Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

71쪽

HISTORIARUM i. a. 25

5δημοσίων πρανσιν ησχολημένον, τῶν δημοσιων ' ἁλῶν τότε τὴν διάεισιν ἐποιεῖτο, αλλως δὲ βαθειας εντα φρενὸς αὐδυνα cμενον καιροι καὶ πραγμασι χρησθαι, προσοικειωσας τῆ βασι λεr, χάριν ἐν τουτε πλειστην τινὰ τω Συργιάννη κατατι---νος, ἐν γαρ αντος - μέγαν δομωτικον περὶ τουτου notia οπαρακεκληκως, ἐν πασιν ευεν ἐπινευοντα καὶ συνευδοκουντατον βασιλέα τοῖς βεβουλευμένοις δὲ καὶ τουτο προσέθηκεν βασιλευς, τι μο μεν ἡμῖν αυτοῖς τὴν ἀσφάλειαν προετοιμάσω, ἔστ' ἔχειν ἀποφυγην τῶν δεινων ἐπεοντων, καὶ τῶν πώνυσυριφερόντων εἶναί μοι δοκεῖ καὶ τῶν ἀναγκαίων διο καὶ τουτσηυρη σπουδάσαι προύργου παντος εἰς πέρας ἰδεῖν ἐλει sum '

λ-χίας δὲ - -ερίας τεὸν ἐλλιπέσθαι, ἀλλ' ἄκρα artas

αυτῆς διακαρτερῶμαι τῆς ἀκμῆς τῶν κινδυνων μένοντας ἐώτων

προτέρων καν μέν τινα σχῶμεν τῆς καρτερίας καρπον του

βασιλέως - μεταβαλοντος αὐτων μελετωμένων καθ ήμων Σοπαυσαμένου, πάντοθεν ἀνέχοι καλως εἰ δ' ουν αλλὰ τουτε γε μῖν περιέσται πάντως το μὴ δοκεῖν υ δειρ καὶ θρα- σνοντι τροπων, μηδὲ πλεο-ευρ γνώμης καὶ suaαπιρ του βασιλέως καὶ πάππου κατεξανίστα- , ἀλλ' ἀδικουμένους και

M. παυσαμένου ED. p. pro παυσαμένων. oriis, non posse mulierum gregem seeum traheste simulans verum a agebat, ut speciosam causam praetexere liceret, si Symianne iterum conVento opus oret. Postquam autem constantinopolin iugressus est. nepotem imperatorem adit consiliumque exponit, Apocauesitum hominem generis quidem non illustris et urbanis unetionibus occupatum tum enim sorte rei salariae praesecturam gerebat alioqui reeonditaetrudentiae, scientem uti soro negotiaque gerere, regi commendat, e- ementer in eo Symianni gratificans saepius nam ea de re magnum domesticum rogaverat. Nepos assensu eonfirma omnia iis autem quae prius fuerant deliberata, adiicit haee. De loe tuto, ad quem maiis urgentibus perfugiant, provideri admodum utile ac neeessarium esse. Idcire dandam diligenter operam, ut id ante omnia pedi tectum conspiciatur. A magnitudine animi et onstantia non dise dendum, sed usque ad ipsum articulum discriminis in t epto persi alendum. Si patientiae suae fructum aliquem percipiant, sene orsi Mo eonsilia in melius mutante et a meditatis in ipsos sceleribuo mistente, nihil optatius posse fieri Sin minus, hoe altem 'mnino sibi restare, ut ne arrogantia et emeritate, neque avaritia et amor. dominandi ontra avum imperato- inaurreram videantur, ae inau-

72쪽

κω ταντα μὲν βασιλευς ὁ νέος. P. U . O δέ γε πρεσβυτερος - προς τον προνον μίσει τὴν καρδίαν μαλλον οἰδαίνων, ἀγγέλλει διά τινος αυτ τῶν συν--τεκων' ,οώθ προ καιρον τινος αἰτησάμενός με το βασιλικοAαποθέσθαι σχῆμα καὶ εἰς ἰδι-ου τάξιν τελαν. ἐγώ δὲ τοτε μὲν ἀπεκρινάμην - προσῆκε, νον δ' ἐξετάσει τε πραγμα δους καὶ καλῶς νιν ἡγησάμενος περ αἰτεῖς, καὶ βοωλομαι τοὐτοκαὶ σοὶ δῆλον πο- ὁ μέντοι τὴν βασιλείαν διαδεζομενος ἐν τῆ πρώτη σε τιμὴ καὶ ἀγάπη τηρησε καὶ ora παναστῆσεται io a. σου προσιοντος του θρόνου suta γαρ ἔθος βασιλευσιν

κότα eo ἄν καὶ σοὶ το τῆς τιμῆς κἀκείνιν τὸ τῆς βασιλείας δικαιον περιέσωζοιτο ταυτ εδοξε καὶ in ταυτα εἰδώς. προς vi 6 τοιμ' ἀπεκρίνατο ριεν ο νέος Ἀνδρόνικος, μετὰ μικρον ἐροι- is μεν' ν δε ἄξιον ἱστορμαι, θεν κἀκ τίνος αἰτίας εἰς οὐ-

ους προῆχθθη τοὐς λόγους ο βαπιλενς 'O νέος Ἀνδρονικος, ἔν

που κανεικοσι γεγονιο ετη περὶ το Βυζάντιον ἀεὶ διέτριβε μηδαμῆ συγχωρον ιενος περαιτέρω προβαίνειν. οἷα δε σφριγων νεότητι καὶ φυσεως ἐξυτητι το ἀκάθεκτον χων, ἐδυσχέραινεχοριὸν εἰργομενος μακροτέρας τὰς ἀποδημίας ποιεῖσθαι, καὶ ου-Cδὸν αμεινον διέκειτο των κατακεκλεισμένων φρουρω ἐστερ δὲ μως, - του βασιλέως καὶ πάππου προστάγμασι πει - μενος ἀναγκαίως. μως δε αὐτόν τινα παραρινθίαν ἐκ τῶν ἐνόν--riis exagitati et extremis amictati incommodis, praevisum eratium emisere voluisse. Et hactenus quidem imperator nepos.

5. Ceterum aenio odio in nepotem erudeliore concepto, Per senatorem quemdam haec ei nuntiat Memanisse ipsum, quomodo alias abae eontenderit, uti liceret posito ornatu imperatorio privatum vivere: ac tum quidem se, quae decuissent, respondisse : nunc autem Petitione tua examinata aequam eam esse eensere petitaque concedere idque in praesens ei signifieatum velle nihilo minus successorem eius praecipuo ipsum honore et amore dignaturum. Soli quidem Mud decessurum a edenti, quando id privatis praestare imperatores non soleant, quoties tamen accederet, stantem inventurum equa ratione utrique dignitatem et ius suum conservatum tri. oemnimo suo esse fixum idque velle sciret. Respondit Andronicus Pos ea, quae paulo infra adseribemos nunc prius memoraudum est,

unde, quibusve momentis imperator ad hunece nuntium allegandum inductus si Nepos, primo anno supra vicesimum decurso, intra BFzantii fines omne tempus onterebat, nee quoquam ultra inebatur Progredi. Qui iuvenili inflatus spiritu, et naturae acrimonia ess,enatior, longioribus sibi peregrinationibus interdictum indigue serebat r- ii secus erat, quam si ear re ausus teneretur. Nihilo minus

73쪽

em resutuit Gr. 6. Nonne Ieg. φλών ' nee salat se submittens Disperata Laeessehat, intereaque, prout resserebat, solatiola sibi quaerens, aptandis per venatum seria et demdiaiouibus equestribus ita vae at ut prae his studii putaretur neu somnum posse apere. o genus oecupationes aegerrima ferens Quo adoleaeentem asperius eastigat et probris onseindit, non in secreto modo ac sine stibus, sed plurinus etiam proeeribus et propinquis Praesentibus. Adolescens venementissimo dolore angi, qui videret, ante ora omnium sibi tantas imponi contumellas. Prae eeteris vero eum exemelabat, quod audientibus allis ingenium eius perversum his Verbis testinearetur: tale ad uuam rem necessariam reperietur idoneus, ego me dignum deputo, qui vivens lapidibus obmar mortuus resodiar et eomburari Media inter ista seommata tale quid sorte accidi Forte adest die quodam iuventa, senem consueta adoratione impertitums. Eo introeunte per humilem lannam domuncula , ubi avus m eonsuetudine considehat, marmore inerastatos postes hahentem, accidit, ut tiara Remmata, quam in eapue ferebat, ad marmor allideretur. Quo casu mire conturbatus imperator, ne voe leaeque temperans sublato et

intimam euis praeeordia quovis in dirsis laesit, et eonsat clavit mine se

74쪽

si 'Oμως δ' ἱαυτον τῆς πολλῆς in υμ αναλαβων, πνω δε πρεσβείρ χρω-- τι- πρὸς τον πάππον - βασιλέα, μαs μὲν κω τὸν οργὴν ἐκμειλιώμενος τὴν ἐκείνου καὶ πραεπερον

κατα-χρσων, αμα δὲ κω τὴν αἰτίας ἐμον μαθεῖν, δι' ην προς V. i αντον ὁ βασιλευς οντως ἐπι πολ--τοὶ πέμπει δ' τινα των ἐς μετῆν καὶ φιλοποφι γνωρίμων - παρα τῶ απάντων στομασι κείμενα μηφ ο ἐφιλονείκησε μὲν τό γε εἰς αντον roῆκον, τον λυχνον πο τον μοδιον κρυφαι, Ῥυ ἡδυνήθη δὲ, - δε---ου λογον παντως μὴ δυναμένου διαπεσαν, ac

D εἰς τοσουτον ἐλει περιφανείας - φήφιν κων βασιλέως τε

καὶ συνοδον της ἱερας, - δι καὶ συγκλντου πασης, τῶν ἐπικλησιαστικων θρονων τῆς νέας ταυτησὶ μόμης ἄξιος αποδει- i5--α, κυν αντος του λίαν ταπεινεν καὶ ιετρίον του μου an σατο την - αν το τῆς καθέδρας μνος καὶ το μέγεθος υλα

βηλὰ τῆς αρχῆς. ovis δὴ χρησάμερος πρεσβευτῆ, αναφέρει

δἰ αυτον τῆ βασιλε καὶ πάππε τοιαδε' ,Tῶν γεγεννηκοτων παντων προς τους ἐξ αυτων φυσικῆ τινι κεκρατημένων ποργῆ,- εἰ- ἐστι ὁ που καὶ τώ των παιδων ἐλα ματα συσκιαὶ ιν P. II ἐθέλειν αν τις περ του παιδος πολλους τινας διεξέλθη καὶ

ρέχει o ου του παιδος οντος τοιουτου, αλ- πολ- τιλμέτριν λειπομένου et os ἐπαίνων, αυτο δὲ πατωμένον δια τὸν Las

domum conserens, lectulo recumbebat, flebiles effundens gemitus, et auimam ipsam eructans , ut poetice dicam. 6. Porro ut se ex ingenti aegritudine collegit, legationem ad avum decernit, cum ut furorem eius mitiget eumque ad lenitatem o mansuetudinem traducat, tum ut eausam cognoscat, quamobrem ille sibi tam infensus siti Legat igitur Iosephum quendam, Virtute et do-etrina conspicuum, et per omnium ora volitantem Oui quamquam lucernam sub modio abscondere pro virili niteretur, nihil tamen promovebat, quando effatum Domini non potest ullo modo intereidere, sed eo claritudinis pervenerat, ut communibus imperatoris, sacrae Synodi et universi senatus suffragationibus in pontificia huius novae Romae eathedra collocandus enseretur etsi ipse ob modestiam animi moderationemque singularem fastigium et magnitudinem dignitatis religioso declinaret. Itaque hoc interprete usus, imperator avo haec nuntiavit: Quandoquidem parentibus omnibus praecipuum quemdam amorem erga liberos natura ingeneravit, rationi consentaneum est, ut ii errata etiamporumdem obtegere velisa Quod si pater aliquis auum vi mari i

75쪽

HISTORIARUM L . 29

τατα ἐπαρωμένου -- ἐν προς τι τῶν χρησίμων εοφνως ἔχων φανείκην του δει ν θανατον πικρότερον, το - με- am. τινα συμμματα, οἱ λυρον ἐκ του συμπεσόν τος πενο

σιῶν ὴ μεγίστη, εἴ γε ἐν τ- κεκρυμμέντ παρα σου οὐ πατρος

i5. τούτους δὲ Serib τουτους ἀμhonorifice laudaverit, non effuset, quin uelitores filium non esse ta- Iem, sed laudibus multo inseriorem, ipsumque ob naturalem propensi nem deceptum magnopere auspicentur. Contra, si filium vel levi reprehensione perstrinxerit, rursus ex diametro maiore eum reprehenaione dignum esse interpretantur, et adaeque arguun Igitur eum tu pater meus tam valde mihi iras ris, multaque et Varia in me eonvitia et maledicta assiduo iactes quodque omnium durissimum et a quo non solum lingua, sed etiam aures meae abhorrent, eum capiti tuo frequenter malam pestem imprecatus sis, si ego unquam ad nilum operae pretium faciundum habilis viderer quodque Vel ipsa morte amarius est, eum minuta quaedam et fortuita Venta melestes significationes divinique eonsilii indicia existimes, quibus imperio indignus ostendar, quia, quaeso, Romanorum haec aniliens, ' te maria tota improbo- mim facinorum de me seire arbitrabitur Ideo vel modie quaedam ad alios abs te prosum, argumento sint, quam multorum adhue et intolerabilium, etiam tibi patri, eriminum meorum conseius sis, eum te etiam admirante nepotem et multis laudibus plus aequo efferente, illos Praedicationem eam suspectam habere palemoque Metui tribuere verisimile videatur. Hae sunt quae me torquent Vitamque mihi morte Ipsa insuaviorem reddunti Peceasse me, et plagis ac flagris expianda commisisse non ibo inscias, ninnique beneficii loco numerarem si in abdito tua manu, pater, poenas a me repete a verum usque eo lassiar.

76쪽

ομοίως σπερ νυν, καν τοῖς ἐφεξῆς -- αι μέλλει, ἔτερος προβληθvroo σοι βασιλευς, ο ἄν σοι Mis νησιμος καὶ καλός 'Tαυτα δα-ρεσβευσαμένου Τωσὴφ α Ἀνδρονίκου βασιλέως προς - παππον καὶ βασιλέα, - καὶ παρ αυτου συνως τινας ἐγκωμιων λορον του νέου βασιλέως διεξελθοντος καὶ qanto

V. 8 πως καθαψαμένου του βασιλέως, - τραχυτερον ἡ προσηκει προσφερομένον τενδερ, αντε ιν υσε καὶ -τος τοιαυτα oriis ἄλλων παντων πατέρων ἄμα τῆ των notario γε--ει το προς P. 22αυτώ φιχτρον κτωμένων καὶ συναυξανοντων αυξανομένοις, αυτος ουτως ἐφίλησα σε - πρὶν εἰς φῶς προελθεῖν, οἱ καὶis

nou- των διαβεβοημένων ἐπ αρσῆ καὶ εὐπροσεγγίζοντα

βίον ζῶντας μαρτνρας εχειν του Ἀχτρου - γαρ ἐστιν, -κ ἔστιν οδεις, δν - πῶλα πολMαις ἱκέτερσα δερματέρας καὶ συχνας πω σου ει προσωνειν ευχας, ιος μὴ μονον μηδὲν δυσχερὲς απαντῆσαι τῆ σῆ γε--ει, αλλα καὶ τεχθέντα, παντα ais

ιστον καὶ τῶν τοσουτων ευχῶν αξιον αποδειχθῆναι. κοά --

τος διώγω προπετως μιν δια - μη - θαρρεῖν χειήν ἐκ τῆς του βίου διαστροφῆς, Βαραττον δ' οὐν ορια , πολλα πολλαπις votas. Ἀμ-ρεσβευσαμνον eorrexit r. Vulgo διαπρεπεν μενος et

post βασιλέα Punctura . habenas iracundiae, ut quamvis multi adsint, Ita eontumeliose motractes, id est, quod moerorem mihi parit inexedibilem. Si itaque Deus misericordibus oculis delicta mea respieiena, te quoque ad humanitatem et misericordiam mihi, utpote filio, impertiendam inflexerit, nihil a eiderit mihi optabilius. At si in posterum nihilo minus tam aversa a me voluntate naturus es quem probaveria, hune imperatorem pro me designes lice me Iosephus legatus nepotis apud avum exposuiti Postea cum sua sponte iuvenem aritim eouaudasset, Verbisque mittoribus senem mouiter arguisset, qui iusto inesementius se in a Iesee tem gereret, ille vicissim talia reserenda dedit Cum patre reum

omnes, quando coelo frui eo erant liberi, tum primum eos amare Incipiant, quem amorem ipsis crescentibus adaugent, ego te adeo amaVl, etiam antequam natus esses, ut non paucos pectata Virtute a Vitaemnetimonia huius rei testes habeam. Non enim est, non eat, inquam, tuorum uus, quem non saepe impense rogaverim, ardentes et ereri Deo preces sundere, non tantum, ut ne quid sinistri in ortum tuum incideret, Verum etiam ut natu undequaque optimus Votisque tam multis dignus redderere quin ego ipse, temere quidem, fateor, quando propter vitae perversitatem impetrandi fiducia arebam, tamen de

77쪽

δι---- αρισταν εῖν , καὶ μάλιστα προς Υπον τηλικαυτης

feci, ne raro uerimans Deum oravi, ut et naseereris, et natus taliae aderes, qualem ego te ab ipso poposcissem. Quem ergo etiam tum In materet uteri penetralibus lautantem sic egisse dilexi, eum ad hune aetati sorem provectnm odisse et a me repellere, qui tandem potui Raud istuc eum ratione dicitur quod autem in te emendando audiore in obiurgando aculeatior sui, non id potius odii, quam perteetae raritatis et pateruae sollicitudinis indicium putandum est, ut qui studuerim filium meum omnibus orere laudibus, praesertim tam ad tanti imperii culmen ascendentem, in quo vel minima Iabes sapientibus videri maxima queat siquidem omnis honestatis exemplum uni- Versis propositus, ad splendorem virtutum omnium merito expollendus alti ae tam placida et benigna responsione delinitus adolescena, peremtum hominem festive gratias egit. Ac toto biennio insequente a malo

quies et respiratio fuit, avo nepotem amicius intuente, et, si auando ea tulisset, parcius increpante; ut et ipse nepos, quasi tantummodo omm nefactus, id gratum sibi evenire eonfirmare Sed ita antea iselebat, H-Vente imperatoremesinete; verum eo mortuo, cum alias ob causas efferatum gessit animum in iuvenem, tum quod dicti, uiua supra mentionem fecimus, memor esset Milicet ex iniquis eius increpationibus moestior, Per intereuntium ei dixerat Utinam amaritudinem adversus me depon r

78쪽

vras νοις τοὐς λογισμους ἄκολουθον ἐστι, μνῶν λέγουσι μὴν ἀνδρῶσαν ἐν τοῖς τῆς ταραχῆς καιροῖς παραπατέχειν τὴν κνημη - ου γα μη G πρωπτουσιν αἰσθανονται καὶ προς βραχυ, σχολὴ, ανυ μνησοντ- λόγων παρερρυηκότος χρό- οἱ- γε παρά τινος λόγοις ὐπραγ μαψιν ευεργετουμενοι, καὶ εἰς πόλ-Ioχους ἐνιαυτους τὴν μνημην παρακατέχουσι - ευεργετημα-ν. 4μήρου γα ονσης τῆς φυχῆς καὶ καθεστηκυίας καὶ τως εὐεργεσιπις ἐνηὸ μνης, ὁ ἐν χαλκ συμβαινε καλ- λπων καὶ τῶν προον ἐγκολυ-εσθαι τα μνήμας . καὶ αυτος τοιον, Βι βασιλευ, ων μὲν ἐφθεγξα My ἐν οἷς γανακτουν, ἐπιλέλγμαι sπαντελῶς ἀνυ ἡκηκοει ευεργετουμενος παρα σου, λως ἔχωτον μνήμην ἄνθουσαν καὶ νεαραν, - δοκεῖ Ovmo χεις - πρώην κηκοένας καὶ σε ει αντον ἐλογιέομην - σον ἐμάδιακεῖσθω τροπον, καἰῶν - οπιζομενος ἐφθέγξω, την -- χιστην την μνημον ἀποβαλεῖν, ων δ ευηργέτηκας, ἀσφαλῶ οπαρακατέχειν νῶν--ονναντιον απα ορῶ συμβαῖνον. -ος γαρ της εἰρηνης λογονς' βυθι Θηλὶς φέρεσθαι παραδους τοὐς

5. Graeea , quae in s. interpretis hic desiderabantur, integra no- ater habebati M. P. sin minus, alium pro arbitratu imperatorem creato. Itaque nune renuntiari eidem haec iussit Quod aliquando desiderabas, eius nunc faxo compos stas alius enim in locum tuum imperator aseiscetur, qui te summis honestabit honoribus. Tunc quidem Andronicus hoc responsum

dediti

. Qui ira dolore, aut alio quopiam affectu concitantur, neque quid dixerint in illa perturbatione neque quid fecerint, meminisse o-Ienti Cum enim non sentiant Vc ad exiguum tempus, quid agant, multo minus crborum praeteritorum recordari queunti In quo vero seu verbo ac re aliquid onici collatum est, illi vel in multos annos acceptorum memoriam custodiundi Quia namque initia eorum beneque compositus est animus et benescio delectatur, fit, ut cum verba tumhevesaeta illi tamquam in aes insculpta haereant. Ac me sane eorum quae locutus sum, dum stomacho et indignationi serviebam, funditus cepit oblivio quae autem abs te mihi benefaciente audivi, ita vigenti pectore meo, ut ea nec heri quidem ac nudiustertiua, sed hodie primum his auribus hausisse me putem. Te vero perinde assectum resar; quaeque per iram Sprompsis3e8, eorum citissime abiecisae memoriam quae autem beneficia in m collocasses, ea te etiam atque etiam recordari. Nunc uini alia eveniar intelligo. Nam sermones me

79쪽

μων τὴν βασιλειαν αποποιουμενος, τοιαυτ' εἰρήκειν ἡ γαρ ἄν cse πανταπασιν ἐστερνινος φρενων καὶ ἀχαριστίας περ -5λὴ καταλιπών οδεμαν, εἰ α - ο βασιλευς τῶν βασιλευον των καλ- αντος ὁ κυριος και πατὴρ πασαν ευεργεσίαν περο

τεταραγμένης - ς τώς τοιουτον λόγους προνειν, λορος -

δὴ καὶ καταγνωμν ἐμὴν ἀπέβη, κἄὶ πολλῆς ἀπέλαοσα μέχρι D

δευρωτῆς ἐριενειας τῆς πατρικῆς νυν - εἰ μει ἐστι τις ἐγ-λέγξων Mia μέ τινα εἰργασμένον θανάτου, - - 4σομαι asia δικαιως ἀποθανεῖν ε δ αρα τοιαυτ εστι - ἐγ μαπα ες Raa παιδεια δεῖσθαι καὶ μάστιγος πατρικῆς - μι, ἀφησεις, ως κώ αυτος παρα του μεγάλου βασιλέως καὶ - πἄτρος τὴντων πλημμεληματων συγχωρησιν Ιαιτουμενος σημέραν ψώρει τῶν ζεστι σοι διωας λαμβάνειν τῶν πλημμελη-- ἀυ ας, τοὐς τοιουτους ἐπαχλῶς - παντος βαρυτέρους φορτίον --κρὰν ἡμῶν ἀπελαυνο- λογους. Πιαυτα ai Ἀνδρονίκου τἀνέ- ἀποκριναμένου τε πάππιν αυτος μιν προς ' ἀπολονιαν

ἀντεῖπεν ουδιν, βαρεῖυν δ' ἐν τῆ σιγῆ κοά ταῖς ἐθεσι τὸν οργὸν

εω τους eoru M. P. sed id infra P. 232, c. de pace Lethaeis aquis permittens, quae immodie dolore sumesalus

effuderam, ea nunc in medium adducis. Quae ego audiens , dicere me memini verumtamen non quod imperium ut quippiam turpitudinis Plenum repudiarem, illa dixi. Prosecto enim nullam partem mentis possiderem , nec esset quidquam me ingratius, si, quae Deus en regum et tu ipse dominus ae parens meus ultra omnem beneficentiae modum donaviatis, ea insipienter ac temere tamquam inutilia reiicerem.

Quid igitur animi dolentis et conturbati confidentisque aegritudine et amaritie resertam nati vocem patem viscera ad sympathiam emollituram, illa fuit oratio idque actum ut Volui. Nam hucusque patria mihi abs te benevolentia tributa es Nunc si quis est, qui me capitalia designasse convincet, meritae mortis supplicium non deprecabor. Quod si talia sunt erimina mea, ut paterna lumtaxat castigatione verberibusque expianda videantur, eorum partim mihi gratiam saetes eum ipse quoque a magno imperatore, qui nos aequaliter omnes adoptavit. Peeeatorum tuorum veniam preceris quotidie. At cetera digna poena vindices licet, modo molestas hase omnique onere intolerabiliores V ea procul a me abstineas. Hac defensione explicata, avus eam neo Verbo resellit silentio vero ipso et gestibus contra nepotem ira ae aruare Visus est ceterum magnus domesticus e Thracia reversus, audi Canta genua s

80쪽

viso κης ἐλων με επυλτο - συμβαντα παρα βασιλέως του νέον, I πολλα υμάσας τῶν τῆς ανθρωπινης φυσεως κατορχουμένων κακῶν, καὶ τὴν ἀδικιαν καταμεμ νάμενος o καὶ κατ' αυτῆς τῆς φυσεως πλίζουσαν τους λοντα αυτῆ καθάπαξ' ,κράτιστε5βασιλεF εφη το μὲν κακον κατάδηλον αυτοθεν, ἐστι τῶν

ανηκέστων - δὲ προς σέ μου πίστιν καὶ δολου παντὸς ἀμιγῆ γλίαν, κα ο παρελθων μὲν χρόνος βεβαιώσασθαι ἱκανος, λικι μιν καὶ τοῖς σώμασιν μει συναυξανομένην ἀποδε α τροπον τινά διοπε ουδὲ λογων δεῖν προς ἀλλήλους φιας rou-io

εαι, αντλτον τερον κατέρους οἰκειουριένους κα ὁ μέλλων δὲ - ελαττον δείζει, φίλων πιστοτάτων δεησομενος eo ορῶ.c εἰ sum συνχώρων σε κακοηθεία χρώμενον καὶ αυ δεια προς

βασιλέα τον πάππον, τῆς αρχῆς ἐκεῖνον μὲν ἀποστερεῖν, σεαυτ Ἀε κόνιν περιποιεῖσθαι βουλεσθαι, Ἀλισθι, καίτοι λίαν is

φιλων, οὐκ αν ουτως ἀτοπου πρά ξεως εἱλομην σοι κοινωνεῖν.

εἰ δ' ἐξ υδεμιῶς αἰτίας τοιαυθ' Ἀρω φυομενα κακὰ κατὰ σου, ωστ' εἰ μὰ θεὸς ἄνωθεν αυτὰ διαλυσει, ουδὲ πάνυ πορ- ἐω προσδοκίας εἰς vi νος αρθῆναι βαθυ, κων αυτὸς ἐπιδώδουμ ord κινδυνοι: τοῖς πὲρ σου - χρηματα μονον καὶ

πιῆσιν καὶ οἰκέτας καὶ φίλους, ἀλλ' ἔδη καὶ αυτὸν ἐμε, στεγυε- ,τι βουλήση χρῆσθαι. Ita τουτοις του βασιλέως δομε--στίκεν - μεγάλε πολλὴν χάριν μολογησαντος, καὶ προσθέν--Dτος, ως , ο πάκτ' ἀμβλυγων χρινος καὶ - μικρον πορ-

tis ex iuniore imperatore aliae eontigerant, Impendio miratus, humanam naturam tot tantisque subiectam miseriis, et de invidia conquestus, quae semel a se occupatos ipsi naturae hellum inferre cogit, optime im- Perator, inquit, malum esse atrocissimum hinc satis liquet Fidem autem erga te meam, et amorem sincerissimum etiam antegressa tempora satis firmarunt et amicitiam, quae inter nos aequaIes erat, ipsis corporibus quodammodo auctam esse abunde docuerunt. Itaque Verbis inter nos opus esse non arbitror, quibus nostraim uterque alterum sibi conciliet. Ventura autem tempora, fidelissimorum amicorum opem imploratura, ut auguror, non minus qui sim erga te declarabunt. Si quidem igitur Viderem, te, malignitate et arrogantia corruptum, V imperium eri-Pere esse et ad te solum transferre persuaaeas tibi velim, quamquam tui sum cupidissimus , nouem tamen in tam insando negotio ad tuas Tatione me adiungere. At quia te immerente prorsus huiusmodi adversum te mala emergere cerno, ut, nisi Deus illa desuper discusserit, minuendum sit, ne in altitudinem quoque immensam exerescant, en ego ultro ac libens pro salute tua non pecunias tantum, fortunas sese os, amieos, sed me ipsum praeterea offero, ut quacumque in re et quomodocunque me uti possis. Cui gratias diserte cum egisset impe-Tator, adipe hoe insuper addidisset cum ipsa die veterascant paulatini-