장음표시 사용
501쪽
electi vocantur, moventur, et pertingunt a Deo, ut principium excedens, et leui spatia iunnem, nam quidam per pera, quidam adiutoria persectiora gratiae actualis cor Ies' 'per Sacramenta aliis alia sunt opera, prout donantur, neque singulis omnia, ut per Se notum est, neque si per poenitentium malem et idom salvatus est latro in Cruce, proscribitur meritum justitiae, aut fortitudinis, aut aliarum Virtutum, neque si insantes mediante Sacramento salvantur, despici ideo Deus opera piorum, et, ut supra dictum est, in commento praecedentis quaestionis, Si gratia uberior mediante Sacramento daretur alicui, non ideo excluditur a justitia perum, quibu meretur gloriam, quando ad eum statum perιingit, ut patet in Beato Joanne Baptista, et Jeremia non licet ergo inserre ex gratia collata a Deo mediani Sacrament dispΘnsationem operis: nam ex sntentia D. Thomae ut ibi visum est opera subsequentia c0mparari possunt ad gratiam antecedentem etiam liberaliter datam, ut meritoria ejus. Ex quo patet ad quartum, quo urget ex hac sentenιia sequi, quod qui praedestinatus est ad majorem gloriam habeat ampliora merita, quia nempe ex illa benevolentia recipit majorem gratiam et gloriam prop0rtionatum. Respondet Pa- R., n,io ludanus, admittendo consequentiam, verbi gratia, in insante si sic decederet sed quantum ad praesentem quaestionem, et in casu argumenti, quo talis perveniat ad aetatem capacem meriti, facilis ostresponsio ex dictis imo argumentum seipsum destruit, quia uberior gratia actualis et habitualis in adulto ordinatur
re890ndentia ad me perseelioris ops instrii .ris; sicut ergo praedestinatus adulius ad gloriam majorem, requirit etiam persectiora opera, sic uberior gratia, qu3m reciperet mediante aeramento, cui etiam corresponderent adjutoria proportionata gratiae actualis non esset otiosa, Sed abundantius reduceretur ad actum meriti. Et sicut gloria in adulto justissicato
non est ex Sola gratia, sed etiam sex perjbus per gratiam factis, quo abundantius ei providetur de gratia, ita abundantius providetur de operibus proportionatis. Alia inconvenientia quae adducit praefatus auctor, explicando hanc sententiam modo dicto, et juxta principia
Doctoris nostri, vel non Sequuntur, Vel non concludunt.
IIaec disserendi causa dixerim, quia ex instituto commenti n0 faciunt, cum Doctor non asserat de sueto contingere inaequalem offectum hoc modo, sed ut ostenderetur possibilitas hujusmodi non derogare, aut meritis, aut Sacramento, aut Dei providentiae. Quod namque Opponitur de merito, HuSque neceSSitate, solum habet locum in adultis, non in parvulis, in quibus non habet locum, nisi cum pervenerint ad aetatem aduliam tunc autem sicut et in aduuis salvatur meritum perfectius ratione gratiae perfectioris, quae ad opera perfectiora inclinat. De parvulis autem decedentibus ante usum rationis, haberent gloriam perfectiorem ratione gratiae persectioris, juxta tenentes ec suisse electos ad majorem gloriam; ad persectionem operis proximo. sicut sed id non spectat ad hanc quaestionem, persectiora media ad perfectiorem finem Extra controversiam est duliis, qui salvantur per opera, ex Dei dono, per uberiorem gratiam, dari etiam psrsectiora merita illa gratia abundantior datur quia incertum est, an sint ita electi aliqui ipsorum prae aliis, Soli Deo reservatum
502쪽
Sacramentalis ex parte recipientis, inter parvulum et parvulum nulla es inaequalitas ab intrinseco ab extrinseco potest esse ex impetratione parentum, aut ministri, aut Offerentium. Haec est quinta conclusio in ordine. Prima patet, quia nullum habent actum proprium, aut dispositionem. Secunda patet, quia fides et merita ipsa possunt majorem gratiam impetrare parvula Circa hanc bene advertit Scholiastes, intelligendum esse non de sanctissicante, Sed de aliquo dono gratuito, quod gratia acιualis, aut gratis data dicitur, quia Supra quaest. 2. hujus resp. ad 2. negat dari aliquam causam meritoriam primae gratiae, sive sit fides parentum, sive Ecclesiae, praeter solum Christum. IIae dona autem annexa effectui Sacramenti possunt impetrari a ministro vel aliis, ut asserit S. Thomas 3 p. q. 64. arti ad 2 imo idipsum docet Cristanus de
gratia sanctificante, posse eam majorem impetretari per ministrum, ita praefato loco intelligens S. Thomam, et alii auctoreS, quos citat Scholiastes. Citatur etiam noster Doctor hic pro hac opinione communiter, sed immerito
ex dictis. Quod si quis eam defendere voluerit tanquam ejus, videat quae dicant Patres de virtute fidei ad impetrationem de jejunio matris Samsonis quantum valuit filio item atthaei . Videns Iesus idem illorum, nempe supponentium paralyticum ex tecto uisit, conside siti remittuntur tibi peccaι tua ubi glossa Quantum valea apud Deum Ades propria,
apud quem sic valui aliena, u inιus et eaetra sanare hominem Item, quantum valuit oratio Stephani pro Paulo, et innumera hujusmodi IIuc tamen erit meritum de congruo tantum, ex cujus motivo Deus in Sacramento dat uberiorem gratiam, quam alias regulariter non consert. Quod autem contra hoc afferri posset ex
sententiae. Praesertur Communis. Inaequalis effectus in parvulo odi adulto. Νota.
illa quaestione, qua dicitur Sacramentum non dependere a malitia aut bonitate ministri, intelligitur quantum ad substantiam Sacramenti, effectum et fructum, ejuS ex lege, et ordinarium. Quibus non obstantibus, Deus adjicere potest ex liberalitate aliquid ob impetrationem aliorum. Contraria opinio magis placet, ut quae communi est, et magis consentanea principiis Octoris. Subjicit in adultis inveniri inaequalitatem effectus ex inaequali dispositione est Tridentini c. T. jam iuvio, et communis Theologorum; ex quo sequitur tertium, quod adjicit, inaequalem esse effectum Sacramenti in parvulo et adulto, quia in hoc major est ratione consensus, et fidei, et actus boni disponentis. Loquitur de adulto absolute, sicut alias supra explicuimus, nempe ut habet originale tantum, et non mortale ae tuale, licet habere possit veniale reliqua patent.
Quid faciendum de parvulo eaeposito
D Thom. q. 66. . . Richard hic art. ιι. q. 1. Solus d. 3. a. 9. Suar. Om. 3. 3. p. d. 22. S. 2.et d. 31. s. 6. cap. cum itaque e. similia etc. parvulo8, de conseo. a. 4. sunt Leon. e Greg.
Juxta ista patent quaedam quae istiones sine argumenti S. Primo, quid aciendum est de RPVulo X- positos Respondeo, aut inVeniuntur in eo certa Signa, quod non est baptigatus, sicut mulierculae
sal, sicut cum deportandis ad Baptismum sit, et tunc absque aliqua haesitatione baptigandus est abs Olute. Aut non inveniuntur cum eo talia signa, et adhuc, quod
503쪽
DiST. IV. QUAESTIO IX. 487 non potest de eo haberi tale signum per Viciniam, nec per testi
monium fide digni, quod sit baptizatus, baptigandus est tamen tutius est uti illa illius capituli
tran de Baptismo, et ejus effectu, de quibus dubium. Et de isto casu loquitur eo de conseo dist. 4. De quibus inquit Leo mitilla aetant
indicia inter propinquos et icinOS, qui bus baptiaati fuisse doceantur, agendum est ut renascantur, ne pereant in quibus, quod non ostenditur estum, rati risu sinit, ut videatur iteratum.
Daeta ista patent quoedam quoestiones etc. Resolutio hujus quaestionis est Vera, O Solum ex Decreto Leonis citato, sed etiam Carthaginens V. αρ. . Concilio Africano sub Bonifacio, cap. 39. Wormatiensi cap. 0. et refertur de consecrat dist. 4. cap. Placuit Alexandro III capitulo, De quibus Ex quo re solvit octor dandum esse tutius Baptismum sub conditione Anteriores Patres absolute baptigandum docuerunt ex peciali conditione illorum temporum, in quibus minus undari posset praesumptio.
Utrum parvuli Iudinorum et infidelium sint invitis parentibus baptizandi
D. Thom. 3. p. q. 68. a. 10. Cubim ei e alii γει 2. 2. q. 10. ι. 11. Richardus d. 6. a. 3. q. . Duranes te . . palud. . . Gabr. q. . . . a . . p. d. 155. Suare 3 p. ιOm. 3. d. 25. s. 4. Solus d. b. q. a. 7.1. De parvulis a Judaeorum et in-mς rq fidelium, an sint invitis parentibus
Alexand. III. Explicantur alii.
baptizandi dicitur quod non, quia in d. 4
aut redderentur parentibu S, et tunc baptigatio eorum esset in contumeliam fidei Christianae, quia post nutrirentur a parentibus in errore parentum in ut non reddentur, et tunc fleret injuria, quia dum sunt parvuli, jussi abent parentes in eo S. Sed haec ratio licet sorte concludat de quacumque persona priVata, quod non posset parvulos a talibus anser re, nec juste baptigare, non Videtur tamen concludere de Principe, cui in regimine reipublicae tales sunt subditi. am in parvulo Deus habet majus jus domini quam parentes uniVerSaliter enim in potestatibus ordinatis, potestas in serior non obligat in his, quae sunt contra Super iorem, sicut docet Augustinus de orbis Domini, hom 6 et ponitur cap. Ult. lib. 2. Si aliquid jubet potestas, quod
non debes facere, ι sane contemne potestatem, timendo potestatem majorem;
et doctarat in exemplo de Curatore et roconsule, de Proconsule et Imperatore, de Imperatore t M.' Deo ergo si quis habet regere inseriorismi empublicam, magis debet quon ' .is'
tum in se est, cogere unum quem 'ηxque subdi domino superiori quam inferiori, imo superiori contem pio inferiori, quando inferior in tali dominio resistit superiori Sicut ergo Imperator deberet sententiare aliquem obedire debure roconsuli, contempto praecepto Curatoris, id est, inserioris Proconsule, si contradiceret Pro consuli, ita etiam, si essent sub eodem dominio ordinata, citiuot, quod aliquis esset servus Titii, et
505쪽
489 Dico ergo breviter quod si Unde sufficeret aliquos paucos in
Princeps hoc saceret cum cautela aliqua insula sequestratos permit- bona, scilicet ne parentes prius cognoscentes hoc futurum, Occiderent pueros suos, et quod baptiZatos saceret religiose ducari, benesteret. mo quod plus St, crederem religiose fieri si ipsi parentes cogerentur minis et terroribus ad suscipiendum Baptismum, et
ad conservandum OStea Su Seeptum, quia est quod ipsi non es sent vere fideles in animo, tamen minus malum es Set eis, non OSSe impune legem suam illicitam ser- Vare, quam posse eam libere servare. Item filii eorum, si bene educarentur in tertia et quarta prO-genie, es Sent Vere fideles. Isai. 10. Et Si dicas quod secundum prophetiam Isaiae, quam recitat Paulus Rom. 9. Reliquic Israel convertentiι in fine et ideo Judaeos non
oportet cogere totaliter ad Bapti
t legem suam servare, de quibus tandem illa prophetia Isaiae impleretur. Istud autem de strentibus inst- delibus cogendis per minas et terrores, Videtur probari, quia simitu commendat illud Concilium Toletanum supra allegatum d.
giosissimi principis rassebuci ergo in hoc approbat eum tanquam principem religiosum, quia infideles coegit ad fidem. c0ΜΜΕΝΤΑRIUS.
b Dico ergo breviter, etc. maec est conclusio Doctoris, quam pr0bat rati0De hibi: i .. praemissa ex auctoritate S. Augustini et Pro lui'. ex subordinatione juris parentum in silios,
ad jus quod habet in ipsos Deus contra Smum suscipiendum ut rolinquon qu0d ne licite nec juste in usus domi dum legem suam. ReSpondeo, non dubito, quin Vera sit prophetia Joan. 5. Christi, quam recitat Christus
Joan. 5. Ego veni in nomine Patris mei, et non accepistis me; si alius venerit in nomi=ι suo, illum suscipietis ergo ad
minus ex Verbo Christi erunt per-Vertendi, quia adhaerebunt illi possimo Antichristo, de quo est Sermo Christi praedictus. Et si dicas, quod visa destructions Antichristi illi qui sibi adlis
Serant, conVertentur, dico pro tam paucis, et sic tarde conVel tendis, non oporteret tot Judae OS,
in tot partibus mundi, tantis temporibus sustiner in lege sua persistere, quia finalis fructus de eis Ecclesiae est, et erit modicus.
nii inserioris, non solum in praejudicium juris divini, sed ipsius tertii, nempe insantis, cui tenetur parens providere de remedio necessario ad salutem, non Olum ex praecepto divino, sed etiam naturali, non secus ac de alimentis. Et hoc de justitia eo modo quo potest intervenire inter patrem et silium justitia sed Princeps habet potestatem coactivam respectu subditorum ad defensionem innocentis, quia gladium Dei portat, alioquin non recte conSi Ste Poto,ias rei politia a Deo instituta inter homines Prino pi si delictum publicum particularis perSO-nse et subjectae non ordinaretur per Sussicientem auctoritatem, quantum ad poSSe, et maxime si est contra jus tertii, quale in proposito est ipsius insantis et Dei, quia tarens tenetur milies insanii reciproce, sicut filius parenti ergo sicut ex
506쪽
Responsio aliorum. Teneri parentes ad ea quae
Impugnatur jus naturae non obligat
jure parentis in filium fieret injuria, si parenti auferretur: sic etiam ex debito parentis, quo obligatur silio insanti fieret injuria insanti, si abstrahat necessaria ad vitam corporalem et Spiritualem, in quibus nequit consistere. Unde sicut Princeps potest vindicare occisionem insantis, quantum ad vitam corporalem in parentem, et eripere insantem hoc periculo, et separare a parentibus, ita etiam potest a Mitiori vitam ejus spiritualem defendere, quia haec
polior est, ad eamque retinendam, X- ponenda est vita temporali S.
ReSpondent adversarii, quod licite defenduntur insantes, et Separantur 3 pn-rentibus, quando injusta vis ipsis insertur
in rebus debitis jure naturae, e quod defensio haec locum habeat solum contra vim et fraudem manifeste repugnantem juri naturae Parentes insidoles non inserunt talem injuriam, neque abutuntur patria potestate proprie contra legem naturae, Sed contra legem dei, et contra pietatem non lumine naturali cognitam, sed solo lumine fidei notam ex quo inserunt, sutile esse hoc 3rgumentum, quia alias probaret privata auctoritate, sicut licet defendere insantem, quem occidit parens ita etiam liceret baptigare, eo invito. Contr hanc responsionem primo, jus naturale non litigat contra legem fidei, quidquid enim conceditur jure naturali,c0mpletur in Decalogo, et reducitur ad pra)cepta Virtutum, quae Omnia confirmantur lege dei, et quaecumque lex ordinatur ad finem charitatis, quia charitas est plenitudo legis; nam sicut
nussus est status mediuS 3 turde purae, sic etiam nulla lex naturali S, quae non
subordinatur charitati, fidei et saluti: ergo nussa obligat in praejudicium fidei et charitatis, pieta enim, in qua undatur omne ejus parentis in filium ratione propagationis, non obligat contra finem ipsius propagationis, qui est cultus Dei,
recta educatio prolis ad salutem ordinata, ad quae ordinatur etiam matrimonium, sive ut contractus naturalis est, sive ut Sacramentum ergo pietas non obligat centra idem, aut charitatem aut Salutem, et rectam educationem prolis, aut contra ipsam pietatem, qua paren tenetur insanii ergo nullum jus concedit parenti in filium contra debitum pietatis, qua tenetur filio, contra praeceptum fidei,
quo tenetur parenS, et charitatis, contra
praeceptum de suscipiendo Baptismo, quod obligat tam fideles quam infideles. Sed haec praecepta lumine naturali ipsi
non sunt nota, et ii propositis sufficienter tenetur ea amplecti, neque est ignorans ergo etiam praeceptum, quo tenetur ex pietate ad rectam educationem et necessariam insanti ad salutem sufficienter propoSitum eum obligat, ita ut nullam habeat excuSationem aut praetendere possit, quin peccet contra pietatem; sicut is, cui praedicatur sufficienter fides, et eam non Vult recipere, peccat peccato infidelitatis, ut per se notum est; et cui praedicatur necessitas
Baptismi, et legis obligantis, illudque
contemnit, Omnium pinione peccat, quia lege comprehenditur, et nullam juris aut facti ignorantiam praetendere poteSt, cum ipsi sufficienter proponatur quod ergo lumine naturali, aut lumine fidei divinae, aut humanae cognoscat obligationem, qua tenetur providere filio, non facit ad propositum, modo subsiStat ipsa ejus obligatio, quam vi ignorantia sundata et invin- ei bilis ipsum alias excusaret a culpa, O-
nec proponatur ei sufficienter praeceptum. Multa enim sunt praecepta naturalia, quae seclusa traditione et instructione per alienam auctoritatem, privatam aut publicam,
Finis Ir pagationis. et matrimonii.
tionem non facit quod luminctnaturali non sit
507쪽
non cognoscuntur ab insidelibus.
Infidolsis Sed insideles sub Principe Christiano.
stianos, et Inter Christiano degentes, nequeunt
praeland6eo praetendere ignorantiam idei, aut Bapti-'...is mi, ut praxis docet, quia coguntur inplerisque locis audire verbum fidei, mysterium ac necessitatem Baptismi, ut Romae Iudaei ergo tales tenentur praecepto
naturali providere filio de Baptismo, et conSequenter nullum jus habent educandi filium contra praeceptum in perniciem et damnationem. Sed ubi non peditur jus paternum, quod in proposito Si nullum, non sit injuria providendo filio per publicam auctoritatem, quae succedit et corrigit errorem patris, et seclusis aliis inconvenientibus et impedimentis, hoc ad eam spectat ergo licite potest id praestare, non obstante auctoritate parentum. Secundo Baptismus, aut fide SuScepta. Soeunda mon inducit majorem obligationem legis Fid.,''non naturali parentibus respective ad pieta-
ω,hua 4em, qua tenentur silii S, quia non aggravat legem naturae fides, neque destruit, neque praejudicat uri parentum in filios, alias essent prioris conditionis rim hoc quam infideles et Iudaei; sed filii haereti-Filii aere corum et fidelium possunt secundum ad-
st dolium versario bapti Zari auctoritate Principum
posse P et Ecclesiae renuentibus parentibus ergo parenti , etiam insidelium subditorum filii baptigari sine praejudici juris paterni, invitis parentibus auctoritate Principis. Major patet ex dictis, quia fides confirmat legem naturalem, ac proinde non tollit jus parentum in filios Minor conceditur communiter ab omnibus, exceptis sorte iis, qui requirunt consenSum parentum, ut Baptismus sit validus quae sententia superius impugnata est, eamque merito rejiciunt communiter auctore post Augustinum; et quidquid de ea sit, non facit ad institutum in qu quaerimus praeci Sede titulo justitiae requisitae ad actum, ne fiat contra jus paternum. Consequentia probatur ex eo, quod quis sit baptietatus, nullum jus politicus Princeps acquirit in filios ejus magis quam in alios subditos infideles, eorumque filios, nullum jus Baptismi recipiendi accrescit baptigatorum siliis, magis quam aliis in praejudicium tar
potestatis paternae nullum ju acquirit, rincipis
ipsa etiam Ecclesia in filios parentum ba na.lium .ipiiZai0rum magis quam in alios, qui oris δ' 'iinum Sunt, donec recipiant Baptismum P et quidquid sit, tantum obligantur ad bapti-χandum filios, plusquam infideles, ratione fidei receptae, et Baptismi, unde redundat potesta compulsiva in Principe, ut possit providere filiis, et compellere parentes; sed fides recepta non variat obligationem aut materiam pietatis, et nihil juris addit vel adimit parentibus ; et praecepta quaecumque sives de fide, sives de Baptismo, quae obligant parentes respective ad filios, perinde obligant fideles et infideles cives, et quoad politicam subjectioncm Sunt pa rex ergo etiam par potestas Principis in ipS0S, qua compellat ad Baptismum fili
Tertio servitus politica et civilis non s.
magis inducit potestatem in praejudicium alio. Ex poteStati S paternae quum praeceptum di et a 2
Vinum maturale, quo tenentur parentes 'r'0rum providere siliis de necessariis ad salutem. quae necessitas alligata eS Bapti Smo, Supposita promulgatione ejuS, ut supra Visum est Sed Principes possunt invitis infidelibus servis, auferre filios, et Separarea parentibuS, eosque baptigare ante vel poSt separationem, ut admittunt auctores praemi SSi ergo etiam idem dicendum desiliis infidelium civium Major cum e00Se s.f.nugquentia probatur, Servitus non est inducta non ει iure naturali, sed jure politico, aut Gen ure
tium meutrum horum poteSt priaeJudicare vide intra
juri naturali, quod est undamentum reli oh
508쪽
niturali, Servitutis litii lostricti S.
agere pro alimoniis necessariis, sicut Monachus et Monacha quibus nihil est proprii, sed acquirunt Moriasterio, sicut et Servus domino e potest seruu et SerVasugere, si cogantur a domino ad violationem juris naturalis, ut si serva de pudicitia ala eo tentetur, in hoc ipso fit libera.
Ergo si servitus praejudicat potestati paternae in illos, ut eo invito baptigari P0SSint, Sic etiam praeceptum Dei et juris naturalis, quo ipse tenetur eis providere de remedio, et instructione Seu educatione necessaria ad salutem perinde praejudica ieidem potestati, quia hoc strictius obligat in ordine ad Deum, et ad ipsum insantem quam titulus servitutis, in ordine ad dominum politicum. Si ergo potestas paterna non praejudicat subjectioni ad dominum temporalem quae concedit jus et facultatem extrahendi et vendendi, aut baptigandi servorum filios a sortiori non praejudicat, neque extenditur contra Subjectionem debitam Deo, et legi naturali quae est de debita educatione prolis. Confirmatur, quia concurrentibus duobus praeceptis in eadem materia, inserioris praeceptum cedit praecepto superioris politicum divino positivo naturali positivum inferioris virtuti praecepto Superioris, caeteris paribus. In propOSito autem id magis patebit, comparando praeceptum se jus servitutis cum praecepto divino et naturali, ut patet in instantiis datis, de servo et serva, quia Subjectio per servitutem dissolvitur, quando nequit observari sine praejudici legis divinae aut sine periculo fidei, castitatis, aut alto. rius peccati, quae sit gravis offensa divinae legis aut naturali S, aut uris, etiam tertii. Sed servitus ita praejudicat parentibus infidelibus et servis, quantum ad jus paternum in filios quoad propOSi tum casum,
ita ut contra voluntatem domini non teneat ergo a sortiori jus divinum naturale de recta educatione prolis, Similiter praejudicat potestati paternae, quando Sus ejus fit contra legem Dei, et cedit praecepto fidei et Baptismi, quo tenentur parentes in seipsis et in ordine ad filios, ex fundamento sententiae oppositae, quae re' ducit jus paternum et obligationem trictam ejus in o quod insans sit aliquid patri et quantum ad jus positivum non Sint diversae personae, quia quod acquirit parens, acquirit etiam filio, ergo etiam Sicut parens tenetur praecepto Baptismi et Salutis suae procurandae, ita etiam hoc praeceptum comprehendit suo modo filium, quantum ad obligationem parentis,
saltem quando filius non est capax Voluntatis propriae. Quarto, filius perveniens ad usum rationis modo consentiat, invitis parentibus, dbaptizari potest, et si subsit periculum suario Subversionis, etiam potest separari; sed Filius
usus rationis in filio nihil derogat pote ad Eum
stΗt paternae, ergo etiam me praejudIclo baptizatur
paternae potestatis similiter potest insans uiuuis baptizari Major est concessa ab omnibus. 'I 'Rubu' quia in iis quae faciunt ad salutem, non subest patri, quando ipse Si capax proprii consensus Minor probatur, quia in omnibus reliquis est subjectus, Saltem quamdiu est impubes, ita ut contractus, donationes, Vota ejus possint irritare parentes, ergo ideo, quoad ea quae sunt Saluti non subest, quia in favorem fidei
cultus et soluit eximitur potestate Non subeat
paterna, quandi ii repugnat; ergo in praejudi
etiam quando est insans in praejudicium salutis. salutiS, etc. non subjicitur potestati paternae.
Patet ultima consequentia, quia usus rationis non eximit illum a potestate paterna, ut dixi, in omni materia, ad quam
509쪽
subsisti ipsa potestas non subsistit quoad pervenientem mi usum rationis contra idem. salutem, et reliqua, quae ad salutem laesunt, et in Ordine ad Deum, cui magis subjicitur, quam parentibuS, et in detrimentum animae propriae; haec omnia concurrunt in e, insante, ergo praejudicano potestati paternae quando repugnat.16. Patet subsumptum, insans est capax salutis et damnationis, subjicitur necessitati Baptismi, et praecepto, quantum est ex parte legis : in infantia habet jus propriae salutis, sicut et alia jura haereditatis, alimentorum, legitimae succeSSioniS, educationis, quamvis usus impediatur pro Infans os ipso ChriStu passus est, Si capax Duisiuit:. . eius et applicationis meritorum Christi, η'. .έ μ' etiam quoad usum et effectum salutis, ut obtinendae de iides est habet necessitatem. quia peccatum quod inest independenter a Voluntate parentum, et quod expiari potest Sacramento, habet periculum certio damnationis, si in ea aetate decedat sine remedio ergo Sicut potesta paterna non praejudicat aliis uribus politicis et naturalibus, quae observare cogitur a Principe, et debet, ita etiam minus praejudicare potest huic juri magis undato, et ex quo acquiritur majus emolumentum, et fundatur in subjectione insantis ad Deum, quae tolli nequit, et cujus violati irreparabile detrimentum asserre potest ergo etiam insans in illo statu habet quodcumque jus, quantum ad titulum, in ordine ad salutem, quod habet perveniens ad usum rationis, sicut et necessitatem ; et in hoc solum differt perveniens ad usum rationis quod stat capax sui juris in usu per proprium consenSum, sed ad Principem spectat vindicare jus innocentis contra invasores, deficientibus inferioribus ministris et abutentibus sua potestate, ergo et laesendere insantem contra parentes in suo jure et fructu, quo in ea aetate frui potest. Confirmatur, insans in certo periculo si
mortis constitutus, potest baptiZar II VitIS iur.
parentibus, ut concedunt aliqui ex octo 'iubhii: 'ribus oppositae sententiae, etiam a privata aptitari perwna; hoc ei se salsum, si potestas tau paterna praejudicaret necessitati insantis, et praecepto charitatis, quo alius cinextrema necessitate constituto subvenire debet, secluso alio inconvenienti, praeter laesionem praetensam potestatis paternae, quae nulla est; ergo etiam Princeps inprobabili periculo mortis potest SubVenire insantibus per remedia Opportuna, etiam invitis parentibus, seclusis aliis inconvenientibus, imo sorte, quod amplius eSt, tenetur, non Secus ac privatus in casu expresso Probatur consequentia. jure obligatiood ministrationis publicae tenetur submo ' inpη Vere pericula multorum Subditorum, Si commode, et sine majores incommodo poteSt, non Solum praeSentia et certa, Sed etiam probabilia et imminentia, quia hoc ad prudentiam et providentiam legislatoris Spectat. Secundum quam Operari tenetur respective ad subditos. et pater in periculo probabili insantis, tenetur etiam ei subvenire, sed insantes infidelium subditorum sunt magna pars Reipublicae, et in ea aetate, quae minimo cuique nocumento Subest, et infert periculum probabile mortis propter teneritudinem, et minimam resistentiam, accedente infideli late parentum, qui remedia salutis et sibi, et insantibus necessaria nunquam adhibebant, sed abhorrent; ergo de iis potest provideres Princeps invitis parentibus contra rationem et debitum, nullumque jus habentibus, illa propulsandi. Si dicas, insantes habere jus, Sed impe a.ditum et remotum, quia cum nequeant 2 ': '
510쪽
Potestas paterna est in favorem insantis. Minus Subest
quae repugnat. Contra, Si interpretari licet voluntatem insantis priaesentem ut suturam, illa interpretanda est, qud a lnecessitatem tollendam valet, et pro qua divina lex et salus insantis clamat et Supponit, et quae est secundum jus ipsius, et ordinationem Dei et Christi, eamque Oluntatem, quas debet inesse parentibus, non quae inest. Sicut in fide, et intentione Christi et cclesiae baptigantur ali te, non in id parentum, Si infideles Sunt, aut haeretici, vel Si minister est talis, Xerrore privato, modo Salvetur in eo intentio universutis ergo non est interpretanda voluntas iniqua parentum SSe insantiS. Quinto, quia potestas, quam habent parentes in insuntem, Seu tutoreS, qui parentibus succedunt, magis est in lavo rem insantis quam in favorem ipSorum quamdiu manet in ea aetate ergo nequitesse aut sun dari in praejudicium insantis. Antecedens patet, quia in ea aetate nequita ut sibi, aut aliis, per Se proficere parentes autem ipsi tenentur de educatione, et aliis necessariis ex actu autem et Susuffiicienter declaratur potestas, et ejuS finis, quando autem pervenit insans ad usum rationis, parentibu tenetur, Sed non in iis quae repugnant aluti, quia punon odit patrem suum et matrem, etc.
non est me dignus, ut explicat Gregorius quos aduersarios sentit in via Dira ergo minus parentes Videntur habere potestatem in ipsum insantem in praejudicium suae salutis, quia filius non debet portare iniquitatem patris, aut ei subesse quoad hoc et si filius quando jam profici patri, non Si in potestate ejus, quoad ea quae sunt salutis, quando best, minus congruum erat bonitati divinae eum constituere sub ejus potestate iniqua, quam quando est insans, et minus sibi subveni
Sed est aliqua potestas coactiVa et executiva hujus juris, quod habent insantes, non alia quam Principis deficientibus aut abutentibus sua potestate tutoribus et parentibus ergo potest Princeps dare suum jus insantibus, reclamante pro ipsis lege divina et propria necessitate. Dices, quod Princeps habet tantum jus positivum. Contra, si parentes in aliis virtutibus male educant filios contra legem
naturalem, potest Princeps emendare eorum errorem; sed nihil magis est de lege naturali, quam Dei cultus Verus, nihilque magis conducit ad pacem publicam et prosectum Reipublica ; ergo Princeps habet potestatem corrigendi errorem in religione, qui redundat in publicum detrimentum, invitis etiam parentibus educantibus filios in contemptum religionis et veri cultus. Et quamvis Princeps non habeat potestatem directam in ordine ad spiritualia, habet tamen indirectam, quando error vergit in detrimentum utilitatis communis, sicut ex Sententia Theologorum Pontifex habet potestatem indirectam et universalem quoad temporalia, quando necessaria Sunt
ad finem spiritualem. Ex his omnibus unica haec conclusio elicitur, nempe jus parentis in filium nullum esse, in praejudicium salutis ejus et fidei, ac institutionis divinae ac proinde posse Principem sine laesione juris, quod non landatur, potestatis paternae, eo invito silium ejus baptizare. Vasque d. 155. qui illam responsionem hactenus impugnatam tranScripsit,
velut communem octorum adverSae Sententiae, adducit diminute sundamentum, seu rationem Doctoris, et quasi in contemptum dicit eam unicam esse, non advertens quod in contraria sententia unica, etiam Sit, us desumitur ex potestate