장음표시 사용
261쪽
immediais. Trident. Senaua Canonis illo quem explicuit.
tum autem est signum practicum respectu effectus Dei proprie, et Deus non potest in actu sibi proprio alicui alii subesse ergo etc. co MMENTARlUS.
d Secunda conclusio hic declaranda suhaec etc. De terminat omnia Sacramenta legis novae fuisse instituta a Christo immediate. Haec est de fide, quam mox definivit Tridentinum ess . . c. 2. ι quis diserti Sacramenι novae legis non fuisse omnia a Iesu Chrisι Domino no- tiro instituta, anathema sit, etc. Et quamvis haec institutio intelligi posset acta a Christo mediate vel immediate, ratio Doctori probat esse immediatam. Et hic, ut opinor, est SenSu canoniS, quia eum supponunt Verba ejusdem Concilii sera. 21. cap. I. ubi a potestate, quam habet Ecclesia in Sacramenta, excipitur eorum substantia, et nulla fuit necessitas exprimendi in Canone ipsam particulam omnia,
quia nemo dubire potuit de institutione mediata, quamvis aliqui dubitaverint doinstitutions immediata Poenitentiae et
Extremae Unctionis, prout Doctor in littera insinuat et reprehendit, quasi haec institula sint Iacobi 5. Confitemini, etc. MArma ιur quis in vobis, etc. haec tamen infra sess. M. docet Concilium fuisse instituta immediate ab ipso Christo cap. 2. de Poenuen-ιia, e cap. l. de ratrem inctione. Patet etiam a raιione, quia non fuit ratio, unde Christus quaedam Sacramenta, et non omnia institueret institui expresse quaedam, ut patet de Baptismo Ioannis 3. Matιhaei ultimo, Eucharistiam in ultima Cinna, Poenitentiam Ioannis 20. equo refert quod in Scriptura institutione aliquorum non habeatur tam eXpressa, nisi
adjungatur traditio et definitio Ecclesiae, quia id perinde s Extrema Unctions
Verum est tamen Concilium definit fuisso a Christo Domino institutam, insinuatam Marci . commendatam et promulgatam Iacobi 5. prout etiam Doctor affirmat in littora Ratio autem Doctoris superius tractata est in diu praecedenti quaest. 2. nempe solius Dei esse principaliter instituero Sacramenta, quia illi sol subest effectus Sacramentorum. Accedit quod in ego veteri Deus instituerit Sacramenta ergo a sortiori in nova idem magis congruit. Νihil occurrit circa litteram, quod in Specie tractari non debeat suo loco fusius. SCHOLIUM.
Deum solum esse causam principalem et physicam Sacramentorum Christum oro qua homo esS eorumdisin causam merit riam, Seu moralem effectivam, quia omnia remedia nostra ad salutem sunt praemia oporum ejus Triclent Ses8.1.can. M . in decret. Eugen. Otus . . q. 5. a. 2 et Burana hic g. 1. putant non esse haeresim dicere Unctionem et Confirmationem non ess institutas a Christo; lavet Hust. 2. do Sacram D. Bonav. d. 7. Pl. 1. q. 1.
Ex his e duabus conclusionibus patet solutio quaestionis, exposito primo intellectu quaestionis, quia
Sacramentum habere efficaciam est ipsum habere regulariter essectum significatum concomitantem ergo ab illo habet emcaciam
quo est, quod effectus concomite
potest esse ab aliquo dupliciter:
Vel tanquam a causa principali principaliter causante hujus con- comitantiam Vel tanquam a causa meritoria, quae scilicet meretur
ut sit talis concomitantia. Et secundum hoc dico, quod Sa-
262쪽
prineipalis habent emcaciam, tanquam a cautorum Sa prin ripali a Christo autem patiente sive a passione Christi, habent emcaciam tanquam a causa meritoria Primum istorum probatur ex secunda conclusione prae-
habita. Solus enim Deus instituit haec Sacramenta, et efficacia Sacramenti non potest esse in alia causa inferiore, eam instituente. Hoc itiam patet Sic solus Deus determinat se ad essectum cauSandum sibi proprium si enim posset ab alio determinari ad agendum, jam esset causa secunda respectu ejus essectus autem significati per Sacramenta sunt proprii soli Deo ergo solus Deus potest determinare se ad causandum essectus
Quid Mi Sacramentorum, regulariter On- Sacramen comitante Sacramenta. Moc est
w autoni Sacramenta habere essicaciam, scilicet habere essectus regulariter concomitante ; ergo a sola voluntate divina habunt χ0- terminate Sacramenta efficaciam, tanquam a causa principali 7 Seo indum patet eae distinctione 19
ssas tertii libri. Et quantum ad praesenS, α.rii in breviter ostendituri sic Homini si Eae his duabus conclusionibus, etc. si
di saeto DoL inimico per mulpam, ista.d. disposuit Deus non remittere illam ..idia. culpam, neque aliquod adjutorium
nobis ad consecutionem beatitudinIS, I--rumqua si per aliquid sibi oblatum, quod causa gratius acceptaret, quam os sensam'rix lla osso s: b displicens, Vel ingra'
ta nihil autem potest inveniri gratius rinitati, quam sit tota culpa et offensa generis humani displicens vel ingrata, nisi sit aliquod obsequium personae magis
dilectae, quam tota communitas illa quae ossendit, per universalemonensam, suerat Vel debebat esse cara, Si non ossendisset. Talem personam sic dilectam non potuit genus humanum ex se habere,
quia totum fuit inimicum de una massa perditionis ergo disposuit Trinitas personam sic dilectam sibi dare generi humano, ac ipsam ad hoc inclinare, ut ipsa opserret obsequium pro toto illo
genere Talis persona non est nisi Christus, cui non ad mensuram dedit Deus Spiritum charitatis et gratiae Dan. 3 et tale obsequium
est illud, in quo maxima apparet charitas, quod est os serre se usque ad mortem pro justitia ergo rinitas nullum adjutorium pertinens ad salutem contulit homini viatori, nisi in viri a te hujus oblationis Christi in cruce tactae, et a persona dilectissima et ex maximacharitate. Et per hoc passio illa sui meritoria causa, reSpectu boni meritorii collati homini viatori. cOMMENTARIUS. Hic tandem respondet ad quaesu0nem, ex j. V: i
dici duo. Primum, Deum esse causam aeramuri principalem instituendi Sacramenιa, Eorum
qua participant suam efficaciam, quod Christo, ut probat ratione praemiSSa, et alia Supra meritoria. deducta. Secundum est fuisse efficacia per Christum, tanquam per causam meritoriam. Quod probat ex necessiιate incarnationis, secundum legem statutam
ad salvandum hominem, quae desumitur ex doctrina fidei et Patrum, ut sus tractatur in materia de Incarnatione ; et concludit omne adjutorium datum homi-
263쪽
DlST II QUAESTIO I. 247n post lapsum misso ob merita Christi, et passionem, quae fuit magis grata
Trinitali, quam uerit gravis offensa generis humani. Supra probata est secunda conclusio, nempe Sacramenta habuisse efficaciam a Christo, tanquam a causa meritoria, disti praecedenι quaest 4 et 5. Otandum hic, quod Doctor per hoc quod dicat Deum esse causam principalem efficaciae Sacramentorum, non excludat potestatem excellentiae a Christo, quam infra tractat in materia de clavibus sed agit tantum de causa, in quam certitudo et efficacia significationis sacramonia Iis refunditur, tanquam in efficientem, et sic Christus Dominus, inquantum Deus, efficaciam hanc tribuit Sacramentis inquantum homo vero potuit moraliter et non physice tribuere eamdem efficaciam, applicando sua merita, et prout habui con- comitantem voluntatem divinum, et pactum, Seu acceptionem, quae ipsi competebant, ut mediatori et capiti. SCHOLIUM.
Romedia salutis simul esse ex mis-icordia et justitia, item Christum causam esse meritoriam sterum Sacramentorum, sed porsectius noVorum, et utrumquo explicatur olare.
s. io Sequitur sh corollarium ' rar quomodo in collatione talium re--:r: mediorum necessariorum generi
humano concurrunt et mi Sericor- ' dia et Veritas Maximae enim mi-
mico tanta remedia concedere, Sed otiam maximae justitiae St, pro pter obsequium tam Pntum personae tam dilectae, tantum reme
dium conserre illis, pro quibus illa persona obtulit illud obse
quium. Justum enim est acceptare obsequium personae tam dilectas pro illo pro quo osser obsequium. Maxima etiam fuit misericordia in persona offerente, sic se offerre pro inimicis Trinitatis, quam summe dilexit, sed etiam maximae justitiae, tam in comparatione ad Deum, quam ad hominem lapsum, qui non Videretur maxime diligeste Deum et proximum, nisi pro t9nto bono communi scilicet beatitudine hominis, ad quam Deus praedestinaverat eum, et disposuerat
quam per istud obsequium, Vellet istud obsequium Xhibore. Ex istis patet aliud corollarium, quod suppositum fuit in
quaestione de Circumcisione, quia passio Christi, cum esset causa meritoria respectu efficacis Sacramentorum Veterum, et etiam respectu gratiae coliatae antiquis Patribus, tamen majorem emcaciam habet respectu no Strorum Sacramentorum et gratiae nunc conserendae, quam tunc quia juste obsequium exhibitum ad bonum majus acceptatur, quam praeVisum Trinitas autem nunc consertianquam propter passionem Christi exhibitam, etiam a nobi creditam, ut exhibitam tunc autem contulit, ut propter eam a seipso praevisam, et ab aliis fidelibus prae creditam, ut exhibendam. Hinc etiam apparet quare Baptismus aperuit januam, non Utem Circumcisio non quidem ex parte meritorum. Sed quia quantumcumque magna gratia codata suisset in virtute passionis Christi praeVisae, non conserebatur mi
264쪽
etiam anto passionem instituta, habent ab
emcax ad finem gratiae, Scilicet ad beatitudinem, nisi prius ObSequium illud esset solutum minima autem, Si conserretur nunc in virtute hujus obsequi jam soluti conserretur tamen ut sussicienter disponens ad beatitudinem. Exemplum in nobis, majus bonum conserimus propter obsequium exhibitum quam SperatUm. Ad primum argumentum dico,
quod etsi passio Christi non sit
nunc in effectu est tamen in acceptione divina et hoc sufficit ut sit causa meritoria Patet enim, quod nos conserimus multa propter aliquod bonum non prae Sensin se, sed praesens in memoria nostra, si sit praeteritum, Vel in opinione, si sit futurum. Ad secundum potest dici, quod omnia Sacramenta novae legis habent a passione Christi, ut exhibita, emcaciam, non quidem in actu exteriori, sed interiori exhibitam. instanti enim conceptionis Christus habuit meritum passionis, et in illo interiori actu consistit principalior ratio meriti. et ideo quidquid instituit tempore Vitae suae, potuit etiam abore tunc emcaciam a passione volita persecte ab ipso Christo, in qua volitione erat principalis oblatio et principalis oblatio grata facta Deo. ec potest dici, quod sic passio illa accepta fuisset ante in
carnationem Vel passionem, quia etsi Deus eam praeVidit, non tamen fuit oblata actu interiori, neque exteriori. Vel potest dici, quod Sacramenta novae legis vivente Christo. omnia minorem habuerunt incaciam quam post ejus paSSionem, ut tamen non fuit inconVeniens, quod instituerentur ipso ViVente, quia erant instituta, non ut pro tunc, sed ut pro tempore post ejus mortem habitura prinoi palum ossicaciam. Ad tertium dioo, quod intellectus postoli est, quod gratia non habet causam meritoriam de condigno, in illo cui consertur, tamen potest habere causam meritoriam de congruo in eodem, et causam meritoriam de condigno extrinsecam, maxime si illa causa meritoria extrinseca gratuite sit data illi pro quo est causa meritoria, ut sit ei talis causa.
Et si objici : Gratia data pro
tali causa condigna, O est gratia, quia aliquibus meritis est do-bita etsi non meritis recipientis. Posset dici, quod in uniVersis operibus Dei, non fuit aliquod opus mere gratiae, nisi sola incarnatio
Filii Dei et hoc si ad illam nulla
merita pretecesserunt, quod utique Verum est in ordinatione divina de illa Incarnatione. Quia i tempore conceptioni praecesserunt aliqua merita Mariae, tamen non erant bona absolute, reSpoctu incarnationis, sed sorte accelerationis, ut impleretur illa incarnatio praeordinata. Bene ergo ait Augustinus 13. de Trinit. cap. 19. In rebus
per tempus Ortis, illa summa stratia rat, quod homo in unitate personae conjunctus est Deo.
Ad ultimum dico g) quod si illud
vulnus suit inflictum Christo post mortem, ut narrat Evangelium i
Sacramenta non fluxerunt ab illo tanquam a causa meritoria; sed
11. Ad 3. Gratia intuitu nostri gratis, Christi
omnino gratia a Deo datum, iri incarnatio. Quomodo
265쪽
dicuntur specialiter inde luxisse, Domine, sic Videatur Doctor infra dist. propter quamdam similitudinem 46. quaest. . . et . Misericordia de expressiorem eorum, quae ibi monstratur respective ax hominem la- fluxerunt ad sensibilia. quae sunt sum, cui collata sunt haec benescia; in quibusdam Sacramentis an justitia vero respectius ad personam Chriguis enim specialius assimilatur sumerentem. Vide Paulum ad Rom. . speciei, sub inua est sanguis et Secundum toro turium, AEused 433Si gial: ..ώEucharistia, it inqua specialius briSxi praeVisa habuerit efficaciam re corollar. assimilatur materis Baptismi, pentu circumcisi0nis e gratiae collatae praevisa. quas sunt duo principalia Sacra anxiquis Patribus haec minor fuit, .ihi, tamenta. Et ciste intellectus potest quam meania respecι Sacramentorum I.ytai. . haberi ira de celeb. Miss in in . 0Vae legis, quia passio, ut exhibita est ubi dicitur, quod in illis duobus praestantius obsequium in esse meriti et scilicet aqua et sanguine, duo a satisfactionis, quam obsequium in opini-xima Sacramenta redemptionis no Vel praevisi0ne. maec veritas decla et regenerationis, relucent. COMMENTARIUS.
rata est supra ad initium hujus quaesti
Ad primum in contrarium, ad initium Ad primum
quaestionis, dicit passionem Christi prae- 12 fhme sequitur corollarium, etc. Subjicit duo corollario Primum est, quomodo misericordia et justitia concurrant in
collatione horum remediorum generi humanti. Advertendum ergo ex ipso in Potentia uiti quaest...s.... quod Sicut potentia et sustulit chirographum peccati per abun- inhianti. Sapientia Dei in creatione AEOmbinantur dantum redemptionem, sic soluti debili semper ex lege est praesens, et eumdem teritam non esse praesentem in re physice, sed in acceptatione divina quod sufficit ad causam meritoriam; S ergo praesens, quantum ad medium justitiae, si pacti et completae Saιisfactionis, qua manifestantur, Sic etiam misericordia
manismis et justitia in operibus redemptionis, et
Misericor administration creaturae rationalis, Sidia et justitia militeri concurrunt quam concomitan
redemptio tiam notat etiam Augustinus, lib. 2. do '' peccat meritis et remission cap. I9. Misericordiam e neruaιem diligit. Psal. 83. Ῥιsericordia edi veritas obviaverunt sibi, etc. et Sal. 4. Universa via Domini misericordia e veritas idem c. 24. E quis e licet, inquit, quam crebro haec duo eo uncta divina Scriptura commemoret aliquando etiam mutviis nominibus, ut oraιia pro misericordia ponatur, unde est, e videmus floriam, storiam sicut unigeniti, plenam gratia et veritate: aliquando pro veritate judisium, sicut est offoctum habet secundum justitiam, quem Passio
habuit quando in effectu posita est. Sic es, etiam peccatum praeteritum semper ma pzz
net, quoad reatum donec deleatur, dic emcaciam. opera ustorum Semper Sunt praesentia, quamvis in re praeterita. Unde illud: Beaιi mortui, qui in Domino moriuntur, opera enim illorum sequuntur illos, etc. Secundum argumentum petit difforen M.
ιlam inter Sacramentum CircumciSioni Meundum e Baplismi, et ucharistiae saltem, de '' Ita ' quibus constat suisse instituta anto pas BeηponNo-sionem exhibitam ergo non fuit magis efficax respectu horum, quam Circumcisionis. Respondet primo octor, ab instanti conceptionis passionem fuisse prae- Misericordiam et judicium cantabo tibi Sentem, quanιum ad acceptationem AEt
266쪽
oblationem internam per voluntatem Christi, in qua primario consisti sundamentum meriti ejus non sic autem fuisse sentem ante incarnationem. Passio inde patet qua ratione passio habuerit
quantum innuXum diversum in Baptismum ab eo,
oblationεm, quem tabuit in Circumcisionem. moecade pia S0luti est magis ex sententia Doctoris x φης' do institutione Baptismi ante passionem, th: hQuia in distinctione sequenti quaest. . si patet αβ ex eo, quod meritum Christi positum inesse ante passionem habuerit valorem merendi et satisfaciendi, cui inniteretur enficacia quaecumque Baptismi, tanquam causae positae et acceptatae et superabundanti, ut patet ex communi dogmate fidei circa valorem operum Christi in utroque genere. Unde in Extravag. Unissenuus, etc. dicitur una gutta sanguinis ejus fusa ob unionem hypostaticam suffeciss pro redemptione totius mundi; hoc autem contigit in Circumcisione ejus, quae praecessit institutionem Baptismi. Accedit quod ipsa passi jam in acceptatione posita fuerit, et inchoative unde Baptismus ab eodem uiuare posse efficaciam et signisicationem mysticam, ut recto baptizati in mortem Christi, et passionem dicerentur tingi. . 1 . Secundo insinuando allam oluιionem
responsio respondΘt, quod Sacramenta novae legis
cramenta instituta, vivente Christo, minorem ha passi si buerint meaciam, quam post Hus pas
nil nosti, Si0nem, tamen non est inconveniens, ut 'il οβο M. fuerint tunc instituta, non pro uno, sed
post ejus mortem habitura principalom efficaciam. Haec solutio intelligi potest, vo de eis cati respectu gratiae, inquantum non causarent omnem gratiam, quantum ad gradum sesectionis et intensionis ante passionem, quamvis virtuιε continebant ratione suae institutionis, eruficaciam eamdem, cujus effectus abundantior et perfectior suspendebatur usque ad passionem si mortem Christi positam, cujus exhibitione dependebant. Haec soluti sic intellecta, mitigat ententiam quorumdam Patrum, qui negant Baptismum Christi, seu illum, quo utebantur discipuli dedisse spiritum de quibus infra diti sequenti quaest. . t ty άζ' '. quamvis Orte ex sententia ipsorum, non '
fuerit institutum ante passionem rati posita. Ones tamen, quibus innivuntur, favent praesenti solutioni, quia nempe Baptismus Christi a passione, morte et resurrectione non solum praevisis, sed positis in esse, virtutem suam et efficaciam mutuabat. Unde eo Papa epitiola 4 cap. 3. post Leo Papa. quam dixit formam et potestatem baptigandi traditam fuisse discipulis post resurrectionem, subdit de quo utique eos ante passionem potuisset instruere, misi proprie voluisset intellisti resteneraιionis oratiam eae sua resurrectione coepisse, etc. st Rupertus eamdem rati0nem adducit umetu. .
Tertullianus lib. de Baptismo eap. II. cui favent illa Joan T. Nondum Spiritus erat daιus, quia Iesus nondum erat oloridovius: sed magis loca Pauli. quae dicunt baptigari nos in mortem Christi ad Romanos 6. et alias. Item, ad Romanos . Qui tradisus es propter delicta nostra, et resurremupropter justideaιionem rostram, etc. quibus ostenditur dependentia justificatiqnis nostrae a morte et reSurrectione. Quamvis ergo teneatur Sententia opposita et communis de institutione Baptistitiante passionem, Sustineri etiam potest et ratio prioris sententiae jam praemiSsa cum illa limitatione, ut gratia quidem fuerit Applicatio
semper data per Baptismum a sui institu ad
tione, Sed ante passionem propter dependentiam ab ipsa, ut causa posita in effectu, non fuisse tam abundantem, ac sueri adimpleta causa, nempe paMione Diqitigod by
267쪽
et morte, in quibus principalius et completo meriιum Christi consistit, qui reconciliavit nos in saliguine Suo. Alio modo intelligi potest dicta solutio non de effectu gratiae sanctificantis, sed de aliis, ut est apertio anuae, tanquam dispositio ultima ad gloriam, de quo S pra hic autem effectus non conveniebat Baptismo, nisi post passionem xhibitam. 6. Ad tertium respondet iratiam nobis δ' ur conferri gratis respective ad merita nos a stra, et loquitur de gratia prima et justifi-
in cante, non tamen respective ad merita et
passionem Christi, qui eam nobis meruit, et in priori sensu intelligitur Apostolus ad Romanos 9. Addit infra nullum fuisse in operibus Dei aliquod merae gratiae praeter solam incarnationem.
Expileaiue quitur de operibus supernaturalibus -- - praedestinationi et vocationis, et reliquis disponentibus ad vitam, non autem de
naturalibus, quibus momen gratiae monaccommodatur, quando non conserunt ad D. Thom. Salutem, ut recte . homas l. 2. quaest.
praedest. Sancι. cap. 5. epist. b. et 105. incongrue enim graιia dicuntur, stylo Scripturarum, licet gratis dentur, id est, sine ineritis nostris, et etiam sine dispositione naturali praevia, ut patet eae epistola
95. citavia. Loquitur etiam de operibus in executione et effectu, non autem secundum
odi 'ζζii ' quemcumque actum internum divinae VO-
luntatis, quantum ad intentionem, quia por ipsum electio ad gloriam non sup ponit merita, estque omnino gratuita hoc modo: agit ergo de ipsis operibus ad extra, et supposiι lapsu. Quidquid ergo facit ad salutem, datum est nobis propter Christum ejusque merita et ussionem, ut Scriphura et Patres docent contra Pelagianos. Quod si amplius oeprincipium dati interpretari volueris,
supposita sententia Doctoris inra dist. T. quaest 3 nempe incarnandum filium Dei etiamsi non peccasset Adam, quem Sequitur Suare inra pari. om. I. disι. 42. e prolestom. . de oratia, cap. 2. in sine, dicendum est, omnia dona, sive naturalia, sive supernaturalia fuisse ex Christo capite, quia ad Coloss. l. Ipse es primosse-niιus omnis creaturas, suoniam in ipso conda sunt universa in coelo et in terra, uisibilia et invisibilia, sive throni, sive dominationes, sive principatus, sive Otrala-ιes, Omnia per ipsum, et in ipso creata sunt, et ipse aut Omnes, et omnia in ipso consιant, etc. Ratio est, quia naturalia ad supernaturalia reducuntur, utraque propter praedestinatos, praedestinati propter Christum, Christus autem propter Deum, I ad Corinth. 3. Omnia enim vestra sunt, sive Paulus, sive Apollo, sive Cephas, sive
vita, sive mora, sive praesentia, sive futura, omnia eura sunt, vos autem christi,
Chrisιus autem Dei, etc. Christus ergo habuit influxum capitis secundum omnia dona concessa ejusque intuitu concessa sunt, et ita non gratis data, sumendo oratiam late, ut excludit omnem causam extra Deum, ut saepius sumitur, quatenus
opponitur lion solum debito justitias et legis, sed causae et etiam naturae. Et ita sicut Christus sui institutus caput universorum, licet ipse gratis datus est, reliqua tamen in ipso tanquam capite debebantur, et dependenter ab eo collata sunt. Debentur ergo in ipso debito fidelitatis et pacti, quod solum cadit in Deum respective ad creaturam. Sic debetur Ecclesiae directio mediante Vicario Christi, et Potro, cui facta est promissio mi merito nostro debetur praemium, sic mediantibus Sacramentis debetur gratia expromissione Dei, etiamsi institutio eorum non flere iniuit meritorum Christi. Quod si in eo statu graua et influxus capitis
Exiensio illius principit. Omnia
268쪽
Personalia suerunt. Trident.18. Interpreta,
non applicaretur membris per merita ejus, tamen necessario applicarentur ab ipso, ut causa morali, alioquin non salvaretur influxus capitis, neque institutio, Si nullus esse ejus influxus in membra. Sic quidam explicant electionem ad gloriam fuisse sub ratione praenili depondenter ab operibus, Inon quidem sub ratione meriti formaliter, sed sub rations cauSae moralis, quidquid sit de veritate livius asserti. Sic etiam Adam constitutus, est caput naturae propagandae in Osteros, cum justitia originali, ut licet meritum erus non transiret in posteros, tamen si perseverasset justitia, erat debita posteris, ita ut non gratis communicata diceretur, licet non ex merito Adam in posteros transiret, sed e primo pacto, quod ab ejus perseverantia dependebat: merita nempe Adam non erant communia, sed personalia, quia opera filiorum ab ipsis non dependerent, Sicut nec acceptarentur a Deo, sicut per just0rum post lapsum et satisfactio acceptantur in operibus Christi, ut docet ridentinum SsSS. 15. cap. 8. Non habet homo inde olorietur, sed omnis loriaιio nostra in Chritio est, in quo vivimus, in qu meremur, in quo satisfacimus, facientes fructus dignos amitentiae, qui eae illo uim habent, ab illo offeruntur Patri, et per illum acceptantur a Patre, etc. Quod si amplius dicatur, quod etiam Christus veniret, ut causa meritoria, licet non ut satisfactoria, quia satisfactione non indigere ille status, magis Salvatur praedicta doctrina.
Quidquid autem sitis illa quaestionΘ, cui supersedeo, saltem de acto potest etiam illa doctrina intelligi universaliter quoad omnia dona, et hoc verba Pauli sonant. Patres autem in illa epistola 95. et alias contra Pelagianos, intelligendi sunt de graua salvante haustineante, de qua fuit controversia cum Pelagio, atque adeo de gratia Redemptoris. Unde cclesia sic interpretatur in suis Collectis et icclesia
orationibus, quas per Christim dirigit ad temporalia Deum, sive temporale Sive Spirituale, Christum. sive naturale, sive supernaturale postulat, omnia in nomine ejus petit, juxta illud Quidquid pesieritis Paιrem in nomine meo, etc. Omnia in nomine me petus, etc. Altera assertio Doctoris est, incarnati is
onem fuisse omnino gratuitam, et inde asseruo
pendenter ab omnibus meritis, sive ipsius Eiror Christi, sive aliorum. Oppositus error tri n mambuitur Origeni, lib. 2. Periarchon, quod Incarnati asseruerit animam Christi fuisse simul PhotinuΑ. cum Angelis creatam, et merito virtutum P Th-- obtinuisse unionem hypostaticam Photinus pro eodem errore citatur a D. Thoma 3 p. q. I art. l. asserens Christum hominem praecessisse, et meruisse unionem cum Verbo accidentalem, cum distinctione suppositi, ut asseruit estorius. Pro hoc errore Augustinus, Philas ter et u usiin. alii antiqui, non citant Photinum, cum mor
potius tenuerit cum Sabellio, negando Trinitatem, et cum Paulo Samosaten asserente Christum fuisse purum hominem. Caeterum, quidquid si de Photino, non videtur contemnenda sententia Cassiani licet non inveniatur ab Augustino, et gestis eclesiasticis expressa lib. . e T. de Incarnatione, asserentis estorianam haeresim a Pelagi prius quisse conce rQ
piam, qui putavit Christum primum suisso hominem purum, deinde pure et integre ita vixisse, ut meruerit liberi arbitrii Dei-ficationem hinc estorius subsequens duo in Christo supposita cum unione 3ccidentali asseruit. Forte ad hanc historiam allusit Prosper in Epitaphio de utraqus
haerest. Ναιoriana lues successi Pelastianae, Qua tamen est ιero progenerata meo.
Infeliae miserae enuriae e silia viae,
269쪽
253 Prodisi eae ipso stermine, quod peperi,
Conclusio. Conclusio praedicta octoris est communis omnium, quantum ad meritum ipsius Christi iura dist. 2. et 3 part quaesι. 2. ari. l. est Augustini in lib. de dono
peram. v. l. de corrept. et stratis cap.
II. Videatur de dono perseu. cap. ultimo lib. 2. de peccator meruis e remiss. cap. 17 lib. 13. de Trinu. cap. 17 3erm. s. in Evany Μαιιh. serm. . de verbis post in Enchiridi cap. 38. et cap. 40. Aliqui Ontrarium docent esse contra fidem, alii ess errorem Augustinus cap. 11. de cor-reyι. e stratia, supponit esse fidei veritatem, quod Verissimum puto, maxime si loquamuris merito antecedente. Asserit praeterea Doctor, Patres etiam, ac B virginem non meruisse Incarnationem, nisi sorte ejus accelerationem, quantum ad meritum de condigno, id docent omnes, quia merita Patrum non sunt ordinata ad illum effectum. Secundo, quia ipsa et Omnis gratia eorum fuit ex Incarnatione, tanquam radice : Principium aviem meriti non cadit sub meruo. Νulltim aertio, nullus meretur gratiam primam
do sibi de facto, neque auxilia, neque do
Φ' ..is tionem, ex qua illa redundant. Quarto denique, quia ipse sibi Christus de acto non
merui incarnationem. Quinto, quia ex ipso, tanquam capite, omnia emanati in reliquos ergo saltem, ut Doctor in textu, praeordinati capitis praecessit omne meritum praevisum in aliis. Ultimo, ordinatio Christi Redemptoris facta sui nullo praeviso merito post Iapsum, aut capacitate merendi ob peccatum, ut de fide constat:
Qui propter nos homines, et propter Otiram salutem descendi de inuis, et incar-nvius es de Spiritu sancto, etc.
An potuerit auis de potentia absoluιa dari meritum Incarnationii in pura cre-
litura, dubitari solet. Rationes quorum 21. dam circa praecedens, non solum tollunt r. l. 'actum, sed et potentiam, ideoque com mi :muniis asserunt de possibili quid sui dari potuerit
non posse meritum d condigno Incarna Sententia
tionis in pura creatura. Ita Vasque 3. part disp. 22. cap. I. Suare disp. 10. seci . . ex part concordat, nempΘ non
posse dari meritum ex toto condignum, Cabrora dist. . in art. l. quaestionis . D. Thomastra partis, orca dist. l. Favet ratio . homae, nempe meritum de Ondigno esse aequat praemio, incarnationi nihil ess aequale in pura creatura. Altera ratio est ex hypothesi incarnationis, prout est de acto radix omnis meriti; principium autem meriti non cadit sub merito, sed supponitur sicut causa ad effectum. Contrarium docet Modina in praelatum Amrm xx articulum . Thomae Suare etiam inparis accedit, et solum asserit meritum illud purae creaturae deficor a mensura seu totalitate condignitatis, quia non esset aequale, quae est rati D. Thomae. Haec sententia magis est secundum principia Doctoris, licet in reipsa nihil dis Brat . .
de praemissa quaestione in specie, quia molarinis
ubiquo ad meritum de condigno nihil
exigit praeter statum perSOnae, et promissionem Dei, cum conditione operis.
Et docet principia contraria fundamento primae sententiae in . diu. 20. Contra, ubi negat vitam humanam Christi fuisse honum infinitum, et idem negat de peribus, et son ista quaestione e responsione ad 2 comparat infinitatem actus ex objecto et lino ad infinitatem, quae dicitur peccati; et responsione ad I docet si Christus secundum portionem tantum inferiorem meruerit, praemium collatum fuisse excedens meritum ejus nempe persections specifica, quia Spectat ad portionem superiOrsm si au-Dj0jtigod by
270쪽
Probatio affirmativa. Non requiri
tem meruerit secundum portionem superiorem, meritum Christi excessisse. Deinde negat meritum debere esse aequale praemio, sed esse inserius, quantum adaequalitatem rei ibidem. Tenendo ergo haec, conclusio praemissa sequitur; et quoniam in terminis non datur a Doctore, non erit alienum a proposito illam probare.
Probatur ergo, quia illa aequalitas inter rem p mi et meriti, non requiritur ad meritum de condigno duplicem enim sιatuunt praefati Doctores, primam inter merentem et praemiantem secundam inter rem premi et meriti Aliqui di eunt non requiri ut sit sormalis aequalitas, sed sufficere ut sit virtualis, ita ut meritum hoc modo sit aequale praemio hinc gratia, quae est semen gloriae, dat operi bono, ut si aequale gloriae. His suppositis probatur antecedΘns, quia datum fuit meritum do condigno in Angelis, quorum gratia non dependebat a Christo per ipsos, et quoscumque negantes Incarnationem uisa primum determinatam independenter a praevisione psccati, sed inter ipsos Et Deum praemiantem nulla fuit aequalitas personarum idem patet etiam de merito justο-rum, ergo prinia aequalitas non requiritur. Et quamvis diceretur gratiam essΘquamdam participationem Dei, perquam constitueretur illa aequalitas, certum est non posse esse participationem in sub- Stantia, neque per eam constitui aequa is secundum medium iustitiae commutativae, et proportionem Geometricam, alias non esset ratio cur negaretur puram creaturam non posse de condigno satisfacere,
modiante illa gratia, pro peccatis, prout ipsi negant, e confugiunt ad inaequalitatem personarum satisfacientis creaturae, et Dei offensi Patet etiam instantia de Rego praemiante subditum, duos praemian-
t militem, et divite praemiante pauperem mercenarium, in quibus servatur proportio requisita duris ad condignitatem si debitum. Secundo probatur, quia meritum ordinatur ad praemium, ut ad finem. omne prob tir.
autem ordinatum, ut in finem sem-ssso nometenlom, quale est praemium, si impsr sectius ipso hanc tangit octo loco citato Confirmatur, omnis Ordhiati secundum rectam etationem is prudentiam,
est inferioris ad superius si perlahuus Ur in uo
quod etiam in operibus Dei observatur est
Sic lex vetus Ordinatur ad novam haec ad Ver ad gloriam, ex Dionysio ' eeles. 'p' ' 'hierarchia, cap. . sic Virtutes omnes ad charitatem, sic praedestinati ad Chri-Stum, ex Paulo, Christus autem ad Deum, sic justificatio a peccat ad haereditatem, et patet in caeteris recta namque ratio ordinat secundum exigentiam rerum in seipsis, sed ex intentione recta tam praemiantis, quam merontis ordinale agentium, meritum ordinatur ad praemium, ut ad finem ergo praemium est perfectius,
alias nisi praemium excederet, non rectΘ commutaret merens suum meritum pro praemio, neque alliceret praemians merentem proposit praemio, nisi esset majus bonum in aestimatione. Dices sorιe, praenalantem iniendere Responsio.
meritum, propιer quod commutat prae-
mium, etiam prudenter. Contra, non in- tondit meri hum nisi ut est medium acquirendi finis extrinseci, et principaliter intenti, quod excedit tam meritum quam praemium, alias certe imprudenter ageret. Ilinc Deus intendens per meritum Christi praemium nostrum, intendit per meritum nostrum, proposito praemio gloriae, primario manifestationem gloriae suae,
justitiae et bonitatis, qui est ni omnium operum Dei ad extra, et illa excedens intondit gloriam Christi principaliter tan-