Godofredi Hermanni de particula Gā̀n libri iv

171쪽

D DE PARTICULA a, cres iuberet, non pestu non optativum ponere. Quod ibidem asseri Schaeseriis ex Iliad. d. 93. 48. νυ μοι τι πιθοιοῖ non est, ut ipse existunare videtur, dictum omissa, addenda suisses, particula, sed quia condis abest: --lisne ni νοε- me Nam ubi ines conditio, ἴ- est a. siciendum, ut in eo versu, qui in priore loco Malim sequitur, Νempe si quis te roget. Apud Platonem Euthyd. p. 2B2. E. thri consensu και περ λεγον , του σου i/ui ενδει ἐκεινη, ii ημῶς ευδαιμονας ποιησειεν Sentiebat vitium Heindortius, qui ποιήσει scriptum malebat suppleriri men ad optativum αν posse ratus in quo sallitur. Optativus quidem re te Re habet, sed ut sit orationis Obliquae, quam sic restitue καὶ περ λεγον του σου ἐμιν ἐνδεῶν,

ne optatio rectae orationis cum ἄν. iam denique dicendum est de visuri usu eo, qui adiungi postula particulam ἄν Atque ex iis, quae haci nus dicta sunt, satis planum isse putamus, propriam huius constructionis vim esse eam, ut minio cum conditione eo iuncta significetur. Vix ullum hinc ratiotii declarandae

aptius exemplum inveturi poterii, quam illud Aesinoni in

ἐντος δ' ἄν ουσα μορσίμων ἀγρευμάτων, πείθοι αν, εἰ πείθοι' ἀπειθοίης δ' ισως. Dubitanter enim dictum πείθω αν, quia ex eo pendet, ni placea Cassandrae bedire sine conditisne autem απιμοοιης, quod idiuini futurum esse choras. Alia quaedam

172쪽

LIB. Iu CAP. s. exeinpia, in quibus diserte addita est conditis, vide apud uigium, I 24.

Apparet ex his, optativo cum particula ἀν coniuncto opinioliem significari de eo, quod ex aliqua conditione pendeat Atqui quod sic demum esse putamus, ut non sit nisi conditione aliqua impleta, id apertum est non ut quod vere sit, sed ut quod possit esse cogitari. Eori ctum est, ut grammatici parucidam illam τονδεσμον δινητικο appellarent. Quod tamen non sic est intelligendum ac si πομιμ έν idem sit quod δυναμαι ποων. Nam illud posterius rei verae enimciasionem continet, esse mihi potestatem faciendi. Hoc autem ποιοιμ αν vinionem indicat, facturiun me esse, si forte impleia si comitiis aliqua, cur faciam. vi quod es in Prometheo, ἀλλ' o υτ σιγαν ουτ ιι σιγῶν πιας οἰον τε μοι ταςδ' ἐστέ, quis iis dimi, υτ σι φια ἄν, οιτ' οὐσι ψι αν Ν que enim quid fortasse siniuriis sis dicere vult Piometheus, sed re vera nec iacere se nec non iacere iniuriam qua in eius si posse. Contra quod posui Herodotus Iu 195. ειν δ' ἄν πῶν, κου καὶ ἐν Ζακυνον ἐκ λοι νης και δα-

ridet, si dixisset δυνατον εστι, multo eum confidentius dixisse et detracta opinionis modestia, quam quum, ut fecit,

opinari se indicavit, nihil certis quidem conditionibus, incredibile esse. Et hoc quidem genus ita tritum est ut exemplis non indigeat.

De optatio cum αν pro futuro. Cum hoc significatu coniunctissinius est alius, laque non minus frequemi. Nam quae opinamur impleta aliqua conditisne fieri, sive quae possunt fieri, per se ipsa nullismi tempori adstricia sola erum in cogitatione nostra versanim . Itaque nisi diserie ad praesentia vel praeseruareseruntur, consentaneum est, ut, quoniam rei vere

173쪽

ctae notatione carent illud Praecipue tempus tradiari tur quod natura sua res noli tactas complectitur adfuturum tia tactum est, ut optativus cum Particula αν consociatus futuit Significationem habere existimetur. Sed hoc quoque ita est comparatum, ut ipsum futurun tem Pus rem ut certam enunci et optativus et, autem ut talem, quae videatur futura esse, si impleatur illa ex qua pendet conditis. Ita differavit haec: δει γενεσθαι , ταυτα καὶ γενήσεται. Muci quidem, qui amant omnia dubitantius dicere, Praecaeteris hoc viativi usu delectantur. Qui si nolinumquam etiam quum quid certumnis futurum dicere volunt, vi livum praeserunt, non ea ea negligens exuuinanda, sed figura etiam aliis in dicendi generibus usitatissima, quavis, dubitationis plena pronunciata agnificantius, sortius

asseVerant.

Hic vero optauri cum parilavi αν coniuncti usus vel per se ipse prodii, cur haud facile quis, ut sutura indicet, sui , optativo usurus. Quum enim iam Hrνοιτ' ἄν

et γενοιτ' ἄν ad res suturas referantur, quid opus eticere γενησοιτ' ἄν Quin si quis ita loqueretur videretur ille raesentia ac Praeterita excludere. Vero, nisi quaedam plane singiuaris ratio seri iubeat, ne recte quidem faciat. Nain tuae futuro alitiuo tempore fieri Os- sunt, etiam nunc possunt fieri, et ante facta esse. Quare vix puto exeii pia illiu constructionis, tua I in mendOSa

sint, ii veritura iri. Apud Aristophanem quidem Vel I094. recte iam legitur:

συκοφαντήσειν τινἀφροντις, ἀλλ' oςτις ἐρετης -

ρομος ἄν, ex libris no et Ven qui ocτις ἄν habet uirum ver apud Lycurgum g 15 μ 1 9. Resa nullum

174쪽

ed riim ad haec verba offendisse: δ γαλιστα si, θη--τυ πως τε τον θεους ευσεβειν - προς τους γ'νεις

οσίως καὶ προς τῆν πατριδα φιλοτίμως χειν, --οπλειστον μελειν αἰοιτ' ἄν, εἰ τῆν παρ' ο/- οὐτος διατεροι τιμωμαν. ad scribenduin puto δοξαιτ' ἄν.

De optat in eum ἄν pro praeterito. Alia vero in temporum ratione dubitatio sese osseri, si de praesensibus ei praeterius quae inuri am etsi ποιήκοι αν aperte praeterii temporis notationem contines, tamen hoc quoque non minus ad laturum iratu potest, ut sacrum quid sere sigilificetur, quam ποιο ἄν ei ποιήσειεν ἄν. Et lamen ista omnia etiam non modo praesentis, sed adeo praeteris significationem habent. Huius rei ratio sic ea animo ius manda. anet sua cuique empori vis Ei inrisius quidem praeterii quum proprie id quod aliquando facium, significet, iransfertur ad ea omnia, quae ut iam persecta cogitari volumus, sive ea ante Persecta sint, sive nunc, sive postero tempore, ii tamen, ut quum de repraesente vel sutura dicitur, cogitationem lanium pers clionis contineat, ideoque vel ipse, ut in imperativo vel in 'miativo cum ἄν cogitationem indicet, vel ex verbo Pendeat quo quid cogitari sigiuncetur. . tuam autem quae

iam persecta esse cogitantur, vacua sunt nolisne duraniis saeti, consequens es non posse usurpari auristum, ubi quid ut nondum ad finem perductum, ideoque vel durans adhuc, vel ex eiusdem actionis nondum absoluta repetitione

constans cogitari volumus, sed ad ea pertinere, quae vel brevi mometito temporis vel semel facta intelligimus. Ita Patet, manere Propria nisoristi vim iii inni eius usu licet rima specie diversissiino. iii illae obser attolles grammaticorum verissimae Apollo illi de Syntari II l. 24.

175쪽

φον - μον- το μὴ γενό/μενον προς τασσει, ἀλλα καὶ το γινομενον ἐν παρατάσει απαγορευει, ει γε καὶ ποις γραφουσιν ἐν πλείονι χρον προς νωνουμεν το υανον,

τοιουτον τι φάσπιλντες, ιν ἐμμένειν τῆ παρατάσει, ἄν- σα δἐ το γράφειν. Et Eio m. M. P. 4 2, 26. ζήσα/δειν, ζήσειας δε υ λέγουσι, διοτι Hi εικτικὴ εὐχὴν δηλουσι πραγματος ὀφειλοντος πληρωθῆναι δ γαρ λέγων γοώ-

καὶ τα λοιπά n D:ροὐθηναιό περ υ λεγειν δει ζησειας 'δ γαρ τουτο λέγων vχεται ἐνα ελθη εις τέλος της καὶ λοιπον ευρισκεται καταρωμενος ἐαυτω ' δελδε λεγειν 'ην , ζωης, φη. Vide eadem ii Elam. Μ. P. GD 24. Contraria Praeseriti ciliti ebi, quod quum natura sua EIn sentem nec dum obsolutam significet, piativus eius lemporis cogitationem nota rei, quam, quocumque eam tem-Pore fieri sumamus, Vel durare eo tempore, vel in facti nondum absoluta repetitione positam intelligimus. His praemissis exempla afferamus et acristi et prae

176쪽

ἔσφαξαν , διαδέξιον ποιεορανοι το ειλον των πιλήνων πρῶτον πιιὶ καλλιστον τοδει σφαγιασθέντι Otres νο- μα νοέων τάχα δ' ἄν τι και του ονοματος ἐπαυροιτο.

IX. l. ἀλλἀ ταυτα με και φθονα ἄν ειποιεν. Eltaec omnia etiam de re praesente vel suum fici potuissent, si res postularet. Caeterram animadverte, pro solis illis καί νυ κεν ενθ' ἀπολοιτο et ἔνθα, ε α τεροι etiam απώλετο ἄν, ἔφερεν αν dici potiti 88e, quia opponi potest άλλ' oti ἀπιυλετο Ἀλλ' u ετ ερε. Sed dictit sine illius oppositionis cogiintione, optatiVun postulabat, ut caetera, in quibus non potest opponi contrarium. Contra de re praeterita quae vel diuturnior sit vel saepius repetita, praesentis optativum posuit Herodotus I. 2. ubi quum Persas narrare dixisset, Europan a Graecis quibusdam, quorum ipsi se ti in nesciant, raptam esse, addit: iησαν δ' ἄν ουτοι κρητες fuerint lati Cret 8 . Sed eadem formula utitur de re praesente II. I. IV I95. Idem VILIS . di δ' in ἀνδρες ἄν la εν αυτοισι τέσσερες μυριάδες καὶ ικοσι. Quae scriptura recte est a Schweighaeusero praelata illi, quam ReiEius et Sohaeserus ex Paucis codd. receperunt, is es ἄν ῆν. Non enim potest Opponi αλλ' on ῆν. Quin potest etiam ut detraesente dicta accipi haec sententia. Idem I. z0. τάχα δεῶν καὶ ι nodosia νοι λεγοιεν πικoμενοι ἐς Σπαρτην, ως ἀναιρε λείησαν no Σαμέων. Intelligitur enim id saepius ab illis esse dicitiaium. E HIL Ias τάχα δ ἀν

177쪽

m DE PARTICULA δω

ix ne optatio eum ἄν in iubendo. Optativus cum Particula ἄν coniunctus quoniam quae possunt fieri significat, usus duo accepit alios, qui cum illa eius Potestate sunt coniunctissinii Eoriim alter in tu hendo cerniuir, lenis ille imperatim, sed tamen, quoniam peramitendi speciem habet, ut proboris consorio iisne vitam vel severior vel superbis videri possit, ut in Soph. U. IDI. χωροι ἀνοισι συν τάχει λόγων γάρ ο

νον ἐστὶν ἀγών, ἀλλἀ τῆς mise περι-

ei in Antig. 444. α με κοριἰζοις ἄν σεαυτον ῆ θελεις, Quae formula quia proprie non iubentis est, sed dicentis quid fieri possit, non habet μ', ubi negatis accedit, sed oti Diad. 250.

Νotatu dignum est, hanc rationein loquendi, quae familiaris sermonis speciem prae se fert, in foedere Eleorum ut solemnem bri Iulam ro Inperativo sumari V. Boecklii Corpus Inscr. Graec fasc. I. P. 26. ut συμμαχία κ μ κατον τεα, et quae alia ibi plura huiusmodi exstanti

De Optativo cum ἄν in optando. Alter usus in viando positiis est, ita quidem ut de eo, quod optamus , quaeratur quomodo fieri possit. li Dissilire by Go rate

178쪽

LIB. III. CAP. 10. H. olque nihil frequentius quain πως αν, in hoc genere est. Eurip. Suppl. M. Vide ibi Maalandum, et Valaenarium ad Hippol. 208.

qui tamen quum, ut solet exquisita captare Sophoclem fortasse semel tantum tu est , ita osuisse dicit, fallitur. ide Brunckium ad Al. Ididi. Non solum autem πως αν ita usurpatur, sed tuo his aliud interrogativum vocabulum, quod quidem rei aptum sit, eam rationem admittit V τις Aesch. Ag 1 5T.

tiona Ii. Reliquum est ut de sentenuis condisonalibus et sin libus videamus. Et in conditionali miidem sentensia duplex est parsimilae ἄν ciun optativo constructio, altera Propria veterum epicorum, particulam sic adiectam Iussiens, ut magis ad voculam condulanalem, quam ad viativum periinini: quare cultior sermo ui non necessariam omitiae Iliad...is.

ά p πονοστησειν , εἰ κεν Τάνατόν γε φυγοιμεν. e. 273. ει τουτω κε λάβοιμεν, αροίμειά κεν κλέος ἐσπιον. Quibus in locis ne putes posse significari, Plurinu Obstant alii laci, ut Iliad. 49. - κέν τοι χαρισαιτο πιιτ ρ ἀστερῶσι ποινα,

179쪽

αικεν με ζωον πεπυθοιτ' ἐπὶ 'υσὶν Axαιων. quae verba etiam x. 380 et λ. 134. leguntur, sed in hoc postremo loco omissaiarticula eo Addes. 123. D. I98. 205. . I l. 283 362 445. . 26ου. χ. 220 p. 346.

592. Hesiod O et D 359 432 690. Praeposita est particula d. 223.eto κ' ει μοι οἰης σταθ/- ροτῆρα θέσθαι, iterata apud Hesiod O et D. 423. δέ κεν ὀκταπόδην ἄπο καὶ σφυράν που τάμοιο.Iliad. α 54s Wolfius ex coniectura, ut videtur, dedii:

οὐδέ κ' ἐγινν πανευθε θων ἐθέλωμι νοῆσαι, μήτι υ ταυτα καστα διειρεο, μηδε μετάλλα. recte fortasse vertim tamen non ut visio iis putandus iqui vulgo legitur piauviis Is enim tacit ut sensus sit, δέκ' ἐγιον ἐθέλοιμι, quod apodosin Postularet talem, ου ἄν γνοδεὶς ταυτα, Pr qua sortis insertur admonitio. inus eum probem, ut id hac opportunitate addam, Aristarchum, Iliad. 23. ἐθέλωριι scribentem: αλλ' o τε δὴ και ἐγω προφρων ἐθέλω/M ρυσσαι, αιτῆ κεν γαιν ἐρυGαιμ', αυτν τε θαλάσση. io enim facturum se id Iuppiter indicat, sed dicit, iud, si velit lacere, suturum sit. Rectius, ut in re vere iura, resiliuius coniunctivus Iliad. L 39ττάων ην κ' ἐθελωμι φίλην ποιήσομ' ἄκοιτιν. Sic etiam d. . 489.οτει τροφοι οσης σευ ἀφέξομαι οπποτ' ἄν ἄλλας δμωὰς ἐν μεγάροισιν ἐμοις κτείνωμι γυναικας. Hic quoque vulgo optativus legitur.

Diximus hoc genus constriictionis epicorum proprium esse ut vel roΡterea ulectum esse debeat, quod apud Euripidem Androm. II. legimus:

ει τι γαρ ἄν πάοχοι τις ἀμηχανον, ἀληθου σπάνις εχ γενέταις.

180쪽

A sacile codicum quorumdani scriptura πάσχη monstrare potest, scribendum esse υτ γαλα πάσχret. Altera constructio particulae ἄν cum viam O in sen- , tensia conditionali ea est, quae particulam cum ipso iungi

optativo postulat, lacuque ut vel posse quid fieri, vel quii quid etiam sine particula conditionali optativus cum ἄν nota significetur. Nam differ hoc genus ab illo, de quo supra dictum, in quo viativus pro rectae orationis contui eum positus est. In hiis enim, de quibus nunc dirimus,nilii nisi particula conditionalis vel Malis ad optativum rectae orationis eum ἄν coniunctum accedit Et posse quidem significatur lus in laris Aristophanes Ν . II84.

ἀ- γένοιτ' ἀνθραις τε καὶ νέα γυνή.

θιαν τους παιδευτους μουσικῆς σμα μάλα καλως ἀσθἐν εἰς μουσικην. Vide Aeschin de salsa leg. p. 265. Reisli. g. 94. p. 12 Bekk. Demosth. p. 44, 29. 196, 20. ubi Behkerus indicativum sine ἄν posuit 582, 24. 48 14 903, 19. 108 6. I 206, 2I. I 300, 8. I 337, 8. Pro futur autem, ut in Xenoph. Cyop. IV. 2, 37. ἄγωνον, ἔφη, eo ἄνδρες, ει τινες μῶν τὰ ἐν κακὰ μισειτε, ἀγαθου δέ τινος παρ' ημων βουλοισθ' ἄν τυγχάνειν. Vide Platon Protag. p. 329. B. ubi conserendus Heind-sus p. 535. Non recte vero olim iudicavi de Pindari ver

Videtur ibi κέν in μὲν mulandum esse: nam monstruosum ἐγρείφη κεν habeat sibi qui inveniuridem, quam Particuli εἰ vere conssitionalis rati nem habet, etiam tum oblinet, quum interrogativa est, an significans. Xenophon inrop. I. Rast ερωτής, ε peti, εἰ