Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

351쪽

τις ἐπίη, ἀμπνεσμί τε, αν ἐξῆ, καὶ ησυχίαν γειν προς τα A. i3as καρτερώτατα ἀποχωρήσαντας οἱ μεν ολ υτω βουλευσάμμνοι, τον ut μαριν μὲν ἐκέλευον επεσθυι αυτοῖς, ως αν εἰδέναι rami το στρατοπεδον βασιλέως οπ' ιη' τον δ', o εἰς 5Βυζαντιον, καὶ τοῖς μοι τὰ πεπραχμένα παγγελουσα ἀπιένα ἐλθοντες δε παρα τον Μελανα ποταμον, in καια λοιπὴ στρατιὰ μα πρωτοστράτορι στρατοπεδευμένη ην, τά τε περ τῶν πραττοντων τὸ ωλωσιν αὐή ἐκοινουντο - Bζαντιον, καὶ ὁσα πυθοιντο περὶ τῶν Μυσῶν καὶ περι τῆς εἰς io γους στρατοπεδειας, τροστιθέντες καὶ τα αἰτιας καὶ ωτει-V a 45δη καὶ αυτ γ ἐδοκει καλως χειν αραντες ἐκεῖθεν, ἐστρατ πεδευσαντο ἐν Αογους καὶ ἐς τὸ Ἐστεραίαν ἐπέλθη αυτοῖς, ως στρατευμια Nυσων περ τρισχιλιους Ἀπους κεν εἰς Βυζάντιον κατὰ συμμαχααν τι πρεσβυτέρφ βασιλεr ἡπεῖται δὲ 15αυrων Ιβάνης ὁ μος. ἐθορυβησε μὲν ουν ου μετριως τουτοτον νέον βασιλέα ἐξετάζοντι δ' αντε αμα ιν μεγάλιν δομε- στί καὶ πρωτοστράτορι ο τι το πεῖσαν τον βασιλέα Μυσωντας μεν προ αντ- -ονδὰς ἡ-7κέναι καὶ τους ορκους, ἀδελ- cφῆς -- συνοικον τῆ πρεσβυτέρι δὲ βασιλεῖ συμμαχεῖν, aουπενόουν μὴ ἀληθεῖς εἰναι τας γεγενημιένας συνθηκας καλτην συμμαπιαν, ἀλλὰ συνιδοντα τον Μυσον, ως ὁ πρεσβυτερος βασιλευς αρια μεν εχθει τω προ τον πονον αμα δὲ καὶ δέει του μ' τους συνοντας αυτ Ῥωμαιων διεφθάρθαι tin ἐκείνου

καὶ ἐπιβουλευειν--ρ, ρῆον ἀν παραδεζαιτο ἐν βασιλειοις 25φρουραν Μυσῶν, οἰομενος οἷ ξένους καὶ συμμάχους αυτῆμαλλον ευνοεῖν, πέμμναι τον στρατον, προφασιν μεν ως μα-

et in secessu natura munitissimo tuto possent quiescere. Hoc d liberato, Camari sequi, ut sciret, ubinam imperator se teneret alterum Byrantium abire et sociis acta referre iubenti Cum ad Melanem flumen venissent, ubi reliquum copiarum eum protostratore manebat, eum eodem de iis , qui se Byrantium prodituros pollicentur, et quae demoesis cognovissent, ac de castrametatione in Logos, causis etiam recensitis, communicarundi Cum et ille assentiretur, eo perrexerunt. Die altero intenectum est, circiter tria millia equitum Μoesorum imperatori avo Frantium, ducente Ibane Russo, auxilio mitti: id quod nepotem non modice perturbavi Investigantea autem causam ipse, magnus domesticus et protostrator, qua adactus Moesorum rex, quamVis sororis maritus, foedus secum sancitum violaret seniorique suppetias adveniret, suspicati sunt, non vere illos et ex animo laederatos, nec verum esse auxilium sed cum sciretioesus, seniorem Partim odio tu nepot m, partim metu, ne qui secum essent Proc res Romani ab illo corrumperentur sibique iusidias struerent, facilius Moesorum c indiam tu Palatium admissuriim, ratum, se tamquam

352쪽

βασιλείων κρατῆσαι κατ' ἐλθους εἰσελθοντες εἶτα καὶ αὐτος D πανστρατια ἐλθων, Βυζαντιους τε ποιησεω- ωποχειρίους καιολοος ηδν καὶ τη-λλη ἐπιθήσεσθαι ' μαίων Θεμονια και τεκμηριον ἐποιουντο τοίπαγεσθαι καὶ Σκυθας συριμαχον δέε - μη βοηθεῖν αὐτοῖς ἐς Βυζαντιον, εἴ τι γένοιτο τοιουτον. τοιαυτα His αυτοὶ ἐκ λογισμων περὶ τῆς συμμαχίας πενοον

ἐσαν δὲ καὶ ληθῆ, Ἀος στερον ἀκριβῶς ἐξεγένετο μαθεῖν.ωπετίθει δὴ την βουλὴν τ βασιλε Μυσῶν ἐκ τῶν αυτηι χων παρ' αὐτέ 'Pωμαίων τις καὶ ἐπνγγέλλετο αυτ i καὶ a. ἔργων καταπρανσθυι αδ δε διο α ρρέθη προς τῆν συμμαχίαν πρεσβευτης. πείρας δὲ νεκα ὁ βασιλευς πέρι νας προς υβάντε ἐκέλευεν ἀναχωρεῖν is τῆς ' μαίων σπονδων ἀρουσῶν αυτ προ βασιλέα Μυσῶν τον γαμβρον αντον εἰς P. 182την ' μ ων παρεληλυθέναι χοντα στρατιάν. - μὰν υνα sciuri βοηθήμον ἔμει, εἰς τὴν ἰδιαν ἀναχωρεω μη δεῖσαι γὰρ αὐτου εἰ δε πολε/υμων, ἐκδέχεσθαι αὐτον, ἐπὶ μάχον. βασιλευς μὲν δε τοιαυτα εἰπε πειρώμενος Πάνη ἐδοκει γὰρ - λυσιτελεῖν ἐν τέ τοτε πολεμον αρ- ι προς Μυσον

'Ιβάνης δὲ ὁρκοις ἐγγράφοις διεβεβαιουτο προ βασιλέα, μ' a.

τον αὐτου δεσποτην παρεσπονδηκέναι, ἀλλ' ἐμμενειν ταῖς σπονδαῖς ταῖς προς-ων, μητ' αὐτον καὶ την στρατιὰν κατ'

os ἐνθάδε μειν ἀναγνους δὲ τους ὁρκους ὁ βασιλευς, μῶμλον ἐπεψρώσθη προς - ἀληρο εἶναι- αντος πενοει περὶ τῆς

24. Videtii deesse πολυιμνειν, aut quid eiusmodi. D. P. Ego nihil ad integritatem desidero.

hospites atque eommilitones perbenevolos experiuriam, turmas misisse sub obtentu quidem, ut contra ipsos pugnaturos, re autem Vera, ut si Possent, palatium occuparent, pauci ingressi deinde ipse toto agmine superveniens, Byzantios subigeret et sic reli quum quoque Romanorum prinespatum invaderet. Pro indicio crat, quod et Scytharum secum subsidia duceret quia timeret, ne siquid tale fieret, oesi adversus Byrantium operam consere deis Marent. Hae illi de ista societate probabiliter suspicabantur: Veramque fuisse suspicionem, postea perspicue patuiti Atque istuc Moeso quidam transfuga Romanus suasit, pollicitus, se et rem Nnctam daturum auocire etiam pro interprete societatis huius deIectus es Periculi faciendi imperator iunior mittens ad manem, Romanorum finibus ut excederet imperavi lanxisse enim se so dus eum rege Moesorum, quicum sua soror sit atque ideo ipsum eum exercitu fines Romanorum ingredi non debuisse. Si opem sibilatum veniat, in oesiam recedat non enim ope eius indigere et si Pugnaturas, se illum ad pugnam exspectare. Haec tentandi causae

dicebat non enim tum expedire putabat eum Moetis confligere nam

353쪽

λπους ποππευε, ως πουμίου, ἄλλα πείθειν ι καὶ μωμαίοις καὶ αυτε συμβουλευοντι λυσιτελουντα καὶ τοῖς κατα5συμμαχίαν ἡκουσι Μυσοῖς προς μὲν ον κατ' αυτου πολεμονε, τι αν βουλοιτο χρη in , βασιλειων δὲ ἐντος μῆτε αρια πλείους δέχεσ ι Μυσῶν, αντε πλισμένους ἀλλ' M ποτε καὶ ἐσίοιεν, λίγους τε καὶ κατα διαδοχὰς ἔν μὴ δοκοῖεν προπι7λακιζεσθαι συμμαχοι οντες, καὶ ἔπλων χωρὶς μάλιστα aoδὲ ἐν ἀρίστου τῆ ωρε πλείω ποιεῖσθαι φυλακνα ου μὴν ἀλλὰ καὶ βασιλείων ἐντος στρατιὰν ἐγκαθιδρυσαι ἀξιόμαχον Pe c καίαν, καὶ ἐν φυλακὴ πάση αυτον τε καὶ τὴν πόλιν τηρεῖν.ωπονοεῖν γὰρ ἐκ των πραγμάτων, ω τῆ στρατιλπισας προς του σφετέρου μανιλέως Di προστεταχμένον, τὰ βασίλεια, εἰ vi Na5δυναιντο, δολιν κατασχεω, καὶ διὰ τουτο καὶ αυτον πανστρα-

τι καὶ συμμάχοις αμα Σκυθαι ἐν φθορίοις τῆς πτου και' μαων et γεμονίας ἐστρατοπεδευσθαι, eo εἰ κατορθωτο προσετέτακτο γ νη, ἐν λιγεν ἐπιβοηθοιν καὶ αυτος ἀκου-

σας δὲ ο βασιλευς δ μηνυοιτο παρὰ βασιλέως του ἐπονον,αοτρ Πεπανομινε ριὸν ἐκέλευεν ἀπαγγέλλειν αυτ τὰ ιδια εο

τιθεσθαι, καὶ μὴ ὁτέροις π γλοτιμια εἶναι βουλεσθαι διδάσκαλον. ira ησσον γὰρ αυτος εἶναι ἔμπειρος πραγμάτων, D

nes iuramento scripto confirmare , neque dominum suum contra so dus egisse, neque ae huc cum exercitu contra ipsum advenisse. Lecto iuramento, imperator tanto magis demoesorum societate suspicionem suam esse eram credidit, et eonfestim Georgio Pepa-somen ad avum misso, rogavit, ne verba sua veluti hostis suspecta

haberet quin, ut Romanis et ipsi utilia suadenti pareret. Et Moesis quidem ipsi auxilio venientibus adversum se in bello pro arbitrio uteretur, in palatium vero neque simul plures, neque armatosaeeiperet; sed si quando ingrederentur, paucos et per Vices, ne excitis probro affici videantur, eum sint socii, et sine armis ingredi tueret praecipue tamen prandii hora maiorem diligentiam custodiae adhiberet. Neque hoe solum sed etiam intra palatium hortem Romanorum collocaret, quae posset a Pugnae opponere et omni ratione ipsum urbemque defendere Se ex ipsa re ausPicionem ducere, Moesis ab rege mandatum , palatium, si queant, dolo occupent atque idcirco ipsum quoque cum toto exercitu et auxilio Scythie in confininus sedere, ut si Inani imperata bene Pro--dant, paulo post eum subsidio supervenianti Avus, hi auditis, Pepagomenum nepoti renuntiare lussit, uti suas res curaret et ne ambitione quadam aptus, aliis niteretur magister fieri non enim minorem rerum usum sibi esse, quam ille se adeptum existimareti

354쪽

CANTAC ENI

νή. Βασιλενς δε ὁ νέος προς Μιχα λ τον βασιλέα --

R133σων τον μυντὶ ριον Ιωαννον πέμμνας πρεσβευτὴν, ακηκοέ-5ναι φασκεν αυτον ἐν ριοι τῆς 'Pωμαιων ἡγεμονιας στρατοπεδευειπι ἀγνοεῖν μέντοι τὴν φι ξιν αυτου , τι ει' εἰ μὲν οδ λυσας τοὐς ὁρκους καὶ τας σπονδὰς τας προ αντον, πολεμον αρασθαι βουλεται, μαθεῖν ἐθέλειν, μανς α αυτος παρασκευάζοιτο ἐκ του μοιον εἰ δέ του τέρου νεκα iro ἐκστρατεια ειη, ω ἀγνοειν. μως μέντοι γε το τε κλοτον ἐκειν τεκμήριον ποιεῖσθαι του κατ αυτου χωρειν, καὶ το Βυζαντιοι συμμαχίαν ἄμα Πάνη ἐς τρισχιλίους στρατιωτας πέρι ναι Ῥυσι πολυκιοις φανερως αυτ πολεμουντος -ινω-Bθαυμάζειν δὲ αντον, εἰ πυθομενος περὶ Βυζάντιον διατρι- 15βοιτο αντον, τοσολους πέμμνει στρατιώτας συμμαχησον,-- τοῖς πολεμοκ' ν ἀγνοεῖν eo ου στραπευμ- χρήσεταε

προ αντον ει σι πολεμεῖν, ἀλλὰ τοῖς γεωργοῖς κελευσας, ἀδυνατωτέραν θησουσι τον ἐπάνοδον αυτοῖς et L έδου πο- ν. βασιλευς μὲν ουν τοιαυτα πρεσβευετο. Μιχαὴλ Maoδετε τον τε βασιλέα ἐπιθετο προς το Βυζάντιον ἀφιγμένον

καὶ τῆς αυτου στρατιῶ ου μακραν ἐστρατοπεδευμένον, -- ρυβήθη τε σφοδριος τῶν σφετέρων ἔνεκα στρατι-ων, καὶ σαγ- τηριας αυτοῖς ἐλπίδα ουδεμίαν συνεωρα, εἰ α' τάχιστα πεισειε c βασιλέα, τι τε οὐ λυσειε τὰς σπονδὰς τὰς προ αυτον, MasTum illico custodes palatio apposuit, tutatusque est diligenter feci

que omnia, quae nepos consuluerat. 58. Imperator iunior ad ichael moesorum regem Ioannem Bbunteterium legat: Se comperisse, ipsum in finibus Romanorum habere militem nescire tamen, quid tandem sit. Avere igitur nosse, an, rupto foedere, bellum sibi intentet, ut similiter se comparet. Sin aliam ob causam suscepta sit expeditio, se id quoque ignorare nolle. Verumtamen cum non vocatus veniat, documento sibi esse, contra se Venire, et Byzantiis hostibus suis, duce Ibane, ad te mille equites misisse manifesti hostis indicium esse. Mirari autem, quomodo, eum audierit, se iuxta Bygantium versari, interim tantum numerum adversariis suis opitulatum miserit. Nescisse forsitan, se non exercitata copia in illum usurum, sed rusticis negotium daturum, qui ei reditum difficiliorem, quam ab inserorum portis eniciant. maec im- Ierator. At ichael, ubi eum prope Constantinopolia esse, nec ovgo ab exercitu suo distar eounovit, suorum causa sane quam conturbatus, nullam aliam spem salutis videbat, nisi quam citissime, solas tua ervare t copias illas nou contra eum, sed aliam ob caluam

355쪽

Ουτε λέλυκα τας σπονδα τα προ αυτον ουτ κατ αυτου

πέπομφα την στρατῶν διο καὶ δέομαι μῆ κακῶς αυτους παθεῖν. τι δε ου τῶν πολυτελῶν ἐγκολπώρο, πολλῶν ἐμοὶ παροντων ως ορας, πιλλὰ τουτονὶ τον σταυρον ἐξ ευτελους

Ioπεποιημένον λης ην γαρ χαλκοαῖς πέπομφα μὴ Πομ η' ἐπὶ θανμασι γαρ παρὰ πῶσι διαβεβοηται Μυσοῖς - πολλα D

τος νικησων καὶ διαφθερῶν ἔτι διὰ σκῆμνις ταντα οὐδὲ οφασις υπρεπος, τον ἀπάξοντα την στρατιὰν ἐκ τῆς 'ειμμαιων ξαυτῆς ἀποστελῶ.' καὶ αυτίκα τε με πρεσβευ- τῆ παρεῖχεν Ἀπους τῶν τρεφομένων ταχυδρομον παρ' αυ- ΩΟτψ, κελευσας eo ταχωτα ἀννειν τον M' ἐν φθάπη κακώσας ὁ βασιλευς την πρατιάν. καὶ τῶν οἰκετιον αυτου συνεξέπεμ μνεν - του πρεσβευτὴ γράμμασα χοντα, κελευοντα 'Iβάνη ἀπάγειν την στρατιῶν, καὶ πτερον πυρὶ περιπεφλεγμή- P. IN νονροποντο γὰρ παρα Μυσοῖς ταχυτῆτος σημεῖον ἐπεὶ δὲ ἀφι--

Byzantium adductas, imperatori persuaderet: statimque e sinu sancto-vum rellauias coram legato proserens et ex iis crucem ei in manus tradens, Istuc ad imperatorem portabis, inquit, et me per illum, qui ira eo propter nos suffixus est, iurare dices, nec foedus cum ipso e Crassum solvisse, nec milites contra illum misisse. Quocirca orare me, in quid illis noceat quod autem non de multis ac pretiosis monilibus uisinitae cerneret, sed hanc crucem e vili materia consectam serat enim ex aere fabrefacta illi mitteret, mirari non debere esse enim apud Noesos ob miracula percelebrem, quae multa, adhuc parento suo supe utito, ediderit, multa se remante edat. Tamquam igitur fidelissimam testem se illam mittere. Si ipsum sallacem mendacemve deprehenderit, ea cruce correpta se invadat, qua adiutrice Victoriam sit consecutums. Ut autem intelligat, non esse haec praetextum neque speciosum quo dam Velamentum, protinus missurum qui e finibus Romanorum suos continuo abducati Moxque legato imperatoris equos ex cursoribus, quos alebat, attribuit, iubens, celeritate summa iter prius conficere, Τuam imperator exercitui suo incommodaret. Praeterea senum deamiliaribus ministris cum eodem mittit, serentem litteras, quibus Daui praecipiebat, uti exercitum reduceret, et alam flammantem,

quod apud Moesos velocitatis signum eat Ioatquam ad imperatorviu

356쪽

ν' καὶ τους Μυσους - του σφετέρου βασιλέως γραμματα πέπομφε καὶ το πτερον. οἱ δὲ ἰδοντες ἄνεχωρησαν ευθυς, ολου ἄλλα ταυτα μεν, τουτο τελευτα βασιλευς δὲ ἐν alis

4μέραις αἱ πρεσβεῖα ἐγίνοκτο προς τους Μυσους, κλίμακάς τε καὶ ὁσα αλλα ἐπιτήδεια ἐν προς τὸν ἐπιχείρησιν παρ-Bσκευάζετο Βυζαντίου. καὶ ἐπειδὴ πάντα ἐπεποριστο, εἰς Βυζάντιον ο κάμαρις ἐλθων, ἀπηγγελλε τοῖς λαίροις καὶ νυκτα πινήσαντες ἀπο--θήματος, ἐν fi τῶν τειχῶν αυτοὶ επιλλονro

ἔσεσθαι ἐν φυλακῆ, μέρι πραοτη τῆς ἐβδομάδος, καθ' sera

τῆς του ἁγίου πνευματος καθοδον τελεει- ορτη, προ βασι-- αδλ ὁ κάμαρις ἐλθων ἐκάλεε προς το προν τελεσθείσης δὲ τῆς λίας μυσταγωγίας, λο δὴ καὶ των μνων τῶν ἔσπερινων ἄραντες ἐκ του στρατοπέδου του ἐν πους aias τό τε Βάλοιπον βαδίσαντες τῆς ἡμέρας καὶ το πλέον τῆς -- κτος γε μενοι ἐν χωρω κλέπτα χωρίως προσαγορευομένειοτό τε μίλοιπον τῆς κτος καὶ χρι δήλη ἡμέρας ηυλίσαντο ἐπι καὶ ριετὰ τουτο αρακτες ἐκεῖθεν, - ἐπεγένετο -Lῆλθον εἴς τι -ίον- πολύ ἀπέχον Βυζαντίου του Ἀριμυ--πον προσαγορευομενον. καὶ καρτερησακτες ἐκεr, διεκοσμο- την στρατιῶν, καὶ τὰς μὲν κλίμακας ουσα δυο εκ τε κάλων

καὶ ξυλίνων βαθμίδων πεποιημένας, ων τῆς μὲν ησεν ὁ βω- σιλενς, ὁ μέγας δὲ δομήστιανς της επέρας, δυοκα-- στρα

3. Legebatur σφετέρων. venerunt qui crucem serebant, Michaelis responsum nuntiarent qui ad nauem et Moesos regis ipsorum litteras eum ala misiti is conspectis , domum statim aDire eoeperunt. Et hae quidem hune finem nacta sun Imperator autem quibus diebus legatus apud Moesos erat, is ipsis scalas et alia ad oppugnandum Μzantium accommodata apparabat Paratis omnibus, amaris eo regressus, ociis rem indicavit. Et nocte de compacto observata, qua ipsi excubias in muris erant acturi, prima die hebdomadis, quae sancti Spiritus descendentis memoria elebris eat, rediens ad imperatorem amaris, ad opus eum voeati Absoluta ergo divina mystagogia, Praeterea hymnis eapertinis, castra Logis moventes ac per reliquum diei Plurimumque noeus gradientes, et ad Iocum ab indigenis Clepta nominatum pervenientes, usque ad claram Iucem ibi quieverunti Inde rursus usque ad noctem ambulantes, Ambiopum loci vocabulum est hau procul Byzantio venerunti ilic morantes, in se diuem exercitum digerebanti Et quidem scalas binas, tum e funi-hus, tum e ligneis gradibus, quarum uis praeerat imperator, alteris maguus domesticus, duodenis militibus utramvis imposuerunt quom ore Romani, reliqui ex Alemani Latini. Intelligem autem

357쪽

HISTORIARUM I. M. MI

κον προσκαλεσάμνος, τους τε 'λλαμ ανους ἐκέλευεν ἀπο των sἐν ταῖς κλίμαξι τεταγμένων ζαuάττειν καὶ Hostatioως σά Dγειν-- αυτῶν an τε τῶν ευγενῶν μηδένα εἶναι ἐν τοῖς anaoυσι πρωτως ἀναβησεσθαι ἐπὶ τὰ τείχη, ως ἄγυι- ουτοι κατεπαίρωνται τῶν τοπεινοτέρων, μηθ' ἡ ευδοξία προ υχομμανους διαβαίνη, αλλὰ μονων Ῥωμαίων το εργον ταυταxoμὲν ων ii προσετέτακτο ἐτελεῖτο, α ' μαίοις τῶν μέσων δυοκαίδεκα κατέρας ἐγχειρισθείσης τῶν κλιμάκων, προσετέτακτο αὐτοῖς, ἐπειδὰν ἐν ne γένοιντο του τείχους, πο των ἔνδοθεν πρασσὀντων καλωδίοις τῶν κλιμάκων ἀνελκυσθεισῶν, αὐτους ἀναβαίνειν πρώτους καὶ ἀμυνεσμι, αν τις ἐπίη, ως x5αν οἱ μετ' αυτους ἀναβαίνοιεν κατὰ σχολχρον μετ' ἐκείνους δὲ - πολυ ἀπέχων κατον λογάδας ἄγων ἐβάδιζεν ὁ βασιλευς πεζῆ, καὶ μετ' αυτον σου μὴ συριμίγνυσθαι ἀλλήλοις, τέρους τοσουτους μέγας δομιστικος εἶχε του γε μῶρον τῶν διακοσίων P.

λπους ετ οε φιπποι τοσουτοι ποντες μαστος - παρείποντο

aoου ἐγρο- ως αν μὴ τοῖς ἀπο ου τείχους αισθησιν παρα-vi s οιεν του νέφον, ἀλλο se τι ἀδοκντον συμβῆ, τους τε λ ποους παρώχοιεν τοῖς διακοσίοις ἐπιδραμοντες Mu ἐπιβοηθοῖεν αυτοὶ τὰ δυνατά. ἔτεροί τε πεντακόσιοι ξεσαν απέχοντες - πολυ αὐτῶν, τῆς αυτῆς καὶ αυτοὶ ἔνεκα αἰτίας. - δὲ τού

Imperator, etiam Alemanos ut Iabori deIectos, advocato magno domestico, eos iubet eximi eorumque loco Romanos suffiei, et ex nobilibus nullum inter primos murum ascendere ut neve hi supra humiliores se extollerent, neque gloria- ad Alemanos derivaretur, sed Romanorum dumtaxat opus esset. Fiebant iussa. Cum itaque et has et illas seMas e media conditione Romani duodecim traditas sibi accepissent, praeceptum datur illis, ut ubi proxime ad murum necessissent, ab iis, qui intus pro ipsis laborabant, eatis per funem attractis, primi ascenderent et si quis se contra ferret, eum repellerent, ut reliqui deinceps paulatim ascenderenti Ceterum post illos haud longo spatio entum electos agens, incedebat pedibus imperator Post quem, ne permiscerentur, totidem magnus domesticus. Qui vero dueentorum tuorum equos ducebant, quisque unum, ipsi quoque in equis, non pauciores dueentis, eonsequebantur, quamquam non prope ne hi, qui in moenibus erant, strepitum sentirent: sed ut, si quid improvisum aecideret, accurrerent, ac dueentis illia

equos praeberent, et ipsi quoque pro Varili sua in partem laboris Venirenti quingent ali eadem de causa non proin distabanti Apud bbopum protostrator ueIiquum exemitum In rarus ordinatum

358쪽

σθησιν παρασχοιεν απο τῶν τειχῶν.

λαθοντες τους φυλακας, Ῥαδίως τοῖς τείχεσι προσέμιξαν τον καμαριδος ηγουμ ένου κατὰ τους πρασσοντας την υλωσιν. καὶ ἐπεὶ αυτους προσδοκῶντας - ἐν λαθεῖν, τὰς κλιμακας ἀνειλκυσαν καλώδια καθιέντες, καὶ ἀπο των ἐπάλξεων Ἀζφραν.

καὶ οἱ δυοκαίδεκα πρωτο ν ἐφ εκατέρας κλίμακος ἀνῆλθον. βα-to σιλευς δε καὶ ὁ μέγας δομωτικος αμα οἷς πον, ἐπεὶ πανσέλκηνος ἐν καὶ et σεληνη διέφαινε λαμπρῶς, μως διὰ τὴν ἀπιτῆς πληρωσεως μεταβολὴν νεφελῶν οὐ κατὰ το συνεχὲς ἀλλα διεσπασμένως τον ἀέρα ποτρεχουσων με μὲν ἐν γ νεφέλη κατ αυτους ἐβάδιζον πο τῆ σκια ἐμειδὰν δὲ παρέλθοι, κα- is

τακλινο αενοι εἰς γῆν, Ἀτέραν περιέμενον νεφέλην καὶ ουτωβαδιζοντες κατὰ μικρον, ἐλθον ἐγγυς τειχῶν. ἐμε δὲ - ἐφι-Dκέσθαι τοξεν ἀπειχον, οι μεν ἀπο τῶν τειχῶν αἰσθομενοι βοῆτε ἐχρῶντο καί ἀλαλαγμοῖς καἰ Βυζαντίους ἐκάλουν Aia τὰ τείχο ὁ παροντων πολεμίων οι δὲ ξωθεν ἐπέδραμον ἐπλοτὰς Ἀλίμακας ἀφειδουντες ηδν τῶν et νοφων, ως τῶν ενδονο σθημένων, καὶ ἐπεὶ ἐγένοντο ἐν αυταῖς, αυτος τε ο βασιλευς προυθυμεῖτο πρῶτος ἀναβαίνειν καὶ τον μέγαν δομέστιχον

continebat Si itaque dispositis opiis, MIentio progrediebantur,

ne a moenium custodibus audirentur.

5o. Qui igitur scalas habebant, quatuor et viginti, fallentes

eustodes, facile ad murum amaris ductu proxime accesserunt eo, ubi ipsorum studiosi excubabant, a quibus agebatur, ut urbs cap . retur. Et quia ipsos, utpote exspectantes, Iatere non Poterans, summissis funibus, quos ex pinnis murorum aptaverant, scalas sursum attrahebant ita duodecim illi utrimque primi ascenderunt. Imperator autem et magnus domesticus cum suis enturiis, quamvis Iuna pleno lumine tum luceret, tamen propter densarum interpollitionem nubium non continenter, sed sparsim ac divulsi coelum perm antium, quando lux occultabatur, sub tenebris incedebant quando eius aspectus reddebatur, recubantes humi, aliam nubem, quae lunam tegeret, exspectabant. Sic sensim gradientes, moenibus su cesserunt a quibus adhuc spatio, quo telum adigi potest, remotos sentientes qui in muro erant, inconcilios clamores sustulerunt, civesque ad moenia, ut hostibus praesentibus, advocarunt. Qui foris erant, ad scalas, non iam caventes tumultum, utpote ab oppidanis auditi,aecurrebant. Interea imperator ipse alacriter primus ascendebat, magnumque domesticum ad sequendum hortabatur ratus, si ipsi in muros evasissent, etiamsi quis hostium eontra iret, non ausum

359쪽

εσθαι οἱ παρεκαλει, οἰομενος ἀς, αν αντοι μωνται ἐπι A. Qi3as τα τείχη, καν τις ἐποντων πολεμίων, ου αν ποτε τολμῆσωνεις χεῖρας αυτοῖς ἐλθεῖν αλλ' ποσχοσεται γνωρίμων γεν μένων καὶ τουτον τον τροπον τοῖς σφετέροις σεσθαι ἀντὶ

5πολλῶν. - μέγας δὲ δομιστικος - ἐπέτρεπεν, αλλ αμαρτάνειν αυτους φασκε του δέοντος, αν ταυτα ποιωσι. των γαρωπολειφθέντων ἀναβ'σεται Ουδεῖς, ου ἀτολμια τῆ προς τὰ δεινὰ , ουδὲ κακονοια, ἀλλ' Beαστος πρωτος ἀναβαινειν ἀξιων, P. Ita ψπο φιλονεικίας πάντες ψπ' ἀλλήλων κωλυθήσονται. καὶ δxoμόνον ἀναβήσεται Ουδεῖς, ἀλλὰ καὶ αὐτου συστραφέντες α a

λοις συμπεσουνται καὶ δια pMρουσιν ἀλληλους, ἀμελησαντες τῶν πολεμιων ου δὴ /εκα ημῶ καπω μένειν δέον ἀναβιβάζοντας αττους ἐν ταξε καὶ την ριν διαλυοντας. ' τοιαυτα υνμεγάλειν εἰποντι δομεστικεν ἐπειγετο ο βασιλευς καὶ την ἄνοδον i5ἐπετρεπε τοῖς περ αυτον πολλῶν δὲ ἐν ταυτ ν προσφυντων καὶ ἄμα ἀναβαινειν πειρωμένων, η του βασιλέως κλίμα το V. 14sβαρος ουκ ἐνεγκουσα κατέπεσε, των κάλων Ῥαμπωπι καἰ Bμονη καταλέλειπτο et του μεγάλου δομεστικου, καὶ δι αυτης

ἀνηγεσαν καθ' ενα καὶ σχολῆ, προς την ἀνάβασιν ἀμφοτέρων aoἐφεστωτων καὶ - ἀπειλαῖς μονον, ἀλλἀ καὶ πληγαῖς ἐπε- χοντων τον αγαν θεσμον ἐπεὶ δὲ λήγεν δέοντες ἀνῆλθον ἐκατον, ὁ τῆν των φυλάκων ἐμιμέλειαν ἐπιτετραμμένος Συναδηνὸς ὁ του Μαρουλη προς τὴν βοὴν ζέως ἄμα διακωσίοις ἐπιβοηθωας, uno νομιζων ἐπὶ του τείχους εἶναι τους

manum conserere, sed velut a nous refugiturum, atque hac rations auis Instar multorum fore. Verum magnus domesticus id non permittebat, aiebatque se et illum ab officio discessuros, si hoc sacerent: nam ex reliquis neminem ascensurum non quia ad res arduas Periculosasque ignavi essent, neque malignitate aliqua, sed uni unusquisque primus ascendere cupiet, ex aemulatione omnes iuvicem impeditum iri. Neque solum nullum ascensurum, sed ibi condensatos inter se pugnaturos dissidentesque ac litigantes, hostem neglecturos. Quare nos infra manentes, inquit, ut illi ordine aseendant, facere et contentionem praecidere oportet obtemperavit monitis imperator, et iis, qui circum se erant, ascensum concessit. Cum autem multi adhaerescentes simu ascendere conarentur , scalae imperat is

ponderi impares, ruptis funibus, quibus attrahebanim, deciderunt, solaeque relictae sunt magni domestici per quas sigillatim et paulatim ascenderunt, ambὀhus astantibus, nec minis tantum, sed plagis quoque se impellentes ohibentibus. Ubi Paulo minus entumaseenderunt, praesectus vigilum Synadenus, Marulae filius, ad elamorem propere cum ducentis subsidio accurrens, nondum hostes in moenibus esse, sed soris adhue oppugnare, arbitratus, cum Paucis,

360쪽

βωνεν ἐπὶ το Hrχος, ο τι ει' τα δρωμενα βουλ43ιενος μαθεῖν. καὶ αυτος τε ἐάλω καὶ οἱ συναναβάντες - τῶν ἐφεστ--- μα ντες ει ετ αντος αγοι τὴν στρατιὰν τοῖς κατω ἐπεφώνουν πειkειν καὶ μὴ ἀνθιστασθαι τεν δε βασιλε ξδ'. ἐν-sτος ore τειχῶν, μάλιστα δ' τι, καὶ του στρατπου αυτῶν naωκοτος, οὐκ αν διαφυγοιεν - δουνα δικην ἐς τὴν -

ραίαν, ἐάν τι ἐπιχειρ ι βλάπτειν ως διήκουσαν οἱ κάτεειν, τι αυτῶν τε ὁ στρomiro ἡάλω καὶ ὁ νέος βασιλεώς

ἐντος ni τειχῶν, μεταβαλοντες ευμ ευφήμουν τε τον νέ-io βασιλεα καὶ σωμοι ἐσαν συναίρεο ι τα δυνατα καὶ κατατο ἐπίλοιπον του τειχους ηρέμα ἐδη διὰ πάντων ηει et τοὐγέου βασιλέως ευφημία ου' βασιλευς τε καὶ ο μέγα δομέ- στικος ἀκούοντες, ονκέτι φασαν δεῖν τῆ κλίμακι προσέχον-Dτας ταλαιπωρεῖσθαι, ἀλίλα ταῖς ἀναβασι προσέταττον σφισι Is

τὰς πυλας ἀνοιγνυγα καὶ ἐπεὶ ἀνειν σαν, ἄμα τοῖς ἐπι λοίποις ειπε καἰ ο βασιλευς, μετὰ μικρον δὲ καλο προ- στράτωρ ἀμα σον παντ εἰσῆλθε τῆ στρατῆ καὶ προς ταβαμεια ἐλθὼν ὁ νέος βασιλευς, τον βασιλέα καὶ πάππον

προσεκυνησεν, σπερ ἐν θος αυτρὰ καὶ καθεσθέντες εμ-ao

κρον, ὁ πρεσβοτερος βασιλευς σπερ tiri τοῖς συμβασι --τ αβ αφομενος εαυτοκ, μεμνῆσθu ελεγε καλῶς τῶν πων τῶν αυτου, αἰνιττομενος ὁ τὰ λυσιτελῆ καὶ δέοντα συμβουλευοντι οὐκ ἐπειθετ αντιν ἐξ αρχῆς μέντοι ἴσην καὶ ὁμοίαν

quos duxit, in murum ascendit, Volens nos re quid ageretur. Captus est autem ipse cum sociis, qui simul ascenderunt, ab iis qui Iam super muro visebantur. Qui ut didicerunt, ipsum cum exercitu adesse, coeperunt acesamare his qui adhuc infra erant, cederent, nec repugnarent imperatori, qui iam intra muros esset praesertim duce iam eorum apto non enim die erastina poenam rataturos, si quid hostile auderent. Qua voce eommoti inserui, statim mutatis animis, imperatori faustis acclamationibus gratulati sunt, parati eum adiuvare quantum possent serpebatque per reliqua moenia inter milites in imperatorem Iaeta a amatio. Quod ipse et magnus d mmum audientes, non iam scalis haerendo laborandum dicebant, et ut qui ascenderant portas reserarent, sucesamabant. Quibus apertis, en reliquo agmine introirit imperator, pauloque post Proto- atrator eum toto qui restabat exercitu Progressus ad palatium nepos, avum consueto more venerabundus salatavit; et cum aliquamdiu eo sedissent, avus Vesu propter ea, quae aceiderant, emet incusans, hene se meminisse alebat verborum eius, innuens, se utilia et,

cessaria suadenti non obtemperasse. Ab initio autem idem et simile semper la I eas studium nocendi hominibus, emperque eum

malesa re. Et eum sinatur deeipiaturque saepius, in quibusdam