Godofredi Hermanni de particula Gā̀n libri iv

41쪽

σήμερον. Sed alia ibi exsint scripturi - αν, quam aperium est aut opiasivum aut laturum requirere, εἷς naua significante Eadem ratione τάχ' futuro iunxit Anii

sthenes rhetor, p. 30. g. s. p. 58. Rei . ὁ πρῶτονι ἐν-- οῖσθα ιδ' ὁπως μάχεσθαι, M', ως τερῶς πριος πῆ φερομενος, τάχ' ἄν ποτε ἀποκτενεις σεαυτον, κακῆ περι ων τ' De quo non magis dubitandum quin recte dicium sit, quam de, . Euripides R. 485.

ταχυ δ' ἄν πολυανορα τάνδε πολιν ubi Reisitus P. IOI κα- tuetur, quia ei ἄν probabilitatem rei augere potius quam minuere visum est, nihil prorsus ego invenire queo quo futurum defendam, pra seramque quamvis paucorum librorum scripturae καλοι, Plerisque doctorum probatae Caeseram recte in hoc versu nuper G. Dindoinum τἀν πολιν dedisse puto, velimque etiam ταχυ τῶν scribi. Adiungi ses ius Euripidis lacum Herare os quem ita scribit: μου ατων Θ --νὰ ποτ' ἄν ἔκ γ μου φανουνται. Libri ais ἐμου --τ' ἐμου. Quae de Elii latus duo foedissima latere

menda putat, repetitum ποτι et ἄν iuncium sutum, non menda sunt, sed recte com clia oratis Ilia potius duo vitiosa sunt, ειτ' ἐμου, et quod nomen substantivum deest. Virumque removeris, si scripseris: κεν μοι συμμαχος, οὐ φοβου-

ριαι ' πιυς μοι χάριν ἐνδίκως

ὐψοις - ποτ' ἄν ἔν γ' ἐμοὶ φανουνται.

42쪽

LIB. I. CAP. RIIulis mutus assem debebat Reisitus Soph. Trach. 6 a. τοιουτον ἐκβεβοκεν, οιον, τράσω, γυναῖκες, ει ινηαροι ἀνελπιστον μαθειν. Quo modo quis umquam loquutus si In Andromacha Euripidis autem V 465. Ovδεποτ εα διJυμα victricis deberi arguunt codices, non habentes eam particulam.

Sed dicendum de μέν cum latum H Eurip. Iph. T. 894 haec leguntur:

των αδοκήτων, απορον πορον ἐξανυσας, μοι τοιν μονοι 'Aτρείδαιν φανεῖ tκων ἔκλυσιν Reifigius pro ea, quam sibi secit notione particulae, p. 100.

τις αν φανει absurdam interrogationem esse dicit, eid-Ieroque accedit, αν ad participium ἐξανυσας reserenti. NinitIum facium est id oderit Ilodo, quo suPra Vidimus usum huc vili dem, quia in mente habebat poeta, τίς ανουν τα ῶν ἐξανισειεν Illa in opinione defixus Reis ius apud Theocritum XXVII. 38. Pro, Hara κεν τένα μυθον Milus;

Scribi iubet τινα καὶ At non magis absurda egi tali interrogatio, quam quum nos er Oh vel me e tw dic mus. In Eurip. Bacch. 639. Branckius e cod. Ε τι ποτ' αν ἐκ τουτων ρεις

Quem non dixerim, ut Elmsteius, non magis potuisse in tantula re errare. Nam potest id sic explicari, τι ποτ'αν ιζ. ὁ ἐκ τουτων ἐρει Alii libri αρ' habent Aeschines in Ctesiph. 155. p. 542. Relah. τοτε μὲν ταυτ επη- ροττεν, an o νιν, αλλα παρα-ν Μνει τον

43쪽

D PARTICULAOρφανιας τοι Παι si αλιον τι ποτ' ἀλερε et φθε 4εται Ex undecim uekkeri codd. unus tantum, isque e correctione ἀνερει quod non receptum Velini. Dina

ποιμεν, τοιαυτα διαπεπραγμένον ῆ τινα τοσουτωνιιεταβολων ἐν τοῖς πράγμασιν αἴτιον γεγενη/μένον; Codd. Vin et Vat. ommuni ἄν, ex sententia granuniscorum iani, spem noles Siravius, quod suaserat inir

grammate V. in agmeniis Dionysii Halic ab Angelo Itala editis lib. XIV. c. 15. τί γὰρ ἄν δυνησονται δεινδε ἐργάζεσθαι τους μοσε χωρουντας αἱ βα-αι κόμαι, ita mutari, ut aui deleatur ἄν aut δυναιντο reponatur. Sophoclis vero locus in Philocti 1089 ubi Branckius ex imo eodice dedit, et ποτ' ἄν μοι το auo ῆμαρ ἔσταιὴ non si huc trahendus, quum ibi aptissime αο in caelaris

libras scriptum sit. Quod si, ἄν licuit cum futuro coniungere, conlisas fortasse eamdem etiam negationis rationem esse, ut quae per interrogationem in τί convertatur. Vereor tamen ut

id idoneis exemplis comprobari possit. Nam in Aristoph. l. 942 ubi vulgo, οὐκ ἄν su παυσε χαλεπος ων καὶ δυς-DG

44쪽

LIB. I. ca P. S. Miandendum iudicavit, quod II5T. libri quidani,

in iisque Ravennas habent, ubi alii ibi ἐργάσαισθ' exhilaeni, non erat cur in plui Caussa eamdem construcilatam n lamnaret. Sed neque his quidquam tribuendum, neque Eurip. Androm. 239.

ubi pariter eoud quidam οDκ ten, viri docti autem ovatovν.

In Hesmoph. i. non recte legitur, via , μεις ἄν πολλους τουτων ἀποδειξοιμεν ταυτα ποιουντας. Vbi quum alii ἀποδειμ/ιεν corrigant, militiosius servato ἀποδείξομεν videtur αυ pro ἄν et αυτὰ pro ταυτι se, bendum esse, ut hi duo versus in unum teuametrum Coi iungantur. Quod seriptum est apud Xenoph. Ephes III. 8 4 66 s. ου γάρ ἐντευθέν ριέ τις ἐ&λοιτο, ιδ ει ἐπίδοιμι τον ῆλιον, οιδ' ἄν εις φῶς ἐλευσομαι, in οficilius seras ἄν furum additum, quam non additum vi livo. Sed hoc genus scriptorum non est in exemplis puraedictionis habendum. Vt etiam o ἄν cum suturo commemoremus, inVeniseiur id apud Polybium X Viil 5 λ καὶ προ μέτρησεν

δεερον νηφισμα παρανομον, σε κυρίοις εἰμι τους ἀν-ώποις, ους ἄν ἐπι στρατηγία α ρήσονται. Vbi Ndendum uirum ἄν deleri, an, quod in ve hae erus secit, αιρήσωνται scribi debeat, de qua amisit forma di putavit obeckius ad Phryn. p. z16 seqq. Apud Pi innem de Lem. XII p. 94T C recte Assus ex Stephani

emendatione, υς α Oi προς κοντες του τελευτήσαντος ἐποψωνται, confirmata ab uno duobusve codd. Vide

Lobeckium ad Phrvii p. 34. In Euthydemo p. 290. D. εἰ υν, ν δ ἰς, εὐιιεθα ἐκείνης τῆς τέχνης , ῆτις ν άν κτησηται γ ποιήσασα ii θηρευσαμένη, αυτηὶ καιόπιστησε ται χρῆσθαι, και ἡ τοιαυτη ποιησε ν μῶς μακαρο

45쪽

συνοικήσουσι. Sed quidam codd. ut ecteriis scribendum monuit, συνοικήσωσι. Quod si summam horum, quae dissutaVimus, Pau- eis volumus comprehen&Ie, si erit Statuellum Priinis videri ci construi posse cuin futuro in nari attolle rei br-tuitae deinde eo niuiigi cum eo sed non ut sit constructum, Posse, in tertineat ad aliam notionem, quanI quae in verbi futtiro inest, dummodo ea talis sit, ut ipsa

Perae rei fortuitae ac dubiae notationem apte recipiat. neu cum indicativo praesentis. Μagis quam futuri, praesentis indicativi constructio

cum particula a controversa est. Eam tuebatur Brun

ckius, quem vide ad Aristoph. Ivt. M5. Eq. II 31. Acti. 8 3. Negant grammatici de quibus supra dictum. Si qua est ratio, qua αν cum Praesentis indicativo coniungi Possit, non potest alia esse, quam duplex illa, de qua modo in uiri ea inlicatione dictum est. Sed in hoc quoque genere magna pars exemplorum corrupta est, et saepe quidem metricorum industria, aliquando etiam criticorum imperis grammaticae. Qui errores hodie vel sublati sunt, vel removeri a quovis possunt. Vide Aristopi .

10 CXX. 30. E. g. m. p. 126. Euripidis versum in El. 112I egregia emendat ne sanaricio viri Faesi, T Mensis rL e. ἀναζωπυρεις. Quae alatiniae in M. Gr. 1 5M. e. Miulii, aliena simi, praeter Platonis locum in Alcib. ILFI 2. E. viri nunc γουν pro, αν restitutum. Apud eum dem de Lem. I. 14. P. MI, A. recte Astius, αρ Ἀο καἰ

46쪽

LIB. L CAP. s.

praebuerunt, qua mutatione etiam Andocides de pace eum

Lacedaem. 24 4 165. 100. Ha Lindiget vides. s. Demostheni epist a P. 146τ, s codicis ope menda exem pia est item Ando idii 126 s. - p. 1. Res . . sunt etiam apud Homerum non ulla huiusmodi, maxima in massea ut 255.ῆτο μὲν τοδε, αυτος οἴεαι, ἔς κεν -- , εἰ ζωοντ' -γισθον ἐνὶ μεγάροισιν ἔτετμεν' τρεῖδ' , ροιηθεν μν, ων ς εν -

Νam quis non credat τοδε γ' αυτυς a poeta prosectum esse Quamquam hoc quidem videri potest per attracti nem quamdam vel mutationem structurae dictum esse, quasi voluerit dicere, τοδε, απιτος οἴεαι κακον γενέσθαι

ήρωων οτε κέν ποτ' ἀποφθιμένου βασιλῆος ωννυνται τι νέοι καὶ επεντυνονται ἄεθλα Vi moniti in diss. legibus ilibusdam subsilioribus sermonis Homeris P. et quemadmodum Latine dies non potest, mulios vidi, quum certu-- instituerint inti nes, sed dicendum est inin institu ι, ii Utim Gra etas sermo non a iiiii emiiunctivum in tali sententia. Quod si Ne non mendosa es particula αν, suspicor ita esse coniunctivost uiuendos, ut simul illic, et od. x i5. ἀντιβολήσας scribatur. am veteres quidam Ha

47쪽

DE AIITICVLAVVάντε 'ολ σας, sed male in eo versu qui hos sequitur sic scribebant: Viruntque in postrema editione recepit Wolfius Vulgo ἐτεθήπεα, ex O l. 66. ut opinor. Alii τεθήπεο, alii ri latio, quam veram scripturam esse vix sinit lubitare sintilliinus locus, Od. a. 4I5 seqq. Aliud e rumum e ei lum invenitur Od. t. 162.

ἐνθαδ' τιριάζει λοχον καλταίδιμον viον. Hic aut ἀτιμάζη scribendum, aut serVato indieatiso ος τις, quod alii libri habent.

Sed satis de his, quae ferri nequeunt. Dicam nuncile illis duobus modis, quos supra niOnui rationi non repugnare, si Possint exemplis consirnaari. Eorum prior erat is ut in narratione rei ortuitae uenia linodum in praeteritis, sic etian cum praesentis indieativo coniungeretur ἄν. Fateor vero, nullum nidii exemplum occurrisse, quod hunc uisunt ii si et, ut non aut corruptum, aut satiem suspectum videatur. Sed quemaismodum einer

xius esset, qui dubiis exemplis consideret, ita non minus inconsiderate ageret, qui quae non aut certis aut mulus exemplis comprobata videret ne osse quidem dici contendereti Apud Homeriun Iliad. 1 484. legitur: κα κε τις ευχεται ἀνῆρ

ν-δε ἐν μεγάροισιν ἀρῆς ἀλκτῆρα πέσθαι.

Non facile haec quisquam reprehenderet, si Verbum esset temporis praeteriit. Verum eis haec estiterarumque brorum scriptura, tamen nihil ei tribuendum es omissumesi κε in codice apud Clarhium, niiiiiique in explicatione loci Eustauitu p. 98, 41. 99b, 5. Cod. Vna st autem habet id, quod ut ei consuetudini poeiae

48쪽

καί τέ τι: ευντιαι ἀνήρ. Sic Iliad. . Iis. Apud Aristophanem in Acb. 8 3. Boeotus, Menogaius quid afferat, respondet: 66 ἔοτ α παθὰ Βοιωτ- στλῶς.

Haec eis et codd. nonnulloriam ei Vett edd. scriptui, est, lainen optimi quidam ibi αν imitiviit, στιν scriptum ex libentes: Dienilit m lite, OtutSS αι Vel Prima Sequentis vocabuli syllaba nasci, vel a metricis, quum ἔστ' ἀγαθὼ scriptum invenissent. Iseri. Non tanti irationi repugnat particula. Sed ut hic non ferenda videatur, quia cum ipso est verbo conStructa, non offendit tamen, si ad aliam vocem refertur. Illustre exemplum exstat in Xenophoniis Symposio 4, 37. γω δἐ υτι φιεν πολλά χω, cs ιιολις αυτα καὶ θ u a αυτος υρἱοκω. DeleVit αν Schae rus, quem nuper sequutus est L. Dindorsus. Non recte, mea

Sententia. Numquid enim aliud est illud Sophoclis, εἶτα πυρών υ παρῆν, et quae plurima similia supra commemoravimus Nimirum sic est illud explicandum, , μυλις αυτα καὶ εἰ ἐγ-αυτος τοι ν ευρίσκω. Haec igitur qui damnet, quoniam rariora sunt, vereor ne parum PersP ciam liabeat Graeci sermonis elegantiam. Ab hoc exemplo ui iam ad illud genus transeamus, in quo particula non est proprie cum verbo constructa, non pauca huiusmodi inveniuntur, quae ave emere eorrigas.

Non est ad hoc genus reserendus locus huerdidis iv sa. memorabilis ille propter liberiorem, sed tamen iustam verborum a cruram: το ξυμπαν τε δῆροώμεν, πειθομε ενοι μέν ἐμοί, πολιν Ποντες ἔκαστος ἐλεοθων, ἀφ' ὐ αυτοκρατορες οντες τον υ καὶ καπιοῦ δρωντα ἐξ σουάρετῆ ιι υνοχ ιε- ῆν δέ ἀπι- σαντες ἄλλοις υπακου-οωμεν ου περ του τιμώρησασθαί τινα, ἀλλἀ καὶ ἄγαν, εἰ τυχοι/ιεν, φίλοι ιι ἐν ἄν τοις ἐχθίστοις, διάφοροι δεοις ου ρ', ατ νάγκον γιγνό/μεθα. Sic Plerique ei

49쪽

spectu vel γιγιομενοι, quod uiuοντες ex γνωμεν Per deat, ei salieni γιγνοίμεθα exspecies Et tamen omnis recte Iiabent. Ac primum, in quo haeserim interpretes,

O περ του τιμορησασθαί τινα sic est dictum, ut res rati it ad τέλος volebat enim dicere, Ovκ αν περι Ου τι-μt δρήσασθαι τινα νίλοι γιγνGι ιε ita scilicet si χρή csed ne bis dicendum esset φίλοι, iii alu ra arte Posuit, addito sinum opposito atque ut φίλοι et διάφοροι, τοῖς εχθίστοις et ις υ χρη inVicem I Posuit, sic opposuit etiam γιγνs ιιεθα αν Et κατ νάγκην γιγνο υεθα, ita qui dem ut ii plIiti us ad ἀν ex illo nilicativo supplendus sit. Itaque plene sic dicas: υ περ του τι ut0ρησασθαι,λλήλοις φάλοι γε νζσοιιεθα, αλλα καὶ ἄγαν, εἰ τυχοι ἐιε ,

φίλοι μἐν ἀν γιγνοί/ιεθα τοι εχθίστοις, διαφοροι δε ις χρὴ κατ' ἀνάγκην γιγνό/ιεθα. Non valde dissimilε est hoc Demostlimus Ol. I. Ρ. 15, 8 ουτε γάρ δοκει και φησειέ τις αν μ' οκοπων ἀκριβῶς, ευπρεπως, υδ' ιος, καλλιστ' αυτω τὰ πραγματα ἔχοι Vide ibi Scha semim, cui displicet εχεν, unice Probatur asti euiri a codd. fides deest. Virum is alterum ex se repeii emit iisne postulat.

Aptius inerri poterit hoc Aristophanis in Em II 31.

τουτω πάνυ πολλή. Haec est libri Ravennatis alioriamque scriptura, quae si sic intelligitur, iis λιμένων ποιων, υποιεις, non est quod eam vituperes. Sed quum ποιοῖς in eod. Ven ac Suid edd. veit et cod. Oxon legatur, non opus est india cativum tueri Quod Stobaeus Sem. XLm ex Menas

το γνῶθι σαυτον χρησιμωτερον γαρ ντο γνωθι τους ἄλλους ubi apud Anton Meliss scriptum est κατα πολλων Η.

50쪽

LIB. I. CAP. s.

Steplianus in sent Com. p. 408 et D raeus ad Aristoph. p. II 0 κατα πολλα emendar lnt, Parum probabiliter. Multo verisi initius est, quod Porsonus coniecit, κατα πολλ' αρ' ἐστιν. MiII tamen genuinum vidi tur κατα πολλῶν, a Stobaeo autem prosectun εστι,. In Iatonis Apol Socr. . I. B. ut editi habent. καὶ δῆ καὶτ μεγιστον, τους κει ξεταζοντα καὶ ἐρευνωντα ῶς περτους ἐνταυθα διαγειν, τις αυτων Golpoc aτι, καὶ τίς clarαι μέν , ἔστι δ' ου' membr. Bodl et quinque de sedecim codd. Heineri, octoque optimi apud Stalinaumiuni praebent τίς αν αυτων σοφος ἐστι. Qui locus es eiu modi, ut, si aliunde satis firmari possit ista construci , ad sensum venustissime addita videatur particula, subindiacans singulari casu fieri, ut quis vere sapiens inveniatur. Est enim τις αν quiforte nobis er et Da eiusque exempla etiam cum futuro iuncti vidimus. Et concedere debebunt, τις αν cum indicativis omnium temporum consimi

posse, si qui Sehaesem assentiuntur, qui ταχ αν ita dies putas ut, ad τάχα pertineat, neque ad verbum reser tur Par enim caussa est. Nam latet in isto talis sen tenua, τὰ ἄνω, videtur autem valde placere sibi ea in re Schaeserus, qui de illa ταχ' non solum ad Greg. r. p. 44 sed saepius ad Sophoclem monuerit, ut ad Oed. R. 523 ad Oed mi vim ei tuis et in addendis ad ed. R. 139. Vellem vero demo irasse vir doctissimus. Nam excisus exemplis, inbus utitur, ne illa quia