Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

291쪽

HISTORIARUM I. 48. 235

ώμων πλατυκώτερον τον ὁρισμὸν τῆς βασιλείας μου. μηπωςA.C. isa δὲ γε--κης τινὸς πια παρα τῆς θαλαπσος εἰς το κάτερορον, ἀγνοῆτε τον κα λου ορι ηα- τος βασιλείας μου, ἰδου καὶ

έμων ἐν εἰς τα αυτοθι μέρη, ἀρκετο ἀρκελλεν εἰναι εἰς τὴν

του ἐπονου μου μάχην ποσεν ἀλλον τι ευρισκεσει τοσου- τοι - τοιουτοι, δοι υριοσκεσθε λόγος οδείς. καὶ ἀπο ου νυν λυωτον πάρδον μου - δεδεμένον, καὶ ποιεμ λαν μν

αδτος πρωτος λυων τως σπονδὰς καὶ τους ορκους. να δὲ εἰ- ειπε, τι καὶ πολλο ἐχρητο συνεργοῖς προ τον πολεμον τον κατ' ἐμου καὶ ἐκ πολλου του χρων παρεσκευάζετο προ αυ-asτον, αὐετέραν παρέξομαι γραφὴν του Κωκαλα τουτουὶ προς τον γαμβρον πρωτοβωτιάριον ἀπεσταλμιώνη ' χουσαν ουτωσί ,,πρωτον με ἐβαρυνετο καθ' ωριων ο αυθέντης μων ο βασι- λεῶς, μῶλλον δε κατὰ σου πως νειν γραφετε καὶ ἀναφέρετε τι ποιεῖτε καὶ πῶς πράφετε νυν δε ἀπεδέξατο μι- τι D-πραφατε, ἐμέριμνατο δε μει 1- οντως ἀπερισκέ-ως ἐπέμ- νατε - ἀναφορὰς τριῶν, καλεόπερ συνέβαινεν ἐμπεσεῖν εἰς τὰς χαρας του ἐπονου του βασιλέως, ομολογουριένως γνωσθῆναι ἔμελλεν, Ora κα ροῶ καὶ μετὰ μεμεριμνημένου σκοπου

a. Locus intricatior et, ut videtur, corruptus. D. P. Immo sana et perspicua sunt omnia, dum de navi intelligas, quam mala

tempestas moratur.

que Vestrum latius omoseet, quid malestas nostra statueri Ne autem, si forte navigatio mala tempestate impedita esset, ignoretis quid generatim ensuerimus, en pedestri suoque nuntio signineamus, tot et tales vestramim partium lite inveniri, ut si vel unus dumtaxat Vestrum ibidem viseretur, susseere posset ad Proelium eum nepote nostro ineundum quanto magis, eum tam multi, tam pugnaees Inveniamini nihil prorsus res est momenti. Et nunc Pardum no- sim e catenis emittimus. Vos quod prudentia hortabitur facitote: nos iam erumpimus. Hae mandavit avus sororis suae filio, nitrii habens, in quo me a usaret: sed prior ipse a sacramento foederis desciscens. Ut porro videatis, eum administris usum plurihus ad bellum adversum me adornandum, et iampridem se ad idem om- Parasse, alia proseretur adhuc epistola, nempe Coeatae huius ad pro--Vestiarium generum data Primum ratus erat Vobis dominus noster imperator, vel potin tibi, quod nihil litterarum mittitis , nee refertis, quid agatis et quo in statu versemini. Nune quoniam seri- Psistis, laudat laetum . reprehendit tamen, quod ita improvide relationes vestras miseritis Nam si eae in manus nepotis fori luci-

292쪽

ἐβάλομεν ἐντο ποοκλου καὶ τὰ δυναται ἐνθυμηθῆναι, τε

ἐστι τι ἐντος του πουκλου; ουτως πομῖτε καὶ Ῥεῖς ' καὶ cino V. ii et του νυν αρξασθε, τι, καθως καὶ αno του προσταγματος μέλ-sλεις μαθεῖν, δου καὶ ο ανιλευς αρχεται. μως δοκε μοι, τε

P. 146πρ του ἀκουσαι τὴν ἀρχὴν μέλλετε ἰδεῖν το τέλος. πάντες γὰρ

οἱ μετα του ἐγρονου του βασιλέως ευρισκομενοι αρχ-ες ἐτα αρχοντόπουλα κατεστάθησαν πο ου βασιλέως, καὶ τὰς αυτου ευεργεσίας χουσι διά τε οἰκονομιῶν διά τε χρυσοβου io λωπι καὶ πάντες εἰσἐν τοιμοι καὶ ἐκδέχονται ορισμον τουαυθέντου ηριων του βασιλέως του ἁγίου, is ἐάνπερ οριση - το , φέρωσι τον πονον αυτον δεδεμένον εἰς τὰς χεῖρας καιἀπο ου αυτου νυν ἐπιμεληθητι κα σου, να δείζης εργον τῆς γνωσεως καὶ τῆς πείρας, ἡ εχεις προς το πράττειν ' ἐκ του- is των μὲν ουν ἁπάντων, Ἀποτερος λέλυκε τους ὁρκους αυτοι κρινεῖτε. ἰστ' εἰ καὶ αυτος μετὰ την -- περιφανῆ παρα-

νβασιν των ομωμοσμένων ζω τι ειργασμαι eo συνθηκων, οὐ

δίκαιον ουδὲ λογον εχον ἐπιορκίαν ἐγκαλεῖν. στε εἰ καλχρή-

λειν δίκην λελυμένων των συνθηκων θω δε καὶ τουτων ω-

ρὰ νορκεῖν ἀποδείξω ἐμαυτον τὰ χρὴμ- εἰλη-ς ἐν τοις

3. Intpr. eoni. κούκλου, Durangius in Gloss. r. s. v. πούκλου mavult ἀκλου, ut epistola in eam haculo latueriti a. at τοι em. D. P. pro αὐτοὐς dissent, in consesso est, cognosci potuisse, muIto ante et sollicitaearcho bellum inchoatum suisse. Haud recte vos quidem sed quemadmodum in praesenti nos mandatum, et epistolam in uelumeoniecimus, in quo inesse quippiam quia motaret sic vos Deite, et iam nune inmpite. Nam ce et imperator, id auod ex mandato discetis, opus aggreditur. Quamquam, ut mihi videtur, vos prius finem videbitis, quam de prineipio audietis. Omnes enim qui cum nepote sunt duces et praefecti ab imperatore stant eiusque beneficiis ruuntur partim in administrationibus, partim in bullis aureis et paratique sunt, et auid dominus noster sanctus imperator de matexseectant ut quando illi placuerit, nepotem vinctum in manua ei tradant. Tu quoque hinc satage, eognitionisque et experientiae, quam in agendo habes, exemplum aliquod prode. Ex his ergo omnishus, uter foedus transgressus sit, vos eritis iudices. Quod si ipse post iusiurandum adeo palam violatum quippiam contra foedus Patravi, non potest merito et cum ratione in periurio numerari. Quare etiamsi pecuniam contra foedus aecepi, ut ipsi diesitant, non idcirco poenam rupti foederis debeo. Ego vero et aliter, quamvis Pecuniam acceperim, me nihilo minus secundum iusiurandum acus stare πι

293쪽

HISTORIARUM I. 48. 37

ποις γὰρ μεα-6- αν ἐκ τῶν δηρωσίων --- των A.c. -- τῆς ἐμης οἰκίαις λεκα ἀναλωματων και α λίδος τῆς ἐμῆς γυναικός, ἔτι δὲ καὶ τῆς μω φορον στρατιας χρηματα ἐμοιχορηγεῖσθαι - γέγραψαι ἐν ταῶς συνθηκαις καὶ riniso οδχs-λως, ἀλλα δε ορκων ἐγγραφα ν ως παρεστιν πρ ἐκ χρυσοβουλλου βασιλέως - προς ἐμέ. ἐκ τοί- ων καιρων Cἐκείνων τε ἐγεγένηντο οἱ ὁρκοι ἄχρι καὶ νυν τένταρες rie ἔτεσι τέτταρσι παρῆλθον μῆνες, ἐν οἷς ἐκ τῶν γεγραμμένων ὀφείλοντα μοι λογιζομειον πέντε καὶ τριάκοντα χρυσίου μυ- οριάδες. καὶ τουτο ἔνστιν ἀποδεικνυειν ἐναργῶς ἐκ των ραρι- ματείων τῶν, ἀποδει ξιν γινομένων παρὰ τῶν τὰ χρὴμ εἰσκομιζόντων, προστάττοντος βασιλέως. τί τοί- ἀδικῶ, εἰ τοσουτων ἐμοὶ χρη-ων οφειλομένων, λήγα αττα εἴληφα ἐκ πολλων, ἡ που δίκαιον, βασιλέα μὲν ἐμὲ τοσουτων ἀποστ I5ρουντα, μήτ' ἀδικεῖν οιωθρα, μή τε μην μιορκεῖν, ἐμὲ δὲ ἀτι τῶν φειλομένων πολλοστὰν ἀπείληφα μέρος, εἰς δικαστὴ ρια ἔλαεσθαι καὶ ἐπιορκίαν ἔγκαλεῖσθαι καὶ ἀπελαυνεσθαι αἰ D-εσχατα πομένειν καίτοι, ειν τῶν τῆς οἰκίας τῆς ἐμῆς ἔνεκα μόνον ἀποτεταγμένων ἀπεστερουμνν. δίκαιον μὲν -

τῆνομίζειν τὰ παρα πατρος ἐπαγομεν ἀλγα- οπον αττα αν si δίκαιον ,αι τον παῖδα φέρειν καὶ εὐε ἐγκαλεῖν, μνω

θορυβεῖσθαι, ἀλλὰ δεῖσθαι μονον ηπιώτερον ἐμοὶ καὶ ἡμερον

ἐπιμέμναι τον πατέρα καὶ τὰ λυπ-ντα λωσα δεινά νυνὶ δὲ

Vincam Perseriptum quippe exstat in iuramento, ut mihi de pu-hlico pecunia in sumptum domtia ae familiae et uxoris meae, item ad stipendia militum erogetur quanta ibidem exprimitur id quod ex aurea bulla avi ad me missa perspiei potest. Iam ex quo concepta sunt iuramenta, ad hune diem quatuor anni cum mensibus totidem interfluxerunt, quibus mihi, ut rationem subduco, trecenta et quin- uuaginta aureorum millia debentur. Et hoc perspicuum fit ex tabellis, quas ad testificandum vectigalium exactores conficiundi Quod igitur nefas admisi, a cum tam multa mihi debeantur, de multia Pauca sumpsi An vero instum et aequum est, avum, ut me tantii summa privavit, neque iniustitiae, neque periurii insimulari me, quia ex mihi debitis quotamcunque partem decerpsi, ad tribunalia raptari, ut periurum accusari, in exilium pelli et in extremas miserias motui Atqui si ea tantum pensione fraudatus essem, quao

domui meae erat constituta, parum iuste fuisset actum mecum sit -- issem tamen, cum imperatorem reveritus, tum quia existimassem, qualescunque tandem a patre crearentur molestiae, fiIio aequa mento sufferendas, neque ac sandum, neque turbas in elendas, sedis

uandum untaxat, ut laeide filium dignaretur spleere mal quo mo mea tollere ne istius simul iis, quae in arum aut

294쪽

τὰς κοτρατείας ἀεὶ λοιμοι εἰνω καὶ μ' κωλυριατά- ἄἔχειν -- ἀναγκάζεσθαι οἴκοι μένειν. πειτα δὲ παρὰ βασιλέως καὶ αυτου του τεταγμένον ἀπεστέρηνται μασθον ον - . ἄδεως, ἀλλ ορκοις -πγείλατο ἀποδιδονα ετησίως κω τρί-io V. ii 8τον, ἡ μέληνται παρ' ἐριον ἐπὶ τοσουτον 1 ρόνον ἔνεκα οὐ μὴ βασιλεῖ δακεῖν φορτικος καὶ ἐπαχθης. καίτοι γε ἐχρῆν ἐμὸBπρος - τα οἰχεῖα φαίνεσθM Wγαλοφρονα καὶ καταφρονηρὸν χρηματων καὶ πάντα τῆ τον πατρος ζακολουθυυντα γνώμη, προς δὲ - τουτων κηδεμονικὸν κα ἀπαρωτητον, καὶ πάντα is καἰ ἐπινοουντα και πράττοντα, ἄστε μὴ ἀποστερεωλα του--ον αντους, μηδὲ ευνωμοσυνη Hi προ τον βασιλέα -- κοῖς τοῖς ἐσχάτοις περιβάλλει - γὰρ επνωμοσον τουτον, ἀλλ' ἀμοτης καὶ ἀπανθραμα ἔσχάτη, το ετέρων υπὸ τουλιμου κινδυνευοντων ἀπολεῖσθαι, μεγαλοφυχεῖν μυταν οὐχ

μὴν παρέλιπον το μὴ βασιλέως δεῖσθαι ἀεὶ si στρατῶ -

ρηγεῖσθαι τον μοθον ἐς τοσουτον γαρ ἀπορίας ἐλαώαν no cui ντων, ἰς ἀποκαρτερησπι τὰς γυναῖκας αυτῶν, νυκτος

titum stipendia erant conserenda, et ex quibus solis vitam sustentare habehant, improbum duxi alienas calamitates excelso animo velle Intueri. Perpendite paulum, quanta illis fiat iniuria. Primum siqui

dem neque mereatura, neque agricultura, neque aliarum rerum stu

diis, de quibus sibi victum pararent, a nobis sinuntur occupari et propterea quod ad expeditiones semper Parati esse coguntur, neque ulla impedimenta praetexere, ob quae domi manean Deinde in Imperatore destinata mercede fraudati sunt, quam ille non simpliciter,

ae interposito sacramento in annos singulos se persoluturum spopondi Accedit tertium neglecti sunt a me tamdiu, ne avo onero-aus ac molestus videreri quamquam in causa domestica magnum et Iecuniae contemptorem anamum gerere omninoque ad paternam vo-untatem me eonsormare debui norum autem in egestate procurationem suseipere, nec eam' euiusquam precibus deserere, sed cogitare tentareque omnia, ne stipendia sua amitterent, neque dum in avum

me pium praestare nitor, teterrimis eos calamitatibus involvi sine-xem. Non enim est ista aequanimitas, sed inhumanisshma crudelitas, aliis ob extremani inediam tantum non animam agentibus, ipsum Interea in magnis spiritibus acquiescere. Non tamen destiti imperatorem orare assiduo, ut militibus nomina persolverentur. Sic enim

ad incitas plerique redacti erant, ut, ne fame morerentur, mulieres

295쪽

μπυομεδενς, ως ἄν μὴ κατάδηλοι ἀσε τοῖς προί - τας A.c. as μέριον οἰκια περιλυσας αντι- καὶ ἀνδράσι τροφῆς τινος αιτουσα γλισχρως -οριζειν οἷς me σθεις καὶ αὐτὸς τὴν

'χμα, τινα παρέσχον παρωροχήν. εἰ τοί- διὰ τρυτο - ορκος θω - αδικος καὶ του πατρος καταφρονηττης, κριν ποψμεῖς προλον μὲν ον ἀπέδειξα ἐμαυτον μηδὲν μηδαμως παραβεβηκοτα τὰς συνθήκας, ἀλλὰ καὶ φανερως παρασπονδο- θείς καὶ τὰς ἀποδειγεις οὐ λελυκέναι βασιλέα προλον τους DIoορκους χων παρ' ἐμαυτου, καθυπερ ιδετε, αντος μένω τὴν

Ηρήνην ἀσπαζοριενο και δεομενος ἐπὶ τοσουτον χρονον βασι λέως, μὴ τὸν πολεμον κινεῖν εἰ δέ τις θει se ἀποδεικνυειν

παραβεβ'κότα προτερον τους ορκους, παριτω καὶ δεικνυτω. επειτα καὶ περ των χρημάτων, - ἐκ πέντε κα τριάκοντα 25μυριάδων των φειλομένων τοσαυτα λαβὼν ἀδικῶ, καπα 'φιυσθε υμεῖς

μθ Tοσαυτα μὲν as. λεος ο νέος ἀπολογουμενος εἶπε' P. ras καλα δὲ μεμει βασιλέως ἀπολογουμένου, ἐν κεν τα Bπρὸς το πρωτοβωτιάριον γράμματα ἀναγνωσθῆναι. πολυς

aovν ἐγκείμενος αυτρ, αυτοι του πολέμου φάσκων αἴτιον εἶναι, ἀνθρώποις πεi μενον συκοφάνταις, τον τε βασιλέα διαβάλλουσι προ αυτον καὶ πρωτοβεστιάριον καὶ τους ἄλλους τους

ἐν τέλει ος βεβουλευμένους πολεμον κινεῖν δετε δὲ τά τε γράμματα ἀνεγνώσθη, καὶ ἀπεδείχθη καὶ αὐτὸς - αλλων R5οὐχ bτον την εἰρήνην καταλυων Ἀντός μεν ουδὲν κω ἀν-

suas noctu, ne a notis agnoscerentur, circum domos ad pauxillum earum precario conquirendum mitterent. Quos dolore et ommiseratione fractus , subducta de qua nunc accusor pecunia, qualicu

que solatio deliniv Nunc, an ideo periurus, improbus, patris eontemptor fuerim, iudicate. Primum itaque docui, me foedus neutiquam violasse sed cum ille aperte id mihi Reerit, et probationes ipsas eius periurii apud me habeam, sicut vidistia, nihilo minus Pacem retim, et tam diuturnis precibus illum fatigo, uti bellum ne movea Si quia autem me iuramento priorem desecisse potest ostendere, age, procedat et ostenda Tum deinde vos, si deor centis quinquaginta nummum aureorum millibus, quae mihi dehe tur, tantulum accipiens, peculatus me alligavi, peculatorem damnatote. Q. Hactenus ausam pro se dixit iunior imperator. Cui Cocalas, antequam eius ad protovestiarium epistola reeitaretur, importune i atabat assirmabatque ab ipso belli profectum initium, qui sympliauistis avum, protovestiarium eterosque principes de agitato inter se

hevi consilio apud se eriminantibus redidisse Ubi vero litteris Palam lectis paturi, non minua ipsum, quam eteros pacem Iabes

296쪽

c,,το μὲν ἁμαρτανειν τινα - τον πλησίον αδικεῖν καὶ πλεο- V. iis νεκτεῖν, θαυμαστο -δέν' ανθρωποι γαρ απαντες τοῖς ομοίοις ωποκειμεθα παθεσι καὶ προς κακίαν προχειροι μαλλον mi προGἄρετήν ἐσμα το δ' ἄδικουντά κα δετιορκουντα καὶ et νευδόμενον, πεντα δολοπς ραπιειν καὶ συκοφαντιας καὶ παντὶ σθέ - μιρασθαι τας αἰτίας εἰς τους ἀθώους περιτρέπειν ως αν

προς του ἀποκτεῖναι καὶ δίκαια δοκῆ ποιεῖν, Ῥυ ἀνθρώπου πάντως, ἀλλὰ του ἐξ ἀρχῆς προν ἀνθρωποκτονου ' Ἀαρὼν io δὲ καὶ ο χοροθέτης του στρατιωτικο Θεοδωρος ο Καβασίλας, --τος μὲν ων καὶ σοφος καὶ παρα τῆ πρεσβυτέρι βασιλεrnouῆς απολαυ- ευμενείας καὶ οικειοτητος, ουδεν δε ἐττον Β καὶ παρα τῆ νών, ἐκ τῶν ἀπεροαλμένων παρα βασιλέως ori καὶ φίλος ἐς τα καλα- ωκα , τον νέον βασιλέα ἰδο-is προς τους διαβάλλοντας διαταραχθέντα καὶ βουληθεὶς υτραπελίου λόγων - βασιλέως ἐθος εἰς μερπντα μεταβαλεῖν, ,,ο θαυμάζει, εἶπεν , ἁ βασιλεν, χρεων τοιαυτα γαρ τατου πλάνον ενεδρα καὶ σκάμματα ' ἐν γαρ δὴ ὁ κωκαλας ἐν ταῖς παιδιαῖς - τῶν λικιωτῶν πλάνος ἀνομασμένος.-- εδοξε καιρίως εἰρῆσθαι μετέβαλε γαρ το του βασιλέως ἐθος ἐκ του ἐμβριθους προς φιδίαμα σεμνον. ἀλλὰ ταυταμεν εἰς τοσουτον τοῖς δ' ἀρχιερευσιν ἐκέλευεν ὁ βασιλευς, εἰ ἀδιαπιν αυτος καὶ ἐπιορκων φαίνοιτο, κατα νηφίζεσθαι. οια ἐπαexoso legebatur. etare, eum tam evidenter convictus, eontra afferre nihil posset, resedit et obmutuit. Ad quem conversus imperator, Nihil mirum, magne Iogariastes , inquit, peccare auemquam, et alium laedere potior quo affectare homines enim iisdem perturbationibus subiecti, ad vitia quam ad virtutem omnes propensiores sumus ae iniuriam inserve, peierare, mentiri, ac deinde dolos consuere et sycophantias omminuia, eonarique remis et velis culpam in innocentes derivare, ut Praeterquam quod perniciem iis paras, etiam iuste videaris agere, id non hominis, sed eius est, qui fuit homicida ab initio. Aderat in eo essu iudicum Theodorus abasilas logotheta militaris, vir co datus et sapiens, seniori imperatori inprimis carus ac familiaris, nec minus nepoti, et praeterea Coeatae amicissimus. Is eum imperat rem iuniorem ob caloninias ommotiorem emeret velletque urbanitatis quodam sale eum mitigare, Noli mirari, inquit, imperatore hae enim uni impostoris huius insidiae atque ossae. Nam inter Iudicra puerilia coeatas a coaevis imposior appellabatur. Visum tempestive dierum nam imperator, nonnihil remissa gravitate, modesteriai Sed de his satis. Deinde hortatus est episcopos, si iniustusae perni sua . ret, uti aeritentiam sententi respondemn

297쪽

δ' ἔφαναν ἔχειν μὲν ἄντου κατα νηφ εσθω μηδὲ, δεχθαι A.c. 33arda μονον αυτου, τροπον πινὰς καὶ ἐπινοίας, σπερ καὶ τηρ P. 49τερον, ἐξευρεῖν, ἐξ εο αν τὰ προσδοκώμενα κακὰ διαλυθείη.

5λομν τον πολεμον κεκινῆσθαι, ἡ κω θέντα ταλιωτα κατα- λυθῆναι. τι δὲ Ουχ ποκρισις ουδ' εἰρωνεια - τοιαυτα, ἔ

αυτῶν των πραγμάτων ἐναργῆ πάρεστι τὴν ἀποδεψιν λαμωτριτον γαρ ἡδη μῆνα κάθημαι ἐνταυθα δεομενος βασιλέως,

τον πολεμον καταθέσθαι καὶ μὶ διὰ φιλονεικιαν τὴν 'Pe 1 ιαιων γεμιονίαν περίiδεῖν ἀνηκέστοις κακοῖς περιπεσουσων ἀλλ' ουδεὶς ὁ εἰσακουω καὶ ταυτα πεπεισμένος φανερως, ως ἐπιβουλευομαι, μηδεν ἀδικών in γὰρ -- ἀγνοῶ, τι μὴ Bταντα μονον απερ ἀκηκοα- γράμματα μέμφθησαν - ἐμου, ἀλλ' ἐκ πολλῶν των διασωθέντων ἀλασπιαν λθος τρ35σφοδρα δε βουλεσθαι τὴν εἰρχ1νην, τήν τε ἐμαυτου αὐτῶν-γοντων ἀσφάλειαν τιθέμενος ἐν δευτέρου θειν δὲ μονεν τὰς ἐλπιδας ἀναθεῖς, ον τορκῶ, κατὰ το ἐνον ἐμοι τὰ προσειπώμενα κακὰ ἐκ μέσου ποιεῖν πειρῶμαι ποομαι δὲ, ν και βασιλευς ἐθελῆσα τῶν φειλομένων χρη-ων τὰ ἡμίση ἀπο--δουναι τῆ στρατιῆ, ἐκείνους τε μηδὲν πλέον πολυπραγμον- σειν ἀγαπήσαντας, καὶ ἡρως - ἐκ τού πολέμου προσδοκωμένων ἀπαλλάξεσθαι--ῶν εἰποντων δὲ τῶν ρχιερων, ceός νυν μὲν ου - εἴη ρδιον ἀπορία at μάτιον πιαντ οντα ἀποδοθῆναι, σα δ' ἄν - λαβοντας νυν τὰ λειπομενα

non habere se, cur eum condemnarent solum rogare, ut, quem admodum antehac, modos et vias inveniret, quibus imminentia mala in irritum aderenti Ad haec imperator Vellem ego omnino hoc bellum non esse natum aut certo priusquam eonvalesceret, restiuetum fuisse. mo me nulla simulatione aut dissimulatione dicere, i,sae res evidenti argumento sunt tertium siquidem mensem hieesideo, neque avum pacem poscendi finem saeto, ne ob nostram discordiam Romanum imperium incommodis longe gravissimi concutiatur. Sed surdo fabulam, ut aiunt. Certus interim sum, eius insidiis me peti, quamquam in eum nil molitus sim. Nec enim ignoro, non has modo, quas audistis, sed plures insuper contra me missitasse Iitteras, e quibus hae perpaucae interceptae sun quia tamen pacissum cupidissimus, meam meorumque securitatem in posterioribus ducens, solique Deo spes meas committens, quem sancte iurari, quantum in me est, ingruentes ades avertere annitor opinor autem, si et avus dimidium debitae pecuniae militibus numerare Velit, honi consulentes, nihil deinceps molestiarum exhibituros, et maeasibus, quos e bello metuitis, ereptum iri Occurrentibus episeopis, dissicile futurum tempore, exhausto aerario, tantum ea dis cantae enua. 6

298쪽

A.c. 327 κομίσασθαι χρει ρη ,οὐκουν' ὁ βασιλευς φη si τουτοδυσχερε δοκεῖ - - sum καταλιποντες τουτων τῆ τετάρτερ μορίω του λου αρκεσθησομεθα τῆς ιρηνης και τῆς Ομονοια χαριν ' ο δὲ κουσαντες ἐπήνεσάν τε eo κρείττω χρημάτων τον βασίλεα, καὶ ἀναμφιβόλως φασκον ποδοθή-s σεσθαι τὰ εἰρημένα. ως δὲ εἰδεν ἐπὶ τουτοις συνδε ιένους,

βουλομενος ο βασιλευς, ως καὶ των πασι δοκουντων μετριω-Dτάτων διὰ το τον πολεμον καταλυθῆναι ἐξι μαται ἔκών, ποιῆσαι φανερον, ,διον Ἀφ' ,κα υμῖν, κατά τε τὴν δον πω V. α νηκοσι καὶ ἀσιτία προσταλαιπωρησασιν λην την ημέραν λά-ro ριν καταθεῖναί τινα ουκουν καὶ το τέταρτον τῶν φειλομένων

χρημάτων ἀφίημι μῶν χαριν, κα ουδὲ παρὰ βασιλέως

ἀπαιτῶ πλην σα οἱ τὰ δημοσι διοικουντες αἰτίας τινὰς πλασάμενοι φευδεῖς, ἀπο-ερησαντες βασιλέως εχουσιν αυτοι ἀποδειξεως γενομένης ἐναργους, ταυτα λαβοντα διανεῖμαι iis στρατια μακρας ενεκά τινος παραμυθίας μὴ θυυμάσητε δὲ, εἰ περὶ του μη δεῖν ἐπὶ ταῖς τέρων κακοπραγίαις ἔτερον μεγα-Oωλομνυχεῖν κα φίλοτιμεῖσθυι πολλὰ προτερον ἐπων, νυν ουτωρριδίαος τὰ τοῖς στρατωται ὀφείλόμενα χρηματα προειμαι. ἐὰν γαρ εἰς τον ἐφεξῆς χρονον κατὰ τους ορκους καλτὰς συν-α θηκας η τεταγμένη μισθοφορὰ παρέχηται αυτοῖς, τὰ φειλο- μενα ἐπὶ τε προτον πώ φιλουντες ἐμοὶ χαριουνται χρὀν F. αλλως τε δεισα μὴ τις καὶ διὰ ταυτα γένπται ἀναβολη προς την εἰρηνην, καὶ δοξωμεν μαλλον ζεπίτηδες τον πόλεμον αι-

solvere : proinde pro copia nunc accisserent, reliquum ad diem praefinitam accepturi. Si hoc dimeti putatis, excipit imperator, etiam dimidio remisso, quarta parte pacis et concordiae causa contentierimus. Quo audito, episcopi eum ut a pecunia invictum commendarunt, spoponderuntque citra controversiam partem dictam solutum iri. Imperator ut in hoc secum facientes vidit, volens constare omni-hus, se libenter belli tollendi causa de iure suo etiam in . iis, quacesset: omnium conis sione moderatissima, decedere, Oportet, inquit. et vobis de via fessis et totius diei inedia exatis, gratiam aliquam rependere. Itaque et quartam partem debitae pecuniae in gratiam ' vestram remitto et ab avo nihil exigo, nisi quod quaestores , confictis quibusdam causis imperatore defraudato sibi rettilent, id quod probari perspicue potest, ut hanc summam ad qualecunque solatium in militem dispertiam. Ne tamen vos admiratio capiat, quomodo, eum ante affirmarim, non oportere in alienis miseriis magnanimitatem ostentare, nunc adeo non repugnanter debita militibus stipendia condonem. Si namque de cete o ex foedere constituta stipendia persolventur, quae ex antegresso tempore illis debentur, pro eximio amore, quo me diligunt, mihi remittent. Praeterea timoo, ne propter haec pax disieratur videamurque consulto bellum trahere. Quato

299쪽

ρεῖ - και διὰ τουτο δεῖν σου θην - πημα καὶ ἄμφιβο c. ara λιαν ποιῆσαι ἐκποδών, κα μαλλον τοῖς μετέροις φανῆ αι

φορτικος καὶ ἐπαχθὴς ἡ προς το πολεμον αἰτιαν παραυχεῖν. 'τοιαυτα βασιλέως εἰποντος του νέου, οἱ παρα του πρεσβυτέ-5ρου πεσταλμιένοι αρχιερεῖς κα συγκλητικοὶ θαυμάσαντες Bτῆς μεγαλοχιγυιας τον βασιλέα καὶ του σφοδρα ουτω τὸν εἰρηνν αἱρεῖσθαι, χαριν οριολογησαντες πολλὴν χαίροντες πτουντο την ἐπανοδον ἐπιτραπῆναι, νομιζοντες, ως ἄμα τι τα πεπραγμένα ἀπαγγεῖλαι βασιλεῖ κώλυμα ουδεν εσται si ψῆνη ἔστε

roεῖναι ἐκεινοις μὲν ουν σπερ ὴτουντο ἐπέτρεπεν ἐπανελθεῖν. δι αυτῶν δε προ βασιλέα τον πάππον ἐπρεσβευετο τοιάδε ,,τὴν ριὰν ἐμὴν προς τὸ σὲ την 'εισμαιων νιν ηγεμονίαν-γvδην τε καὶ προθυμειαν θώς τε οἰδε καλῶς ὁ πάντα εἰδως, καὶ αυτος αν ἐπιμαρτυρήσαις Ἀνον αρ, ιγ ἐβοολομην, σὸ15λυπεῖν καὶ κατὰ τους προτέρους πολέμους ἡ συμπάσης ἡ τῆς Cπλειονος αρχῆς κραπεῖν. οὐκ ηθέλησα κων, ἀλλὰ σοὶ ----

ζων ba δικωον ἐξίστασθαι ταυτης - πατρι Ro αν πωριῆς δυνάμενος κατασχεῖν, παρεχωρησα - εἰναι καὶ του-- γε - ανευ πονων καὶ κινδυνων. τῶν γαρ συν ἐμοὶ πολ -μουμένων πάντων του μὲν πονους καὶ τους κινδυνους ἐν του

πολεμεῖν φισταμένων, τῶν ἄθλων δὲ καὶ τευ γερων ἀπι- στερουμένων, διὰ τὸ ἐμὲ σου προστάντοντος, ευμ ασμενον χωρεῖν προς τ' εἰρήνην καὶ πάντων σοι παραχωρεῖν, ἀνἐκπησαντο αὐτοὶ κρατουντες ἐν β πολέμεν, ἀμφοτέρωθεν ἐμοὶ α5συνέβαινε το ρυβεῖσθαι τό τε γὰρ πειθειν καταθέσθαι τὰν

etiam idcirco quaestionem et ambiguitatem omnem rescindendam PutaVi, potiusque meis gravis et neommodus videri, quam bello ansam dare volui. His dictis, missi a seniore episcopi ac Proceres tantam animi altitudinem admirati, et ob tam praeclarum pacis desiderium gratiis aetis singularibus, hilares domum redeundi veniam Petiverunt, rati, simul acta avo renuntiassent, pacem nihil remoraturum. Ergo reditionem illis permittit, et ad avum hae ferenda committit: Quam studiose atque impigre elaborem, ut tu principatum Romanum teneas, Deus novit, quem nihil latet, et tu ipse, si Voles , testabere. Nam cum potuissem, si libuisset, bellis superi rihus an toto imperio aut maiore illius parte potiundo, tibi moer rem dare , nolui iustumque existimavi, tibi eo ut parenti, quamdiu in Vita maneres, cedere. Neque vero sine laboribus periculisque cessi. Cum enim ommilitones mei omnes belli aleam a labores subiissent, praemiis autem et honoribus carerent, quod ego tua iussa secutus, pacem libens eomplectere tibique relinquerem omnia, raeipsi armis acquisierant , utrimque conturbabar. Nam adducere illos ad arma deponenda dimetie erat, eum a trista praedicare aseverarent, et in hostem ire lege Milica semper postularent. Invitis autem

300쪽

D καὶ χρι παντος ἐπεξιέναι τους πολεμουντας ἀξιουντων -- λέμου νο/ιεν, τό τε ἀκοντων αυτῶν τι ποιεῖν, ου ἀδεές. λίρ α ξοστραπευόντων τῶν πλειένων και ἐλπιδι του ρωτα ἀντευποιήσειν, εἰ μὴ γνώμη αυτων ἐπράττετο τὰ τῆς ε ρήνης, ε&ος ἐν αντον περμα-αντας χωρεῖν - τεγος

ἐναντιους, περ ἀκινδυνως - αν ἐπραττετο -- ἐγω δὲ τοὐτὰ φίλα ἔνεκα πραττειν σοὶ τούς τε πονους φιστάμην ἐν τρπειγειν, ἔνος τινος καὶ δυο συναιρομένων, κα τῶν φορωμένων κινδυνων κατεφρονουν, νομι ' αν αντας εργοις ἀπο- Ioδει- ονους ἐς τὰ μάλιστά σοι καὶ ἐν τα κατεπει γουσι καιροῖς ου πολεμιως, ἀλλὰ φιλιως διακείμενος, θαρρησα αν P.M5l ἐμοὶ καὶ την ἔχθραν καταλυσαι. ' δ' ἐναντιως εχον νυν προσεδοκων αυτος ορῶτω. πάντα γαρ ἐκεῖνα και τὸ μ

γιστον αυτὴν ἀλκμειαν θέμενος ἐν Ουλή. ἀνθρώποις ris διεφθοροσι καὶ νευδομένοις καὶ μηδὲ L A αν τα κοινὰ M. V. iai τιον σχοίη, ἀλλ' ἐζ ἄν - δι ιν τι ἀφελκμεῖεν ροτοὶ -

πουσι πεισθεὶς, εῖλον μῶλλον πολεμεῖν ἐμοί ἐγω δὲ καιτοὶ δικαιος ων Ια προεπιβουλευομενος καὶ παρασπονδουμενος, ε τοι κοτερον προς τον πολεμον χωρεῖν, αἰδο τε τῆ περισε καλο

πόθεν ἀσμεν τεν προς τὴν εἰρήνην τριτον ξδη μῆνα - μαι

ἐνταυθ' κετευων καὶ παραιτουμενος τὸν σὸν οργήν. ν δὲ τῶν πο σου ἀρχιερέων καὶ τῶν ἄλλων συγκλητικῶν ἀπεσταλ-Bμένων ἐπὶ τὸ τα ἐγκλήματα τὰ ἐμὰ δ ετάσαι κοντων, αυτος μὲν πολλῆς ἐνεπλησθην δονῆς, ὁ καιρον ἀπολογιας verras

luis quippiam faeere metu non ambat. Ex amieltia etenim pluria hus mitu militantibus et spe, principem beneneto responsurum, si, quemadmodum ipsi volebant, pax facta non esset, eonsentaneum erat, eos malis edentes ad adversarios pro foetis aceesauros quae res dia-erimen mihi periculumque attulisse Ego ero ut tibi gratificarer, Persuadere illis enisus sum, uno aut duobris adiuvantibna, et quae timebam eontempsi arbitratus, si saetis tibi me benevolentissimum perturbatissimisque temporibus non hostilem, sed amieum in te animum ostendissem, confidere posse, etiam odium in me tuum sanaturum. Quod nune secus, quam rebar, ideo evenisse. Omnia siquidem illa , quodque summum est, Veritatem ipsam pro nihilo ducens, hominibus autem perversis et mendaciloquis, non reipuIuleae molumenta, sed sua ipxorum ompendia seetantibus fidem habens, bello me tentare voluisti. At ego, quamvis iuri optimo, tamquam prior insidiis appetitus temeratoque foedere violatus, promptius ac priua arma apessere poteram, tamen pudore erga te et pacis desiderio ineredibili tertium iam mensem hic eontem, supplicans et iram tuam deprecans. Nunc eum venissent, quos ad exercendam in me quaestionem misisti, gaudio exsilui, quod tempus mei defendendi Metua