Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

421쪽

ΗISTORIA U II. u. 365

τῆς ἄρ- κα τῆς τεινας μεταδουναε, καὶ ἄλλως ἄν τι-

videm suturam sit, si et lpae purpuram indutus et Imperatorusci

signibus ornatus, una seeum Romanis imperitet, sibi palam assideat, secum anore imperatorio respondeat. Et quanauam ho exis inquit, singulare quiddam et eximium, ut sane est, videbitur tamen si cum interiore mea erga te Metione eomparetur, multo illa inserius reperietur. Nam et alii ante nos onsortem imperii elegeriant, maiestatemque eommuniearunt ab amicitia autem et voluntatum conspiratione etiam a poεtia historicisque praealeatos, non parum nobis superatos opinor. Quamvis igitur aliis omnibus mirabile, mihi tamen mediocre et exiguum quiddam apparet non solum quia maxime tibi volo et id tanquam parvum aliquod documentum intrinseci summique amoris erga te mei existimor sed etiam quias Romanae rei publieae maiorem in modum proderiti is rati nibus imperator magnum domestieum permovere nitebatur u imperii collega simu ad elavum sederet. Ille vero idem se ro sus sentire respondit et magnum quiddam a suspiciendum esse imperium Romanum per se, et alii humanarum fellenatum quas . coronidem quandam et fastigium quoddam videri. Si tamen eum eorum mutua caritate conseratur, nae admirabile, nec erat o

422쪽

A. c. 13-ηδονῆς το via αντον ἀνθελομενος ἀποθανεῖν, τί θαυμαστον, εἰ καὶ βασιλεια μεταδοίη ἡ εἴ τινος καὶ τουτον θαυμασlo τέρου τῆς δὲ εὐεργεσιας ἔνεκα ταυτησἐ- λας μὲν ὀφείλειν χαριτας μολογεῖν, καὶ λογοι τε κα σον Πν τε τὴν πὰρ cavτῆς μιν αφοσιουν, προις τε μει - τοῖς ψοις, τὴνsoμοίαν - αντον ἐκ τῆς καρδίας αυτ προσάγοντα - φι-

αν κω στοργήν. ο δὲ υτω προσταττει νυν δέχεσθα τε και

παυεσθαι, πείθου ἐπιχειρουντα περ τουτου καὶ αυτ παραιτουμένι συγγινωσκειν. Ἀασιλεὐ δὲ υ υτανς φασκεν

ἀπροφασίστως παραιτεῖ uι χρημαι, ἀλa τὰς αἰτίας διδ

ξαντα πρωτον καὶ τλην ἀξίωσιν πείσαντα -οῦ παραλογον,

ἀγαγεῖν, αντον αυον καταναγκάζε πείθεσθαι--ψ εἰ δ' ora ουτως χεις, δίκαιον διδάσκειν eo αν εἰδείην τον προτερον - τι-παινος χρό - Ovτως φασκεν ο μέγα δομέ--κος εχειν, κα ἀεί τε διασχυρίζεσθαι πάντα πραττειν ἐθέλειν,

stupescendum esse. Qui enim Iterius vitam suae antetulit et Pro eodem sumna cum Voluptate emori elegit, quid mirem, si eum hoc imperium, aut si quid imperio praestantius est, dividati De hae autem beneficentia multum se illi debere, idque ingenue eonfiteri, et verbis quam religiosissime possit gratias agere re ipsa referre, eum animo eandem illi benevolentiae amorisque magnitudinem remetiatur. Quod vero nune sibi imponat, id se admittere et Pro consecto dueere, quod enim ad se attineat, nihil deesse, quominus consectum sit, re tamen nequire perficere neque allubescere sibi, neque ullam iucunditatem parere. Quamobrem coeptis aistat sibique recusanti ignoseat. Tum imperator, Non lis praecise

nullaque Praetextu reeusandum D verum eausam afferendas et quod ostuletur eum ratione non ongruere demonstrandum, atque ita emum ulpam ab se amovendam alioqui nee prudentis, me valde, amantis esse, asseVerare simpliciter, nunquam sibi persuasum iri. Ac si non aliud, hoc unum certe, quod semper prae se serat, nihil esse tam parvum aut magnum, quod eo volente non sit sacruma, iure

ad dandas manus posse eompellere. Si aliter sit, par Me, ut d monstret, quo se hactenus dolis ductatum svisse ininuigat. Tum magnus domesticus, Non aliter Mae, et semper me assimare saeis

423쪽

HISTORIARUM II. 9. 36

vim ἄν βουλοιτο αὐτος, καὶ - ω- μον πρῶς τουτο A. c. Hasa πεσκευαγμένος εἶναι ἐφ' ὁ δὲ πεινειν νυν ἐπιχειρεῖς, ω σωζειν τὴν ἀκολουθίαν τον λογον πῶν ναρ ἐλλειν ποι- P. Er5 εο φαι' αν, ο ου δι' ἐμὲ αν γιγνοιτο, διὰ σὲ δέ περὶ 5ου δὲ νυν ὁ λογος δι' ἐμὲ οντος, ο δικαιον ουδ' ἀναγκαῖον εἰς πειθω τελπι χρῆσθαι, ἄλλως τε καὶ αυτον ουσαυτως δι-είμενον περ ἐμὲ κοά τοῖς μοίοις καὶ αντον χρώμεν-λποις, -κ δεπον προς ἐμὲ μὲν ἐσκορον τον λογον δεν ι, προ σὲ δὲ μὴ δυνασθαι τὰ ισα. εἰ δ' ἐν ἀμφοτέροις μοι- riam τὴν σχῶν, δίκουον καλῶ ο μαλλον ἐγώ μυλο ιοα ποιῶμ- α ιλως τε και περὶ Ἀρου του prουμένου οντος. ι-- δη τινων καὶ πλειον--τέρων προς ἀλληλον εἰρημένων, βασιλέως μὲν ἐπιχειρουντος πείθειν δέχεσθ- τὴν βασιλειαν, am ριπάλου δομεστίκου δὲ avis βουλομένου μήτε πειθομέ-xsνου, - νυν μὲν πον διελυθησ- ουτ' ἀπαγορευσαντος εἰς τέλος βασιλέως, οντε του μεγάλου δομεστίκου ἀποσχέσθαι του πράηματος πεῖσαι δυνηθέντος βασιλέα. βασιλευς δὲ ἄν- τόν ουτως ἀνθιστάριενον ὀρῶν, δεῖν rivo καὶ ε τέρους προς πειθῶ παραλαβεῖν, ε πως δυνηθειν ω ωτων πεῖσαι δίζα-aoσθαι τὴν βασιλείαν, κα παραλαβὼν Ἀνδρόνικον τον Ἀ-νην, οντα του μεγάλου δομε--ου πενθερον, καὶ τον πρωτοι ἀπορα Συναδηνον, καὶ αντον μεγαλου δομεμικα - --τος, μετὰ το διαλεχθῆναι περί τινων τέρων προς αὐτους, ηδη καὶ περὶ του προκειμένου προοιμιαζομένου, ο μέγας δ crum quae ille velit omnia, et in praesens nihilo minus ad hoc ipsum

Paratum esse. Ceteriam quod modo a se eonetur impetrare, in eo non diei cohaerentia. Omnia enim prompte me exseeuturum dixerim, inquie, quae non propter me, sed propter te fianti cum porro id de quo nunc sermonem habemus, propter me sit, neque iustitia sinit, neque necessitas flagitat quidquam te verborum amplius persuasionis ergo proloqui. Nam quia tu ais affectus es erga me, ut ego erga te, et idem quod ego profiteris, non est secundum rationem existimare, orationem tuam apud me valere debere, meam apud te non item. Si igitur in utroque eandem vim habet idemque valet, decet ut tu quoque quod ego malim, id praestes, eum praesertim de me sit negotium. His et pluribus ultro citroque dictis, imperatore id agente, ut eum ad imperii societatem capessendam induceret, magno vero domestico prorsus abnuente, in praesens digressi sunt eum nec ille spem omnino abiiceret ne hic tantum valeret, ut a sententia illum uetorquere Videns ergo adeo refractarium imperator, alios insuper in partem laboris huius vocare statuit, si brte per eos quod volebat consequeretur. Igitur Andronicum Asanem, ipsius Oeerum, et protostratorem Synadenum sumit domesticoque coram praesente, postquam super aliis nonnul -

424쪽

πεισθῆναι, μαλλον αν - αλλων πάντ- ἐπει- αυρο αυ-

του δὲ ἐκ πολλων καὶ συνεχῶν μιλιῶν πλέον - τος --δὸν Θαομάζειν εἰ ἔτέροις τισὶν ἔλπισε τουτο γενέσθαι --

n ἐπιχείρησιν - ἐσομέν ' ἀ-σθῆναι δυνατον κα διετέλεσ-ro ἡμέρας οὐκ ο/ας ἀλγων τε καὶ πολλὰ τον μέγαν δομέ-ε--κ- καταμεμφόμενος τῆς ἀπειθείας καὶ τῆς - καλῆς φιλονεμ κίας. m. μέντοι τοῖς ἐκείνων πειθόμενος λογοις ἀπέσχετο του λέγειν περ ῶν ἄρρεντο πρὸς τους εἰρημένους καναπιτώ

δὲ ' τι μὲν μελλεν ἐρε - ἔδεισαν ἀκριβῶς ὁ βασιλευς, is

ομως δὲ ει τῶν εἰκότων στοχαζόμενοι εος περί τινων φυγα- λων διαλίζεσθ- μέλλοντος αυτοι , - του μεγάλου δη---- κωλυθειν ' ἐν αἰτίαις τε αὐτον ἐποιουντο καὶ τὰ ωχα--Ἀδικῆσθαι διετείνοντο ne αυτου μηδεις δὲ τἄμ' ἀ--ν,

P. -- τα τοιαυτα κατάδηλα γενέσθαι. στω γὰρ θεὰς ο πάντα

-ορων καὶ πασι τοῖς γινομένοις ἀεὶ παρών καὶ των ἀδο ανκα κεκρυμμένων ἀγνοῶν μηδὲν, ς εντ' ἐῶ τοὐς Maoις --πεγραμμένοις απασιν Ῥυτ' ἔχθραν -- Ἀλίαν - αλλο

is eos eo ellavit, rem propositam exoraus es Domesum divinans, auo de argumento texeretur oratio, e concilio imperatorem, csi quiddam nee sarium haberet dicere, evocat; et seducens eum, Per Deum obtestatur, ne quid eorum quae decrevisset ad praesentes Proserret utpote utilitate nulla inde consecutura. Nam si ab ullo mortalium eo perpelli potuisset, ab ipso potuisse. Et quia multis assiduisque eongressibus actum egisset, mirari se, quomodo alios id sibi effecturos speraveriti Imperator quoniam conatum suum ore inanem emebat, magno in dolore per dies omplures fuit, deque Raagni domestici inobedientia et parum honesta pertinacia querimoniam habui Verumtamen preeibus eius obsecutus, de re tantopere eupita conticuiti in alii, quid imperator voluisset, non satis norant znisi quod verisimilite coniectabant, de arduis negotiis eum ipsis acturum, a meatim impeditum fuisse quam rem ei vitio vertebantseeumque iniquissime actum eontendebant. Nemo autem qui istae audit, nullo argumento probata nos seribere ae mentiri putet, quod haec usque hocue non publie innotuerunti Testor enim omnia inspectantem et unetversis, quae sunt, semper praesentem incertorumque eLMetiliorum nihil nescientem Deum, me neque in ecteris omnis ,

425쪽

HISTORIAMIN II. 9. 369

καὶ Hi πω λῆ οὐχ fi - νὴ ἐγεγόνει ο βασιλευς εργοις δὲ Ουδὰν ἡ πεδον διαφέρων βασιλέως ἡ τε γαρ διοί

κησις τῶν πραγμάτων πα- π αυτλῆν, καὶ τὰ βασιλέως προστάγματα ου ἡττον 1 αντος βασιλευς ἐρυθραῖς πεση-x5μαίνετο πογραφαῖς, καὶ α ἐξεφέρετο παρ' εαυτου, τὴν σην καὶ μοίαν δυναμον τοῖς βασιλέως εἶχεν, καὶ τἄλλα - βασιλέως εργα se καὶ αὐτῆ ἐξῆν στρωμασί τε γὰρ ἐφυπνωττε Cβασιλέως, ειποτε στρατευομένι συνέβαινε τοῖς αυτου σκευο--

φοροι μη παρεῖναι, καὶ τῆ βασιλέως κλινη,4 μηδὲ ιβ καὶ

βασιλεῖ, εἰ μη ἐπιτραπείη, ζεστιν αυτος ἀνεκλίνετο κωλυ- τως μοίως τε ἀπόντος καὶ παρόντος βασιλέως, ἐμβάσι τε ἐχρημο - βασιλικαῖς αδεέστερον ἡ ταῖς ἰδίαις, ποτε συνδιανυκτερευσει βασιλεr, καὶ πάντα ἔπραττε βασιλ-ς, ως

m. 1 ad LED. P. συνδιανυκτερεύσει legebatur. quae narrari, es odium e gratiam vel aliud mildquam veritat pra

Posuisse et nunc rem gestam ut gesta est vobis tradidisse. Neque vero semel bisve quaterve, sed saepius Andronicus iunior imperator Cantaeuaenum magnum domesticum toto pectore et omni onat o namentis imperatoriis condecorare, sibique assessorem et collegam cooptare contendit. Quo nimiopere detrectante confirmanteque, quo res eumque caderet, nunauam se obtemperaturum, diu in gravi aegrimonia versatus est et immodieam eius obstinationem in reprenensione posuit.

Exteriore quidem habitu vestituque non eo incedebat, quo imperator postulabat sed actionibus propemodum nihil ab eo disserebat. Nam et rerum tota administratio penes illum erat; et edictis imperatoriis aeque ut ipse imperator minio seu cinnabari subscribebat quaeque ipse Protulasset, perinde accipiebantur, atque si ab ore imperatoris prodiissent et reliqua demum, quaecumque imperator faceret, eadem ipsi licebant. Nam et in eius stragula veste somnum apiebat, si dando in expeditione contigisset ministros supellectilem seu -- Pedunent portantes non adesse et in grabatulo eiusdem quod nec sitio, et quidem imperatori, nisi id e parens deserret, fas erat ipse liberrime, idque eo tam praesente, quam absente, meridiabatur et Camaeuaenus.

426쪽

θείας ἔνεκα τοσαυτα ειρηται μῖν.

Bδους τῶν Περσων κατὰ τῶν προς tio τοῖς ' μαίοις πιμεων πολεων ου ραδιως εχοντι πολέμεν τὴν νῆσον ' μαίοις ἀνα κτῶνθαι, δοξε λυσιτελεῖν εἰρηνικὰς πρὸς Ζαχαρίαν σπονδὰς is ασθαι, ἄστε ιὸν μὲν ἐπὶ δέκα σεσι κατέχεσαι παρ αυ- του καὶ μηδένα βασιλε παρέχειν φορον, νομάζεσθαι δὲ μ νον βασιλέως καὶ σημαίας - των τειχῶν ἀνάγεσθαι βασιλικὰς -τὰ δὲ τὴν δεκαετίαν πάλιν Ῥωμαίοις τὴν νῆσον ἀπο- διμναι. τοιαυτας μὲν βασιλευς τὰς πρώτας σπονδὰς ἐθετο-προς Ζαχαρίαν ἐν τοῖς αυτοῖς δὲ λεσιν αυτος περιεποιει V. 183 ν νῆσον έαν Ἀποποιουμενος τους xίους, καλυκώρου se πολιν τά τε πεπονηκότα ἀνοικοδομῖν, Ἀα ειπου δέοι, τας

si quando simu pemoetassent, mutumia elus Ileentius quam suis utebatur, agebatque imperatorie omnia ut imperator intuens, etiam atque etiam vehementerque laetaretur et gaudium suum nec apud alios tacitum habere posse Ne ista Annam imperatricem latebant: in cuius conspectu eadem saepe 4aeiebat ut imperator ei nonnun-

ruam diceret, Quid tandem soret mali, si quae privatim agis, publice

erent, noscerenturque ab omnibus Ille nihilo minus ut semper renitebatur praesentibus se contentum autumans. Ac de his quidem veritatis testificandae ausa tantum dixisse sussiciat. Io. Non multis ante annis Benedictus Zacharias Genuensis Chium invadens, ea potitus es cum vero seniori Andronico Propter requentes et infestas Persarum in urbes orientales Romanorum incursiones dimelle esset insulam recuperare, paeem eum Zacharia composuit, an ea conditione, ut is Chium retineret per decennium, nec esset tributarius tantum ut insula imperatoris vocaretur et in muris signa eius figerentur eo tempore finito, Romanis restitueretur. Hoc foedus primum eum amaria percussit imperator. Intra

eosdem annos Zacharias, Chiis subaetis, insulam sui iuris fecit: Octyrum oppidum et alia vetustate ruinosa instauravit et sicubi opus erat, muros in ultudinem maiorem eduxit: lassas, item et

427쪽

BISTORIARUM II. 10. 37 I

μενος α ἔμελλε λυσιυλησειν, εἰ κατασται, προ τον πολεμον.

μετα δὲ ταυτα τα δεκαετεῖς - ρεδια ορων ὁ βασιλευς τὴν παραληφιν τῆς Α δια το ωχυρῶσθαι, αλλως τε καἰ κα-5χαριου πρεσβειαν πέμφαντος αἰ βασιλέως δεομένου μὴ περὶ τῆς νησου ἐνοχλεῖν, Λέρας ἔθετο πενταετεῖς ἐπ τοῖς σοις

κα ομοίοις, καὶ μετ' αυτας ἐτέρας πάλιν. καὶ τετελευτρμοτος καχαρίου, τῆς τε ιου καὶ τῆς πανουργιας ι παῖδες καταχεαμέντες κληρονομοι, Ῥυ- διεπαιδαγώγουν βασιλέα, πρίν

τες αυτῆς κυριε εῖνας τῶν σπονδῶν δὲ αυτοῖς τοτε προς

ε οδον ἐδη ουσων. καλο-ος των παρα μοι δυνατῶν μάλααα διαφορώτατος, τῆ μεγάλου δομεστικον οιαν προσέν--25κειωμένος ἐκ πολλῶν ἐτῶν, πατέρες τε γαρ ἐκείνου - μεγάλου δομεστι κου πατράσιν ἐς τω μάλιστα ἐσα γχω καὶ οἰκεῖοι, καὶ αυτος αντε, οἶτος δὴ Ἀαλοθετος πῆ του μεγάλου δομεστίου μ' ἰ τότε προσελθών ιμμοτειχ ἐνδιατρι-

βουση καὶ τήν τε κακουργιαν των - νων ἀπαγγείλας. Ia ραγμενοι ἀπεστέρησάν τε μ καίον τῆς μου την ἄρχὴν

alia adoritavit, quae usui essent, si heu peteretur. Elapso hoe

decennio cum videret imperator, Chium sic munitam haud sine magno labore posse recipi et accessisset praeterea legatio a Zacharia, qua rogabatur, ne sibi propter insulam negotium exhiberet, quinquennium sub iisdem eonditio bus adiecit rursumque aliud quinquennium Zacharia autem mortuo, filii eius ut Chii ita paternae uiditatis haeredes et imperatorem instar puer tractantes, Priusquam anni concessi finirentur, alios paciscebantur: et eum re quidem ipsi insula fruerentur, solo nomine imperatorem esse dominum sinebauti m foedus exibat, cum Calothetus unus de Chii dynasti maximarum opum, cui eum domo magni domestiet vetus et summa erat necessitudo avi enim eius domestici maioribus amicissimi coniunctissimique fuerant, ut et ipse domestico bl igitur calothetus ad mitrem eius per id tempus Didymotielii manentem adiit, Latinorum ei scelus iudicavit, qui Romanos insula spoliassent, quam Per naudem tamdiu occuparent et rem haud contemnendam, neque temere e manibus dimittendam videri, cum in annos singulos entum vi 'out aureorum millia pensite Benevolentiam quoque suam et cou- iunctionem eo uetudinis eum ipsa et eius silio an medium attulit,

428쪽

37 a

A. c. t 3as τήν τε πρὸς αυτὴν - τον-οὐ τελεπταῖων ---1-- - εἰ ειν δονατον βασιλέα στολιν εἰς τὴν πιον βοηθμαι, μιντα μένεια αν συναρα- προς λώνακτησασθαι τὴν νῆσον, τα πρωτα τε δυνάμενον αρα ιοις καὶ πολλους τέρους προσσαιρισαριενον ea τῶν φίλων καὶ τῶν συγγενῶν εἶναιs D καὶ ἄφορμας ου ἀνεπιεῖ του προς Μώρτῖνον ποιήμου τ' τε προ εζομ έδη μαι τὰς σπονδὰς καὶ το βο-λέως ἀπο-ου-ος, ἀκροπολιν ἐμὶ τ πιο ' κατασχεῖν οἰκοδομει. B ἐδειτο τε αυτῆς σκέψασθαι περὶ αυτου προτερον καλῶς, πως μὴ αντιν ἐς κίνδουνοντα πραγματα χωρήσει, βασιλέως - μετατο τῆς προσηκουσης δυνάμεως ἐκεῖ ἐλθοντος περ πλεί-υ μὲν γὰρ ποιεῖσθαι καὶ τὸ Io 'Pωμαίοις προσχωρῆσαι, ἀφέλειαν παρα-- ου τὴν τυχουσα ουδὲν δὲ ἔπων καὶ ε Φωκα τῶν οἰκείων προνοεῖσθαι, eo εἰ μη κατὰ γνώμν αν

τα πραγματα χωρήσει, πανοικεσί διαφθαρησομένου, εἰ κι as δηλον γένοιτο ατίνοις, τι αυτου πράττοντος ἐπεστρατευ

λον προ τ εργο αυτον καὶ καλανς εφασκε καὶ Ἀσαελου-

τως βεβουλευσθαι καὶ 'Pωμαίοις καὶ εαυή. τε δ αυτῆτην πραυν ἀναθείη πρώτη διὰ τὴν ἀρχαίαν οἰκειοτητα καιέ. πρω- τε ED. P. pro ποώτα ia. ac tandem auctor fuit, ut, si posset, Imperator classem s sidiariam in Chium mitteret: ipse vero qui per se plurimum opibus et gratia Valeret, multosque alios tum amieos, tum cognatos ad societatem aggregaturus esset, ad insulam Vindicandam vires suas coniungeret. Praeclaram autem occasionem heu contra Martinum fore, tum quod foederis tempus iam exspiraret tum quod imperatore inscio amem ad Chium vi subiugandam exstruere Orabat tamen iliam, nego tium prius perpenderet diligenter, ne ipse aput et fortunas suas in periculum adduceret, si imperator eum copiis non iustis eo adnavigare Sibi quidem nihil esse optatius, quam chium quoq te non mediocriter metuosam sub Romanorum ditionem succedere nihilominus se sibi ac propinquis suis prospicere. Si namque res se sevenirent, eum tota stirpe vita et facultatibus exutum iri nempe Latinis resciscentibus, eius impulsu imperatorem cum hostili classe advenisse. Ideo porro se Ipsi ante omnes mentem suam aperire, Lod imperator per omnia ex eius iudicio arbitrioque acturus sitiae matri magni domestici clam de Chio Calotheius; quae sumulos ei maiores subiecit honumque et utile tum Romanis tum sibimet

quoque consilium dedisse affirmavit Et quia ad se primum pro

429쪽

HISTORIARUM II. 10. 3 3

τὴν υνοια εν - νων ἐκ παλωον προς αδτὴν - τὸν A. αι asvἱον αυτο καὶ διαπραζεται πως αριστα αντλ εα Ἀείνη μὲν ουν τοιαυτα εἶπε πέρι νασα δε ἐκ Βυζαντίου βασιλέα καὶ τον υἱον εἰς ιδυμότειχον ἐκάλει, - ἀναγκοώων πέρι 5διαλεξομένη. - δ' ενθυς, τῶν ἄλλων ἀμελήσαντες, ειχοντο οδου γενομενοι δὲ ἐν ιδυμοτείχου, ἐπεὶ ἐπωθοντο περ ἄν I καλοῖντο, ἡδέως τε ἐδίζαντο τους λογους καὶ ἐδοκει δεῖν V. Mώς περὶ ἀναγκαίου της Σιον παρασκετ' σθαι τα προ τον πολεμον προθυμως. τόν τε Καλοθετα ἰδι μετακαλεσαμε--1ονοι, ἱκάτερος αυτῶν λογοι τε ἐπέρρωσαν προς το ἔργον ἐπανακροῖς αὐδωροις φιλοφρονησάμενοι ἀδιεος ὲαυτων, ἐτι δὲ καὶ ἐπαγγειλάμενοι αυτον τε καὶ γένος ευ ποιήσειν, ἀμεμφαν προς xιον, ως- ῶν δέομο παρασκευασοεμνον προς το μαίνοις, ἡνδέη, πιασθαι. αυτοὶ δὲ εἰς Βυζάντιον ἐπαναστρι μαντες, 15τριήρεις τε ἐναυπηγουντο, καὶ ταλλα παρεσκευάζοντο ς πλευσουριενοι ἐς χιον. σκεπτομένοις δὲ Ουτοι μιν ἐνσται του πολέμιον ευπρόσωπον ἀρχὴν λαβεῖν, o μέγας μειωτικος συν-P-- βουλευε τας μεν τριήρεις ναυππεῖσθαι καὶ τά -λα ἀν δέονται παρασκευάζεσθαι καὶ ναυτικον συλλέγειν, or ἐπιβωοντω, και

aoοπλιτας ἐπε δὲ α τε σπονδαὶ τψ Μαρτινι ἐν ἐαοδι εἰσὶν ξδ', καλακραν, βασιλέως μὴ ἐπιτριφαντος, οἰκοδο μνω τῆ

καταδουλώσασθαι τὴν νῆσον, προσταγμα προς ἐκεῖνον αντο. nua φθῆναι, ἄμα μὲν αὐτον αἰτιωμένου eo την ἄκραν, αντον μὴ συνειδοτος, οἰκοδομοιη, κελευσντος τε το οἰκοδομεῖν ἐμ

cessisset, reserendum putavisset, se rem optime confecturam. Haec tua. Inde imperatorem et filium Danti Didymotielium, ut de necessariis quibusdam cum ipsis actura, accersitu qui illico in viam se dederunt. Audita causa, ob quam essent voeati, laetitiam ceperunt bellumque pro Chio, ut rem praecipui momenti, prompte comparandum decreverunti Accitum quove Calothetum . uterque verbis efficacibus confirmarunt et pro dignitate munerarunt: uatisque promissis, se ipsi et generi eius benefacturos, Chium dimiserunt, ut quibus opus foret ad Latinos in tempore adoriundos prae- Pararet; ipsi Byzantium reversi, triremes fabricandas locarunt et eetera, tamquam chium navigaturi, curaverunti Dum vero circumspicerent et honestum aliquod belli prinespium quaererent, magnus domesticus, triremes et arma necessaria conficiencia, copiamque navalem et gravia armaturae militem, qui conscenderet, olligendum suadebat. Et quoniam foederis eum Martino terminus adesset, ipse que inconsulto imperatore arcem ad insulam servitute opprimendam aedisicaret, mandatum illi mittendum, quo tum de saeto incusare-

430쪽

A c. i3as καὶ περωτέρω μὴ προβαίνειν ἄμα δὲ καὶ τὰς μονας εἶς εὶ βουλοιτο ὁτέρας θέσθαι, τῶν Ουσῶν ἐδη φκ-σων, εἰς θ -

νζαντιον ἐλθεῖν καν μὲν παυσηταί τε οἰκοδομεῖν καὶ γενομε- νος ἐν Βυζαντι ιν περνετέρων δέοιτο σπονδων, ' τι - ο

σκεφαμένοις βέλτιον ποιεῖν. ἡ γὰρ μηκέτι A m remis

αρροι δίκαιον Αν, ἀλλ' ἔτερον τροπον εὐποιεῖν, την νῆσον δε τελεῖν πο 'Pωμαίους' Ἀπονδὰς - κατὰ τὰς προτέρας, ἀλλ' ἐφ' οἷς αν αυτοῖς βέλτιον δω οίη τίθεσθαι, ἄστ α θις Μαρτῖνον αδ αρχειν ἐπὶ χρονον τινὰ χπαν. ἐὰν ἡ μήτε παύηται οἰκοδομῶν, σπονδων τε μὴ δέοιτο ἐτέρων, ἀςio ξει, βεβαίως τῆς νήσου ἐχομένης, τοτε παρεσκευασμένων των τριήρεων οὐσῶν, τὴν ταχίσWν ἐπιπλώω πέμπειν δκαὶ ἔτερα γράμματα χιοις, κελευοντα καὶ αυτοῖς ἀποσχέσθαι του οἰκοδομῖν, ως ἡ πανοιτο καὶ κων, - εχων

τοὐς συναιρηκώνους, ἡ εἰ βιάζοιτο καὶ ἄκοντας, κἄλλον ἐκ-- is λεμωθεῖεν προς α,τον. υτω βουλευσαμένοις ἐδοκει δεῖν τά τε γραμματα εἰς χιον πέμπειν, καἰ τριήρεις τάς τε υσας μισκευάζειν καὶ τέρας ἐπιναυπηγεῖν τὰ μὲν ου παμματα βασιλέως ἀφιημένα προς Μαρτῖνον, πλέον ηοσαν --δὲν, ἀλλ' ἀναγνους, μῶλλο εργο ειχετο καὶ πασαν ἐπεδείκνυτο σπουδον, στε την ἀκροπολιν ἀπαρτίσαι δν ἄν δέοιτο την βασιλέως φθάσας εφοδον ηδ' ἄρ πώ-ευε καὶ αντος.

I mπενέτο δ ο Μαρτίνου ἀδελφὸς ἐν διαφορῆ προς ἐκεῖνον

tu et exstruetione desistere iuberetur tum, si foedus novum cuperet, priore iam exacto Byzantium venire moneretur. Si aedifieare cessavit, et Byzantium prosectus, pacta nova rogaverit, quod re considerata melius censebitur, se facturos. Etenim aut iustum esse, non patimarunum Chio imperare sed alio modo de illo mereri insulamque Romanis parere aut foedus non in eas conditiones, in quas a tea, sed quibus ipsis libuerit, ineundum nempe , ut Martinus rursum ad tempus certum praesit et si neque aedificare destiterit, neque foedera nova quaesierit, ac si iam firma sit ei insulae possessio, tum instructis triremibus primo quoque tempore illuc contendendum; mittendasque insuper litteras, quae Chlos in aedificando pergere vetent ut hac ratione aut invitus desinat, ab operis desertus aut si etiam nolentes coegerit, sibi infensiores reddat Itaque eonsilium e-periant, ut chiis scriberent, et paratas triremes armarent novasque adderenti Ac epistola quidem Martino reddita, mistra fuit ea siquidem lecta, operi magis institit, summa ope enitens, ut arx absolveretur , et ut quibus esset opus, iis adventum imperatoris, quem iam auspicione et ipse iraecipiebat , anteverteret. Benedietus

porro eum Martino fratre litigans de sex aureorum diiuibus, quae

라틴어 텍스트