Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

321쪽

HISTORIARUM L M. 65

φθειρομιέναν δια τὸν πολεμον ὴμων τον προς ἀλλήλους, πέμ- et γαι προς βασιλέα τινα διδαζοντα περ των ἐνταυθος ana

5ο κεχώρηκε, μαλλον φήσειν τῆς προς ἐμ ὀργῆς καὶ τον

πολεμον ἐθελησειν καταθέσθαι, οὐκέθ' oμοίως ἀσπερ καὶ προτερον τὰς προς το πολεμον ἐλπιδας νων θω δὲ πρωτον μὲν πρακτος καθεδουμαι, μηδὲν κινων -- αν συμβῶμεν χρω

πολέμου - δὲ μου συνευδοκουντος, τον πολεμον με μηκαταθέσθαι, παρέξομαι μῖν ἐγὼ πίστεις ἰσχυρας δι' ορκον Risi του μηδεν μνησικακήσειν, εἴ τις κα του παρωτος εδοξεν αἰτιωτατος γενέσθαι πολέμου , ia πασιν ευμενῶς διατεθεὶς, isασφάλειαν - ἀμνηστιαν παρέζειν τῶν κακων. δειαοτα μει προ αυτον ο -υκας ἐκ βασιλέως εἶπε του νέον οι δὲ μ ταστησαντες αντον ἐπὶ μικρον, στε βουλευσα α ἐφ' -- τῶν, πάλιν μετακαλεσάμενοι, μη δυνασω μηδὲν δεπον ἄν βασιλευς προκαλεrται πραξαι τα, τε γαρ ἐκεῖνον εἰς την π Daoλιν δίζασθαι --ελῶς ζω καιρον ' αντά τε - ἐξελευσον--ται μαχη διακριθηναι προ αντον εἰ γὰρ μελλον τῆ προτεραι ἀν αμα τι αὐτον ἐλθεῖν η μάχη συνηφθη αν δέ τις αυτοῖς ἐπι 1, ἀμυνουνται ἀροσκαίως ἀπο των τειχῶν. το γομον εἰς Βυζάντιον πρὸς βασιλέα ἀποστεααι τον ἀπαγγελονντα

rem Publicam, quae propter mutuum avi et nepotia bellum te a s me ipsa dilaceretur, aliquem mittant, senem Vere edocturum, Mopacto se res hic habeanti Sperare enim, si cognoverit, quo infelicitatis illae devenerint, parcius irasciturum, amissaque Praeteriis fiducia bellum valere iussurum se interim, quamdiu ibi eum illis convenerit, donec nimirum nuntius redierit, nihil incepturum. Si imperator pacem non admiserit, Martem invadendum: si divino a Prohante numine, bello abstinere voluerit, se fidem illis iureiurando

obstricturum in nemineti tametsi armorum istorum auctorem maximum, ostensum iniuriarumque memorem animum gesturum sed lis oblivione sepultis, universis securitatem donaturum. Haec Lucas: quem duces paulisper submotum, ut sententias conferrent, revocante aiunt, ibi penitus horum, ad quae imperator hortetur ae roV eet, Praestare posse. Nam ipsum intra moenia recipere haud tempestivum esse, ad pugnam vero eum illo miscendam non exituros: quod si libuisset, heri statim a venisset facturos fuisse: sl PPugnentur, de moenibus necessario se defensuros. Legare autem quempiam Byzantium, qui de his rebus imperatorem doceat, inuecens rideri Nam eum subditi sint, et nune quae lue imperaverit Me

322쪽

A. iis περὶ των πα-ο πραγμάτων ου προσήκειν αυτοῖς. ,--χειριοι ' οντες βασιλέως, νυν τε α προσεταχθησαν ποιεῖν καὶ εἰς τουπιον απτα αν τα πράγματα καὶ ο καιρος φνπεῖ-ται πραμπι αυτ ο δὲ ἐξεῖναι. α βουλοιτο καὶ νομίζοι λυσι

τελουντα αυτ ταντα κα ποιεῖν. τοιαυτα μὲν οἱ του πρεσβυτερον βασιλέως πικρίναντο στρατη L ἐπεὶ δὲ ὁ --κῶς ἐλθων ἀπήγγειλε ταντα τε νέεν βοαγιλre, συναγαγὼν τους

Prim τελει πάντας, ἐβουλευσο ,τι δέοι ποzεῖν αυτους. συν-

βουλευε δὲ ὁ μέγα δομιστικος αναχωρεῖν, καὶ κῆ πονεῖν εἰκῆ καὶ σνν των δεδντων πράττοντας οὐδέν. υτ γαρ αυ-ro τους ερας δυνατον παραστησασθαι τειρομαμ τε ενδον ἄμα στρατηγοῖς πολιορκουμένη στρατιὰ Ουδ αν αυτο αρωαῖεν το μὴ υκ ἐκ παρατάξεως τολμῆσαι - ποτε εἰς χεῖρας ἄντα ἰέναις καὶοι γε ειποι τις ν, - - χρὴ πιστενειν τοῖς τῶν πολεμ α ν λογοις εἰ ταναντιω λεγοντων ἀν διαν is Ουνται πράττειν Ἀγε δὲ ἐκ τῶν πραγμάτων αυτῶν, ἀλλ' -κἐ - ἐκεῖνοι λέγουσι, στοχάζομαι πολιορκεῖσθαι κἄλλον ὁ Β μάχεσθαι ημῖν ωρουμένους. τε τοι-ν Ῥυτε βια ἔλεῖν αὐ-τους ἐγχωρε τειχηρεις κτας, Ῥυτε μηχανῆ τινι καὶ στρα ροπα των τειχῶν ἀποστήσαντας ἀναγκάσαι μάχεσθαι ἡμῖν, ἀπιοἀναγκαῖον ἐνταυθα τον τε χρονον παραναλισκειν ἐν ε τῶν δεοντων ἐξέσται τι πραξαι, καὶ τὴν στρατιὰν ἀνονήτοις κατατεινειν πονοις ἀλλ' ἀπαγαγοντας ἐντευθεν, που τῶν ἐπαγγδειων την ἀποκομιδὴν ζουσι ραδίαν στρατοπεδευσαι ιθ όξῆς α δοκα λυσιτελεῖν ἐκ τῶν παροντων πράττειν. τοιαυταas του μεγάλου δομεστικου βουλνυσαμένον, ω, τε βασιλ- τωέ. δὲ cori ex pro .

exsequi et in posteriam quaecunque res tempusque suasmint transacturos. Licitum esse ipsi facere nae velit quaeque sibi fructuosa Putaverit. Haec duces imperatoris senioris responderunt. Quibus Luca Perceptis, iunior proceres suos coegit omnes, et quid agendum in consultatione posuit. agni domestici aeonsilium fuit, recedendum et cum nullum operae pretium consequerentur, non esse temere frustrasve laborandum neque enim Pheras expugnaturos, et obsessos milites cum ducibus nec ipsos inficiaturos, nunquam se directa acie nobiscum ausuros congredi. At enim obiiciet quispiam , non est habenda fides verbis hostium, qui semper iis contraria loquuntur, quae facere machinantur. Ego vero ex re ipsa, non ex verbis eorum coniecturam capio, illos obsideri malle, quam aequo se campo eredere. Igitur quando neque vi capi possunt, intra muros delitentes, neque ulla machina aut strategemate ab iis divelli et ad proelium Ogi, nihil necesse est, tempus bonis robus eniciundis commodum hic male perdere exercitumque infrugiseria defatigare molestiis:

323쪽

ως του νέου πραττοντων πεμφθεῖς, τα τε αλλα ἀπαγγέλλων

ως ἔχει καλῶς, καὶ ως, εἰ νυν ἀφίκοιτο, συν οὐδεν παραλη-V. 13a νομενος πονι την πολιν ἐπεὶ δε ἐπυθετο ὁ βασιλενς, α τε Dἀχθοφορα τῶν ζειον αὐτας ἀποσκευας καὶ στρατι-ῶν σοι ioμ ευπορουν Ἀπων ευρώστων καὶ τα πολέμια ἀγαθων --

ταλέλοιπεν ἀπολεξάμενος ἐν πινα ἄμα Παμπλάκωνι φ

ριπάλιν παπέρ καί τισιν σέροις λήγοις αυτο δ αμα δωριεστήκεν - μεγάλου καὶ τοῖς λοιποῖς ηγεριοσι τὴν ἀπολεχθεῖσαν στραπῶν παραλαβών, δοξεν ἐπὶ ραμαν, πολιορκν-as νων ἀπιένω. ἐπεὶ δὲ ἐπεγένετο νυξ, ἀναπρώρας ἀφ' ης ἐπορευσο δου, ξλαυνεν ἐπὶ Θεσσαλονίκην διὰ Στρυμονος.

καὶ διαβὰς τον ποταμον, κατὰ το Μαρμάριον προσαγορευο ε νον Μικρον ἐκέλευσε τὴν στρατιάν τυχεῖν ἀναπαυλης καταμ τας ἀπο τῶν ππων. ἀναπαυσάμενοι δὲ ειχοντο πάλιν τῆς Ioαυτῆς δου, καὶ τὴν τε ἐπιουσαν καὶ την νυκτα τῆν μετ' OMαυτην δευσαντες, ἄμα se κατα την τρίτρην ἰσαν ἐν χορτα -

τον τῆ προτεραίρ δι αυτῆς φῆμη τις διὰ Θεσσαλονίκη δι--ήει - βασιλεῶς ὁ νέος τόδε κίχνα εἷλε προσχωρῆσαν, κώεἰς Φερας ἐλθων, τὴν ἐκ τῆς σπέρας στρατιὰν αμα ριμ

sed hine eo abducere, ubi victus ommoditas tum deinde, quae Pro tempore utilia videbuntur, ea conficere Laudat eousilium imper tor et nobilitas consentit. Inde ichnam duobus diebus redeunt. 53. In hoc statu res erant, eum Thessalonie adest Philomm tes, allegatu eorum, qui illic partes imperatoris tuebantur. Is et alia bono esse loco et, si modo veniret, urbem nullo labore occupaturum nuntiabat. Itaque dossuaria iumenta et impedimenta eum militibus, quibus nou essent equi valentes et bellatores, secernit et Iichnae cum amplacone magno pappia aliisque praeterea paucis relinquit; ipse eum magno domestico et duciDus reliquis selectoque milite ramam eius obsidendae visus est proficisci. Sed noete ipsa tam relegens, per Strymonem Thessalonicam petiit, transitoque flumine, iuxta virmarium oppidi nomen est exercitui ab equis descendere paulumque requiescere praecepit. Ubi requimerunt, rursum. coepto instantes itineri, sequentique dio ac nocte pergentes, tertia Ince diluculo horrueti fuerunt. Pridie autem rumor per Thessalonieam distulerat, imperatorem iuniorem et Zichnam se dedentem recepisse, Phera eum adventasset, o identales copias, cum Tri-

324쪽

φθαλμῆσαι μνη-ας ἀναζευζας δὲ παλιν εἰς κιχνα τον

τε παρακοιμώμενον - αυχον καὶ Ἀλαιον τον Παλαιολώρον πέπηι φεν ἐκτανθα, προφασιν μὲν ως πρὸς τὸν ἐπιτρω-Bπευοντω Θεσσαλονι-1ς μέγαν στρατοπεδάρχη τὸν Ουμνονοκα τὸν Ῥιντροπολβην διαπρεσβευσομένους ' τῆ δ' ἀληθεια, το τὰ αυτων πράττουσι κρυφα διαλεξομένους καὶ ἄμα --.τασκοπευσοντας, εἰ Θεσσαλονίκη ν παγαγέσθαι δυναπον παρὰ μὲν ὁ της φημης τοιαυτα διεθρυλλεῖτο πολλὰ δὲ ἀνερευνησας ὁ πιυμνος -- τὸν ἀπαγγείλαντα τὰ τοιαυτα ἐζευ-Ioρεῖν, οὐκ ηδννηθη 'κως δὲ δοκε λυσιτελεῖν αὐτιν τε καὶ μητροπολΛη, εἰς την στεραιαν εἰς χορταθου τὸν μητροπολίτην ἐλθόντα, ον τε Παλαιολογον πιέζιον καὶ τὸν παρα- κοιμώμενον τὸν 'Andκαυχον , 'εἴγε ἀληθῆ τὰ σαρ αυτων δι-c θρυλληθέντα εἴη, ως βασιλέα ἀναστρέφειν κελευειν, ὼς dis

συγχωρηθησομένης αὐτοῖς της εἰς Θεσσαλονίκον εἰσόδου εἰ δ' ἀπι-ῖεν καὶ βιάζοιντο τὴν φιξιν, προαναφωνεῖν μντας, ω ειρωθήσονται ἐπιβουλευοντες αυτοῖς καὶ βουλόμενοι σαλονίκον ἀποστησαι βασιλέως. τοιαυτα οἱ μεν περὶ τῶν ἀκουσθέντων ἐβουλευσαντο πραττειν αμα δὲ φ εἰς τηνao ιουσαν ὁ μητροπολίτης μὲν κατὰ τ ρονθημα τὴν εἰς ορταίτου ηει ὁ δέ γε λοιμνος αμα τοῖς ἀμφ αυτὸν τῆς προ πορευομένης τῶν Ἀσωμάτων πυλης ἀζελθὼν, ,τι αν ἀποβαίη στατο ἀποσκοπῶν, καὶ η πόλις πασα μετέωρος πρὸς I τὰς φημα ην. τοῖς μέντοι δοκουσι τὰ βασιλέως του Duas

haloman subsidio intra muros onclusisse, quae ne aspectum , dem eius sustinuissent reversum Zichnam, Apocauctum a cubicu- Iis et Alexium Palaeologum eo misisse, in speciem quidem, ut ad praefectum Thessalonicae chumnum magnum stratopedarinam et, tropolitanum legatos re ipsa, ut cum auarum partium studiosis clandestinum sererent olloquium simulque specularentur, possetne sub ditionem subiungi eiyitas. Hae quidem fama disseminabatur; cuius auctorem Chumnus, tametsi multa inquisitione adhibitia, se venire non potui Nihilo minus ex re sua et metropolitani futuriuneensuit, si ille postero die Chorinetum prosectus, Alexium Palae Iogum et Apocauchum, si verus esset dissipatus rumor, ad imperatorem reis edere hortaretur non enim Thessalonueam admissum irLSi refragantes eo summa Vi contenderent, praediceret, tamquam i aidiatores et urbem ab imperatore avertere studentes , in carcerem tradendos. Haec iIli super auditis sacere in animum induxerant. Die

altero, sole recenti, metropolitanus ex condicto viam hortaetum Versus arripuit Chumnus cum comitatu suo porta , quae Asomaisu Vocatur, egressus, rerum Ventum observabat. Ac tota urbs a fama

pendebati ceterum iis, qui ab imperatore videbantur esse, indictum

325쪽

HISTORIARUM I. 53. 69

δὲ καὶ αυτοι, ἐπε πανταχοθεν τα βασιuως διεθρυλλεῖτο, ἐπὶ - τειχῶν τῆς αυτῆς πυλης ἀνελθοντες ἄνοπλοι την μυασι περιέμενον τῶν πραγματων ο μι- μητροπολιτης

ἐπεὶ ἐγγυς ἐγένετο ορταδεου, ἀπροσδοκντως ἐντυχων τουνών βασιλεr δ επέπληκτο τε καὶ τῆς ἀφιχεως κατεμέμφετο

mi ἀκαιριαν προσαγορευοντος δὲ αντον βασιλέως. αυτος προ τον ἐκ το αἰφνιδίου κινδυνον θορυβηθεὶς, μηδὲ ἀντι-xoπροσειπών, ξλαυνεν ὁ εἶχε ταχον προς την πολιν, τηνεφοδον μηνυσων βασιλέως. In o δ αντιν καὶ ὁ β ψιλευς R. 16o συντονώτερον βαδιῖων. M 4 αυτου πράττοντες τοῖς τείχεσιν ἐφεστωτες, ἐπεὶ ἀπο τῶν σημαιῶν γνωσαν βασιλέα ut 33 προσελαυνειν ἀνα-ρσησαντες ἐπιτίθενται τοῖς ζω τῶν πυ- 15λῶν λίθοις βάλλοντες ἀπο τῶν τειχῶν οἱ δὲ τῶν τε πολεμιων ζωθεν ἐπιον ον των τε Δωθεν φανερως ἐκπολεμουμθέντων, ου ἔχοντες ,τι χρὴ nαι ενδον μιν εἰσῆλθον τῶν

τειχῶν - ἀπέκλεισαν τα πυλας μὴ δυναμενοι δὲ ἀντέχειν προς τους βάλλο6ας ἀπο ου τείχους, ἐτράπησαν εἰς φυγὴν aoκαὶ τον ἀκροπολιν κατέσχον ἐλθόντες, ἀμυνουμενοι ἐκεῖθεν. ἐρχε δ αντη μζικος Γεωργιος ἐκ χερροιας οἱ δὲ ἀποBτο τείχους κατελθόντες - τας πυλας ἀνοιδαντες, εἰσεδιξαντ βασιλέα ἄμα δὲ καλὴ πολις πω προσεπιθετο ρ νών βασιλεr, καὶ σπάζοντο ἐλωντες πανδημεί. βασιλευς δὲ μῆa5ἀπο Φερων εἰς τὴν ἀκροπολιν στρατευμα ἐλθον δυσάλωτον

erat, neve armis, neve quis uterentur, sed aut intra parietes se continerent, aut sine equis ae in armis in publicum prodirent. Qui et ipsi, quandoquidem adventus imperatoris omnium sermoni-hus celebrabatur, muris portae tam dictae conscensis, rerum exitum inermes exspectabanti Metropolita ut Chortaeis propinquarit, improviso in imperatorem incidens, obstupuit et intempestivam profectionem suam incusavit. Salutatus ab imperatore, ipse repentino periculo exterritus nihilque respondens, quam celeriter potuit, se Proripuit, eius ad urbem accessum nuntiaturas. Sequebatur contentiore gressu imperator cuius fautores in muris astantes, os quam e vexillis ipsum adequitare didicerunt, sumpta audacia, in eos, qui extra portam erant, lapidationem iaciebanti I hostibus oris lagmentibus, et qui intus erant aperte insestis, neserentes quid ag rent, intro a recipiunt, portas oecludunt. Et quia de muro saxa iacientibus resistere nequivant, in fugam conversi, arcem, ut indose defensuri, Oeeupanti res Georgius Lyaleus praeerati qui in moenibus stabant descendere, portas recludere, imperatorem reci-Pere, et urbs simul universa in elus potestatem abire populus turmatim ad eum salutandum a urrere. Ille veritus, ne heris sum-

326쪽

A. iis προσητω δείσας, στρατιαν ἀπολεξάμενος in νέετο αρκέσειν προς το εργον, την ἀκροπολιν προσέταξεν ζωθεν φρουρεῖν, πως μηδεῖς εἰσέλει ἐς αυτην. οἱ δὲ ἐν Φεραῖς τι εἰς Θεσσαλονικην ερχεται που μενοι ὁ βασιλευς, δεισαντες, οπερ ἐγένετο, μὴ αυτε προσχωροση, τριακοσιους πεμφαν λ scγάδας, στε τήν τε ἀκροπολιν κατασχεῖν καὶ τοῖς ἐν τῆ πό tas μος παρασχεῖν ἀντιστῆναι βασιλε συμβαλοντες δὲ αυ- τοῖς οἱ παρα βασιλέως προστεταγμένοι τὴν ἀκροπολιν φρουρεῖν, ἐτρώναντο κατὰ κρατος, καὶ τους μὲν ἀπέκτειναν αυτων,

τους δὲ Λίλον ζῶντας βασιλευς δὲ ἐπεὶ τα προς φυλακὴνro. τῆς ἀκροπολεως ἐξηρτυσατο ἐκεν εἰς την ἁγίαν σορον ινι

τριον του μάρτυρος καὶ μυρο ντου, αμα μὲν προσκυνενα ν

αυτον, ἐν α δ hλικίας πρώτης τιμὴν αυτ καὶ πιστιν

πλει ἡ κατοι τους αλλους μαρτυρας παρέχων καὶ ἄσπερ ἐρα-Dστης αντον ον, ἄμα δὲ αὐτῆς παρουσης ἔνεκα ευτυχίαςi5ἀριεισγόμενος ευχαριστίαις προσκυνησας δὲ καὶ ευχαριστῆσα ἐπε καὶ τον ποδα ἐκ τῆς προς Πέρσας μάχης τραυματι- σαῖς, ἐν τέσσαρσι κώ δέκα μησὶ θεραπευθῆναι ου ηδυνηθη, πολλὰ τῶν ἰατρῶν πραγματευσαμένων, ἀλλὰ φακ λιζων ἀεὶ ο φορητας παρεῖχε τας δυνας, το ποδημα λυ-- σας, - μυρι χρίειν μελλε του ἁγίου, ἐνθυμηθεὶς eo αμῆ δοναιτο ἀνθρωπινη τέχνη καὶ σπουδὴ, ταυτα θεος τοῖς ἁγίοις μάρτυσι δον-- παρέσχεν. ἐπεὶ δὲ τον τε το

39. σφακελαιον ED. P. pro σφακελλαιον.

massa, in arcem manus eius expugnationem remoraretur, copiam

ruantam sufficere arbitrabatur delegit eamque foris, ne eui introitus aretur, custodiri mandavi Qui Pheris manebant, comito imperatorem Thessalonicam pergere, timentes, id quod accidit, ne se illi dederet, trecentorum virum delecta corpora mittunt, qui et areein teneant et civibus in urbe ad resistendum imperatori animos faciant. Quos qui ad arcis aditus servandos selecti erant, collato pede, vi et virtute in fugam compulerunt; et alios quidem oeciderunt, alios vivos ceperunti Constitutis quae ad arcis custodiam pertinebant, imperator ad sanctum Demetrii martyris et myroblytae, id est, uu-guentum scaturientis, conditorium processit, simul ut precibus eum Veneraretur, quippe quem a puero prae aliis martyribus honorabat,

et plua in eo spei reponebat, quam in ceteris, impenseque illum diligebat; simul ut eidem gratias de oblata felicitate rependeret.

Peracto utroque, quoniam etiam pedem in conflictu eum Persis vulneratus, quatuordecim mensibus curari non poterat, multa medieta auxilia frustra experientibus, sed eo paulatim tabescente, doloribus intolerandis crueiabatur soluto calceo, sancti unguento illum Parabat pertinere, ita secum volvens, quae ars humana et studium nequirent, ea Deum sanctis martyribus posse conetaere Ablatis fasciis

327쪽

HISTORIARUM I. M. 7

ἀπεγυμνου καὶ τα ὀθόνας, αἷς ἐδεσμπτο, περιαπει, Α τῆς M. 13as πολλῆς τρο θεου περὶ τους μαρτυρας φιλοτιμας ο μὲν sa τος reo ευρητο ἐρριμμορος, γιὴς ὁ ο που ἐς τοσούτον , P. πως μοδε ἴχνος ουλῆς et τραυματος ποφαινειν, ἄλλ' ἀν 5εισθαι εἴ πω καὶ ἐτρώθη. περ ἰδιον ο βασιλευς μαλλον

ἡσθη διὰ τουτο, η τι Θεσσαλονικην πεποιησαπο εαυτω, καὶ θερμοτέρας τουτον ενεκα καὶ πλειους τας ευχαριστιας

ἀπεδιδου. καὶ η πολις δὲ πασα την εἰς τον βασιλέα πυθομενοι θαυματουργιαν, πολλους μνους ει τε θεον ἐδον αἰ2-ημητριον τον ἐκείνου θεραπευτην ἐκεῖθεν δὲ ἐξελθών ὁ βασιλεος, κλινουσης ἐδη τῆς ἡμέρας, εἰς τα βασιλεια ηυλισατο

οπλισάμενος καὶ ἡ στρατιὰ καὶ του Θεσσαλονιαέων δημου Bπροθυμως συστρατευομένου, βεσαν εἰς την ἀκροπολιν ως,15εἰ μη προσχωροῖεν κο' οἱ κατασχοντες. βιώσαιντο τοῖς

οπλοις. πρωτα μεν ουν πέμμνας ο βασιλευς, προσηγορευέ τε τους ενδον καὶ προυκαλεῖτο αυτους ἀμαχει τὴν ἀκροπολιν V. 13έπαραδιδοναι, ἀμνηστιαν τε παρέχων κα ἐπαγγελλομενος ποιήσειν d. ως δ' οὐκ ἐσήκουον, ἀλλὰ ἐσκλορυνοντο, καταστα-αοτες ἐτειχομάχουν. καὶ μέχρι μὲν τριῶν η τεττάρων ωρῶν καὶ αυτο ψιτνοντο καρτερῶς ἀπο των τειχῶν Ἀπειτα vir τε τ' ἀκροπολιν κατοικουντες καλοσοι τῶν Θεσσαλονιαέων ἐσαν μ' πά- προσκειμενοι - πρεσβυτέρω βασιλεr, διεστασιασάν Cτε τως γνώμαις προς τους αλλους, καὶ ἀνακωχον αἰτήσαν--3 ἐῆήιμμένος eorrexi, cum antea ἐεήημμνος legeretur. datoque pede, linamentum illud ea tum , quod vulneribus inditur o magnam Dei ad martyres suos honorandos curam et providen-riami extra vulnus apparuit pes autem adeo sanus, ut nec vulneris, nec cicatricis ullum restaret vestigium, et vulneratusne aliquando fuisset ignoraretur. Hoc viso miraculo, magis quam de acquisita Thessalonie exsultavit imperator, ferventioresque et maiores ob hoe

beneficium gratias egit ac tota civitas, intellecto in eum edito tam admirabili opere, multas Deo et Demetrio, a quo curatus fuerat, Iaudes decantavit. Inde egressus, inclinante iam in noctem die, in rogi somno se dediti Ubi diluxit, ipse et milites armis induti, comitante etiam alaeriter in armis Thessalonicensi populo, ad areem prodierunt ut, nisi sponte eam traderent qui retinebant, vi eo adigerentur. Primum igitur imperator eos alutatum et ad arcem sine caede et .nguine dedendam invitatum mittit, oblivionem offensi onum et beneficentiam pollicitus. Ubi obdurantes oratorem dimi aerunt, quibus datum negotium, ad horas tres aut quatuor muros, adversariis intus viriliter se defendentibus, oppugnarunti Post tum areis palus incolae, tum quotquot e Thessalonicensibus seniori im-

328쪽

χοντι υκ φασαν περὶ τῆς σφετερας πατρίδος βουλευειν συγχωρησειν, ὁ τέρας οντα πολεως πολίτην, ον, βασιλε προ χωρησάσης ερροιας, ι συγγενεχ, αν τι καὶ προσκρουση ,s αιτ δενται τοῖς δ' ἄλλοις ου δίκαιον εῖναι λεγον οὐ λυσιτελῶς, τῆς αλλης πάσης πολεως προσχα ρησα ς βασιλεr,

αυτους ἀντιστασθαι καὶ πολεμεῖν. υτ γα δυνήσονται αν-Dτους τε καὶ τὴν ἄκραν περισωσαι μονοι ἐναπειλημμένοι,

τῶν τε ἐκ γερῶν κατὰ συμμιχιαν ἀφιγμένων πιγμένων ,ro καὶ ου αν στέρων τολμησοντων ἐλθεῖν ,, τε βασιλέως στρωτι πολ λη τε καὶ ἀξιομαχος, καὶ προσέτι πω η πολις πανδομε προσκαθημενοι ἐκπολιορκήσουσιν 1μας. εἰ δὲ καὶ ἀντισχεῖν δυνησομεθα προς λιγαν, ἀμφοτέρωθεν ζημαψ με . αν τε γὰρ νικῶμεν, φίλους καὶ τους οἰκει-τον ἀπο- is κτενουμεν αν εχττώμεθα, ἀνάγκη ἀποθνήσκειν α δὴ απαντα

- προς νεῶν. ει μεν ουν καὶ ἡμῖν ταυτα συνδοκεῖ εἰ δ' ουν,

ἀλλ' ἡ μῖς γε ψιῶς τε αυτους καὶ τὴν ἀκροπολιν ἐγχειρίσορον

βασιλεῖ ' ο μεν ουν τοιαυτα εἶπον - μὸς δὲ καλοσοι αν P. 163ή πρεσβυτέρι προσκείμενοι βασιλεῖ, ου εχοντες ,τι δράσαι--aoεν αμα τοῖς ἄλλοις ἀριγηστιαν αἰτῆσαντες ει τι προσκεκρου--σι προς βασιλεα, καὶ τυχοντες, παρέδοσαν τὴν ἀκροπολιν.

perator parum bene volebant, sententiis et animis ab aliis per seditionem discrepantes et inducias a iuniore imperatore poscentes, illos alios una secum obsessos allocuti sun Et Lygico quiuem arcis praefecto, ut de patria ipsorum statueret, non se permissuros aiebant, eum isset civis alterius civitatis, Berrhoeae nimirum, qua ad imperatorem adiuncta, putabant, si quid ille offendisset, cognatos ei poenam deprecaturos. Alteri factioni dicebant, nec iustum esse, nee utile, cum reliqua urbs omnis in fidem imperatoris concessisset, ipsos obniti et belligerare. Non enim cum simus interclusi, soli et nos et arcem servare possumus; et qui Pheris auxilio Venerunt vieti sunt, et alii venire non audebunt. Copiae imperatoris magnae et heu cosae, Praeterea totus popuIus assidebunt et expugnabunt nos. Atque ut aliquamdiu resistamus, utrinque tamen Ieetemur. Sive enim Vineamus, amicos et propinquissimos interimemus, sive vincamur , moriendum erit necessario quae omnia a nobis aliena sun Si itaque et vobis probatur, ita faciamus; sin minus, at certe nos eum amenosmet in manus imperatoris dedemus. Hactenus illi Lyzicus autem et qui a seniore faciebant, consilii inopes, una eum aliis impunitate petita, a quid imperatorem offendissent, et ea adepta, arcem

tradiderunti 54. Ins Mus imperator, adaeriptisque ad suos quotquot avo

329쪽

αῖν, ἡ ριθας δὲ δοριωτικος ἐρροιαν μεν εχπεν - εἰς

Ἀδεσσαν δε ἐλθεῖν, κἀκ εν εἰς Καστορίαν προσετίθει δὲ κώτας αἰτιας, λέγων, ως ο τε δεσποτης σημήτριος καὶ ἔπαρ- o Μονομάχος καὶ ὁ 'P-- 1σαάκιος α ροσναειας κώ Ioπαῖδας εχοντες ἐν Ἐδεσσηνοῖς, εἰκος πάση σπουδὴ χρήσασ ιc

καὶ μηχανῆ ἔστε κατασχεῖν αυτα, αμα μὲν καὶ τῶν γυναι-ων V. a Fἔνεκα καὶ τέκνων, αμα δ rara μικρον τε ν το πολισμα καὶ καρτερον ἀπο τε τειχῶν καὶ τῆς του duo κατασκευος, ρδι- όν ἐστιν εἰς φυλακον. - σωσιν αυτ προ-τασχεῖν, δι-

25φευξεται μὲν ουδ οντο τ μὴ αλῶναι παρ' μων, παρὼν δὲ πολλὸν την δυσχ μειαν καὶ τὴν τριβὴν καὶ τον πονον ἐν τῆ πολιορκεῖσθα ἐὰν δὲ νυν παραγενώμεθα μεῖς, οἱ αυτολδυνατώτατοι καὶ τοὐς ἄλλους αγοντες καὶ φέροντες ζαν βου- λωνται, ἐκ πολλον προσκειμενοι ἐμοὶ, Ῥαστα παραδώσουσι

ἐκ παντος τροπου σπουδάσουσι τα κελευο/ιενα ποιεῖν καν τις

καὶ τῶν εἰρημένων ἀφικνται προ αυτους, ου ἄν εἰσδαωνται Καστοριας δὲ καὶ an τῆς πυρωτάτης ουσης διὰ το - τα-

I. πρα-14ντων egregie supplevit D. P. quod excidisse apparet ob similitudinem vicini vocabuli.

eupiebant, mox abiit et in palano eum primoribus, quos secum adduxerat quique Thessalonicae erant, quo potissimum iret consultavit, quando res cogeret non quiescere. Omnes Berrhoeam eundum suadebant. Magnus domesticus errhoeam omittendam, dessam et inde Castoriam iter diriuendum censebat, ausis adiunctis, nempe, Demetrium despotam et Monomachum praefectum et autem Isaacium habete Edessae uxores suas cum liberis esseque consentaneum, utimui studio conatuque adhibito et horum causa eam subigerent; et quia cum sit Parvum oppidum natura et operibus firmum, Laeli contra hostem defendi posse. Et quamuis eam illi praeoccuparint, ne sic quidem effugituram , qui ab ipsis recipiatur multas tame in eius obsidione dissicultates a labores et diu subeundos fore. Si vero nunc advenerimus, inquit, qui illic sunt, auctoritate principes plebeiosque ac tenuiores versant quo lubet, eum iam pridem sint in amicis meis, promptissime oppidulum tradent. Immo vero etiam antequam eo venerimus, si imperatoris mandata cum litteris meis acceperint, omni

ratione iis parere enitentur et a quis de praedictis dueibus ad eosa esserit, eum haud intromittenti Castoriam autem et ipsam, propter

Cantaeingenua. 38

330쪽

A. c. 3a8χόθεν περιἡλοζεσθω τῆ λίμνη, ὁ του πρωτοματιαρ- γαμ βρος ὁ Aγγελος ἄρχει ος ἐμοί τε προστα προσοκει κατὰ γένος καὶ πολλὴν ἐμοὶ - ευνοιαν καὶ τὴν υπειθειαν φει--λει, ἐκθρε ναμένεν τε αὐτον καὶ τὰ πολέμια διαζαντι καὶ

δια την προς ἐμὲ φιλια ραστα πρωτοβεστιαριο αν προηττωsτον κηδεστον, καὶ 4μῖν τὴν πολιν παραδοίη ταυτα δὲ Τρεῖν -- tασχουσιν αυτοκλητοι προσχωρήσουσιν οἱ Βερροιωται δοκωP. 169λοι- , αντον καὶ Mi ταυτα εἰς πέρας ἔκειν εἰς την -- ραία κα τριτην ἡμέραν ἄν ἐλθεῖν παραδώσοντας τὴν πωλιν ' τοιαυτα του ριπαλου δομεστι κου βουλευσαμένου, ο, τε oβασιλευς συνέθετο ευθος, καὶ οἱ αλλοι συνεπε νηφοντο ἐπαινέσαντες τὴν βουλὴν, καὶ ἐκεκυρωτο την ἐπὶ Ἐδεσσαν ἰέναLαυτικα τε προσταγλιατα βασιλέως καὶ του μεγάλου δομεστικουγρα ιματὶ διὰ ταχυδρομων ἱππέων προς τε Ἐδεσσαν πέμ- φθοσαν κώκαστορίαν. καὶ ωγγελος μὲν ο Καστοριας ἐπιτρο- is πος ευμ την πολιν εἶχε διὰ φρουρας Ἀος βασιλεῖ, νω, Βοταν ἀφίκηται, παραδώσων οἱ δ' ἐν Ἐδέσση δυνατοὶ os τε, πελοι Ῥαδιποροι ἐπικεκλημένοι, τρεῖς οντες ἀδελφοὶ καὶ ὁ Α καρις, ἐπεὶ τα προστάγματα ἐδέξαντο βασιλέως, μηδε- ριίαν ποιησάμενοι ἀναβολην, ἐπε καὶ ο δηριος Ἐδεσσηνῶν τῆ oαυτιον ἐξηρτητο γνώμης, την τε βααλισσαν τὴν Λημητριον του δεσποτου γαμετην καὶ την ἐπάρχου οὐ Μονομάχου κώτην 'P-υ περιωρισαν ἐν οἰκιαις, καὶ ἐφυλαττον περιστησαντες φρουράν. ριετὰ μικρον δὲ οἱ ἄνδρες αυτῶν ἐλθοντες, ἐπεὶ ευρισκον Eδεωφρους τε αυτων φεστηκοτα καὶ εἱρμισαςas

25 εἱρχωσας corr. N. pro ἐχθείσας idemque legit Intpr.

lacum, quo cingitur, munitissimam, Angelus protovestiarii gener pr eurat; qui mihi et cognatione propinquissimus est, et ut educatori ac magistro suo in re bellica gratiam obedientiamque non vulgarem debet ac propter necessitudinem mutuam protovestiarium quamvis socerum facillime deserens, nobis oppidum dedet. Cum ista obtin erimus, Berrhoeitae ultro se dedout quos otiam, priusquam haec Pe agantur, eras aut perendie urbem suam traditum Venturos existimo. Huic consilio subscripsit statim imperator, Irique id ipsum laudantes approbarunt. Iamque fixum ac ratum erat dessam petere, et illico tam ipsius imperatoris mandata, quam magni domestici litterae pereitatissimos equites eo et simul Castoriam mittebantur. Atque Angelus quidem Castoriae praesectus mox urbi custodes adhibuit utpote imperatori adventanti deditionem facturus. Qui dessae potentia eminebant, Angeli hadipori cognominati, fratres trigemini, et I ascaris, acceptis mandatis, elua procrastinationem, quod et populus Edessenna ab eorum nutu auctoritateque pendebat, uxores trium eorum, γ' supra nominavimus, ipsarum aedibus cireumferipserant