Godofredi Hermanni de particula Gā̀n libri iv

111쪽

as DE PARTI cvLAπρω κεινος αυτον φανερὰς ἐμφαν- σταθεὰ Ei in Philocteta, sl . Dicturus est enim Neoptolemiis. Mimim in Aiaee v. - .

Noluit dicere πριν ἄν, quod esset, priusquamsorte Grai serit, sed omisi αν, ut diceret, tum de nunr, qvum timisit. Conaparari potest cum his illud Antiphoniis p. 19. I. g. 29. o δ' ἐπιβουλευομενοι Ουειν ισασι πρὶν ἐν αυτ λωσι τε κακω γ ῆδο, καὶ γιγνωσκωσι τον Oiεθρον, ἐν tu εισι. Quod eamdem habet rationem. Ne

etiam in Trach. 945. os γὰρ σθ' iis αυριον, πρὶν εο άθη τις τὴν παρομαν ὴμέραν. Simillier apud Euripidem in Oreste I218. φυλασσε δ' ἐν τις, πρὶν τελευτηθῆ φονος, η ξυμφιαχος τις ν κασίγνqτος Πατρος ἐλθων ἐς οικον φθῆ. Facturus es enim caedem Orestes. Ei Ira o πως δ πραχθεὶς φονος μὴ δεινον Αργείοισιν ἐμβάλη φοβον

112쪽

muto . Ran. I 28 I. quum Bacchus, iolens amplius audire Euripidem, abiturum se dicit, ille vi eum verbismetinere iubes:

Iam enim caniaturus est. Eccles ais. οὐ ρ τον ἐμον δρωτα καὶ φειδωλίαν -- προς ἔπος ουτως νοήτως ἀποβαλιο, στριν ἐκπυθωμαι - το πραΠι πως ἔχει. Ibidem v 856.

Ita scribendum Vulgo πρω ν ἀπεν- -chius ex uno cod. πριν γ' ἄν ἀπενέγκη , Porinnus πρὶν ἄν γ' ἀπενέγκης. In eadem mula, sis. κολ ἐξεμαι παρ τοισι καλοι καταδαρθῶν ταῖοι γυναιξίν, πρὶν ola αἰσχροὰ καὶ τοῖς πικροις χαρχωνται.

χαρίσασθαι hic scribi volui, runt Tyrwhiitus. quem sequitur Porsonus, qui antea ταiσι γυναιξί, πριν ἄν - χαρίσωνται coniecerat, ut resertiobraeus p. 201. et Reisitus in Conieci. I. p. 65 cui assentitur ElissIeius ad Med. 215. qui et illo loco et ad Heraclidas v. 59 in eadem sententia est, in qua orsonus et Reifigius, comicis non licuisse πριν sine ἄν cum coniunctivo coniungere. Et Reis ius quidem etsi hoc valde speciosum asseri, qui tenuiores illo Mantur, non omittere ἄν, quod iis tantum concessum esse, quorum elatior sit oratio, tamen ego ut aliis sei sam, quum analogia moveor aliorum 'cabularum αι ea qua dixi conditisne respuensum, tum exemplorum quae omissionem particulae tuentur natura. Verbis simillima

113쪽

Sed permagnum tamen discrimen est Nam qui vetat in dicare, priusquam alteram artem quis audiverit, otii- heri nil iudicium usque dum contrariae sententiae argarinenta sint exposita quo tantum abest ut si fice . ς gniturum ea quem esse, ut nihil aliud velit, quam non esse iudicandiun, si non cognoverit. Et in hanc sententiam dictum est illud, quod ex Vespis est allativit. Eodemque modo in Militibus negat Cleo se munus susce- murum, nisi macula sua Populus audiverit. Sed an ea sit ille audituriis, in incertis relinquiliu Postea demum esseri illa e donis sua, et recita nixa in illis exemplis, quae supra dedimus, eorum insini factum, quod eo ipso non debui per ἄν incerium reddi. Hinc spero iudicari poterii de illo in Acharn 29 . V. ἀντὶ δ' ὁ εσπεισάμην ου ιστ ετ ' ἀλλ' ἀκουοατα- σου λου- ιεν ἀπολεῖ κάτα χώσομεν mola λίθοις.

Sic Benueius, iniurius, Ressidus Libri fluctuani alii πρὶν ἄν κουο ητε, alii πμέν ἀκουσητε γε alii πρίν γ'

αὐάκουσητε, Ravennas Ver et schesiastes, πρίν γ' ἀκου- σητε, sine ἄν recte, quia iam dicturus est Dicaevoliis,ui nihil Ilio incerti sit. Sed metri indici scribe,

114쪽

LIB. D. CAP. S.Caεterae letaones debentur correctoribus. Quod si om- Parare quis volet ex eiuΡla, in quibus πριν solum et πρisce apud tragicos et Aristophanem leguntur, quae sedulo notata dedit Elingleius ad edeam4. I tu facile animadvertet, ubi, additum est, semΡer aliquid incerti subesse.

σαμένη κοιριέση At caussa non in gravitate et dignitate oratior is quaerenda, sed ii iis verbis, unde haec Pendent:

cessario Perpetienda esse eaden dicit, quae quis fecerit, Propterea πριν, ut in re certo consequutura, sine ἄν ΡΟ--ι. suamquam quis neget et hoc loco, et multis in aliis, euam πριν ἀν dici potuisse Nam, prout rem e-ώderes, saepe etiam quod certum est, alia ratione uicisse eerium proferri potest ut hic, si non iam illud, sequu- imam esse Omiam, quam eam aliquando, sed ut incerium sit quo tempore, sequuturam dicere volu

ris. Dubia est smiptura in Polaico p. 281. D. aliis libris πριν ἄν, aliis πριν- Praebentibus, quod non dixerim lalsum esse. Ἀ- assensio Reis io in Aeschinis

115쪽

i orum scriptura, quum statim dicitumis in orator illa, quae Midiri vult id quod apertissime declarant, quale sequium

Theraei, quos oraculum Libyam peiere iussisset, quum Plateam insulam per aliquod empus coluissent, Libyam esse rati, uerum consulis oracula responsum interani, mi mim esse, si, qui non adiissent Libram, melius eam Apontine n senti inque eos coegi Apollo ipsam quaerere Laisam quod indieare volens Hem ius, omisi ἄν, quam

particulam si addidisset, sigili sicasset non ante eos coloniae deducendae necessitate liberatum iri, quam quum forte Libyam venissent. Non minus accurate idem VI. 82.

ti ἐν φ υρα iti ἐκ του γαλ ιατος των στηργεων φλογα πυρος ἐκλαμ φαι' tacuι δἐ αυτος υτο τῆν τρεκθι ν, υτι ova αιρέει το gργος. I. I. ἐκεiν δ το ιρε ιιε, Ουκω σε ἐγὼ λέγω, πριν τελευτήσαντα καλῶς τολαιῶναπυ δω/ιαι. Nescio an rectius ita codd. quidam et Stobaeus C . 63. quam vulgati πριν ἄν. Omissa erat in particula sensus est, tim iam turn te beatum praedicabo. At eodem capite paullo Post: εἰ δὲ προς τουτοισιν τι τελευτησει τον βίον ευ ουτος ἐκεῖνο τον υ ζοτεῖς, λβιος κεκλVσθαι δεξιορ ἐστι πριν δ' ἄν τελευτῆσγὶ ἐπισχέειν, ιζ δἐ καλέειν κω ολβιον, λύ ευτυχέα. Ait ilium hic si ἄν quia sensus est iis qui1m obierri. Nam etsi, it in priore huius capitis loco, re ipsa Perinde est utrum πρινπυθωμαι an πριν ν Πυθω/aαι dicas, tamen cogitandi modo a e valde lixi, si sitiit alterum enim certum est. I ut nutu non cognovero alterum incertum, nisiquitan Uno in ri . Quare, ut suΡra lici l aIn norim fit mirum, ubi ad rem nihil intersit idem utrovis io lodici. Ita haec ipsa sententia, quae est apud Hem-

116쪽

LIB. II. AP. S. s.cloiuin, quum a multis scriptoribus posita sit, alii nudum πρὶ usurparunt, ut Dionysius tyrannus, Sophocles in Hiidam, idem in Tereo, Euripides in Cressis, apud Si amun V. 2 3 al. m. quomini illud ex Tereo Plutarchus in Diciis regum p. I84. B. ab Eumene ita mula nasseri, μὴ σπευδε γῆμαι, πριν τελευτήσαντ' MN, alii autem ibidem D. I . 38. πριν ἄν dixere, nominaum Euripides iii Andromacha, IDI. et Sophocles in princi pio Tristiniamin. in iudicari poterit de his apud II milesvin I. cap. 19τ σιγῆ δὲ παρεξελθειν τον κάμνονταου σφι ἔξεστι, πρ- αν ἐπείρπα ἐντινα νουσον ἔχει es V I98. αγγεος γαρ -δενδε α νονται πρινίν λου- σωνται. In primis aulam aperia apte additi ἄν exempla sunt in his I. 82. ἐποιήσαντο νομον τε καὶ κατ-ν ιη προτερον θρε νειν κομην Ἀργείων μηδενα, μηδὲ τας γυναικας σφι χρυσοφορήσειν , πρὶν ἀν Θυρέας ἀνασωσωνται. Et cap. I 0. ως ο προτερον θάπτεται ,δρος Περσεω ὀ νεκυς, πρὶν ἄν π ορνιθος κυνος ἐλκυσθῆναι. Nihil enim refert, coniunctivus an infinitivus adivngatur. Et c. 159 ῆμε id δε δειμαίνοντες τὴν Περσεων δυναμιν, τον ἱκετην ἐς το δε ου τετολμηκαυεν ἐκδιδοναι,

Ne cs citiisque idem significantibus paselle uti eum coniunctivo. Eadem plane ratio est particulae εω sinsilium. His

quoque, quonian kxignum discrimen est et plerumque non magni refert utro inodo quis loquatur, adiici fere solet αν, Praesertim a prosae orationis scriptoribus. Sed facile tamen gentias esse ubi aptius omittatur. Ita iam moribundus quis recte diceret adstantibus amicis μίμνετε ιος

117쪽

iis D PARTIcvLAM, qui non iis propinquam sibi putare moriem fuereor ne, quod legitur in Rheso v 613 'x oδ' ἐγγυς ῆσται κου συνήθροισται στρατ

in particulam, quia haec inexu bilis es'

Hi si se μῆ γηναικὸς ἀντ' ἀνδρῶν πέλας si 'mesi enim hoc Teucer asseverans se reditum ira vind

119쪽

lia D PARTICULA VEt apud Eurip dein Alcesicaar. Exempla aperis incertae rei per ἄν significalae cuin particulis nec ei usquedum vel quin in significantibus ride apud Sophoclem m. II1τ. O . GL 114 apud Euripidem Hippol. 659 Ale. 1024. Cycl. 623 apud Arisi phanem Ν . 1460. 1489. Ain. 235. Eodem modo etiam μεχρι et ἄχρι non in particula αν areni: ut apud Sophoclem Minai. Ex Thucydide exempla dedi Poppo in Obss criti in Thula d. ex Hippocrate aliisque Lobeckius ad hominiun sed lac quae

ex Hippocrate de orti citat, ne quis frustra quaerat, sciat legi in ed. achii I. I 2 voLII. p. I99. IV. T. p. 2I . IV. I . p. 286 in qua pagina etiam aliud exemplum ex Praecedente capite adnotari Potuerat. Pertinet ad hoc genus etiam. ἄν, annec Significare creditum, de quo dixi ad Soph. Philoct. 1314. et ad M. I096. quod est proprie vel utcumque, ut in Aiacis loco, του δε σου φο pov

120쪽

De pronominibus et adverbiis cum Oniunctivo.

Dicatur nunc pronomusibus, ac primo de pronominibus si et Oςet ις, quae plerique videntur sine Particula ἄν fere poetarum cuidam licentiae tribuenda, a prosa autem Oratione et comoedia arcenda existimare. In qua opinione hoc veri inest, quod poetas eos qui non communem sermonem imitantur, etiam ibi interituri omittere ἄν videmus, ubi addi potuerat illud autem satium est, quod nihil interesse putant, nec vident quocumque quis stilo utatur, etiam debere aliquando omittere Particulam. per

tissime id demonstrare possunt haec verba in Iphig. in Aul. I sa si sic legati ivr, vi a Pomon tacue se ista sunt ad PMeii 13 παιδοον- , οτιον ἀν προθεμενος κτάνης τινα. Menuit hic αν esse, recte vidi Brennus, vis eruditissinius, in umboluistilologici Helvetiae via L p. 240. Esceiam ille ui in censura illlarum i bolarum lixi s loecismus, quia non do quibuscumque, sed deceriis sit, xis sermo est.' am quum hoc dicere velit ortaemnestra, quis te, Fese merorum tuorum, Porum is liquem Oe eris, non magis poluii ὁτων αν dicere, quam Latine dicas, quorumcumque aliquem occaderis. Quin neo Taea quidem pro tu hic recte dictum. Utrumque vidit etiam blatthiae, quem lamen miror, quod in liis, quae litiguae

라틴어 텍스트