιλέως προστετα--ος, σκίμπους ἐτέθη κατα προσωτον βασιλέως , καὶ ουτος απωτέρω σπερ ἰδων ηυξάμην, περ ιπσν, σῆμερον τὴν γῆν 5χανεῖν μοι, καταδίκης τόπον τον καθέδραν λογισαμένεν ἀλλ' 62ώνιο τον αντον προν πιν ἐκ του λακκον των λεοντων regia

βῆ διασώσας, καὶ τῆς Βαβυλωνίας καμίνου του τρεῖς παῖδας κρείττονας ἀποδείως θεὸς, καὶ Σωσά-αν τῶν ἀδίκων κριτων Cτῆν συκοφαντίαν ἐλέγξας, αὐτὸς τῆς ἐφεστωσης ἀνώνης κρείτ-

τον καὶ σε νυν ἀποδείξαι, καὶ ὐrοστειχα τὸν απελον αυτου προπορευεσθαί σου, καὶ σοφίαν παρασχοι καὶ συνεσιν ἄστετὰ προβαλλομενα λύειν εὐκολως, αραχνης ἱστους ' υτεμ μαμένου του ἐκτηυ - , ὁ βασιλευς , o του ριστου θέλημα γενέσ ' εἰπὼν, καὶ, πάππε μηνυσας - τοιμος ἐστι x5τ προσταττομενον ἐκπληρουν, προς τους δεον επιστραφεῖς, ,,νυν καιρις'' ἔφη ἀνδρίαν ἄμα καὶ σπονδην καὶ συνεσιν καὶ καρτερίαν ἐν τοῖς δεινοῖς ἐπιδειυσθυι νιῶς καίτοι γε πολλοὶ πολλάκις καὶ τὸν ἀριδιον ἐλάσσους, ira ταλλα ημῶνήττωμα Dνοι, μονοιαν πησάμενοι, θαυμάσια τε καὶ ἀκοον ἐκπληττον-2οτα κατωρθωσάν τινα ημῶς δε τοσουτου οντας καὶ τοιουτους

πολυ δηπου δικαιοτερον ἀξίους εαντων κἀπὶ των προ- φα-νηναι, ἐγκωμίων να δράσαντάς τινα καὶ - ω, ως η καλως ζῆν et ἀποθανεῖν -κλεῶς - ταυτην μον ν πή--σθαι διάνοιαν αζίαν εαυτῶν. ἐγώ μι- ον - δε πρὸς την δίκην

tnae locum illam sedemum interpretans, optavi, ut disebam, odio mihi terram dehiseere. Verum Dens, qui prophetam suum Danielem de lacn Immim liberavit, et tres pueros a Babylonia fomae inlaetos praestitit, ollatasque in Susannam scelestorum iudicum alumnias detexit, idem te nune, qua premeris, nee sitate superiorem reddat; angelum suum mittens, qui te antecedat, et sapientiam hi atque intelligentiam largiatur, qua obiecta facile em telas araneam di solvas. Haec ubi preeatus est eunuchus, Dei Voluntas fiat, ait Imperator iubetque avo renuntiari, se imperata saevi m et eouversus ad amicos, si eos eo elia si unquam alias, nunc tempus Venit, auo virtutem, diligentiam, radentiam, toleruntiamque nostram tam formidoloso tempore deelaremus Enimvero eum multi saepe et numero et aliis rebus nobis impares, animoram saeta conspiratione admirabilia et obstupessenda prospere sessorint, nos ita frequentes aetates longe utique iustius est praeclaris et laudabilibus Lacinoritineemelendis notiismet ipsis dignos apparere, et aut vitam oti tam v vero, aut gloriosam mortem oppetere, hanc solam mentem nos decem arbitrantes. Ego ad tribunal vado: Mod si ruino munere raram coniung- v, interque nos amarititer uerum intuebimur, erit me Cantae-nua. 5

112쪽

A.c. 13α χωρῶ ἀλλ ει μὲν αἰανθις γένοιτο, μου διδόντος ἀλλήλοις τε συγγενέσθαι καὶ τον ποθεινὴν ἀλλήλων ομνιν ἰδεῖν, νυδ χάρις- εἰ δ' ἔτερον τι δέδοκται περλήμῶν, ἐγὼ μεν ἀσπαζομαι μας ταP. 44 τελευταῖα δῆ et αυτα ἡμεῖς δ 'αζιοι φάνητε καὶ τῆς vγενεια καὶ τῆς ἀνδριας.V Mi τουτοις ἀμφοτέρων ἀποκρίνασθυι υρρινm νων, του πρωτοστρατορος ἐπισχοντος. ὁ μέγα δηιωτικος

ἔφη ,,τῶν λογικῶν ἀνθρώπων κατα τουτο τῶν ἀλογων περ χόντων, τι λογι χρωμενοι τα δέοντα αἱρουνται, ουδὲν ἀναγνκαιοτερον ουδὲ υφελιμωτερον του φιλιαν αἱρεῖσ- ἰγονμαι.

V. 36 τοι νυν καὶ αυτος, εο ανιλευ, τὴν σὴν φιλιαν ἐκ παιδος ρη-io μένος, καὶ εἰς τοδε χρόνου διατηρήσας αυξανομένην, καἰ μέχρι ζωῆς ρων ἀκραιφνῆ καὶ καθαραν ἐλπιζω φυλα ειν θαρ-

σει τοιγαρουν, ω βασιλευ, ως ου προτερον σοι τῶν βουλη- των τι συναντησει, πρίν ἐμὲ πεσεῖν τῶν ἰδιων αιματιον HGBπεπλησμένον- συ μεν ουν ἐχου τῆς προκειριένης δον I x is ρα του σωτῆρος χριστου αὐτος αυτον τεκουσης βοηθει', τι

δὲ καὶ ταῖς παῖς του προ μικρον παρα βασιλέως ἀπεσταλμένου τετειχισμένος. εριεῖς δ' ἐν φυζωτέριν τον, ἐν δ δικογεννοσεται, μενουμεν οικε, τας φυλὰς υπὸ τῆς σῆς οφελειας οντες ετοιμοι προέσθαι, βίας ἐπαγομένης ' τοῖς αυτοῖς δὲ τολαοτοις καὶ ὁ πρωτοστράτωρ εἰπων ἀρκεῖσθαι, ἀλλήλοις συνταζομμενοι, καὶ ἄσπερ περιπτυξάμενοι τελευταῖον τε σταυρῶν τε

C καθοπλισαντες όαυτους ἐχώρουν ἐπὶ την δίκον Ἀτρέπιε καἰ βεβρμοτι καὶ σχηματι καὶ φρονήματα

gratias numini persolvamus ' Si quid aliud illi de nobis eomplacitum

est: ego his verbis postremum vos salutato volo vos autem nobilitati virtutique vestrae paretote. Ad ista cum uterque dicere aliquia Percuperet, Protostratore cunetante, magnus domesticus vocem inham verba resolvit: una homines intelligentiae consiliique participea hoc brutis animantibus antecellaui, quod ope et impulsu rationis eommoda et necessaria sibi eligunt, nihil ego commodius magis e nocessarium Pinor, quam eligere, quem diligas et a quo vicissim diligare. Proinde et ipse amicitiam tuam, imperator, in quam teneris adhuc annis intravi, et cum aetate auctam hucusque conservavi, etiam ad exitum vitae inoffensam sanctamque custodiam. Habe igitur bonum animum non enim prius tibi quidquam secus ae velimus continget, quam ego meo rumoratus sanguine occubuero et proposita Perge Via sedivatoris Curisti eiusque genitricis auxilio subnixus nec non eius V iis communitus, quem paulo ante avus misit. Nos te ad iudieii l eum comitantes, oris manebimus, parati, si qua vis oriatur, vitam certae morti pro tua salute opponere. In his iisdem se acquiescere eum confirmasset protostrator, velut ultimum inter se complexi, .cmeisque divinae signo obarmati, iunctim ad iudicium constanti et

immutabili oris habitu et eum animi altitudine gressus tendunt.

113쪽

sἐφ' sis προσῆκεν ἔκειστος ἐκαθέσθησαν. 4σαν δ' οὐτοι Γερασμμος τε ὁ πατριάρχης, χαριτων μὲν θειων πεπληρωειέν N κιώτῆς μοναδικῆς πολιτείας εἰς ἄκρον ἐληλακιώς, πολιτικων δὲ πραγμάτων κα δημοσίων πανταπασιν ἀπειρως χων - τον τῆς Φιλαδελφείας θρονον κοσμῶν θεολνναος, καἰ αυτος οριὸν εἰς κρον αρετῆς κων, κα πολιτείας ἀκριβειαν μοναδικῆς οὐρεονον κατωρθωκως, ἀλλα καὶ Λέρους ἱκανῶς χων διδαξα - τι δὲ κα φρονήσεως ὁ ἔχων, κα παιδειας της -- ου ολίγον ριεταλαβων . ἀπο δὲ τῶν τῆς συγκλφου παρῆσαν , τε μεθα λονοθέτης, Μετοχίτης, ον ἐδήλωσε φλωας P. Siso λογος, καὶ ὁ ἐπὶ του ἄπικλει- κηφορος ο λουμνος π φος ἀν' - θαυμάσιος ἐν φρονήσει, πολλῆς τε ἀπολαυων προς βασιλέως εννοίας τε καὶ τιμῆς - δι' ἐν αὐτὴν μου θυγατέρα ψηρον ν τε υἱεν αυτου τι, δεσπόση γωώ- προς -- μου κοιναν αν ηγαγεν ὁ βασιλευς. - δὴ προτερον ἀν ην aομεσάζων και αντος προς - πράγρι- μασιλεῖ, τοτε δὲ πο

νοσον, πωαλγέα δὲ ἐν, τῆς μὲν ἡπηρεσίας ἐπέπαπιτο, τιμει δ' ἀπέλαυε τῆς παρὰ βασιλέως πολλῆς. προς τουτοις δὲ και

i5 Interpres legit θουμενος, male nam est e Xούμνος. Eius nominis hartularitis apud Niectam reperitur; et infra aliquis etiam occurre Rr Amicis ergo extra remanentibus, ipse loeum Iudicii intro

gressus, et avum in solio, inintima autem sive assessores Pro sua

ruemqMe dignitate eonsidentes reperiens, in scamno humili, de quoicebamus, consedit. Porro arbitri illi erant Gerasimus patriarcha, divinia eumulatus muneribus et ut in vita solitaria ipsum fastigi- um persectionis attigerat, sic civilium publicarumque reriun longe ignorantissimus erat. Deinde insignis Philadelphiae episeopus Theseleptus, qui et ipse ad ulmen virtutis aseenderat nec solum omnes unae anachoreti e numeros adeptus erat, sed aliis quoque ad eamdem disciplinam idoneum se magistrum praebere potera Adde quod Vir prudens et in extemis doctrinarum studiis versatus non mediocriter. De senatu palatino praesentes aderant magnus logotheta Netochites, cuius antea meminimus, et Nieephorus Chumnus, qui a Meseo praeerat, admirabili sapientia consilioque taeduus, et ab imperatore henevolentia honoreque singulari signatus, ita ut eta am Irenen filiam eius Ioanni despotae filio suo nuptiis oniungereti Hie ieephoras priva mperatoris domestiea administrabat tum au tem P ara conflictatus, unctione illa ablera Nihilo minus summo eum honore imperator prosequebatur. Praeter hos autem aderat

114쪽

-ἐυμ οἱ παροντες, ὁ ἄνθρωπος οπτος περ του ἐπιμον

δυσρορ ορα , αὐορκοις πιστουμενος τοὐς λογους, en οντενον υτε τότε των ἐγκαλουμένων ἐμαυτιο τι συνοιδα εἰσαφιέ - ἐξαμαρτανειν πιντοι γε καὶ πανω πειθομαι τοιαυτα, οἷον ειν ο

- καλως χειν δοκουντος ἡ εἰ δ' τι τοιουτον τερον καὶ του

2. Seribendum ortasse διεξελθουντος. et constantinus Acropolita, ipse quoque magni logothetae dignitate

ornatus. Facto igitur paulisper silentio Andronicus maior infit: mine patriarcha, quique oram adestia, hi homo nepotem designans est moribus intractabilis et arrogans atque inobediens, neutiquam mihi cedit; sed pro libidine agit omnia , nostrae voluntatis ne Parvam auidem rationem dacens. Propterea-Hactenu iunior tacitus sedebat. Illud autem verbum, Propterea, initium serendae adversum s sententiae ratus. Obsecro te, exesamat, sacratissime domine imperator, pauxillum subsiste, mihique medium spatium ad loquendum ne denega et ubi summatim, quae voluntas seri, expli Vero, reliquum orationis tuae absolvito. Sinente sene, ut diceret, quae vellet, hunc in modum disseruit Deum testem invoco, me quorum aecuso criminum, nullius mihi onaesum sae. Quod ipsum et alias maiestati tuae ex vim excellentem Iosephum legatiam meum indicavi, et nunc rersus assero et ut verbis meis apud te fides sit, lusiurandum interpono, eonscientiam meam nec hodie impediri atque eonvivet, nec tum impeditam atque eonvietam fuisse ullius ho

rum feelerem, quorum nune reus peragor Veremtamen peccasse me

talia quaedam peccata libenter crediderim, ut si te inviis Venatum

ierim si diutius, quam tu sorsitan velles, equestribus Iudi indu

115쪽

i5τοι γ' ἔφασκον ἐμὲ προς οδ διελεγόμην, παντ-ασιν λεωρτω- νειν περὶ τῶν πραγ-πων γνωμης ορο is, εἰ του ἄντο δι-- ζοντος οντος καὶ ἐγκαλονντος, ἐρημvν υπιοι ea αλωσε αε,

serim aut si quid allii huiusmeren inlussu tuo perpetrarint, et posse ea mandatum quoque tuum pro nihilo putans, inito minus faeere Perrexerim. Atqui ego in his peceare me nesciebam, tibi autem deli quere forsitan videbar. Si mihi persuadens, nihil me indignum a mittere, dieebam iis, quiMiscum mihi sermo, velle magnopere Pud

dominum et imperatorem causam dicere ita namque nullius, quorum arguerer, convictum iri, et ipsum imperatorem flagitiorum meorum abiecta suspicione iram remissurum. Negare non potes, te

ab obitu parentis mei imperatoris usque hodie tam implacabilem

adversus me iracundiam aluisse, ut tanto intervallo non verbo a tem uno dignatus sis et quod eum considero, morte ipsa dirius id tur. Talia occurrebant quae di rem sperabamque tempus aliquod desensionis nacturum ex lege, quae iudieiis ipsis dominatur. Atenim desipere me aiebant quibuscum agebam, a Putarem eodem a cusatore et ludice mon potius indicta causa me damnatum, quam probationes et argumenta mea quamobrem damnandust non sim, requisitum iri. Quorum orationi fidem non habebam quam nune re ipsa omprobatam videns antequam enim verbum emisi, apud te ii dicem omnibus calculis condemnatus sum euius rei evidens in-

dieitu sedes humilis, in quam damnatus sum vix tandem intelligo,

116쪽

A. c. isai ηματων ἐῶ γὰρ εἰπεῖν δίκαιον ἐπει δ' cura πιπραγίαι --ε--τον πνευσαν βαθυ κατ' ἐμου - μοι καὶ τὰ πατρος cmudiam τοσουτον ἐκπεπολεριῶσ ι, eo flavo τῆς τφου προ πω σης ἐλευθερίας τυγχάνειν ἐπι το τα ἐγκλήματα πολυσωθαι, δέομαι του σου κράτους, eo βασιλευ, μὴ προτερον νῆφον claCενεγκεαν, πρὶν αν τα κλώγματα, απερ μου κατηγορφως, βασάνιν δοκιμασθῆ καν μέν τι φαίνωμαι τουτων ἐζε γασμένος, την ἐσχάτην δουναιχῶν ἀποθανοντα αν δ' ἐλευθερος ἐκ πάντων τουτων ἀποδειχω, περ οἶμαι καὶ σὲ βουλεσθαι κα δι'

ευχῆς ποιεῖσθαι, τοτ' ἐυσται πάλιν πατρί γε οντι σοὶ καὶ κυ-to

ριεν πράττειν τὰ κατὰ γνωμην ' δευτοις τοῖς λογοι εἰς ὀργὴν ἐξαφθεῖς ἐπιπλέον ὁ πρεσβυτερος βασιλευς, τραχυτέρα του

28 δέοντος χρησάμενος τῆ φωνῆ, μὴ οἰεσθαι ἐτον λεγε τῶν καλουμένων ἀπο ρι-ου ὁ νέος δὲ Ἀνδρονικος ευμ προς τον τοιουτον ἀπαντῶν λογον, κράτιστε βασιλευ' εφηδετῶν ἐμοὶ νιν is D ἐπενεχθέντων ἐγκληματων πολλων οντων καὶ χαλεπῶν, λι καὶ πλείω καὶ χαλεπώτερα σου προτάξαντος ενεγκα αν σιγῆ ο δὲ νυν φης, μῆ οἰεσθαί με χριστιανον, τοσουτον ἀπέχω του

σιγῆ φέρειν et προς ἐμὲ ειρῆσθαι νηώζειν, ἔστ' ἐμίδος ετ

νος τῶν φανυλοτέρων τὴν γονὴν ταυτην 'ages. ἀλλ' εἰ καιao

6. ἐπανεχθέντων antea. o. Ita eorr. pro νομιζουν, ED. P. νομίζειν. illos quam me iudica se prudentius. Μihi vero melius mitto dicere iustius persuadebam sore, eo modo rerum eventum Videre. Quoniam autem adversa sors ita me horribiliter amavit, ut nullo modo mihi debitam libertatem ad respondendum eriminibus obtineam, oro a testatem tuam, imperator, uti prius sententiam ne seras, quam quae obiecisti, explorata et probata fuerint ut si quid eorum admisisse deprehendar, capite poenas exsolvam: sin autem per omnia liberet innocens inveniar quod te quoque desiderare et votis optare existimo ut tibi rursum patri ac domino meo quod libuerit laeere liceat His verbis maiores inflammatus ira senior asperiore Voceruam sas erat exclamans, arbitrari se illum non esse Christianumixit. Cui verbo uinior statim sic occurrit: cum multa et gravia de me crimina praedicaris, imperator optime, si plura adhuc et gra Viora praedicasses, silentio sustinuissem sed quia nunc me Christianorum numero cximis, tantum abest, ut hoc tacitus seram aut in me convenire ducam, ut culicis, aut si quid est eo contemptius, hanc Vocem dicere non verear. Sed ut tu me pro Christiano non habeas , at certe christus, qui pretiosum sanguinem suum pro mea

117쪽

HISTORIARUM L 15. 7

τις χρεια τοιουτων λόγων εἰ μὲ, δικαζεις, δικαζε κατα -- A. c. 13ai

λαμβανειν πράττε τοιγαρουν α σοι κεχαρισμένα χαριτας δέ - τας μεγιστας μολπω τῶ καὶ λέγειν κω πραντειν - των

σει, πολλους εχοντι μαρτυρας τος αδιπιας.ιέ. Ἀνδον μεν ουν τοιαλα παρ' ἀριφων τοι, βασιλέων Bἐλέχθη μέρος δὲ δοριωτικος καὶ ο πρωτοστρατωρ ἐν νῆλο οπέρρο, α περ Ἀφθημεν εἰποντες, διατριβοντες οικω, καἰ του πρεσβυτέρον βασιλέως τραχυτερον ἀκουσαντες φθεγξαμένου , ἐπὶ κακω τε του νέου βασιλέως τῆν παροτηρο τῆς φαμενῆς οἰηθέντες εἶναι, ἐκινήθησαν μεν ολ ἐκάθηντο, καὶ προ

i5ταραχῆς δὲ πεπαυμένης, ἐθις ἡσυχασαν καὶ αὐτοί. τρεῖς δ αυτοῖς Arer σφιπαροντες τῶν οἰκειοτατων τω πρεσβυτέρον βασιλέων. τε Μελιτηνιώτης γωά-ης, Ἀνδρονικος τε ὁ Ανστροχος και τριτος ὁ Βαρδας, καὶ την ορμον αὐτῶν ποπτευσαντες eo υπὸ Ἀνδρονικον του νέου γενοημένην, λέγουσιν αὐτοῖς -προσελθόντες, ως των βασιλέων προς ἀλλήλους περι τινων ἀδήλων διαλεγο ιένων, δέον μας ἀποσταντας eo ἀδε, προς την ἐν βασιλειοι αυλὴν χωρεῖν.V των δ' αὐτοῖς δριμυτερον ἐνιδοντων,

καὶ το iovisu κα οφ λμοῖς καὶ λογοι ἐνδεικομένα ν, στασθαί τε καὶ μὴ παρενοχλεὼν κελευσάντων. οἱ δυο μὲν

magne fluvit, prointio Vicissim meum, causa postulante, effusum ms lenter ala, pro suo habet suumque nominat. Verum quid ista verborum velitatione opus est Z Si iudicas, secundum leges iudica: si intem ante condemnas, quam iudicas, restat, uti supplicium qu que de me sumas. Proinde a delicias animo tuo. Gratias autem tibi maximas ago, quod his praescutibus ista et dicis et lacis. Nam si Dippiam etiam improvisum ex hoc die me incursaverit, non Ohementer eontristabit, quando plures iniustitiae tuae testos habeo. 5. Intus haec ab imperatoribus dicebantur. agnus porro do

mesticus et protostrator oris expectantes, ut docuimus, et eurintumultuosius elamantem audicules, eamque rem malo esse nepoti pluantcs, loco se repente movent, et ad serendum auxilium conci

tati aliquantum procedunt. Sed stropitu illo conciuiescente, etiam ipsi quiescunt. Aderant illis tres, avo imperatori Laiuiliarissimi, O- auri melitenensis Audronicus Exotrochus et ritas, qui huius cemodi impctum pro Andronico iuniore susceptum eoniectantes, iceo aggressi sunt, ut dicereut imperatoribus scrinouem arcanum conserentibus, decore eos inde ac removentes in atrium Palatii secedere. Quibus torvo luminc intuentibus, conceptamqtie in Prac' cordiis irai uo vultu modo, scd ocu quoque rodcotibus, οὐ quo

118쪽

A. c. laeti πάλιν ἡ συχωγαν καθεσθέντες, ὁ Μελιτηνιώτης δὴ ἔνδον προς το πρεσβυτερον τῶν βασιλέων ἐλλον' ,σκε πέον σωρο προς ως Ἀειnεν ο τι μέλλεις δραν, ἁ βασιλευ πρὸς γαρ υραις ταῖ σαῖς

ἐφεστήκασι των τῆς συγκλοτου τινες, πάντα δρῆν περ του νέου βασιλέως λοιμοι κα πάσχειν οντες.V τουτων,κουσας s σώλευς ανέστη τε αυτίκα του θρονου, καὶ προς τον -

τα δ' εὐτι ' πρωτον μὲν ορκεν πιστώσασθαι την πίστιν καθα--

P. 48ρὰν λαριστε τηρεω πειτα μετα τοντο, μηδε περὶ ἐριὸ κακον οφθήσεσθαι γεγενημένον- τριτον μετὰ τοντο, καταδὸν is λους ἐμοὐ ποιῆσαι τους οὐ συμπράττειν καὶ προσκεμ προηρημένους τέταρτον δὲ, ορ- πιστωσασθαι δρασμι χρη- σθαι μηδαμῶς ' προς ταυτα βασιλευ ο νέος απεκρινατο

τοιαυτα ' ,κράτιστε βασιλευ, το νην πίστιν ορκοις απαπεῖν

βεβαιουν, προ τω σκληρον ἐμοὶ φαίνεσθαι καὶ τὴν νοχὴν --aoνῶς ἐκταραττειν, in κα εαυτω περιπίπτει. εἰ μεν γαρ ἐν τοῖς ἱεροῖς το ορκον εναγγελίοις καὶ ταῖς σεβασμυαις εἰ

κελευεις πιστον ποιεῖν, --ω τουτω περὶ τον θεον πιστον,

και τον χριστον αποδεικνυεις ἐνδεδυμένον ἐριέ. εἰ δ' ἄλλεν

facessere iubentibus, duo quidem conticuerunt ac resederiint; Μe-Ii tenensis autem ad imperatorem adiens in aurem illi insusurravati Videret quid ageret; ad fores conclavis quosdam astare de viris Cincipibus, pro iuniore imperatore paratos sacere et pati omnia. o nuntio commotus, e solio nil cunctatus surgit et in domun- eulam interiorem se recipiens, oris nepotem cum assessoribus relinquit advocatoque magno logotheta elochite, et cum eo, quae Volebat, collocutus, adolescenti per eum haec significat Esse quidem illum iis, quae audisset, et pluribus sceleribus obstrictum solamen omnia in minimis numeraturum, et veniam reo impertiturum, si quae postularet, meere in animum inducat, nempe haec Pr mum, ut acramento me se Christo fidem puram et sanctam servare tum, nihil mali in avum moliturum adhaec, eorum nomina, qui se ipsi satellites ac ministros facinorum volentes libentes iue praebuerint, ad ipsum delaturum postremo, non se ullo nouo fugiturum. Ad ista iunior hoc responsum dedit Quod de si-d in Christum confirmanda sacramenti a me religionem exigis, imperator optime, praeterquam quod durum videtur mentemque me am maiorem in modum percellit, etiam non cohaeret et in se ipsum eorruit. Si enim me per aera vangelia et Venerandas sanctorum imaginea fideliter iurare iubes, hoc ipso utique Deo dele

119쪽

HISTORIARUM I. 45. 3

τι-σε αματι προσέχειν ἐμε νορήεις, - αν--ων καὶ π A. 43α ienτων, ὼγ ῆθέτησα τὸν πιστιν, ἄντ' εἰς ορκον hiau πρ Bβάλλειπι -διέος γαρ αν καταφευσομαι τῶν μὴ τιμωμένων. διο δή σου δέομαι, βασιλιο , μὴ περι τῶν τοι λλων λογους ει εω χαριτι α μαστον καλαριστιανος εἰμ καὶ τῶν ὀρθοδόξων. -- οὐ δὲ avra δρώαι μητε βουλευσα α τι κακον, aeui νον ρεὸν μ-- τον ουρανον καὶ γῆς ποιν τὸν αος -τε προτερον εἰς λογισμους πηχθνη τοιουτους, οτ' ἐν τῆ μέλλοντι κακος οφθῆναι βουλομι- περὶ σέ σον δ' ἐπίμημα I-- νῶν και - μονμας περὶ χι του --δηλους τους ἐμοὶ συνοντας καὶ ταυτὰ βουλομένους σοι θέσθω, Bisam Curas, eo αδεο α ειδείης μῶλλον ἐμου, οποι- τινὰς εἰκος εμι τους προσκειμένους ἐμ που γὰρ a ρηματων κἀν μωπορος ουδάς, οἷς αν ἴσως πείσαιμι τῶν νων μοι λογον τι- 25προσέχειν, παρρησίας τε προ σι μέτεστιν δειμας, δι' ἐς ευεργετῶν ἐμπυτελκτήσομιι φιχους -ἀς τῶν δεομένων ἀφελείας, συνορρ ἐστιν ἐκ των πραγμάτων τι βουλομένεν παντὶ τοὐς θροωμένους περ ἐμέ. εἰ δ' ea καί τινες ιεν υνοικῶς hasi διακείμνοι, ον οφειχοντες τὸν εὐνοιαν, ἀλλὰ μαλλον Mχωριτος καταρχοντές εἰσιν - οντο βελτίστων περὶ ἐμὲ προι Dκα γεγενημένων, ουκῶν ἐλλίπη μοχθηρίας περβολὴν το ἀπιστον αυτον καὶ προδοτην φαναε περ αυτους. καίτοι γε καἰ

αὐτοὶ ουδὲ αλλο μοι προσιοκτες πειλιν ἐπιχειρουσιν, ἐξ σοι

me et Christum induisse ostendis. Sin aliud pro numine adorare me credis, inutile et superia neum est, quorum fidem erit m Dei, Per ea lusiurandum a me extor saeue siquidem eontra illa mentiar, quae olere desii. Quocirca te rogatum volo, imperator, ne quid super hoc negotio verborum saetas gratia enim oriati et Christianus et orthodoxus sum. Adversus te autem nihil mali vel designavi vel cogitavi et nune eaeli terraeque conditorem ultro testor me neque antehae istiusmodi consula Oxisse, neque do ter improbi aliquid in is machinaturum; tuis vero iussis serens denuo iurabo. Iam quod via, ut adiutores et socios tibi meos Indieem, illud dico, te potius, quam . mire osse, quales e naen taneum sit esse, qui me sequuntur. Cum enim pecuniae faciendae ratio nulla suppeaitet, qua forsitan quosdam non infimae conditi ni ad meas partes uicerem, libertate autem apud te nulla uti limat, quo ope aliena indigentibus benefaciens, amicos comparem, discere hinc quivis potest, si vult, malas se ad societatem meam aggregaverint. Quod si sorte nonnulli me non demini, at in eo non illi debitum pro gratia praestant, sed gratia me antevertunt: qui cum nulla exspectata mercede mei sint quam studiosissimi, nihil Poasu fieri suete tius, si ego in illos contra ingratissimus ac p-ditor existerem. Quamquam et ipsi me adeuntes, no aliud mihi

re uadere rutuntur, quam ut tibi, imperatori ac parent in , disiu

120쪽

Ac i3αιτο βαφλενκαὶ πιαρῆ πέχειν δε αντον καὶ καταδουλων καὶ μὴ παρέχειν αδείας, στ' ἐμαυτε τὴν σὴν γαληνοτρηνα Θρηι-- ζειν ἐμου δ' ἰσχυρά,πιιένον τοιουτον ἐμαυτθὸ συνειδέναι μωὸν κα πολλοως εἰς απολογίαν συνειροντος λόγους, ουδὲ, αυτοῖς εἰς πειθήνη&ῖεται ἀξιοχρεων, - ρ ἐστιν εἰκος λογιζομέ-5

τῶν αἰτιων οντ-ν περφνῶν. ουδὲ α ουδὲ των θηρι ota ταχαλεπωτατα τοῖς τέκνοις ἐπεβουλευσαν ποτε τοῖς ἰδίοις. εἰ δεπινες ἐν α vrοῖς ιεν καὶ μὴ τοιουτοι, οὐτι δοκεις ἐμὲ κακον

καὶ ἀγνώμονα εἶναι περὶ τους φιλους, στε si εἰς ἐμὲ φιλάας io

προδοσιαν παρασχεῖν ἀντιφυσαιαν ον εστιν ου δαμῶς. ἐαον γαρ ἀν αντος οὐχ πὲρ πάντων ομου, ἀλλὰ κανόνος αυτῶν V ilo se ἐμον προῆσομαι σωτοριαν η ταυτην περιποιουμενος ἐκει νους ἐθελησι καἰ μικροῖς τισι προσοφλῆσαι κακοῖς - προς τουτοις κα ορκοις ἐπέταξας το μὴ δρασμιω χρησασθαι ἀσφα- is λίσασθxx ' μορα δη σοι τον πάντων κυριον καὶ βασιλέα Βαον, ως ἄν τι φωρασω περὶ ἐμὲ βουλευομενον κώδυνον ἀπει

aim audiens, tibique serviam, oecasiones fugiam, quibus serenitas tua adversum in turbari et irritari queat. Dum autem constanter affirmo, nihil huiusmodi conscire mihi, verbaque ad defensiouemaeervo, haud illis quidquam ad fidem satis videtur probabiliter ratiocinantibus, non potuisse naturam tautam in semetipsam hostilitatem induere, nisi causae fuissent, et quidem tales, quae ipsas naturae metas e Leederent quando neque meulentissimae ferarum ineatulos suos linquam sese insidiosas a maligna praebuerunt. Et ut aliqui inter eos tam sollieiti non sint, an me adeo nequam in R-mieos et omes immemorem putas, ut eorum caritatem prodatione remunerare velim Z Oh neutiquam citius, non pro omnibus modo simul, sed pro singulis etiam eaput meum devovere non dubitabo,q iam ut eius servandi vel leve eos patiar subire ineommodum. Praeterea de fuga non suscipienda iurisiurandi testificationem mihi imperasti per universorum igitur dominum et principen Deum iuro tibi, si to quidquam inimicius ontra me molientem cognovero, nervis omnibus et toto, quod aiunt, pedes iugiam. a G. Baec iuniore disserente, sub ianua domuneulae consistens sonior nuscultabat omnia. Et ad cetera quidem mutus, ubi fugacilla ii os mentio, Tu . inquit tune ut sugia. Atqui iamiam omprehensus et vinculis constrictus abducere, et ad captivi fortunam