장음표시 사용
141쪽
DE PARTI cvLA Usus es ἐάν quam να, ut Sed D Mura, sereidem quod ἐάν , videtur id exquiclitus esse. Eodem modonos Uem. Invenitur autem ἴνα ub significans, ut par est in re praeteriis etiam cum optativo constructum apud Cassimachum h Dian. 2I.
Altera significatio huius voculae Efit ut, sed ea non nihil differens a ώς. Nam proprius eius maxin etlue frequens usus est, quum quid obiter et exempli caussa affertur tum simpliciter fini consilioque indicando inservit sed apud antiquiores et melioris notae scriptores non usurpatur comparationis caussa, sive praegresso ουτως, SiVe nou Praegresso ut sit ita ut qliod labante demum flore litiguae admissum invertitur, ut apud Iutarchum Apophthem. Reg. P. 179. B. aliosque recentiores: v. Orvili ad Ch
rit p. 562. 5 ed Lips. Observant autem Mammatici, quum ut significat ινα, non construi a prohatis scriptoribus cum indicativo nituri, quod genus constructionis πάνυ ἀμαθὲς vocat Thomas . Nec profecto qui eam consis utionem defendere conati sunt, ut Abreschius in Isc. Oh3is. nov. I. 3 I4. Dorvillius ad Cliar. p. 460. 480 ed Lips. TouΡ. Opusc. I. p. 43Η p. 25T. Ernestius ad Callim.
h. Cer I 38. quidquam aliud quam aut CDrruPtos aut reCEntiorum parumque probabilium scriptorum locos attulere. Neque in censum retulit istam constructionem scriptor de
syntaxi in eiseri Anecd. P. 49. Novissimis denique temporibus obsera aium est a viris docti', ut significans ubi cum coniunctivo construatur, etiam particulam ἄν a spernari, ut aloedertino in Act Alon. I. p. 3I ab Elmmieis ad Oed. Col. IS9. aliisque Potuerant etiam indicativum
et optativum addere. on magis enim in his verbi modis adiectio parseidae αν ceriis et non dubiis exemplis delam di poterit. Illud vero vinitimi maxime mirabile est, quod graim nauci etiam αιτιο in ικον quemdan significatum lassiis pase
142쪽
Apollonii Lex Hom. iis in triuidum videtur: τον rem λογικον συνδε ιον - το, Ἀνα βριν δη 'Aγαμέμνονος Ἀντι του διοτι τον ποτελεστικον - - δεσμον, ως - να γνώωσι καὶ οἶδα miseriis quum ad Mesimi de synt. 268, 24 caussalen D agnosci scripsit etiam ab Apollonio sophista et Eustathi p. 793,
55. non meminerat testium, quos satis multos adhibuit Suia cerus in Thesauro, illos autem tum nondum viderat quos postea in Anecdotis Edidit. Et Apollonius quidem lib. III. de syntaxi c. 28. I tu i I exeinpla posuisset haec, ni ἀνα
rapitis, ubi ἐαν ad futura vel praesentia resem docet, ita scribit: μοίως και δ ιν αποτελεστικος ιν φιλολογήσω παραγενήσεται ρυπιον, καὶ τε παραγίνεται. εἰ γἀ ἐγγένοιτο παρ γ et συνταξις, δύναται ὀ αἰτιωδης ἀκουεσθαι, Ἀνα φιλολογήσωπα ρεγενήθη ριφων' ἐν ισφ γάρ ἐστι, γυιοτι
λολογῆσαι με παρεγενήθη ροφων ἐπι τοις οὐν ἐσομένοις συνταξις του σιτιολογικολο- ἄν γένοιτο ἐπι γαρ γεγονοσιν αἰ ista ἐπωρονται μενταλληλοτερος γίνετοι ὀ αἰτιολοικος ἐπιφερομένων των παρφx νώνων, να βρισω Θέωνα, ο φήσομεν
του ἀποτελεστικου ἔνεστι φάναι, να βρίσω Θέω - να παρέσται ρυφων Eadem aliis verbis repta in libro de coniunctionibus in Baheri Anecd. p. 510. 53 2 et
obiter . si ab I tum scholiastes Dionysii Thracis p. 884. et Theodosius p I035 I. Nullus ita loquutus est Proba tus scriptor. Fuit enim Iulec labantis linguae quaedam incuria, ut pro infinitivo ista constructione uteretur, ut aliquoties in . . e. c. Luc. I. 43. καὶ noθεν μοι τουτο, ι,α ελοι et μητηρ του κυριου sis προς με Inde αἰτιο- λογικος iis usus natus, qui mera Perversitas est, acuun- Dissilire by Go rate
143쪽
quinta in viiiversam iii guae rasioneni corruit Peret.
Sed miliamus hoc, quod ore piae dictionis est, et agamus iam id, quod hic locus sibi iuriiulat, ut ostem damus, cur non dicaturis αν, ubi ut significanduin est. Pocli est iiiiiiis rei ratio in eo, quod ita Proprie in s gniscat. Id enim quia natura sua definitum est, et ad MisSuin, de quo sermo est, refertur, arceri postulat Particulam αν, ut quae rei eat incertain et dubiam redi itura
esset. Exemplo ii planum 1iet. Ῥευρ ελ να κλανς, si proprie interpretamur, est huc veni, ubi verberari αί- beas, non qui illud ubi ad huc reseratur, sed quia spe erit ad totum illud huc vem i. e. in qua re, in veniendo huc. Sic κτανων ἐρ- ιδμ αλο ιιείληχ' , ιν αυτο χρυσον ἐν δομοις χη, in mare proiecit tibi. in proiiciendo corpore, ipse servet aurum, quod possis etianadinere in qu re vel quia re. Eam rem autem Patet sem- Per ceriam esse est enim illud ipsimi, quo caussa eius
quod efficiendum est inminetur Quod si ν' ἄν diceres, esset id in ea re, si emta re, sicui ὁ ἄν es qui si is, quod est quicumque vel quisquis Atqui sic quod per ali quam rem emes diceretur, simul non per hanc rem, sed Per quamvis aliam significaretur emes, eoque perire illud, quod emi sinendum, qua re, i. e. ut vel, ut prorsus sinuli vocabula reddam, quo es vel maxime centitur in iis quae obiter adiiciuntur. Xenoph. 'P a M. di μιν ι παιδες μικραις κυλιξι--- ἐπιψεκαρωσιν, ἶνα καὶ θω ἐν Γοργείοις ήμασιν ειπω. υτως ο βια
si pueri nobis parvis calicibus saepe , is ego quoque
Gorgeat oce dixero irrorent. Apparet hoc fere idem esse atque ιιι i. e. si ιlia is uerit Gorgea Doce uti Longe aliam vero particularum, et πως rationei esse Patet. Hae enim natura sua ad id, quod potest etiam incertum eSSe, Ieseruntur, ideoque adnitituri particulan αν. Vto πως ἄν ειδῆς, quod est tali quo clam modo quo πη scas vel quoquo modo cogno8cGR
144쪽
Ob eamdem ea sam is ut a probis seriplaribus non
iungitur futuro. am ad parsiculam certa loci significatione praeditam si etiam verbi modus desimius accedit, tollitur consilii notatio, solaque remanet relatio Dicti δευρ'Πθ' ,α κλαυοει, huc veni, ubi tibi dabitur malum. Quae coniunctivi, eadem ratio est optativi nam is vitii est nisi converώ coniunctivi in alium modum propter orationem obliquam. Atqui quod recta oratione dies, quii, ne in obliquam quidem pinea converti.
Diversus ab hoc genere is optativus est, qui non est orationis obliquae sed ipse per cum Particula ἄν coniunctus posse quid fieri significat ut aput Theocritum
θω δε τοι η γε ἐονευσωαvλιν ἐς ημετερην, να κεν τετμοιμεν ἄνακτα i. o. usi inveniemuiregem. Sed dicendum iam de exemplis, si quae reperiuntur, D ut significantis cum coniunctivo et particula ἄν habentibus. incirimo Iton est dubium, quin, si particula ἄν ad aliud vocabulum Pertineat, id nullum constructioni aD
ferat vitium. Ita apud Homerum Od. Ibs. aia ερεω μιν ἐνω, ιν εἰδοτες ἡ-δανωμεν, ῆ κεν ἀλειαμενοι θάνατον και κῆρα φυγοιμεν Nam κε Ρarticula in epica dictione ad solum et pertinet, quod
ex mi asseverante natum, aliquam huius vim servat ut Germartice per Oh etica exprimi possit. Eiusden generis hoc est Demosthenis contra Aristog. I. Ρ Η0, 7. ubi Reiskius ex duobus codd. Aug. quibus accedit Parisiensis
unus apud misertim edidit τις δ' ουπῶν εὐοσον δονα - τον τευγοι, καὶ τον ἔχοντα ταυτην ἐπιοδὼν ποιήσαιτο, in μυ ἄν ἄκων αυτη ποτὲ περιπέση Delevit Belikem ἄν cum caeteris sibi is sed nil obsint quin serve quia ad sola verba μηδ' ἀνήκω pertinet. Caeterum nescio an e loco Praesie περιπέσοι scribi, sive adda ;
145쪽
καὶ μη χρε- πολεμωμεν. In postremo veri, consentiunt libri, pro primunis aulam coniunctivis et Trichivi recensio, et pauci ex alii uioribus codd. omasivos praebent, probantibus Doede lino at pie Elmsteis. Si recte se liabet αν, reponetidi sane sunt vialis ειποιρον et κουσαι/ιεν, να autem interpretandum tibi duo me eo, in liud disere pie rivocativire possisnus. Sed ii non apte subiungetur καὶ μὴ χρεία πολεμωμεν, quod debere πολεμήσομεν diois Ad id non aliendi L Bavius quum in bibl. rix nova voLI. p. 16. s. mihi ἄν in ἄμ' mutansi ei uenite iuncum ea reposuit, quae, si id huius loci essei, sicile quam parum Mina iani
Ita libri Oilii es. Scholiastes μηδἐ ἐάν s ono v ἄν σεαυ- του ἐξουσιάση λείπει τὰ ἄν ρῆμα. i uo κοινου τοπροςθέσθαι Si προςθέσθαι repeteIidum, innino scribi debebit, quod Elmsteio aliisque Placet, ἐν ἀν σαυτου κρατοῖς. I a insoςθεσθαι futurum tempus requirit, ut aut ινα κρατήσεις dicendum sit, aut is κρατοις ἄν. Si vero ἄν est intelligendum, ut saepe verba contraria iis, quae ante posita erant, suppleri debent, de qua re v. ut de multis unum nominem, risurdsum in ed. min. Oed. R. adv. 242. recte se habebit ιν' ἄν κρατη e quia tum locus est futuro exacto non autem sinere visere spudi scin ι clausam iuris esse tales uaerim.
146쪽
o optativi uisci, QΡerventini est ad optativum. Is modiis quoniam inhuncogitationein rei significat, proprius est malimus obliquae. obliquam enim orationem vocamus eam, qua non quid sit, sed qiud cogitet quis esse indicatur. Quod si verum lateri volumus, inius nurin oratis, quae viativum habet, obliqua est. Sed usu factum si, ut illud gemis, quo simissorum cogitata sic enunciamus, ut non diserie diastinguamus cogitantem loquente, rectae simus speciem habeat. Itaque consentaneum videtur, separare Hierum genus ab Hiero, Primoque de in dicere, quod aperte nec dubio obliquam orationem contine Huius generisi
Plex modus est. Nam aut pro indicativo, aut pro eo iunctivo ponitur optativus, isque carens Particula αν. Nam quum quid ex recta oratione in obliquam transfertur, nihil ni; verita rei tantummodo ut cognata Proponitur, non etiam adiicitur aliqua conditio, qualem continetia sicula ista.
ne optatio pro indicativo. Sunt autem optatis pro indicativo positi quattuor potissimum formae. Earum prima elliptica est, qua tale quid ut um ori intelligitur. Sophocles PUL
147쪽
Secunda lamna interrogatione continetur. Odrss. δυναιτο γε καὶ τὰ τελέσσαι; i. e. putemne eum adeo hoc avsum esse ' Est enim haec serma talis, ut sententiam cuiuspiam exquirat de eo, quod recta oratione per indicativum dicimus, δυναται τουτο τε- λώσαι De hoc genere bene explicavit Reis ius in e-mentatione de αν Particuli P. Iaa. seqq. Tertia larina ea est, quae pro indicativo, cum aliis verbis in recta oratione constructo optativum habet.
Purae facile natare crederet. Hoc quidem loco etiam Pro coniunctivo rectae orationis positus videri potest vi uos, siquidem, ut supra ostendimus, ab Homerico sermone non abhorrei dies α πλωογοιν, id ut sit de consili dictum, quae natent, pro ut ea natent Herodotus
148쪽
xροῖσον, παρ πολλά τε καὶ sit για, ἐπηρωτα τίνα δευτερον μετ' ἐκεινον do ι, δοκε ων πάγχυ δευτερεῖα γωνοῖσεσθαι Aristopli. AV. I27. M.
Sed illam opinionem falsam esse, iam ad Viger P. 909. monui. Non enim alia in hoc genere vis est optativi, quam ut quum indicativus ad certum factum spectet, ut per optati nim reddatur incertum ita ut quodcumque ite pluribus facti eo tare velis indicet. Nam repetitio non Potest ullo modo per optativum significari sed inest in Vesebis, quibus ille adiunctus es Vnde fere vel ἀει, vel πολλακις adiicitur, vel verbum primarium natura sua se quentativum est, ut στάσκεν, rimis in altero illorum Is meri locorum, innumerabilibusque apud Herodotum exem-Piis, vel denique etiam imperfectum tempus verbi primarii repetitionem facti contineti Pro eo praesens habet IIerο-
ius Las. ἀπικνέονται ἐς Σάρδις ἀκμαζου-ς πλουτ' ἄλλοι τε οἱ πάντες ἐκ τῆς Ἐλλάδι σοφισταί, οι τουτοντο χρόνον μυγχανον ἐόντες,, καστος αυτῶν ἀπικνέοιτο, καὶ δὴ καὶ Mam. Quin ne omnino quidem rem saepius siciam respiri necesse est, sed satis est lacium ut cogitatum commemorari. Sic Iliad. 4M.
149쪽
Quibus in locis Schaeseriis in elet crit p. 122 eonivnctivum reponi voleba At recte dictunt ρέζοι, ut in facis, quod quis sumat fieri pro ρέζει, quod esset de vere facto dictunt. PQxi enim ad futurum referretur, si quis Iecerit. Quod etsi istis in locis potuit dici, non placuit tamen Poetae, eam ob caussam, quod non de solis Bituris i
quebatur. Sic etiam Sophocles Ant. 666. α α ον πολις στησειε, τοτ ει χρη-λιν. Id de certo dicivin ἔστησε requireret de eo autem, quem
cogites reip. praesectum esse, optativum habet Andoci
αφ' ων ρήνη γένοια ἐναντιουνται, τουτο δέ οπαντες αισθανεσθε Demosui P. 1214, - ὁ αἰ-ο--δεσθε, δένδρα δικασται, τοις στρατιώταις ἀθο- μίαν ἐμπεσειν ποπι' δέ μοι μετα ταττα ἀπολειψιν γενέσθαι πάλιν των ἀρχαίων ναυτων ταλαιπωρουμώνων μἐν πολλά, τελουμένων δὲ βραχέα, σα πω δυναμ
ραν υτοις τροφῆ διαρκῆ ἐδίδου; Ex his facile iudicari potest, quomodo illi sint loci intelligendi, in quibus omasivus cum praesente vel filium
verbi primarii conitinctus est. Aperiissima enim huius simictionis ratio est, si datque Optativum cum indicauiseommutavem. Vi Iliad. 262. σον δὲ πλειον δέπας αἰει
150쪽
quocumque facio autem, quod mente et cogitatione in civias, per optativum prosertur. Quod si coniunctivos
Posueris, ad sola ea, quae Posthac eventura sint, reseretur. Od. ω. 253.
τοι-τωδἐ ἔοικας, diu λοισαιτο φάγοι τε Icli certo facto dictum esse debebat με ἐλουσατο καὶ ἔφαγεν de futuro autem μελλουσ17ται φάπτε. V. 342. ἔνθα νώνα σταφυλαὶ παντο- ἔασιν, οππότε ML ιος ωρα ἐπιβρίσειαν περθεν. Si id quod vere fieret indicare voluisset, dixisset ἐπιβρώθουσιν si futura, ἐπιβρίσωσιν. Nunc vero optativo usus aοristi, Praeseriis et 'cii, non ea tamen certa, quod esse ἐπέμψαν, sed quaecumque ibi cogitare libeat: mide comicere Mes, quod antehac factum est, etiam niuio fieri est iliac sciurum esse. Caesertim ut saepe ejes velares particulis αν ei utuntur, ubi receniis usus iis particulis abiunei, ita etiam hoc in genere eas interdum praeter necessitatem addunt, ut uiastu. 52 ουτω καὶτων πρόσθεν ἐπευθομεθα κλεα ἀνδρων
III. De πιγιαι iv pro coniunctivo.
Sequitur alterum genus orationis obliquae, quod optativum continet pro rectae rationis coniunctivo post tum, et primo quidem sine particula αν. Ad hoc genus primo pertinet omnis illa optativi ratio, quae ex particulis finalibus pendet. Nam ἐπos σα, ποιῶ. ποινὶσω, πως γένηται quum sic dicatur, ut eventus significetur futurus esse, facile est ad intelligendum, recte ita dici virique, ubi ea indicare volumus, quae utrum eveniant an non,