Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

161쪽

HISTORIARUM I. 23. II 6

5αποδειξιν βεβαιων τῶν πραγματων παρασχο ναν, ουδεὶς αν καταμέμφαιτο δειλια κατεχομενον. δευτερον δ. καὶ ἰσχυρο- τερον του προτέρου, ἐπειδη οὐ συν ἐμοὶ πάντας, τον μὲν ωπ δειλιας, τους δ' υπο κακοβουλίας, ἀστι δ' ους καὶ δια τοτοῖς κακοῖς χαιρειν, Λόρων τον πολεμον μιρουμένους, εἰργης

καὶ του οντος καλου κα δικαίου παραλιπεῖν - αν ποι'σωπῶσιν ἀνεκτῆν την ειρήντα Ἀστι δὲ τουτο, το ἐριν - ἐκ Σηλυβρίας ἄχρι καὶ ριστουπολεως των μεταξν χωρῶν τε καὶ πολεων και στρατιας, τι δε καὶ δημοσίων φορων τὴν διώ- cssκησιν χειρο σι δὲ βασιλευ, αυτῆς τε τῆς Κωνσταντινου με iam Σηλυβρίας καὶ των κατὰ τὴν os τοῖς Ῥωμιωοις πι)κοωναολεων, ω δὲ καὶ νησων πασῶν καὶ των ἀπο ριστον-λεως πιακεδονικῶν τε καὶ ἔσπερίων ἐπαρχιων ἄχρις Ἐπιδάμνου καὶ Ααλμαπίας, τῶν ακρων πων τῆς Ῥωμαίων ηγερωνιας. ἐλπιζωaoti του ρ-- πρῶοντος ἐμέ τε αντον καὶ ω δοκῶ νυνὶ σφετερίζεσθαι - την σην ἐζουσιαν μιραδώσειν ἀγανον, ἐπει δὴ καὶ νυν οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ' ἄνάγκη συναψουμενος, προχηγμαι πομῖν. οιαυτα προς τὸν βασιλέα βασιλευ ο LD

o μημοσας, ἀπέστειλε καὶ ὁρκον ἐν δυσὶ βιβλίοις ἐγγεγραμ

Confisus quidem stini, te pari in me animo fore, Palemamque Pr Pensionem et naturalem illam caritatem erga me inceram In semptamque servaturum. Sed eum rerum eonditio istae eonstanter

demonstrandi saevitatem tibi nondum obtulerit, nolim Idiare a Meuius diffidentiae a quoquam reprehendi. Itera, in qua Plus m menti est ac ponderis postquam de exemitu meo alios timore quodam, alios perversitate, alios, quod alienis ineommodis gaudeant, heu se redere animadverti, paeis vero mentionem auribus aversari, ut omnibus eam facerem tolerabilem, ab iusto et honesto paululum deesinare necesse habui. Est autem hoe, ut ego a Selybria usquae . Christopolin locorum interiaeentium, oppidorum, militarium opiarum, vectigalium administrationem obtineam tu a Constantinopoli omnia usque Selybriam, et urbes orientis, quae auldem Romanis parent, Praeterea insulas omnes, et a christopoli Macedonicas atque oecidentales provincias usque pidamnum et almatiam, quae sunt Romani imperii metae ultimae, possideas. In spe sum, me aliquando et memet ipsum et quae nune mihi vindicare videor, in arbitrium Potestatemque tuam traditurum quandoquidem et istud non Ponte, sed ne saltati edens faeto. Huiuscemodi responsum iunior seniori

imperatori misit, imiaque libello duos, In quib-i eripis iura-

162쪽

χοροι πολMς συναναρον δ' ἐν βασιλείοις εο ς τοὐς ἐν τῆ Κωνσταντινο ευρεθέντας ἀρχιερέας, τούς τε ὁρκους μετέλει , - τον προτερον ἐκφωνηθέντα κατὰ του νέου μοι, - ως αὐτῶν συνοντων διέλυεν ἀφορισμὸν βασιλέα πάλιν ἔγγονον κελευσας καὶ εἶναι καὶ ωομάζεσθω μέλλων δ αυλειο τὴν αυτὴν ἀνεφών αντον προς βασιλέα τον νέον πέμειν ώς Bτους α ' ἐκείνου an νομένην ὁρκους ἀμώμενος - μὴ τωνεδ νερονοτων τις, ἀλλ' Ἀπόκαυχος ἐπὶ το - ορκους et τρα-

ra. εἰρήνην και ἐφ' oti aeripsi pro te. τῆν ἐφ' o .

menta, et urbes, quas alter alteri per partitionem auribueret, eo tinentia, et utrummae turata praestiturum affirmantia ut si eadem illi probarentur, adhibitis sacris evangeliis et miniata manus suae subscriptione fide aeramento conciliata, sibi eosdem idem facturoremittere ceterum quia de amicis iunioris imperatoris oportebat esse, qui onseripta iuramenta deportaret, suas Symianuis a magno domestim ubiculi saeri praepositus Apoeauehus deligitur. Ubi Byllantium reversa Palaeologina imperatori dicta nepotis et pacem eum eonditionibus admissam exeosuit, ille primum sic ohstupuit, ut quae dicebantur vix eredere Tamen ut fidem adiunxit, libenter pacem a epit et nepoti gratias non Vulgares habuit, statimque episcopis, qui Constantinopoli tum inveniebantur, in palatium accitis, usi xandam dedit; et nuper in nepotem eiusque factionem pronuntiatam

devotionis sententiam retractans, rursus Imperatorem et esse et,

minar sussit. Eandem porro amitinam iterum ad illum eius avi raudi missurus, dolens non aliquem honestiore loco natum, sed Apoeauchum ad iuramentum deserendum venisse, si eam compellat quod nepos me adeo me veneratur et coiit, meaque causa

163쪽

HISTORIARUM I. 23. II

σμίως οἰκονομησας. -λῆ ἡ μῖν κατέθετο v χάριν, δIsμον- το, τῆς Ῥωμαίων ἡ γεμονίας πάσης δνη προς αὐτον αἰ νουσης, μέρος μέν τι παρακατασχεῖν, τῆς -τῆς δ' ἁπάσης ἡμῖν παραχωρῆσαι, ἀλλἀ καλή μ'ν οντως εἰς στενον κομμ

πεπεῖσθαι σαφῶς συμβαίνει, ὁ -δ' - καταφρονησεως

-- νου ἐλειν auri ἐνδε συθαι ἐς ἐμὲ, ἀλλὰ την προτέραν αἰδῶ καἰ εολάβειαν ἀποσώζει ἐκεῖνο δὲ ora επιστα unες

tam est sollieitus, multa et vlelasim bona non in hae tantum, Verum etiam in illa immortali vita a Deo compreeor Adhaec moderatum eius ingenium probosque mores atque in omni honestate progressus admiror quod iuvenis et imperator multoque adversariis superior, unde probabile fiebat, arrogantia elatum tumidumque, aut ingratum in nos futurum, aut certe quae nos petebamus evulgatis, inde quae ipsi collibuissent largiturum, ut sibi plauderetur ab omnl-hus nihil horum perpetravit; sed petitionem meam uni magno do mestico aperiens, prudenterque ac modeste admodum respondens,duseleem nobis gratiam persolvit; non solum quod Romano imperio iam toto in eum inclinante, partem retinet, reliquum omne oblaeedit veram etiam, quod rebus nostris tam vehementer laborantibus, nullo fastu insoleseit. Ex quo penitus ita sentio, nunquam ei Venisse in mentem, vel particulam despieientiae nostri prae so ferre sed Te eventiam ac pietatem antiquam erga nos ustodire. Illud tamen maxime meiat animum, quod eum apud se plures et probos e sanguinis nee situdine coniunctos habeνet, per quos inramentum a nobis reciperet, horum nullum, sed Apocauehum, obseum ex ob aeuris natiun misit, qui nuperrime exactionum eoactoribus scriptum

164쪽

Delelui quamquam quasi quiddam singulare diemem, quod au

vius est omisi. Idem enim po uehus eum mutua me promisaia circumduxisset, mea auctoriisis rei salariae praesectus est. Deinde Promissa posthabens, cum simul omnes e sale reditu devorasset, et ego ideire de multis pauea requirerem, occasione usus, ad nepotem

meum profugiti uia igitur hune hominem tantopere ab ilio honoratum emens, ut in negotiis nobilissimis homininus deserendis eius opera utatur, non id de industria a nepote ad dolorem mihi inurendum esse comparatum existimet Et ut istu hae mente non se eerit, vulgus tamen id arbitrabitur. Respondente Palaeologina, non sibi videri poeauinum a nepote eontemptu gratia legatum qua doquidem eius tot erga ipsum antea reverentiae et ingenui timoria documenta exstent imperator proisseeretarium Bardalen et Callieremulie eum ea ad nepotem mittit. Qui ubi senis super Apocaucho sermonem audivit, Proeul a me ait lata insania, inquit, ut vel parrumve magnum quippiam ad molestiam eontemptumve domini mei et imperatoris designem tu quem scientem meare, magna omnino eu a tenetur, a ludi , etianis me tum non maguram suerit. Momuctus non ut legatus, neque ut pacis confirmator, haec enim

165쪽

κω και αναγκαιο-των πέμπ-- - γράμματα, καὶ - cφαυλοτάτοις τῶν οἰκετων χρώμ- προς μεταπονειδνη ἔμως ἐπαί τινα εχει μέμφιν, παρα του μεγάλ- δομεστίκου τὰς 5ευθυνας ἀπωτεῖν, ου παρ ' ἐ-υ, προσήκει τον βασιλέα παρ' ἄντου γὰρ πέσταλτο ' τους ορκους δε βεβαιωσας καὶ τοῖς

τόν - καὶ μετὰ τὴν προς βασιλέα ἄφιυν πωμον ἄρρεντεκονσης, μετὰ ριθας ὀκτὼ το παιδίον ἐτεθνήκει ὁ βασιλευς

δὲ τὰς n αυτὰν πολεις περιιων, κα των αὐτιν --των του ἐπιπανεστέρους τιμαῖς τε κα δωρειαι και ἐπαρχῶν -

a5πολεων ἐπιτροπαῖς, τους δ' ἄλλους χρὴ σι - ἐτησίοις ει- ραπευσας-ρωοδοις, διέτριφε το ειρος μου. του θέρους

τελευτῶντος, κατὰ τὰς αρχὰς μάλιμα τον-γουστον μηνος, P. 76οι προς τῆ Κωνσταντίνου του βασιλέως φίλοι δηλουσι διὰ γραμμάτων αὐτῆ ώς ὁ Συρροά-ης συμμανεις προς το σον --ππον θέμενος, ἀφιχεται προ αντον-- ουπαγρο βασιλειδ αρια και μεγάλε δομεστίκεν τὰ γρἄμματα ἀναγνουσιν ἐεικε λυσιτελεῖν προς μὲν το παρον ἐν ἀπορρητιν τὰ ριρροθέντα τηρεῖν πέριμναντας δὲ πυνθανεσθαι παρα των φίλων, εἰ ὁλοκ

αληθῆ τὰ περι Συργώ- μηνυθέντα σχέτλιον γὰρ ψετο suas ρο πριν ἀκριβῶς τἀληθὲς ἐκμαθεῖν πρωζαί τι τῶν - δεο

eognatae meae osses erimi, sed tantummodo ut tabellarius venit. Et constat, nos etiam de magnis rebus maximeque uecessariis ad alios aeribentes, tabellariis uti solere famulorum abiectissimis. Nihilo minus si quid reprehensionis res habet, non a me, sed a magno domesticola est ut imperato rationem exigat ab eo quippe missus fuerat. Post iuramento eonfirmato et legatis tradito laetos dimisit. 24. Secundum peniseosten, ineunte Iunio, eum exercitu Adrianopolin regressus irenen uxorem Constantinopoli adducendam adae curat. Illa post adventum auum prolem masculam parit, quae post octo menses obii Imperator urbes suas invisens , et suorvi nobiliores honorabus, muneribus, provinetarum oppidorumque Pra seeturis, alios Meuniis et annuis pensionibus sibi demerens, in his aestatem consumit qua praecipiti, initio Augusti mensis , qui erant Constantinopoli amici, per litteras eum docent, Syroannem avo o deratum, brevi ad illum prosecturum Epistola periecta, imperatori et magno domestie visum ea faciendum, ut perscripta silentio in Praesens tegerent mitterent autem amieos illos pereunctatum, emn.

-nt, quae de Syriianne simae Mant. Veritate enim nondum e r

166쪽

σιλευς τε καὶ Σοργιάννης ἀλλήλοις ἐπαγγειλάμενοι ἐπωμαντοτας συνθηκας διο καὶ σέ ὀδρα περιαλγοσαντες μεμηνυκέναν, οὐδε ραελήσει τα λυσιτελουντα καὶ βουλευεσθαι καὶ πράττει--οτρ.' Ψοιαυτα περὶ Σοργιάννη πυθομενος ὁ βασιλευς, κατ' ἐδια, μονον παραλαβών , κηκόειν ' φο προ αντον μερῖσον, ως συμβάσεις θέμενος προ τον ἐριον πάππον καὶ βασιλέα, ιέλλεις μεθιστασθαι προ αντον εἴτε δ αυτος τους λεγους ἐποιήσω πρ-ος, ἐλπίσας τι πλεῖον ευρήσειν , ειτ' ἐκεῖθεν οπολλαιςήυποσχέσεσιν ἀπατηθει δειεί ς, ειδέναι σαφῶς οὐκεχω εἰ μεν - ου ἀληθῆ τα εἰρημένα, αὐτοί τε οἱ ειποντες δίκαιοι κατηπορεισθαι, ἐγώ τε αζιος ου ἐπαίνου τοῖς συκ φάντως πιστευσας. εἰ δο οπερ φρου ναυτος τι πλεονεκτ σε

si ἐλπίσας, - ἐκεῖθεν πεισθεῖς πήχθης προς τουτω, εἰ μιν ἐει-1sλησεις τῶν τοιουτων ἀποστλ7ναι λογισμῶν ἐμοι βουλευοπινεν πεισμὰ καὶ την εἰς ἐμὲ πίσταν καὶ φιλίαν σπερ καὶ πραερον ἄδολον καὶ καθαρὰν τηρεῖν, τῆς αυτῆς ἡσπερ καὶ προτερον ἀπολαυσεις παρ' ἐμοὶ καὶ Ἀλίας καὶ ευμενείας, ουδεν τῶν τοιουτων πολογιζομένεν ἄσπερ οὐδ' ἄν εἰ μὴ τὴν ἄρ-ao

μεστί- μονεν - τοιαυτα ἐλθεν εἰς ἀκοάς. εἰ δ' ς ἀγνωμον τι- καὶ πονηρον ἐμε ἀποτρέπη, moi το συνεῖναι ia8. συμβιωσεις' m. ED. P. frustra. plorate cognita, agere aut Ioqui uod minus conveniret, grave et inhumanum iudicabant. Illi responUerunt, diligenter se anquisivisse, liquidoque didieisse, imperatorem avnm et Symiannem mira mutuum pollicitos, foedus pepigisse. Id se ex animo dolentes, significatum

Voluisse videret quo pacto semet consilio et opera iuvaret. His de Syrgianne intelleetis, solum in secretum abducens nepos, sic ait: Renuntiatum est mihi, te societate aeta cum avo meo, ad ipsum transiturum. Tune prior te in anciem ansinuaris, sperans maius aliquid inventurum, an ab eo multis pollieitationibus in fraudem illectus aia, haud satis scio. Si vana sunt quae audivi, et qui nuntiarunt merito accusari debent, et ego minime laudandus sum, qui sycophantis fidem commodaverim. Si, ut dicebam, aut plus te onsecuturum arbitratus, aut indidem persuasus huc devenisti, et his cogitationibus monitu meo excussis, fidem mihi amoremque tristitium sinceriter ac puriter praestare Volueris, aeque ut ante enevolum me et amicum tibi faxo experiare nec praeterita, perindua si nuna fuissent, reputabo quandoquidem praeter meas magni-Mae domestici, nullius aures tetigerunti Si vero ut iniquum et nequam me fugis, mecumque vivere a versari intolerandum Putas:

sed ab avo divina quaedam bona te adepturum credens, ad illum

167쪽

HISTORIARUM . m. I 2I

μου τη περὶ τους φίλους προ ρ ρ - - κιν παραπορε νον του τε αλλους καὶ σὲ ἄσπερ εδει, τιμαμ τε καὶ δεπρε-

- ουδὲ τον ἐριον πάππαν και βασιλέα προς πολεμον τοιμα- ζομενον - κακώσει των ἐμῶν πρημάτων - προσλαμβ

te adiungere deliberatissimviri habes, doleo ista viseessione tua, me amie et familiari privatum videam vim tamen non intentabo, neque invitum retinebo, quando neque a principio vel lege bellte via

alia quadam molentia, ut mihi servires, te ompuli verum ultro me secutus, mihi adhaereseere, mecum caput obiectare periculis, meaque usa quidvis facturum passurumque promisisti, idque re ipsa etiam Praeelare demonstrasti. Verumtamen nec ego ingratus meritorumque Immemor sui. Nam eum Deus ardenti voluntati meae in amicos etiam saeuitatem tribuisset, eum alios, tum te quoque, ut d ehat, donis honoribusque ob laborem ac studium erga me tuum remuneratu sum. Et quoniam volens a libena meeum te coniunxisti, turpe est claneulum, ac non potius aperte vale disentem recedere. Neque tamen aevum meum euo a inclum, te ad vexandas fortunas meas Messe re sed pacem ae foedus inviolatum servare et te subesse sibi sine dolo malo velle opinor. Quamquam et ho mirari satis nequeo,

cum laetis ipsis benevolae mentis et obedientiae significationes ita luevienus dederim, qui tandem ille, quod nunquam speravi sore,

nullo indicio mihi se amicum ostendat. quod a sorte etiam armi.

168쪽

μένων σου γαρ κω πρωτοστρατορος περὶ του βασιλέως καὶ αυτος Αθα εἰποκτων, ἐμου δὲ ταναντι βουλευσαμένον, θαυμασας αντος πέποιθα σαφωd πης ,ἐπλει- ως σου του-5τον τον τροπον περὶ τον πάππον καὶ βασιλέα διακειμένου, αυτος

ἀληθὲς εἶναι τῆ δὲ μὴ βεβαίας παρέχεσθαι μηδ' ἐναργεῖς

τὰς ἀnοδειχεις περ ῶν κατηγορεῖτο, ποφίαν ου μικρὰν τῆ στοχάζεσθαι τα πράγματα παρείχετο δυναμένι ἐκ των λογων, ωαπονηρὰ συνοιδεν ὲαυή του μέντοι βασιλέως τους αυτους λόγους πάλιν ἀναλαβοντος, καὶ ρσους ἐρωήσαντος ως -- is δὸν ἡττονή προτερον εο μνως διακείσεται προ αυτον, ἀπῆ θεν ἐκ μέντοι Βυζαντίου παρὰ των του νέου βασιλέ- ἀν-γελίαι 'μέραι ἀφικνουντο φίλων, τα τε περὶ Σοργιάορον-δε-- ως εῖν ἀληθῆ, καὶ ου βασιλευ ο πρεσβυτερος ταπρος τον πολεμον ζαρτοεται πάσα ἁ αρια ιν υργιάορον- ἀφικέσθαι ἀναρραγησομένου ἄρτι δὲ του χειμῶ- ἀρνμ Σῖνον, --βρίου μηνος πέμπτη unaμένου, πάλιν ο βασιλευς

meeum deeertare apud animum proposuit, nos Deo ordi erimus. Beeordare verborum tuorum, eum Byganti de statu rerum consultaremus. Cum enim tu et protostrator super avo quae meministi elocuti essetis, me Ionge aliud sentiente , tu hunc animum meum suspiciens, fidere Deo te dicebas, qui me tam elementer in ominetis, Pro nobis pugnaturus nosque omni eum et sollicitudine Iiberaturus esse Quare quid aga dispice tua quippe ausa haec dicta sunt. Simul finem loquendi dedit imperator, Symiannes a

Versari ac se per alumniam delatum totamque a usationem M. eommentitiam assiemare. Attamen quod asseverationis huius nequ. solidas, neque claras probationes adducebat, eum eonaeientiae labem in animo habere honus rerum aestimator non leviter suspicari Poterati At Imperatore eadem iterante, ae spem maximam iniicien te, non minus quam antehae sibi earum fore, e conspectu abiturigantio autem quotidiani ab amicis veniebant nuntii, Symiannem Proditorem esse, et quamprimum illo affuisset, avum in bellum, ruod omnimodis iam parasset, erupturum. Hieme appetente, auteiem tertium Nonas Octobres Symianvem iunior imperator separaeum denuo si est affatus: In memoria tibi esse autumo, qua nuper

Meum est Ex eo usque hodie in dies singulo mihi nuntiatur, is

169쪽

σθαι προς ἐμὲ πολεμιμων. σοι δ' ἐπιτηδειω εχουσιν ἐμοι 5καὶ εἶρξαί σε παραινουσιν, os αμα - σὲ εἰρχθῆναι καὶ τοὐπολέμου παυσομένου. ἐγώ δ α πραερον εἰρήκειν καὶ αυ- ἐρῶ eo εἰ μὲν τοῖς ἐμοῖς λογοι πεισθεὶς του τοιαυτα καιβοολενεσθαι καὶ μεν ἀποστῆς καλως ἄν ἔχοι δε αδον τως χεις μεταβουλευσασθαι, α βουλε πραττε. ἐγώ - ου roμονον υ ψω σε προ μουμαι, καίτοι πανυ αδδεος εχ ν,

- καὶ ωτος quini ἄν, ἀλλ' ουδὲ τῆς ἀρχης παραλυσω. P. ποντο δ' ενεκά σοι ταυτα προλέγω, ὁ ἀν εἰδείης ἀπελλον, ως - λαθὼν, ἀλua φωραμὰ α προειχου παρωφ' δρῆν 'ἐπὶ τουτοις ὁ Σπιμης συκοφαντεῖ- πάλιν ἰσχυρισάμε- i5νος, καἰ μηδὲν τοιουτον ἔσυτ συνειδέναι, - βασιλέως μι- έ ναντος, χρος, ἐπετροπευε τῆς μήκης πόλεις ἀπηλει. ου' δ αυτῶν, τανυπρων καὶ τὴν Γαρέλλαν, φροτρα V. 63τασχών, καὶ ταλλα ἀσφαλισάμενος ἄστ εχειν προς πολιο κιαν ἀντέχειν, πέστη προς το πρεσβυτερον βασιλέα μυι--βριον μηνος. αμα δὲ τ τουτον ἐπιβῆναι Βυζαντίου, καὶ τῶν βασιλέων πόλεμος φανερῶς αυθες ἀνερριπίζετο ὁ νέος γαρ βασιλευς την ποτεταγμέ-ν αὐτῆ στρατιὰν ἄπασαν ἐν βραχε σνναθροίσας, τοιοῖσδε .ρος -- ἐχρήσατο λογοις B,,το τῆς εἰρήνης καλον καὶ λυσιτελὲς - μονον - ἀρχομέ-

desectionem ad avum parturire nee la tantum, sed ipsum praeterea bellum instruere, quo me, simul a tu veneris, laeessati Quo quot vero mihi bene cupiunt, ut te eoεrceam hortantur: sic enim bellum quieturum; at tu quae antea ex me audivisit, iterum audies. Si inquam, monitis meis obtemperans, ab his meditandis et agendis abstinueris, bene certet in aliam mentem Induere non est ut possis, fac quae libido fert: ego enim non modo coercere te non aveo, tametsi parvo id negotio queam, ut tute confitebere sed ne praefecturam quidem tibi adimo ut intelligas non me inscio, sed potius negligente, ea te egisse, quae tibi ante deliberata sunt. Hic Syrgiannes rursum, salso in se tantum crimen eonferri, a nullius esse sibi conseium inmans , libente imperatore, ad urbes Thraciae, Parui Praefectum agebat, discessit ae duas, pro videlicet et arellam, praesidiis impositis, eteroque apparatu ita communiens, ut obsidionem tolerare valerent, mense Novembri Byzantium venit, moxque bellum inter imperatores de integro et manifesto ardere eo Pit. Iunior enim brevi opila suis in unum eoaetis, ale ad eas con-eionatus est Paris honestas et utilitas non iis tantum, qui reguntur,

sed metoribus etiam ipsis stetit et helli alamitates vobis quoquo

170쪽

ἔπι -δ' ἄν ποτε ἐπιίσειν πρὶν γενέσθαι, λυσας - προαωας σπονδὰς προς πολεμον ἐχώρησε φανερως, ωδεμα α

τέ- ῆ λαβὸν μῶν προς το λυσα ταώτας παρασχομένων,

- κινοος το γὰρ εἰς τὴν μετέραν σαριμένειν ἀμυνομένους ἀπιοντας - ἀνανδρίας μονον, ἀλλὰ καὶ ἀσυνεσίως οὐ πανο

πονρον, πως ἐγκαταλιπευ ἄν, ἀλλἀ συμπαρέσεσθαι τε παιωπὲρ Τμων ἀμυνεῖσθαι ' -- ουτως duo βασιλέως εἰρημένων, η στρατιὰ πάντες σπερ ἀπο γλωττης μως λάριτας ' φησαν ὁμολογουμεν -- πάντων καὶ βασιλες Dοτι οὐκ ἀδώ τινὶ καὶ πλεονεκτικλτον τροπα επόμεθα δε--σποτα, ἀλλὰ μαλλον - α πάντες ἄν--ψ συμφαδεν ἀν- δό--- πὸ τῆς προ ομοφυλον εἰρχνης προῖεμένεν δίκαιος δ'

omnibus notae sunt. Ego vero quae privatim possideo, ori momnium iacturam paeis retinendae gratia haud recusem. Postquam autem avus meus, quod nunquam eredidissem, preto foedere, uuam nobis huius erudiae musam sive ansam praebentibus ad apertum hellum prosiluit, et nos inviti necessitateque adaeti ad arma imus, et omnibus potius suffragiis pacem eligimus, nihil restat aliud, quam ut eo teste iurisiurandi invocato, periuros invadamus, Provideamus' rue, quomodo non magis ipsis malum demus, quam ut ne ipsi malum liquod accipiamus. Nam eo usque procrastinare, dum in Ioca nostra Irruant, quasi tum demum vim propulsaturi, id parum abesse non die ab ignavia, sed etiam ab insipientia videatur. Spe bona sum, Deum ipsum, Per quem conceptum sacramentum sancte colimus , affuturum ac pro nobis depugnaturum. Dixit et velut uno ore totus exercitus, Gratias agimus, exclamat, Deo universorum imPeratori, eum non iniusto et avaro militamus domino: sod ei, qui quae omnes iure illum tenere fateantur, propter pacem ivilem pro nihilo putet. Cum autem Deus lustus sit et, ut ales ad iustitias dilexit, nequei iniustitiae ob isteutem, neque nos pro iustitia bellavis despieieti

라틴어 텍스트