Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

141쪽

ζων ἄποθανεῖσθαι ὁ Φιλαδελφείας δὲ, σπερ δι' ἄμ-ωντι-ν παριών καὶ ψόφων κενω ακου- , ἀκαταπληκτος ἐν προς- οτιουν ἐλόν δὲ τον καλλιπνέτην σπερ ἀπιπε φωτα 5 δέει, ,ου δέον' εἶπεν ,ἀ θαυμάσιε is, ουτω καταπρας πρὸς ταν θανατον κατε-7χέναι, μέλλοντας, εἰ μὴ νυν au' - ωστερον ποτε ἀποθανεῖσθαι εὐουν τουτο πασα ἀναγκη, βέλτιον, ἴτε καὶ προφασίς τινος κέρδους, εἰ- μη τουτου δ' Οὐ-Dτως ποντος, ποι προφασις υλπαπέρα, φυπὲρ εἰρνης πρε-roσβευοντας τελευτῆσως' εἶτ' ἐπιστραφεὶς προς τον μέγαν δομέ-

στικον κα Συργώ-ην καὶ πρωτοστράτορα, οντο γὰρ αὐτονταριέστησαν ὁπως μή τι περ αντον τολμηθῆ, ,,εἰ His in

Ua 'us' ' μους α νοητους τουτουσὶ καὶ θρασεῖς καταστέλλειν,

πράττετε, προσῆκεν εἰ δ' ουν, ἀλλ' οἶτοί γε δρωντωνί ne Is μουνται. πάντως ουδεν αν εῖν τῶν ἀβουλήτων τιν' hia τουτοις ο ἀνὴρ ἐθαυμάζετο τῆς μεγαλοννυχίας ἔνεκα, καὶ καρτεριας προς τὰ δεινά. μέχρι μι-οδ υνος βοή τις --ώδης χεῖτο διά του πλήθους ελα κατεσταλμένης, ὁ μοι HP. 62τους πρέσβεις ἰδία παραλαβων, κα περ ῶν μουσιν ἐκμα-α-ν. ἀντεμή-σε δι' αυτων τ βασιλεῖ καὶ πῶων τοιάδε V. μοτο καταπιπτειν ἐν τοῖς δεινοῖς - ἀγεννῆ τινα καὶ πράττειν καὶ φθέγγεσθαι, φαυλων τινων καὶ μικρm χ- κώ-

- ουν, quod vitium anavLPlexus, masso eum timore adstat, Iamiam se interfectum te arbi-isatus at Philadelphiensis ut is per inanima transiret et vanoaxosdam strepitus exaudiret, et ad omnia imperterritus manet, et IIIoenite metu prope exanimatum emens ,,Heus tu, inquit, non horrore mortis tantopere perstandi decet, eum, si non modo, aliquandoquidem certe, morituri simus. Si ergo mors est inevitabilis, praestat utique mori, cum se commodi alicuius ostenditis asio. Quod eum ita sit, quae tandem convenientior oecasio, quam pro pace legationem obeuntes mori ' Dehine ad magnum domestieum, Symiannem et Protostratorem conversus, hi enim proxime cireumstabant, ne quid ei noceretur, isSi potestis, inquit, stolidos istos a temerarios e Primere, Vestri officii munus implete: in minus, laetant quod saee gestiunt invito deo nihil fieLV Tam sublimis et ad quaeque varia toleranda promptus vir animus admirationem habui Aliquamdiu igitur multitudo clamore fremebat quo sedato, legatos sedueens Perator, cuius ergo Venissent cognoseit, et per eosdem avo in hanc saententiam respondet Adversis casibus edere et illiberale quippiam aut agere aut eloqui, minutorum angustoremque quorumdam hominum: secunda fortuna tumea re et nimium sapere, imperitorum et auda raum aequatillam vero in prosperis et adversis emtare constantiam,

142쪽

προσήκει φρονειν, μαων καὶ θρασέων, ομοίους δ εν τε τοῖς δεινοῖς εἶναι καὶ τοῖς ἐναντίοις, ἀνδρείων καὶ νουν ἐν- των, ουθ οτ' ἐδικαζομν παρα σοὶ κριτῆ βασιλιο, δειλέν τινὶ ληφθεὶς ελεγον απερωπον, υποκρινομενος τὴν ἀλήθειαν, ουτεs νυν, τ' ἐν τῆ σφαλεῖ δοκῶ καθεσταναι, ἔτερα φθ γζομαι τῶν προτέρων, αλλ' ἐῶ μαρτυρι πάλιν φθέγγομοι τῆ θεῆ, ως ν δὲ ἐμαυτόν συνοιδα τῶν ἐγκαλουμένων, ουδέ τι τοιουτονημαρτηκου, στ' εἰς τοσαυμν περβολὴν πῆς την σὴν γαλη- ναντα ἐρεθίσαι το μὲν ουν εἰς διαλίλαγὰς χωρῆσαι καὶ misio τρικὴν ευμένειαν αὐθις ἀνακαλέσασθαι, ευχῆς εργον ἐμοί.

νον δὲ μνωου φαινομένου του εἰπεῖν τι καιριο ν καταπράξασθαι διὰ τὸν ἀταξιαν τῆς στρατῶς πολλήν τινα γεγενη- μώην, ως ἀπο τῶν πρέσβεων μαθήση, κατ' ἐμαυτον διασκεψάμενος, ἐπεὶ καὶ τὴν σὴν βουλησιν ἐπυθόμην, ταυτα κατα- is o ομαι, απερ αν διστα και αττόν σοὶ φανείη ' τοῖς με δοπρέσβεσι τοιαυτα διαλεχθεὶς ὁ βασιλευς, καὶ χρησταις ἐλπισι μετεωρίσας, ἐς Βυζάντιον ἐκέλευεν ἀναστρέφειν - δη iac ἀφικόμενοι προς βασιλέα, καὶ τηην τε τῆς στρατῶς υπὸ του-- βασιλέως σπουδήν τε καi προθυμιαν, καὶ τὴν κατ' ἄ-ῶino ορμὴν καὶ μανίαν ἀπηγγελκοτες, ον οπιν ἐνεποίησαν ταρα-χην εῖτ' αυ- κα τοῖς του νέου βασιλέως χρησάμενοι λογοις, παρεσκευασαν χρηστότερα ἐλπιζειν. ενδον μέντοι - α-- Βυζαντίου ' μὸν τον νέον βασιλέως γνων σφόδρα καὶ

I. κρίνω male coni. D. P., eum sola interptinctione locus I horaret, quae olim post θρασέων et ἐχύντων plena erati fortium atque prudentium sibi videri. Itaque se neque eum apud

ipsum causam diceret, timore aliquo affectum, simulata veritate, dixisse quae dixerit neque nunc, quando se tutum existimet, priorum aliena victurum; sed rursus deum testem appellare, unius conscium esse quae sibi obiecta sint criminum neque tam immane ullum facinus admisisse, ut ira tam insanabili eius serenitatem exasperare potuerit. Quare concordiam resarciri paternamque benevoIentiam restitui, optatum sibi et carum accidere. Verum quia in praesens adeo tumultu

ante milite, opportunum dici aut agi nihil queat, ut ipsime legati

testaturi sint, se eius Voluntate iam perspecta et animo suo in consilium adhibito, ea facturum, quae ipsum quoque avum summa iu- eunditate eompleant. His dictis, legatos spe bona erectos Byetantium remittit. Qui ut seni exercitus universi alacritatem et studium erga iuniorem, in ipsos vero incitatum furorem narraverunt, Vehementerilium conturbarunt, moxque responso nepotis explicato, ad meliora aperanda permoverunt. Porro in ipsa quoque urbe Byzantio partes iunioris et augebantur mirifice et corroDorabantur eximie senioris

143쪽

HISTORIARUM . m. 97

ι ἡ προσελάμβανεν ουτοι μετρίαν τα δὲ - πρα an o. A.citatvπέμει τε κατα μικρον καλώ --ερα ἀπεδείκ ua Dia μι, κατὰ Βυζάντιον τοιαυτα. κ. ' νέος ει βασιλευς εἰς την - γαίαν του ἐν τέ- su πάντας καὶ τοὐς των ταγμάτων ἡγεμνας συγκαλεσάφνος,μ δε καὶ τὴν στραπῶν - την χθὲς ἀταξιαν καταμεμ νάμενος

αν συγγνο γ τοις αἰτίοις τῆς ταραχῆς ς - εἰ σι αντονP. Qxoἀηδῶς ἔχοντα προς τὰ τοιαυτα, ἄν δ αδ ις παραπλήσια τολμωσι, δικην ἐπιθέσει πρέπουσαν τοῖς ἀτακτουσιν εἰς μώ- σον παρέθηκε τὴν βουλὴν, φήσας, ιος οἱ μὲν παρὰ βασιλέως τουμου πάππου λόγοι καὶ et ἀξίωσις, - αυτος το-πάζοιτο, εἰσι, τὴν εἰρήνην, καὶ 1μῶς βουλοιτο καὶ τουτου

χ5χάριν ηρῶς μὲν α βουλοίμεθα αἰτεῖν, ἐκεῖνον δὲ ηδέως ἔχειν

εἰς πέρας πειν λοιπον τοι- ωμῶς ἔκαστον, ἀνθινται --οίσειν θειλ' Προς ταυθ' ἄπαντες ἔσπερ ἀπο συνθήκης μια γενομενοι γλῶσσα, μὴ δέχεσθαι - φασαν την εἰρηνον, μηδὲ βουλεσθαι ολως βουλευεσθας περὶ τουτου. - ἰδον γὰρ, ςaoἀκονομεν, βασιλευ, εἰς σχατον ἀφιγμένος κινδυνον, καὶ ι Bρος-- συναιρομένου το ἀποθανεῖν διαφυγών, τοῖς ἄντοῖς V. st

34. t . Haec vox suo Ioeo, ut videtur, mota est, subiiciendaque est post ἡ ἀξιωσις, et ita totus locus legendus ἀσπάζοιτο τῆν εἰρήνην. και τουτου ἀριν με μὲν Ῥουλοιμεθα αἰτεω ete repudiato illo και ἐριας βούλοιτο, quod per oscitantiam sorsan irrepsi M. P. Prior coniectura vera, altera non item, ut opinor. In verbis και usi βούλοιτο, quae praecedenti dis τε respondent, supplendum est σπάζεσθαι τὸν εἰρηνον. eontra sensin minuebantur et debilitabantur Byzantii status rerum erat huiuscemodi.-. Postera Iuee iunior imperator primoribus universis et ordinum dueibus convocatis, ubi de exercitu et hesternis turbis, ut de re parum laudabili et decora querelam habuit, neque enim e malo boni quippiam exsistere posse, et se nunc quidem iurbarum illarum auctoribus ignoscere, tamquam nesciis, sibi talia displicere: si quid

in posterum simile attentaverint, pro dignitate in eos animadversurum professus est, quo de consultandum esset, exposui Avus noster, inquit, pacem se amplexurum declaravit , pollicitus se, quod voluerimus, libenter praestiturum. Restat ut quisque vestrum dieat, quod laturum e re publica senseriti l omnes velut ex composito, uno ore clamare, neque accipere se Paeem, neque super hoc negotio consuli vene. Ecce enim tu, imperator, in extremum, ut iamnest, devolutua discrimen, et vix morti, Deo opitulante, elapsus, in area Mntis. γ

144쪽

A. c. i3ai και χείρω κακοῖς περιπε t φιλονεικε . δεομεθα δή σου του τοωυτ λον - ἀποτρέ-σθαι amo ἐπείπερ, ως σώφης, ὁ σος πάππος ἀρηκε καὶ βασιλευς ως περ αν αυτος ἐθέλης αἰτεῖν, ἐκεῖνον ἐκπληρουν παρεσκευάσθαι, τῆς βασι λεια λέγομεν ἀποστάντα καθ όαυτον Ono βουλοιτο διάγειν,s

προς Βυζάντιον ἰτέον ἐπ αυτον. οἰόμεθα γὰρ νει μέχρι τειχήν περιμενεῖν ἡμας τους Βυζαντίους, ἀλλ' δει πορρωτερωσοnων, εἰς πάντησίν τε σὴν ἐξελθεῖν καὶ τὴν noti αν παραδουναι. εἰ μεν ουν οἷσπερ βουλευόμεθα πείθη καὶ αὐτὸς, tot βασιλεν, μηκέτι μέλλωμεν, ἀλλ' που ἐχώμεθα ηδ' εἰ δ' ἄλλως αυτος βεβουλευσαι, ἀλλ' isa γε φανερῶς φράσον,οπως μαστος, ῶς αν - τε af, διασῶζη -τον. vτων ουτως ἀπο πάντων ἀσπερ ἀπο μιῶς εἰρημένων --7ς, πολλὴν ρων ἀκαιρι- ο βασιλευς εἰς το μεταπείθειν ἐπιχειρεῖν, is

sit τε γαρ στρατιὰ ἀκάθεκτοι ταῖς ορμαῖς ἐσαν, καὶ μάλισταώ ἐκ Γερμανων μισθοφοροι στῖνοι, ἐν οἷς ἐσαν καί τινες

των ευπατριδῶν παρ' αυτοῖς, αυτος τε ἀή ς σι ειχε προς ἄπαντας, πλὴν λιγων τινων, - ου ἡ ἐκ του ἐάστου προς

τῆς εἰς αντον εὐνοίας αυτας χάριτας μολογήσας, καὶ δεῖνεῖναι ἐπων πλείονι διασκέφει ouisu το πραγμα, καὶ μ' ἐφ' οντω μεγάλην πρα ιν ἀπερισκώπως χωρεω ,,ου γαρ περ μιροκρῶν τινων βουλευομεθα, ἀλλὰ περὶ του συμπαντος σχεδόν'''eadem et deteriora mala te praecipitare contendis. Quare rogamus, uti cogitationem istam a tua mente repudies. Verumtamen quoniam avus, ut autumas, praestare Paratus est quod tibi petere placuerit,eensemus, uti se abdicet, et ubi Iocorum voluerit, sibi vivat tu Romanum imperium capessas. Si detrectaverit, nantium adversus illum infestis signis procedendum. Et arbitramur, Dantinos usque ad muros adventum nostrum haud exspectaturos sed procul adnue distantibus occursuros urbemque dedituros. Si itaque nostro eo silio flecteris, ne disseramus sed ad opus iam aggressiamur. Sin alia tibi mens, aperte enuntia, ut quisque nostrum quomodo poterit saluti suae provideat. His ita ab omnibus tamquam uua lingua dictis, perspiciens imperator, Valde intempestivum esse, aliorsum eoaeonari deducere, cohiberi enim militum furor non poterat, praeeipue eonductitiorum Latinorum e Germania, in quibus erant quidam domi nobiles et ipse, paucis exceptis, omnium adhuc erat insolens, nec dabatur, quemadmodum tempus postulabat, Graecae linguae ignaros alloqui, amHis de benevola erga se eorum voluntate gratiis actis, et rem accuratius onsiderandam, nec ad tanti momenti negotium n- naino accedendum, siquidem non de nugis, sed de summa rerum

145쪽

ροι στρατιος παρος ἐω αυτον ἰέναι προθυμουμένης, ἔνο- si 'ρθων πιομων καὶ οὐκ τιν οὐδένα νοον ἔχοντα αἱ τειπεῖν, εἴ τι καὶ περὶ ἐκεῖνον συμβαίη των δυσνοῶν, ουνημον των 'ναγκασμένων, ἀλλ' ἐκ-ων ἄν In των εἰς τοῦ 35μ αγκην συνελαπάντων. τοιγαρουν τε κοινῆ πῶσι -- αεμυ λυσιτελεῖν, ἡμεῖς τε οὐδε αν τοῖς βεβουλευμένοις 3. :νεχομεν ἐπι φέρειν, τα κοινὶ δο-voci πράττειν ἀνάγ-.' ντοις συνεῖπε καὶ ὁ πρωτοστράτωρ οὐ μεγάλου τε λ -

στικον μ' συνετωτερον Ματτον εῖνας νομίζειν τῶν ἄλλων Ea--ντων εἰποντος -- τας κοινῆ δοκουσιν αὐτὸν μόνον

ἐναντία λέγειν, ἀνω σαν βαθείας δὲ κτὸς τὸν μέγαν δομέ- στικον ο βασιλεὐ μονον παραλαβών, καὶ αὐθις ἐβουλευοντοπερι των ἄν- εδοκει- καὶ αὐτοῖς ορθων μis ἔχεσθαι τὴν

αα βουλε ro male coni. m. P. Propemodum agatur, praefatus, in diem alteram releeta sentenua, concilium dimisit. Quo dimisso, eum tribus illis rarium eonsilii e plendi deliberat et praecipit, ut quod expedire videatur, ne iseeant. Primus Syrgiannes si incepit quae iam ante Byranti in ongressu

viximus, non privato aliquo in avum tuum odio, neque quod in maximo uero eius calamitatem poneremus, locuti sumus sed inita de saluto et incolumiiste tua solicii eramus, eo necessario deveniebamus unius enim claritas et inustratio, alterius videtur eversio mode nunc usuvenat. Quod enim exercitus universus eius oppumiandi desiderio servet, aequum desiderat, nec eum quisquam prudens reprehendet et si quid odiosum atque grave illi contigerit, non id nostra, qua cogimur, sed illorum, qui cogunt, culpa contigeri Pro-anue, quia communiter omnibus ea visa vini conducere, et nos eorum consilium vituperare nullo modo Possumus; quae universis Pronantur, ad rem conserenda sunt. In hanc sententiam pedibus ivit etiam protostraisr. Cumque addidisset magnus domesticus non se antelligentia omnes vincere, ut ipse solus communi iudicio adversaretur, surrexerunt. Ubi plerumque noctis processit, imperator eum

magno domestico solo iisdem de rebus deliberationem habet. --tuunt ambo, non male insitare milites Quod enim molitio uori-

146쪽

φωντος, παπις ἐσαν ριετεωροι προς τας φήμας, α μεταβολῆς ἄτοπως ἔρων κινδυνον μέμ- τον σχατον τὸν εἰς Βυζάντιον αντῶν ἄφιξιν φέρειν τῆ βασιλεῖ, eo πάντων νους τρνέι προσθησομιένων ο δὴ καὶ σκοπουμένοις αυτοῖς, πως H

μὴ γένηται, και πολλὰς ἔλιχεις λογισμῶν διελθουσιν, ἐδοκειc βέλτιστον εἶναι προς θεσσαλονίκην μῶλλον ἐλλει, ἁ ῶν ἐν V. 5aτ μετάει χρονεν τὰ καπ' αὐτον κατὰ σχολὴν δ διαθέμενος

βασιλευς, προ τον πολεμον ἀντίπη, καὶ μὴ ἀπολητω ἐπιχειρουρανος ἐκ του αἰφνιδίου ταυτvν δὴ κυρώσαντες τὴmo βουλῆν, ἐτράποντο ἐς πνον τῆς δὲ ἐπιγενορώνης μέρας,

τῶν τε ἐν τέλει πάντων καὶ τῶν τῆς συγκλήτου συνελθοnων, παροντων καὶ τῶν εἰρημένων ατίνων, εἰ τι καινατερον τῶν

- βεβουλεομένων ἐξευραπαί τινι, ο βασιλευς ἐπυνθάνετο

κοινῆ' ἀτελους γαρ του βουλευματος καταλειφθέντος, Hisωμων πάντων περ αυτο ησχολημένων εἰκος τινα καὶ προσεπι-x νοῆσαί τι πλέον ' Παλαιολογου δὲ του μεγάλου στρατοπεδάρχου μητ αυτ ν τι προσεπινενοηκέναι πλέον, μήτ' ἄλλου ἀκηκολναι φαμένον, καὶ καβαλλαρίου φραμπέρι τεμπινιολ ώς ἐκ

as. παλλαρίου φραμπέρι τεμπινιὸ l. e. equite fratre Petro de ignoto nam ista vox αβαλλάριος, ut in C. Florentino observavi, significat equitem nonorarii aut ii ordinis Graeca autem si divido φρὰ, id est Italice, frater, dicunt et rate, πιπέριν, id est Petrus; nam Graeci inferiores h litteram Plerumque in propriis praeponunt litterae , quod viris doctis Heursio et retaero observatum. Istud autem unqιν a Pe riuo defiuxit, quo et familiae aliquot honoratiores Galliae nostrae usae sunti τὸ id est de nam ri litterae valent δ, ut in rid-μα, pro ἀεια ΠινιM, Piniolo familiam quaerant queis otium L mae nobis monuisse sufficit. ED. P. tatis iam quasi magnum neendium Maro lueeret, omnes a fama

suspensi, mutationem domini vehementer appetebant. Verumtamen expeditionem hane avo emiciem allaturam, quando ad nepotem omnes statim se applicaturi in quod qua ratione impediretur, Inis eircumspicientibus et multa aecum varie agitantibus, Thessalonicam potius eundum est visum, ut intermisso tempore senex a latim firmatis opibus, adversariis obsistere posset, ne de improviso oppressus interire Hae sententia comprobata, quieti eo ora mandaverun Die sequenti nobilibus duribusque omnibus ongregatis, Praesentibus item Latinis, quorum ante mentionem fecimus , qua uitum est ab imperatore, ecquid praeter ea, quae heri voluissent, novi quippiam aliquis commentatus suisse Nam eum decretum nihil fuerit, et omnes eadem cogitatio oeeupatos tenuerit, verisimile seri, meditando praeterea quempiam aliquid invenisse istam au

tem stratopedarina Palaeologo dicente, nee sibi reputant aliud e- turrisse, ne ab alio novum aliquid audirime, et e auario tamquam

147쪽

HISTORIARUM I. 20. IOI

μητ' ἀληθέστερα Ἀεντ' ἀναγκομαερα εἰπόντος, καὶ τῶν ἄλλων ἷξῆς παντων τοῖς εἰρημένοις ἐπισκηφισαμένων, καὶ τὴν εἰς Βυζάντιον αφίον ἐπισπευδοντων ως ἄμα τλφανῆναι προσχωρῆ

5σον, καὶ τέλος εἰς ἱκετείαν ἐπὸ του ταυτα βαττειν καταλη- ξάντων, ὁ βασιλευς, μι - - ων αλλ εμο κ εω Σολομῶντειον καλως εἰρῆσθαι δοκουν το, εῖναι σαγροριαν ἐν

πολλῆ βουλῆ κα πολλὰ πολλάκις περὶ τῶν αὐτῶν βουλευσα μνιν, ἐντρητα τι καὶ των εἰρημένων πλέον, β δὴ κώ Misp. M

aoἔδοξεν εἰς μέσον λειω ως ἄν, εἰ καλῶς χει, δοκιμ- , ἐμοὶ προς τὴν Ἀδριανον τηνδε πολιν ἀφιημένον αντο τε πολλὴν ἐπεδείωντο την υνοα- κοινὴ πάντες περὶ ἐμὲ κώ αἱ αλ- ι πῶσαι κατὰ τὴν θρμνπιαχρι ρι--πολεως προσεχωρησαν πολεις ' Ῥο μὴν ἀλλὰ καὶ ωον ἐν στρατιωτικον ἐν ταῖς asΘρακικαῖς κώμαις καλδρυμένον, οἷς καὶ πολλὴν φειλε τὴνκ-ιν μολογῶ, ἀγαθοῖς περ ἐριὸ προεια γεγενημένοις ia

μέντοι κατωτέρω χριστου λεως πολλαὶ κα περιπονεῖς λσαι πολεις ἄχρι καὶ Ἀκαρνανίας καὶ Ἀαλματίας πήκοοι 'P- Bμαίοις, καὶ στρατιὰν - εὐματαφρόνητον ἔχουσαι καὶ στρα -οπον πολλους τε καὶ ἀγαμυς, υνδεμα προσελιορ εν νιD.

οπερ με ταραχῆς ἐνέπλησεν ου ἀπαντῆσαν κατὰ γνώμην. δ' εἶναι νομιζω λυσιτελὸς eo ουδενῶν καταφρονῆσοι, ἀλλὰ

. Pro eis. D. M. P. ex persona Latinorum amrmante die hesterii dietis nihil esse ne

que Verum magis, nemi magis necessarium, cetarisque ordine omni

bus eadem asseverantihus, et expeditionem in Byzantium festina tibus, quod sium apparuissent, deditum iri aiebant et postremo in preces, ut eo sibi liceret ire, desinentibus, imperator Paulum moratus, At mihi, inquit, Salomonia illa praeclare seriptum sedetur, salutem esse, ubi multa sunt consilia. Et cum saepius a multum super iisdem rebus consultaverim, aliquid praetea laletan dicta amplius iuveni, quod in medium afferendum existimavi, ut a Vobis quantum Valeat, ponderetur. Postquam Mianopolia Veni, et cives cuncti benevole me acceperiant, et reliqua Thracia 'ppida universa usque Christopolin in fidem auctoritatemque nostram sese contulerunt: quod et manipuli militares in ieis habitantes fecerant, quibus gratuito mihi commodantibus, magnum a me e neficium deDeri confiteρr. Sed quae uisa Christopolin usque ad Acamaniam et Dalmatiam sunt urbes omplures et florentes Romanis subiectae, in quibus cohortes manime spemandae, eum multis strenuisque ducibus, earum nulla hactenus deditionem nobis sees Quo quia secus aecidit, quam cupiebam, mihi magno-Pere molestum est. Nec fructuosum fore credo, illas ut nullius momenti de acere sed societatem et communionem illarum aesti-

148쪽

A.c. 13aiπερὶ πλείστου ποιήσασθαι καὶ τὴν ἐκείνων συμμαχίαν καὶ κομ-ῖαν τουτου χάριν ἀναγκαιουν εἶναι μοι δοκεῖ τὴν προς λαμνα φέρουσαν πρωτον ἱλέσθαι προσχωρησάντων δὲ ἐκείνων, προς τὴν Κωνσταντίνου βαδιουμε- ρρουντες, υτ οπισωπολεμους κοπαλ-οντες καὶ διπλασιον τὴν δυναμιν προσκομοσαριενoti' βασιλευς μιν οδν τοιαυτα ειπε, τὸν προς τὴν ἔσει- ραν ἱλέσθαι πειθειν ἐπιχειρῶ οἱ δ' ἄδοις των προτέρων ἐπιμενοι λογισμῶν, προς Βυζαντιον λεγον ἀπιέναι δεῖν καὶ ἄλλοσε μηδαριῆ, o ουδὸν ον εργο αντο κατασχεῖν, κώ παρατείνειν τον πολεμον, ἀλλὰ συναιρεῖν. Io 'Eν τουτοις του μεγαλο δομεστικον φθεγγομένου v. 53μηδὸν ,- δ'' εφασαν ἀνθ' oτου μὴ καὶ αντος περὶ τῶν πα-ροντων γνώμην εἰσπεις, ἀλλ' οντως ως καινον μηδενος ιν

μένου σιωπὴν ἀσκεῖς;' οτι μ' εἰπεν ου βουλευο/ιένους, ἀλλὰ τὴν βουλὴν ἐπικορουντας ορα εἰ γαρ ἐβουλευε- τακ' ἄν τι Is

καὶ αυτος εἶπαν των συμφεροντα ν ου μὴν ἀλλ' ἐπείπερ μολ- σθε, α νορυμ συπιφέροντα ἐρω καὶ πρῶτον μὲν πεισί μοι θαυμάζειν, ὁθεν οντο πεπείκοπε αντους, συν ουδενὶ πονεν καταλη--P. M μνεσθαι. v κωνσταντίνου μανον οφθέντες. εἰ κὸν γαρ τι πλέον

Ιστε ἡ επιθεσθε ἄν καὶ αὐτος ἐπίσταμαι, ο, τι ποτ' ἀν ιδ μα-a θεῖν ἐβουληιν εἰ δ' -δὲν τἀναντία πανταπασιν ἐμοὶ φρονεμ τε ἐγὼ ' πολιν -- μεγάλ γε καὶ πολυάνθρωπον, καὶ χρήμασι καὶ οπλοις καὶ στρατι-ταις δυνατωτάτην, καὶ βασιλέα εχον-

mandum maximi. Quare meo iudies ante omnia iter eo intendamus necesse est. Ubi se illae nobiseum coniunxerint, tum denique neque hoste iam a tergo relicto, et viribus altero tanto auetis, ad Constantinopolin oppugnandam fidenter accedemus. Hactenus impe- rator, prosectionem illis in occidentem persuadere laborans videlicet. At illi in sententia tristina perseverantes, myrantium, alio nusdam Iter conserendum dicere, quod eo potiri nilui ait negotii,

ellumque eontrahere potius, quam ducere oportere. II. Inter haec tacente magno domestico, Quid tu, inquiunt, eur non etiam profers, de proposita re quid sentias cur, quasi nihil agatur novi, ita siles Quod vos, oceuerit ille, non consilia agitantes, sed consulta lam rata facientes video. Etenim si consurutaretis, sorsitan ego quoque utile quiddam in medium protulissem. Nihilo minus quia sciseitamini, non celabo, quae conductura, eemo. Principio miror, unde in eam opinionem veneritis, labore nullo, sed conspectu solo Constantinopolin esse rapturos. Nam si vos amplius aliquid nostis auditioneve accepistis, quam ego scio, quid illud tandem sit, nosse velim ; sin minus, tum vos longissime

ab opinione mea disceditis. Ego siquidem civitatem adeo ampi me frequentem . pecuniis, armis, militibus potentissimam, imperato-

149쪽

και χρω - ἐρωμένον, οἷς et τε πεισει προσθειν τον στρατιὰν, ου τῶν ἐμων, ἀλλἀ τῶν δυσκολωτατων ειν- νομιζω --5τασχεῖν καὶ χωρὰ δε τουτων τῶν παλαιων κ Ἐλληνων σοφος μὴ τα τοιαυτα ρ pλως ἐλπίζειν πειθώ, πολλὰ τα μεταξύ χειλέ-Bων καὶ κυλικος εἰναι εἰπών. εστι δέ τις καὶ στραπληγοῖς νομος, ἐπίσης ταῖς εὐτυχμαις - τας δυσπραγια μετρεῖν, - οντος αριστος στρατ ηγῶν, οστις et ἐπιτυγχανων νικῆ, ἡ ἀποτυγχάνων νοου ἀποβάλλει τὰ οντα σκέννασθε δὴ εἴγε νυν ἐμμαρατευσαντες τῆ Κωνσταντινον, ora οἷοί τε νενε uisu ελεῖν, nos συμβήσεται τα δυσχερῆ εοθυς μν γαρ ἀνάγκη τους xv πρεσβυτερεν βασιλε προσκει ιένους, μῶν ἀπράκειον ἐπανελθόντων, ἀναθαρσῆσαί τε καὶ εἰς ἐλnίδα του νικησειν γενομένους προ - 25μοτερον - 4μῖν ἐπελθεῖν, Ῥυπερ αυτοὶ ἔαυτοῖς μεῖς ἄν φα-Cνείημεν α&-ατοι βουλευσάμνοι κακῶς. Ἀχον - δἐ εκατέρω- ειν τον πολεμους, - τε γὰρ των κατὰ τὴν Bo τοῖς ' μίοις ἡπηκοων πόλεων καὶ αὐτου Βυζαντίου δυνατον ἀξιο χον vino ἀθροισθῆν- στρατιὰν καὶ ἐκ τῆς ἔσπέρας τέραν ηιοιαν, αμοι ἐναπειληνουμένοι μέσοι, mi διαφθαρησομεθα, μὴ δυνάμενοι --τέχειν προς ἀμφίβολον τον πολεμον η κακῶς ἀπαλλάζομεν, τῶν μὲν πολεμίων κατέρωθεν ἐπικειμένων,των προσχωρησάντων δὲ

ἀνσταμένων, διὰ το ἐν ἐλπίσι 4μῶς εἶναι διαφθαρήσεσθαι και προς τι τουτοις πλων δεησομ-- χρωει- τας μὰν ξ

rem sinu suo eontinentem, eumque tam prudentem, tot annis imperitantem, multorum henevolentia septum, pecunia abundantem, qua exercitum sibi obligabit, occupare, multo inicillimum esse constituo. Praeterea e veteribus Graecia vir sapiens monet, ne huiusmodi temere speremus ait enim, multa adere inter calicem supremaque labra. Est autem et ducum lex, commoda paribus X. aequare incommodis illeque hahendus optimus, qui aut voti compos Vincit, aut Voto frustratus quae tenet, non amittit. Animadvertite igitur, si Constantinopolin moverimus eaque potiri nequiverimus, in quot nos inicuitates induemus. Iuleo enim oportebat stantes a seniore imperatore, nobis obsidionem solventibus, spiritus sumere et spe victoriae elatos, recedentes cupidius invadere, cum

ipsi nosmet de eonsilio male rapto accusabimus. Habentes autem utrimque hostem, o urbibus quippe Romanis in oriente, et ex ipso Byzantio comparari exercitus nostro nihilo inferior potest, et exo idente alius aeque similis, nos in medio onclusi aut interibimus ex utraque parte non valentes resistere, aut hostibus hinc et inde incumbentibus, sociis autem metu interitus nostri deficientibus,

turpiter evadem Adde quod armis et umptu sebimus: ut et

150쪽

στῆσει, συνορρο χρὴ λι- κἀκεῖνο ἐνεθυμῆλ', es τε των ριβαλῶν γεμὼν καὶ ὁ τῶν Μυσῶν βασιλευς μεντι-

-λαβος, κηδεσταὶ βασιλέως οντες, δε ριὰν δι φέρονται προςs αυτον διων τινων ἔνεκα αἰ-οπι ἀν δὲ διὰ τον προς Φιας V.Mπολεμον διαλυσηται προς αὐτους, καὶ κελ ση βοηθεῖν, πολεμοις αντοῖς χρησόμε φοβερ-άτοις τοιαυτα μὲν καὶ ἔτερα δυσρορέστερα ἀναφυήσεται 1μῖν κακα, ἄν μ' αὐτοβοεὶ

την πολιν λογιεν, καθάπερ αυτοί φατε αν δὲ τραπώμεθα to ος τὴν ἔσειραν, πρωτον μιν το κωλυσον ουδὲν, ἄπασαν, ν'

P. 6 ὲαυτον ποιησασθαι ἐν βραχεν ο τε γὰρ ἔσπέριοι Ουθ μ ν τοι προς - ἀποστασίας, καὶ προσχωρησουσι ρδίως φ νών βασιλεῖ αίροιτες προς τους νεωτερισμους, or τ' ἐφεσπιγκοτες ταῖς πολεσιν ἡ γεμονες, πο τε τῶν ἰδιων λωστος πολιτῶν ἐκ- i5 βιαζομενος καὶ τὴν ἀδηλίαν δεδοικότες της τυχης, ου εἰδο- τες προς πότερον των βασιλέων το κρατος χ εσε , να--ι - νυν χον φαινομένεν - αὐτοῖς ἐπικειμένε παραδώσουσι εώς πολεις. ου μὴν ἀώλὰ καὶ βασιλευς καὶ χρήμασι καὶ τιμιαῖς καὶ δωρεαῖς ἄλλαις ἀμειβομενος τους προσιοντας προς έαντον, καὶ τους μη βουλομένους προτερον αν ἐφελκυ-

ἐλων ἀποκνήσουσιν ἡμῖν eo δυνατοῖς ἀντικαθίστασθαι ρος πολεμον, ὁ συμμαχήσουσι. το γαρ δυνατον εἰς ἀνσι σιν ποιετ

desertores oppugnemus, et iis, qui in fide an nserunt, ne ipsi quoque desciscant, praesidia imponamus. Haec in quantas angustias vos eoniectura sint, intelligendum es Illud insuper mecum revolvi, et Triballorum principem et Moesorum regem Sphentisinlabum, imperatoris in cognatos, privatas cum eo simultates modo exercere quodsi, propter bellum istud composita ite, ad se adiuvandum illos invitaverit, hostes eos imprimis Armidabiles pati muri Ista et alia intolerabiliora mala nobis exorientur, nisi quemadmodum vos suturum dicitis, urbem primo statim impetu apiamus. At vero si ad occidentem nos convertamus, primum nihil vetabit, quo minus brevi totum in potestatem redigamus occidentales enim suopte ingenio ad desectionem propendent, et ut rebus novis gaudentes, non iniculter iuniori imperatori sese tradenti Urbium vero Praefecti, unusquisque a civibus suis coacti, incertosque casus meruentes, nec liquido scientes, utrius futurum sit imperium, qui in Lameus potentior videbitur, et ipsis institerit, ei urbes addicent. eque hic consistetite sed imperator praeterea partim argento, Par tim honoribus, partim aliis ongiariis ad se transeuntes remunerans, etiam prius a se alienos allicie Deinde quoque finitimarem genuum Princiem, quos duximus, aut prae ignavia resistere nobis, ut