장음표시 사용
271쪽
Statua viae imperlaetior iugloriae. Probatio
quam finem justificationis nostrae, ut docet rid sera. . cap. 7. sic Princeps, Solvens et praemians militem, intendit salutem publicam, quae praeponderat praemio. Deinde patet exemplo, quia gloria, quae est praemium propositum, excedit meritum nostrum in via, quod est condignum respectu ejus ergo stat inaequalitas cum condignitate meriti Patet antecedens, quia perfectius attingit finem, quae autem remotiora sunt a fine, sunt imperfectiora. Praeterea patet auctoritate : Non sun condiyn passiones hujus temporis ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis, etc. Nec cuius vidit, nee auris audiva, nec in cor hominis intravit, quae praeparavi Deus ditissenιibus se, etc. vomensaneum tribulationis nostrae aeternum loriae pondus operatur, etc. t plura similia, in quibus superabundantia praemii supra meritum declaratur, atque persectionis excessus in Seriptura. Et quamvis utrumque consistat in actu, tamen praemium excedit in modo et ubstantia. Neque satisfacit reponsio praemissa de aequalitais, quae statuitur ex paris meriti, qua procedit ex gratia sanctificantes de qua jam non dissero, ne Omnia Ver tamus in dubium, an scilicet ex natura rei sit talis, an ex ordinatione divina, Videantur dicenda inma d. 16. quia status
peregrinationis nequit comparari in persectione ad statum gloInae et comprehensionis, secundum Scripturam et Patres. Quod probatur discurrendo Theologica ratione per singula, quia lumen gloriae excedit fidem cui succedit, tentio spem; haec duo, nempe fides et spes, excidunt in patria, ex Paulo l. ad Corinth. I 3. Eae
parte enim coynoscimus, e eae parte promesamus, cum autem veneri quod perfe-cιum est, evacuabitur quod eae parie est,
etc. Evacuabitur ergo spes et fides, quae
imperfecta sunt, advenient so quod perfectum est, id est, gloria videmus nunc per speculum in aenigmate, id est, per
fidem, quae obscura est, tunc autem co-ynoscam sicut et cognitus sum, etc. Nunc manent des, spes, chari as, tria haec. major autem horum est charitas, etc. quae manet in patria, secundum postolum, charitas nunquam eaecida, etc.
In his tribus consistit quantum ad habitum justitia viatoris, eae rident sess. 6. cap. 7. quam Vocat veram, Christianam justitiam, ac stolam primam pro illa quam perdidi nobis Adam per peccatum, et inobedientiam candidam, immaculatam,
quam jubenιur renati conservare.
Unde sic argumentor, licet manet in patria charitas est principium perfectioris actus, quam sit in via excidunt fides et spes tanquam imperfecta, succedentibus aliis perfectioribus ergo comparando gloriam ad meritum in ratione actus, non est aequalitas, sed excessus, tam quoad principia perandi, quam quoad ipsum opus. Si autem addas gratiam sanctificantem ab his distinctam, quae sit in essentia animae, non est principium meriti, sed conditi et sta ius personae praerequisitus et quidquid dicatur abstinendo ab ulteriori quaestione et controversia illa mane etiam in patria cum excessu praemiSSO, neque ipsi competit constituere aequalitatem meriti ad gloriam, in quam non influit, sed potius aequalitatem in persona merente, alias sequeretur quod omnia merita justorum essent etiam aequalia, cum perinde praerequirant hanc gratianti quod nemo admittit; si ergo inter merita, quae consistunt in per in via, inter se nequit ιatuere aequalitatem, minus
statuit aequalitatem inter gloriam, quae consistit etiam in opere, ei ipsum opus meriti, ex iisdem enim principiis hinc inde sumitur fundamentum inaequalitatis,
praemissis. Occupaturrinsponsio. Gratia non statuit aequalit teminter merita.
272쪽
quae major est inter merita et gloriam, quum inter merita inter collata. 26. Terti idcirco requireretur ad meritum
probatio de condigno talis aequalitas ad praemium, praeisus ut Servaretur medium justitia intor datum
yiu,ii iis , 30009lum, Sed non magis requiritur ad
hoc aequalitas meriti ad praemium quam praemii ad meritum, ut servetur mutua proporti secundum aequalitatem; sed potest praemium excedi a merito sine offensione justitiae ergo si meritum excedia praemio in perfectione Patet subsum pium, quia meritum Cliristi Domini excedit praemium pro ipso constitutum, in quo tamen Servatur debita proportio justitiae.
Illud 'uod dicunt de virtuali aequalitate meriti viatoris in praemium, monvidetur adeo fundatum; haec emim virtualitas non consistit in alio, quam in eo quod connotet dignitatem personae merenti per gratiam sanctificantem, de quodam dictum est, Vel certe quia meritum est causa praemii Sed hoc etiam est satis debile fundamentum, qui praemii istcausa clantum moralis, ut includit promissionem et ac ιum Dei, quod perindsconveniret in casu proposito merito purae
Ψ- 0bjicies primo, meritum Christi Domi-0bseolio cisti excedere praemium ipsi destinatum, quod est justificatio et gloria nostra. Re-S0 Vixur spondo Doctor meritum excedi a praemis, quando quis meretur sibi, mox autem
quando alteri distinctio a se. Secundi generis is P meritum Christi qui alii .em scis, non ibi meruit Dices hoc videtur α.huum libere dicιum. Respondetur negando as
' uiri merito et praemio personali disparitas
cruri autem est sumenda ex principi Doctoris jam praemisso, quando enim meritum est personale, Ordinatur ad praemium, ut adfinem, ac proindΘ praemium est excedens, et
fit processus ab impetecto ad imperfectum Italio in esse, et a minori bono ordinando ipsum q- ι ληad majus bonum Meritum autem Christi non ordinatur ad praemium personais, sed ejus praemium si gratia et gloria aliorum, ad quae non ordinatur tanquam ad finem ultimatum, sed tanquam ad finem sub fine opera enim Christi sub ordinata sunt ad justificationem nostram
ex occasione peccati, et non primari et
ultimate, sed ad gloriam Dei et ipsius Christi, quae sunt finis nostrae justificationis, ut definit ridentinum sess. 6. M. T. Hoc ergo modo bonum perfectum quan ' Qualis ostdoque refertur ad minus persectum, non di
Lanquam inis operis, s tanquam finii perisOxi operantis. inde quamvis omnis virtus, imper&sicut et tota lex resertur ad finem charitatis inducendae, aut conssrvandae, actus tamen charitatis refertur quandoque ad finem poenitentiae, ut quando ex motivo charitatis concipitur, ut declarat Tridentinum sess. 6. e. 6. quae relatio non est ex fine ullimato operis, seri ex fine operantis proximo et subordinato. Objicies secundo inter meritum et praemium servatur medium justitiae com SecundRmutativae, sed haec exigit aequalitatem in dato et accepto ergo inter meritum et praemium. Respondetur, servare mΘdium Solvitur. Secundum proportionem, quae in hoc Onsistit, ut quantum intensius et extensive crescat meritum, tantum etiam augeature debeatur praemium, non autem aliter, quia insimum supremi excedit summum i
fimi, ut gloria infantis in coelo, fritum ' π,
cujuscumque puri viatoris, juxta illud Μab i. iicitithaei Il. Ivierinvios mulierum, non surreri
major Ioanne Baptisιa qu aettem minores in reyn coelorum major es illo, e . Quam clausulam intelligunt Augustinus lib. 2. 0nιra ado2 s. legis, Iieronymus et med in sum dem locum de Beatis Hiison.
Quidquid si de aliis interpretationibus,
273쪽
sentontia est vera. Dixi puri viaιoris, quia meritum Christi quantum ad actus
internos, in quibus primari consistebat, et secundum portionem Superiorem, ut probabilius judico, etiam ex mente Octoris, quia ex persectissima charitate, Exeipitur ut c0mmendat Scriptura, praecessit exceSCheisti. Sit praemium cujuscumque alterius in gloria. Objicios tertio meritum de congruo non distingui a merito de condigno, nisi ratione illius aequalitatisci ergo ReSpondetur, negando antecedens, quia idem actus continuatus potest esse meritum de condigno, et meritum de congruo ob diversum statum elicientis, ut quando attritio seu contritio infusa gratia continuatur. Differentia autem sumitur ex eo quod
meritum de congruo sit dispositio ad gratiam, ut fides et opera quae antecedunt 'da'φ, justitiam nequo acceptetur ad praemium de congruo sicut meritum de condigno, qu0d proprie est meritu n. et secundum justitiam, eo modo quo intervenit justitia inter Deum
et creaturum. Contra, contritio persecta habet annexam promissionem Dei, St-que actus et bonus t supernaturalis Se cundum inclinationem charitatis ergo differentia non recte undatur. Respondetur, negando consequentiam,
quia fundatur in Paulo et Conciliis, qua dicunt nos justificari gratis, et non ex iis, Ti. meritis, ut docet Apostolus ad Romanos .
Iustideat oratis per oratiam ipsius, per redemptionem, quae est in Christo Iesu, etc. quae es definitio Dios politani contra P0-lagium art. 12. Mileuitani can. 3. 6. et . unde Tridentinum sess. 6. cap. . Gratis autem ideo justiflcari dicimur, quia nihil eorum quae justificationem praecedunt, sive sides, sive opera ipsam justificationis gratiam promerenιur, etc.
Promissio facta contritioni itaque in hoc dissert a promissione, qua ac-
ceptata sunt per justorum, quod deo acceptatio sit ex motivo ustitiae, et per modum meriti, quia vita aeterna proposita est justis et filiis, ut bene declarat Tridentinum sess. 6. cap. 16. Atque ideo bene operantibus usque in finem, e in De sperantibus loquitur de justificatis proponenda est tuta aeterna, et tanquam orati Aliis Dei per Christum Iesum misericorditer prO- promissa, et tanquam merces eae ipsius Dei promissione bonis ipsorum operibus et meritis fideliter reddenda, etc. Vita autem aeterna non promittitur peccatoribus, et quamvis dispositionem persectam per contritionem insallibiliter consequatur justificatio. Haec tamen fit gratis per redemptionem quae es in Christo Iesu, et misericorditer, et non per meritum proprie dictum, sed congruum, quae congruita in Dei bonitate undatur, quae respicit Vere contritum et conversum a viis sui pra-Vis, non in merito ipsius, licet eadem Dei bonitas et misericordia respiciat gradum
et menSuram Suae conversionis infunden-d gratiam, ut docet rident sess. 6. c. 7. Secumdum propriam cujusque dispositionem, etc.
Ex quibus patet differentia praemissa, tam inter promissiones actas, quam inter ips0s actus, qui illa quae annexa est merito, est ex medio et motivo justitiae, et pacto, quamvis admixta misericordia
Dei, Sed quae annexa est contritioni est ex mera misericordia; unu actus Sehabet, ut dispositio, et non ut meritum alter autem ut meritum de Ondigno, de quo loquimur. Et quamvis appellari possit dispositio ex Octore dist. praecedenti . . est tamen dispositio ad gloriam contriti autem peccatoris dispositi ad justificationem et remissionem peccati, quae si gratis, et qua acquiritur capacitas merendi gloriam per
gratiam manctificantem, quae facit dei
Meritum dispositio ad gloriam.
274쪽
injusto Justum, et do filio fhennae filium regni, cui facta est promissio haereditatis. An Moisi His supp0sitis, quantum ad meritum dom.hnu 0ndign0 superest quid iidendum sit 4 do merito de congruo, nantum ad O-
Incarnatio tentiam absolutam, et quantum ad ordina-
Da potentia iam, et id quod in facto contingit. Quoad
posas dari primum, non est controvorsa potuissedari meritum de congruo respectu Incarnationis, quia in hoc deficit illa conditio praescripta aequalitatis, quam exigunt Doctores, quos impugnavimus in praecedenti dubio, necessariam ess ad meritum de condigno, non autem de congruo. OS autem affirmamus cum Octore ad nsmirum horum exigi ex utraque ergo sententia sequitur, non esse implicantiam hujus meriti de congruo, quantum ad potentiam absolutam. 32. Quantum vero ad ordinariam, seu de Quid do ordinaria dacto, aliqui asserunt 'aneto. Patres sontentias meruiSSe me congruo non solum ci cibista jumstantiam, Sed et substantiam Incar-3R' '' nationis' pro hac citatur Hetanus 3 p Φ. . ari. II. et quidam recentiores, inter quos abrerari asserit ιst. 5. conet. 5. Suarox seri disp. I0. Meti . . admittit meritum d congruo praecessisse in Patribus quoad executionem, non tamen quoad iraedestinationem, quia mempe haec destinatio praecessit quoad substantiam et circumstantias Incarnationis, meritum 'anctorum Patrum, executio Tertia subsequitur. Alii docent ios non me
ruisse substantiam Incarnationis, sive in intentione, sive in executione, bene Vasquar tamen circumstantias quoad utrumquo niantia ordinem. Hanc defendit Vasque disp. 22. cap. 4. Quarta sententia est nullam otiam circumstantiam quocumque Od et ordine eos meruisse, ne quidem ipsam accelerationem ejus. Lorca disp. 22 3. yart. a. H. 33. Conclusi Doctoris est meruisse solam
Alo acceleriaionem, AEt haec est frequentior opini antiquorum Theologorum, Alensis D. Hom. 3 pari quaest. . . . . Thomae in di dist. 4. D. Bonaventurae eadem aut ori 2 duitati Richardi art. 3. quaest. I. Gabrielis art. 3. miore
cedunt nostri in eadem dist. Solus lib. 2. Prima
de uultra et Iure q. . ari. 3. On. 3. Patet primo, quia eadem ista ratio smerito condigno et congruo, quantum ad dependentiam ab Incarnatione, tanquam principio, quod utrique supponitur principium autem meriti non cadit sub merito, sicut neque causa a suo effectu dependers potest sive remota sit, sive proxima omnis autem gratia Sanctorum Patrum processit ab incarnations et meritis Christi. Sseundo id supponunt verba Augustini Augustin. citata, aeque enim excludunt utrumque meritum cap. l. de dono persΘverantiae Eadem, inquit, oratia tu ab initio dei homo quicumque Christianus, qua gratia ab initio homo ille factus es Chriuus, etc. Anto fidem non datur meritum de congruo, quia illud esset solius arbitrii sine fide et gratia; dps autem et vocatio antscedunt omnia merita Deinde corrept e stratia, cap. II. negat meritum etiam impetratorium et congruum Unde meruit, inquit, quod ejus bonum qualecumque praecessu quid astu ante 'quid petiui ut ad eaecelleratam inerib tilem perveniret, etc.
Ε quamvis Augustinus loquatur rismorito elicito ab ipso Christo, perinde est,
quia si excludatur meritum Christi, a fortior aliorum, maxime ex ratione Augustini, quia nempe prius assumpta sui humanitas quam operata. Sic etiam prius fuit ordinata Incarnatio noad intentionem et prae suit
et executionem a Deo, ut esset princi moritum
pium omnis merit et boni operis, ac gra in aliis.
tiae in caeteris, quam praevisum luerit aliquod bonum in caeteris, quod smet
275쪽
meritum ejus Unde idem Augustinus I 3 de Trina cap. 15. asserit Incarnationem fuisso summam gratiam inter reliqua
opera Dei, quod non solum intelligi nulla promissi lacta operibus, nisi exhibitis aut exbibendis, antequam jus aliquod acquiratur praemii, et antequam ipsum praemium detur Patet in disposi- debet, quantum ad excellentiam et per 'ione peccatoris ad gratiam, in meritis sis a
Neritum delege ordinaria antecedit
lactionem, sed quantum ad modum quo ex mera Dei bonitate processit, et gratuite absque omni merito ex part nostra quod plures rationes Sanctorum Patrum probant, quae pro congruentia facti suo loco adducuntur. Sicut ergo vocati ad fidem non sup
ponit aliquod meritum, ac proinde dicitur gratuita respectu vocati ad fidem, radix et principium ejus, sicut et ipsa fides caeterorum, quae in justificatione subsequuntur ita similiter dici obet a sortiori quoad Incarnationem, cujus ordinati in massa perditionis nihil potuit supponere boni praeter solam naturam, quae peccato fuit universim vitiata. Et si dicas quoad intentionem id verum
esse, non quoad executionem, contra,
Incarnatio ut determinat ponenda inesse, et sic etiam ut determinata a Deo, fuit causa omnis gratiae et boni in homine, et sic et non aliter sui causa Vocationis et fidei; si ergo pec non supponunt meritum ex parte nostri, aut bonum, et dependent ab Incarnatione in re determinate ponenda, supponunt in Deo non solum eius ordinationem quoad intention Θm, Sed etiam quoad executionem; ergo quidquid ex his procedit, nempe ande et vocatione, supponunt Incarnationem ordinatam et praevisam in executione. Confirmatur, omne meritum nostrum
quod acceptat Deus de acto, sive sit
condigni, sive congrui, est antecedens et independens a suo praemio tanquam causa anteriore, ut patet universim ex Scriptura, in qua nullum invenitur meritum a Deo praemiatum, nisi antecedenS,
ustorum respectu praemii, sibi, vel aliis impetratorie dandi, vel etiam de condigno, quoad proprium fructum et perfectum Patet ex promissionibus absoluistlactis in lege et vangelio, ex comminationibus et etiam praeceptis, quae supponunt vel exigunt exhibitionem operis,
et non solam praevisionem ergo cum Incarnatio in acceptatione et ordinatione divina antecedat tanquam causa, et principium, quodcumque bonum puS O-Strum, sequitur non dari meritum eius. Dices, unde haec cognoscatur cum O- tuerit de potontia absoluta saltem cadere sub merit de congruo et secundum Osd condigno.
Rospondetur, quod sicut non admitii Risponsio. tu meritum de condigno ejus de facio, sic paritas rationis excludit quodcumque meritum ejus de congruo, quod perinde a radice Incarnationis est, sicut et meritum de condigno. Et documenta Scripturarum Sequenda sunt, quae non admittunt meritum aliquod consequens in Deo de facto, licet sors possibile, ut alias in tractatu hujus materiae disputavi. RHicisnda st ergo Senientia 330ren Polonii. tium incertum esse, neque possu dici 'gri 'assertivo quid Deus de facto ordinaverit, quia nempe modus ordinarius agendi divinae voluntatis satis ex Scriptura liquet neque alius modus supponendus est praeter consuetum, qui ex Scriptura patet, quia, ut dicit Augustinus, epistola l08. Non omnia, quae facta sunt, eripta inveniuntur, verumtamen facta esse eae caeteris documen ιis probantur, etc.
Loquitur de Baptismo Apostolorum, quo ipsi baptizati sunt, qui licet scriptu-
276쪽
Exemplum applicatur. Unde colligitur
non nusniatur, tamen ex is, quae do sum quae necessaria orant ad salutem Baptismi praecepto traduntur in Scriptura, ipsorum tamen ex operibus Christi prae-
colligitur factus Rodom modo licet non Visis non receperunt praemium comple-37. ΡΘccatum praevisum non puniri Error Somi lagianorum.
inveniatur revelatum in specie, quod Deus non acceptarit fritum aliquod de congruo respectu Incarnationis, tamen ex documentis eorum, quae de Incarnations ipsa habentur ex Scriptura, colliguntur, quia de plenuudine ejus Omnes accepimus, est radix et principium nostrae justitiae, fido et vocationis quae evacuant omne meritum ex parte nostr3, et x altero documento Scripturae, quo reperimus Omne meritum tam spiritualoquam temporale esse independens a suo P dmio Occurrit, inquam, ex his duobus sumcisiis documentum, unde colligamus accedente senisntia Magistrorum scholae, quod principium merui non adit sub
merito, unde evacuemus omne meritum respectu Incarnationis.
Accedit etiam quod Deus d facto nullum peccatum praevisum nostrum per anticipationsm puniat, nullum opus bonum praemiet per anticipationem; sed aequalis est ratio utriusque apud ipsum, qui singulis partitur prout gerunt in Or-90r Suo, Sive bonum, sive malum; 0-ctrina enim salsa sui Semipelagianorum, praevisum motum liberi arbitrii praemiari, aut puniri a Deo. Unde ab hac universali regula non est recedendum, nisi ratio aliqua suadeat exceptionem, quae in proposito nulla St. Quod si urgeas merita Christi praevisa acceptata fuiss et profuisse Patribus, respondetur, id verum esse, sed singulare in Christo Domino, qui es caput universorum, im confirmat propositam conclusionem Doctoris, quia licet opera Christi praevisa influxerint in praedestinatos, qui eum antecesserunt, gratiam, fidem et remissionem peccati alias non
fuisset sis suilicienter in Christo provi- tum antequam fuerunt exhibita in sipsa. Et licet habusrit illam efficaciam quoad
sufficientia et scessaria pro statu Viae, et sic fuerint acceptata quoad hae praecise , non tamen erant meacia, qu0ad praemium completum et ultimatum, antequam exhibitum sui completum fritum in passione ergo Θquitur Deum non acceptare meritum praevisum purae crΘaturae, cum non acceptarit meritum Christi, nisi tantum quoad necessaria ad salutem praedestinatorum in via, quibus aliter per Christum subs0quentem, vel in ipso non fuisse provisum. IIae rationes probant contra Suareg, quod nec Patres moruerint substantiam Incarnationis etiam in xecutione. Νeque reser dicere quod nulla sit repugnantia, quia licet non de potentia absoluta id verum sit, quoad ordinariam tamen, et regulas divinae sapientiae positas, non est verum, licet enim praecesserit opera bona in Patribus Incarnationem factam, subsecutae tamen sunt eamdem in praevisione quoad executionem et dependentiam causalitatis atque principii quod tollit ordino meritio praemii inter ipsa.
Conclusio praedicta etiam probatur quoad inclusivam seu affirmativam, qua dicuntur Patres meruisse accelerationem incarnationis, quia Sancti Patres oraverunt pro acceleratione Incarnationis Ostende nobis Domine misericordiam tuam, e salutare tuum da nobis, Psalm. 84. mute Domine agnum dominatorem ιerrae de petra deserti, salae 6. et plurima similia. Sed haec non solum declarant desideria Sanctorum, sed etiam Ora tionem, quae non fuit temeraria, sed ex
instinctu Spiritus sancu, ac proinde quod
Cur, et inquantum acceptata. In execution nullus
meruit substa tiam incarnati nis.
fuisse uti merito Ρatrum. Orationes Ρatrum s fide.
277쪽
Fuemini Exaudita. Secunda pro alio.
petebat, impetrari potuit ex opinione et fiducia orantium Patrum. in Danielis . Septuastinta hebdomadae abbreuialas super populum uum, ut ungatur uncius Sanctorum, etc. ubi acceleratio impetrata videtur, et Psalm. I. Propιer miseriam inopum, e gemitum pauperum, nunc eae-umam, dici Dominus, etc. quod etsi de redemption a captivitate temporali intelligi potest, potest etiam de redemptione simpliciter intelliisti, consuetuo Stylo Scripturae, quae plura mysteria unica senten-ιia nonnunquam comprehendit. Secundo, non sequitur hinc aliquod inconveniens, ut neque illud, quod deductum est contra priorem Sententiam, quia Incarnatio secundum substantiam suam, est principium meriti et gratias Sanctorum Patrum, et non Secundum hanc circumstantiam; quod enim fieret hoc aut illo tempore, derogat, ut Superaddit ejus valori, ergo haec circumstantia cadit sub meritum quod procodilex substantia Incarnationis, sine eo quod principium meriti cadat sub meritum. Dices Deum praedefinivisse omnes circumstantias Incarnationis, quando ipsam Incarnationem praedesinivi ante praevisa merita Sanctorum Patrum ergo et hanc circumstantiam praedefinivit. Respondetur, negando antecedens, quia Incarnatio praedefinita fuit anto praevisum peccatum ex nostrae scholae sententia praevis autem peccato, modus Incarnationis in carne passibili et ad finem redemptionis est ordinatus, sic ergo et hae et illae circumstantiae quidquid de priori dicatur quod exempli loco adducitur extrinsecae Incarnationi non necessari praefinitae sunt simul cum ipsa, ae proinde potuerunt esse ex merito Sanctorum Patrum impetratorio saltem, de quo agitur, nam de condigno non in suppetit fundamentum hoc enim exigit pactum et legem, de quibus non constat adeo ex Scriptura. Responderi potest secundo, licet prae- Secunda
cesserit illa praedefinitio absoluta, quan Etiam tum ad intentionem, nihil obstare, quin praelinitum in xecutione circumstantia illa cada Sub .d.h. meritum, cujus ipsa nullo modo est prin- ub merito. cipium . sic electi praeordinati sunt ad gloriam, quantum est ex vi electionis efficacis, ante praevisa merita haec tamen in executione sunt causa ejus, et Secundum Augustinum Deus facit, ut petamus quae ipse facturus erat. Non obstat ergo decretum intentionis executioni, quin haec dependeat ab aliqua causa, a qua non dependet executio, seri quod solvitur quodcumque inconveniens quod potest Objici, quia etsi intenti determine rem quoad esse, executi tamen superaddere potest aliquam determinationem ulteriorem quoad extrinseca, ut moralibus Oxemplis et obviis de lacili potest demonstrari.
Dices, circumstantia temporis non cadit sub meritum, quando substantia operis non cadit sub meritum, sed substantia Incarnationis non cadit sub meritum: ergo neque circumstantia ulla ejus. Respondetur negando majorem, quia circumstantia temporis quandoque superad η'' dit aliquam bonitatem praemio diversam, ut si debitor anticipari solutionem creditori ob aliquod ejus speciale obsequium, ad quam anticipationem alias ex pacto et lege non tenebatur. Ex quibus patet conclusio. Disputatur etiam d aliis circumstanui his diri In earnationis potissimae sunt descendenis cumstantis
ita secundum carnem ex Patribus Abraha nis. mo David et aliis, quibus promissus est Christus, an illam meruerint. Item, de circumstantia Maternitatis, an eam meruerit Beata Virgo de congruo Vel condigno. Item, de circumstantia videndi et annun-
278쪽
Doctores. as autem in suum Iocum remittimus, quia textus haec explicare non exigit, licet forte per consecutionem X eludat ad haec meritum praeceSSiSSe, cum solum doceat sub dubio meritum accelerationis respective ad Patres, etiam ad Virginem loquitiu tamen de incarnatione quoad substantiam, et ea quae proxime et intrinsece ipsam assciunt in effectu, non autem de extrinsecis, quae spectant ad causas ejus.
1. Quidquid dicatur, textus non repugnat; 4.A.hilo Si enim dicatur nullum priecessisse meri-viheu, clusa, resp0nderi potest speciatim ad illa loca, quae pro merit Beatae virginis asseruntur, quibus dicitur digna misso rutfieret mater Thristi intelligenda isse quantum ad lignitatem excellentia, et persectionis, ad quam partim ex meritis, partim ex privilegiis collatis absque merito pervenit, non autem de merito rigorose sumpto, quod supponit pactum et acceptationem specialem aut generalem respectu talis praemii quia illud pactum praecessisSe non constat, aut scientiam eius, quod ex modo Incarnationis it Annuntiationis atque colloqui cum Angelo magis liquet: Quomodo flet istud, quoniam virum non costnosco, etc. cogitavit qualis esset illa salutatio, etc. Et quamvis in Prophe tis legerit, quod Virgo foret mater Christi Ecce Viro concipiet et parte silium, etc. humilitas ejus mon permisi ut cies in seipsa complendum fore praesumeret sine speciali revelatione ejus, quam non videtur habuisse ex praedictis Evangelii verbis sine autem speciali scientia non O- tui habuisse meritum explicitum respectu talis praemii, atque ad ipsam directum, cum fuerit particulare, et non lege statu
Quod si teneatur oppositum, explicandus est textus ut supra praemissum est. Et eo ad rationem jam adductam dicerstur Sub hia. ficere scientiam illam, quam habuit ex lege et Prophetis, quae promiSerunt nascendum Messiam ex Virgine, cum praerogativa bonorum operum, quae suorunt in Virgine, quamvis ea specialitsi non direxerit in eum finem, ut in seipsa promissio compleretur direxit tamen sua Opera orando, ut promissio facta compleretur, quod sufficit ad meritum in ipsa salvandum, sicut salvatur in ea meritum respectu accelerationis ejus, etc.
g Ad ultimum dico, quod si illud vulnus uet fui insistium, etc. Quidam dixerunt, ut
Petru Joannis, vulnus laterat Christi invita si fuisse inflictum, ac proinde Verba Joanni per recapitulationem dicta non Servare Ordinem marrationis. Definitum
est in Concilio Viennensi lemontina de ζψ'
nem serVasse ordinem gestorum Sua nar
ratione, ac proinde vulnus laterale post mortem inflictum suisso. Ilaec definitio contigit post mortem Octoris, antea autoni illa interpretati falsa licet, Videtur Explieatio fuisse tolerata, vel saltem non fuit in tor minis G, Ecclesiam damnata linque illa .ritatem. particula si non iubilative intelligitur, sed ormissive, atque mi excusandum tractatum, qui ad hunc locum non spectat, quia Doctor infra disι sequenti MBsι. 3. responsione ad ultimum, supponit contrarium cum innocentio, quod perinde hic otiam insinuat in illis verbis, ut narraι Evangelium, supple Joannis, de quo itista loco praedicto Q Ε qui vidu, estimonium perhibui veritati, etc. supponit ergo ordi
279쪽
Utrum baptizatus Baptismo Ioannis, necessario tenebatur baptizari baptismo
. Videtur quod non, quia Magister: ἡ-h in littera cap. ultim dicit : Qui spem non posuerunt in Baptismo Joannis et Patrem et Filium et Spiritum sanctum credebant, non sunt postea rebaptigandi. Item in receptione Sacramentorum, quod datur non est iterandum, sed si aliquid mittatur cauto est supplendum ira deelerie per alium promoto, cap. unico, et de Sacramentis non iterandis, cap. 1.
sed in Baptismo Joannis dabatur ablutio exterior ergo si defuit interior illa sui supplenda, sed
non exterior iteranda. Milo. Contra. de conseo. dist. I. Aliud: π et accipitur ab Augustino super Joan. Om. 5. Si quos baptizavit
Ioannes, iterum sunt baptizandi, plane iterum, sed non iterat Baptismo quos enim Iudas baptizavit, e Christus quos baptizavi Ioannes, non, etc. temAugustinus de Baptismo contra Donatistas lib. 5 Christus tali apti
smo mundat Ecclesiam, quo accepto, alterum non erat necessarium Ioannes
autem tali Baptismo pertingebat, quo aecepto esset Baptismum dominicum ne
Respondet affirmativo o o. uua, doconsecr. d. . t August. citato, et x illo Joan. 1. Eoo baptis in aqua. Ratio est, quia Baptismus Joannis non sui Saoramentum, de quo dodit Christus praecsptum, de quo habetur ol. 19. Triclent sess. 7. c. 1. Vid Nasiana oratione 39. in sancta Lumina, Chrysost hom. 10. et M. in Matth. Et mnvm dialog. contra Lucifer. . . t in c. 2. JOel Ambros lib. 1. de Spiritu sancto cap. 3. Vide Occium 'd Tom. lib. 5. PLAE.citantem pro hoc P. Graecos et Latinos, contra haereticos noVos et Veteres, oppositum tenontes.
Respondeo a). potest intolligi ,
dupliciter Ioannem baptigavisse. Uno modo in larma Baptismi Christi, quam potuit scire a discipulis Christi vel ab aliis audientibus hos baptigare, et tunc non diceretur proprie Baptismus Joannis, sicut nunc non dicitur Baptismus Petri vel Pauli. Istum enim errorem reprehendit postolus 1 ad Corinth. Et si isto modo baptigaret Joannes, planum est quod talis non esset iterum baptigandUS. Ali modes st). potest intelligi Joannas
Joannem baptigasse non Inoorma apuravit
Baptismi Christi, sed vel in ali ii dii '
qua alia sorma propria, Sollicet in nomine Venturi, vel absque aliqua forma: et de sic baptigato satis Videtur manifestum, quod erat baptigandus Baptismo Christi, tum propter praeceptum ejus generale obligans omnes, quod praeceptum non impleverat baptigatus in Joanne istud autem praeceptum generale sui rationabile, quia rationabile fuit omnes
280쪽
264 LIB. IV. SENTENTIARUM. Obligari ad hoc, quod essent membra Ecclesiae, et ad suscipiendum signum illud commune omnibus ingredientibus Ecclesiam); tum,
quia medicina praeparatiVa Su- Scepta, congruum est recipere medicinam curativam dispositione etiam inducta, congruum Stadhuc induci sormam principa- Baptismus lem; sed ille Baptismus Joannis
pr p*y' in rativa ad Baptismum Christi, ut
. ii : per illam ablutionum ciuilius
inclinarentur homines ad Su Scipiendum ablutionem sibi salutarem, nec esset molestum ipsis jam ad simile exercitatis. Et hanc rationem innuit Joannes Baptista, Joan. 1. Baptia vos aq-, Supple
tantum medius autem vestrum stetit,
quem os nescitis, qui supple baptigat os non in aqua tantum,
sed in Spiritu et Veritate. Si dicatur o), quod agister loquitur de Baptigatis a Joanne
primo modo, utente Scilicet sorma Christi in Baptigando, hoc non potest stare, quia insidolitas suscipientis Baptismum, non Stcausa sufficiens, quod oporteat eum alias baptigari, dum tamen adsit intentio suscipiendi illud. quod conser Ecclesia. Et si ergo a Joanne baptigatus non habuisset fidem rinitatis, dum tamen intenderet recipere illum Baptismum, quem Joannes intendebat dare, qui sic intelligendo, poterat esse Verus Baptismus Christii non erat iste postea bapti-Zandu S, cujus oppositum dicit Magister de postea baptigandis... Ad primum argumentum dico, Ad m-- quod non tenetur Magister, nec
argumentum, quod sumitur eae e 1 R ieittibus 19. concludit. Verum enim sinim .
est, quod non habentes dum suerunt baptigandi Baptismo Christi, sed non equitur, ergo habentes fidem non erant postea baptizandi. ste modus arguendi non tenet, nisi in causis praeci Sis, quod non est in proposito. In fidelitas enim non erat BUSA praecisa rebaptigationis Baptismo Christi. In magis, quia prius non receperant gratiam Baptismi. Ad secundum argumentum dico, Ad quod major est Vera, quando aliquid Sacramenti Baptismi consertur in Baptismo autem Oannis nihil Sacramenti Baptismi conserebatur ablutio enim exterior, Sino determinatis verbis et doterminata intentione prolatis, omnino nihil est Sacramenti Baptismi, sicut nec quaecumque alia balneatio. Et si objicias ubi ergo habet veritatem illa maxima Ubi omis
sum est aliquid, caute supplendum est
Respondeo, Vel non potest habere locum in Sacramento Vere UDO, quia duobus concurrentibus ad istud Sacramentum, alterum Sine altor nihil est Sacramenti, quia alterum sine altero nec signisscat gratiam, nec incit, et tunc eXpOnenda est illa maxime de diversis Sacramentis ordinatis cujusmodi sunt ordinatio in Diaconum, Subdiaconum et hujias modi, et de talibus est ibi sermo. Vel si possibilo est in aliquo Sacramento
Vere Uno, unam partem esse sine
alia puta in Eucharistia, loquendo de rapeciebus panis et Vini,)