Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

381쪽

HISTORIARUM 1. 3. 325

a risono αὐτοῖς συγγενομένοις ἐν Περνοπιώνου, και δια A. c. i 328 τουτο Hi τε Pωμαιων πρωτον ἐσβεβληκέναι - τον πολεμον

κεκινηκέναι, αυτον δε μεμνῆσθαί τε τῶν συνθηκῶν καὶ ω- μένειν ταῖς -ονδαῖς ἀδικουμενον Misai προεπιβουλευομε-5νον ἀμυνεσθαι, καὶ ἄκοντα ἐς το πολεμον καθιστασθαι,τοντο μεν οτι κα et ἔκατέρωθεν στρατιὰ τῆς αυτῆς εἰσι θρησκειας, οὐ ου προς ἀλλήλους, ἀλλὰ μετ' ἀλλήλων δει ἀσεβουσι περὶ τον θεον βαρβάροις μιέναι τουτου τι αἰαντον ἀδελφῆς οντα συνοικον τῆς εαττοῖ ου βουλοιτο πολ aoμιον, ἀλλὰ φιχον χειν πλὴν ἐὰν το πολισμα ἀποδεν λα- cβιον εχει προδοσία ἐὰν δε μὴ ἀποδιδῶ, τον σταυρον, ἈνΠροτερον πέποριπε χρος αντον, ἐπ τῆς σημαιας ἀναθεῖς, ἐλευσαια ἐπ αυτον. - Μιχαὴλ δε καὶ αυτος ἀντεπρεσβευετο

προ βασιλέα, τον ἴσον τροπον αυτον τε εἶναι του σφετέρου r5παιδα πατρος καὶ τὴν αυτου ἀδελφῆν. προσηκειν δε αντον

τὴν πατρωα εχοντα πῶσαν αρχὴν καὶ τὴν ἀδελφὴν κατὰ

τον του δικαι οὐλογον μέρους τινος τῶν πατρώων κληρον

ριεῖν. ο βασιλευς δε καὶ πάνυ βουλεσθαι τουτο φη, αἰ μὴ μονον το Βουκέλου πολισμα, ἀλλὰ καὶ πολεις τέρας, τουαοπατρωου λορου κα αυτ P συμιιετέχοντι παρασχεδν' πλὴν D

ἐστι, το τῶν παίδων βασιλέως τὸν μὲν προηκοντα τέ χρενεβασιλέα τε ἀναγορευεσθαι καὶ τῶν ἄλλων αρχειν, τους δ αλ-λους ἀδελφοὐς πείκειν τε τι πρώτου καὶ δουλευειν ἀκριβως.

ees sine M. P. nomianum dedissent, obIivione captum, atque ideo et Romanam regionem incursasse et bellum commovisse e se paetorum meminisse nec ea temerare sed inique laesum prioremque insidiis appetitum, vellea se vim arcere ac depellere, et invitum ad hoc proelium adigi et quia uterque exercitus eandem religionem sectetur, quos non se mutuo, sed iunctim impios in Deum barbaros armis lacessere oporteret, et quia soror sua cum eo nupta sit, quem proinde amicum sibi, non hostem cupiat dummodo oppidum proditione eeupatum restituat si minus, cum eruce, quam antea ab eo viissam aeceperit, in summo vexilli colloeata, illum invasurum minaei per legatos in hanc sententiam respondet, Ipsum imperatorem et sororem eius eiusdem patria esse liberos: decere igitur et iustum esse, quando ipse palamum imperium omne teneat, sororem quoque portionem aliquam pateruae hereditatis emere. Ad haec imperator, Id se percupere nec Bucelum tantummodo, sed alias urbes insuper ei tamquam palemorum honorem consorti tradere; salva tamen ipsa iam vetustate corroborata Romanorem lege, quae

sic habeat Ex filiis imperatoris qui aetate antecesserit, imperatorem salutanto, et is Datribus imperato, et hi sertiori edunt aeduloque

382쪽

A. C. i 328 εἰ - αρεπτον αυτω κατα τον ἐπικρατήσαντα τουτω 'ri .

μαίων νοριον, δουλιν καὶ εἶναι ,αι ὀνομάζεσθαι βασιλέως,

καὶ πολεις καὶ χωρας παρασχεῖν. Μιχα P δὲ ἐπεὶ ἐγγυς

ἐστρατοπεδευετο καὶ αυτος, ω ὀλίγου τὰς ποκρισεις ποιου-s μνος, - εφη προσήκειν καὶ αυτ βασιλεῖ οντι, φ ετερον βασιλέα τελεῖν ἀλλ' εἰ βουλοιτο το Βουκέλου πολυσμα ἀπολαβεῖν, τὴν Σωζοπολιν κατὰ τον υνινον Ποντον πολυάν- P. MI ωπον ουσαν καὶ μεγάλm πολιν ἀντ' ἐκείνου δουναι. βασιλευς δὲ τοτε μὲν ἀπεκρινατο οὐδὲν, ἀλλ' ἐκέλευσε του πρέ-lo

σβεις εἰς το στρατοπεδον ἀναπαυλης τυχεῖν εἰς τὴν - ραιαν δε αμα ιν τὴν στρατιὰν ἐκέλευσεν πλισασθαι πασαν. καὶ ησον ἐν τοῖς πλοις πάντες, Ῥυ μονον αυτοὶ λαμπριυς

καὶ διαπρεπῶς κεκοσμημένοι, ἀλλὰ καὶ Ἀποι, οἱ eis θώραξιν ἐκ βυρσης πεποιημένοις, οἱ δὲ λυσειδωτοῖς. καὶ ἐν ἰδεῖν ovis

ριονον ἔπλων καὶ Ἀπιον ενεκα πολυτελως μάλιστα παρεσκευωομένην τὴν Ῥωμαίων στρατιῶν, ἀλλὰ καὶ πληθει, ἐκ πολλο.του χρόνου Ῥυπω χρι καὶ τότε τοσαυτρο συνελλυσαν εἰς

B ἔν et τε γὰρ ἐκ της ἐσπέρας πῶσα παρῆν καὶ Μακεδονες καὶ λακες, καὐοσοι ἐκ τῶν κατὰ τον λ τοῖς ' μαιοις natiso κειον πόλεων et σαν καὶ ἐκ Ῥυζαντίου δὲ υτου - μονον ἱππεῖς, αλλὰ καὶ πεζος πολυς, ὁπλῖταί τε καὶ τοξόται φιλοί. ἐπεὶ δὲ κατὰ φάλαγγας ιος ἐς μάχην παρεταξαντο τον --σῶν μεταπεμ ραμενος πρέσβεις ο βασιλευς, μὴ μὲν στραπιαν

i5. Ser. ἁλυσιδαποῖς. aereiunis. Quamobrenti si ei placeat, luxta hanc fixam et onfir-- tam legem imperatoris servum et esse et appellari, se vicissim Pa tum esse, illi velut ex proprio ac debito principatu urbes et regi ne addicere Michael, quia cum opiis haud longe distabat, statim respondit, Cum ipse quoque rex sit, absurdum videri, in alterius regis arbitrio esse. i. Bucelum recipere velit, SoEopoli ad Pontum Et Sinum amplam et populosam urberi contra dedat. Imperator tum nihil respondens, Iegatos in castris corpora cibo somnoque curare iussit. In diem sequentem omnibus suis arma imperat, nec ipsi o rum, sed equi etiam splendide omati instruetique . et alii quidem corio, alii hamatis thoracibus induti apparebant. Erat porro videre Romanum exercitum non tantum qua armis, qua equis instructum sumptuosissime; sed etiam numero tantum, quantus iam pridem nun quam in unum convenera Occidentalis quippe totus aderat cum Macedonibus et Thracibus: et ex orientis urbibus, quae quidem manis ubessent, atque etiam e Byzantio equitatus et peditatus ut tus, gravisque armaturae et sagittarii. Postquam vero per Phalanga tamquam ad certamen obeundum suerunt dispositi, accitis Hoeaorum

383쪽

μ την ἐμήν' ἔφ' ,eo παρεσκευασται προς ἀπρο απελ-λc Isin θόντες δὲ ἀπαγγείλατε βασιλεΠτω μετέρω, ως, ἐγὼ μὲν,-- μενος νον εἰρηνην προτερον πολλάκις διεπρεσβευσάμην προς

σε περ αυτῆς σου δὲ Ουδεν ἐπιεικες ἀποκρινομένου, τῆ του 5σταυρου δυνάμει θαρρῶν ον αυτος ἐγγυητὴν ἐμοῖ παρέσχου co μηδέποτε παρασπονδῆσαι, βαδιουρια ἐπὶ σέ. ' βασιλευς Mν ων τοιαυτα εἶπεν. οἱ πρέσβεις δὲ ἡ πονς ευ- , προς βασιλέα ἀφιγμένοι τον ἐαυτῶν, τους τε λορους ἀπ πελλον

μασιλέως, καλώ a στρατιὰ τοσαυτη τε υσα καὶ ουτως ὁπλι- roσμένη ἐν δε εἰσιν ἡδο et προ αντους Μιχαὴλ δὲ προταρον μὰν ου αν οἰομιενος εἰς χεῖρας αυτοῖς ἰέναι μορατιους ωπομεῖναι, του δὲ ηδν ορων -- ωρμιημένους προς την μάχην το, τε πλῆθος καὶ τὴν παρασκευὴν πυθόμενος mi ἐν, - πνω δεῖν ἐν πολεμε εἰς προυπτον κίνδυνον καθισταν I5εαυτον. καὶ πέμφας πάλιν του πρέσβεις η ἐδοναντο τάχιστα Ι προς βασιλέα, το τε πολ-λια Βουκέλου ἐπιπγέλλετο παραυ- σειν καὶ εἰρηνην ἄξειν του λοιπου, καὶ ἔδεῖτο βασιλέως εἰς τοοἰκεῖον στρατοπεδον ἀπαγαγεῖν την στρατιάν. βασιλ- δὲ

ὁρῶν ἄττα ἐν καλε τῆ σχῆματι τὴν ἀναχώρησιν γινο μένον

uomi τὴν νικην ἀναιρι- προσγινομένην - μνος ἀνεχωρησε προς το στρατοπεδον το, τε γα πρώτερον μηδεποις καὶ τῆ

κέλου ἀποδουναι, ἀλλὰ νυν καὶ τ' ἐδη προς μάχην παρατε

a5υπομεῖναι, ἀλλὰ καὶ προ τῆς συμβολῆς 6ῆσθω ταῖς --

legatis imperator, Exercitum meum ut sit ad dimicaticinem paratus videtis, inquit Itote ergo regique vestro nuntiate, me iam antea pacis cupidissimum, non semci ad illum super ea legatos misisse; elim nihil aequum ac tolerabile respondisse. Itaque eruct virtute fretum quam sibi velut pignus constantiae suae in f dere servando dederit, adversus illum processurum. Haec imperator. Legati ad regem celerrime reversi, quid imperator dixerit, quomodo iugentes copiae et sic armatae contra ipsum in Via sint, retulerunti Michael, qui antea rebatur Romanos secum decertare haud ausuros, intelligens eos iam non parvo exercitu et magno apparatu ad proelium procedere, statuit, non debere in aliena regione praeviso diserimini semet obiectare. Quapropter denuo missis legatis, idque cum celeritate maxima Bucelum redditurum et de cetero pacem servatutum spondet rogatque, uti militem in castra reducat. Imsterator animadvertens hune eeeptum sibi sore honorineum, cum incruenta victo ria libens castra repotit. Nam nuper nec Verba, nec aequi bonique sensus ut Buccium restitueret, ei persuadere potuissent, quod nunc eatitueret, quodque Romani exercitus per orenues ad iu-

384쪽

A. c. i3a8μαι mai δε-ντας ἀπαγορευσαι τὴν μάχην, τὸ Ῥωμαι-ηττῆσθυι φανερως ομολογουντων ἐν κα διὰ τουτ καὶ βασιλα ἐδοκει χρῆσθαι του καιρε καὶ μ' πέρα του προσήκοντος γλ P.M2 νεικεῖν ἐν γαρ τοῖς προτέροις χρειοις, Ἀνδρονίκου του πρε- V. im σβυτέρου βασιλέως ἄρχοντος, πολλὰς ἐς τ' 'Pωμαίων ἐσβολὰς5 τῶν Μυσῶν ποιησαμένων, ἐπε ουδεῖς αυτοῖς ἀντεπεζηλειν, αλλα πρεσβειαι καλλογοι πιθανως διελυμ τας προς αυτους διαφορας ο βασιλευς, νοντο ἔς τισιν ἀμάχοις μηδε προσβλέ--ιν ετ δυνγεσθαι τους ' μαιων βασιλέας τοτε δ ο -

χαὴλ ορῶν ξδη βασιλέα ἐπιοντα πολλῆ τε κα ἀγαθὴ τῆ στρα-Io

τιῶ, ου ας αυτὰς ειχε --κας, ἀλλ' ἐδοκει δεῖν ποχωρεῖν. τοιουτον γὰρ το βαρβαρικον απαν, τοῖς τε υνυπομένουσιν ἐπελαυνον ἀκρατιῶ καὶ με- nouis ἐπικειμενον ορμῆς, καὶ τοῖς

B μ' ἐκπληττομένοις, ἀλλὰ μένουσιν ἐν τεν στολεμεῖν, ου αντοὶ ἀντεπιοντες. η μέντοι στρατιὰ 'Pωμαιων μονονουχὶ τα ἀπο 35 τῶν πολεμίων σκυλα φώμενοι ἀποστερεῖσθαι, νιῶντο, τι uir συνέβαλον Μυσοῖς τοσαυτη προθυμια κατέσχε πάντας προς τὴν μάχον. μως τῶν περὶ τῆς εἰρηνης συνθηκων γεγενημμνων το, τε B κέλου ἀπέδωκεν ὁ Μιχαὴλ προ βασιλέα, αἰεφιπποι εἰς την στεραίαν νωθέντες, τήν τε φιλίαν ἀνενεο Σοσαντο, καὶ ' μαίοις καὶ Μυσοῖς -- πολεμος ἐκινήθη, ἀλλ' ειρήνην ἐγον του λοιπον συνθέμενοι δὲ ἀλληλοις eo εἰς τουπιον ἐν ταυτῶ γενησονται nοι αὐδοκῆ, ὁ μὲν εἰς Μυσίαν,

i. δείσαντα male eoni. m. P. gnam distributi amessum non tulisset, sed ante eonflictum animo

ictus et timore Perculsus pugnam reeusasset, confessio manifesta erat, Romanos superiores esse. Quare et imperator occasione utendum, nec ultra quam fas contendendum iudicavit. Etenim ante id tempus, Andronico senior imperante, cum in Romanorum provinciam saepius impressionem secissent, nemoque illis occurrisset: sed legationibus et sermonibus dumtaxat fuissent diremptae contro- Versiae, opinabantur, Romanos imperatores eorum, ut bello insupera-hilium, ne aspectum quidem laturos esse. Tum vero magno atque strenuo exercitu tendentem in se imperatorem cernens ichael, aliter sensit et pedem omnino reserenuum duxit. Tale nimirum universe barbarorum ingenium est, effrenato impetu instare cedentibus:

intrepidos et in acie stantes aggredi non audere Romani milites quod concurrere et hostium spolia, quae tantum non de manibus sibi erepta putabant, legere non licuisset, tristabantur: tanta dimicandi cupido omnes ceperati Tamen pace constituta et foedere ο-- confirmata, Mictaei Bucelum reddidit; et die sequenti in equis eonvenientes, amicitiam renovarunt; nec deinde inter Romanos et

Noem bellum, sed perpetita pax fui ctunque pepigissent, in P

385쪽

BISTORIARUM II. 4. 329

βασιλεις δὲ εἰς Βυζαντιον ἐπανῆκ- μα ἡ στρατια retiis A. iis

δ' υργιαννη δε no του πρεσβυτέρου βασιλέως Iένδρονικου, καθαπερ φθημεν ειποντες, ἐν δεσμωτηριτ φρομ Θουμένου πο κλοιοῖς, ἐπεὶ ο νέος βασιλευς Buζάντιον λων D

γιάννη κνοω εἰς κα προ αυτὸν εἰς το δεσμωτηριον ἐλθων, ἐλει την 'ς αλλην no My δεσμωτηριον κακοπάθειαν καὶ μάλιστα την ἄπο τῶν κλοιων πιέζουσα αυταν εωρα, βασιλέως 3oἐδεήθη πρωτα μεν ἀφεψαι eo κλο- επειτα δὲ κα ἀποτον δεσμιωτηριου ἐν ἐφρουρε , εἰς τον του Ἀνεμῶ καλουμενον πυρρον γυναικὶ καὶ τέκνοις συνδιάγειν καὶ κατεπρα--ξατ αιτήσας ετ ριέντοι ἐφρουρεῖτο κατα δε κην ἐκ ρωκης προς Βυζάντιον ἐπάνοδον αυτῶν αὐθις βασιλέως ὁ μέγας r5δοριωτικος ἐδεῖτο, τελέως τῆς ιρκτῆς ἀπολυθῆναι Σοργιάν--νην. πικρον δε ἐπωχων ὁ βασιλευς, λελυπῆσθαι λεγε και Rara

πάνυ χαρ αυτου νυνὶ καὶ τας αιτιας προσετιλι- ανα- ας φάσκων τῆς προ αυτον φιλίας τας διανοια εχειν αυτον. τοσουτον γαρ αυτιν περιεῖναι τῆς προς αντον φιλιας, -

aoεἰ καθ' ἡγντιναουν αιτιαν οἰκειους δοξεν αυτρ καὶ φίλους καὶ

περιουσίαν πασαν, αυτ τε τα τιμιωτατα καὶ τα δετατα

καταλιπομα, ἐπὶ ξένης οἰκεῖν λέσθαι, αυτον μεν πειθε ἀποσχμσθαι του πράγματος ἐπιχειρεῖν τῆν τοπίαν ση ἐκδιδάσκοντα εἰ δε μ' δοναντο κωλυειν, μη ραστα τηρον. διάζεν-

stemm eonventuros, quo Ioe eomplacuisset, in Inmoesiam, imperator Byzantium iter arripuit, et miles oppidatim diffluxit. 4. Syrgiannes, ut supra docuimus, a seniore Andronico in incula compactus sui At postquam iunior Byzantio potitus, totum imperium obtinuit, magnus domesticus eius viri recordatus et ad eum in carcerem ingressus, ubi loci paedorem squaloremque et iarum inprimis cervici eius inductarum pondus aspexit, imperat rem oravit, primum quidem ut iis levaretur deinde ut etiam ex ipso quo tenebatur arcere in arcem, Memae Vocatam, cum uxore liberisque victurus dimitteretur. Et valuerunt preces. Nihilo minus adhuc custodiebatur. In reditu autem e Thracia Bygantium iterum imperatorem rogavit, ut Symiannes e ustodia prorsus ac persecte eximeretur. Imperator se olligens, modo ab illo summa se assectum molestia dixit causamque adiunxit quod nempe suo erga ipsum amore domesticus indigna eogitaret. Adeo quippe excellenter se illum amare, ut si is quacunque tandem de causa propinquis, amicis, omnibus fortunis, pretiosissimis atque carissimis quibusque relictis, in peregrino solo potius degere vellet, conatum esset ut

rem inaudis in dissuadere; si id nequiret, disitinctionem comorum

386쪽

A.c a 3α8υν ἔν πενερο ν αλλα καὶ αὐτον ἐκ του μοίου ἀσιν LV. 36έποντα χαίρειν, το συν αυτεο πλανασθαι μαλλον ἔλέσθαι. ἔτι B δὲ εἰ ψεσις αὐτ προὐτέθη παρα οὐ τα τοιαυτα πάντωδυναμώνου στε τον ἔτερον αυτῶν παλλάττεσθαι του ζῆν,

ἁπάσαις αν εῖλετο τ προ αυτου ἀποθανεῖν ἀλλὰ μῆν Myos καὶ οἰκειοι ομμασιν ωρα ξίφος εχοντα αυτ εος ἀποοπε- mri ντα λιέναι, εἶθ' ἡ Ἀλλης τινος αἰτιας και πάνυ μὴ βουλομενον συριβέβηκε κεκωλυσθαι, μηδ' oorio si s ῆναι ἄν ποτε ἀπεχθω διακεισεσθαι αυτρ. - ἔλως 3ι δὲ εἶναι παγχιον- ον αυτ πραχθῆναι, μὴ αυτον συν πάση προ-

φαινομένων τουτων ουν ἔτιος ἐχοντων, σπερ καὶ αυτὸν

σαφῶς οἰεσθαι πεπεῖσθαι, θαυμάζειν is μὴ κατὰ γνώμην ν

οαυττίλργιά-ην ἀπολυθῆναι τῆς ειρκτῆς, ἐλευθέρως καὶ ἀπεριέργιος εῖπεν si ἀρχῆς, ἀλλ' ἄσπερ τινὰς τιθέμενον ἀναβα- i5

σμους, πρῶτα μὲν εἰπεῖν, τῶν κλοιῶν αυτον ἀνεθῆναι, εἶτ' ἐκ του δεσμωτηρίου προς ἔτερ- ἐπιεικέστερον μετενεμναι, ωστε δυνασθαι--φ καὶ τὰ τέων συνεῖναι καὶ τὴν Ραεια,

νον δὲ πα-άπασιν ἀπολυθῆναι τῆς εἱρκτῆς. ,δέον γαρ με τῆς σοι προσηκουσης παρρησιας ευθος ἐξ ἀρχῆς τὸ βουλημαχοποιῆσαι φανερον, κα μη διατεμόντα εἰς πολλὰ κατὰ ψρος

ποιεῖσθαι τὰς αἰτησεις συ δ' ἀσπερ η ἐμου πολλην μικρολογίαν καὶ ἀφιλοτιμαν κατεγνωκώς περὶ τους φιχους, ἡ σαν-

a. ἔτι δὲ seripsi pro ἔτι τι, m. P. προαμ ει aut ἔτι και Lnon serentem, similiter omnia valere iussurum et cum eo potius Incertis sedibus vagaturum. Insuper si optionem daret is, qui haee absolute potest, ut alter pro altero moreretur, se pro illo huius lucis usura libentissime cariturum. Quinimmo, si triet ense occidendi causa in se euntem videret, ac deinde impedimento aliquo licet maxime repugnans prohiberetur, ne sic quidem posse unquam sibi culiosum fieri. Denique quidquid earum et iucundum sibi praestari velit, id se iam eupidissime praestiturum. Nam quae eius animo Placeant, eadem et sibi suavia atque amoena videri. Quae eum Ita sint, quemadmodum et ipsemet certo sciat, mirari se, eum SI giannem custodia liberatum desideraret, quomodo id non a principio ingenue simpliciterque aperuerit: sed gradatim ascenderit ac primum eoiiariam detrahi petiverit dein hominem in carcerem tolerabiliorem transferri, ubi nati et oniux cum eo degere queant nune autem omnino e areere dimitti par fuisse pro ea qua apud se gratia au-etoritateque valeat, statim a principio voluntatem suam declarare Ii-herrime nec ea divisa in partes, sic pro reo precari Eum autem Perinde verba fecisse, ac si vel in amicos sordidum et honoris eorum negligentem ipsum iudicaret vel a parum posse sentireti int-

387쪽

ρ κα ' ἀπεν εἶ βασιλευ, ου' ἐστιν, οὐκ εστιν ουδὸν, θελησαντος μου st ναι, ἐναWιαν ἀσεις myφον - τός. καὶ τουτο οὐκ ἀπο των προς ἐμὲ εἰρημένων ν λενων, ἀλίλα iam προτερον ἐξ αυτῶν - ἔργων ἐμοί τε πρ-roκαὶ τοῖς ἄλλοις πασίν ἐστι καταφανές οτι δὲ τον ἴσον τε πον Meo καὶ αυτος προγει - ἀποδει εως δεησεσθαι δοκῶ οντος γαρ μοι φθάσας προτερον συνεμαρτυρησας καλως θω P. Ita

xsπαρα πολυ τοῖς λοιποῖς δὲ ἄπασι λείπεσθαι -δ οπεισῶν. - μονον γαρ α προείρηκας αὐτος 4λλ' εἴ τι κα τουτων sui ζον, καὶ ποιεῖν - ωπομένειν ωπὸ τῆς προς σὲ γλίας ἔπορομος εἶναι καίτοι γε κατ' ἐμαυτον πολλάαις τῶ παρὰ ποιηταῖς καὶ συγγραφενσι παρὰ πάντα τον χρόνον - φιλέρασυμνουμένους ζετά- καὶ παραβάλλων τοῖς Φαετέροις τὰ ἐκώνων, καίτοι γε δοκουντων τῆ φιλοτιμίλτων ποιηροων κα πέρατο ἀληθους καὶ προσήκοντος ηυξῆσθαι, ομως me χυδὸν Β ἀποδέοντα. ει ικῆ καὶ μείζω τὰ 4μέτερα ευρίσκω. εἰ δέ ποτε στριβων τοιουτοις λογισμοῖς περιπεσεῖν, στε ἀμφιβάλλειν

que hoc esse, quod sibi molestum aeridere testatus siti une quoniam optet, Syrgiannem e carcere duel, educeretur: quaecunquBenim ipse in bonis et iucundis numeraret, fieri non Posae, quin ab e quoque numerarentur. Tum magnus domesticus Vera sunt haec, imperator nihil uim est, nihis, inquam, est, quod si fieri velim, tu non concedas; idque non ex ac oratione tua, sed ex factis ipsis mihi inprimis, deinde aliis omnibus pridem constati e autem eodem esse in te animo, pluribus demonstrandum non opinor; tu enim alias mihi praeelarum huius rei testimonium impertivisti. Ego vero eum mutuum amorem Rostrum com- Paro, magnitudine et maiestate imperii multum superari, ceteria rebus ne tantillum quidem abs te vinci me existimo. Neque enim ea solum quae eommemorasti, sed si quid iis maius excogitari potest, pro eo quantum te diligo, et sacere et perpeti e paratum habes. Et quamvis saepenumero per me ipse consideravi atque eum nostra coniunctione contuli, quos in omni memoria a poliis et historicis ab amieitia elebratos invenio, etsi positae ambitiosius su-Praque Verum et plus quam decet rem exaggerasse rideantur, nihilom nus aritatem nostram si non maiorem, certe haud minorem illorum aritate invenio. quod si aliquando in eam ogitationem e--

388쪽

ἀποπνιγεα ι ἀνάγκη καὶ πνευστρον ἡπο τῆς ἀγωνιας α μηδου ζῆν ἐθέλειν, εἰ περι το -- καλον δευτερος iam φαινοίμη, et ἀποπηδῆν των τοιουτων λογιο ν καὶ την φυχην πείθει ἰσχοροτεραι η ο φασιν, ἀναγκαις γεωμετρικαῖα λουτ εστιν,

V. 165οντε γεγένηταί τις ἰδέα φιλίας, ην - προς ἀλλήλους αυτοὶ ἐπε-c δεψάμεθα καὶ ιεθ' υπερβολῆς. καὶ τουτο συνιδοντα καὶ τὸν ευαγγελιστὴν 'Tωάννην - δ τοῖς ἀνθρωποι παρωγγέλλειν, m ἰων ἄσπερ προς τους φίλους, ουτω δὴ καὶ προς το λον ro ἐνδεί- οι ἀγάπον. εἰ γαρ ἀσπερ αυτος Ἀρτημα τῆς σῆς γνώμης καὶ πάντα δευτερα ἔγημαι τῆς θεραπείας τῆς σῆς, οντωδιεκείμην - προς το λον, που ονκῶν προῆλθον αρετῆς, ποίαν ου αν εἰσήνεγκα σπουδὴν καὶ προθυμίαν πω του τας ἐντολὰς αὐτου συν πάση προθυμία ἐκπληρουν εἰ δε- μὸν,rs D ἄσπερ ειρηκας, πάντα δεντερα της πρὸς ἐμε hi φιλίας, ἐγώ τε του παντος τιμῶμιαι τα σοὶ φίλα καὶ λογιζεσθαι καὶ πρά- τειν, πῶς ἄν ποι χωραν, Ἀνομιζον ἀνουν, ταυτ αεπίτηδες λογιζε πιχοιεῖν οὐδε τροπον ἐσχε τὰ περὶ Συργιά νην, αυτος ἐρῶ τὰς μὲν αἰτίας ἐν αἷς άλους κατεκριγη δε--σμωτηριον οἰκεῖν πο βασιλέως του πάππου του σου, οἶσθα

καλαντος ἐγώ δὲ μετὰ τυ Βυζάντιον φιας ποιέησασθαι φ'

se ἐν os Iegebatur.

nirem, ut dubitarem, ecquid esset alla quaedam speeses aliusve modus in amicitia, quem inter nos non usurpassemus, an ad summum eius fastigium pervenissemus aut aegre spirare ac paene su cari me Prae angore animi Vitamque acerbam putare me oporteret, si in re tam honesta tamque liberali alicui secundus invenirer aut resilire ab huiusmodi cogitatis et animum firmioribus, quam, quod dicunt, geometricis demonstrationibus convincere, non esse, non ore ullam amicitiae formam persectionemque, quam inter nos non expresεeri mus ita, ut accedere nihil possit. Hoc et Ioannes evangelista Videns, ut opinor, hominibus praecepit, talem erga Deum caritatem ostendere, qualem erga amicos. Si enim ego quemadmodum a tua Voluntate totus pendeo, omniaque prae tuo culto et observantia parvi pendo, sic erga Deum incerer, quo non virtutis processissem aut quod studium, quam cupiditatem ad mandata eius hilarissime obeunda non adhibuissem Si porro tu, sisut dixisti, omnia amori nostro postponis, et vicissim in amore tui mihi sunt omnia, ut quae iis Vis, ea et emitem et agam, ' qui potui, quae molestiam tibi paritura crederem, ea de industria sacere Iam quis status Syrgiannis fuerit, edicam. Quorum criminum compertus, ab avo tuo carmeere damnatus sit, tu quoque nosti. Atqui ego, subacto a nobis Boantio, vehementer durum et a ommiseratione alienum censui,

389쪽

HISTORIARUM al. a. 333

εαυτοῖς, συμπαθὲς κρινα καἰ δεινῶς γνωμον, Ῥιοτω A. Qi328αλυν, τῆ προ αντον γουν ἐπιδεηιιιι τὴν συπι ραν εἰς ὁσονοῖον τε ἐπικουφισαι καὶ παραμνθιαν παρασχεῖν τινα, μὴ παντελως πεῆριφθαι ἐλπίσαντα παρα τῶν φίλων γεν ομενος δὲ ἐν β εο απηριεν πρὸς αντον, καὶ την τε αλ- P. 205Mν κάκωσιν τὴν ἀπο του δεσμωτηρι- α μάλιστα reiano των κλοιων ωρακὼς, δεινως τε ἐλκσα πὲρ αντο - πα-ρ ιυλαν τινὰ εἰ οἷον τε αυτ πρου ριήθην ἐξευρεῖν καί

3οῆγουμενος εἶναι, ἐν δεινοῖς παραμνειαν δετε δὲ ἐγενομην ἐν συνηθεια καὶ συχνῶς ἐφοιτων πρῆς αυτὸν ἐκεῖνος μἐν οὐδ' -τω προς ἐμὲ ἐμνήσθη τῶν κακων ἀπαλλαγῆς, ου μονον τὴν

σὴν περ το συγγινωσκειν τοῖς προσκεκρουκοσι φιλοτιμιαν -κεἰδως, ἀλλὰ καὶ εαυτι τα δεινοτα- σονειδως καὶ διὰ τουτο Ba5τον παραιτ σιν ἀπαγορε-ν. ἐγὼ δ' ἐτι μαλλον ἐκ τῆς --

ηλιας ἐπικαμπτοι ενος προς- τὴν αυτον κακοπραγίαν, ρήθην δεῖν ἀπο τε του δεσμωτηριου εἰς τερον --ικέστερον μεταγαγεῖν καὶ τὴν τῆς μητρος καὶ γυναιχος καὶ τῶν φιλτάτων συνδιαγωγὴν αυτ γ ἐφεῖναι νομίζων οντως - ἡμῖν τε ιναι ἀσφάλειαν του μη τι ἐπιβουλευεσθαι παρ αυτου, αὐαυτον ουδεν ἐττον η εἰ παν πασι του δεσμεχθαι ἀπολέλυτο, δειος βιωσεσθαι καὶ ανειμένως τουτο ριὸν ουν αἰτήσας παρὰ σου,

non aditu saltem et collocutione eius aerumam aliquantum allevare et consolatione aliqua miserum delinire, si aliud non liceret; spe rantem ita, ae non penitus contemptum ab amicis et abiectum. Cum venissem autem in careerem vidissemque quantopere cum ipso

loci perquam horrido, tum vinculis collo iniectis affligeretur, eius vicem etiam atque etiam dolui et solatium ei, si quod possem, impertire studui teque adiens, de vinculis tantum aetrahendis oravi: quod in his malis hoc levamentum umeere arbitrabar. Ubi crebrius ad eum ventitans, amiliarius agere coepi, ille ne sic quidem liberationis mentionem apud me intulit non solum tuae ad inimicis ignoscendum incitatae voluntatis nescius, sed etiam sibi nefandorum facinoriim conscius, ob quae effectum deprecationis desperabati At

ego ex illa onsuetudine magis sortem hominis miseratus, in carcerem mitiorem transferenduin matris, uxoris carissimorumque liberorum convictum ei permittendum existimavi ratus, nos etiam sic

ab eius insidiis tutos ore ipsumque perinde ac si custodia omni liber esset, Vitam placidam et iucundam victurum. Hoc igitii illi precibus apud te meis impetravi ut mater eius eademque consobrina mea factum videns, quod nunquam speravisset, idque per me

390쪽

Cmst , προσῆλθέ τε καὶ ἐδεήθη περὶ τῆς του ἱ- λε θεριας θω δὲ τι τε συγγενής ἐστιν ἐμος ἐνθυμηθεῖς καὶ τῆν arao αν φιλια καὶ τὴν ἐν ταῖς στρατειαι συνδιατριβὴν, οφ όν γα --εμον τινέμετέρε λίον Ἀπέλου τευ μεγαλεus

στρατοπεδαρχη - πολέμα ἐδιδασκομεθα, ο ου μονον τους νυν ἐν ταῖς στρατηγιως παρήλασε πολή τε μέτρω, αλλὰ καιτοι πάλαι μνουμένοις ἐν ταῖς συγγραφαις Ῥωμαιον στρα-

πιποῖς ξρισεν ἄν περὶ πρωτείων, καὶ ς ἐν μιρα τῆ αιτῆr πολεμιοι πρώτοις Πέρσω δὲ ἐσαν συνήλθομεν εἰς μιρας ro

το δέ με πάντων μάλιστα πεῖσαν, - εἰ τοσαυτα σα συνοιδεν V. 166 αυτω προσκεκρουκοτο συγγνώμον παράσχοις αυτος, πάσης δετίας ἀπολυσας, μεταβαλεῖν ἀν ἐνοπισα καὶ αυτὸν ἐκ τῶν πραγμάτων αυτῶν διδαχμέντα περὶ οἷον ἐν Πωμνονει, καὶ τουλο-ου μενεο εννουν καὶ φιλαν πιπτον - ἐντευμ δυο τα is ρεθιστα ζειργάσθαι, σοί τε φιλα- ρωπίας καὶ μεροτν ος παρασχοντα ἀφορμὴν καὶ προσέτι χρησιμον ἐν πολλοῖς ἄνδρα προσαγαγοντα, ο δι' οἰκείαν ἀγνωμοσυνην ἀπολώλει, καλαυτ μεγίστων ἀγαθων αἰτιώτατον os θέντα, ἐπειθομον τε αδτοῖς δεομένοις, καὶ σοὶ προσελθών περὶ τῆς παντελον αυτον δε--ao

καὶ του λοιπου αυτον πενοο- μενεῖν, ου ἔτι γε αὐτος, α

λὰ καὶ τέρου πραττοντος ἐκώλυσα - την ἐλευθερίαν. MIL νομισαν Iegehatur; ED. P. coni. νομισαντα sollictatum a nemine, magna spe in suturum quoque subnisa, de se Iiqua libertate filio impetranda mecum egi Ego meum consobrinum esse cogitans, veterisque amicitiae et commilitii memor, sub uno enim magistro avunculo nostro Angelo magno stratopedarcha militiae rudimenta posuimus, qui non modo huius aetatis ductores et . sed s. r.

riam regrediens quo pacto eodem die primum eum hosti-utem Persae peciem contulerimus; quodque me Praecat, confisus, si tam multa, quorum sibi in te commisso-Iougo intervallo superavit, sed etiam cum priscia Romanorum duei-bus, quo historiarum monumenta loquuntur, de palma contenderit, et in memoriam iuri hiathus erant autem pue movebat, conmm esset eo cius, ignosceres et omni crimine absolveres, ipsum quoque mores mutaturum, re ipsa doctum videlicet, in qualem virum adeo peccavisset, ac de cetero in fide et benevolentia mansuram, ut hinc duo quaedam eximia conficerem; et tibi nimirum humanitatis a mansuetudinis exercendae oceasionem darem praetere rue virum ad multa idoneum conciliarem, quom scelus suum Perdi- erat; et ipsi maximorum bonorum summus auctor fierem illius rogato, matris inquam, de eius plena liberatione te allocutus sum. Alioqui si in eadem pravitate perseveraturum auspicatus fuissem, non modo

non ipse libertatem ei petivissem, sed quovis alio petente ne libe-