Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

151쪽

διουμεθα κἄν μιν προσχωροι', εδ α θοι' εἰ δὲ μη, περι--5καθεσθέντες ἐκπολιορκησομεν χρον P, ουδενος οντος τουαπανιστασθυι καταναγκάσοντος. Ἀ-των δὴ ἔνεκα τὴν βασιλλέως γνωμην λυσπελεῆν ἰημνος ἐς τα μάλα , αυτῆ συνεμπον - α πλεια δ' ἔτερα τουτων heo' παρίημι εἰπεῖν κών. cει με γαρ οἷοι τέ ἐστε την βουλην μεταβαλεῖν αρκέσει καὶ roseum εἰ δ' - οῖοί τε, εἰκῆ κἀκεῖνα λέγοιτο αλ' inυταρον καὶ βασιλευ ο νέος α δομιστικος ὁ μέγας -τ' αὐτον διειλέχθησαν προς τον στρατιάν - ουτω καὶ λυσπελεῖν φρ νονντες. ηδε- γαρ ἀκριβῶς ἔκ τε των αυτομολων κα ἐκ τῶν ἐκ Βυζαντίου προς αὐτους κρυφα διαλεγομένων, ὁ αμα τῆI5φανῆναι αυτοὐς εἰσαζονται Βυζάντιοι διαραντες τὰς πυλας, αμα μεν ἐκπεπληημένοι τον νέον βασιλέα, - is λων καιτῆς ἄνω Θρακ' - τος παραλιου μέχρι καλαντου Βυζαν- τιον νειον γεγενημένον καὶ πολλην ἐπαγόμενον στρατιάν ἄμα δε καὶ εὐνοῖκῶς διακείμενοι προ αντον δεδοικώτες δε μ'Dao πρεσβυτερος βασιλευς εἰς κίνδυνον καταστῆ αλουσης τῆς Κωνσταντίνον ἐπλάπτοντο τον προς σπέραν ἐκστραπειαν λυσιτελε- μέραν μεσθω. φανερῶς γὰρ εἰπεῖ, νην αἰτιαν, δι' 'ν ου βουλοιντο αρτι ἐπιστρωτευειν αυτω, οὐκ ἀσφαλὲς εἰναι ἐδοκε διὰ

Bello potentibus, non audebunt, aut nobis opitulabuntur. Si enim Barbarortim est Ingenium auo adversarium ad se ulciscendum praevalentiorem vident, eo magis se illi amicos esse student. Si Dacis autem occidente, qui nobis pro oriente erit, exercituque duplieato, tum secure Byzantium movebimus. Et siquidem se de liderit, bene: ain secus, circumsessum ipsa diuturnitate expugnabimus, eum, quod nos depellat, nihil eriti is de ausis imperatoris sententiam ut utilissimam probo eique subserihor et eum plura habeam dicere, libens omitto. Nam si onsilium mutare potestis, etiam ista sum-eient: si non potestis, in ventum et illa loquerentur. Hunc in modum et imperator nepos, et magnus domesticus, contra quam exP-dire arbitrabantur, eum militibus agebant optime enim eum ex transfugis, tum ex occultis Byllantiorum olloquiis didieerant, simul aeriue coepti essent conspici, populum portas ad eos intromittendos Patefacturum partim quoa iuniori vellent, partim quod eum obstupefeerent, qui brevi tempore et superiorem et maritimam Thraciam sibi su didisset, tamque ingentes eopias adduceret. Verumenimvero eum timerent, ne eapta urbe in senem imperatorem inhumanius aliquid designaretur, expeditionem occidentalem sibi metuosiorem videri eomminisci Vo-Iuerunt. Nam sine integumento ausam edere, ob quam per id tempo.

Constantinopolin adoriri nollent, parum sore tutum eredebant: quaudo

152쪽

.s.43αντο τὸν στρα- λι προς βασιλέα τον νέον ἀβέβαμ μαι, και διαλυθησομένην, εἴ τι πυθοιντο τοιουταν προς αυτ ολυλογαδες καὶ συμπασα στραπια ,ε μὲν εἰρῆσαι πάντα και στρατηγικῆς ἐμπειριας αξιως, ουδ αυτοὶ ἄρνηλίηριεν ἄν' εἰ- πον ,eo βασιλευ ' ἡ τε γαρ σπέρα πολλὴ καὶ πολεις εχουσαs πολλα καὶ περιφανεῖς, καὶ στρατιαν ἄμα στρατ ποῖς βελτι- P. 68 στοις Ου ευκαταφρονητον, ω ρδως προσχωρήσει, καθαπερεφητε καὶ αυτοι ἐκεῖνο ιιέντοι θαυμαζειν μῖν ἐπῆλθε του μεγάλου δομεστικον, πως το ν τὴν σπέραν φ όαυτους ποιήσασθαι - πά- ραδίων ἀπέφηνεν εἶναι, το δ' εἰσελθεῖν io δυσκολον ἐλθοντας εἰς τὴν Κωνσταντινου. ἐκεινου γα οντος

V. 55 -eoni διαφέρειν αὐτώ οώμεθα ἐπι δ' ἁπάσαις ταῖς νήφοις - προς τῆν όσπέραν ἐκστρατευειν παρα σοι βασιλευ, κεκρατηκος πῶμεν, συστρατευσουσι μὲν καὶ ημων, ἐπίταγμα σόνrs

ἐκπληρουντες, σοι δὴ καὶ βουλήσονται πλὴν Ο μετὰ τῆς νισης προθυμας, χναγκασμένως δέ. αν δ' ἄσπερ ἀξιουμεν αυτοι τὴν ἐς Βυζάντιον ιωμεν, πάντες τε αμα λ νοριεθα καὶ προ me συν πολλῆ διο δὴ σου δεόμεθα, προς τὴν ἀξίωσιν ψιων ωπείξαι,

δμωαν τε υσαν καὶ ἐς τα παροντα λυσιτελεστάτην. utvma

μὸν κα οἱ τῆς στρατῶς huιονες ἀπ- ορῶν δὲ ὁ βασιλευς τὴν tiri το Βυζάντιον αυτοῖς ορμην ου ἀμβλυνομένην βιάζεο ι

τε ον εχων, τῆς ευνοίας ἄμα καὶ τῆς ευπειθείας ἐπαινέσας αυ--ος οτι καὶ α μὴ βουλοιντο διὰ τὴν εἰς αυτὸν ευπείθειαν συν

fides exerestus erga imperatorem luniorem adhue nutaret, et si quid tale audiret, dilaberetur. Ad haec nobile universusque exercitus responderunt, non se negare, convenienter et ex usu artis imper toriae dicta esse omnia late enim patere occidentem orbem, multas et inelitas sustinere urbes, mpias habere haud aspernabiles, eum ductoribus sortissimis, levique momento, ut ambo amrmassent, se dediturum. Mirari tamen, quomodo magnus domesticus occidentem sub ditionem subiici saeile admodum posse, Constantihopolin autem intrare eum exercitu esse dimelle asseveraveri Cum enim illud Prius, ex eius quoque sententia, dissicile non sit, o suo iudicio multis partibus tamen esse isellius. Et quoniam occidentalem expeditionem apud animum imperatoris velut omnibus suffragiis obtinuisse eernerent, ituros seeundum mandata quotquot velint; non tamen aeque alaeriter, sed ingratis. Si quod cuperent, Byzantium Peteretur, mira Voluptate neminem non secuturum. Quare se illum or remaiorem in modum, iustae ipsorum praesentique statui opportunissimae postulationi obsequeretur. Idem duces aiebant. Imperator Videns eorum Constantinopolis invadendae libidinem nihil prorsus lang eseere, eum eogere non posset, de benevolentia obedientiaque commendatos, qui etiam a quum abhorrerent, studio sibi,

153쪽

Mντο δειν, τὴν εἰς- Κώνσταπινο--ν Maes πορείαν. Iuc.43αιοὶ δὲ α ιενοι ἀεὶ μενοι τον λορον, - μνονουχὶ Βυζαντίου δομντες κεκρατηκέναι, παρεσκευάζοντο προς τὴν πορείαν ἐπεῖ δὲ - ἡδυνηθησαν τὴν προς Θεσσαλονίκρ' ἔλέσθαι πεῖθαιων στρατιαν, σφεώρων τε ἡδ' - πρεσβυτέρεν βασιλεῖ ἐς κίνδυνον τα πραγματα χωρησοκτα, αμα τῆ μεγάλε δομεστι- κεν ὁ βασιλευς ἐβουλευσαντο ρ πρεσβυτέρω βασιλεῖ διὰ γραμ

ματων κρυφα την φοδον αυτων δηλῶσαι. περ εἰ κατάδηλον

πονη - γενέσθην τῆ στρατιῆ, τάραχα αν ἐποιὴσεν ουκ ὀλιγον, ς uno των σφετέρων αρχ-ων καταπροδιδοριήνοι γράφει δὴ βασιλεος ὁ νέος του μεγάλου δομεστι--τα γράμματα ἐχχαράπτοντος, τροπάππε τοιαυτα isti λιοτατε βασιλευ, περ πολλάκις, καὶ νυν θεον ἐπιμαρτυρομαι τοῖς λεγομένοις, ως υτ αυτωι παρών μαντιν τι συνοιδα προ σὴν χθραν Disἐξειργασμένεν, ουτ' ἐπὶ τουτοις ἀπέστην ς τραπεν παντὶ κακώσων τα -- ἀλλ' is μανον τον ἐπιγρτημένον ἐριοι κίνδυνον δυνηθῶ διαφυγεῖν. -ν δι--το μὰν μοι περίεστιν ἐν φωσφαλεrram, σὲ δ' ἐκ του ἐναντίου παρα πασαν ἐμὴν βουλησιν ο κινδυνος περιέστηκεν. ἰδου ἄρ πάση χρπάμενος ι - Σοχα φωστε την στρατιὰν προς τὸν ἐσπέραν τραπέσθαι πεισια, αδυνάτως σχον ἀνωγκη δὴ πῶσα ραν ἐπελθεῖν. ἐγω μινων σχολαωρον βαδιουμαι νοσεῖν πλαττομενος εἰσβαλὼν δὲ πειρασορια την ταχίστvν ἀναχωρεῖν σοὶ δ' ἐν τοσουτιν φρου-

Ο. καταπροδιδομένη estni. ED. P. sed nihil mutandum. temperandi facere annuissent, constantinopolin ire permisit. Voeem eius milites gratulabundi exeipiunt, et ByEantium tantum non in manibus iam se habere opinantes, iter paranti Ergo quoniam ab exercitu impetrare nequivissent, ut Thessalonicam due mallet, intelligebantque seniorem imperatorem venire in periculum, ipse et magnus domesticus clam illum per epistolam de hoc adventu admonere decernunt. Id si miles comperisset, tamquam a principibus suis proditus, quas non turbas excitasset Eam epistetiam dictante imperatore iuniore domesticus exarat in haec verba: Ut antehae saepius, sic nune Deum dictorum testem appello, saeratissime imperator, neque cum illi degerem, facinoris conscium suisse, tui odio admissi, neque ideo inde abiisse, ut omni ratione detrimenta tibianveherem sed ob id solum, ut impendens cervicibus meis discrimen effugerem quod quidem loco securo constitutus effugi te contra, me quamvis penitus nolente, discrimen involvi Ecce enim, eum tithil non tentarim, ut exercitui in oecidentem transitum persuad rem, nihil egi. Nos igitur contra te venire necesse est omnino. At ego morbum simulans, lentius astrametabor, et post primum incursum dabo operam, ut citissime recedam. Tibi interea palatium pra sidio firmare licebit, portisque urbis quos habes tui studiosissimos

154쪽

βασιλευς ἐπέστελλε τι πάππιν των πιπιστάτων οἰκετῶν ramo B του μεγάλου δομμίκου χρησάμενος διακομιστῆ αυτος δὲ

ἄρας LI 'Oδρυσῶν ἄμα πεντακισμυριως ἱππευσιν λολήγου δέουσιν, eo εἰκάζετο, έον γα ἐαν ἀκριβως τον ἀριθμον εἰδένω,

οἷα δὴ πολλῶν καὶ των μὴ προς στρατιὰν τεταγμένων συστρα-

κνὰς καὶ συνεχεῖς τὰς στρατοπεδειας ποιουμενος οἷ δὴ νοσῶν. M. Ἐν τουτοις δε ἀφικνεῖται προ αντον κα παρα

γ 56 Σφεντισθλάβου του Μυσῶν βασιλέως. ὁ ἐν ἄντε κηδεστὴς ἐπὶ Θεοδωρ τῆ ἀδελφὴ πρέσβις ααρτῖνος, τριακοσιους ἄγων

ιπιτέας καταφράκτους Μυσους προφασιν μιν ω συμμαχη-aoσοντας αυτιν ἐπικουριας δεομένεν διὰ τον πολεμον τον προς τον πάπποπι - γγέλλοντο τε, ὁ εἰ δέοιτο καὶ πλειονος πρατιας,3 Interpres legit ἐπιβαλώτων , quamquam nil mutandum. Intelligi enim potest de iis, qui intra urbem quid molirentiar. ED. P. ra. Forte legendum πεντακισχιλίοις. D. P. da γε legebatur antea. praefieere attributis euique tot mereenariis militibus bene armatis,

quot ad retundendam irruentium vim requirentur. Modo ingressu nostro obstet aliquid, continuo exercitum, ut ab urbe inexpugnabili revocabo. Itaque rogo te, ne Verba mea, velut abs te alieni suspeetans in tutela apparanda segnior sis. Nam quo animo ei es tuos esse audio, simulatque nos oeulis usurparint, plane intromissuma erodo. Haec nepos avo, quendam de famulis magni dom/istici fidelissimum adhibens tabellarium. Dehinc ex Odrysis exeedens, cum quinquaginta equitum millibus, aut aliquanto paucioribus, it coniicere licebat, nec enim ad unguem intri numerus poterat, quod multi non conscripti, imperatori gratifieantes, una militabant, Byzantium eastris quam ereberrimis , ac si male Valeret, procedere porrexit. 22. Inter hae a Sphentisinlabomoesorum rege amne suo propter Theodoram sororem eum eo nuptam legatus venit artanus, eum Μoesis equitibus cataphractis trecentis, in speciem quidem, ut auxilium adversus avum, si indigeret, laturus et promittebat, si maioribus copiis opus haberet, regem libenter missurum sed re era,

u si eum paucitate laborantem inveniret, iniectis manibus ad regem

155쪽

του τιον Παλαιολογιον, πιι , μεγάλη δοραστι κισσα διεπρεσβευ-1-το δὲ παρὰ του βασιλέως τοιαυτα Ἀμερὶ μὲν τῶν προγεγενημένων προς φιας διοππων is τινων ἡρξαντο λέγειν αδειων,

- τον παροντος ιναι καιρου 'ageo' ἐφ' οἷς δὲ προτερον

ἐπέσταλκας πολλὴν χάριν ὁμολογων, καὶ τῆς εἰς ἐμ κηδεμονιας

καὶ παθὴς προαιρέσεως ἐπαιγων, - μιαν παρα σου ταν νa παιτω χάριν τῆν στρατιὰν αυτοθι μένουσαν κατασχεῖν,

ἄχρις αν εἰς ἐν τῶν φροντιστηριων, πονπερ αν-λης--st P. Toκαταδυς τον κίνδυνον διαφυγ- ῶν γὰρ in σε μετὰ τον τρατοπέδου ἀπαραντα προς φιας αδ ειν ἀπεμ, ονδεμια προς

τ μὴ διαφθαρήσεσθαι Τμῶς ἐλπίς. καὶ ι γε υδὸν αυτος xoἀπέλιπον ἄν - το μῆ - καταπρά-θαι ἐλέγχοντιαι δ' ἄπαντα σπουδαζόμενα εἰκῆ. μου δ' ἀσπερ φρον, ἐν ἀσφομλεία γενομένου του μὴ ἀποθανεῖν, αντος ἐλευση παραλη νορι νος τὴν πολιν ποι. γαρ του νησις ἐκ του hia ἀποθανεῖν; V υτοις τοῖς λογοι ἐπὶ μῶλλον ο νέος ἐπικαριφθεὶς βασιλενς, a5καίτοι καὶ πρότερον πάντα καὶ λέγειν καὶ πράττειν υπὸ του

eaptivum perdueeret. Quod ex eo mox elamit, quia Martinus exeditatu imperatorem sequente conspecto, unde venerat, subito se recepit. Parvis itineribus progrediens imperator pridie pentemstes supra Melanem sumen astra posuit. Hic eum Eugenia Palaeologina monacta e sorore Miehaelis primi Palaeologi imperatoris progenita, magna domestiea, eonvenit. Legatio haec complectebatur: De prioribus eonis versiis inter eos, e quibus causis natae sint, dicere, nihil ad pra sens tempus pertinere. Quae nuper scripserit , ob ea avum illi magnas agere gratias, et solieitudinem istam, ae bonam voluntatem laudare. Unam insuper gratiam eupere, ut nimirum tam diu militem Ibi detineat, quoad in unum aliquod monasterium a nepote nominatum, perienti declinandi se abdiderit. Nam si e matris eum porro ad urbem viam moliri nuntietur, acrum esse de Ita sua tametsi nihil eorum praetermiserit, quae nepos suggesserit: sed ea omnia inaniatndio comparata fuisse deprehensum iri. Ubi tam suam Ioeo tuto mandaverit, ipse urbem possessumis ingrediatur Quid enim ex o te sua emolumenti aperet Hae oratione magis emollitus iunior.

eum antea sponte sua dicere, et facere quidvis cupiisset, ne quid seni

156쪽

A. 13α μὴ τοὐμανιλέα καὶ παππον κακῶς παμην οἴκοθεν ἄρμημένος ' προς μει τῆν πρεσβείαν ποιουρ ην μηδενὶ καταδήλους ἐκέλευε ποιεῖν του παρα βασιλέως λογους, τι μῆ μονι τῆ μεγαλιν

δομεστίκεν αυτος - αν ινηται συμφέρειν οἰκονομοσε τους λογους ἐκκλησια δὲ κελευσας γενέσθαι, κα των ἐν τέλει5 πάντων καὶ των λογαμ ν τῆς στρατιας εἰς εν γενομένων, παρελθων εἰς μέσους, ελεξε τοιάδε ,δὐδένα υριῶν ιηεομανοεῖν ος, διαφορα ἐμοὶ προς το βασιλέα καὶ πάππον γεγενημένης, πολλα - μεν ἐπράχθη, τὰ δε καὶ ἐν μελέτη

ἐτι ἐσαν, ἐμὲ προς ἐσχατον κικώνου καθιστῶντα δε απερ io αυτος τε ἀπέστην - μαλλον του βασιλέως ἡ οὐ κινδυνον, καὶ μεῖς πάρεστε βοηθησοντες ἀδικουμένεν νυνὶ δε

c ἐμοί τε παροντος ο προυθέμην ἐξ ἀρχήν καὶ μῖν, τῆς βο -

λίας ποίας ἐχρῆν γεγενημένης, αν τι περαιτέρω τουτων γντῶμεν, ἐμοὶ μὲν το ἀδικεῖν, το ἀδικουντι δε συμπραττειν ωμnis αν περιστα4 προυθέριην δε ἐναρχῆς, ουτ' ἐν πολεμιου μοίρατον πατέρα κατασφάττειν α περ ἐνῆ, υτ την αρχὴν ἀφαμρεῖσθαι, ἀλλ' ἐμαυτον διασώζοντα του κινδυνον, μηδὲν ἐκεινου 5et τῆς ἀρχῆς λακα παρενοχλεῖν τὸ μὲν ων τον κίνδυνον διαφυγεῖν θεος αυτος συναράμενος παρέσχε, τὴν δ' εἰς το ζῆ o ἀσφάλειαν καὶ εἰρηνην, βασιλέως παρεχομένον ἀπεωσάμεθα αυτοὶ κακῶς. μέμνησθε γαρ δήπου eo ἐν Ἀδριανου τους

1 ἐλθόντας ἐκ βασιλέως Di τῆ εἰρη πρέσβεις, στασιάσαντες

interpunctio. noeeretur, legato praecepit ne cum quoquam magno dumtaxat domestico exeepto, legationem communicaret: se in ea caranda utilitatis rationem habiturum. Edicto igitur conventu, iamque in coetum eoaetis et primoribus et flore exercitus, in medium progressus, tali-hus eos dictis affari exorsus est: ,Neminem Vestrum nescire opinor, quo Paeto, inter me avumque meum nato dissidio, multa partim ris ommitterentur, partim adhuc animo inclusa agitarentur, quae me in extremam miseriam praecipitarenti Quocirca non magis ab aVo, quam a praesentibus me perieulis seiunxi et vos confluxistis, ut iniuriosius tractat opitulemini. Modo autem, quandoquidem et ego assecutus sum, quod ab initio eonstitui, et vos, cum auxilium, quali opus erat, tuleritis: si quid ultra desideramus, id erit, ut ego reponam iniurias, vos reponentem adiuvetis. Sed constitui inde a principio avum nec vita exuere, etiamsi liceret, nec imperio uutare verum memet conservare ipsique de principatu nullum negotium facessere. Periculum, Deo bene propitio, evasi seeuritatem autem et pacem in futurum, ab imperatore oblatam, male repulimus. Tenetis enim memoria, quomodo Adrianopoli legatos ab eo de compositione missos, aeditione concitata, rebus imperfectia, ne-

157쪽

HISTORIARUM L M. III

ἀπεποι - ἀπράκτους καὶ τον περὶ του ζῆν πη--- ἐπικρε-.c. isai μα-τες αυτοῖς δ ἐμοὶ εὐθυς τε ἐδο- των δεινοτατων, καὶ ἐς τὴν στεραίαν ἐν ἐκκλησι γενομένt Mys ἐγένετο πολυς

τν ---ἔίαν καὶ ἄναρχίαν, κακῶν αἰτιαν αἰπιωμένεν, καὶ μερὶ του μηκέτι τολμαν τοιαυτα παραγγέλλοντι πολλα αυθὲς

δὲ ἐπὶ τοῖς αυτο 'ν ἐμὴν νυν πέμ-ντος θείαν, σπνώμην

τε ἐφ' οἷς ημάρτομεν παρεχομένου καὶ διαλλαγας αἰτουντος, Ουν omo ουτ' ἀνθρώπων ἐχοντων νουν τῆν ειρ- --ἀ- σθαι τριων γα οντων, -- πολέμοις πέρας ἐπάγει, οὐ rora τὰ οἰκεῖα ἐν ἀσφαλει θέσθαι τινὰ καὶ του τὴν τῶν πολεμουντων αρχὴν ἡφ όαντον ποιήσασθαι, καὶ τρίτου του αν- PII τους τους πολεμουντας ἀποκτεῖναι, τὰ δυο μὲν hμει πάρεστι -- ευκλείας, του τρίτου δὲ μητε τυχεῖν γένοιτο, μητ' ἐ--θυμῆσαί ποτε το μὲν γαρ ἐν ἀσφαλεια εἶναι ὁ λος τε πα- 15ρέσχετο καὶ αυτος ὁρκοις πιστώσεται βασιλευς' περ εἰ και προτερωχμην ζῆν, νδ αν τὴν αρχὴν πλα ἐκινουμεν. τὸν ρυμαίων δε προμανίαν καὶ ωμα μεν τι προελθεῖν εἰς φως ὁ

πατὴρ παρέσχετο καὶ βασιλευς, βασιλέα χερριπονωας καὶ νον δε ἀσφαλῶς ἐστιν ἔχειν, προς ουδένα ἔτερον ἐμὲ ἐκ διαδω-χῆς πάντως ἐλευσομένην . πολέμιον δὲ Ουθ' ἡγηριαί ποτε τὸν ἐμὸν πάππον κα βασιλέα, μῆθ' ουτω μανείην ἄστε ἡ νηυσαι

η βουλευσασθαί τι των ἀνηκέστων κατ' -- ου μῆν αλλ' B-δε υμα ἀομαι φιλο-τας τοιαυτη συρι φορῆ περιιδεῖν ἄν

s. απῶσε ore ED. P. pro ἄπασε.eem illis intentantes remiserius quod eum illie saeinus interrimum

iudieassem, altera luee in eonesone multa verba seel, eonfusionemque et effrenatam licentiam Vestram, ut malorem istorum causa --

stigavi et ne quid amplius eiuscemodi auderetis, severe imperavi. Nune eum super eodem cognatam meam legaverit, delicti gratiam fecerit, redintegrari coneordiam petiverit, neque iustorum, neque Prudentium est, pacem aspernari. Tria enim eum sint, quae bellis omnibus finem imponunt sua in tuto statuisse hostium opes sibi subiecisse hostes ipsos perdidisse, duo horum non sine gloria no- his conligerunt: tertium absit, ut unquam nobis adipisci, aut etiam optare eontingat otium et securitatem Deus eoncessit, et imperator iureiurando eam eonfirmabit; quae si prius data misset, armis Prorsus abstinuissemus Romanum principatum simul aera lueem susceptus sum, imperator parens meus mihi, imperatore me ereato, destinavit; quem nune tuto habere ieet, hereditaria sueeessionea alium omnino neminem praeter me perventurum. In hostibus autem neque duxi unquam avum meum neque adeo insaniverim,

ut quippiam in eundem nefandi vel eootem vel deliberem. Sed

neque vos mima meos aequo animo Iaturo opinor, tanta eum e

lamitate reum via, ut ea ab onibus, quos sol videt mortal

158쪽

λέμους τὰ μὲν Duo περίεστι, το δ' ἐν υτ ιας μεγιστε μέρει μη παρεῖναι καὶ προσέτι προσεστιν ευκλεια τοῖς πραττομένοις, καταθέσθαι τον πολεμον προσῆκε ετι δὲ Ουδ' ἄν ευφρονουνδτων ἀνθρωπιον εργον πράξομεν μὴ βουλομενοι τον πολεμον - ταλυειν. εἰ μὲν γὰρ νυν ἐπελθοντες παραλη νόριεθα την πο- λιν, πλέον μεν οὐδεν ων νυν χομο εχειν ἐξέσται - δ εχ Cμεν μετ' ευκλειας ἄμα καὶ δικαιοσυνης καὶ πατρικῆς ευκὶς, αρπάζειν καὶ ἀdικειν, καἰ μονονουχὶ πατρpκτονεῖ tionας δ ἔοκεῖν, ο παραφρονονντων ἡ φρονουντων ἄν εἰ η. ειπε δε οὐδυνησομεθα παραλαβεῖν, προς β πῶσιν ἀνθρωποι μισεῖσθαι τε καὶ διαβάλλεσθαι δικαιως, τι πρὸς ειρηνην προκαλουμενοι, ἀδικια καλπλεονεξια γνώμης Ουχ προκουσαμεν καὶ προς κινδυ- νους ἀνονήτους εαυτους ποβαλουρουν, καὶ πολλαῖς πολεσι καὶrs

χώραις αἴτιοι καταστησομεθα κακων ἀνηκέστων τουτων νεκα

αυτος τε ἀσπάζομαι τὴν προς σιλέα ειρήνην, καὶ μῖν λυσμτελεῖν νομιζων συμβεβουλευκα. σεσθε γὰρ ἀπειληφωε δαζαν D ἀνδριας ἄμα καὶ δικαιοσυνης καὶ σωφροσυνης, πλοις μὲν κρατήσαντες των ἀντιτεταγμένων καὶ τὰς γνώμας παραστησάμενοι,*o ἀμυνομενοί τε υπὲρ οὐ δικαιου καὶ - αυτοὶ ἀδικουντες, καὶ τῶν μὴ περ τὰ μέτρια φρονεῖν μηδε ταῖς ευτυχιαι φουσῶσθαι την σωφροσυνην ἐπιδεικνυμενοι. Tοιαυτα του νέου βασιλέως

quae heu sopiendo faciunt, partim quidem penes nos sunt, adsummum autem elicitatis gradum non pervenisse etiam insuper laudem saetis affert, ab armis recedere nos conveni quod si noluerimus, Imprudenter a stulte facimus. Si enim nunc urbem adoriamur et occupemus, nihilo plus habebimus, quam nunc habemus quae autem gloriose, iuste, cum paternis Votis habemus, ea Per rapinas, iniurias et tantum non per parricidium habere existimari velle, hoc vero desipere ac delirare est. Si occupare non poterimus, praeisse quam quod in omnium odia calumniasque incurremus, quia ad pacem invitati, improbitate et upidine irretiti recusaverimus, etiam in diserimina sine ullo fructu nos coniiciemus, multisque orbibus et regionibus cladem pestemque creabimus. His rationibus ego im-Pulsus, pacem eum avo compleetor, eamque Vobis tamquam utilem suadeo nam a sortitudine, iustitia et moderatione commendabimini, si, cum adversarios armis subegeritis, nunc ipsi animos vestros subigatis, et pro iure propugnetis, non ipsi iniuriam inseratis vestroque vos pede metientes, nec successibus intumescentes, modeste ac

summisse vos seratis haec pro pace disputavit imperator, e

159쪽

ΗISTORIARUM I. M. II 3

κος ρεμ αυτον καὶ δίκαια καὶ συμφέρομ' εἶπε rimi no

λῶς καὶ μαιοσυνης ἐπιπινα και ἐμπειρίας στρατηγικῆς, ομεν δει το λεῖπον, ξ εἰς πέρας ἄγειν τα βεβουλευμένα '' ἐπὶ τουτοις τῶν ἐν τέλει τινὸς καὶ τῆς Ἀπρατιας ἐπ' --

Toτο τοντο πρότερον πο τε βασιλέως καὶ τώ - ἄλου παρεσκευασμένοι δοροστι- ωστε συνειπεῖν τοῖς εἰρησομένοις, τὴν

βουλήν τε ἐπηνεσαν, καὶ την εἰρηνην, αιτίαν ἐσομένην no λῶν ἀγαθυν φασαν δεῖν άἱρεῖψαι καὶ Σωργιά-- δ εο ς κα πρωτοστράτορος τοῖς λεγομένοις προσειμένων, καὶ τὸ πλυμ i5λ απαν ἐπηκολουθησε καἰ ἐκεκυρ- η εἰρηνη. - γα καί τινες ἐσαν υπὸ του ον πρεσβυτερον βασιλέα δατυ ρηναιτο πολεμον ουρουμενοι, αλλ' ἄσπερ πο ρευματος καὶ - is συναπηχθησαν του πληθους.

vτων ουτω γεγενημένα ν, την πρὸς χρον πρεσβείαν aoἀπεσταλμένην θειαν αυτου προς Βυζάντιον ἐξέπεμ νε βασμλεος, μηνυσας ρ βασιλεῖ καὶ πάππε τοιαυτα ' -ἔδει μιν, eo cxρατιστε βασιλευ, μηδὲν τῶν γεγενημένων μηδὲ την ἀρχηγκινηθῆναι. ἐγώ γαρ, οπερ πολλάκις εἰπον, τον πάντ' ἐφορῶν- τα ριαρτυρομαι φθαλμον eo ουδὸν ἐμαυτι συνοιδα, πλὴν εἰ

cipiens magnus domesticus, Et aequa, inquit, et onducibilia, et gloriam non mediocrem nobis conciliatura dixisti, imperator quare te ita loeutum ut decuit, haud quemquam inficiaturum opinor. Equi dem ipse ego, si quid aliter dictum sentirem, id refellerem. Sed

quoniam bene, iuste ac pro scientia imperatoria prolata sunt omnia, superest hoc unum, ut quae mentibus probata sunt, opere ipso administrentur. Posthaec nonnulli de proceribus ex exercitu, ad hoc ipsum prius ab imperatore et magno domestico subomat instriictique, ut assensu firmarent audita, consilium verbis extulerunt pacem- ue, ut multarum ommoditatum conciliatricem, suscipiendam prae- uicarunt Mox Syrgianne et protostratore sententiassuas eodem aggregantibus, lota agmina secuta sunt, et pax constabilita est. Etsi enim

non deessent, qui ad exitium senioris imperatoris militare elegissent, tamen eum multitudine velut impetu quodam fluminis abripiebantur. 23. His ita gestis, eo obrinam suam legatione perfunctam Constantinopolin dimisit. Quae autem avo renuntianda dedit, hae fuerunt: portebat, imperator optime, nihil prorsus eorum incipere quae in pta sunt. Ego siquidem, quod saepe iam dixi, testem saei illum oculum intuentem omnia, me nullius sceleris, sed levium Caula genus s

160쪽

A. c. ita ciui Wκρα υνα καὶ παιδίοις πρέποντα α μαρτν ἀτα ειε δ'ουτω-- γρησεν ὁ θεος τῶν ἐμῶν ἔνεκα πάντως ἀπείρων μαρτηματων, πάλιν αττω χάριτας μολογῶ πολλὰς, τι μῆ πρότερον κατέλυσα την ζωὴν, πρὶν ἐπιτηδειον κοιρον τυροῖν οντως, ωστε δυνηθῆναι καὶ το αδολον τῆς γνώμης κα τὴν εἰς σὲ ευπει-sDθειαν καὶ δουλων α φανερὰν καταστῆσαι. συ μὲν ουν, ἀβασιλευ τῆς σῆς με ἀνεφιῶς, ἐμῆς δὲ θείας, διαπρεσβευ μένης, ἐτησας οσα οἰδας. ἐγω δ' ἐν ἱκεσίας μέρει παρὰ τοs αεγάλου βασιλέως αἰ- καὶ θεου, σὲ μὰν ἐπὶ πολ λοῖς δεεσιν ἐν ζῶσιν εἶναι, καὶ τῆν Ῥωμαίων ἀρχ/ὴν ἰθυνειν, ἐμὲ δὲ onio

δουλον σον καὶ οἱον,4 κελευεις αντος το προσταττομενον ἐκπληρουν του χρονον δε προλντος, α φίλον ἐστἰ θεε τομαυτ' οἰκονομηθῆναι περὶ 'μῶς. εἰ μὲν ουν προτερος αντος ἀποστήτου ζῆν, ἐπὶ σοι την ἀρχῆν κεῖσθαι πασαν, ἔ- α σοι δοκε συμφέρειν ποιεῖν ' - αρα σου γε προ τὰς αἰωνίους smτακληθήση μονὰς ἐμοὶ πάλιν τὸνἈγγεμονίαν 'Pωμαίων κα- P. 73ταλειφ-ναι ταντα μὲν ων ποι τλθε φιλον ἀγέσθω -- ω δὲ ἀνάγκης τε καὶ αἰδους μεριζομένης, σχυσεν ἀνάγκη,

καί τι των μὴ προσηκοντιον καὶ ἀπαιδευτων καὶ λέγειν καὶ πράττειν βιαζομέν' δέον γὰρ καὶ φιας αὐτους κα πολειςao καὶ χρήματα καὶ ὁμου πάντα σοι ἐγχειρίζειν, δυεῖν νεκα αἰτιων τέρως ηναγκάσμεθα ποιεῖν B μὲν, τι τὸν μὲν ἐμὴν εἰς το τά σοι φίλα πράττειν προαίρεσιν καὶ τον περί σε τιμην V. 5s τε καὶ αἰδήθεος τε οἰδεν ὁ τα κεκρυμμένα εἰδιος, καὶ αντὸς,

dumtaxat pueriliumque delictorum mihi esse eonscium quia vero propter innumerabilia peccata mea Deus hoc permisit, rursum ei etiam atque etiam gratias ago, quod non ante vitam finivi, quam tempus idoneum nanciscerer, quo et candorem animi mei, et obediendi studium, ae subiectionem meam tibi declarare possem. Tu igitur, Iegata ad Fe amitin tua eademque cognata mea, peti isti quae nosti. Atqui ego a magno imperatore Deo suppliciter contendo, ut In longos annos vitam extendas, imperium Romanum gubemes, et ego in ta servi et filii imperata tua exsequar procedente autem temPore, quae illi placuerint, de nobis onstituat et, si prius obeam, ut in te totum recumbat imperium quo, quae faetu utilia censueris, ea praestes sin tu ad mansiones illas sempiternas fueris moeatus, ut mihi denuo principatus Romanus relinquatur. Sed ista quidem, ut Deo placitum erit, ita se habeanti Nun necessitate reverentiaque dissidentibus, necessitas test et indecore imperiteque dicere sacer que eompulit. Cum namque et nos ipsos, et ivitates, et pecunias et simul omnia in manus tuas tradere decuisset, duabus de ausisseeus agere eoacti sumus. Una, quod meam tibi gratificandi voluntatem, observantiam, pudorem erga te Deus novit, cui occulta patent,

et ipse quoties emisio tulit, evidentinua argumentia hae ostendi.