Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

121쪽

ἐμοῖς λόγοις - τος συριμαρτυρεῖ, σκληρος ἄν καλανθώδης και πέρα του δέοντος ἄλαζων ξδ' καὶ ἡμῖν ἐστι σαγῶς ἐκλῶν πραγ3ιατων καταμαθεῖν. ' ὁ νέος δ' Ἀνδρονικος, ,ἐπ' ἀλωειας' ειπεν ἁ βασιλεν, - σκληρός εἰμί τις, οὐτε - δίδος, αλλα τῶν ἐμων ἁμαρτιων ὁ σωρος τοιουτον εἶναι φαμνεσθαι σοι ποιεῖ ἐγω δ' ἐπι μαρτυρι λέγω τι εἰ τι πάντα Dειτ, εος ουδεν τοιουτον ἐμα-ρ συνοιδα εἰργασμέντ ιος ἄζιον Ioεινα τῆς τοσαυτης οργῆς διο δὴ και διο ιαι του σου κράτους

- γνώμης καν τε ημαρτον τυχειν, καν τε μνὶ προς τους πο-

δας γαρ ἐφιεμαι τους σου ἀποθανεῖν, αἰνιττομενος, eo ονκον αυτου βουλήσοιτο αποστῆναι χωρις ἀναγκης αμα δὲ τον- τοις τοῖς λογοι καὶ προς γῆν κατεκλίνετο ἀσπασομενος - i5ποδα ου βασιλέως ὁ δ' ἀνεῖχε λαβομενος του ριον, μακαῖλογοις, εργον ἀπαγορευωφως δ' ἐωρα βιαζομενον, ἀφεὰ τονωμον, ἐλάβετο των τριχῶν ως δὲ - οντως ἐμά ετο, ἀφειδων-αυτον, δεισας ὁ πάππος, μη τῆ βια τῆς κεφαλῆς dιαοτι p. in σιν αἱ τριχες, ἐνέδωκε την κατάκλισιρο ὁ δὲ κατακλιθεῖς η-χοσπάσατο τον ποδα του βασιλέως. ειτ' ἀναστάντος τῆς κεφαλῆς λαβομενος ο βασιλευς κατεφίλει τὰς φεις τουτο δ' ὁ πατρι

άρχης καλοὶ τῆς συγκλήτου παροντες δοντες καὶ διαλλαγῆς Mnωεuξιν νομισαντες ηδη βεβαίας - βασιλέων, πολλὰς ἀφῆκαν

redigere. Ego vero nec tribus obolis, si mastin te e sera itute exermerim. Dehinc paululum progressus, Cernitis, inquit ad praesentes, quemadmodum iste verbis meis fidem onestiet, contumax H licet, se magnifice cireumspiciens, et immodie arrogans quod Rre ipsa vobis licet discere. Subiicit iunior: quidem neque eontumax sum, neque mihimet tantopere plaudo, sed multitudini e Catorum meorum acceptum refero, quod talia tibi videar Testor Deum, quem nihil latet, haud me ullam culpam ira tua tam atroci dignam commeruisse. Quapropter potentiam tuam obsecro, seu no-Rius seu innoxius sum, mihi ignoscas ad tuos enim pedes mori cupio significans, non nisi coactum ab eo recessurum, Et simul cum hoc dicto ad terram proeumbebat, avi pedem osculaturus quem ille humeris eius obnitens abstin hat, ac voce item prohibebat, tandemque amplius luctantem capillis retinebat. Cum otiam si sibimet non arcens, Vi summa pergeret, metuens avus, ne illa violentia erines a vertice abstraherentur , terram petere et Pedi osculum figere permisit, surgentemque capite apprehendens, oculos eius deosculatus es Quo conspecto, patriareha quique aderant proceres hoc minime dubium redintegratae inter imperatores amicitiae argu-3nentum rati, ingeminatis vocibus Deo paeis largitori gratias agere-Quia et iunior imperator eiu magno domestico ct protostratore ae

122쪽

A.C. i3a φωνὰς ε αριστο-τες εὐτελ-πΨ τῆς εἰρηρος. και αντος ὁ βασιλευ ο νέος καλοὶ περι αντον διηλλάχθαι νομίσαντες τλεγγονεν τον βοαγιλέα, καιρον τε αντοῖ - εντ εας ακρας ηγουντο τὸν ἡ ραν ἐκείνην ἐκ τῶν βασιλείων ἀκαδε Do νέος βασιλευς ἀπελθων, διηγεῖτο τε τοῖς φιλοις τους κατas τὴν δίκκην λώρους, συνεορταζον τε καὶ συνέχαιρον ἀλληλαγις. μνωουσι δὴ - Σοργιάννη - γεγονότα, ὁ α καὶ αυτος συγχαίρη τοῖς φιλοις χαιρουσι κω μηδεμίαν εχη φροντίδα

τήκονσαν τὸν χῆν, - των πρηέρων ἡδη βουλετμάτων δωλοθέντων καὶ βεβαίας εἰρνης γεγενημένης τοῖς βασιλευσιε.

και κατ' εὐχὴν αυτοῖς τῶν πραημάτων κεχωρηκοτων τουτον έ γαρ ηυχοντο τον μιν βασιλέα τῆς εἰς τον πονον ἀπεχθείας μεταβαλεῖν, αντους δε κινδυνων sic καταστάντας συχίαν ἄγειν. -τω μὲν ουν αυτοῖς χειν ἐδικει τα γεγενημένα ταδ' ησαν ἔτερον τροπον, ως εδον ταῖς πολaοῖς ἐκ τῶν μετ4r5c ταῶτα ἐκρίθη γὰρ διανοία γεγενῆ - τοιαυτη . θος ἐπεκρά--τησε παρὰ τοῖς βασιλευσι Ῥωμαίων, ἐπειδάν τις τῶν καθ' αἷμα προσηκοντων ' κώ aiam τῶν ἐν τέλει, προσκυνησας ἀσπάσηται τον ποδα του βασιλεως, ἀντασπάζεσθαι καλαντον Ιαὐτον εἰς τὴν φιμ. αὐτοτε δ' μου νέου βασιλέως απια-ao σαμένου προς το ποδα τον πάππον is μὴ εἰλακρον ἀπεχθείας ἐληλακέναι δοκῆ, οὐδὲ των ἰδιώταις προσηκοντων βιῶντον πονον κα βασιλέα, ἀντεφίλησεν εἰς το προσωπον και

Dαντος ἀλλὰ τὰ μὲν τῆς προς ἀλληλους διαλίνως τῶν βασι-

ao. ne vulgo desuntiniorem pla tum urbitrati, laetitia exsultare diemque illum candι- dissimum ludieare. Et rediens domum, nepos inquam, sermones in iudicio habitos neeessariis suis memorabat; qui omnes una diem festum communibus gaudiis exigebant Symiauni insuper acta Perseribentes, ut et ipse gauderet cum amicis gaudentibus, neque se ulla in posterum eum maceraret utpote abiectis 'iam prioribus consiliis, et stabili inter imperatores concordia revocata et consecus omnibus ex sententia. Hoc enim erat, quod voti saeponumero Petive Fant ut avus odium contra nepotem deponeret, ipsi e periculorum metu soluti ac liberi, vitam placidam et quietam degerenti Quae igitur gesta fuerant, hunc in modum habere se illis videbantur aliter tamen habuisse, multi ex iis, quae postea consecuta sunt, luteulgebanti ae enim mente gesta suisse, iudieahatur More Romauis imperatoribus receptum erat, eum consanguineorum aut magistra tuum aliquis secundum adorationem pedem imperatoris osculo contigisset, ut imperator vicissim eius laetem deoscularetur. Cum itaque tum nepos avi pedem osculatus suisset, iue, ne inexpiabili odiosi grare crederetur, si ne iis quidem nepotem et imperatorem dis' 'retur, quae privati tribuerentur, faciem tu contra et ipse ossulu

123쪽

HISTORIAMIN I. 16. 77

διά τινος δηλο δοριεστικήν προς Πελοπο- σον ἀπελθει, ἐκει--νης ἐπιτροπενσαντα - δ' εὐθυς ἐδόκει His μαι - ἀριστε-

ων οἰ-- πως δ' ἀνακωχὴ γέν ται, κῶ βασιλεr ῆνδε τἀτῆς ἀγγελίας δῆλα γενέσθαι, ἀντηιήνυσε καὶ αυτος τοιαυτs ,,τῆς εἰς ἐμ εομενείας καὶ προμηθείας, ἁ βασιλεν, πολλάς μὲν καὶ ἄλλας εχω τας ἀ-δειχεις, μάλιστα δὲ το ἐξ ἡλικιας, ως εἰπεῖν, πρωτης εἰς ἀρχὰς ἐκλέγε- - διοικήσεις ἐπαρ

δε τουτο πολλὼς τῆ σε κρατει μεθει χάριτας ορολογεῖν, βασιλευ δέομαι δὴ - τα-ν ἐπιθεῖναι se χάρ , ν' -- σαν ἐπιτρώμαι προς διάσκε 'ν μέραν, ὁ ἐς τῆν στερ αν ἐπιτέταγμαι ν ἀπολογίαν ἀποδω-- προς μὲν δη - r5σβυτερον των σιλέων ἀπεκρίνα- τοιαυτα' LM-χους, ἀπελ- ν προς τον νέον, το του βασιλέως ἐπιταγμα ἀναγγέλλει, - ναμ ον παροντος - -- ἄπορος ταῖς δ' ἐδόκει βουλευτέα πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἶναι περ των - πραηματων' -δὲ γαρ προς ἔνα φέρειν τον κινδυνον, 'ρος πάντας δέ.

τνρες ηὐαεῖς καθεστηκαμεν αυτοῖς, χοντες καὶ θεον, ἐφ' οἷς βεβουλευμεθα, συνειδοτα eo ουθ' η'μέντες λυπη, οντ' -- ξαντες ἀκαιρεν θραπει καὶπαραβολεν ουτ' ἐπράξαμεν ουτ' ἐβου-

libavit. Ἀ imperatorum quidem is et ontroversia in iudicio hune finem tuli Tertio post die senior magno domestico Per certum hominem mandat, ut in Peloponnesum, ei praefuturus, discedat claquod statim pro sinistro augurio fuit Sed quo res tantisper extraheretur dum super hoc mandato nepos certior seret, sae in pee

intemtintium respondit eius erga ae benevolentiae euraeque eum alia non levia argumenta proferre posse, tum illud inprimis, quod Niso et sua sponte sibi paene adhuc puero magistratus dedisset, civitates et exercitus regendos commisisset Et hoc ipsum, quod modo imperaret, ad singulares ipsius maiestati gratias agendas stimulum sibi addere. Rogare autem, hanc unam gratiam adaiceret, Praesentem diem ad deliberandum ibi coneederet crastina luce de manda tis responsurum. Haec ad avum. Ad nepotem vero sine mora abiens, raesente etiam protostratore, quid in mandatis acceperit, narratium rem a capite arcessendam, et de integro onsultandum videri: neque enim ad unum, sed ad omnes communiter Periculum pertinere. Initium fecit iunior imperator, loquens verba huiuscemodi. Testes ipsi nobis sumus et deum habemus conscium eorum, quae in consiliis agitavimus quodque nec moestitudini suceumbentes, nec iu- tempestivae et ineousideratae audaciae cedentes, quidquam iniustum

124쪽

σμων, ἀλλὰ προτερον - ἐν ἀρχει προσχήματι διαστήσας ἐμον, καὶ της παρ' ci jam φεας --οριας ἀποστερησας,

πασι διὰ τὴν μονωσιν υσιν ἀσθενεστάτως, ὴν α μυλοιτο, δικην ἐπιθησει νον μὲν ουν σώτων προς Πελ-- σον ἐπ is V. 4άταξεν ἀπιέναι εἰς τὸν στεραιαν δε πρωτοστρατορι ἐτέραν

δῆθεν οὐ τινα προς ταῶς ἐσχατιαῖς τῆς Ῥωμαιων γῆς ἐν

Da ειρισε καὶ καταναρο- προς τάχος γε ἀπιέναι ' μας δ' ἐκποδων ποιπας τους περιφανεωτέρους, - ξδ' καὶ περιότέρων ειπέρ εἰσιν ἀνερευνιμεν πάντα δ' ς ἄν-- καλωςao ἔχοι προτερον διαθέριενος, ως ηδ' πρὰς καταστροφὴν νεπιχειρητον στερον - σει καὶ προς ἐμέ. ἀkλ' Αως ερεῖ τις, ως, ειγε κατὰ λόγον τον σὸν σὲ τῆς ἀπο τουτων ἐπικουριας

ἀποστερῆσαι βουλόμενος ἀρχὰς αὐτοῖς ἐγχειρισε τὰς ἐν ἐσχατιαῖς τῆς Ῥωμαιων ἀρχῆς, ραον ἐν δήπου καὶ λυσιτελέστε-25

vel egimus, vel eonstituimus sed ideo tantam animorum altitudinem ae tolerantiam prae nobis tulimus, ne imperatori in nos secus statuendi minimam ausam daremus. Quod nisi deus desuper manum suam extendisset haud longe admodum a porta mortis abfuimus. Hucusque igitur in rebus amictis perdurare ego et laudavi, et vobis, ut id faceretis, anetor fui. Quippe nondum patente eo spiratione nostra, mecum solo putabat imperator sibi esse negotium; et segnius agebat, confisus, parvo labore, cum libuisset , meditat opera Persecturum. Nunc, quoniam constat, esse qui me adiutent, aliter sentiet et postquam vos praetextu praesecturarem a me divellerit, mutuisque nos auxiliis spoliaverit, omnibus propter disiunctionem solitudinemque iam imbecillimis poenam pro arbitratu irrogabit. Η die tibi, domestiee, imperavit Peloponnesum apessere cras Proin stratorem ad aliam quandam provinciam in ultimis Romani imperii finibus amandabit eleriterque proseisei compellet. Ubi vos illustriores et ipsa capita e medio removerit, tum iam et reliquos, si qui sunt, investigabit, totaque re antea ex sua sententia bene o stituta, tandem pro eatastrophe ad mo quoque, ut superatu saeilem, se convertet. Dicet quispiam si, ut ais, te horum virorum prae i-

125쪽

προηρημένους το γὰρ ἐν τῆ δίκη προ is χεις -- μονον ἐναπειλημμένον μὴ καταπεσειν iuηδὲ δειλια συσχεθῆναί τινι, ἀλλ' ἀτρέπτε καὶ φρονηματι καὶ μει μετὰ ἀσφαλείας ἀντι- i5λέγειν πολλῆς, τὐ καὶ τὸν Μελισηνι-χην μει ἔστάναι τινῶς Bτων δυνατων ἀπαπαλαι περ ἐμου πάντα πράττειν προσγεν μενον προ μουμένους - ἐπὶμικρὸν κατέσεισε τους λογισμους τους βασιλικους. διὸ τοτε μὲν εὐθος περ ἀσφάλειαν ἐδοκει παρέχειν πραττε, των ρστων ἀζαναστάς. νυνὶ δὲ καλῶς νιν 2oεδοξεν αυτιν - καταδήλους γενομένους ἡμῶς ἐν τεργεσίας προ 'ματι ἀποστῆσαι, καὶ μετὰ τουτο πάλιν αυτῶν διδασκον- των τῶν πραγμάτων, οἷς οἰησεται λυσιτελησειν ἐπιχειρήσει τον- των λεκα πάντων ovκέτι διαμέλλειν ιομαι δεῖν, ουδ προς

- Post πολεμεω excidit ἰέναι vel simile quid. dio radare volens, provineias in remotissimis Romani imperii oris illis describit, xpeditius erat sine dubio mulioque utilius, si iis

apprehensis et custodia elausta, enris se hisce exuisset: alid enim est, Mod istu facere prohibeat imperatorem - Recte, quod illum prohibeat, nihil est sed allidum usuque rerum doctum imperat rem nequaciuam sallit, haud conducere, priusquam exquisite norit, quot et quales sint, qui mecum societatem coierint, ad pugnandum minus aggredi. Timendum enim, ne si multi sint ac potentissimi, unum quidem alterumve in vincula tradere queat; eteris autem iam necessario coniurantibus, cogitata perficere non possit. Probabilo Porro est, eum existimare multos et opulentos nostrarum esse a tium. Nam quod in iudicio nudiustertius ego solus interceptus uota mucidi, neque timiditate aliqua conenssus, multa eum fiducia constantique animo contradixi quodque accessit ut Meliteriensis Veniens nuntiaret, foris stare quosdam potentes, mea causa aratos ad omnia, non Parum eius consilia turbavit unde statim throno exiliens, securitati suae consuluit. Nune sibi conducere censuit, Vos delatos, per peciem heneficentiae a me distrahere. Postea iterum rebus ipsis docentibus, quibus se operae pretium acturum putabit, με aggredietur. His omnilnis de causis non amplius tergiversandum, nee, quaa prae malorum magnitudiue de potestat exissemus, salu-

126쪽

τοιουτων πρεσβευειν.

tem nostram usque ad ipsum periculi nobis praevis punctum negligendam sed eam pro viribus conseritandam opinor volo tamen, si vobis placet, super eo, de quo agimus, et aliam sententiam propo nere. Quam illam p Avus socios meos qui essent, scire studuit; ego Pro tempore tum respondi, neque socios mihi esse nos, neque si essent, me ipsos nominaturum. Atqui modo profuturum sentio I gatione missa confiteri, habere me socios, et poscere ab eo iuramentum, mea causa non fore iniuriae memorem, neque malum ipsis daturum. Si pacate et mansuete petitionem excipiens, impunitatem illis saeramento promiserit, evidens erit indicium, et mecum eum

Deum in gratiam rediisse et vos sine astu et insidiis eandidequos provincias mittere cogitasse. Si indignatus legationem reiiciet, nulla erit hae ipsa firmior probatio, omnia haec subdole contra offinstituta et eomparata esse. Legatum magnum logothetam et hi-tem adhibebo, qui tum quoque meus et avi interpres fuit, quique ea est apud tuum auctoritate, ut obire hoc munus non resormidet. 3 . Hoc consilio a iuniore Andronico explanato, a magno autem domestico et protostratore approbato, singuli domum concesse-

127쪽

HISTORIARUM L 17. i

λεος συ νέος το μέγαν μετω-uσαμενος λογοει ρον, -τωλα itit διεπρεσβευεπο προς τὸν πα-- , Η εἰς ἐμὲ προ τῆς χεις γε-Bγενημένη παρα τῆς σης γαληνο ητος, ω βασιλευ ευεργεσία πολλα καὶ δικαίας μολογεῖν χαριτας του - πει γε κρατεα

5καν γα ἀπο ταραχῆς καὶ οργῆς ἐρων οἱ λογοι, ἀλλ' εἰς τέλος

ἡμερον καὶ συμπαθείας γέμον ἀποκαταστάντες, mirio ευφρα--

ναν, aer καθ' ὁσον προτερον ἐλυπ- δι δο καὶ των - προτέρων, ως πατρικῆς οντων καὶ παιδείας καὶ κηδεμονιας, οὐδ' ἀναμιμνησκεσθαι ξαο - δ' ἐν στέρι πέπρωτται, - ἄξια

Iomi μεγαλο ροχίας και ευ μνείας καὶ πατρικῆς καἰ βασιλικῆς, ανε λειμα εδ εγνων φυλάττειν ἐν τῆ mrii. -εἰ δ' - τι τῶν τότε ρηθέντων ἐμέ τε δεινῶς ἐκταραττει καὶ φροντίδας Cον παρέασαι πικρας καὶ Λέροις ἐνέσει γε - τον τυνντα φόβον, δέομαι τῆς σῆς γαληνοτητος ἰάσαοθαι καὶ ταν τὴν is ἀλγηδονα. εστι δ' ο λέγω τοιἀτον' οὐ βασιλευ, ἐμοὶ διατου μεγάλου λογοθέτου πρωταβαντος τουτουὶ καταδηλους σοι θέσθαι, τους συ ντας καὶ συναιροφωνους ἐμοὶ τότε μὰν παν

έχειν ἐμοι μητ' ἐξουσιας ἀπολαυειν παρα σοὶ καὶ παρρησιας, βασιλέως παιδὶ πρεπουσης. δι' εὐῶν καὶ θεραπευθείην παρα Dτῶν τῆς ἐμῆς οφε α δεησομένων νυνὶ δ αυτ τε το πρα-

ad avum num mittere instituebat siqvo benefles ante hestemum

diem aerenitas tua me ornavit, id me ad amplas meritasque gratias agendas impellit. Quamquam enim sermo a perturbatione et ira rinciPium raperet, tamen in finem suavem affectionisque plenum estnens, delectationis copia antecedentem molestiam obrui Quare priorum, ut a paterna eastigatione ac sollicitudine prosectorem, meminisse nolo quae autem posterius abs te acta sunt, ut digna magnanimitate imperatoria paternaque aritate, ea mihi in medullis in-Ga semper manebunt. Ceternm quia tum quiddam prelatum graviter me angit, et cura non levi sollicitat, nec aliis quoque exiguum timorem incutit oratam volo serenitatem tuam, ut huic etiam dolori medeatur. Quod dico, tale est. Cum mihi per magnum logothetam praeceperis, ut administros atque socios meos tibi indicarem, tunc ego quidem non omnino et absolute eos habere me negavi ve-mmtamen rationibus verisimilibus demonstrare contendi, eos esse nullos posse. Quae erant quod ne viam et modum adipiscendae pecuniae nossem, qua sortasse quosdam ad obsequelam meam inducerem nee possem apud te mi eo iure eaque licentia, quae imperatoris filio deberetur; propter quam etiam olere ab iis, qui opem meam desideraturi essent. Nunc res ipsa consortes meos qui sint

aperuit, et ego de iis confiteor Attamen . quod et tum dicebam,Canta genua. 6

128쪽

A c. a a Nea φανερους γκασε γενέ- τους προσκειμένους ἐμοὶ, καἰ αυτος δὲ θῶ εμι ομολογῶ πλὴν, οπερ καὶ τοτ εφ ,ου οφειχοντες χαριν, ἀλλα προκατάρχοντες μαλλον χαριτος εἰσιν διωδη καὶ ἀντιβολήτην σην ημερώτητα, βασιλεν ὁρκοις ἐμοί τε καὶ αυτοις πι-ωσασθαι 'o ἀπαθεῖς κακων μέχρHπαντος διατηρηθῆναι. οντα γαρ ἐμοί τε καὶ αυτοῖς ἐρήσα- σιν ἀφιβως τε βιουν καὶ, σῶν κρατε χάριτας μολπεῖν P. 54nouὰς περιέσται. Toιαυτα ειδε ο νέος βασιλευς προ λοροθέτην διεξῆλθε τον μέγαν, ως ἀπαγγελουντα τι παππι καὶ βασιλεr, συνάρασθαι καὶ αυτον ἀξιώσας προς τουτο, καὶ τὴν roτων ρκων ἐκπληρωσιν ποθέσθαι τῆ βασιλεῖ, ως πολλῶν ναθων κ τουτου συμβησομένων. se Dore εἶπεν,,τμν ἁ βασιλεν, τὴν ἐμην παρα σου κλῆσιν προς τι μρειν τῶν ἀγα-ν ἐνομιζον γαρ ως ποπεπτωκοτας τινας καὶ

αγγελος εἶναι βουλησομαι τοιουτων, Ῥυδ' εἰς οργὴν ζάμναι B μαλλον διὰ τουτων τους των βασιλέως θυμους. ουδὲ γαρ υδ' ἀκοῆ παρειληφαρι--χρι καὶ νυν τοῖς δεσποτα ομνυναι τα οδουλοῖς, τουναντιον δὲ μαλλον η εἰ τουτο γένοιτο, καὶ ο δεσποτος φλήσει τοῖς πηκοοις, οπερ φλουσιν αυτοὶ τοῖς δεσποταις, περ ἀτοπίας ου αν ni μακραν ἐν δὲ καὶ ἀποριρδεινῆ συνέχομι, αν ο βασιλευς ρηται, του χάριν - σε ἀφθριαι, τινα ἀν ἀπολογίαν εὐπροσωπον ἀποδοίην χρος MMDas

non mili Vatiam reserunt; sed Potius gratia me antevertunt. Quocirca tuae Inans icui lini supplex lio, nobis iureiurando fidem iacias, mori id illis inquam fraudi titulum. Sic namque mihi iisdemque

sidentilitas, actus experies mere tuaeque maiestati amplissimas agere gratias licebit ' Iaec ad magnil in logothetam nepos, ut avo imperatori tu expositurum , et sibi quoqtie in ea re operam daturum, quod cupiebat eumque de iuramento concipiendo, ut pluribus inde commoditalibi a romanaturis , admoniturum videlicet. Logotheta onunt O ,,Ego me ora alteraicis Ogo ad te vocatum interpretabar, nempetit avo subiectionem tuam plenam lue obsequi voluntatem tuo nomine in ilicti rinil quo Pa. in I,leicidiorem tibi mitioremque efficeres.

Atqui me seselii augurium, et contrarium evenit. Quapropter ne nuntiar haec, nec eius animum talibus verbis exacerbare Volo qua do saue hodie inauditum est, dominos iurare servis. Quod si fiat, domini condemnabuntur servis, quemadmodum illi dominis; quod insolens et absurdum ea Ego vero anceps haereo dubitoque veheme ter, si quaesierit imperator, cur ad te ierim, quid honeste respondeam. Sed ausam aliquam prosectionis ad te meae comminiscar:

129쪽

λογον κινεῖν συνορωρορ αυτὸς ως εἰς κακὸν ἀνῆκεστον --

παν πεισι καὶ,- καὶ λημν' ο νέος εἴρηκε βασιλευς - γα κακῶν αἰτιους τουτουσὶ τοὐς λογοις, αλλα μυριων αγαθων, αν περ eu αντος ω γένη μαι, νηι eo. τι ει καὶ ἐπι- πτέρων βασιλέων γεγένηται τομωτα τινα, ἐγγυθεν παρ--σχομαι τὴν ἀποδειξιν. ὁ γαρ ἐμος πρόγονος, ὁ βασιλενς αι et ηαὴλ - τὴν ἰδιωτικὴν στέργων τυρο καινποχε ut τελμ' -η Βατώζη τῆ βασιλεῖ κίνδο ον τινα πανομα ἐς αυτον ἔξειν ἐκ βασιλέως, ηυτομόλησε πρὸς το τῶν Περσαν

Θεμνα Σ --- εἶτ' ἐκεῖθεν προς - βασιλέα πέμηνας πρεσβείαν, ρκ- ἀπθr- τον βαocuci, ως - τε δρασμου συγγν x5σεται καὶ εἰς τουπῶν οὐδὲν κατ' αντου βουλευσεται δυσχερές. βασιλευς δὲ Ἀσμενος τε προσεμβατο την πρεσβείαν καὶ τους ἄρκους ἐδιδον, δεσποτηλων, σπερ Ο πο χεῖρα τελων Dμου ον αυτος δε μονον, ἀλλὰ καὶ προ τουτου πολλοὶ ἀφ λειας ἔνεκά τινος μωμοκεισαν τοῖς πηκοοις προ αυτῆς δὲ diori ἀληθείας, σε καὶ νυν αυτοὶ ουτοι, περλων rem τοὐς --

κους ἀπαιτω σείσαντες τον κίνδυνον τινι προσχωρησωσι των

παρακειμένων ἡμῶς βαρβάρων, εἶτ' ἐκεῖθεν πέραμναντες ορ--απαιτωσι τον βασιλέα, στε μὴ κακως παθεῖν αυλ ἐπανε

le autem hortor et obsecro, ut de reliquo taceas de his penitus: prospicio enim, horribili exitu conclusum iri, si ad aures avi e venerin At mihi plane contra sentire dicereque in mentem venit exeipit nepos, non enim mala, sed innumerabilia hona hane orati nem, si ita ut cupio habeatur, parituram nobis confido. Porro quaedam istius generis etiam sub antegressis imperatoribus usu Venerunt. Non longe abiero; meus proavus Nichae imperator, adhuc privatus et Ioanni Batareae imperatori subiectus, quod ab eo atrocius qui dam sibi paratum suspicaretur, ad Persarum principem Sullanum confugit. Inde per legatum iuramentum eum poposcit, quo testaretur, et fugam se condonare et nihil in posterum gravius velle in ipsum statuere Imperator legatum libenter audiit et quamquam esset do minus, iuramento, quod subditus petebat, se Dstrinxit Nec solus ille, Verum ante illum omplures alicuius emolumenti spe subiectis iuraverunt. Die amabo per ipsam veritatem, a vel hoc tempore illi ipsi, quorem causa ego istud iuramentum exposco, timore periculi ad aliquem finitimorum barbarorum ae conferrent, Post mitterent et adiurare imperatorem postularent, reversia nihil inflicturum mali, numquid mensaturum censes' quidem non censeo. Ergo quod te litate alias nee sitas exprimeret, in in Praesens multorem omino

130쪽

γενέσθω κἀν φ παροντι διὰ τω συμβησομεν ἐκ τούτου πολ- P. 5- αγαθά. ἐπὶ τουτοις λογοθέτης ο μέγας - τε προτέρους λογους ἀναλαβών καὶ πλειονας τέρους συνειρας καὶ πανταχοθεν λυσιτελῆ καὶ ἀδυνατον τὴν αιτησιν ἀποδείως, uis προς το γενέσθαι τοιουτων ἄγγελος παντελως ἀνανευσας, ἀπῆ θεν, Ἀφασκε δ' ἐν στέροις χρειοις, εἰρήνης γενοριήνης ὁ πρε- σβυτερος βασιλευς ως, εἰ περὶ τῶν ορκιον αντιν ἀπηγγέλθη, κα- μακει τε ἄν καὶ νειν τοπιαμ τῶν τετολμημένωw διὰ καιτῆν αιτιαν πασαν του πολέμου εἰς λογοθέτην ἀνετίθει τον ro

μέγαν. τοῖς φιχοις δ' ενθυς αυτ παραγενομένοις ά τε ε ρηκε καὶ ἀν-τυχεν ἀποκρισεων διηγησάμενος ο νέος βασιλευς Bκα τέλος τουτο ἐπαφθεγξάμ ενος, Ἀμεο δε τίς γνω βουλή τε νοον ε;V τι μέχρι τινος ἐκέλευε τῆ μεγαλος χέα προ- καρτερεω ἡ σηριερον γαρ ἐκδιδαζει τι τῶν ἀγνοουμένων προ- is θεσμια γαρ υσα τῆς προ τον βασιλέα του μεγάλου δη- --

κου ἀπολογίας, δι αυτης τῆς ἀπολογίας προς τὸ τί χρη βου-

σάριενοι διελέλυντο. προ δε τον μέγαν δομέ-ικον ὁ χεις αγγελος ἀφικνεῖται προς βασιλέως, ἀπαιτῶν τον ἀπολογίαν ἐποιήσατο δὲ τοιαυτν' 4,ἐμοι κρατιστε βασιλευ τῆς πρε- νείας τῆς σῆς πολλὰς χοντι τὰς ἀποδειχει , --ερ εφην, V 44M καὶ τὰ νυν τουτο πλείους καὶ μειῆους πείθει - χαρισας ς κολογεῖν ἐπὶ πάσαις δὴ ταυται καὶ ταυτης αἰτω τυχεῖν τῆς

dorum exspeetatio Impetret '' IIbi nepos contieuit, magnus Iogotheta

dicta sua iterans aliaque multa accumulans, omnique ratione postu- Iatum inutile, nec fieri posse demo trans praeterea se in ista renuntium interponere prorsus abnuens, discessit Pace postmodum constituta, imperatorem avum autumasse semini, si de iuramento intellexisset aliquid, iuraturum suisse, et ita tam audacibus iacinoribus supersederi potuisse hinc et totam belli culpam in magnum logothetam coniiciebat. o lunior amicis supervenientibus, quae ipso dixerit, quac Iogothcta responderit, cum memorasset et ad exis mum adiecisset ,,Dci mentem consiliumque quis ognovit 8' uti adhuc paulisper tolerando viros e praestarent, eos est cohortatus hodieraeum quippe diem docturum, quod hucusque suisset ignoratum. Nam cum magnus domesticus ad respondendum praestitutus sit, eum ipsa responsione et consilii et actionis ducem sore. Atque hi quidem, hoc deliberato, digressi sunt. Ad magnum vero domesticum hestemus nuntius reVertens, responsum ad imperatoris iussa exegi Respondit in hae verba: Cum propens eius in se animi documenta complura habeat, ut. ante lassus sit, insupercista provinciae delatione ad gratias uberiores as das se compelli Orare ta nen, post omnia etiam