장음표시 사용
311쪽
Exprimere actionsm, ut a ministro. est ipsum ministrum
Quia baptizatur et baptizetur non denotant personam ministri, cum sint verba passiva, sed subjectum, in quo est actio per modum passionis implicite autem con notat agens correlatiVum, seclusa alia particula, quae ipsum exprimeret, sicut correlativa sunt simul cognitione, ut est actio et passio. Unde in forma Graecorum nulla particula exprimit personam ministri, nequs actionem explicite, ut a miniStro. Quamvis autem Florentinum addat manibus meis, id declarationis gratia suit, non necessitatis, cum Graeci illam non exprimant. Neque ratio hujus usus baptizandi per Graecos introducti, aliam expressionem permittit, unde ut recte Ar-
Vel per me, recte subintelligitur, et ratio facta convincit importari implicite personam ministri, ut exercet actionem baptizandi externam. Ratio etiam Florentini praemissa idem
Supponit, docens non uecessario exprimi causam instrumentalem, sed actio ut a ministro eatenus necessario exprimenda esset in forma, quatenus ipse minister esset exprimendus, hoc autem non requiritur per ipsum Vasqueg. Probatur antecedens, quia ideo exprimeretur per ipsum actio, ut est a ministro, quatenus Oncureus causae instrumentalis seu ministri exprimendus sit, ne alioquin denotaretur solus Deus esse causa gratiae absque ministro, et consequenter absque Sacramento, ut ipse infert concursu autem
ministri nequit exprimi, nisi exprimatur ipse minister, quia est actio, ut fluit a virtute agentis. Sed Concilium diei sum-cere, ut exprimatur actio, ut est a causa principali, et non instrumentali, quia exprimere causam respective ad effectum infleri, ut contingit in proposito, est X-
primere causam ut influit, et ab eo effectus fit ergo, etc. D0indo exprimendo influxum causae 20.
principalis, ut agi mediante Strumento causis
sufficienter importatur actio instrumenti P .notat' ut ab instrumento, ex praeseripto ordine '' bis '' causarum et influxus. Sed exprimitur informa deprecativa in verbis praescriptis, Deus causa principalis, ut influens mediante Sacramento sensibili, quod ponitur per ministrum, et consistit proxime in actibus ejus sensibilibus : ergo sufficienter importatur per hoc solum actio et Oncursus ministri, sine alia expressione. Terti, denique quia ex natura rei, Terua
aecedente institutione divina, forma eta conjun-
maleria ab eodem ministro debent pyli maioris ot cari, ita ut si altera harum per divers08 eoApsotijsiministros applicetur, forma per uirum, '. 'materia per alterum, non integrent materiam, seu fundamentum significationis sacramentalis, neque sacramentaliter applicentur ergo ex conjunctione harum ad invicem, recte designatur ablutio osse aproserente verba, et utrumque ab eodem, seclusa alia quacumque particula id exprimente, institutione item divina, ex ordine sormae ad materiam , tanquam compartem applicatam ab ipso proferente, ex natura tam actionis ablutivae quam prolationis Verborum, ex ordine ablutionis receptae in subjecto si signatae per formam, ex sub Ordinatione Sacramenti et ministri ad causam principalem sufficienter, inquam, denotatur actio, ut est a ministro, Vel esse ab ipso ac proinde Superfluit omnis additi ad illud Qxprimendum, quamdiu praedici salvantur Peto enim quid designet ipsam formam esse a ministro ' an etiam ad lio requiratur particula ulla in forma, quae id designet et hoc non, ut per se patet ergo nihil aliud ' exprimit, praeter ipsam prolationem Hus, quae fit a ministro. O-
312쪽
et ministrum. Forma Eucharistiae
modo significandi ministrum. 22. Solvuntur
dem modo actus ablutionis lacla a ministro designat seipsum ut dicit ordinem ad ministrum et ministrum, ut ab eo sit visibiliter expressius ergo designa ministrum in reipsa, PIam si per Verba exprimeretur. Hinc itaque ablutio designat ministrum, hinc forma, quae connotat ablutionem fieri hic et nunc circa subjectum et personam suscipientis, estque tantum illa, quae fit a ministro, sufficienter dΘnotant actionem fieri a ministro, aut ut est a ministro, neque alia ejus expressi requiritur.
Magis mirum si quomodo praefatus auctor volit etiam in sorma consecrationis, denotari actionem, ut a ministro est, seu exprimi, cum minister non proferat formam in persona propria, sed in persona Christi, neque ullum sit Verbum, quod eX- primatur practice aut speculative in ordine ad psrsonam ministri vel si eo quod sacerdos proferat Verba consecrationis in persona Christi, denotat s habore auctoritatem consecrandi, quare etiam, ut profert formam Baptismi, ut minister Christi, non denotetra esse ministrum, quamVis non exprimatur ex vi verborum explicite. Νsqus fundamenta quae adducit contra Sotum, sunt magni ponderis haerent enim in superficis Vsrborum, vel procedunt ex supposito non admissori concedimus enim Sacramentum Baptismi consistere in fleri denotare ablutionem in usu et exercitio, ut est influxu, ac proinde, ut est a proxima causa. Et hoc denotatur per formam quamcumque, quae exprimit actum baptizandi de praesenti, cum persona suscipientis, et invocatione Trinitatis quia ergo materia Baptismi est abluti in fieri, et forma iam praescripta, ut est in prolation actuali non interrupta, et supponunt ex ordinatione divina intentionem ministri, cujus est haec applicare, denotatur actio ut a ministro est, non quod hoc debeat nocessario exprimi per ipsa verba formae, quae verisscatur speculative et practice circa subjectum, e non circa personam ministri necessario. Negatur ergo prima sequela, ex jam dictis, nempe denotari actionem illam esse solius Dei, privative ad causam instrumΘntalem utramque, tam ministrum quam Sacramentum. eque illam doctrinam admitto, quam ex lens pro undamento statuit, nem p per actionem ministri recte designari actionem Dei, ut causae principalis, non contra, quia relativa eodem modo se habent ad invicem, quot enim modis dicitur instrumentum, tot modis etiam causa principalis Licet ergo de polentia absoluta sus possit gratiam conferre sine ministro et Sacramento, tamen d potentia ordinaria, ut agit mediante Sacramento, agit mediante ministro, ut instrumentali causa et hoc modo actio Dei mediante Sacramento, quae explicatur in forma praedicta, importat actionem ministri conficisntis Sacramentum.
Neque Patres agentes contra Donatistas, dum negarent ministrum sanctificare, vel dars effectum Sacramenti, quem Deo Ρ- servant ut infra videbimus), ex illa sorma, et modo loquendi, excludunt actionem ministri instrumentalem, multo minus excluditur per illam formam, quae exclusiva non est, ex vi Verborum et modo significandi. licet exprimat tantum causam principalem, ut agentum per Sacramentum; tex his negatur altera consequentia. Ad formam illam quam reprobat, respondetur ess bonam. Ad improbationem, respondetur expressionem majorem alicujus in forma non Vitiare ipsam, sicut quando dicitur: Eoo baptizo te Paulum, ubi pronomina subintellecta exprimuntur; et si addatur istis Spiritus sancti ab utroque procedentis, etc. neque
non admittitur. Fornia nouexclubi R.
313쪽
illa est interpretatio congrua illius formae, quam ibidem subjungit, quasi invocatio Trinitatis reseratur ad Deum, si baptigatio ministerialis, tanquam a Deo acta, sod ad ministrum deprecantem Deum, ut conferat effectum per invocationem trium
personarum, factam in forma a ministro, sicut saepe invocamus Deum, ut per Πο-men sanctum suum sit nobis propitius: Deus in nomine u salvum me fac, etc.
Neque etiam recte interpretatur illud in nomine, quasi designaret auctoritatem baptizandi, quam habet minister, quia designat potius potestatem Dei, et unitatem personarum respective ad baptizatum et effectum ablutionis animae a peccato. Caetera, quae ibidem adducit contra causam praetensam a Scholasticis mutationis sormae saetae in Ecclesia Graeca, jam impugnavimus. 0 De verbis autem principalibus, etc. In forma distinguit octor, quoad ea ἡ .es '' is etiam quae essentialia sunt, quaedam veriba principalia, et quaedam minus principalia Principalia continent invocationem Trinitatis minus principalia sunt verba. quibus xprimitur actus baptizandi, et
persona Suscipiens. Haec distinctio non sumitur in eo sensu.
distinctio quasi si deosset aliquod Verbum, quod dicitur minus principale perficeretur forma in sensu sacramentali, in quo perinde forma dependet aeque ab omnibus, quia deficiente quocumque nihil fit, et sic Priridi ii, quaedumque i sunt principalia. Diethur quo D v ergo principale, primo quantum ad modum significandi expressius et magis proprie et sic invocatio Trinitatis debet fieri nominibus propriis alia verba per aequivalentiam, licet non adeo propria, possunt suppleri, modo exprimant actum, ut abluo, immergo, et hujusmodi, Vel suscipientem, ut Paulum, servum chriasιι etc. Soeundo dicunturi principalia
quantum ad significatum, quia exprimunt causam principals a qua est effectus alia vero subjectum, in quod recipitur, et actum exteriorem exercitum a ministro, vel ipsum effectum interiorem causatum in anima et hanc tangunt auctoritates Paxrum, qui dicunt in nomine, et invocations Trinitatis sanctificari nos per Baptismum, et supponit Florentinum supra.
His itaque suppositis, Doctor hic deter-
minat de variatione facta in forma, et de variatione
Verbis praecise requisitisci supponit ergo,
ex Philosopho, quatuor esse in genere mutationes. Prima, quae fit in Substantia Secunda, quae in Quantitate tertia, quae in Qualitate quarta, quae spectat ad Ubi; et servata proportions totidem modis posse formam Sacramenti mutari et idem dicola materia. Ex iis ergo, quae hic tradit Doctor de variatione circa formam Baptismi, applicando principia generaliter
ad sormam aliorum Sacramentorum, Sin tuo has regulas: Prima regula Ἀκιαιio formae per verba synonima ejusdem, vel diversi dismatis, gula non est subtiantiatis, sed accidentatis, et eidaniati. sic rite consscitum per talem formam,
pate in exemplo de forma Baptismi apud
Graecos et Latinos. Secunda regula oua es mutatio b 27. stanι talis in forma, suas destrui se Sum rogilla. sacramentalem Pro quo adVertendum est, .ubsiami.
illum depondere quibusdam parMeulis Muttiori, Drmae, et etiam dispositione earum quae '' erse mutuo determinant, unde consurgat 'exione. sensus formae, Verbi gratia, in forma Baptismi, ut dictum est, requiritur expressio actus si suscipientis cum invocatione Trinitatis, si haec manent, quamVis iam tetur sorma Grammaticaliter, non mutatur substantialiter in sensu Theologico: estque valida Ilis mutatis contrarium contingit, quae autem Verba, quae dispositio sit substantialis hoc modo dependet a tractatu
314쪽
regula. D. Thom. mehard. Aliacentis.
dependet ab Eeclosia. Oliectio. 29. Quarta
in specie de singulis Sacramentis. Tertia regula : Mutatio facta in forma
animo inducendi errorem, modo illa maneat, quoad sensum substantialem, non est substanlialis. st contra D. Thomam quaest. 66. art. 8. Richardum hic art. 2. Alia censem quaest. 2. Adrianum et alios.
Probatur, quia Graeci, ut reser Durandus et Solus, vel aliqui eorum, ut moderni apud Arcudium supra; et aliqui ex antiquis apud Innocentium, ita utuntur sorma Baptismi, ut putent eam esse omnino necessariam, et formam Latinorum nullam, tamen valide baptizant, modo salVΘ-tur intentio, quae si deficiat, nullitas non est ex desectu sormae, sed intentionis. Respondet Durandus et Sotus, id verum esse, modo ritus ipsorum toleretur ab Ecclesia, secus si contrarium contingat. Contra, quod ritus toleretur, Vel non, non facit ad essentiam formae, quae non dependet in sensu suo ab Ecclesia aut ministro, sed a sola institution Christi ergo quamdiu manet torma quoad requisita a Christo instituta, semper erit de se efficax, quantum ex parte formae, quia alias esset signum aequivocum et fallibile, sicut autem institutio formae non dependet ab Ecclesia, sic nec sensus ejus substantialis et sacramentalis. Objicies responsionem Zachariae Papaede Consecrat dist. . . Retulerant, circa bapinantem in nomine stria et filia, etc. qui Baptismum decernit esse alidum, modo non anim inducendi errorem sic baptigaverit. Respondetur defectum, quitum contingeret, esse ex desectu intentionis et non formae. Quarta regula : Si meatio formin non depende ab menιione ministri, ita ut per eam reddaιur valida, quas alias fui imalida, vel e contra Haec est contra Suareglom. . in 3 p. disp. 2 seel. 5. ponit enim casum, si forma sit ambigua, et verum sensum ejus intendat minister, valide per eam conficere Sacramentum; si autem sensum falsum inisndut, nihil facere, non solum ex desectu intentionis, sed etiam
formae. Contrarium probatur ex dictis, ' fiet δ' quia formae significatio dependet ab insti instixuto.
tutions et acceptatione communi, si O- quamur de humana, quae est per auctoritatem publicam unde intentionem interpretamur per verba, non contra, et in contractibus et transactionibus statur Verbis, non intentioni quae nequit aliter cognosci quam per verba Sicut ergo
intentio privata non dat significationem Verbis, ita neque suppositionem, licet enim in ordine ad seipsum posset hoc vel illud intendore per verba, verba tamendant intelligere hoc, quod important per
communΘm impositionem et acceptationem Eadem ratione patet significationem practicam, quae ex institution Christi, non dopendere ab intentione proserentis pri-Vata, ac proinde intenti accommodata
formae in sensu sacramentali non est pri Intentio ac
vala intentio ministri, qualitercumque con sormae.
cepta, sed intentio communis quam habst, ut minister Ecclesiae et Christi,
quae salvari potest, manente privata corrupta per errorem. Hoc non esset Verum,
si intontio privata ministri posset distrahere aut determinare sormam quoad sensum, nam Arianus ex errore quem tamen in forma non exprimit in forma Baptismi intendit Filium non esse consubstantialem Patri, neque particulam in nomine significar unitatem trium personarum, quae intontio ejus non distrahit formam a sensu sacramentali modo intenda conlare Baptismum Christi et hoc ideo quia forma in sua significatione non dependet ab intentione ejus privata sed ab institutione christi.
Ad propositum ergo inquiro, an forma '
315쪽
ambigua saeta determinate sensum sacramentalem ex V vsrborum, quanivis ad alium sensum, etiam quovis modo torqueri possita si sic, valide conficit, modo adsint reliqua, ut intentio ministri; si contrarium, nihil fiet, quantumlibet minister intendat sensum sacramentalem, nam
praeter intentionem ministri requiritur forma ex vi verborum significans. Unde si quis intenderet per hanc formam baptizare : Eoo te baptizo in nomine Patris, et caetera, per particulam e caetera intendens reliqua quae supersunt, nihil faceret; per hanc : haec es vera oratio baptizo te in nomine Patris et Filii e Spiritus sancti, nihil fieret, quantumcumque haberet intentionem baptizandi, quia illa prolatiosormae, Vel Orma sic prolata, non SuppO-
per valido fiet Sacramentum, quantumcumque per privatum errorem aut malitiam intendat sensum disparatum, et ictollitur casus. Si autem non habeat praedictam universalem aut particularem, ad faciendum Sacramentum, ille desectus est intentionis et ministri, non autem determinationis in forma, quae utcumque fuerit determinata, non applicatur nisi per intentionem ministri. Allud autem est formam esse sufficientem de se, aliud osse applicatam ab intentione ministri, recipit determinationem, quantum ad sui applicationem, non tamen
quantum ad significationem et per hoc patet ad illud quod objicitur, ex illo cap.
Sed dices, forma illa : in nomine Paιria
ni pro Sensu Sacramentali, sed pro sub et 'ita, etc. continet in se verba omnino et,
jecto praemisso Malia enim sunt praedica- is, qualia permittuntur a subjeciis stlarma hoc modo recitative dicitur, et non significative, quia sic proferens Ormam, non profert ut minister Sacramenti et practice, sed ut Theologus, aut dialecticus in ordine ad enuntiationem speculativam, et si intenderet conficere, nihil fieret ex dolactu formae. Praeterea nulla est forma, quin aliqua ejus verba possint torqueri ad sensum aequivocum, saltem in sensu tropico et figurato, ut absolvo te, suppis a vinculis materialibus, aut ab excommunicatione, et censuris, vel certo recitative vel significative proferri potest, hoc est speculativo vel practice ergo si minister debeat,
excludendo sensum ambiguum, quacumque ratione supponi possit, determinare sacramentalem significationem, saepius committit Sacramentum nullum, quando non reflectit. Dices, sufficere intentionem universalem, quae determinat ad sensum sacramentalem Contra, ergo, salva illa, sem-
diversae significationis ab iis quas instituta Retulerunt Sunt ergo quoad Ormam erit invalidum Sacramentum, nisi possit recipere limitationem a proferentis intentione. Respondetur in eo contextu non esse diversae significationis, neque verba significata sua, alias propria possunt Supponere, quia forma debet facere sensum aliquem rationabilem et humanum, alias non habero trationem signi talem autem sensum in proposito nequit alium facere quam sacramentalem, ideoque unusquisque iniΡlligit ad eum tantum sensum referri verba et esse corrupta quoad terminationem finalem, cum alium Sensum non laciant qui sit in usu, ac proinde intelligunt ibi non esse verba alia substituta, sed eadem ipsa formae, corrupta in terminatione
finali Dices, quid ergo dubitat Pontifex an animo inducendi novi ritus errone id
fecerit Respondetur, quia in O casu forma supponeret pro Verbis non corruptis et sic non faceret sensum congruum; unde intelligenda esset forma in sensu Dj0jtigod by
316쪽
rogula. Eimor Canoniata- Fundamen tum praemissae regulae.
disparato, potuit auto ita contingere sx malitia ministri. Unde Gnostici apud Irs-naeum lib. I. cap. 18. in nomine seu annomen, ut apud alios legitur Patris i oti,
e veritatis matris omnium descendentis sit, etc. baptizabant. Quae forma tam disparata videtur, quam prior etiamsi in sensu intelligeretur diverso ab eo quem jam explicaVimus. Quinta regula : Eamdem esse formam et
mmeriam Sacrameviorum per universam
Ecclesiam,eamdem dico quoad substantiam et essentiam. Haec est o fide, si contra quosdam Canonistas in cap. I. de Baptismo, qui putant in Ecclesia Graeca sufficere praescriptam formam baptizeιur, etc. Si quis tamen in Latina ea uteretur, nihil saceret Ratio veritatis est, quia Sacramenta quoad substantiam non subsunt Ecclesiae, sed quoad dispensationem et ritum accidentalem seu extrinsecum, ut supponit ridentinum sess. I. cap. 2. Fuerunt et alii errores circa substantiam sormae baptismalis ut illorum qui in nomine trium Patrum vel trium Pa 'racletorum tempore Apostolorum baptigabant. Θ quibus canon 8. vel 49. Apostolorum. Marcionitae, qui et nostici, negabant sum Patrem, quem annuntiarunt Scripturae et Prophetae esse patrem Domini nostri, quia hic notus est, ille vero ignotus, ideo utebantur forma praemissa : In nomine Patris ignoti, etc. Paulianistae etiam non servabant Veram sormam, sicut et Calaphryges I. g. l. Nicen can. Is Ariani etiam corrumpebant formam, Arelatens I. an. . icephdrus lib. I 3. cap. 35. Eunomiani quandoque non baptizabant in nomine trium personarum, sed in Domini morte Socrates lib. . c. 23. Can. 50 Apostolorum. g De nominibus significantibus proprietates, etc. Proposuit quinque modos, quibus mutatio fieri potest in hac forma, per
variationem dictionis. Primo modo, ut sit Variatio secundum sonum dumtaxat, et non quoad significationem, aut modum significandi, et haec variatio non ossicit. Alio modo ut variati sit quoad significationem vocis, et significatum, vel omnino disparatum, et sic nihil flet vel conveniens in re, sed aliis significans, et sub alia ratione quam sormam praemissam exprimitur, verbi gratia, si explicentur tres personae per dictionem collectivam Trinitatis, vel per proprietates notionales, ut genitoris, eniti et procedentis vel in aliquo per modum effectus denotans tres personas, sicut Christus denotat ungentem, qui est pater, unctum, qui est ipse, et unctionem, quae significat Spiritum sanctum. Ac tandem rosolvit quid sit tenendum circa illam sormam: Bamia te in nomine genitoris et geniti, e procedentis, etc.
Dicit ergo formam illam non esse sufficientem, quae est communis. Altisiodo
rensis lib. 3. Summas raci . . cap. 4. Alensis 4 pari quaest. . . . arι. 3. D. Thomaera pari quaest. 66 art. 5. ad T.
D. BonaVenturae cum reliquis Sententiariis in hac dist. Sotus autem negat in praxi esse Θquendam contrariam quidquid sit de veritate ejus speculativa, quam probabilem etiam censet Suare disp. l. secl. 4. non in usu sequendam. Contrariam amplectitur Metanus Super art. 5. D. Thomae loco citato, et Victoria de Baptismo k14. Probatur ratione Doctoris sententia communis, quia sicut Judaeis datum est nomen Iehova, Tetragrammaton quod significat Deum sub rations essentiae propriae, et cujus esset usus inVocando Deum,
et protestando fidem unius si, quae suit explicita in omnibus et singulis illius legis, ita etiam cum fides Trinitatis sit explicita in populo Christiano, ad quam
omnes tenentur sicut ad invocationem
317쪽
trium per christus exprimeret, Sicut expressit, n0
sub notione mina propria trium personarum in ordine
ad protestandam fidem et invocationem
Dei, seu trium personarum in una eSSentia, quia, ut inquit, quando xprimitur persona alicujus, cujus intuitu postulamus gratiam, per proprium nomen, facilius impstratur quod petitur, quia smpe X- primitur perlactius motivum sic, quam Siper aliquam proprietatem exponeretur,
verbi gratia, si dicatur per filium Zebedaei, vel hujusmodi, intelligendo Ioannem. 36. Cum in Baptismo itaque per invocationem Trinitatis, et fiat protestatio fidei in
lacte Ecclesias, et petatur gratia regenerans in Christum, congruum suit, ut inVO-calio institueretur personarum sub ropriis nominibus, prout Christus expressit Mouιhasi,uimo, et Ecclesia semper tenuit in usu tam professionis fidei, quam inV0cationis divinarum personarum, edoctatam ex loco praedicis, quam ex aliis Quidquid petieritis paιrem in nomine meo. Nemo nova Pourem nisi Filius, etc. ouerelarifica, etc et ubique in Testamento novo hic modus exprimendi personas est in usu, quo utitur celesia in Symbolis, et orationibus, et benedictionibus; estque magis accommodatus captui omnium, quia non omnes intelligunt notiones divinarum personarum, aut intelligere possunt. Sicut ergo sorma aptismi ita est radita, ut sicut ministerium Sacramenti floret commune cuicumque quantum ad valorem, tam viris quam mulieribus tam fidelibus quam infidelibus, qui conferre possunt Sacramentum valide in omni casu, et licito in casu necessitatis ita etiam congruum fuit, ut fieret per propria nomina personarum, quibus fides xplicita Trinitatis, s invocatio, secundum captum cujusque sxprimoretur, et non per alia quae captum excedunt Vulgarem.
Hoc ipsum declaratur exemplo, Verbi gratia, in materia Eucharistiae institutus est panis usualis hinc in pasta nequit conSecrari, quamvis specie physica non distinguatur a pane, quia nempe panis non est usualis, licetrix antum ad effectum nutritionis, panis dici possit, respectu
ejus, cujus stomachum non offenderet. Ita in verbis contingere potest, ut ea
quorum usus est communis et accommodatus captu omnium congruum uerit institui, non alia, licet respectu aliquorum sint aequivalentia, nempe Theologorum, non tumen respectu omnium quibus accommodari debuit sorma, sicut et potestas ministrandi Sacramentum ad eos sui translata. Fundamentum ergo primarium S in arbstituti Christi accedente usu et inter ''
pretatione tam Ecclesiae, quam Doctorum. Vasque disp. 144. cap. 3. putat Octorem deficere in suo discursu, quia non assigna rationem, quare invocatio personarum sub nominibus propriis fieri debeat, et non sub aequivalentibus quod docere, inquit, deberet ipse, et alii quos rejicit. Sed non integrum Doctoris discursum ponderat illa enim est conclu- Si communis, quam probationis loco non substituit Doctor, sed assertionis Eam probat ex ratione praemissa Sumpta congruentia ex modo invocandi Deum, et significandi usu Synagogae per nomen Iehova, Tetragrammaton proprium Dei. Congruum erat etiam Christum sic instituisse formam aptismi sub invocatione personarum Sub nominibus propriis quia talis invocatio proponit motivum expres-SiuS, ex quo reddatur magis efficax invocatio totum autem refertur ad institutionem, quia non observabatur in illa genitoris et geniti, etc. sorma instituta a Christo. Comprehendit etiam Doctor sub
318쪽
38. C et n. Ρrima objectio. Solvitur. Meunda objectio. Solvitur. m. Tortia objectio.
expressionem causae principalis, sed etiam professionem fidei, prout omnes Supponunt, cum Baptismus sit Sacramentum indei, et professio legis Evangelicae, et ad utrumque deservit expressio perSOnarum sub nominibus propriis. Negat etiam aequivalentiam utriusque sormae, quantum ad modum significandi speculative, et quantum ad significationem practice se efficaciam. Comprehendit ergo in re quidquid superaddit VasqueZ, quamvis tantum declaret invocationem respective ad essectum Sacramenti ut est expressio principalis causae sanctificantis prout etiam est ex usu Onciliorum, speciatim Florentini ac Patrum, contra Donatistas et alios haereticos jam
0 icit Caietanus in cap. A quodam
Iiιdino, approbari aptismum in nomine Trinitatis, vel in nomine Christi collatum, ergo a sortiori in praedicta sorma collatum, quae magis accedit ad Ormam
ordinariam, et continet expressam invocationem Trinitatis. Respondetur per Irim-tatem intelligi explicitam invocationem per propria nomina, sicut dictum est. Quantum ad secundum, de Baptismo collato in nomine Christi, respondebitur insequentibus. Ita Octor.
0 icit secundo Ambrosium lib. 1. de Spiritu sancto, ubi dicit per nomen Christi dari intelligi Trinitatem, quia Ungentem, unctum, et unctionem ergo
constat invocationem implicite Trinitatis
sufficere. Respondetur negando conSequentiam, et declarabitur antecedeus infra.
0 icit tertio Eugenium V in decreto fidei, licet posuerit invocationem Trinitatis sub propriis nominibus in forma,
non reprobare aliam, quae aliter per Sy- non ima exprimeret mysterium, et insinuat in ratione, quam adducit pro forma Graecorum, et ejus sufficientia quia denotat actum ministri, et invocationem Sanctissimae Trinitatis, ut causae principalis ergo id sufficit. Respondetur eum M p M intendere, illam invocationem, ut tradita est in formis, quas approbat, non aliter,sulficere; abstinere autem ab incertis
opinionibus, quia illam quam defendit
Cujetanus et Ledesma 1 pari. 4. q. I. u - art. 5. ut probabiliorem docet Glossa in cap. Multi, de consecrat dist. . tanquam legitimam, et hoc ante Eugenium.
aequivalens, sed hoc ex dicti negatur, tu,sta quia licet aequivalens aliquo modo rape' sol iub culative, ut quidam volunt, non tamen Ῥψ'r
practice, quia id dependet ab instituto.
Melius negatur etiam primum ex octore, quia notione non deSignant personaS, sed proprietates. Sed urget SuareZ, quodiator auruetiam Pater Ormaliter significat proprie sumitur. talem. Respondetur negando antecedens,
quia non sumitur Pater denominative in hac torma, sed substantive, prout Subsistit, licet importet sic constitutivum sui: noti autem significat proprietatem, nam licet in re sit eadem cum paternitate,
tamen significat actum notionalem ut est ad terminum per modum actu productivi, et non constitutionem personae
sub illa ratione et modo significandi vocis paternitas autem significata subsistentiam per modum constituentis, Sic ergo disserunt illae voces in modo significandi, etiam speculative. Vide Doctorem in
0bjicit quinto exempla, ut Ego bapti Quinta a te in nomine Patris, et Iesu Christi, Rss insto. et Spiritus sancti in nomine Patris et Filii et Spiritus paruoleti. Respondetur
primam Ormam non esse validam, Secundam autem validam esse, quia mutatio illa est solius epitheti, non substantiae, Spiritus enim significat personam unde si tollaturi epithetum, valet secundum
319쪽
aliquos, vel saltem si mutetur in aliud, quod soli personae competit, nihil obest. Sequitur ex his minus valere invocationem Trinitatis implicitam, per nomen collectivum, ut bene Doctor, cujus oppositum docet C etanus, nam ubicumque dicitur Baptismum debere fieri in nomimine Trinitatis, intelligitur explicite in-
Vocati personarum, prout Christus expreSsit, estque ex usu Ecclesiae.
Dubitari solet quid designet illud in
nomine positum in sorma, et an sit particula substantialis' de quo nihil Doctor in praesenti quaestione. Supponit octor De tertio, etc. quarta mutatio, ubi insinuat designare unitatem trium personarum Paliqui putant intelligi fidem et consessionem. IIugo de Sancto Victore lib. 2. de Sacramentis, pari. 6. v. 2. Alii autem intelligunt exprimi Deitatem, auctoritatem et potentiam cum unitate Ambrosius lib. 2. de Sacramentis cap. I. Nagiangenus oratione 40. Hieronymus in illud ad Ephesios 4. Unus DominuS, etc. Augustinus lib. . contra Maelminum cap. 32. Supponit idem Doctor dicto 3 de Tertio, etc. quarta mutatio insinuat designare unitatem trium perSonarum. Respondetur utrumque recte designari, nam in Sacrament exprimi debet causa principalis, qui est unus Deus, unus in substantia, et trinus in personis, et hujus prosessio publica in acie Ecclesiae per Sacramenti susceptionem sit, quantum est ex natura et institutione actus. Idem designa fides Ecclesiae, per quam ministratur Sacramentum, et invocati ex eadem fide; qui enim non eonfitetur Patrem esse Deum, et reliqua perSOnas S- se eumdem Deum, non invocat Trinitatem. Una ergo est fides et consessio persecta divinarum personarum, Sicut et una Deitas, per quam convenit ipsis sanctificare; unde ista conjungit Apostolus ad Ephesios Unus Dominus, una fides, unum baptisma, unus Deuε, etc. Recte itaque consessio unius fidei, in qua Vocantur et uniuntur in Baptismo fideles, per illam particulam datur intelligi, prout multi Scholastici post Hugonem intellexerunt, ut Magister in littera exponit in nomine, id est, invocatione vel consessione, Alensis D. Bonaventura, Gabriel, Paludanus Favent loca Augustini, quibus dicit Baptismum in fide Ecclesiae valere, quod perinde est ac consessione Ecclesiae; non recte ergo Vasque reprehendit hanc interpretationem Hugonis et antiquorum, quasi duram et extortam. Negat etiam Baptismum datum in id et consessione Patris et Filii et Spiritus sancti, Sse Validum, quia, inquit, baptizans verbi gratia, potest errare in fide Trinitatis, negando consubstantialitatem trium personarum, ut si si Arianus. Sed hoc nihil
est, quia non intelligitur illa particula in fide vel confessione, de fide privata ministri baptizantis, sed de fide Ecclesiae, cujus est minister; sicut neque intentio
ejus privata officit, etiam ex errore Oncepta, modo servet communem intentionem quam habet Ecclesia. Et si intelligatur particula de fide objectiva articuli, vel de ipso actu publico et externo, in quo ejusdem fidei protestatio fit, connotando etiam internum, quo creditur consormiter ad Ecclesiam, perinde est, atque ae lui valet, quia tam actus internus quam externus Supponunt pro objecto, non Secus ac signum Vocate, quia non minus vox supponit pro objecto quam conceptus et enuntiatio primario invenitur in mente, Secundari in Voce.
Intelligitur autem fides et confessio non in omni sua extensione ad articulos materiales quoscumque, sed praecise ut limitatur per verba sequentia Patris et Filii, etc. ad fidem et consessionem my-
In fido Trinitatis baptizari, idem quod
320쪽
30i LIB. V. SENTENTlARUM sterii Trinitatis, quod proponitur in forma; ideoque Magister in littera invocationem
et idem seu consessionem Trinitatis Synonyme, et non sub disjunctione aut diversitate sumit quod Ambrosius ab eodem citatus tacit, et Altisiodorensis trael. 3. cap. 4, qua ει. . idem et unitatem Dei debere exprimi in forma aptismi, sumens illa synonyme, nempe dem et uniιatem, cui consentiunt Patres citati. Ex his patet ad secundum, illam particulam, vel in se, vel aequivalenter expressam, esse Substantialem unde qui diceret in nominibus, in auctoritatibus, in potestatibus Patris e Filii, etc. nihil sa
44. Sed quid dicendum, in particula mve per sufficienter denotet unitatem personarum ' ut si quis baptiget in Patre e Filio et Spiritu sancto vel per Patrem et Filium et Spiritum sanctum, etc. V quoet quod perinde est Vasque et alii moderni videntur negare Baptismum esse alidum, quia debet exprimi unitas divinarum personarum in sorma. Respondetur Bosponsio tamen, salvo meliori judicio in illa torma sufficienter exprimi unitatem, qui exprimitur in ea causa principalis sanctificans et illae propositiones in et per designant auctoritatem et potestatem trium perSO-narum unam. Unde Apostolus ad Romanos . Quicumque baptizati sumus in Christo Iesu, etc. ad Galatas 3. Quicumque in Christo Iesu baptizati estis, etc. ad Ephesios . Nolite contristare Spiritum sanctum Dei, in quo signati estis, etc. ad Coloss. l. in quo circumcisi estis, etc. Quibus in locis particula in ex modo loquendi Scripturae designat potestatem et auctoritatem trium personarum, maxime juxta expositionem eorum, qui negant suisse aliter datum Baptisma, et perinde est dicere baptiaari in Christo Iesu ac baptisari in nomine Christi Iesu. Quam sormam loquendi expressit Petrus Act. 2. Baptizetur unusquisque estrum in nomine Domini nostri Iesu Chri-Sti, etc. ergo eodem modo significat potestatem, et nomen Patris e Filii e Spiritu sancti, etiam sub ratione unitatis seu unius, etiam de rigore sermonis quoniam Sine disserentia et uniformiter ad tres persona refertur, et supponit pro poteState, quam in re ipsa habent unam nec requiritur expressi unitatis aliter quam implicite, quia particula in nomine, eo ipso quod in singulari ponitur, arguit unitatem ex modo significandi singulariter, non exprimi institutione prima Vocis. Hinc Athanasius in Symbolo Deus Pater, Deus Filius, Deus Spiritus anetus, non nugatorie subjungit explieitum conceptum unitatis, non tres Dii, sed unus est Deus: Omnipotens Pater;
omnipotens Filius, te non re omnipotentes, sed unus Omnipoteng, etc. et
Hieronymus ad Ephesios . Unus Dominus, etc. non baptizamur in nominibus Patris et Filii, etc. sed in no mine uno quod intelligitur Deus, etc. Huic sententiae favet Tertullianus lib. de praescriptionibus adversus haereseS, cap. 20. Iussit gentes baptizari, inquit, supple Christus tingenPatrem et egin Filium et Spiritum sanctum. Et lib. contra Praxeam, cap. 26. Mandans, ut fingerent in Patrem et Filium e Spiritum sanctum, etc. Hieronymus, dialogo contra Luciferian , cap. 3. Cum in Patre et Filio et Spiritu sancto baptizatus homo templum Domini fiat, et ca- non postolorum 49. Qui non πιiaa uerit in Patrem, et Filium, et Spiritum sanelum. Respondet VasqueZ, Tertullianum agere de praecept baptizandi, non de forma aptismi. Contra Tertullianus non Solum praeceptum tradit, sed etiam formam ex Matthaeo e saltem contra Pra-