장음표시 사용
431쪽
7 ως προ--τα- παπρινον κληρον ἐκ- ος βασιλέα τήν ἀδικίαν ἐγκαλ- λαδελφ καὶ τυχεῖν δεδμενος ἐπικουρίας.
ῶν ἰσων λθεν ἐλασσους εἰς ας δυο μοίρας διήρεις καὶ τρι--V. 185ro νεις, ἐξων ἐσαν ἱππαγωγοὶ ἐκπλαγουσαι τρωκοσίαν tanis Bois λοιπα δὲ μονήρεις ἐσαν. ἐπεὶ δὲ παρεσκευασμένα ἐσαν,
πιν τε Ἀπον ἐσεκομιζον καὶ τα uo ἐπιτήδεια ἐν τε αρι--λα πολλὴ τοῖς τριηραρχαις, χαστον φιλονεικονντος πολυτ λείρ κώ- λαμπροοπι παρασκευῆς τους ἄλλους περβαλέσθαι asκαντα τε ἄλλα χρτυοντο προς το μεγαλοπρεπέστερον καὶ τω πληρωματα ἐκοσμουν ἰδίοις is ασήμοις - τε πλοις καὶ
ἀσπίσιν. ησαν γαρ - των τυχοντων, ἀλλα τῶν τε εὐγενων c
ἀλλα καὶ Mam φλος πολυς ἐπεὶ δὲ παντα ἡδ' ἐπεποριστοκα οὐδεν ἐνέδει λι ἄρωντες ἐκ Βυζαντίου πλεον - πιον.
γνώριν δὲ εἶχεν ὁ βασιλευς ως εν ὁ α τῖνος - ἐπίπλουν
πυθεμενος, πρω εἰς τὴν γαν καταραι, ἀφίκητοι προς--mbi in annos Ingeso hereditario iure de publies vectigalibus de-hebantur, quibusque ab eodem fraudatus erat, ad imperatorem se eo tulit, fratris iniquitatem accusana et auxilium agitans quin etiam titteras exhibens, quihus magna illius iniustitia improbitasque eoase Lebatur. Imperator et se, ubi eo venisset, Melus vindicaturum, et enedictum pecuniam interversam recepturum Promisitiar. Itaque lassis entum et quinque navium comparabatur, equibus paulo pauciores erant duo in generum, biremes et triremes videlicet, et ex his hippagogi et , in iis qui trecenti, reliquae uniremes. His paratis , equitatum et cibaria imposui Tum non Ievis ontentio trierarinis incidit, dum quilibet ceteros sumptuoso VParatu onerare nititur, et eum alia magnifice instruit, tum classi morum arma et clypeos sui insignibus exomat nec enim de infima plebe, sed viri nobiles et admodum opiosi erant. Navigabant Porro eum imperatore non modo gravis et levis armaturae multi, Verumetiam de proceribus non pauci, et praeter equites multitudo item non spemenda. Omnibus rite paratis, Byzantio Vela in altum
dantes, ursum in Chium dirigunt. Statuerat vero imperator, ut si Martinus, adventi classis audito, priusquam in insulam descendere
432쪽
να οπλοις χρῆσθα , --ον δὲ εἶναι τὴν ζημίαν τήν χρωμέω
αυτος δὲ τάς τε τυλας τῆς πολεως ἀσφαλισάμνος αὐτὰ M ao καταστήσας fit αυτ αριστα ἐδοκει ἔχειν, αμα κτακοσίοις εῖχε, φραξάμενοι ἀνῆλθον εἰς τὰ τείχη ς δενι--μενοι - εντα βασιλέα. ξδη γὰρ ἀνθίσταντο ἀναφανδον, καὶ ουδὲ σν -
μαίας τὰς βασιλικὰ οίωσαν ἀνανασειν ἐπὶ τὰ τείχη, σπερφεθος, ἀλλἀ τὰς Μαρτίνου μονας, ως βεβαίως ἐδη τῆς seas
νοι δὲ ἐσαν, δετι σομενοι αὐτοῖς, λαιδὰν ὁ βασιλευς ἐς τειχοριαχίαν καταστα, χαρτῖνος μιν ων ἔτι τοῖς ὀκτακοσίοις πεποιθως, ἀντικατέσπι προς τὴν μάχνν βασιλευς δ 4- νηστ ιος προσέσχεν, Ἀποβασίν τε ἀπομῖτο τῆς γῆς εο ς
κρατιον, και τὴν ειπον ἐξάγων παρεσκευαζετο προς την τε -
s. οὐδ' οὐκ vitiose pro, roii Iegebatur.
tur Pro ea rogatum Veniret, reliquum areis aedifieare et pro seminritate in futurum praesidium illi imponere Martino restituenti Benedicto ceterorum annorum quam ei detraxerat peeuniam, reliqua. Insulae praefecturam committere. ut tamen non solum nihil eorum fecit, quae debuit sed ubi appropinquare classem intellexit tem triremes suas, easque aeuas in mare demersit, Romanisque insulam habitantibus, mortis poena proposita, armis interdixit urbis ortas communit et cetera quam visum eat optime constituit, octinge tosque armatos quos habebat, in muris ad imperatoris impetum repellendum collocavit iam enim non dubie rebellabatur, ne signa imperatoria in moenibus pro eonsuetudine, sed Martini dumtaxat figebantur: quasi insula ab eo orto iam acquisita et maneupio obtenta esset Calothetus cum suis Latinorum metu eorripere arma ultro non audebat: sed ad operam praestandam, ubi imperator oppugnare urbem coepisset, parati eranti Martinus oetingentia illis confisus, se defendere institueba Imperator ad litu appulsus, et exscensione saeta terra statim potitus, producto equitatu ad OPP gnationem accingebatur. Benedietus Martini germanus eastellum
iactu lapidis ab oppido dissitum tenens, venit, illudque imperatori
433쪽
φον κατηγορων ως καὶ ἀνοντα καὶ δμα πράττειν ἐγνω- 5τος του μὲν, εἰ προς τοσαυτον δυναμιν ἀντισχησειν εἰ vitanum μὴ αὐτο δ Βης ὁρμαώμενος παρασκευῆς D-αν δὲ κατωνωσκεν αυτου εἰ πολλὰ προς βασιλέως μεργετηλῖς, πιον διενοήθη dis ἀποστερῆσαι βασιλευς μιν ων εἰς τομούριον εἰσῆλει, μενέτον τῆς εἰς αὐτον εὐνοίας μαινέσας, a tabuia μικρον ζελλὸν διεκοσμει τὴν στρατιὰν eo ἐς τειροχομαχίαν. -αρτῖνος δὲ προς τε την βασιλέως στρατιὰν ἡδο--- να ἀξιομακον ορῶν, - - των Ιων ἐπικουρίαν --δεμίαν προσδοκῶν διὰ το - ἡσσον αὐτου ἀφεστηκέναι sic γνώμαις ἡ καν οσον δνοι μαν βασιλε ἡπωnτευκέναι - 15λως τε καὶ πιενέτου προσχωρήσαντος καὶ το φρονειαν παρω- δοντος, -- ελαττον ηδυνατο ἀποτειχισμου οντιο -7σίον
μοδομημένον, σφοδρως τε ἐθοροβεῖτο καὶ τὰς σωζουσα ἀπ γίνωσκεν ἐλπίδας. τε δὲ τά τε σημεῖα ἔδη ἔρετο και et πιν μάχης ο ' μααι, πρεσβείαν πέμηνας ὁ Μ τῖνος, ἐδε--βασιλέως συγγνώριος τυχεῖν καὶ προς συμβάσεις χωρῆσαι εις ει δοκῆ βασιλεῖ. βασιλευς δὲ ἀπεωσαιτο τε την πρεσβείαν καιοδ εφασκε δαν, τῆς στρατῶς προς τὴν μάχην παροπε- μένης, διαλέγεσθαι περὶ συμβάσεων πρότερον γὰρ αὐτῆ se πρὶν ἐνθάδε ἀμειν συγγνωμν' - αλὼν καὶ σπονδὰς τί Dis σθ- Φρονικὰς, νυν δ οπως ἄν αοτιν μή -μῖν με in
tradit, et fratrem viciniustum ae stolidum aeeusat si quidei appa Tatu multo insertor, tantis copiis resistere se posse Peravisset et pluribus ab imperatore eneficiis obligatus, Chio ipsum spoliare meditatus esse Imperator ea stellum ingreditur, Benedictum do omet mmmendat pauloque post exereitum ad oppugnandam urbem ordinat ac disponiti Martinus iam se illi imparem aspiciens et nurulum a Chiis subsidium exspeetans, quod eorum animos non minua se aversos, quam n imperatorem conversos eonleetabat, eum etiam Benedictus, deditione eastelli facta, quod quidem muro valido cinctum et firmatum urbique vieinum, aeque resistere poterat, eiu sdei potestatique se permisisset, medullitus eonturbatus, de spe, qua e adhue eonsolabatur, decidi Cum Romani iam signa Vellerent Pugnamque ordirentur, missis legatis Martinus veniam precari et Paetis, quae vellet imperator, se staturum promittere. Ille legatos repudiare ac dicere, stante iam in meinctu milite, importunum e.. de pactis agere integrum ei fuisse, ante mam huc iretur, et Veniam rogare et de pace seeum eonvenire. Nunc facere se quod iuberet; quando ipse sua fretus potentia, eontra te arma cor
434쪽
A. c. 33as σφετέρα πεποιθας δυναμε ἔπλα αυτ αντῆρε mmam μῶν ον τοιαλα εἰπερ αρτῖνος δὲ μη πασαν ἐλπίδα περιηργμένος -ηρίας, δείσας μὴ καὶ το ζν ἀφαιρε η, αντον ἐνεχειρισε - καὶ τὴν στρατων, τῆς πολεως ἐξελθών.
xδει δὲ αντον ρωκας ἡδη προς αἰχμxλώτου τυχην κατα-sσταντα, ωρμησαν ἡ ἐπὶ τον βασιλέως ἀποκτενουντες. ὁ μι- νας ὁ δομιστικος ἀπειλήσας αντους τὰ δεινοrατα διαθήσειν,ει τι νεωτερίζοιεν περ αντον, ἀπαθῆ μηρησε κακών. βασιλευς δὲ αὐτον noua καταμεμηνάριενος τῆς ἀβουλίας, μως - διέθηκεν αυτον κακῶς, ἀλλὰ τὴν μὲν γυναι- αὐτου ἐκ roλευσε κα παῖδας, δει δὲ καὶ ραπαινίδας ἔσω μαν, αὐτὰς P. 232μis ἐπιφοροίσασαι - ἀνυσαι δυνατον ἐκ τῶν ἐκείνἐν προ- οντων χρημάτων τε κώ αλάων ἐπίπλων καὶ σκευων πολυτ λαν, οὐ δὲ δουλους στρωμαπά τε καὶ τάπιττας αρω και ἄλλα οσα ἐπατήδεια προς το καθευδειν τῆς κτος, καὶ ἐξεώrs θοντας Ιου πορευεσθαι ποι ἄν μή -ρτῖνον δὲ ἐκέλευσεν ειρχθῆναι - τουτο μεν τουτον ἐπράχθη τον τροπον, καὶ σχωον οσα αρ γε ἐσαν αἱ αραπαινίδες αμα γυναι- ἐπεφορτίσαντο ' οὐ συνοκτας ει αττρώκτακοσίους συγγνωμης τε ίωσεν ο βασιλεος, ἀδικησας μηδὲν, καὶ προυλμεν-αψεσιν αντοῖς τοιαυτην, στε τοῖς τε βουλομένοις - οντα
Βλαβοντας ἐξεῖνοι ἀναχωρεῖν, τοῖς τε μένειν ἐθέλουσι μηδένα
ἐνοχλεῖν, ἀλλὰ τὸν μισθοφορὰν λαμβάνοντας, δουλευειν βασιλεr. ὀλίγοι μὲν ον ἐκείνων ἀπῆραν ἐκ τῆς Au, o λοιπά δὲ, οι μὲν μειναν ἐν se αδλ μισθοφορουντες ιι δὲ τοι
non dubitasset Martinus omni iam spe deperdita umens ne insuper
morti dederetur, urbe egressus, seque exercitumque suum imm-tor transdidit Chii hominem nunc ad aptivi fortunam redaetum mentes, insurgere, ut eum ante oculo imperatoris mactarent. A magnus domesticus se pessimis modis illos accepturum omminatus,
si quid ei nocuissent, vivum incolumemque servavi Imperator de amentia obiurgatum, nulli supplicio subiecit sed uxorem, ubero. et famulas quotquot erant onere iussit quantum ferre possent . illius rebus pretiosaque supellectile famulos autem toralia, tapete. a reliqua omnia ad nocturnam quietem requisita, et cluo ex. --tes ire, quo voluntas duceret, Martinum autem in vincula duci. Et haec quidem hoc modo patrata sunt ac serme omnia quae Martinua habebat, ministrae et uxor in humeros sublata extulerunti octingentos autem illos, qui eidem militabant, venia et impunitate di gnatus est tali optione data, ut qui vellent, cum re familiari sua libere insula demigrarent: qui manere mauent, iis nemo esset molestus, et imperatoris militiam mercede tolerarent Paucis Chium deaerentibus, ceteri omnem aut ibidem aera merere perrexerunt:
435쪽
βασιλέως σννηριθμεθησαν οἰκ-ις. go μὸν δε ολως αυ- A. c. rsas θις θονεν πο 'Pωμαίοις βασιλευς ει απενειον τε δίκαιον ἔκρινεν ἀμειβεσθαι τῆς ευνοια καὶ τῆς προθυμια τῆς εἰς αυτον, καὶ τῶν xων του δυνατους καὶ τον δῆμον εἰ Θαρ καὶ μηδὲν, τον προς Μαρτῖνο πολεμον εἰσηνεγκαν
αυτοὶ, αλλα ταῖς γνώμαις οντως ἐσαν παρεσκευασμένοι, ως
ἡ δέη, πασαν μιδειξομενοι σπουδὴν καὶ προθυμίαν πυCβασιλέως. διὸ καὶ Καλόθετον μὲν καὶ γένος τά τε ει ιμ-
a μείνετο καὶ δωρεαῖς τον - μον δὲ τῶν δημοσίων Ἐνῆκεν
εἰσφορῶν, οσαι μάλιστα τίεζον. ιν. -πενειον δὲ μετακαλεσάμενος το Μαρτίνου αδελ-Dφον ἀνεμίμνησκέ σε - προς Βυζάντιον ἐλθων του ἀδελφ-15κατηγορει, - ἀποστεροίη μὲν τῶν ζακισχιλίων χρυσίων, προσῆκεν αυτ γ ἀπο τῶν δημοσίων προσοδων τῆς μου λαμβάνειν, αὐτος δὲ τὴν νῆσον σφετεριις4μενος ἀποστεροίη τἀπατρινον κλήρου, καὶ ως ἐδεῖτο τῆς δυνατῆς τυχεαν ἐπικουρίας ἄν τε αυτος ἐπmείλατο ιός - ἡδη γενομενος δε ι ν τῆς P. 233αοτε εἰς αὐτον - τον ἀδελφὸν ἀδικίας εἰσπραξεται Μαρτῖνον δίκας ἀνυο νυν καλῶς καὶ ἡ προσηκεν ἀποβάντων αἰΜαρτινοο so kζεληλαμμου, δίκαιον ἡγεῖσθαι εἶναι τάς τε ἐπαγγελίας ἐκπληρουν τὰς εἰς αντον, καὶ τ' ευνοίας ἀμείβεσθαι ῆς προς ἐλθοντα Βεδείωτο, το φρουριον παραδονς οδaut in ministros Ius domesticos relati sun Hae ratione Chius In Romanoriim ius mancipiumque redit Imperator deinde et Bene dicto pro navata benevolentia ae prompta voluntate, et Chiorem Principibus populoque gratiam rependi aequum iudicavit. Qui quam
quam ad bellum contra Martinum nihil contulissent, tamen is erat eorum sensus atque animus, ut necessitate flagitante, omnem operam ad imperatorem strenue adiuvandum couaturi suerint. Quare et
Calothetum et genus eius tum iis, quae apud Didymoticbum de
Chio clandestino secum disserenti promiserat, tum aliis praeterea Pluribus remuneratus est atque alios donis et honoribus auxit; po-Pulum ero tributorum onere, quo gravissime premebatur, levavit 32. Accersitum quoque Benedictum artini fratrem accusationis admonet, quam ei Dantium veniens intenderat de sex aureommmillibus, quae pro paterna sorte de publicis Chii reditibus capere. debuisset, ab illo autem, qui insulam sibi vindicasset, privatus fuisset. Et quo pacto auxilium, si quod posset, afferri petivisset; quae ipse Promisisset, quam severe nimirum in Chium elatus et sibi et illi iniuriam illatam ultum lare quod quoniam eliciter atque ut par era evenerit et Martinus insula exaeuis sit, consent
436쪽
κομίζειν, αντον δε τὰ ἐπίλοιπα καρπου - ἄδηλον δὲ ον ἀνθρωπιν παντὶ onora ἀπροσδοκχ ο ειε - τέλος τῆς ζανής, δίκαιον ἄμα καὶ λυσωλὰς Θεω ι εἰναι, τὴν ἀκροπολιν, επρος ααρτίνου μοδο -- ἐπασκευασθεῖσαν ἀν δέοιτο, φρου-loes κατασχεθῆναι παρ αντον, ως ει τε περὶ αὐτου, οἷα τὰ ἀνθρώπινα, συμβαδε καὶ γένοιτο ἐξ ἀνθρωπαν, μὴ τὰν χιον Ῥωμαίους ἀποστερνῶμαι, πολλους χουσαν - πορέα - μονον, Lia καὶ ἐγγυθεν ἐπιβουλους και μάλιστα τοὐς ἐκ Λωλον Σπιταμότας αυτ προ μενέτω διεζισντος βασι-xse λέως και μαρας - ας χάριν μεγαληρον κατατιθεμένου, ἁμὸν ἄλλοι πάντες --χ ταντο ν περὶ τὰς περγεσιας του βασιλέως φιλοτιμίαν, ἔτι πικρῶς ἔνεκα ευνοίας τοσαυτην ἀντι
σπεοὐ του στολου αὐτῆς συνεπομένης ἄλλης στραπῶς πο--λογψάμενος το πλῆθος, Dio ν ἐκ χιου --aεν ἐταρσιως εχπενιτος ἀποφέρεσθαι, και ταλα, ὀλίγα φονδὸν προς - νει τῆς Α πολεμον εἰσενεγκών --μεν ει -δὲν ἄρα ερκει, ἀλλ' ἀδικεῖσθαι ηνει- και ἀποστερεῖσθαι, μὴ ρομ
nemn sibi vi deri promissa persoIvere et castella sponte dedendo de-ctaratam erga se propensionem compensare. Quocirca se illi praefecturam ni deferre. Cumque reditus Insulae centum ac Viginti millium aureorum summam plane conficerent, ad eius procurationem, ad praesidia ususque neeessarios, quantum re perspecta merito requiri putaret, impenderet de reliquo dimidium unum in imperatoria cum inserret altero ipse seueretur. Et quoniam suus quemque dies latet, aequum se et utile arbitrari , arcem a Martino inchoatam e se et a se eum praesidio oecupari inuo, si quid, ut sunt res humanae, sibi acciderit et inter homines esse desierit, Romani chium, eui multi et remoti et vitani praesertimque Delii Hospitalenses insidientur, ne amittanti Haec eum imperator diceret paratoque officio illius ingenti beneficio suo responderet, reliqui omnes eius tam sese vens benefaciendi studium obstupefeebant, quando tam modica tam magni Pensaret, non reputans, neque quantos sumptus in aedificanda Omandaque classe et in classiarios secisset: neque quam grandem pecuniam Benedietus anniversarie reporiaturus esset idque eum parum
aut nihil bello pro Cluo commodasset Sed Benedicto hi atullei
437쪽
υν- ιουμενος. χω καὶ τὴν βαψέως δωρεὰν απερ in aspia δεω ι φάσκων κ τ' ἐπιτροπευειν μου mi ἐφ' οἷς πατὴρ αντιν, μήθ' ο αδελφὸς Μαρτανος καὶ ωμον κατέχειν V. 183 ἀλλ' εἰ μεν αυτ παντα παπι τῆς Moo βασμος παραχ ροι', ID 5 ἔστ' ἰδια αυτ δεχὴν μαι καὶ μηδαμῶς τελεῖν πω Pe μαίους, πολλὴν ἄν ἐδεδε τῆς εὐεργεσίας μιν εἰ δὲ τουτον μολοιτο τον τριπον , μηδεμιας ὁτέρας ευεργεσίας μεμνῆσθαι, ὁ πρὸς μνὴν αὐτό -κ ἐσομένης, ἄλλ' αντον LM a Maeli δε--ν οντα περὶ τῆς νησο πράττειν. Ῥασι--xo ς δὲ - δίκω αἰ- εφασκε απενιτον, νδ Ἀδα τυχεῖν.υρον μὲν ναρ εἰ καὶ τοὐς ιζακισχιλίους ἐλάμβανε χρυσους, ῶν παραμαρτίνου δι-- Φαρον καὶ πολυπραγμονευμ μιν εἰ δὲ Ου τοσαυτα μονον, ἀλλὰ καὶ π λαπλασίω -- των καὶ προσέτι τψν ἀρχὴν χειν ζεστι τῆς νήσου, πῶς 25ἄν ιη δίκαιον ἐνδε τὴν μιν - προσήκοντος νομῆειν; p. 234 si δὲ vita εα-- το παντάπασιν ἄντρ παραχωρῆσαι Avis καὶ του σχηματος - κείσεσθαι ὁ βασιλευς, οδδὲ φιλοτιμίαν καὶ ριπαλο αίαν, ἀλλὰ παραπλήναν καὶ ἀκρισίαν
περιάμνειν εαυτόν. ia γὰρ δει τοσουτον πονον αυτόν τε καὶ 2σPωμαίους ἐπομειναντα καὶ τοι - κατα την παρασκευὴν του στολου χρω- οὐκ αυ- μονον ἐκ των βασιλικων,
ἀλλὰ καὶ ἐκ των ἰδίαν των ἐπιφανῶν πολλὰ ἀναλωκοτων ωστε κρα-αι ιον, πειτα αυτε παραχωρῆσαι ἐς τοσουτον, ἀστε μητε νυν μήθ' ωστερον μὴ μονον μὴ ριετεῖναι Ῥωμιαίοις
hat qui se etiam iniuria amel et suis potiar eensebat, nod maloribus dignus non haberetur. Quare donationem imperatoris reiiciebat profitebaturque, non se iis indigere nee Chium procurare Velle, ne retinere iis conditionibus, quibus aut parens aut frater retinuissent. Si imperator eam totam omnimodis pro pecuuari principatu, a Romanorum imperio prorsus exemptam, sibi cedat, tum demum sui rei benefielo gratiam masn am habiturum. Si nolit, ne ullius beneficii mentionem aetat, audire enim non posse. Verum eum ipse insulae dominus sit, ageret pro arbitratu. Respondit imperator, Benedicti petitionem nec aequam, ne impetrabilem esse oportuisse enim sex aureorum millibus a Martino reeiplendis ontentum, ali ni se non implieare cum vero non tantum modo, sed multo etiam plura et insuper insulae praefecturam consequi liceat, qui tandem munus hoc eius merius Impar iuste videri queat Ad hoc a totam insulam et in maneipio det, id ne sibi quidem laudi ore: neque gloriae cupidum et magnanimum, sed vaesanum et nulliuseerebri vasum iri si enim neeesse erat tot laboribus et a se susceptis et a Maiianis atque in classe instruenda non a ae dumtaxat
438쪽
τελέστερον se τὴν πραγμοσυνην καὶ - συχίαν αἰρεῖσθαι, Μαρπνον τε ἐῆν κατέχειν καὶ μὴ παρενοχλεῖν ἐκείνως μὲν γαρ προς τι μὴ κοσιτεσθαι καὶ ταλαιπωρεῖν ἐν στραπείαις, καὶ ταυτα διαποντιοις, καὶ τα ἀναλωθέντα χρήματα hys
κερδαινει καὶ προσέτι γε εἰ μὴ νυν, αλλ' στερον ποτε δώ- ναμιν κτησαμένοις το ' ριαίοις την νῆσον, ἐξῆν ἄν --λεῖσθαι eo αδικουμένοις, καἰ ἡ αυτῆς τῶν ἄδικονντων πα-
πασι τυγχάνειν. ἐλάσσοσι τῶν ἀντι-- γενομένοις Cἀδικαν νομῆεσθαι, μηδὲ πορασπονδεῖν. εἰ δ' ἄσπερ ῶνro
ἀζιας αντος, σοὶ παραχωρήσομεν τῆς νησον, - μόνον ἰυκα ματνε τον τε πο- ἐσόμεθα πεποννιστε καὶ τα χρωματα ἀναλωκοτες, ἀλλ' οὐδ' ἐλπιδα πολει νόμεθα Ῥωμαιοις του ἀνασώσασθαι ἄν ποτε τὴν νῆσον si δοκεῖν ἀδικεδν κάδπαρασπονδεῖν άν τε κρατήσωσιν, ἐάν τε μη δι' ci δὴ πάνταss
er ' αντον μητε δίκαια αντε δυνατὰ αἰτεῖσθαι, μντ αυτον δυνασθαι παρέχεσθαι' Ἀλλ' a re αυτου προτερον ἐκριγη,
δυνατά τε εῖναι καὶ Ῥωμαίοις καὶ αυτ λυσιτελῆ απεν του δὲ πάντων μὲν φάσκοντος ἀκηκοέναι τῶν βασιλέως λογων καὶ προσευηκέναι αυτοῖς, μηδενὶ δὲ πείθεσθαι αυτῶν, ἀλλα- τοῖς ἀρχῆς ἐμμένειν δεδογμένοις, καὶ μηδεμα hu-Dχάριν προσηκουσαν αυτήν - την παντελῆ παραχωρησιν τῆς
saeo suo, sed ab illustribus quo e separatim impensa non dioer facta , ut Chius reciperetur, deinde eam ui relinquere, adeo, ut Romani neque nunc, neque posthae quidquam inde emolumenti Perciperent, imo nec verbo saltem illius domini appellarentur, longe utique melius et conducibilius fuisse, procul negotiis quietem P aequi Martinumque eam retinere perpeti et nihil turbarum excitare. Sic namque et defatigatione ac labore expeditionis huius, et quidem
maritimae, et Praeterea consumptae pecuniae supersederi potuisse. Adde quod, si non hoc tempore, at aliquando Romauis, ut iniuriam Passis, comparato exereitu insulam recuperare licebit; et vel ea potius ius suum obtinere, vel potentia adversariorum auPeratis, neque Perperam egisse, neque foedus violasse existimari Sin, quod tu nunc postulas, insula tibi cessero, praeterquam quod tempus et impensa periit, nulla spes eius unquam recipiendae Romanis relinquetur aut contra fas agere et foedifragos haberi oportebit, sive eam obtinuerint, sive no obtinuerint. His de causis nec tu iusta et quae fieri possunt petis, nec ego possum eoncedere. Quae autem prius a me statuta sunt, ea fieri queunt et eum ex Roman rum, tum etiam ex re tua sun Hic Benedictus, audisse attente omnia, quae dixisset imperator; sed iis nec hilam commoveri Perstareque in prima sententia et ita sentire, nisi tota insula det unulla posse meritis sui digna praemia rependi solent, excipit
439쪽
ν -- τινος βουλενο εμιν νυν ab τοιάδε τινα λογίζεσθαι
παρασταίη, με ρον δὲ στερον τἀναντία ἡ βελτίω ἡ χείρω
σκε πομινε φαίνοιτο ἐκ τῶν πρημάτων διοπερ υδ αυτον 5δικαιον νυν πρωτον τῶν προ αντον ἀκηκοστα λογων, περισκέ- οντως ἀπαγορευειν, ἀλλὰ δέον εἰς δευτέραν καὶ τρίτην μετὰ των φίλων κε νάμενον ἡμέραν, ουτως ἀμειν ἀπαγγέλλοντα - δοξεν. σως γάρ τι τιον δειντων et μετὰ τῶν φίχών καὶ οἰκείων συνδιάσκε νις ευρή- Ἐπιχειρουντος
rora αδλ ἀντιλέγειν τοι μενέτου, τέσχεν ὁ βασιλευς, τῆς
καθέδρας τε ζαναστα καὶ προς -τον εἰπών, ως ου ακου- P. 235σεται πρίν μετὰ των φίλων βουλευσάμενον κειν. πιπινέτος V. ita μὲν - ουτως οικαδε απῆλθεν, ἀνάπλεως ταραχῆς εἰς τρι-την ὁ ἡμέραν με αεμηνάμενος αυτὸν ο βασιλευς, τῶν τε 15προτερον ἀνεμίμνησκεν εἰρημένων καὶ ἔτερ' ἄττα προσετιλι, τήν τε ευμένειαν τὴν προ αννον ενδηλον ποιων καὶ σν' ἔχει σαρ το ε ποιεῖν αυτον mi προ ρειαν συνεβουλευέ τε πείθεσθαι αυτ ῶς λυσιτελουντα βουλευομένε ο δε τῆς
τε ἐξ an ειχετο γνώμης καὶ βασιλει παρηνει μὴ εἰκῆ πο- .-νεῖν, μηδ' ἄλλο τι ναίθειν ἐμιχειρεῖν. ἀλλ' εἰ μὲν αυτῶν τῆς νήσου πασαν παραδοίη την ἀρχὴν, εἰ δε μὴ, ἀλλἀ τον δε-B
τερον των τριηρεων - δέοιτο ἐδεῖτο παρασχεῖν, - αν
εἰς Γαλατῶν ἀφώπται, ἐνθέμενος α οντα. βασιλεῖ δὲ ἐδο-
πει δεινον, εἰ μήπω πασι φανερας τῆς εἰς αντον νεργεσίας
Imperator, de re aliqua deliberantibus iam haec, paulo ore eo
traria tu mentem venire, quae aut meliora, aut deteriora appareant. Quare nee ipsum deeere, primis a se auditis sermonibus, adeo Inconsiderate desperare verum eum, amicis a propinquis biduo triduove ubi consuluerit, tum demum venire et quid probetur exponere sortassis enim ea consultatione, quid facere par sit, inventurum. Benedictum adhuc parantem eontradicere Imperator solio exsurgens cohibuit, testificans, non se ante aures illi daturum, quam communicato eum amicis negotio redieri Sic ille domum perturbatissimus abii Tertia luce vocatum imperator et dictorum admonuit, et alia quaedam adiecit, quibus et animum suum erga Ipsum et quantopere de homine bene mereri euperet, declaravit: hortatusque est, ut sibi utile danti consilium obsecundaret. Ben dacius a Pertinacia non diseedere, imperatoremque monere, ne dum aliud suadere conetur, oleum atque operam perdat: sed si quidem Plenum totius insulae principatum sibi et sin autem, rogare se, triremes quot indigeret daret, quibus facultates suas imponeret GaIa- tamque traiicere Imperator odiosum arbitrari, si, cum de sua in
tuum benesicentia nondum constaret palam, aut ipse veritatem celare
440쪽
μενον - λόγον, τα τε τριηρεις παρέχειν κω τὴν ἔ--5 ἐπιτρέπειν διο καὶ δοις ἐφ ετέραις τριῶν ημέραις περὶ τος πρηματος ἐκέλευε διασκώνων , δίκαιον δὲ εἶναι μὴ C προς τὴν ἐκείνου μικρο νυχίαν απιδεῖν, αλ λα τὴν ἄνω προήκουσαν ἐνδε ασθαι μεγαλων μαν κώ κα-ρίαν ἴσως γαρ ἐν αὐταῖς τῶν δεοντων τι βουλευσασθαι δυνήση. --τοςro δὲ μηδὲν τι προσθεὶς θυμου γέμων, οἴκαδε απιχώρει -
- ἔσχατα ηδικημένος βασιλευς δὲ ἐπὶ τοι γινομένοις δο-
χεραίνων, τῶν παρόντων ἐπυνθανετο Ῥωμαίων, εἰ μὴ τὸν προσηκουσαν εὐεργεσίαν κατατίθεται απενέτιν, μικρα φον-
Dνωσκον αὐτου βελτηρίαν Ἀ μέγας δὲ δομιστικος ,τὴν ἀναλογίαν εἶπεν Aa βασιλευ, καὶ τὴν παρανοιαν τῶν πιπεν - τον Ἀπηματων παντες τε σασι σαφῶς αὐτὸν μοίαν φῆφον φέρουσι περ αδτου δι οὐδὲ πολυπραγμονεῖν ἐξετε γντας χρὴ ὁ τι βουλομενος---οτως θει περ αντιν δε-
vellet aut quidam alii, res transaetae prorsus ignari existimarent,
imperatorem Benedictum Chio expulsum cupere verum causa aliqua in speciem honesta non suppetente, libenter ex Ius verbis oceasa nem arripuisse et triremibus suppeditatis, abitionem illi permi tore. Itaque rursus alio triduo rem deliberationi iussit committere aequum censeus, non ad eius illiberalem animum respicere sed Personae suae convenientem mentis euitatem patientiamque meae erre, sorsitan enim illo spatio quippiam opportunum Posse sta' tuere. Benedictus verbum non amplius addens et ira aestuans, quas intoleranda vexatus iniuria, domum recessit. Imperator facto indignatus, praesentes Romanos percunctatur, num Benedicto meritas gratias non retulerit, qui tamen ad bellum chium tenui aut nullo auxilio fuerit et, numquid non iusta et ad praeseri Ptum rationis ab eo requireret se enim non percipere, quid eius Verba algnifleent. Allis igitur in hominem invehentibus et ut insigniter vecordem eondemnantibus, magnus domestiens ita diaseruit quam a ratione alienum ae delirum sit Benedieti desiderium, omnes PersP erum habent. Ideo quid speetans tam rigidus in eo et praefractus perseveret, non eat curiosius inquirendum. censendum vero suri