장음표시 사용
321쪽
xeam id erum est, cum ex ipsa forma probet contra eumdem Patrem distingui in persona a Filio unde subdit, non in unum supple quoad pei Son3Sin, nam nec semel, sed per singula nomina in personas singula: tingimur, ubi et ritum et sormam aptismi designat ut recte etiam advertit amelius annotatione prima in
libro ejusdem Tertia iani de Baptismo.
Eodemque modo canon praefatu ApOStolorum tradit formam baptigandi contra haereticos baptigantes in nomine trium principio carentium, ut trium Filiorum, vel trium paraelatorum. Quamvis autem Versi Latina tam Dionysii Exigui quam Gratiani, Vertat in nomine Patris et Filii, etc. non sic continetur in textu Graeco, sed in Patrem et Filium, ut recte notavit ipse VasqueZ, quam 'i non respondeat nisi ad Tertullianum. Cano a Utem ita habet : Si quis piscopus, vel Presbyter juxta Domini ordinationem non baptizaverit in Patrem et Filium et Spiritum sanctum, sed in tres principio
pertes, vel tres Filios, etc. deponatur. Hic ergo canon tradit sormam contra haereticos reprobatos, sicut et canon Sequen Sritum trinae immersionis, contra eos qui unam tantum dabant in Domini mortem subjungens rationem non enim dirit nobis Dominus, in morte mea baptizate, sed euntes docete omnes gentes baptizantes eos in nomine Patris, etc Unde colligere licet huic aequivalere formam Superiorem ex SenSu utriuSque canonis, cum in superiori tradat veram formam corrigens errorem haereticorum, et in hoc supponat eamdem ex Matthaei ultimo contra baptigantes una immΗrsione in
Christi mortem qua autem ratione id improbetur, dicetur in sequenti quaestione. Prima forma datur per particulam per, cui aequivalet particula in . Confirmari potest, ad Corinthios 6. Et
haec quidem fuistis etc. sed absoluti estis, sed sanctificati estis, sed justisseati estis in nomine Domini nostri Iesu Christi, et in Spiritu Dei nostri, etc. id est, per Spiritum sanctum, ut exponunt ChrΥSο- Itomus, Theophylactus incumenius, et alii Loquitur autem postolus de ablutione et sanctificatione baptismali. Et primo loco dicit in nomine Domini nostri Iesu Christi in secundo autem dicit in Spiritu Dei nostri, etc. ubi propositio insumitur aequivalenter pro in nomine.
De quinto, scilicet de nomine Christi, putet quod aliquando licitum fuit, etc. baptigare scilicet in nomine Christi. Haec
est Sententia communis omnium Scholasticorum, quos citat Scholiastes et aliorum praeter solum Armachanum lib. 8 de quoestionibus Armenorum cap. 3. quem sequitur Canus et Suare citati, et Sotus art. 6. hujus distinctionis, et VasqueZ disp. 143. cap. 3. et . qui certe magnis conjecturis oppositam sententiam probant, et nunquam fuisse in usu baptigare in nomine Christi, non expresSainvocatione trium perSonarum. Conclusio communis variis modis delenditur. lensis cum alii Sequentibus, docent dispensative in principio per Specialem revelationem concessum SS ΑpOStolis, ut nomen Christi contemptibile apud Iudaeos et Gentiles redderetur gloriosum, cum per invocationem ejus daretur gratia baptismalis, et Spiritus Sanctus; et cum hac moderatione limitant usum illius formae pro illo tantum tempore, O- nec nomen Christi ex fructu innotuit. Crietanus tomen in art. . quorat. 6.D. Thomae, et Adrianus in quartum, di- .cunt formam citra dispensationem validam eSSe pro luocumque tempore quibus lavent Ambrosius, Nicolau Papa, cap.
quodam Iudino et Magister in littera, et Hum de Sancto Victore lib. 2. de Sa-
322쪽
cram pari. . . . qui sine limitatione loquuntur, et probabilem esse docet Le-desma 4. s. par quoest a rι, 6 Caeterum omne conVeniunt in eo, quod forma suerit in usu. Probatur autem hoc ex Act. 2. Baptizetur unusquisque e- strum n nomine Iesu Christi, in remissionem peccatorum et cap. 8. Baptizati tantum erant in nomine Domini Iesu. etc.
et cap. 19. His auditis baptizati sunt in nomine Domini Iesu. Respondent aliqui primo, hoc idem esse in nomine Domini Iesu, quod in auctoritate et potestate Iesu Christi, id est, Baptismo, quem instituit Christus qua ratione distinxit Lucas ibi hoc loquendi modo, Baptismum Christi, a Baptismo IoanniA; ita Solus et Canus. Et primum confirmant varis testimoniis Scripturae, Marci ultimo : In nomine me daemonia ejicient, etc. Contra, hoc modo etiam dici posset quod Matthaei ultimo ubi est similis forma loquendi, et Patres interpretantur dari sormam baptizandi intelligeretur etiam auctoritas baptizandi concessa Apostolis per institutionem Sacramenti cujus ministerium ipsis collatum est, non autem forma intelligeretur baptizandi ergo Spectando praecise modum loquendi Scripturae, non colligitur magi ex praecepto baptigandi in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, formam tradi baptigandi, quam ex modo loquendi, quo usus ejus et exercitium declaratur actus in nomine Domini Iesu declarari formam in qua Apostoli et discipuli ministrarunt Baptismum. Alii respondent ex textu Graeco colligi diversum modum loquendi, quia Matthaei ustimo habetur hi θυομα id est, in nomen ς
Act vero secundo habetur ἐπι ω Μόματι,
id est, in nomine Contra, 6 nihil est, ut bene advertit etiam VasqueZ, quia aequivalent haec etiam apud Graecos, quoniam Act. 8 et 19. habetur licet vos in Sicut et Matthaei ultimo neque dubium est idem dici atque intelligi et . . e 10. ubi exprimitur in nomine, et 8 et 19. ubi dicitur in nomen, ideoque eodem modo vertit Latinus interpres utrumque, Si ut et Matthaei ustimo dicit in nomine, et non in nomen, et ut in praemissis diximus perinde significant. Quod secundo loco additur, non subsistit, quia Baptisma Ioannis etficacia et sorma distinguebatur a Baptismo Christi.
Actorum autem 2 satis declaratur Baptisma Christi dare remissionem peccatorum et Spiritum sanctum ex aliis verbis adjunctis, ut patet ex illis, in remissionem peccatorum vestrorum accipietis donum Sstiritus sancti octorum autem Octavo et decimo non tui necessitas explicandidisserentiam inter Baptismum Christi et Ioannis, quia neque Samaritani, neque Gentiles luerunt baptigati baptismo Ioannis, sed soli Iudaei, ad quos missus est Ioannes, Parate iam Domini, etc. Respondet Vasque illa loca intelligi invocat etiam nomine Iesu, vel quia informa apponebant non solum nomen Filii, sed simul Iesu Christi, exprimendo etiam simul distincte reliquas personas; vel quia persona Iesu Christi exprimeretur non sub hoc nomine, sed solum sub nomine Filii, quae eadem mi persona. Contra primum, non congrue invocaretur Iesus Christus ad effectum Baptismi, ita ut in nomine et invocatione ejus diceretur baptigari in remissionem peccatorum, si solum adjiceretur formae institutae, in cujus efficacia datur remissio peccatorum, et non ex efficacia adjuncti, quae nulla est ex Sententia opposita. Haec ergo locuti baptizari in nomine Domini Iesu in remissionem peccatorum, etc. facit hunc sensum ex stylo Scripturae, et modo interpretandi Patrum
323쪽
atque Ecclesiae, sicut illa quae de invocatione Trinitatis habentur Matthaei ultimo,
nempe remissionem peccatorum dari per invocationem ejusmodi, non expreSSiSiis, quae sunt de essentia Ormae, prout non exprimuntur in dictis Sed hoc non solum esset improprie dictum, sed esset omnino salsum, quia illa invocatio nominis Iesu sic intellecto, neque sic esset de substantia formae aut Sacramenti, neque haberet efficaciam respectu talis essectus ergo interpretatio praemissa minus quam reliquae, quadrat Scripturae, aut doctrinae receptae circa formam Sacramenti, quia vel vitiaret illa additio formam, vel Omnino superflueret, quia instructio praemitti solita, ante lotionem sufficeret. Confirmatur, quia, ut colligit Tridentinum cum Milevitatio et Patribus, adversus Pelagianos, si non esset peccatum
originale in insantibus, forma aptismitiis enuntiaretur in remissionem peccatorum. Enuntiatur autem in remissionem Enuntiaiue peccatorum, ustenu potissimum expri-eἡmisai ait causam principalem ex Florentino
, z. Vi3um est ergo Baptismus tantum da-rum tur in remissionem peccatorum quod sup-mmit et contendit sententia Opposita in invocatione causae principalis, id est, Trinitatis ergo salso nuntiatur Baptismus in remissionem peccatorum nomine Iesu Christi, si haec invocati non fuit inedicax.
: consequentia, quia ad veritatem
mali. rinae non magis requiritur, ut Supponat
poeeatum uomittendum in insantibus - quod ipsa forma sit remissiva pec- 4ma. oujus aemissionem enuntiat imo amo inagis exigitur, quia forma veri sicari , -- uiro subjectum. in quo non estis alam, et semper est remissiva pecca-
-' uim est de se quod autem actu
ρ ει Matu subjecti, cui aliud remedium applicari non contingit, ut de lege
ordinaria est statu insantum. Praeterea si quis nunc baptigaret in nomine Patris, et Iesu Christi et Spiritus sancti, ille Baptismus non esset Ualidus, quia secunda persona non exprimitur proprio nomine, ut subsistit in Deitate ergo etiam tum non valebat talis Baptismus sub illa forma, seclusa dispen-Satione, quae perinde mirmari potest sa-cia in turma illa, quam docet communis clum fuisse validam.
Secunda etiam .interpretati non consonat proprietati locutionis et Scripturae, quia non es dubium, qui Petrus eamdem acceptationem appellationis servari hic et in praecedentibus, praedicando Christum Iudaeis, ubi sumitur appellati Christi
Iesu, Secundum primam institutionem nominis, ut patet ex toto decursu sermonis Petri. Quantum ergo ad argumentum ex Scriptura sistendo in proprietate vocis et litterae, nihil haberi potest praedicti repugnanS, nam quod Μαιιhm ultimo dicitur
de forma aptismi, intelligi potest de lege, illam esse formam ordinariam et necessariam rae hoc autem in nomine Christi, saltem pro tempore, suisse dispensationem, quam ex facto colligimus, et prout illis in locis declaratur certum
enim est Apostolos recte ministrasse Baptismum, Sive per e, Sive per alios.
0bjicies quia Actorum 19. colligitur Apostolos baptigasse in nomine Spiritus sancti quod intelligi non debet quasi in
solo nomine Spiritus sancti baptizassent, sed simul aliarum personarum ergo Similiter non est intelligendum eos baptigasse in solo nomine Christi, non invocata ri- .nitate, ii xta institutum Christi, at thini 28. Antecedens patet, quia Paulus in terrogavit quosdam discipulos Ephesici Si iritum sanctum accepistis eredenια
324쪽
responderunt, neque si Spiritus sanctus egi, audivimus; subdit Paulus: in quo ergo baptizati estis quasi supponeret, si baptizarentur Baptismo Christi, fore ut Spiritum sanctum recte nossent; non alia ratione, quam ex sorma aptismi in qua invocaretur, ergo hoc supponit Baptismum in invocatione trium personarum fuisse ab Apostolis, non aliter datum. Atque sequitur alterius declaratio et intelligentia praedictorum locorum, in quibus dicitur Baptismus datus in nomine Christi, quia hoc ipso loco inserius dicitur, et his dietis baptizati sunt in nomine Domini Iesu, etc. cum primum insinuasset Paulus formam aptismi dari in invocatione Spiritus sancti, nempe simul cum aliis personis. Respondet Vasque ex hoc loco id non intelligi emicaciter quia licet baptizarentur in nomine Christi solum, jam per instructionem praeviam et catechesim deberent noscere Spiritum Sanctum, quamvis non invocaretur expresse in ipsa forma Paulus autem interrogando an cepissent Spiritum sanctum, intendit receptionem ejus visibilem per impositionem manus in Confirmatione, ut patet ex Verbi subsequentibus, baptizati sunt in nomine Domini Iesu, et cum imposuisset illis manus Paulus, venit Spiritu Sanctus super eos, etc. Contra urgent
alii ergo interrogatio, seu illatio Pauli,
non esset idonea, nisi supponeret ex Ommuni modo loquendi, eos baptizari debere in Spiritum sanctum, quem non audierunt. Respondetur tamen illam solutionem Constro bonam esse, quia cum Baptismu ex com-εponsio muni sententia, quam tradit Cyrillus Alexandrinus lib. 11. in Ioannem cap. 16. supponit idem explicitam Trinitatis, et instructionem circa hunc articulum, quoad
adultos quales fuerunt illi discipuli, qui-
buscum loquitur Paulus Baptismus a Insteuotiotus etiam in nomine Christi hoc impor- tat deinde requirit etiam ut praemitta '': tur instructi de necessitate et fructu Baptismi per collationem Spiritus sanctificantis, ut Petrus Actorum . praestitit: Baptizetur, inquit, unusquisque ratrum in nomine Domini Iesu, in remissionem peccatorum vestrorum, et accipietis donum Spiritus sancti, etc. Illa ergo dispositi, in indulto requiritu ad Bapti- Smum, ut patet ex scrutinio quod semper praemittitur ex usu antiquo Ecclesiae, de quo optime amelius annotatione prima
in librum Tertulliani de Baptismo. Potest Z'' ''
ergo interrogatio Pauli respective etiam ad efficaciam Baptismi Christi intelligi, e Spiritum sanctificantem, de quibus in-Struendi erant baptigandi, sicut de fide Trinitatis supponit enim fuisse baptigatos et instructos, quod denotat particula credentes, si Spiritum Sanctum accepistis credentes Vel sicut in Graeco legitur πιστευσαητες, postquam credidistis Et finis interrogationis suit, ut impositionem manu acciperent, si nondum fuerit eis data, id est, Confirmationem, per quam visibiliter Spiritus sancti dona communicabantur. Unde secunda interrogatio locum a M.
buit illis dicentibus neque si Spiritus ganctu est, audivimus respective ad Baptismum Christi, qui in Spiritu sancto, et igni baptizabat, Aetorum 1 sive sub forma hac vel illa conserebatur et reSpe .ctive ad Baptismum Ioannis, qui sui in aqua tantum, non in Spiritu, atque ad ejus disserentiam alius autem Bapti- Sinus in usu non fuit, qui fidem Christi haberet annexam. Facit ad hoc quod subjungi Paulus Moannes baptizavi Baptismo poenitentio populum dicens in eum qui venturus esse post ipsum, ut crederent, hoc est, in mum, etc. Dj0jtigod by
325쪽
Ex quibus verbis, ut supra ostendimus, in quaestione ultima praecedentis distinctionis colligunt octores Joannem baptizasse in illa forma. Illa praeterea particula in quo baptizati, etc. in Graeco neutraliter ponitur εἰ et , id est, in quid fac proinde non refert personam Spiritus sancti, sed potius Sacramentum, vel Baptisma, sicut et responsi accommodat3, es: et Itoάvvρ βαπτυτμα, id est in Ioannis Baptisma. Et dato etiam quod masculine poneretur, non semper denotat innovationem, sicut neque ejus responsio apposita, ut Volunt adversarii et patet
Ioannis primo me est qui baptizat in Spiritu sancto, ubi denotatur fructus Baptismi Christi sancti sit cantis. Secundo, haec interpretatio illorum locorum undatur in sufficienti auctoritate Patrum et Scholasticorum, qui ita intelligunt praedictas Scripturas. Citatur pro ea
Athanasius orat . . contra Arian , arguens Divinitatem Christi, ex Orma Baptismi ordinaria, et sermone Sequenti. Citatur etiam Cyprianus epistola ad Quiritium, quae nihil tale continet, sed in epistola ad Iubaianum et Pompeium, citat pro hac sententia Stephanum Papam in litteris ad se missis, circa controversiam de rebaptigandis haereticis in qua erravit Cyprianus. In prima sic subdit : Cum eadem estistola animadverterim etiam Marcionis fleri mentionem, ut ne ab ipso venientes dieat baptizari oportere, quod jam in nomine Iesu Christi baptizati esse videantur, etc. et in epistola sequentici Cur in tantum Stephani fratris nostri obstinatio dura prorupit etiam de Mareonis Baptigmo, etc. et illic: In nomine Iesu Christidieat remissionem peccatori m dari, etc.
Ad hoc tacite respondet Augustinus lib. . de Baptismo cap. 13. Marcionis Baptismum fuisse validum: Si verbis evansteticis in nomine Patris et Filii eι Spiritus sancti fuerit collatum Caeterum non ita Cyprianus intelligit Stephanum, ut patet in epistola ad Iubaianum, quem proinde impugnat, saltem apud Gentes Bapti Smum asserens ex Matthaeo fieri debere in nomine Patris et Filii et Spiritus
sancti Docete omnes Gentes baptizantes eos in nomine Patris, etc. et ibidem supponit apud haereticos aptismum datum suisse in nomine Domini Iesu tuomodo, inquit, non cognito, sed blasphemato Deo Patre, qui apud hoereticos Christi nomine baptizati dicuntur peccatorum remisgam consecuti judicantur et magis expresse in serius tuomodo ergo, inquit, quidam dicunt, etc. modo in nomine Iesu Christi ubisumque et quomodocumque Gentilem
baptizatum remissionem peccatorum consequi posse, quando ipse Christus Gentes baptizari iubeat in plena et adunata Trinitate Hunc locum citant auctores oppositae sententiae, sed mihi incertum est, si illis saveat Cyprianus, qui Videtur hac in quaestione Obscurus, et impugnare Stephanum, ea ratione tantum, qua apud Gentes illam formam valere dicat, non vero apud Judaeos; nam postquam apud Marcionistas negat esse Verum Baptisma, quia non sui apud eos vera fides de Patre aut aliis personis, maxime circa humanitatem et personam Christi, aliaque mysteria Redemptionis, in quibus scopus dissertationis versatur, concludit in hunc modum :Ct- ergo eae ipsius Christi proedicatione
et contestatione Pater ante cognoscendus
sit, qui misit, tunc deinde Christus, qui
missus rat, nec ponit esse spe salutis, nisi duobus simul cognitis quomodo non cognito imo et biosphemato Deo Patre, qui apud hinreticos, Christi nomine baptizoti
dicuntur, peccatorum remissam consecuti
judicantur et statim occurrens tacitae
objectioni, seu fundamento Stephani, quo
326쪽
Baptismus adstruitur datus in nomine Christi, et 2 perantithesim loquens de Iudaeis et Gentibus, atque de forma baptigandi utrosque, videtur admittere sic fuisse Baptismum datum in nomine Christi Iudaeis, Gentilibus viso in plena et adunata Trinitate. Verba ejus sunt, Alia enim fuit Iudinorum sub Apostolis ratio, alia es Gentilium conditio illi quia jam legis et Moysis antiquissimum baptisma fuerant adepti, in nomine quoque Iesu Christi erant baptizandi, secundum quod in Aetis Apostolorum Petrus ad eos loquitur, et dicit Poenitemini, et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Domini Iesu Christi, etc. Subdit deinceps Verba Petri, et subjungit Iesu Christimentionem facit Petrus, non quasi Pater omitteretur, sed u Patri quoque Filius adjungeretur, etc. M uuae Verba sic ex scopo Cypriani intel-β p .is . . ligenda mihi Videntur, ut non de missi-poeix ine, quae fiebat in forma baptizandi, sed de imissione rapectante ad cognitionem Patris, de qua in superioribus tractat, Sumantur, alioquin non servaretur antithesis, neque disserentia illa inter Iudaeos et Gentiles et formam baptizandi utrosque, quam statuit in principio; neque altera pars adversa illius antithesis, quae Subsequitur, recte cohaereret, quae est talis: Denique ubi post Resurrectionem a Domino Apostoli ad Gentes mittuntur in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti baptizares Gentiles jubentur. Quomodo
ergo quidam dieunt foris aetra Ecclesiam, imo et contra Ecclesiam, modo, in nomine Iesu Christi ubicumque, et quomodocumque Gentilem baptizatum remissionem peccatorum consequi posse quando ipse
Christus Gentes baptizari jubeat in plena et adunata Trinitate. Illa verba, aetra Ecclesiam et contras celastam, tantumdem significant hic, ac
extra fidem veram, et contra fidem, ut suerunt Gentiles extra, et haeretici contra, ex sententia Cypriani, qui constituit Judaeos intra Ecclesiam, nempe Synagogam per veram fidem aegis Moysis. et antiquum Baptisma, supple Circumcisionem. Advertenda etiam illa particula modo, quae
siae et implicite supponit alias baptizatos
fuisse Iudaeos in nomine Iesu Christi οὐ Baptismustum, et non in plena et adunata Trinitate, in nomino
sicut ex praecepto Christi baptitari debeti 'ν
Gentiles tantum ergo est, ut non modo non adversetur Cyprianus hoc loco, quem pro se adducunt adversarii, ut magis ta-veat nostrae sententiae.
Item Hilarius in lib. de Synodis circa finem, ubi contendit non esse mutandas Scripturas licet aliqui eas sub contradictione in aliquibus intelligant ex pravo sensu. Inter alia exempla adducit hoc Pereant quoque, inquit, si videtur quod non ego diaeerim, sed responsionis necessitas omnia diuina illa, e sancta vangelia salutis humetnoe, ne se invicem contraria dictorum vinione compuynent, etc.
et intra Ne postremo Apostoli reperiantur in crimine, qui baptizare in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti jussi, tantum in Iesu nomine baptizaverunt 'ogit contra
sebant, quamvis aliqui dubitent de inton-t Hilarii, asserentes neutram partem ab
eo hic definiri: mihi tamen videntur illa
verba expresSa esSe pro nostra sententia,
quia clausula illa, tantum in Iesu nomine baptizaverunt, est exclusiva et adversativa priori in qua exprimitur mandatum
baptigandi in nomines Patris et Filii et
Spiritus saλιcti, etc. neque contradictio.
aut repugnantia proponitur in hoc Anscilicet jusserit Christus baptizari in nomine Trinitatis, et an Apostoli baptigaverint tantum in Iesu nomine quia utrum-
327쪽
Seholastici. Theoph3l. Prima reaponSio. Rosellitur. Secunda
que horum asserit. Sed ambiguitas statuitur in eo, an scilicet Apostoli baptigantes in solo nomine Iesu, peccaverint contra praeceptum datum ' alioquin, si intelligeret non baptigasse contra praeceptum, non esset locus dubitandi. Nec ullarius dicit, quod legantur baptizasse in solo nomine Iesu, quacumque ratione interpretari hoc debeat sed assertive asserit eos sic baptigasse in nomine Iesu, et sactum praecepto opponit, non autem modum loquendi Scripturae, quo sic baptizasse dicuntur. Praeter haec concedunt ipsi adversarii, Ambrosium, Bedam, Nicolaum I. Ber- nardum, Hugonem, Magistrum, et reliquos antiquos Scholasticos esse in eadem sententia, quod verissimum est; quibus adjungi posset et Theophylactus in caput ultimum Lucae tertia responsione, ad quaestionem propositam, quae talis est tuomodo auιem Baptisma in nomine solius Christi fieri intelligemus, praesertim cum alias doceamur baptizare in nomine Pa-ιris et Filii et Spiritus sancti. Respondet primo, quia Baptisma, Christi spirituale
est, non Iudaicum, ita dici, non quod in ea forma sine invocatione Trinitatis suerit concessum. Haec autemi responsio excluditur, quia Baptisma Christi esse spirituale satis declaratur ex verbis subsequentibus Petri In remissionem, inquit, peccatorum υestrorum, et recipietis donum Spiritus sancti priora ergo verba non ad id spectant, sed ad formam et invocationem Christi; si autem reserantur verba ad Baptismum, quo ipse Christus baptigatus est, non facit ad interpretationem, quia inoctis agitur de Baptismo collat aliis
Secundo respondet in nomine Christi intelligendum esse pro eo, quod est in mortem Christi. Sed neque haec declaratio recte quadrat, quia in nomine deno-
ta invocationem seu auctoritatem et efficaciam in mortem autem Christi, similitudinem quamdam analogicam imitationis. Tertio responde aliter, et ut Cliristi nomen in seipso continet, et a responsio. ι rem ungentem, et unctionem Spiritum, et Filium unctum, etc. Supponit ergo cum squitur Ambrosio hanc invocationem Trinitatis aequivalere, vel simpliciter, vel pro tunc, et Baptismum ab Apostolis datum in nomine Iesu comprehendisse hoc modo invocationem Trinitatis in ipso nomine inclusam, alioquin haec responSi non Saset ad propositum quaestionis: minus autem interpretati quorumdam circa hunc locum, quasi id non intenderi Theophylactus qui tres diversas responsiones dedit ad propositum, et haec est tertiari quaelibet ergo satisfacit ex mente ipsius. Tertio tandem congruentia audi a ptismum in nomine Christi pro illo tem conclusi-
pore, quam adducunt Octores, non Vide ex congru-
tur contemnenda, nam et sermo Petri
Aetorum 2 ad hoc dirigitur, ut exaltaret nomen ejus et Act . . et . Non est aliud nomen sub oelo datum hominibus in quo portet nos salvos fieri, etc. Actorum 8. Aperiens Philippus Os suum, et ineipiens a Scriptura ista, evangelizaviι illi Iesum, etc. cce aqua, qui me pro
hibet baptizario diaei autem Philippus,
si credis eae toto corde, licet e respondens ait, credo Filium Dei esse Iesum Christum, etc. et baptizavi eum. Et ante
dicitur de Philippo quod si raedicabat Sa
maritanis Christum, et in nomine Iesu Christi baptizabantur viri ac mulieres. Huc etiam specta instructio et sermo Petri ad Cornelium et domum ejus cιο-rum 10 qui sic clauditur Huic omnes Prophetin testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere Per nomen si omnes qui credunt in eum, etc. Et culuad haec cecidisset Spiritus Sanctus in OS,Dj0jtigod by
328쪽
jussit eos baptigari Petrus in nomine Jesu Christi, etc. Ex epistolis etiam Pauli plura designant Baptismum datum in nomine
Iesu, et salutem per ipsum consequi, quae brevitatis gratia omitto. Unde equitur modum illum baptigandi, et Ormam congruere doctrinae et praedicationi Apostolorum, quae praemittebatur ante Baptismum,
sicut et illis verbis Pauli 1 ad Corinth. 1. Numquid in nomine Pauli baptizati estis'
gratias ago Deo, quod neminem vestruin baptizavi, etc. ne quis dicat, quod in nomine me baptizati estis, etc. et infra, quantum ad doctrinam et praedicationem Nos autem praedicamus Christum cruciβ-aeum Iudinis quidem scandalum, Gentibus stultitiam, etc. Ex praedicatione autem nominis Christi sucile cognoscebatur et persuadebatur Trinitas personarum, quamvis SSumptum
suerit praedicare Christum esse Filium Dei, et in nomine ejus dari redemptionem et
remissic nem peccatorum ac Spiritu Sancti dona.
Congruentia specialis sui apud Iudaeos
dari aptismum in remissionem peccatorum sub nomine Christi qui negabant necessitatem redemptionis et Redemptoris, ponente salutem ex lege sola. pud
Gentiles non defuit similis congruentia, qui ex mirabilibus, quae fiebant in nomine Christi, ut Simon Magus Actorum 8.)credebant, ac proinde etiam congruum fuit, ut baptigarentur in nomine ejus, in quem credebant.
61. Addi potest et alia congruentia ex natu-ornu. actionis, quia licet Christus non fuerit causa principalis physica gratiae sui tamen principalis et unica causa meritoria, et justificati habita per Baptismum, non
solum refertur ad ipsum, ut causam meritoriam, sed etiam ut causam finalem, ex Thid.hi Tridentin Sess. . cap. I. Causa sinalis
oloria Dei et Christi. Si ergo illa forma
qua daretur Baptismus in nomine Christi,
non esset salsa, quia denoinret causam meritoriam, ex qua habet efficaciam et finalem, ad quam resertur Sacramentum; et con notaret causam principalem physicam implicite per nomen Christi, ut praeter
Ambrosium admittit Basiliu lib. de Spiris. iiiis.
ritu Sancto cap. 12 In solo Christi nomine professionem totius Trinitatis conιineri. Irenaeus lib. . de de east. 20 His congruentiis potuit aptismus in illa forma dispensative conferri sine ullo errore in forma practice aut speculative; ita autem actum esse ex modo loquendi Scripturae, et auctoritate tot Doctorum sulcitur, non ratione.
Adversa sententia nostri Armachani et aliorum, non videtur meo judicio minus sundata, cui tantum tribuunt caeteri, praeter Magistrum, qui in toto secutus est sententiam, quae Ambrosi imponitur et Bernardo, ut talem BaptiSmum contra formam evangelicam praeScriptam, non admittant factum, sine speciali dispensatione et congruentia illius temporis, non vero permanenter cita omneS, praeter Ca-jetanum, Adrianum et Ledesinam. Praeterea latentur invocati6nem Trinitatis esse de essentia formae sub propriis nominibus. Accedunt Patres, et potissimum Augustinus loco citato, et in omnibus libris 'Sμ' ' contra DonatiStas, qui non agnoscunt alium Baptismum validum, nisi in nomine Trinitatis Canones etiam Ecclesiae lanclarmam, ut necessariam retinent, Latera. Lateran .
nens sub Innocenti III cap. Firmiter; et Florentinum, cap. Primum, de Baptismo, cap. mlιi unt, cap. de trina, cap. Si quis Presbyter, de consecratione dist. 4. et alii plures Caeterum quia prior etiam gententia est communior inter antiquos, respondendum erit parti adversae. 0bjicies primo duos Cariones pOStolo mrum Supra citatos, qui pro incorruptis re-
329쪽
330쪽
limitatione, intelligere sormam, Vel quae
regulariter tradita est et secundum legem ordinariam, non autem casum dispensationis, vel loqui etiam evacuata jam dispensatione, quae non debet extra statum et tempus currentis necessitatis protrahi, manente in reliquis lege et institutione
ordinaria. Verum est aliquos non posse hac gene-ob, Io rati interpretatione comprehendi, ut est Fulgentius lib. de Incarnalione e gratia, et Damascenus, qui explicant baptizari in nomine Christi non debere sic intelligi, ut omissa suerit unquam invocatio Trinitatis. Sed his opponimus, quae dicta sunt pro sententia Ambrosii, itarii, Stephani Papae atque Cypriani, Nicola I. Bedae, Bernardi et Scholasticorum, qui aliter illa loca intelligenda docuerunt. Objicies tertio contrarium definitum esse a Pelagio Papa, in epistola ad audentium Episcopum, docente eos, qui dicunt in nomine solius Christi, et una immersione se suisse baptigatos, denu esse baptizandos in nomine Trinitatis et Zacharias epistola II ad Theodorum Archiepiscopum, confirmans quae definita sunt in Synodo Anglicana, ubi est determinatum Baptismum sine invocatione trium person8rum esse nullum, et si quis dicat Nicolaum I. aliter decrevisse in capite quodam Iudin supra, sicut et Stephanum apud Cyprianum. R.shon,i Respondent hinc inde quidam auctores
'i 'rψm nunc Nicolaum errasse, nunc alio anteriores, Pelagium et Zachariam, et respondisse ut Doctores privatos, vel certe ut mitius quidam irespondent nihil definivisse.
sed respondisse juxta diversas opiniones. Iis,pondis in ponde in primi diversos esse casus.. i. Pelagius in illa eprstola quam citat Gra-0rati; i u'. tianus cari vulti, et Canone iret era, de consecrat, dist. . travo in suo Decreto cap. 261. apud alios autem non
habetur respondet de haereticis, qui baptigabantur in nomine solum Christi, et baptigabant una solum mersione.
Forte autem aliquid adjiciebant formae in
professionem erroris, quem per unicam mersionem designabant, nam et hoc la- miliare est haereticis, quando deveniunt seroticim profundum, ut 'tet de Ariant e formam.
Concilio relatensi primo, qui jubentur primum proinde baptizari, quia vitiabant sormam ill
in sui erroris majorem expressionem. Sed
dices, unde id colligis Respondeo, ex verbis citatis illius epistolae non colligi
caeterum magis id praesumendum est, quam admittenda eorrecti Decretorum, et contrarietas in materia fidei, et essentialibus Sacramentis. Et sicut Nicolaus non recte dicitur contra Pelagium dogmatigasse, sic etiam neque Pelagius dicendus est contra Stephanum aliquid determinasse, qui, ut docet CyprianuS, SSeruit aptismum collatum in nomine Iesu non esse iterandum, quia neque Cypris-nus maligne interpretatus eου Stephanum, quasi imponeret quod alias Stephanus non scripsit, neque etiam dicendum est eum non intellexisse decretum Stephani, quod in hoc ex parte impugnat Stephanus autem inhaerebat consuetudini et traditioni decernens nihil innovandum esse praeter id, quod traditum est. Contra, Cyprianus non consuetudini, sed Scripturis, quas pro loqui putabat, inhaerendum docuit ergo lephanus supposuit ex traditione retinendum esse Baptisma datum in nomine Christi. Stephano accessit Concilium Nicenum, quod decrevit non esse rebaptigandos haereticos, praeter Cataphryges et Paulianistas, et ut D tores interpretantur,
quia illi non utebantur aliqua sorma, hi vero Ormam salsabant quod perinde de istis, de quibus Pelagius in suo Decreto agit, praesumendum magi Videtur, quam