장음표시 사용
151쪽
seniis vel latin i temporis est, necessario se ita habet, quia quae ex eo pendent, non ossunt non futura esse. Sed illud verbum si est praeteriti temporis, aut instat adluae effectus, aut in praeteriri ini instat, eadem est conivnctivi necessitas, quae in re praesente et sutura. γε si quis
venisse se dicat, ut nunc verba sariat, is dices, ῆλθον,ῖνα λέγω. Mndum muni secti, quod in animo ab ' bat, quum venii rea, sed si nunc demum facturus. Sed si e venii, ei quam volebat rationem habuit, ita inces ῆλθον ιν λέγοιμι, non quo se iam habuisse orationem significes, sed ut consilium tantum, quo venerat, indices,
non aurem se nunc demum exsequuturum illud conialium esse innuat. Exemplis in re tritissima non opus est. Sed ununt ante asseram, quod singulari modo conformarum est, Od. d. 472.
Exspectes hic, ut in irrito consilio, ικεο, ut Demis8es: non venit enim sed dixit κοιo, non spectans quid ev
nerit, sed quo consilio res debuerit suscipi. Quod sim αι dixisset, adhuc rediturum significaret. Eodem modo etiam praesens et futurum verbi primari viativo iunguntur, ubi de solo consili sermo est quod quum si ea ratione' quendi significamus, eventum non comprobarum iri tacis. Aliis enim e iunctivo uteremur. Id pulcre perspexit uigius in Comm. o. ad O . Gl. p. 168 seqq. quem tamen in Electrae Euripideae loco, M. seqq. alii miluvideri, ad Sophoclis Electrae 'et dixi. In huiusnii is igitur exemplis viativus manifesto sic usurpatur, ut sola consilio indicando effectionem non sequuturam ' Est vero etiam, ubi uirique modo locus est, prouu rem animo concipias Iliad. I. 348.
152쪽
re molire u repertatur a senecrauem pervenirer optasvi autem haec missi qui putetur circere ut psetetur rea senectutem pervenire. Vide ad Soph. Ai. 1200. Sic etiam cum oculis conditionalibus Iliad.
οντινά γ' υπνος ἔλοι γλυκερος. Νeque tum mirer, si quis hic coniunctivum exspecies. Sed quum addai Penelope se non posse dormire, faeno
intelligitur, eam Per optativum hoc dicere, qui se putet rami vir m esse. Esdem modo Iliad. 299. οπποτεροι προτεροι πιρ ρκια πημήνειαν,
ὁδέ σφ' ἐγκέφαλος χαμάδις εμι, λήδε οινος.
Atque ita dictum erat, eumn a non ἡμι, sed μίτω p suisseti amisi πημην- divisset, futurum esse indie
rei, ut alimruiri sacramenium violarent nunc vero vi suum posuic, ut diceret, si qum putemus periurumfore. Oh hantalem caussam Demosthenes in Timocr. Ρ γ δ I3. dixit, καὶ ε nascit acta ἐξωλειαν ἐαυτω καὶ οἰκία τῆ ἐαυτου, ει τε τουτων Παιῖαι Ταινοιμια Nam si ῆν παρασω dixisse salsurus fidem videretur.
153쪽
14 DE PARTICULA Saepissinio Pro rectae oratimvs coniunctivo Ponitur opiniolis, si verbum principale em modum habeti eo mirimi. Nam ubi summa sentensae ut sola cogitatione comprehensa enunciatur, eadem sese etiam paruuli eius conditio esse M'. r. a Rως μεις παρ' εμει θοῆν ἐπὶ νῆα κίοιτε. De ea ratione dixi ad Sophoci AL 904.1200. Ne Ηο- meras Iliad.ε. 212. εἰ δέ κε νοστ - καὶ ροτομαι ὀφθαλμοισιν
πατρίδ' 6ιῆν ἄλοχον τε καὶ ιτερεφἐς μέγα δῶμα, τί ἄπ' ἐμειο καρη τάμοι αλλοτριος νος, ia μὴ ἐγὼ τάδε τοξα φαεινφ ἐν πυρὶ θείον.
Exspectes hic θείω, quia asseverat. Et pol vera ita di cere. Nam duobus modis hoc proferri licebat, aut recta oratione, ut votum ex conditione penderet. ε μὴ ἐν πυρὶ θείω, Si non cremavero, peream aut obliqua, ut co ditio ex voto tamquam pars eius Penderet peream meremaυErim, i. e. Si fore putem ut non comburam. Sic
ἐξώλει ἀπολοι', εἰ μὴ πώσαιο βακίζων.
i. e. dispereas, si te non destiturum putem. Vide eumdem Eq. 694. Contra in sententia Mali non licuit comiunctivum ponere Sophocli Phil. 52 οτμον γένοιτο χειρὶ πληρῶσαί ποτε,
Nam si esset coniunctivo usus, sic loqueretur, ut qui votis comΡolem futurum non dubitaret. Eadem ratio esti rum Versuum Od M.
154쪽
LIB. III. AP. Asa vias, ex viniivo principali pendentis exempla cum pronomine relatis vide Iliad. 228. ν. IIS. 322 344. 5 92. his. α 47 229 Laas is 386 ,1 222. o. 240. Iliad. s. d. a. 189. . 333. i. 374 μ 106.114. i. 116 185. - ωτε s. o. on es t men ita constans hic usus, ui non aliquando in Orationem rectam redeat consimiciis Min Odyss. r. 318. κεινος γαρ νέον ἄλλοθεν εἰλήλοιθεν ἐκ των ἀνθρώπων, θεν - ἔλποιτο γε τριφἐλθυιεν οντινα πρῶτον ποσφῆλωσιν ἀελλαι.δ. 649.
indis χαλεπον κεν ἀνήνασθαι υσιν '. Huic tamen loco vilissi tribuerim, in quo tanto lacilius αλαζοι scribi Possit, quod eum αἰτιζε scriptum invenitur.
cum ἄν. Iutatur autem non solum is coniunctivus, qui caret particula in optati uim sed etiam qui adiunciam hahet eam par tioula in Od. ν 415 ut quidem cum cod. Hari.
155쪽
Neque hoc pinu proprium est, sed commune Graecis omnibus Aeschnus Pers. 450. Dταυθα πέμπει τουω; πως, ταν νεων φθαρέντες ἐχθροὶ νῆ τον ἐκ-γγἰατο, κτεινοιεν ευχείρωτον aria νεων τροτον.
matum in Plat Phaedone P. 10 . D. εἰ δέ τις αυτῆς της ὐτοθέσεως ἔχοιτο, χαίρειν ἐφροών κῶ - ἀποκριναιο, - ἄν - ἀπ' ἐκείνης ορμηθέντα σκέψαιο, εἰ σοι ἀλλ λοις ξυμφωνενῆ διαφωνει etsi mox eodem in Ioco εις
sineti itinctum est viativo Thucyd. VIII 54. και ἐφρ' φίσαντο πλευσαντα τον Πείσανδρον καὶ δέκα ἄνδρας μετ' αυτου πρασσειν, πη ἄν αυτοῖς δοκοίη ἄριστα εξειν.
Duo ibi codd. omittunt Plures omniunt in his VIII. M. καὶ ἐκ πλείστου μιμεληθεὶς Ἀντιφων ν ἀνὴρ 'Aoηνα ον - καθ' ἐαττον ἀρετῆ τε ουδενος στερος, καὶ κράτι 1τος ἐν μηθῆναι γενομενος, καὶ, ἄν γνοί Mπειν. Duo usi codd. καὶ ἀλα οδε εἰπεῖν Antiphon p. rar. 59 s M meis. ουτοιὸ θάνατον τῶ μηνυτῆδωρεἀ ἀπέδοσαν, ἀπαγορευοντων των φίλων των ἐμων μὴ ἀποαι τείνειν τον ἄνδρα πρὶν ἄν ἐγὼ ἔλθοιμι Xenophon de rep. Lac. I. 8. εἰ δέ τις α γυναικὶ μεν
156쪽
οἱ παῖδες ἶ- αρχοντος, ποί σε τον ἀεὶ παροντα των πολιτων κύριον εἶναι καὶ ἐπιτάττει το παισὶν ο τι ἄν ἀγαθον δοκοίη εῖναι. Partim docta est Thomae M. adnotas p. 26 . to M
ρος ἐν καιρῆγένοιο και ταυτα, ῆν ἐθελ3ὶ σε ἀποδοσθαιουτοσὶ τὰ μεγιστον δυ' βολῶν. In altero autem laco, Verae hist. II. 29. etsi hodie scriptum videmus ι, εἰ, men recte se habet, quod praebent codd. Gori et Aug.ῖν' ἐάν, - eniens orationi obliquae. Verba sunt: συνμπεμψε δέ μιοι ὀ μαριανθυς τὰ πορθμέα Ναυπλιον, iis . ἐὰν καταχθεί με ἐς τἀς νήσοις, ιηδώς ὴμῶς συλλάβοι. Quo paci idem loquutus es in Timone c. M. T. I. p. 151 τι γὰρ ἄν και πάθοι τις, ποταν οι θεοὶ βιάζοιντο Maior est de Trui didis loco m. 44. dubi-iaso ην τε γἀ ἀποφηνω πάνυ ἀδικοωντας αττους, ου διὰ τουτο καὶ ἀποκτεῖναι κελευσω, εἰ μὴ ξιιι ψον τε καὶ ἔχοντές τι ξυγγνωοῖς liri εἰ si πολε μῆ ἀγαθον φαινοιτο. Quattuor ibi codd. apud cheruin εἴτε quae
videtur grammaticorum conectio esse. Tractatus est hic locus a multis, a me ipso ad Viger. p. 822. Neque, pinor, debebam ab sententia ibi proposita recedere in las. de Iaeceptis quihuSdam Atticistarum p. 16. Nilii est enim, quod accommodatius illi loco Sit, quam ειεν pro apodosi esse, ut ad εχοντες ex praecedentibus intelligatur
ἀδικῶσιν. De la vide Behkeri Anecd. p. 243, 24 et
Timaei Lex. Iat. p. 94. In octavo auten libro c. 2δ.
157쪽
caussa accedat, coniunctimn praeserie in tali additamento quum alii, tum Idaucydides consueverunt, sicut in illo ivso
capite Pauli superius ῆν ησσηθωσι posuit. Itaque I
eod. at nescio an recte dederit Bekkerus. Neque apud hi inphoia tem Orop. IV. 2 6 recte legi puto οι δε ἀπε
ταλῆ poιν ro ubi Gii eis et Par. καὶ ἐν Qui locus est eiusmodi, ut Permirum sit, ni verum sit usitatissimum illud αν αυριον εἰ εωθεν ευρωνοι πορευοιντο, quod Schneiderus coniecit. Verum si quibusdam in exemplis non recte viativus locum tenet coniunctivi, in aliis tamen vel aperte praestat, vel saltem offensione caret. Sic apud
Xenophontem in Cymp. I. 6, 22. καὶ εὐει πείσαις ἐπαμνειν τέ σε πολλους, ὀπως δοξαν λαβοα κατασκευας καλα ἐφ' ἐκάστ αυτῶν κτήσαιο, αρτι τε ἐξ 'αυροα- in sum στερον, - αν πεῖραν μία ἐξεληλεγμένος ἄν προωτι καὶ ἀλάων φαινοιο quem l cum non recte inierpretarus es R. gius p. 111. Nec quod ille putat, dies lue potuit, πειραν ἄν δοίης Momodo erravit Hela inus, qui, nisi ἄν deleretur, Miscimbendum ciuisivi A in re ficia ei nonnisi cogitando sumpta οστο ἄν διῖς, quod ad experientiam resertur, laciun non habet. Apie asser ibi oppomeni S. I. 2 6 τους
hi habent quidam αν, omissum in cod. ML At recte se
158쪽
habet. Nam ut dixit ὁ τι χρῆσαιντο, quia re in pra
sens lampus translata dicendum erat πως βουλευσωνται
σχολὴν παρέχοντα πράττειν o τι αυτ se ει Sed si eodem capite g. 38. quod legitur de agello: ο τι ris ἄν λάβοι σπέρμα, καλ- καὶ δικαί- ἀπεψου
αυτ τε καὶ τοκον οδέν τι πολυν in eo tollendum αν. Non est enim id ex ὁ τι ἄν λάβη sed ex ὁ τι Πιαβε in optativum conversum. Addam alia optativi in obliqua Oratione pro coniunctivo positi exempla. Cum o G Herodoti I. IIs Demosth. p. 18, 13. sed utroque Ioco alii libri coniunctivum praebent. Cum o τι άν Herod. I. Is et cum σως ἄν L eum, ἄν simulatque significante I. s. Epicur epist. p. l. g. 44 ed. Sinneid. cum πρὶν ἄν Xenoph. Heli. II. 3, 48 4, 8.
Apparet ex his, reprehensione vacuum 88 us Imoptativi pro coniunctivo, adiuncta particula ἄν. Ex quo
colligi potest, eamdem etiam particularum eo ἄν et πως ἄν rationem esse. Atque apud epicos quidem et Hero desum hae parsiculae saepius obliquae orationis optativum Pro coniunctivo adiectum habent. Od s. m. καί μιν μακροτερον καὶ πάσσονα ει κεν ἰδέσθω,
ως κεν Φαιηκεσσι φίλος πάντεσσι γένοιτο.
159쪽
o δε ιι προδεις καὶ ποτνια μήτηρ ἐς πατερ Αυτολυκον ιιητρος φιλον, φρ ελοι μηνδωρα τοι δευρο μολών μοι πέσχετο κατενευσεν. Herodotus La52 δ ει πορφυρεόν τε ιμα περιβαλόμενος, eo ἀν πυνθανόμενοι πλειστοι συνέλθοι in παρ- τπιέων, καὶ καταστάς, ελιγε πολλά, τιμωρδειν ἐαυ-
αν τάχιστα διαφθαρείη u. 26. καὶ τοι ἐγόντος προ αυτὴν κάστου δέεσθαι, vis ἄν αυτῆ να M-- ἐν τοισι ἔργοισι δωρέοιτο. III. - Πολυκρά ςδι πέμψας παρ Κομβισεα ἐν κυρου, συλλέγοντα στρατον ἐπ' Αιγυπτον, ἐδεήθη οκως ἄν και παρ'Ἀωv- τον πέμψας ἐς Σάμον δέοιτο στρατου. V. M. OM
160쪽
- τους προς παντας πέκτεινε, καὶ ἐς τῆν πολιν ἀν στατα πεποίηκεν, ως ἄν φιάλιστα τον οἰον ἐχθρον ἐαυ--τ M. τῆ πολε ποιήσειε. Denuxsili P. τ' M. ἄν--ασθείη μάλιστ' ἀκριβῶς, μὴ γένοιτο. Quae iiii Schaeseriis auidit, habent illarissidem viativum pro eo timetio, sed sine ἄν Corrigendus andetur in hoc genere Andocides p. 38. 124. g. s. apud quem e verbis Πα
Aθοναιοις καὶ νυν καὶ εἰς τον λοιπον χρονον APsior enim hic onmino conlinicii viis est