Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

371쪽

παντα, μας - προς παροντα ἐν γαρ ἄν τις προς πάντα

γινομένων τῶν βρεων συγγνώριη' ὁ δὲ π τῆς του βοσμειέως φωνῆς καταπλαγεις, εἰς γῆν τε κατέπισεν εμυς καὶ τηγη την κεφαλὴν προσαρασσων, προσδοκι- ῆν αὐτὴν λοχ, ἀφεῖναι - δέους παλιν δὲ4 βασιλευς σιγήσας ἐφ' ἱκανον, τὸν Μάρκον ἐκέλευεν ἀναστῆναι. ο δὲ εἴτε και τῶν λεγομένωνον αἰσθανόμενος, - και μὴ δυνάμενος ἀναστῆν- πο ου

τον mi προσέχειν τοῖς λεγομένοις εἰπέ τε προ αντον ο βασιλευς τὸ ut δεδοικέναι και τρέμιν καὶ - δεινότα- πεί- as σθαι προσδοκ', δίκαιάν τε μου καὶ σοὶ προσῆκοW ζι- iset

γα ἐφθέγξω πολλων τιμοριῶν hev δὲ ἐμαν - λὰ συνεμως προς τὸν ἁπάντων κυριαν καὶ βασιλέα Μααρτημένα, μαιδεδμενος σπγνώμης ἄσπερ καὶ - νυν, μῶλλον δε καὶ πλει νος πολλιῆ εσιν καὶ τὰ ἡμαρτημένα χείρω, καὶ οὐ πρὸς συν--δουλον σπερ συ. ἀλλ' εἰς τον ἐκ μὴ aτων παραγαγονταε προσκεκρουκώς καὶ δεόμενος καὶ αυτὸς ἐλέου, ἀφίημι τε τὰ 4μαρτημένα σοι καὶ συγγνωμην παρέχω . δυοῖν δὲ ενεκα τὸ σέ τε ορεῖν καὶ ἐνθάδε ἀγαγεῖν ἐποιησάμην περὶ πλείστου ' ενὸς μὲν, ' ἐκ τῶν γινομένων οἱ πολλοὶ σωφρονιωθῶσι, mr κρα- 25τεῖς εἶναι περὶ τὴν γλῶτταν μει ρδίως ἐκφέρεσθαι προς

suisti nam eontumeliis absent impositis ignosci possiti a voce

Marcum animus relinquit humi repente cadit et eam eapite pulsans prae timore spiritum editurus putabatur. Imperator post longius silentium iacentem iubet surgere. At ille, sive quia non audiebat quod

dicebatur, sive quia solutis pavore membris surgere e terra non V Iehat, volutabatur, nec oculos aperiens, nec verbum emittens. --

perator apparitoribus manu signum dat, uti eum attonant sublatum, ut se colligat et dictis mentem adhibeat, hortatur et sic eum alloquitur: suod pavitas et tremis gravissimaque tormenta exspectas, id quod aequum et te dignum est , facis multis namque cruciatibus Iuenda exprompsisti. Ego vero ipsi mihi multorum adversus unive forum dominum imperatoremque admissorum eonseius, illum Veniam quemadmodum tu nunc me rogitans, ac tanto quidem maiorem, quanto magis deliqui ego, qui non conservum ut tu, sed eum, qui me nihilo condidit, offendi et mihi quoque ut ignoscatur obsecro, tua tibi Meeata eondono et ignoseo. Duabus porro de causis conquisitum huc adduci maximopere concupivi una, ut multi tuo exemplo un-ipiae imperare discerent, nec elle ad probra ' ei tanderent, . idque

372쪽

A. c. iras νβρεις, καὶ ταντα, προς περθωτας καὶ τιμῆς αξίους γινομε- νας καὶ το κρεῖσσον ἀπο φους ἡ ἀπο μοσσης πεσεῖν, Ἀποτων σπων τινος καλῶς εἰρημένον εργε διδαχθῶσιν, ρωντες εἰς οἷον βαραθρον ἐξ ἀκρασιας περιπέπτωκας αντος ' δευτερον δὲ, του σὲ διὰ βίου φόβων κα κινδυνω ἀπαλλαγῆναι. AEH

ἀνεκτοτερον αν ζης του Mis βιον. στένων καὶ τρέμων ἐπὶ της γῆς καὶ παρα παντος το προστυχοντος οἰόμενος αυπικααπολεῖσθαι. - δε συγγνώμης τυχὼν, ηδέως βιώσεις καὶ ἀδεῶς, ουδενος ετ δοναμένου τῶν εἰς ἐμὲ ημαρτημένων - - roνας ἀπαιτεῖν' ιαυτα με ὁ βασιλευς προς Μαρκον εἶπεν.

οἱ παράντες δὲ ἀλλοκοτον μέν τινα φεσθαι ἰδέαν θανάτου προσδοκῶντες επειτα ἐξαίφνης παρα δόξαν τον εἰς τον Μαρκον του βασιλέως λεον καὶ τῆν σώζουσαν ψῆφον δοντες ἐξ Dym/πμέν ' Ἀθανμωζον τε τῆς συριπαλίας τὸν βασιλέα καὶis

τε Μαρκεν συνέχαιρον της σωτηρίας, καὶ οἰκείαν καστος οἰ--ομενοι τὴν εὐεργεσιαν, σοὶ προσηκειν λεγον, βασιλευ, πατέρω- θεον ἐμικαλεῖσθαι καὶ μετὰ παρἔησιας τῶν ημαρτημένων την συγγνώμον ἐτεῖν, ὁ ἀφιέντι τε προσκεκρουκότι τὰ φειλόμενα τουτων καί τινων τέρων τοιουτων πο ου πληθονςaoεψηριένων συν ἐκπληζει καὶ χαρ ὁ συλλογος διελυθ'. P. res r. Ῥασιλεος δὲ τ καὶ τους β πατριάρχη προσκεκρου--τας αρχιερέας μὴ τυχεῖν συγγνώμης Τρουμενος - ἀνεκτον,

eontra superiores, auos olere a Venerari debent; et quod a quodam sapiente praeclare dictum est, praestare ab alto, quam a lingua eadem, re ipsa docerentur, intuentes, in quale barathrum tu ex intemperantia tinguae praecipitasses altera, ut te per omnem Vitam timore pericu-Ioque liberarem. Etenim nisi modo huc pertractus, Veniam et pacem esse eonsecutus, tibi perpetuo gementi trementique super terram et a quovis obvio ictum letniferum metuenti nihilo tolerabilior vita, quam ipsi Caino fuisse Nunc venia donatus, lucunde secureque

annos traduces, cum nemo amplius poenas in me commissorum abat repetere possit. Hactenus arco imperator. Qui praesentes aderant, cum se novum quoddam genus mortis visuros crederent, Vide

rent autem praeter opinionem misericordiam Μarco tribui eumque absolvi, et amperatorem de istae sympathia admirabantur, et Mare salutem gratulabantur. Cumque singuli in eo eneficium sibi accepisse viderentur, exclamabant Tibi imperator, Deum patrem appel- Iare convenit et ab eo libere peccatorum veniam poscere, qui debl tori tuo debita dimisisti. His ac similibus iactatis, conventus cumatupore et gaudio solutus estia. Ceterum imperator indignum ratus, non etiam a patriarcha ignosci episcopis, a quibus erat offensus, magnum domesticum mittit, qui velut suo nomine cum eo de reconciliatione agereti ac per e,

373쪽

ε- μων δομέ-κον--μ με προ τον πατριαρχν διωλεξ'-.C. 3Mμενον μεν αυτόν καὶ ως ἐξ αντον via τῆς προς τους ἀρχιμ Bρέας διαλλαγῆς, καἰ φ ἔαυτο δὲ καθ' οσον αὐοῖον τε ἐμιμελησομενον τῆς εἰρηνος. ος προς πατριαρχην ἐλθων καὶ 5πολλα πο λλυκις υπὸ των αρχιερέων δεηθεὶς, ἐπεὶ ἱ--μοδὸν, αλλ' ἀπαραιτητως ο πατριαρχης ειχετο τῆς ργῆς καὶ ουδ αν εἴ τι γένοιτο συγγνώμην ελεγε παρασχεῖν, εἰ μὴ δικον δοῖεν προτερον τῶν τετολμημένων ' καὶ ουδε- κεῖν λεγεν εἰ ἐπὶ δικον προκαλεῖται υπολαβων ὁ μέγας δομέ-ικος, ἀὼ 'V. 158 Ioου αν ιν σοι τε κἀκείνοις ἐνόσου τα τῆς δικης ' φη εἰ - μεν καθεδῆ δικάζων τε αμα καὶ ἐγκαλῶν, αντο δε τε αυ-Cτιῆ διαιτητῆ τε αμα ἀναγκάζοιντο χρῆσ ι κώ--χπορε εἰ ἡ μη παροφεσθαι το δικαιον αυτων, μητε μην οργη μειλλον η αντη Ῥυνάμι του δικαίου τα πραχμιατα δικάσειν ἐπαγγέλ- 35λη, ἀπαντησουσιν ἐπὶ τὰ δικαστήριον ὴμέρ moi,' ὁ πατρι- αρχης δὲ μωμεν ἐμοὶ την δικην προσοκειν τῶν τοιουτων καὶ τοῆς λοιποῖς ἀδελφοῖς τοῖς ἀρχιερευσιν, Ουκ αν Ουδ αυτος' εἶπεν ρνηθειος οτι ει αντος ως ηδικημένος εἰς δικαστηριον ἔλκωνον, οὐ δικασής, ἀλλὰ κρινορανος καθεδουμ- τῶν auων δικα- ρικόντων ἀρχιερέων. εἰ δ' ἄρα δικάζοιμι καὶ αυτος, μηποτετοσουτον μανειην, μηδ' ατοπίας εἰς τοσουτον ἐξελάσαιμι, ἔστε

οργῆ δικάζειν καὶ μὴ τοῖς ορθοῖς περὶ τῶν πραν κατων λογι-I σμοῖς, καὶ μαλαπα νι ω - ωπὸ ἐτέρου, ἐν γαρ ἄν τις συγγνώμη, ἀλλ' - περὶ ἐμαυτου την φῆφον ἐξάγειν μέλ- 25tio.' καὶ τάξαντες ὴμέραν ἐν η παρέσονται πάντες οἱ ἀρχιερεῖς,

as dea More, quod In r. quoque Iegit, eon. ED.P. Pro ἀρνηθαην. quantum seri posset, ac iungendae operam dare Domesticus magnis et iteratis precibus pro episcopis orans nihil effeci Tenebatur

enim ira irrevocabili proutebaturque, nox se ante ignoturum, quam illi audaciae suae poenas persolvissent, etiamsi coelum ruere Neque se idcirco scelus sacere, si ad iudicium eos provocare Tum magnus domesticus Atqui impar erit in hoc iudicio litigantium eonditio, si tu iudex simul et accusator aedeas, ipsique eundem experiri adversarium et arbitrum cogantur. Si fidem das, te ius eorum non neglecturum, neque ex ira potius quam ex aequitate res iudicaturum, die dicta se sistent. Contra patriarcha, causarum huiusmodi eognitionem meam reliquorumque fratrum Discoporum esse, ne te quidem latet. Tamen quia nunc ipsos ut aesus in iudicium e traho, non iudex, sed reus, aliis episcopis ius reddentibus, sedebo. Quod si vel ipse iudicium exercerem, nunquam eo insaniae insole tiaeve progrederer, ut iram magis, quam rectam rationem in iudi- mando Quem sequerer nunc potissimum, quando non pro alio, esset

enim aliqua venia, ae pro me sententiam laturus essem. Die igitur

374쪽

την δίκην πα- σεων του ἀρχιερέα φάναι, υμ αυτ sκατακρίτου οντας, εἰ μή τι καινοτερον ἐπινενοηται αὐτόν. ἔπαροντες δὲ, PH -δ αντο εφασαν is δυναίθαι συνεῖναι,

οἱ δὲ ἡπωπτευον, μὴ χο ἀληθῆ την περὶ τῶν πραγμάτων

P. 96εσχεν ἀπαγγελίαν, ἀλλ υπὸ πολλα καὶ συνεχῶν περιρρε μενος φροντίδων ο κ κριβῆ τὸν ἐμασιν ἐποιήσατο των ro

ἀκουσθέντων. v γάρ ἐστιν εἰκὀς πυθόμενον περ αυτων ως ἐμ οδεμῶ πρστάσει, Lλὰ μονη ἡ προσταζε πει ιενοοβασιλέως, αὐτον τε ἐξήλασαν ἐλθοντες της ποίμνης μ ὲαυτῶν παρα πάντα τον του δικαίου λογον κώ καπέκλεψαν ἐν φρουρα περ τινὰ τῶν ἐπὶ δεινοτλοις ἐαλωκοτων, αὐτοί τε φ όαυ-Is τοῖς Broιησαντο τῆν ἐκκλγίαν καὶ τὰ μέγιστα ἀδικουντες καὶ πλεονεκτουντες ἐδίδασκον τον λαον περ αρετῆς, μὴ δὲ πο-

Bθριῶντες, ἀλλὰ καὶ σεμ-νομενοι τῆ αρπαγῆ, ἐπαγγέλλω

αυτους ἀπαντήσειν εἰς την δίκην αυτος γαρ α αυτωνώπα σαις προτερον κατέγνω ὁ -τριάρχης δὲ νουν με διντους πηαολογον εχοντα εἰρηκέναι, αυτον δὲ μὴ πείθεσθαι -- εῖναι, ἀλλά τι τον μέγαν δοριωτικον ἐπινενοηκέναι, βαθείαις κα περ ισμεν, κεχρημένον αδ φρεσὶν ο νυν Τμῶς μη δονα -

a Legebatur πυθιμενοι et 43 adroιτε. praefinito, quo episeop iudicium obirent, magnus domestiens valedixit a discessiti Tum patriarcha praesentibus, Nescire se, quid sibi velit, quod domesticus ad iudicium condicat aut qua re confisus, episcopos adeo suo ipsorum iudicio iam damnatos, ad causam dicendam occursuros promittat, nisi nori quippiam fabricetur. Pars

respondere, Ne se quidem prospicere, quorsum eat pars, se suspi- eari, haud in rem vere nuntiatam esse sed variis assiduisque gotiis et curis circumfluentem, quae audisset, diligenter examinare ac perpendere non potuisse. Neque enim probabile apparere, si aecepisset, quomodo nullam patriarchae culpam, sed mandatum dumtaxat Imperatoris praetendentes Venerint, eumque per se a grege eontra omne ius et fas abegerint et non secus, quam dirissimo s-Iere notatum, in arcerem condiderint: aihi autem in ecclesiam a

etoritatem arrogarint; et eum essent ipsi inlustissimi atque avarissimi, populum perfricta fronte de virtute docuerint quin etiam ob rapinas suas gloria se et praedicatione extulerint, talea in iudicium venturos promissurum ae non potius ipsum omnibus prius ealculis eos condemnaturum fuisse Excepit patriarcha, Haud absurde loeutos; ae nihilo minus nondum adduel, ut eredat, ita se rem haberet sedilhun eumulatae prudentiae virum, quod sciant omnes, aliquid Qx

375쪽

HISTORIARUM II. 2 319-D. Mia δὲ ἐπηγγειλάμεθα τους ἀρχιερέας πάντας εἰς τὴν A.c. iras

αρχιερέων τὴν συνοδον δει εἶναι, οἱ μὲν ἐν πατριαρχει sπαρῆσαν πάντες, ὁ μέγας δὲ δομιστικος τους πευθυνους τῶν Cἀρχιερέων παραλαβων καὶ παραγγεδεμ αυτοῖς σιωπῆν καὶ φθέγγεσθαι μηδὲν, ς υπὲρ αυτων αυτου τους που πουν σομένου , ῆλθε σὐν αδτοῖς γυπὸ ων ἐνεκαλουντο ἀπολογησομένοις πάντων δὲ γενομένων ἐν ταυτῆ τους ἐγκαλουμένους et Οἀρχιερέας ὁ πατριάρχης irata via του τῶν θρονων ἀπελασθῆναι re αυτῶν, ἀδμωαντα μηδὲν, και προσέτι γε ε - χθῆναι. οἱ μὲν ον ἐγκαλουμενοι ἀπεκριναντο ουδι σιωπῆς δὲ βαλιας γενομένης ἐπιπολυ ο μέγα δομιστικος εῖπεν' ὁ κέρως et μῶν Ι σου χριστος ἐν τοῖς ευπρολίοις ε&- ἐανDI ιν η δικαιοσυνη μῶν περισσευση πλέον τῶν γραμματέων και V. iis Φαρισαίων, ου δονασθε εἰσεχλει εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Ουρα νων ' το δὲ πλέον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαως ως μῶν ἀκουο διδασκοντων ἐγώ, ουδιν,λλο μαι ἡ το μὴ μονον τον ἀδικουντα μ' ἀμυνεσθαι ἐκ του ἰσου. αλὰ καὶ εὐποιαναοκαθ οσον - οἷον τε i. διο καὶ τους σωτηριον νομους τιθεῖς, τον ελκόμενον εἰς δικαστηριον πω του ον χιτῶνα ἀφαιρεθῆναι - το ἱμάτιον προσέταξε προσαποδωσασθαι, πι ἰ τὸν

παταξαντα ἐπὶ κορρης μὴ μονον ευθυνας - ἀπαιτεῖν, cina

καὶ τὴν ὁ ἐραν ἐμπαρέχειν, κα ἄλλα οσω τῆς αυτῆς ἐξέχεται

η ἀπολογησουμενο eoni. D. P. Q. Matth. s. D. P. eogitasεο, quod in praesens ipsi non perspieianti suta ero eoru Promiserit, episcopos omnes die praestituta affuturos, id facto com-tere oportere. Ubi dies habendae synodo nominata illuxit, quia Patriarchio erant, praesto suerunt. Magnus autem domesticus a sumptis episcopis rela iussisque ne mutire quidem, quandoquidem Ipse eomm ausam acturus esset, cum illis veluti se uelansuris adventari congregatis iam eodem in Ioeo universis, patriamia Pl ampos musare, quod immerens de throno ab ipsis deputius et insuper arceri mandatus esset. Acensati nihil respondere. Post altum et longum silentium magnus domestieus ita infit Dominus noster Iesus Christus in evangeliis ait: Nisi iustitia vestra abundaνerit tua σuam scribarin aut Pharisaeorum, non intrabitis in regnum eos-iarum. Illud autem plus quam arenarum aut Pharisaeorum, ut os

uentes audio, nihil est aliud, quam non solum iniurias inserenti Par non reserre, sed eidem etiam quantum possis benesa re quo virea idem dum salutares Ieges eonderet, trahenti in iudicium propter Ruserendam tunieam, pallium quoque dimitti iussit et pereulienum Maaillam et is invictam porrigendam et ineram et alia e

376쪽

A. C. 3 28 διανοιας παραθήγιον δε ημα εἰς τὴν ἐργασιαν τῶν σωτηρίων P. In νομέων, ποτε ών ειπε ,δεῆ γνώτω et ἀριστερά σου τί πομνὴ δε- μισου και,,εισελων εἰς τὰ ταμαῖον σου, προσευζαι, πατρί σου τεῆ ἐν Ουρανβ' καὶ προσδει κλεισας τὴν θυρας ποτε δὲ ὁτι ,λαμφάico το φῶς μῶν εμπροσθεν των ἀνθρώπων, πω ίδωσι τὰ καλὰ sucu εργα.' καιτοι γε τῶν δοκεῖν τὰ τομιυμ

παραγγέλματα ἀντικεινται ἀλλήλοις, ἐμοί δὲ δοκεῖν, τοῖς μιν

ἀτελέσιν ημῖν κα δυναμένοις ἐκ τῆς αδειχεως τῶν καριάπων τὰ επαθλα ἀποστερεῖσθαι, το ἐπικρυπτεσθαι -υτα εἰρῆσθεμπακτὶ σθένει τοῖς διδασκάλοις δε υμῖν καὶ κοινον παράδειγμαIoBορθου καὶ σώφρονος μου προκειμένοις, o λάμπειν μῶν τακαλὰ εργα, πως οἱ πολλοὶ ορωντες, τον πατέρα ημων ο ζωσι τον ἐν τοῖς Ουρανοῖς. ἐὰν τοι νυν μεῖς, οἱ φως μων τῶν μαλγμευομένων καὶ ταῖς ἀπαταιοῦτον βιου καὶ μεριμναις καὶ 1δοναῖς προσισχομένων δικαιοι κτες εἶναι, δεινά καiis ἀπαραιτντοι κα ριηδεμιαν παρέχοκτες συγγνώμην τοῖς ἀδικ - σασι καὶ κακῶς μῶς διαθεῖσι φανῆτε, Ῥυ θοριων ανημέρων ἀγριωτέρους ὴμῶς καὶ ωμοτέρους παρασκευάσετε γενέσθαι; καὶ συμβήσεται μῖν, ωσπερ του καλου παραδειγμα γινομένοις υπερ τος πάντων ωφελεια παρα του φιλανθρώπου καὶ ὁ Σοκαιον βραβευτο στεφάνων ζιουσθαι καὶ γερῶν, οὐτι νυν cο φλειν ου - τυχουσα δικας υπὸ του πῶσι βλάβης ἀφυ--

μὴν παρεσχηκέναι θω δὲ παράδειγμα φιλανθρωπια καὶ ἀπο

α Matth. cap. 6. D. P.

mum, quae in eandem sententiam sequuntur. Exacuens potio nos ad servanda praecepta salutifera, aliquando dixit Neseiae sinistraeua, quidfaciat dextra tua. Et Ingressus euhieulum tuum, Matia. ostio ora Patrem tuum, qui in eoeιis est aliquando autem Mee elux vestra coram hominibus, in videant vera estra bona. Hae I ea quamvis secum pugnare Videantur, tamen nisi aberrat opinio, nobis inpersectis et qui possumus ex ostentati'ne laborum nostr rum praemia amittere dictum est, ut ipsos totis viribus abscondamus vobis autem magistris et communibus reetae inculpataeque viatae exemplaribus, ut iuceant opera vestra quo multi, dum ea in

tuentur, Patrem nostrum, qui in eoelis est, glorificenti irataque os qui Iux nostra, nostra, inquam, qui discipuli sumus et fallaciis, utestudinibus a voluptatibus huius vitae implicati tenemur, merito se debetis, auri et inexorabiles eritis et mala irrogantes venia nulla Prosequemini, nonne seris immitibus immitiores a saeviores nos sariti. Quare quemadmodum si ad omnium fructum probitatis exemplaria fieretis, a pio et iusto certaminis arbitro oronis et praemiis dignaremini at nunc, quia omnibus nocendi aliis occasionem datis, non vulgaribus Poenis condemnabimini. Atqui ego exemplum humanitatis de nobis, huic vitae affixis, proponam vobis, quod recentis

377쪽

HISTORIARUM II. I. ax

τῶν φ δε προσηλμμένων η μων παρέζομαι, an ano χθὲς A. C. i3as καὶ πρωον γεγενημένον. ρατε γαρ τον βασιλέα, τοσουτο μὲν ἄρχῆς μέγεθος περιβεβλ μένον, -τω δ' ἐν ἄντε τω τῆς νεωτρπος--ι, ὁ ε μάλι- αν τις, καὶ πολλην ποιουμενος ορ-5θου βίου φρο- , - καὶ π ημνων κρατοφτο καὶ προς ἀμετριαν ἐξάγοιτο μου, προ τον βριστην καὶ τὰ δεινοτα-

τα τετολμηκοτα Μαρκον ποιῶ, μηδενος α προσδοκοσαντος,

ημεροπητι ἐχρησατο καὶ φιλανθρωπία. εἰ ἀν ἐκεῖνος νέος ων, Dωσπερ Ἀφννιεν, καἰ βασίλευς και τοῖς του βίου πραγμασι Ioπροσυρον, υτ συνέγνω τε πτωσαντι 'δίως, ου καὶ συδιδάσκαλος τε eo, κοινος καὶ οἱονεὶ παραδειγμα προκείμενος ἐναρέτου βίου, τοῖς πο ραθυμίας προσκεκρουκοσι συγγνώμην

παρέξεις ἀδελφοῖς ἀλλ' - διακαρτερήσεις ἀπαναιτήτως τῶν μαρτημένων δίκας ἀπαιτῶν, μητε προ τας εμετέρας

I5καριπτομενος δεησεις, εντε οἶκτον μηδένα λαμβάμον ἀτυχου- των αυτῶν καὶ τῆς παροινίας ἡδη δεδωκότων ἀὲίας δίκας, ἐπὶ τοσουτον χρὐον εἰς δικαστήρια ελκομένων καὶ παρα πάντων

περιορωμένων καὶ τα σχατα πείσεσθαι προσδοκουντων μ',

παρακαλῶ ἀναμνήσω δέ σε καί τινος ἐπαγγελίας η ἐπρηείλω P. 12saoπρος ἐμά κα γαρ τε πρωτον προς σὲ ἀφθμα υπὸ τουτωνὶ δε κενος των ωρχιερέων, ἐπεὶ πολυς αυτος ἐνέκεισο ἐπὶ δίκην καλῶν, ἀλλ ορα, φην, μὴ συ, καὶ δικαστης καὶ κατήγορος ω'V. ωτο των δεκαζομένων δικαίωμα παρίδης τότε - ουνυς παρο- νεσθαι ἐληπειχω νυν ν in καιρος καὶ - τῶν ἔρρο- την

II. Pro παρα ed. P. πήν, quod corri Editor em sim eontigiti Videtis imperatorem, quamquam in tanto tamque amplo impe io ovocatum, nihilo minus in ipso aetatis flore, qua do quis, etiam plurimum de vita recte instituenda sollicitus, facillime et a Voluptatibus pessumdari et ad iram immoderatam impelli Possit, adVersus protervitatem Μarci, omnium mortalium scelestissimi, quali quamque omnibus inopinata mansuetudine et elementia usus sit. Si ergo ille et aetate iuvenis et imperator, ut diximus, et negotiis huius vitae involutus, tam libenter offensam eondonavit, tueommunis praeceptor et tamquam sanctioris Vitae speculam propositus, fratribus, ignavia quadam male de te meritis, nonne ignosces Zan ita obfirmatus in reposeendis a sontibus poenis, neque nostris precibus innexus, neque ulla infelicium miseratione captus persistes' qui dementiae suae pretium condignum iam tulerunt, tali tempore

ad tribunal pertracti et ab omnibus despecti et ultima supplicia se Passuros sormidantes Ah noli, obsecro. Redigam autem tibi in me moriam promissum quoddam, quod mihi dedisti. Ut primum ad te Pro his episeopis oratum accessi, quia vehementer iudicium urgebas, vide, inquiebam, ne tu iudex et a usator simul firmamenta reorum negligas. Ac tunc quidem te id minime laeturum recipiebas. En tem-

378쪽

λοιποι συνανέστησαν πάντες, τοὐς ἐγκαλουμένους παραλα-

βων αρροερέας, ἄμα δὲ καὐτοῖς ἄλλοις παρ-λευσάμενος τὰ

Βισα δρῆν αὐτῆς δεήσεως συνεφώπτεσθυι αυτοῖς, προς -- ποδας μου πάντες του πατριάρχου κατακλιαντες , συγχώρη- σω μν τοῖς ἐπιωκοσιν Ἀλπον ,πάτερ, αφες, is καὶ σοι

c-rro, καὶ τψ μεγάλε δομεστι κου πολλὰ ἐπηυχετο ἀγαθὰ των is

λογα ν νε- ῶν διειῆλθε προ αντους. σπάζετο τε τους

λελυπιγκότας ἀρχιερέας καθ' - καλευλπια ηξιον, δεθ κα ρῶς διαλλαγῆς μετὰ ἡ τουτο πατριάρχης ριὰν διέλυσετον συλλογον, βραχέα τινὰ -λεψείς ο αἰτιαθέντες δὲ ἄρ-

χιερεῖς εἰς βασιλέα ἐλθοντες, πολλὰς μολογουν χαρισαςao αυτε τῆς πιρ αυτῶν μιμελείας καὶ σπουδῆς καὶ ἐπηυχωτο πολλὰ ἀγαθά. βασιλε δὲ ἰδια τοῖς τε ἐν τέλει καὶ τοῖς στρατιώταις αὐτοῖς ἄλλοις δετιτηδειοι πολλὰς παρεχομένω τὰς ευεργεσιας, Ῥυκ ἐδοκει δεῖν μὴ καὶ δημοσι τεο δήμω MD πάση τῆ-ολει χάριν καταθέσθαι τινὰ, καὶ τα τε βιαιοτέ spus adest, ut quod promisisti, id re ipsa praestes nam praesidia ausae ipsorum ego mecum affero cum dicto surgens, surrexerunt autem et patriarcha et reliqui omnes, episcopos accusatos accipit et alios i Ios quoque ad preces secum coniungendas hortatur, atque ita simul omnes ad pedes patriarchae procidunt, clamantes Ignosce lapsis nobis, pater ut et tibi a patre coelesti debita ignoseantur. Haec illi faciebant. Patriarcha vero, Inextricabili, inquit, et abs te compreheu-sus, magne domestice, quia aliud facere non licet, quam quod tibi studio est, omittam repugnare tibique parebo. ox veniam largitur et crimine absolvit, a quibus fuerat violatus, et a Deo illis impunit tem poscit magno domestico pro cohortatione multa bona comprecatur singulosque episcopos, a quibus offensus erat, complexus, etiam benedictione argumento utique non sucatae reeonciliationis Impertiti Post haec pauca effatus, coetum dimittiti piseopi absoluti imperatorem adeunt de cura et diligentia in ipsorum causa declarata gratias amplissimas agunt divinorum ei munerum copiam ex Ptant. Cui separatim primores, milites aliosque amicos ac necessarios munisie remuneranti visum est non committendum, quo minus

379쪽

HISTORIARUM II. 3. 323

δημοσεοις χωριοι εἶχον, ἐφ' οἷς συνετέλουν προσοδον τινα τακτὴν εἰς τὸ κοινον, τουτους ἐκέλευσε μηδὲν παρέχειν, αλλ' ανευ φορων καρποτο ι κα χρυσόβ-λλον διμαιωμα ἐπι54 ευεργεσι παρασχών. γ 'Tπὸ δὲ τους αυτους χρονους καὶ ο τῶν Μυσῶν P. 1M βασιλευς IIιχαὴλ πανστρατια ἐσέβαλεν εἰς την ' μοριαμον,αγων καὶ Σκυθας συμμαχους, καὶ ταλανω τῆς Θρήικης ἐδ ἐωσε

λεις ἐφ' ἡμέραις ἐκαναῖς. ἐπε δε μυλτο ὁ βασιλεος την ioεἰσβολην, ὁσην ἐξῆν ἀθροίσας στρατιὰν, αμ- εἰς Βιζτην is

κατα ταχος κἀκεῖ παρεσκευάζετο προς μάχην Μιχαὴλ δὲ ἐπεὶ προς τῶν σφετέρων μάθοι κατασκοπων ἐν Βιζυῖ παρασκευάζεσθαι τον βασιλέα. ετ ναρ ἐν τῆ 'Pωμαιων καθ ήμενος ἐδήου,ν δεισας μὴ ἐπελθοντα Ουχ οἷος τε ἀμύνεσθαι 15ῆν, γνω δεῖν ἐξαπατῆσαι καὶ πέμψας πρεσβευτον, ἀκηκοώ-V. 161ναι φασκεν εἰς Βιζυην ἀφιγμένον, στοχάζεσθαί γε μὴν ἐκ τῶν εἰκοτων φιάλεψιά οὶ ωρμημένον ἐπιέναι οὐ δεῖν κατατριβειν τὴν στρατιὰν μακρὰν ἀνυοντα οδον αυτον γὰρ ἐς τον στεραιαν μα - ἀγχεσθαι ἐς Βιζων οἱ ἐς si πλαω - ουν πρεσβευτὴς τοιαυτα εἰπών ἀπῆλθε. Μιχαὴλ διαρας ρ στρα , της τε ημέρας το ριπον αὐτὴν ἐπιουσαν cνυκτα αδισας συντονως, ἐς τὴν στεροιαν ἐν ριοι τῆς ἰδιας

ηγεμονια ην βασιλευς δ αμα πραε την τε στρατιὰν κελευ- σας ἐν τοῖς πλοις εἶναι - την φοδον των βαρβαρων-

etiam populo ivitatique universae publie aliqua gratia referreturi Itaque vectigalia onerosiora sustulit et quicunque vineas aut domi-eilia in locis publicis tributaria posaidebant, iis pensionem misit et beneficium istuc data aurea bulla constabilivit. 3. Sub idem tempus Μoesorum rex Michael eum omnibus copiis avis et Scytharum auxiliis in fines Romanos irrupit superiorisquo Thraeiae oppida diebus multis depopulatus est. Eo comperto, imperator quam maximos potuit delectus egis, et Bigyam properans, ibi se ad proelium instruxit. Quod cum ex speculatoribus suas Michael di-

divisset, adhuc enim Romanam provinciam devastabat, metuens, ne adventantem sustinere non posset, ad haudem conflagiendum censuiti Misso igitur legato, dies iussit, audisse se, eum tuam advenisse. Dueere coniecturam e verisimilibus, hostili animo venisse, secum Proetiandi ardore inflammatum. Ne igitur militem suuin longo itinere de-Iasset, se eum diluculo crastino BiVam ad manum conserendam accessurum. His nuntiatis legatus discessit. At Michael inde se movens et per reliquum diei noctemque eontinenter ambulans, die altero fi ne aut principatus attigit Imperator suis praecepit, uti mane in armis hostem exspectarent et ipse conflictui necessaria curans, nonnuru

380쪽

τιώτας πεμφέ τινας ὁ το στρατοπεδον τῶν πολεμιων κατα-- νοριήνους. περι κεσημβριαν δὲ - κατάσκοποι ἔκον στρατιωται, αγοντες καὶ Μυσους δοριαλωτους ζ' ο ἀνερευνωμενοι, τον βασιλέα φασαν σφῶν τῆ προτεραία αρα' τῆ στρα-5τια ιχεσθαι εἰς τὴν οἰκείαν, αυτους δε αρπαγῆς νεκα περι-D λειφθμας, πο τῶν στρατιωτῶν ἁλωναι. οτω μὲν Μιχαὴλ κατεστρατΘησε βασιλέα Ῥυ πολλαῖς δὲ στερον ἡμέραις καὶ αυτος εἰσέβαλεν εἰς την Μυσιαν, καὶ ταλλα τε ἐκάκωσεν αυτὸν καὶ ιάμπολιν εῖλεν ἐφοδον καὶ πορθήσας αυτὸν, io ἐπανέζευξεν εἰς τὴν οἰκειαν. N αὴλ δὲ ριετ εξηκοστὴν ἡμέραν τῆς βασιλήιος εἰσβολῆς πάλιν καὶ αὐτος εἰσέβαλεν εἰς

τὴν 'Pωμαιων. αἰ γενομενος ἐν 'Oδρυσοῖς, o Βουκέλου προσαγορευομενον πολισμα εῖλε προδροια, τῶν φυλάκων νυκτος καταπροδον om καὶ ἐστρατοπέδευσεν ἐν αντιν ἀδικησας μο- i5

P. 20οδέν. βασιλευς δὲ Λιμμιοτείχιν ἐνδιατριβων, ἐπεὶ ποθετο τὴν εἰσβολὴν, εἰς Ἀδριανουπολιν λει κατὰ τάχος, κἀκεῖ

συνηθροιζε τῆν στρατιὰν ως μαχουμενος Μυσοις καὶ ο --χαηλ ἐν Βουκέλου ἐστρατοπεδευμένος, παρεσκευάζετο καὶ αυ- τος ἐκ τῆς οἰκειας στρατιὰν μεταπεμπομενος. καὶ στερονaoημέραις λιγαις το Προβάτου καὶ αυτο πολισμα ἐγγυς ον περιστρατοπεδευσάμενος ἐπολιορκει ουτω μἐWουν ἀλλήλοις ἀντεστρατοnεδευοπι ἐπὶ τριακοντα χμέραις ἐξαρτυόμενοι ταπρος την μάχνα ἐπεὶ δὲ ηδ' πάντα ἐπεποριστο καὶ μει ἐπιέ-Bναι. πρεσβείαν ἐμφας ὁ βασιλευς προς Μιχαὴλ οιεσθαι as ἔλεγεν ἐπιλελῆσθαι αυτὸν τῶν τε ορκων καὶ των συνθηκων,

Ios ad castra Μoesorum exploranda linivit: qui sub meridiem cum sex oesis captivis revertuntiar. Ii interrogati, regem pridie cum exercitu domum regressum, se praedandi causa relictos et ita ea pios memoranti Sic Michae strategomat imperatorem clusit. Non multi die intercesserunt, eum ipse quoque imperator oesiam incursans, et cetera insestam habuit et impolin primo impetu expugnarit, atque ita in provinciam suam reversus est. Die is hae incursioneae gesimo rursum Michae in Romanos praedabundus invadit, et in Odrysis Bucelum oppidulum per proditionem excubitorum capit ibique castra sine maleficio ponit. Imperator Didymotichum incursione per- Iata Adrianopolin sestinat, ubi militem ad pugnam colligiti teliael quoque domo cohortes Bucelum evocat seseque ad certamen omparat Post paucos dies Probatum vicinum oppidulum obsidione ingit. Sic usque in tricesimum diem castra castris opponentes, ad proelium sese instruebant Paratis iam omnibus, cum ad manus veniendum esset, mittit legationem ad Michaelem imperator, cuius haec summa fuit Videri pmm mederis et iurisiurandi, quod inter se apud Ger-