장음표시 사용
471쪽
Joan. 20. Matthaei ultimo. Τonitur ratio dispensandi
Apostolis. Dubio do Baptismo Virginis.
Anton. Andreas. Baconius. Ariminens. Paludan. Sotu . Suarez.
ultima Coena, recep6runt claves absol-Vendi Dan. 20. praeceptum docendi et baptizandi, Matthini ιιimo, etc. aec, omnia ordine suo, et secundum legem supponunt aptismum, et etiam de Ongruo ante ejus obligationem. Unde quando Doctor ordinem supponere dicit Baptismum, saltem de congruo non alludit ad opinionem, quae in eo . Venieris, etc. dicitur quorumdam suisse, qui putarunt non baptigatum, modo habeat idem, Ualide ordinari, quia habet Christum, qui
est primarium undamentum; sed loquitur juxta praesentem casum de Apostolis, in quibus est dubium si luerint baptizati, quamVis certum sit eos fuisse ordi
Non videtur ergo ratio ulla dispensationis Subesse, quae neque in dignitatem, neque in ructum cederet, neque in majorem efficaciam doctrinae; qui ergo docebant alios baptigandos ex lege, congruebat ipsos esse baptigatos, sicut Christus, coepit facere et docere, cl. 1. et ipse voluit a Ioanne baptigari, antequam
legem Baptismi aliis imponeret. Idem docet de Beata Virgine, nisi forte, inquit, fuerit a lege eaeempta, in qua Occurrit ratio specialis privilegii, quia forte in conceptione Filii sui, habuit plenitudinem gratiori ad quam illam Deus noluit
Quantum ad assertionem de Baptismo Apostolorum et Virginis, eam tenent non solum Doctor hic, sed etiam in Reportatis quoest. 8. Biansonis quoest . . ori-len 1. p. dist. . . . assolis Rubion eadem dist. q. 9 Mayronis quinSt. 3. Antonius Andreas quoest. . et reliqui nostrae scholae Doctores Baconius dist . quoesι. 2. Ariminensis dist. . dub. 2.
disp. 119. c. I. Bellarm. lib. 1. de Baptismo, c. 23. e lib. 1. de Summo Pontifice, cap. 23 Salaga de Concepιione Virginis, c. 24. Valentia om. 4. disp. 4. qua St 3. puncto 4 Henrique lib. 2. de Baptismo, cap. 5 3 2. Canis ius lib. 1. de Beata Virgine, m . Turrecremata . Quando, de consecrat dist. 4. Vega lib. . de justificat. cap. 12 et alii. Caeterum neque Baptismus Apostolorum 6.
est certus, sed sub opinione illud asse ..ti Truit D. Augustinus epis . 118. minus au-' ..di': tem certus est Baptismus Virginis de
utroque praeter documenta et congruentias, quas adducit octo in praemi Ssis, nihil certius habetur, quam auctorita Scujusdam traditionis, quam ita narrat Euthymius in cap. 3. Ioannis Scribunt quidam, inquit, Apostolorum temporibus proaeimi, quod Christus Petrum et Virpi
nem Mariam baptizavit Petrus ver reliquos Apostolos, etc. Hanc traditionem raditio.
Nicephorus Callixtus lib. 2. historim, cap. 3 aliter proponit : Divinus, inquit,
Euodius, et ipse Apostolorem Successor fuit, in Commentariis suis, principue autem in epistola quam lumen inscripsit Graece ρως , hinc quoque posuit Christus, inquiens, manibus ipse suis Petrum, tantummodo baptizavit Peti tu porro Arὶ-dream et silios Zebedaei ci deinceps reliquos Ap tοιο ς septuaginta autem illos Petrus et Ioannes Theologus baptizarunt, etc. Solus Uthymiu ex omnibus Enthymius
niiquis mentionem facit aptismi Virgi 'x nis, et Variat in narratione, quia dicit Christum baptigasse Virginem, quod non asserit alter item Petrum reliquos Apostolos baptigasse, quod negat alter, praeter Andream et filios Zebedaei hi autem reliquos. Et quamquam posterior fuerit Nicephorus ducentis annis, tamen Verba ipsa vodii transcribit, cui adstipulatur Clem. At
Clemens Stromat. lib. . exponens illud
472쪽
Apostoli 1 ad Corinthios . 3. Gratiasus, etc. quia neminem vestrum baptizavi, etc. Christus, inquit dicitur Petrum solum baptizasse, Petrus Andream Iacobum et Ioannem, illi reliquos, etc. Responsio. Et quamvis aliqui respondent exclusivam intelligendam isse, ut cum dicitur solus Petrus baptigatus a Christo, respective ad Apostolos, non ad matrem dici: Ni.ῆ reSponsi in non quadrat verbis AEvodii, quem citat Nicephorus, meque intento Clementis, qui verba Apostoli ad exemplum Christi refert, et praeterit Baptismum Virginis loco opportuno, qui perinde saceret ad propositum sicut aptismus Petri;
non erat ergo locus exclusioni, nisi ut tollatur frequentatio, ut pluralitas actus.
. Accedit, quod haec traditio non suerithon' si recepta a Patribus i in primis Augusti-Augu,i . V epist 118. dicit S8 Scriptum, quando baptigatus est Paulus, non autem in-
Veniri scriptum quando baptigati sint Apostoli, quamvis credibile putat iaptigatos fuisse, vel Baptismo Ioannis, sicut nonnulli asserunt. Sive quod magis credibile est Baptismo Christi; et hoc ipsum colligit ex documentis alii eorum, quae
lacta Sunt et Secundum congruentiam, et non ex traditione ulla.
Eam non admittunt quotquot negant Baptismo Christi usus tuisse Apostolos, aut illum esse institutum antequam data est sorma baptizandi, Matthini ultimo; quae sententia probabilis est, ut supra ostendimus de tempore hujus institutionis. Forte etiam enervat illam traditionem, quod Petrus tum non habuit praerogativam inter Apostolos, quandosuerunt baptizati, qua reliqui praeserretur, quia nondum fuerant promissae ei claves: baptizati autem debuit sub initio praedicationis Christi, quando institutus est Baptismus, et data auctoritas baptigandi discipulis; et hoc indicat congruentia de Baptismo eorum, quae adducitur ab Augustino supra, Neque enim ministeris baptizandi defuit, ut haberet baptizatos
Servos, Per quos coeterOcbaptizaret, etc.
Haec etiam ionjectura Augustini non .spondo convincit, quia auctoritas baptiZandi eti' onere.n am de acto penes non baptigatos est, ut 'λ valide baptigarent, cujus sorte exemplum praecessit in Apostolis; et Ioannes Baptista non baptigatus Baptismo paenitentiae, baptigabat ex commissione suae missionis, tunc autem Apostoli non habuerunt aliam quam delegatam. Accedit quod Baptismus Apostolorum I.
suerit reservatus, ex Sententia Chrysosto Baptizati
mi, in diem Pentecostes, ut eminentiori dir .his modo baptigarentur in Spiritu Sancto, et Num ti igni: vel, ut dicio Tertullianus, luerit
aequivalenter suppletum peri Vocationem
et familiaritatem Christi, lib. de Baptismo cap. 11. Illis, inquit, primo adlectionise individuo familiaritatis rinrogativa compendium taptismi conferre pos
Accedit non majorem luisse rationem, Confimiuiti
ut Apostolis reservaretur Confirmati in istium. diem Pentecostes, quam missione visibili Spiritu sancti receperunt, non per Unctionem, aut manus impOSitionem, Sicut caeteri fideles quam quod Baptismus similiter ex praerogativa sic daretur eminentior, quam si fieret in aqua, quia ipsi tanquam capita Ecclesiae, et principes tenebantur ad Sacramentum Confirmationis ratione exempli et scandali, et cujusque alterius congruentiae, quae pro Baptismo ipsorum in aqua adduci potest illam vero missionem visibilem Spiritus sancti in eos loco Confirmationis luisse, plures docent;
473쪽
ditur congruentia, quae secundum legem ordinariam sumitur, non autem in casu
Argumentum etiam ex necessitate Ba- Argumen ptismi, sive ut medium est, siVe ut prae
e cepium, non Urget, quia, ut supra Visum,
Baptismi illam non St Sortitus usque ad promulga Itota tionem Evangelii, antea fuit sub consilio, non praecepto, et alia remedia suerunt tructuosa Neque etiam Glossa super illud: Oui lotus est non indiget, etc. Similiter convincit ex illo enim loco adducit Augu-Aukuain. xinus se eitato, argumentum quo probet ipsos luisse baptigatos, atque adeo intelligi lotionem laptismalem, et Serm. de Coena Domini rael. 56. in Ioannem,
Tereullian Ambrosius lib. 3. de Sacramentis, cap. 1.
Paeianus Iertullianus lib. de Baptismo, cap. 11.
Gregorius lib. . Reg. cap. 99. Pacianus epistola 1. Contra Palagianos, Cyprianus serm de Coena Domini, D. Thoma 3. part quorat. 38 art. 8. ad 3. et nonnulli alii. Haec, inquam, dotio intelligi potest de lotione per Baptismum Ioanni et poenitentiae, ut intelligit Tertullianus, et insinuat ipse augustinus a nonnullis sic
L ...ud intelligi probabiliter in epist. 118. Non
cum non intelligi des baptismali. docent omnes Bapt. Patres Graeci in eumdem locum, sed de
Cyrillus lotione Spirituali a peccato, et metaphor odor . rica, ut ChrysoStomus, Cyrillus, Leontius, Eu ,α. Theodorus Mopsuestensis, et alius Heracleota, Theophylactus, ii thymius quibus lavent verba sequentia : Diei ei Iesus, qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus, et vos mu=idi estis, sed non omnes, sciebat enim quinam esset qui traderet eum ; propterea disit, non estis mundi omnes, etc. haec excepti propter proditorem non quadraret, si locus de baptismali lotione intelligeretur, quia etiam Iudas baptigatus est. DIST. IV QUAESUO VI. 457 Interpretatio ergo prior non est litteratis, sed symbolica. Neque contemptus legis, Sacramenti, aut gratiae baptismalis in eo casu, et ex privilegi notorio praesumi potuit, aut trahi in exemplum, reclamante lege Ioannis . Matthoe ultimo, quae ipsius legis promulgatione, Apostolorum doctrina exemplo credentium, et fructu Baptismi evacuantur ideoque recte S. Thomas in . dist. . arι. . ad 3. asserit : Credi quidem Apostolos baptizatos esse Baptismo, quamvis scriptum non reperiatur, si tamen Christus, qui habuit potestatem remittendi peccata, OS sine Baptismo, eae privilegi quodam sanctificare voluisset, et qui virtutem suam Sacramentis non alligavit, non esse ad consequentiam trahendum, etc. Neque aliud insuper obstat ex eo quod per Baptismum quis sit capax Sacramentorum, et membrum Ecclesiae visibilis, et professor fidei ac legis vangelicae haec enim de lege Baptismo
conveniunt et supposita sententia Chrysostomi, Leonis Papae, Tertulliani et aliorum, quos supra citavimus, SSerentium Baptismum Christi non habuisse efficaciam ante resurrectionem et mortem, neque institutionem, donec data est larina baptiχandi Matthini ultimo in Apostoli luerunt membra Ecclesiae ante illud tempus, ipsa electione et vocatione tuerunt instituti Sacerdotes, receperunt claves, Petrus institutus est Vicarius Christi, minister et dispensator Ecclesiae ac mysteriorum Dei; si ergo ministri, dispensatores, principes, et undamentum etiam erant membra, et non hospites et advenae, sed cives et domestici, ac proinde Augustinus rem. 135. de Tempore : Ecclesia tune in una Om erat, accepit Spiritum sancιum, in hominibus
congrue mox anuε legis, et unione
474쪽
11. Ex his patet recte Doctorem sub pinione cum Augustino constituisse Baptismum inpostolorum: Baptismum autem Virginis cum majori incertitudine asseruit primus inter Scholasticos, quem alii deinceps secuti sunt, quia meque Doeto Augustinus, neque alii Patres quidquam, obvii diXerunt, praetet uthymium, quia me' isithia moria lapSu Videtur, quia neque verbis
menti Alexandrino multis saeculi anteriori cohaeret, et plures ratione Suppetunt eximendi Virginem, quam Apostolos, quae electionis praerogativa et aratiae,
totius electae creaturae culmen Supera Vit, Ongruen et a peccato sui praeservata sic etiam apscialis congruum fuit, ut remedio per se ordi-
milliat. nato ad temISSionem Jeccatio ejuSque praecepto eximeretur quamvis etiam sine
praejudicio suae puritatis baptizari potuit, ut infra, responsione ad ultimum, dice- . .i h uri, quam congruentiam insinuat Augustinus tracti 5 in Ioannem, cur Christus solo
Baptismo Ioannis Ivit baptizatus quia neque hoc ipso indiguit.
Rationem autem hujus exemptionis R,tio ax Virginis a Baptismo subdit octor Ouia, ,Σlin. . inquit habuit in conceptione silii sui illam plenitudinem gratiae, ad suam Deu disposuit illam pervenire, etc. IIanc Sententiam, quam sub dubio proponit Doctor, tenuit AlenSis 3 parte quoPSt. 9.M.Λήi urt lana in argia mento in y '. oppositum quam in corpore ubi dicit re-pxS ' cepisse plenitudinem gratis in Concepti 'pervenissemne Filii, eamque suisse in statu persectae
torminum gratiae, ut intelligit gratiae in termino. ' Und in responsione ad primum dicit: Non posse peccare, inquit, non solum perιinet ad statum glorioe, sed etiam ad statum perfecto gratiin, sicut est in sanet, homine perseverantes sinaliter, qui
moritur cum perseverantia in bono, non habet potentiam peccandi, scilicet in ultimo instanti, non tamen est in statusω- rise, sed est in statu plenoe gratiae, quia Perseverantia est sinalis status plenoe
gratiae cum ergo Beata Virgo post sanct cationem secundam id est, in Conceptione Filii esset in statu lenoe graιioe, unde diaei Angelus Ave gratia Pleua, patet quod non habui potenιiam ad peccandum. Ex quibus patet intelligere statum plenae gratiae, illum, qui est in termino suae intensionis, quod dixerim propter aliquos, qui eum aliter interpretantur. Loquitur etiam de gratia habituali, ut patet, quia dicit minimam gratiam sufficere ad delendum mortale videatura sequenti. Et haec sententia videtur . Thomae . pars quaeSt. I art. 5. cujus titulus est Utrum Beata Virgo per hujusmodi sanctineationem adepta fuerit plenitudinem omnium gratiarum etc. ubi intendit de gratiis in susis per modum habituS, ut patet responsione ad 3. negan eam recepiSSeSapientiam quoad usum docendi. In argu mento autem ad affirmativam partem, eam probat ex verbis Angeli, Lucae . et verbis Hieronymi serna de Assumpιione, qui dicit aliis per partes datam fuisse gratiam Maris infusam totam plenitudinem. Probat in corpore, quia illa magis cis data pr0pinqua erat Filio, principio gratiae. λ'vix' βο- quando eum concepit in utero et responsione ad , dicit recepisse, in illa sanctificatione Secunda, plenitudinem gratiae, ut 8Set propinquissima auctori gratiae: et responsione ad 3 explicat diversos gradus persectionis Ormae naturalis, Ver-
bi gratia, caloriS, qui ut eS dlSpOSlti an apposita. tecedens formam ignis Si remissior, ut consequenter eS in intenso gradu persectionis, ut est in centro et cum ungitur fini consummatur. Sic Beata Virgo in pri-Dj0jtigod by
475쪽
ma sanctificatione se habuit ut disposita, quo esset mater Dei, in secunda vero luit perfecti gratiae, sicut caloris qui consequitur ignem, ex praesentia Filii Dei in
utero incarnati. Item in . dist. 3.quorat. s. ars. . quoestiuncula . dicit suisse consummatam gratiam riu quantum ad statum viae, in secunda sanctificatione, ideo necessitatam fuisse ad non peccandum amplius. Loquitur ergo S. Thomas non solum Secundum praerogativas gratiae. Sed secundum intensionem et terminum neque etiam ipsa praerogativa, per quam ex plenitudine gratiae constituta est in tali persectione, ut neceSSitaretur ad non peccandum, etiam venialiter, intelligi potest sine intensione gratiae, ad quam spectat ratio D. Thomae de propinquitate matris ad Christum auctorem gratiae, et similitudo adducta de forma caloris, et applicati ejus ad gratiam Virginis. Videatur etiam D. Bonaventura in . dist. 13. quoest. 3. Ratio autem D. Thomae praemissa satis D. hom congrue probat illam sententiam propter
d. Leitas pr0pinquitatem ju ad Christum aucto- .ibitriis rem gratiae, dum illum concepit de Spiritu sancto, qui sicut disposuit corpus Virginale, ut eum conciperet carne, Sic etiam ejus mentem, ut eum conciperet in Spiritu, juxta illud: Ouinimo beati qui
audiunt verbum Dei, et custodiunt il-Aeo sua lud, etc. Et recte probatur antecedens abzhahit' eadem auctoritate Dionysii, quia Spiritus Angelici, quo magi accedunt ad Deum, eo magis participant persectionem ; et similiter Ecclesia, quo propinquior erat Christo ut ii qui habebant primitias Spi- statu, si, rixus, e m3gi persecta fuit. Item, ut in irsin tum statum in via persectiorem habuit
mus Virgo, quam sit ille, in quo facta est
ception mater Dei concipien de Spiritu sancto;
decuit ergo eam tunc dignificatam suisse summa gratia ipsi destinata.
Accedunt ad hoc auctoritates sanctorum Patrum, qui causam tantae gratiae in ipsa SSignant conceptionem Filii Dei, quia, ut dicit Bernardus io m. 3. mPer Missus est Legimus, inquit, in Actis Apostolorum, et Stephanum plenum ratia, et potolos fuisse repletos Spiritu sancto; sed longe dissimiliter a Maria, nec in Stephano habitauit plenitudo divinitatis corporaliter, quemadmodum in Maria, nec Apostoli conceperunt de Spiritu saneto, quomodo aria, etc. Unde ser m. 61. de Virgine Ouod foemina, inquit, conciperet Deum est, e fuit miraculum miraculorum, etc. Proposuit nempe non fuisse mirum, ut Deus Pater generaret Filium, quia nulla requirebatur dispositio, cum ei ex natura conveniret, sed quod laetamina conciperet Deum, suisse miraculum miraculorum, etc. Et subdit dispositionem ad hoc necessariam : Oportuit enim, inquit, ut sic dicam, foeminam elevaria quamdam quasi aequalitatem divinam, per quamdam infinitatem perfectionum
et gratiarum, quam creatura nunquameaeperta est. Unde ut credo ct illum Abundanii, abyssum imperscrutabilium charismatum . III. Spiritus sancti, quo in Beatam Virginem
descendemunt in hora divino Conceptionis, intellectus humanus, vel Angelicus nunquam potuerunt attingere, etc. Videantur expositores in Lucae . super illa, gratia plena, et in opusculi et sermonibus de Dei para. Quinimo nullam agnoscit Ecclesia majorem praerogativam in Virgine, quam concepisse de Spiritu sancto Filium Dei congruit ergo, ut in eo statu et gradu persectionis eum conciperet, quem nullus alius in Via et vita mortali ejus excederet, ut in illis verbis insinuat Bernard US. Unde qui dicunt eam meruisse, ut fieret mater Dei, vel certe eum sanctitatis meruerit
gradum attigisse, qui dignus hoc privi Dei.
476쪽
460 LIB. IV. SEMENTIARUM 464 thiu logi tuli, se debent plurimum ab haenni est in sententia abhorrere, cum omnium con-
statu sensu, dispositio necessaria ad hoc uerit sanctitas et eminentia gratiae ex parte Virginis et ipsa praerogativa conceptionis exigebat eam sanctitatem, quae maxima posset esse instat viae, et pura creatura,
et omnis sanctificati Virginis a Deo sacta, et privilegia ad hunc finem ordinabantur: sanctificatio ergo Virginis, et Sanctitas per gratiam collata suerunt medium disponens ex parte Virginis, Sed dispositio, et medium tunc maxime est persectum, quando fini conjungitur in effectu, quia tunc est in actu et quiete, non in moturi ergo talis sui gratia Virginis in Conceptione Filii, ut tuerit in termino suae persectionis. Et hoc est, quod intendunt citati ο'ctores, per illum essectum secundae sanctificationis, quo dicunt eam constitutam esse in ea gratiae plenitudine, ut necessitaretur ad non peccandum leviter qui est summus gradus persectionis in Viatore, participans impeccabilitatem patriae, quantum communicari potest ciuis puro Viatori P ad haec causae efficaces .hysici ta 'pplic'iae fuerunt, nempe Spiritus sanctus, ex quo concepit Filium, et ipse Filius conceptus, per quas suppleri potuit omnis efficacia causae interioris, ut meriti. Si ergo Sacramenta applicata producunt essectum gratiae, qui alias haberi posset per meritum et e persectius causant, quo persectiorem in seipsis virtutem continent passionis, et meritorum Christi, quam meritum contineat; recte ergo in Ρεessotior propositi licet a sortiori argumentari
ζ'. ζ et ut bene D Thomas cum Beata Virgine
xv mediante Sacramento recipientii ipsum viatore. Sacramentum, quia signo tantum illa haec est mediante Ver per participationem naturae ergo a sortiori magis applicatum in esse causae ad causandum Sanctitatem quam sit meritum quod consistit in actu Corroborari potest duobus exemplis, quia Christus in utero matris sanctificavit Baptistam per Salu tationem Matris, et repletus est Spiritu Sancto ergo a sortiori magis sui conjunctus ipsi Virgini ad effectum sanctificationis, ut supponunt omnes Patres. Secundum exemplum est de Eucharistia, quae caeteris Sacramentis persectione gratiae praesertur, quia ipsum Christum
auctorem gratis in se realiter continet. Praeterea, haec sententia non minuit 16.
quia sicut non est contra dignitatem na dignitatam
turae assumptae ut intuitu unionis et ' roth assumptionis ejus, querit ipsi concessa gratia in summa tersectione, clanquam dispositio consequens unionem, ita etiam ex assumptione Virginis in Matrem Dei non minui ejus dignitatem sic recipere gratiam, quae ipsi destinata est, tanquam dispositionem antecedentem et concomi inobtantem ipsam Conceptionem, imo auget, μή a, k quia ex altiori titulo Maternitatis ipsi graum
collata fuit, quam si per propria merita legem. de communi lege eam reciperet. Dignificat ipsam gratiam, meque mi nuit efficaciam meriti Virginalis, quantum gratiam et
est de se, ut patet in meritis bristi Domini, quae de se quidem poterant habere valorem, ut mererentur gratiam
sanctificantem, seu habitualem nisi quia jam suerunt praeventa si Deus ita vellet,
sicut meruerunt gloriam corporiS, et exaltationem nominis, quia haec subsecuta citat sunt opera Christi ac perinde poterant cadere sub meritum ejus gratia autem tota praecessit, ideoque non poterat cadere sub meritum, quia erant principium meriti. Exemplum sit in Sacramentis, verbi Dj0jtigod by
477쪽
gratia Baptismo, qui natus est dare primam justificationem et gratiam de lege
quantum est de se, nec minui ejus effi- Exemplum caciam, Si praeveniatur ra, alia lausa Baptismo superiori, ut careat effectu hujusmodi in Sia,tamsti subjecto sarticulari, ex conditione AEt statu subjecti, non desectu emicaciae Sacramenti. Et si dicas saltem dare augmentum gratiae, respondetur nihil reserre, quia id tantum dat ei, qui non est in termino, quantum ad gratiam destinatam; unde de ratione Sacramenti est tantum, ut significet gratiam in fieri vel in facto esse, non autem semper in ieri, ut bene D. Thomas, et Doctor in loco intra citando. Unde Eucharistia sumpta
a Christo Domino, Sumpta Si Sacramentaliter, non tamen ei contulit augmentum illum gratiae sanctificantisci neque ex hoc erat signum salsum, sed meritum non est magis secundum legem et Voluntatem divinam ordinatum ad causandam gratiam Seu ejus augmentum, quam Sacramentum Eucharistiae ergo, etc. Ultimo tandem, ut propius attingamus sundamentum adVersae partis, non destruit dorogatur meritum in Beata Virgine, quod non ue-
Virginis rit causa gratiae sanctificantis, post Filii conceptionem ergo ex hoc male insertur contrarium. Probatur antecedens, quia justitia operum est longe diversa a justitia sancti sicante per modum habitus, et per se requiritur ad eam in adulto : Si vis ingredi ad vitam, serva mandata, Mat-ν,. thoe 19. 0 haec magis per se exigitur
primarius praescriptum legis, in quibus exercitium nostri consensus et arbitrii habetur, et subjectio ad legem Dei, quam augmentum justitiae sanctificantis Unde et opera requiruntur magis per se ad gloriam in
adulto, ut conseratur per modum coronΗ ,
cui alioquin non datur nisi ut corona regulariter, quam exigatur augmentum justitiae habitualis, quod potius habet rati- DIST. IV. QUAESTIO lv. 461onem praemii, et ponitur ex parte Dei, neque immediate cadit sub legem sicut
opera, et gloria, quae est praemium conSummatum. Et aliquando est necessitas operis
cui nihil accrescit justitiae sanctificanti in
via, ut ex sententia Doctorum de natura et conditione meriti quam si attenderent moderni, non tam rigide hanc, quam hactenu tractamus, censerent probare libet.
In primis non augeri gratiam aut gloriam Ssentialem, per actu aequaleS, aut remissiores in quibus tamen salvatur Observatio legis, et necessitas perandi occurrente praecepto quam sit habitus praecedens est plurium Magistrorum sententia, neque hi mereri augmentum novum gratis in via, aut gratiae et gloriae in patria, nisi ad summum, gaudium ali-
quod accidentale de bono opere praeterito, aut aequalis
et perpetuitas praemii. Quibus dicunt ulte lyta 'non rius correSpondere praemium essentiale 'g'x gratiae et gloriae, non novum, ut dixi, sed antiquum, quod prioribus promeritum est; nam idem praemium pluribus meritis correSpondere potest, sicut gratiae habituali gloria per modum haereditatis, et ultimae dispositioni correspondet ut merces . X- altatio nominis Christi ratione unionis
hypostaticae, et ratione meritorum, ita D. Thomas in . dist. 17. quaeSt. 2. art. 3.D. Bonaventura in . dist. 40. art. 2.quaret. 3. Capreolus in . di quoeSt. 2. art. 3. Conradus 12 quoest. 114. art. . videatur etiam D. Thomas . . quoest. 144. art. . ad 3. et . . quoegi. 24 art. 6. Addamus et Durandum dicere in 1. dist. 14. quoest . . actibus remissis nos mereri augmentum gloriae, et non gratiae. Hanc ergo sententiam applicando de s.
sacili invenitur ex merit non inserri ut dii.
augumentum gratiae sanctificantis semper, nionu quamvis viatori adulto et justo incum tum
478쪽
Morori praemium per maritum subsequens.
bat necessitas operandi, ut servet legem et applicando hanc doctrinam ad Beatam Virginem ejusque opera, post Conceptionem Filii, et plenam gratiam in termino, diceretur quod meruit eamdem gratiam per merita subsequentia eamque duplici titulo habuit, nempe ut erat dispositio
data ad maternitatem, et ut per pera Subsequentia eam meruit, sicut praelati auctores docent meritum aequale, et remissum mereri etiam praemium ex antiquo debitum, sicut per exempla adducta patet sic etiam justificati ex communi
sententia merentur primam gloriam, quamvis alias correSpondeat primae gratiae, quae non est ex meritis, quibus lavet Tridentinum ess . . an. 32. Neque hoc absurdum est apud Theologos, aut IuriS-
peritos aliquid pluribus titulis acquiri
Secundo diceretur quod Beatissima Virgo habuit, dando consensum Incarnationi, omnia in persectissim gradu requisita ad meritum purae creaturae, et tunc assistente causa efficaci factam suisse in termino suae gratiae sanctificantis, quae non potuit ulterius augeri per aliquod meritum subsequens, quia nullum erat intensius gratia recepta, Vel merito, per quod illud recepit, et Sic merita subsequentia erant merita reSpectu gloriae tantum et haec satis congruit illis sententiis, potissimum Durandi. Ex quibus patet, hanc sententiam satis probabilem esse, applicando principia apluribus Doctoribus Satis recepta Eam praeter citatos tenet Almainus inra. d. 3.quorat. 2. Oι. 2. Eam impugnat noster Vega lib. 10. in Triden ιinum, cap. 2. et Vasque 3 part dist. 119. cap. 5. qu0rum impugnationi respondet ultimum
argumentum, concedendo meritum Beatae Virginis vel fuisse solius gloriae loquendo de eo quod habuit post Incarnationem vel certe fuisse meritum respectu gratiae antiquae, neque repugnάre hoc merito, neque legi et justitiae, quae est Secundum meritum, ut pluribus actibus mereatur quis idem, cui unicus tantum aequivalet.
Teneatur quod magis ad dignitatem Matri', et mysterii facit et hanc ego cenSe probabiliorem, quam hactenus disseruimus, quia magis undata videtur
in auctoritate et ratione, quam non impugnat alia ratio, quam illa de operibus
Subsequentibus, ut sunt meritum, et Satis Si ambigua, et male applicata Neqtie canon Tridentini urget 32. ubi damnat serentes justineaιam per bona peranon mereri augmentum gratiae, etc. quia damnat haereticos, negantes fructum justitiae, et mercedem bonorum operum injusto, non intendit per quaecumque per mereri justum, et in Omni casu augmentum gratiae, quia Sic praelata sententia Scholasticorum maneret damnata, quod non eSi verum unde Doctor responsione ad . dicit non esse frustra post plenitudinem gratiae, si quis eam haberet addere opera meritoria. Quod patet ex ratione praemissa, et juxta sententiam Doctorum quos citavimus.
d Ad aliud dico, quod baptizatus
Baptismo sanguinis, etc. Haec responsio est clara, et doctrina in ea tradita communis, quia sanctificatio, Sive per martyrium, sive per sidem, recepta, non Simit a
praecepto suscipiendi Baptismi Catechumenum, Si potest illud commode adimplere, cujus missio Sset contemptus, ut
patet ex Augustino lib. 13. de Trinitate
cap. 19. super Leviticum quoest. 84 de cedrat. Sanet. cap. I. lib. 1. de Baptismo cap. 8 libri cap. 21. et alias scepe, Fulgentius de fide ad Petrum c. 3. et alii, et patet ex iis, quae supra praemisimus. Et octores passim adducunt de
sententia. quae magia placet. Canon Trid. non obstat. Doctor.
21. Martyrium non tollit obligati
479쪽
necessitate Sacramenti, quod in martyre haberet effectum, vel gratiae, Vel characteris et consignationis, etc. Responsio ad 2 patet ex dictis. Tertium argumentum petit exponi, in quo consistat veritas practica Sacramenti, et significatio sormae, quae datur in remissionem peccatorum 3 et quanam ratione verificari possint, tam Baptismus quam Drma ejus practice in justificato, est potissimum in Virgine, Supposito quod in Conceptione Filii pervenerit ad terminum gratiae sanctificantis, vel crescere in ea amplius non possit, saltem in via supposito etiam quod nullum habuit peccatum, Vel originale, Vel actuale, quomodo erat capax Baptismi, qui datur in remissionem peccatorum Quam difficultatem movet Doctor in objectione ad calcem. Repondet autem ad primum de essectu gratiae, quod Sacramentum significet
Semper, vel in fieri, vel in facto
Sic respondet D. Thomas in 1. dist. 17.2. part dist. resp. ad ultimum in simili estque vera resoluti Doctorum quia significare per Sacramentum e8 cau83re; perinde ergo valet praedicta distinctio, dum in fieri causa remissionem quoad insantes, et eos qui habent peccatum, si sint adulti, et accedant ad Sacramentum cum attritione in facto esse causa in iis, quibus insuit peccatum, sed praeventi sunt per aliud remedium ante susceptum aptismum, in flendo, aut Dre, retertur ad solam Virginem, in qua nullum tui pec
Uterque hic modus denotat virtutem Disserantia Sacramenti, quantum est de se ad remis Viariti' Sionem peccati, sed disserentia solum si 'aidi in hoc, quod secundus modus in ordine denotat actualem remissionem factam fuisse tertius vero non supponat actualem remissionem peccati, quia non insuit, sed solum potentiam Sacramenti ad hunc effectum, si peccatum luisset incursum. Priori modo subjectum recepit primam gratiam per modum justificationis pertranslationem subjecti, aut personae ab eo Statu, in quo natus est homo filius dam ad statum adoptionis filiorum Dei,
per eram renovationem a peccato per
gratiam, et sic indigentiam Baptismi ratione peccati incursi, aut alterius remedii aequivalentis. Sed alius modus non admittit primam gratiam datam esse per O-
Eadem distinctio applicatur Tomisatoni poccati.
dum justificantis, aut remissionis, sed quando macramentum, Vel causat esse solum per modum sanctificantis, et prae cium, et sic significat in fieri, Vel Supp0 Venienti peccatum, quod alias cinesset ni causatum ab alia causa praeVeniente ni Si praeveniretur per gratiam. Sacramentum essectum suum, quem in Ut autem haec doctrina et soluti, ma 23. virtute continet, et sic quantum est de S gis declaretur, objicitur omissis Seripiti. Vidi et causaret, nisi jam ipsum praesupp0neret ri allegatis supra Concilium Constanti 'g'
nopolitanum Consiteor unum Baptisma in remissionem peccatorum, etc. Mileuitanum can. 2. Item placuit, ut quicumque parvulos recentes ab uteris matrum baptizando negat, aut dicit in remissionem peccatorum eos baptizari, sed nihil eae Adam trahere originalis peccati, quod et hoc est causare in facto esse, id est, Supponere causatum, quod alias ipsum Sacramentum natum eSSet causare, Si subjectum esset in potentia.
Ad aliud quod objicitur de effectu remissionis peccati, respondet similiter causari semper per Sacramentum vel in β-eri, vel in facto esse, Vel in flendo, 0 regenerationis lauaero is tetur: unde est, in fore, si aliquid ibi esset remitten consequens, ut in eis forma baptisma-
480쪽
tis in remissionem peccatorum non vere, lib. 2. contra mugium, χαρ. 14. 15. origonos
sed false intelligatur, anathema sit, etc. 38. 36. et lib. I9. cap. 12 Gregorius Uuet: Propter hanc enim de regulam, etiam hom. 12, in areh. Hieronymus lib. ' '
parvuli, qui nihil peccatorum in seipsis contra Iovinianum, et epist. I. Poeni ouihum committere potuerunt, idei in tentia vero secunda tabula dist. 1. de poe- peccatorum remissionem veraciter bapti nitentia, an secunda tabula. Idem epist. zantur, ut in eis regeneratione mundetur, ad Demetriadem, et alia ad Gabini- quod generatione traaeerunt, etc. Hic idem anum e lib. 2. in Isaiam cap. 3. Schola- canon resumptus est a Conciliis intri stici in I. disι 14 is 3 parι. q. 83. canis et Tridentino sess. 5. de peceat art. 6. Utrique etiam aeque competit ne-
originali, an . habetur cap. Placuit cessitas medii it praecepti qua Ῥrdide consecrat dist. q. ergo dorma ia nantur ini peccatum SP ergo Iormaptismi, tunc est Vera, cum causa quod Poenitentiae non potuit esse vera in Beata significat vel tunc datur in remissionem Virgine. quia non habuit actuale, etiam peccatorum, quando supponit peccatum, veniale, ut tenet Ecclesia, Tridentin Sen. vel 'uod inest vel quod insuit; ergo . an 23. ita etiam meques Baptismi non potuit dari veraciter Beatae Virgini sorma vera fuit, nisi i suppositione nisi ex suppositione peccati non actu originalis. alis, quod nunquam admisit ergo origi Haec difficultas tangit plura, quae brevi-nalis, alioquin mum habet forma veram ter tantum hic tractare licet, ut ex fidei significationem remissionis peccati in re, regulis verum formae baptismalis sensum aut in voto eliciamus, qui est ille, quem paucis Verbis M. Confirmatur. Poenitentia mon magis attingit octor in responSione praemiSS solutiora. ' respicit peccatum actuale post Baptismum in textu ad calcem quaestioniS Ne autem ,hobi usu ues,' ' commissum quam Baptismus peccatum videatur libera et sine undamento, proba V2 '
ialle Originale, aut actuale antea c0mmi8Sum, tu per sequente conclusiones. in ordius alioquin consequentia Concilii non vale Prima conclusio , Non est de eri Conoli io. poceatum reo in parvulis, iam ex eo quod non late formoe baptismalis ut ullum pecea eum habeant actuale, infert ad veritatem sor tum, siue originale, sive actuale, quod .h,r n.
mae in ipsis requiri originale; sed poeni inest, remittat in deιerminata subjecti In
tentia ita respicit peccatum post apti dispositione et statu, quamvis valides mum, ut non possit miniStrari, nisi respe conferatum Baptismus, et consequenter clive ad ipsum, neque absolvi nisi qui sic forma ejus practice verisicetur. Haec consuit peccator ergo neque Baptismus dari, clusi est de rade, et probatur ex illa aut orma ejus erificari, misi respe veritatae saepes determinata ab Ecclesiactive ad peccatum, quod insuit utrum contra antiquum errorem, nempe aptique enim ex fine intrinseces institutum smum ab haereticis collatum etiam adulto, est ad remissionem peccati, alterum per esse validum quamvis cillum receperit modum regenerationis, alterum per modum in haeresi servata forma et materia et reconciliationis utrumque appellatur a intentione requisitis. In his tamen quoad bula, qua salvamur naufragio Bapti adultos prosessores haeresis, non Signismus 1. Petri I. Ouod e vos similis ficabat actu remissionem peccatorum er- formo salvos fecit Baptisma, etc. 0rigenes o non est ille Sensus veru sormae, et hom. . in . cap. Genesis, Augustinus necessario requisitus Antecedens patet