장음표시 사용
521쪽
in triplici sunt distorentia. Cyprian.
aliqua sunt ita simpliciter de
substantia dei, quod omne etiam simplices post tempus aliquantulum usus rationis tenentur ista explicite credere, sicut Sunt articuli de Incarnatione, ut Christus est natus et mortuus, de quo sunt solemnitates spe diales in u-clesia, et quos potest populus concipere, quia sunt de Christo homine. Alia sunt explicite requisita de substantia fidei, observanda majoribus ecle Siae, utpote, quod Deus est trinus et hujusmodi pertinentia et spiritualia et imaginabilia et illa distinctio potest haberi ab Augustino 14 de Trin. c. l. lia sunt quae nec necessari Sunt explicite credenda ab istis, nec ab illis, quia non adhuc illorum Veritas est declarata et determinata per Ecclesiam, cujusmodi sunt multae conclusiones necessario incluso 3 in articulis creditis Sed antequam sunt per Ecclesiam declaratae et
explicatae, non oportet quemcumque eas credere, oportet tamen circa eas sobrie opinari, ut scilicet homo sit paratus ea tenere pro tempore, pro quo Veritas fuerit declarata. Hoc modo dico quod Baptismum esse Sacramentum novae lQ-gis necessarium ad Salutem, Statim erat de Veritate 'dei Christi anae, quia express habitum stin Evangeliis sed quod ab haeretico poterat conferri, non Sic Statim expressum fuit, imo nec tempore Cypriani declaratum, propter quod circa illam Veritatem Baptismi declarandam, multum laboravit Augustinus in libris suis, ut de unico Baptismo, et contra Donatistas. Unde si Cyprianus ita Sensit, scilicet apud haereticos non esse Baptismum, quod tamen promptu esset sentire animo circa hoc, quod Ecclesia determina-Vit, in nullo erravit nisi forte venialiter peccando, quia nimis asseruit illud, ad quod nec auctoritatem, nec rationem cogentem habuit Ratio enim sua non Valet, scilicet quod quis non habet, non potest dare quia baptigans non dat gratiam sed Sacramentum, et
illud habet in virtute, quia habet ordinem et hoc modo sorte innuit
Augustinus eum peccasse Venialiter, cum subdit in auctoritate praeallegata : Dum eos, inquit, detestaret ιr, si quid purgandum erat, P sionis falce tolleretur. Et hoc modo ido in 1.
potest excusari Abba doachim, 'i . do quia etsi sententiam
dixit, sicut patet intrav. de Sum. Trinit et sid. Cath quod tres personae non sunt aliqua una reS, quae non generat, nec generatur, ne Spirat,
nec spiratur, quia non dicitur hoc pertinaciter defendisse, sed Omnes libros suos reliquisse secundum judicium Ecclesiae corrigendo S. COMMENTARIUS.
t Veritas quoestionis patet eae auctoritatibus multis, et Resolutio est deside videantur Patres Concilia citata per Scholiastem. Eam probat a priori Doctor ex institutione Christi, quam Vere SSecuta est Ecclesia cum Augustino et Patribus citatis Rus institutionis varias assignat congruentias et bonaS. Prima est, quia congruum est, ut institutio signi practici et certi, quae per se est anterior Dj0jtigod by
523쪽
Joan homil. 5. et 1. . . eap. Si fuerit, non eaehorreat columbaministerium malorum. An recipiens Baptismum scienter a malo ministro, mortaliter peccet
D. Thom. d. 5. q. 2. . . et 3 p. q. 64. q. .R, chard. hic a. 3. q. 4. COVar alma mater p. 1 g 2. num T. Solus d. . . . . . Suar. 3. p. tom. 3. d. 11. 38ct. ιι.
. Ad secundum sic proceditur et ANV i arguitur quod recipiens Baptismum a malo Scienter, peccat mortaliter, quia secundum Ambrosium de initiandis rudibus tui faciunt, et quibus faciunt, nihil pr0dest, sed ad judicium est. Loquitur de ma
lis baptizantibus, et recipientibus ab eis BaptiSmUm.
Argum . . Praeterea, O Operans alicui ad
peccandum mort 'liter, peccat mortaliter, quia est contra charitatem fraternam; sed ille recipiens Baptismum a ministro ma- O, cooperatur sibi in actu bapti gandi, in quo peccat mortaliter
Ρraeterea, esto quod ministervellet committere malitiam Simonis in conserendo Baptismum, puta nollet baptigare, nisi pro pecunia, non posset aliquis ab eo recipere, nisi committeret Simoniam, quia si Vendens est simonia-CUS, et emens ergo saltem in illo casu recipiens Sic a malo , peccat mortaliter. Oppositum de consee dist. . cap. Romanus dicitur in sine capitu-lici Romanus Pontifex non attendit hominem, qui baptizat sed Deum, etsi pastanus sit, qui baptizat.
lius osse, teneri adultum in nocessitato Oxtrema acciperis Baptismum a ministro praeciso qui modo tantum censetur sxcommunicatus nominatim, vel ob notoriam indoctionsm manuum in Cloricum),et hoc post Concit. Constantions et Basil cortisSimum St. Probat primo, quia praeceptum d Baptismo os divinum , do non communicando cum excommunicato, ccclesiaSticum. Secundo, excommunicatus tenetur agonigantem seu rum baptigare Tortio, o August. hic citatos lib. . cap. 5. Otuosortu do cens. d. 4. c. quomodo.
Hic a distinguitur de malo aut
est praecisus ab Ecclesia totaliter, ea. 3. vel ad tempus; vel non praecisus, . om. sed permissus. De istiu diViSioni in ,esui. I. membris per ordinem videamus.
De primo bin sunt duo modi dicendi oppositi unus, quod tenetur aliquis a tali recipere Baptismum,
si non possit habere alium ministrum, quia Baptismus est Sacramentum necessitatis. Alius modus dicendi est, quod tenetur non recipere ab eo, et recipiendo peccat mortaliter. Hoc autem sic declaratur, quia
baptigandus aut est adultus, aut parvulus. Si adultus, sufficit sibi Baptismus flaminis, quando non potest habere Baptismum uminis in proposito non habet ministrum, quia prohibitum est sibi
communicare cum illo praeciso, et maxime in actibus sacramentalibus ergo ille salvabitur non re-
524쪽
508 LlB. IV. SENTENTIARUM cipiendo ab eo Baptismum numinis, per Baptismum flaminis, quia
est in casu in quo non potest habere ministrum: si autem reciperet ab eo Baptismum, communicaret sibi contra prohibitionem
Ecclesiae, in actibus maxime prohibitiS. Si autum baptigandus sit parVU-lus habens parvulum debet bapti-Zare eum, Si non potest alium magis idoneum habere quam praeci-Sum, quia cum praeciso ut prius dictum est non licet sibi communicare pro parvulo suo. Et si ponatur, habentem parvulum esse manuum, nee habere in illa regione alique ii nisi praecisum, oportet dicere consequenter, Si nullo Odo communicandum est eum praecis in tali actu, quod ne tunc otiam debet parvulum suum Osterre praecis baptigandum. s. Contra illud, quia praeceptum β superioris plus obligat, quam praeceptum inferioris, ex auctoritate Augustini praeallegata ; Deus autem praecipit aptismum Suscipi, nec determinavit a quibus tempore necessitatis AEcclesia prohibet
communicare cum illo, quem praescindit: ergo magis obediendum est praecepto divino quam Ecclesiae in casu illo.
Praeterea, tu tenetur Xcommunicatus Vitare alium, quam alius Vitare eum, quia istud praeceptum de Vitando excommunicato,
non imponitur alicui, nisi propter ipsum, nec imponitur sibi nisi propter se sed praeci Sus, Vel excommunicatus in casu illo, non tenetur vitare alium, imo tenetur non
vitare. Si enim talis praecisus sciret parvulum aliquem non baptigatum statim moriturum, teneretur neceSSario eum baptigare, et
ita eum non vitare in actu baptigandi Hoc probo, quia si inveniret eum expositum periculo vitae corporalis propter famem, teneretur eum necessario ju Vare ad sal-Vandum vitam corporalem magis autem tenetur diligere vitam ejus spiritualem quam corporalem ergo quando parvulus expositus est periculo Vitae spiritualis, tenetur illo sibi conserre remedium neceS- sarium ad vitam spiritualem emgo multo magis alius non tenetur
cum eo in tali actu. Et per hoc apparet ad rationem pro Secundo modo dicendi, quae procedit ex praecepto Ecclesiae Issa enim prohibitio universaliter intelligitur, quando praeceptum majoris non obligat ad contrarium praeceptum, aut legis naturae, et praeceptum Vangelicum majus est praecepto Ecclesiae tantum. Ubi ergo praeceptum legis naturae obligat sic ad salvandum vitam proximi corporalem, et multo magis spiritualem; et praeceptum divinum de conserendo et suscipiendo aptismum magis obediendum est praecepto SuperioriS, quam Vitandus est aliquis in acti bus istis propter praeceptum cclesiae ipsum Vitantis. ulius enim judex in Ecclesia, Vel legislator interpretaretur praeceptum
suum esse serVandum in e casu,
in quo urgeret contra praeceptum legis naturae, Vel divinum Potos ergo quantum o in arti Ἀ-oiulio
oulum istum teneri sententia me Doctoris.
525쪽
503dia, quantum ad adultum, quod adulto licet recipere Baptismum a praeciso, si alius minister haberi non potest. Et hoc videtur haberi ab Augustino 10 de Baptismo Ontra Donatistas lib. 6. cap. 5. Potest
tradere separatus, sicut potest habere Separatus, sed perniciose tradere. Ille autem cui tradit, potest salubriter accipere, si ψε non separatus accipiat, sicut plerisque accidit, ut Catholico animo, et corde ob unitate pacis, non alienato aliqua necessitate mortis urgentis, in aliquem inreticum irruerent, et ab eo Christi Baptismum sine illius pervergitate perciperent, et sive defuncti, sive liberati, nequaquam apud eo remanerent, ad quos nunquam corde transi
Potes D d etiam sorte non recipere, quia Baptismus aminis sibi sufficeret, si propter reverentiam Ecclesiae talem vitet pensatis tamen omnibus, melius Videtur, quod a tali recipiat, quam quod de vita hac sine Baptismo decedat. Quantum c autem ad parVulum, si nullus possit haberi non praecisus, qui eum baptigaret, et immineat periculum quod non possit expectari habere ministrum idoneum, tenetur necessario ille ossere parvulum Suum praeciso. imis enim durum esset dicere, qud tenetur parvulum suum perpetuo damnari permittere, cum possit habere aliquem, qui eum baptizet, cum salvetur a quocumque baptigetur, etiamsi paganus baptigaret, secundum illud, de conseo dist. 4.
a me distinguitur de malo, etc. Haec distinctio de mal notorie intelligitur, vel qui est toleratus, vel qui est praecisus, hoc
est, per excommunicationem degradationem, aut etiam suspensionem a ministerio Sacramentorum. Ut bene autem advertit Scholiastes, praecisus post Decretum Constantiensis Concilii, intelligitur notorius Clerici percussor, aut qui denuntiatus est, quae eSt doctrina communis, quia cum illis tantum prohibetur communicari per illud Decretum, quo mitigantur Canones antiqui. Dubium solum est de concubinari notorio, cujus issam audire prohibentur fideles, et Sacramenta ab eo accipere, ut patet titulo de cohabitatione CD-rie et mulierum c. ultimo, cap. Nullus, cap. Praeter dist. . et aliis. avarrus autem in manuali, cap. 25. num. 80. S- serit Canones antiquos revixisse quoad concubinarios ex Tridentino seu 25 claroformat. c. 14 ubi mandat concubinarios poenis a sacris Canonibus, vel statutis
Ecclesiasticis puniri. Sed oppositum hujus Verius est ex ipso Concilio, quod statuit
ordinem procedendi, et modum, qui Servandi sunt de jure contra concubinarios; primum, ut tertia parte fructuum et proventuum sint puniti ipso facto, si primae monitioni non paruerint; si secundae vero monitioni non paruerint, non solum omnibus fructibus et proventibus beneficiorum et proventuum priventur, Sed SUS- pendantur ad arbitrium a beneficiorum administratione si deinceps non corrigantur, priVentur omnibus et singulis, tam beneficiis quam officiis, etc. perpetuo sint inhabiles ad quaecumque beneficia et officia ecclesiastica, donec post manifestam emendationem a suis superioribus ex causa Visum suerit cum iis dispensare;
verior. Concubinarios non 'Me praecisos. Modus et forma contra eos procedendi.
526쪽
si demum fuerint relapsi praeter praedictas
poenaS excommunicentur etc. Quando autem lex modum et formam procedendi instituit servandu eSt.
amrmativa vi, etc. Duas Sententist proponit primu
est, teneri aliquem ad Baptismum recipiendum a praecis in casu, quo deficiat alius, quia Baptismus est Sacramentum necessitatis. Haec sententia cum ratione subjuncta videtur lensis 4. . . . Meuhiη in AE abra et D. Bonaventurae
Ricbardus hae dist. art. 2. q. l. ad 5. Richardus dist. 5. arι. 3. q. 4 concedit in articulo necessitatis posse Baptismum. Sine peccatua praecisu suscipi. Secunda sententia est D. Thomae 3 p. qu t. 64 art. 6. ad 2 et q. 82. . . Ubi statuit duas regulas generales. Primη, ministro tolerato, quantumlibet malo, posse peti hi recipi Sacramentum Secunda est, a praecis non licere, quia non licet
petere ab alio, quod ipse non potest liciteministrare, aut dare ita Suaregra pari. disp. 18 seci. 1. Sed in priori loco de hoc nihili Thomasa in secundo loco agit de recipientibus Eucharistiam a praecisis, in quibus diversa potest esse ratiori aliqu0Stamen eam doctrinam, quam citat Doctor,iradidisse constat, quamvis iis investigandis non lubet nunc immorari; sed ipsa doctrina, ut suis principiis haeret,
tractanda est ad propositum quaestionis. Eam recte impugnat Octor Primo, quia praeceptum Ecclesiae non extenditur ad casum necessitatis contra praeceptum praeceptum uri natura lis. Secundo, quia Vitare excommunicatum est in poenam illius, et suae contumaciae, magisque ipsum obligat Vitare caeteros, quam alios vitare ipsum sed ipse etiam excommunicatus in ea necessitate teneretur priaecepto charitatis per se subvenire, nisi aliter possit
Licero a praeciso reciperct Baptismum
ministrari Sacramentum, ergo a sortiori alter, cui consertur Sacramentum magis excusatur, ac proinde minus comprehenditur praecepto Ecclesiae contra praeceptum proprie salutis aut insantis antecedens patet ex textu Tertio, quia Ecclesia non intendit sua prohibitione comprehendere casum necessitatis, in quo concurrit obligati divini et naturalis juris; unde ille
Vulgaris versus exponit plures casus, qui non comprehenduntur praecepto Ecclesiae
Utilo lax,inmitis, res ignorata, nocesse.
Quem exponunt Summistae verbo communicatio, et communiter Doctores
de Censuris per utile intelligitur damnum notabile emergens, et utilitas animae excommunicati leae, scilicet matrimonii conjugem humilis comprehendit subjectos, ut sunt filii, servi, familia, subditi res ignoratu, supple ignorantia
necesse, scilicet alterutrius. e Potest ergo quanιum ad articulum . istum, etc. Resoluti Doctoris media inter oeineta. duas illas sententias. Prima conclusio ejus RG est in casu necessitatis posse adultum recipere Baptismum a praeciso, quando alius minister haberi non posset. Hanc
probat auctoritate Augustini in littera, qui expresse docet lib. . de Baptismo,
cap. . e lib. i. cap. . cuius verba sunt: Si quem forte coegerit Σιrema necessitas, ubi Catholicum per quem accipia non invenerit, et in anima, paee Catholica custodita, per atique eaetra unitatem Catholicam positum acceperit, quod era in ipsa Catholica unitate aecepturus si statim etiam de hae vita migraverit, non eum nisi Catholieum deputamius, etc. non solum non improbamus quod fecit, sed etiam securinime, verissimeque laudamus, quia proeSentem Deum credidit cordi suo, ubi unitatem Servabat, et sine sancti Baptismi Sacra-
527쪽
Praecisum dare Sacramentum in casunscessitatis. Argumentum a simili.
mento, ito iιbicumque invenit, non hominum, sed Dei esse cognovit, nolui eae hac vita migrare, etc. habetur 24. q. l. can. Si quem forte, etc. Mox reprobat eum, qui sine tali necessitate recipit Baptismum, extra unionem Catholicam,
quamvis animo paratus sit redire, asSerens esse perversum et iniquum de Onsecrat dist. 4. cap. Quomodo . anu sequuntur communiter Doctores, ut Ca-jetanus quinat. 64 art. 6. Suare Supr3, Sot dis . . quoest. 5. art. 6. Negare tamen videtur drianus quoest . . de Baptismo, si minister non est paratus dare S3crismentum, neque ex ossicio tenetur dare, nec si dederit, juste est daturus, convertendo nempe se, et ministrando abS-que peccato. Sed resolutio Augustini et Doctoris est praeserenda, quia nulla ei necessitas imponitur peccandi a petente ; et quamvis ex ossicio non teneatur dare, ex praecepto tamen divino et naturali, in eo casu tenetur dare, quod perinde obligat ad actum, sicut si ex officio teneretur. Et confirmatur, quia nihil vetat praeter praeceptum Ecclesiasticum, sed in eo casu praeceptum non ligat ex dictis, neque Ecclesia potest aut intendit eum ligare
ergo in casu necessitatis expresso, liciteministrat Sacramentum, quantum S ex
hoc capite, et licite ab eo petitur. Et quamvis talis adultus possit sibi providere quantum ad sanctificationem, vel certe alias uerit justificatus per contritionem et fidem, neque conscius sit sibi ipsi de mortali, tamen urget praeceptum divinum Baptismi, ut signatus, et tanquam membrum Ecclesiae decedat, quod praeceptum praevalet praecepto Ecclesiastico, quod nullo modo comprehendit casum. Quod patet ex simili, quia Ecclesia nunquan in
articulo mortis reservat censura in su-vorem Salutis animae, ut per se constat, in
omnibus casibus, in quibus linc exceptio exprimitur, a quibus absolvi non possit nisi a Romano Pontifice prseterquam in mortis articulo et Tridentinum Sess. 14. Trid.hi cap. I. Verumtamen, inquit, pie admodum ne hac ipsa Occasione aliquis pereat, in eclesia Dei custoditum semper fuit,
ut nulla si reservatio in articulo mortis, atque adeo omnes acerdotes quoslibet paenitentes a quibusvis peccatis e censuris absolvere po8sint, etc. Rnc fluctu
ritatem esse juris divini docet Durandus in . dist. 19. quoest. 2. Capreolus
quaest. 1. Paludanus disL 20. Ruardus in Durandus. articulis, artic. . contra Calvinum Ρaluetanus
Et quidquid sit de hac sententia comta ' ἔβψ'
munis illam autoritatem extendit ad praecisos, etiam haereticos, quamvis aliqui id negent. Et certe verba Concilii absolutε et sine limitatione quamvis sacerdotem comprehendunt, et sinis etiam concessae auctoritatis, in favorem existentis in articulo, perinde id importare videtur ergo etiam in articulo praesenti. Sic etiam intelligenda est mens Ecclesiae, Sua nempe prohibitione non comprehendere talem articulum; et licet minister sit alias praecisti S in casu praesenti non esse praeci-cisum, sed toleratum, in lavorem petentis, e casu extremae necessitatis, Sacramentum. Neque ulli bi invenitur talis extensio prohibitionis, neque ex generali clausula
poenae in ilicis au sertur, aut comprehenditur contra pietatem et usum Ecclesiae, quo vult salutem omnium et contra praescriptum divinae legis. Major porro rati in proposito currit, quam in absolutione poenitentiali, quae dependet ab auctoritate competente, ab Ecclesia recepta non ita aptismus, aut ejus valor, qui etiam renitente et prohibente Ecclesia valide consertur, ut si praesente Parocho alius baptiget, tenebit, licet injuste factum et contra prohibitionem Ecclesiae Ratio autem Adriani lon
528쪽
cogit, ut patet ex impugnatione, quia obligatus ex officio tenetur etiam citra neceSsitatem providere suis subditis et gregi praecisus in casu necesSitati perinde tenetur charitatis praecepto, licet non justitiae sicut alter, si tamen alter ita ex officio teneatur, ut infra patebit.: d Potes etiam forte, etc. Dubitative
asserit sorte adultum in eo casu non teneri petere Sacramentum praeci SO Obreverentiam Ecclesiae, et cita excusari a praecepto adimplendo, sicut in articulo 3. Dicit de simili in casu expreS833 Simoniae, quia perinde se habet, ac si non haberet R.soiulio e0piam miniStri concludit tamen pens D DU' clis omnibus magis expedire, ut petat et recipiat Sacramentum P et haec est Simpliciter Vera, quia eam probant Verba Augustini, et reliqua adjecta contra dri
s. e ouantum autem ad parvulum, etc. ebriu,to Subjicit secundam conclusionem de par- parvulo. Vul0, qui etiam in casu necessitatis offer ri potest praeciso, ut eum baptiget. et tenetur etiam sic ei providere, si subest periculum, et alius idoneus expectari non possit Patet ex ratione iraemissa, quia major est necessitas parvuli, cui aliter subveniri non possit, nisi per Sacramentum, quam adulti, qui per fidem et poenitentiam, cum voto Sacramenti, salvari potest. Adjungit confirmationem hujus ex capitulo Romanus, de consecr. dist. 4. quae abunde etiam peti potest, quantum ad congruentiam ex pluribus locis Patrum, qui dicunt Sacramenta a malo ministro
lia tu, Sed objici potest ipsi in eo casu non
habuisti, dee38 opportunum remedium, quia ipse di. 'r' pater potest suum Jusantem baptizare. Respondetur negando assumptum, quia non licet possit licite etiam baptigare insan-
cognatio tem, Ubi nullUS altu adest, qui baptiget, spiritualam eap Ad limina Beati Petri, 30 quoest. 1. nec contrahit sic cognationem Spiritualem, imo et si alius desit suscipere ad BaptiSmum, cap. Pervenit, eodem, tamen
si alius adest, qui baptigare poSSit, peccat graviter baptigando, et amittit jus petendi debitum conjugale, cap. Nomedesideras, cap. dictum egi, et cap. de eo quod eodem cum ergo minister idoneus in casu necessitatis Sit praesens, tenetur
ab eo petere, ut parvulum baptiget; si autem noluerit, ipse eum baptiget, ut resolvit Octor infra juxta casum anonis praemissi quia nolens habetur pro non praeSente. Im neque in eo casu etiam Laicus si adesset posset baptizare, quia Sacerdos, etiam praecisus, retinet in ordine ad casum necessitatis jurisdictionem Ecclesiae ex praemissis, quia in casu necessitatis est toleratus, et praeterea ex officio ratione characteris, id ipsi competit, c. Constat, de consecr. dist. . ac proinde etiam tenetur.
Rejicitur per haec limitatio, quam adhibet Crietanus, nempe requiri non solum necessitatem de qua loquimur, sed etiam
ministrum esse paratum ad Sacramentum dandum, ad hoc ut licite ab eo petatur haec namque conditio non requiritur, quia ut dictum est tenetur jure charitatis, et debito ordinis dare Sacramentum, neque SSe paratum requiritur,
ut dispositio praesupposita ad licite
petendum, nisi ut Supponatur peccatum jam completum ex parte voluntatis mini-
Stri, et sic excusaretur peten a cooperatione ad malum, sed etiam peccatum majuScommittitur a ministro dando ipsum Sacramentum; si ergo a cooperatione hujus, neceSsitas excusat petentem, Sic etiam a cooperatione ad primam ejus determinationem, qua fit paratus. Deinde non est hic alia obligatio, quae redundat in petentem, praeter Scandalum ministri sed petens in ex necessitate
Non requiritur, ut minister ait paratus
529쪽
sibi ipsi, et parvulo suo magis Obligatur ex charitate quam ministro, cui non dat occasionem scandali, sed permisSivam, et acceptam ex propria improbitate. Accedit etiam obligatio qua tenetur sibi providere petenS, quae eum excuS8t. Quod addit Adrianus, si ex ossicio teneatur minister dare Sacramentum, licere id ab eo petere citra ullam neceSSitatem, non est universaliter Verum, quia ex charitate tenetur petens non ut jure suo; et si intelligatur hoc de ministro omnino praeciso, es de non supponente, quia talis suspensus est ab Osficio, quantum ad exercitium, neque in eo statu tenetur ministrare citra necessitatem. Verum est sorte hos Doctores loqui de ministro tolerato, sed quia magis urgent rationes deministro non tolerato, per majorem explicationem et probationem conclusionis, ea hic accommodare licet, quia sortius urgent contra conclusionem positam minus enim peti potest, ex speciali ratione Sacramentum a non tolerato, et ratione praecisionis, ille minus aptus est ad illud ministran
Licors publice petore Baptismum a ministro occulte malo, licet etiam petore a publico malo, qui ex officio ministrare tenetur, si tamon aeque commode ab alio non malo, poti potest, charitas ad id obligare Videtur, et sic intelligendum puto Scotum ex eju Pa
nisi tum membrum distinctionis sci-ps 26 licet de malo non praeciso ab c-46J z. clesia, si est occulte malus. cita'; iamr quod ita ejus non sit scandalos a populo Satis conceditur, quod pOS- sit aliquis a tali, imo debeat recipere Baptismum, si alias debeat,
quia propter peccatum, quod OneSt notorium, non debet aliquis in actibus notoriis Vitare POXim Um. Si autem os publice b), vel Otorie malus, utpote publice ornicarius, aut hujusmodi, aut incumbit sibi ex officio dispensare Sacramentum Baptismi, utpote quia est Sacer os, Vel Curatus Parochialis aut non incumbit tamen congrueret ratione officii, utpote quia est Sacerdos aliquis datus, Vel Vocatus in adjutorium Curati. Si primo modo, non peccat, qui recipit Baptismum pro Se Vel
pro parvul SUO, quia non peceat,
qui a malo debitum petit vel accipit ille autem Curatus debitor
est Parochiae suae in Sacramentis istis ministrandi S. Si secundo modo, si possit habere alium, cui incumbit ex officio baptizare, aut aeque malum, ut meliorem. Si meliorem, peccat qui ab illo recipit, quia non incumbit sibi Sacramenta ministrare et si aeque malum, debet recipere a Suo Sed si nullus alius possit haberi Curatus Vel Sacerdos nisi aeque malus isti possit tamen haberi aliquis bonus Laicus dubium est, quis cui sit praeserendus in isto actu, an bonus Laicus Saeordoti publice malo an Sacerdos malus bono Laico. Et bre-Viter, quia ossicium ministrandi Sacramenta in Ecclesia compulit Sacerdotibus, Videtur dicendum, quod quoad istum actum, m9gis eligendus est malia Sacerdo S. Ad primum argumentum X ponenda est auctoritas Ambrosii,
honus Laicus, vel malus Sacerdos.
Ad 1. arg. Ad 2. Pol senSBaptismum a malo
530쪽
ministro, suscepit extra Ecclesiam, ut stat Oxcusetur a discipulus baptigantis
πώ discidundum dico quod ille, qui
petit aptismum a malo Sacerdote, non cooperatur illi directo ad poecatum mortale petit enim ab eo actum debitum, et in hoc non delinquit, quia nullius malitia excusat cum a solvendo debitum, quo tenetur alteri. Ille etiam actus petitus posset solvi sine peccato, Si baptigaturus contereretur Unde quantum est ex actu petenti S petens magis necessitat Sacerdotem ad uenitendum quam ad actum peccandi. Si autem ille non poeniteat nihil imputandum est ei, qui petit illum actum, quia non inquantum est peccatum petit, sed inquantum debitum est. c0MMENTARlUS.
famae quidoniciat Poccatori Occulto debet ministrari
a Quantum autem ad secundum membrum, etc. RO Secundo articulo explicat Doctor, quomodo qui debeat se gerere circa ministrum improbum, sed toleratum, nec praecisum ab Ecclesia Prima conelusio est: si talis non sit notorie malus, sed occultus, non 80lum potest, Sed etiam tenetur ab eo petere Sacramentum, quia propter peccatum occultum non debet quis vitare in actibus notoriis proximum. Et confirmatur, quia alter est in possessione Sude famae, qua non potest privari juste, ante sententiam judicis, vel donec convincatur notorietate facti vel juris per proceSSum. Et hac ratione debet Sacerdos ministrare Sacramenta publice petenti peccatori occulto, ut infra dicetur, in materia de Eucharistice, quia non amiSit jus petendi communionem, cum sit adulius baptigatus, et in posSessione Suae famae, Uantum ad publicam aestimationem; sed perinde currit eadem ratio in proposito, quia minister male ministrans Sacranientum non magi peccat, quam recipiens male
dispositus, imo ex frequenti opinione hic
magis peccat, quia privat Saeramentum suo effectu et sicut in publica aestimatione petens habet jus ad Sacramentum, ita etiam Sacerdos ad ministerium ejus, quamdiu non est distimatus de crimine et
impotentia. Dices. saltem tenetur in occulto non petere ab eo Sacramentum. Respondetur,
quidquid sit de aliis Sacramentis, quae
de jure non exigunt solemnitatem publicam in ministerio privato, negando consequenti an quoad Baptismum, qui debet
mmistrari cum solemnitate et SecluSa necesSitate. Accedit, et ex ossicio in incumbere Parocho, sine cujus licentia nequitatius illum ministrare, ac proinde non licet ad alium recurrere, ad evitandum peccatum Parochi, Sine licentia ejus, quia alter nec habet debitum ministrandi, neque Sine peccato gravi mini Strat. usurpando jus alienum in Paroch autem, etsi sit seccatum occultum, est tamen officium et debitum ministrandi cui tenetur Parochianus de jure ita ut aliter Iaciendo peccet; si autem sine iraejudicio Parochi provideri possit absque scandalo
alterius, ut si Parochus de licentiam praetendendo legitimam aliquam excuSationem tunc obligat charitaS, ac reverentia ipsius Sacramenti.
Ex no excluditur dictum Adriani quoad hoc, qui dicit a Sacerd0te ex officio obligato ministrare Sacramentum, posse Sine peccato peti Sacramentum sive sit paratus dare, aut notorie malus. Sive non, qui qui8que pote8 petere Suum
jus in re licita et sancta. Sed hoc sulsum est in expresso jam casu, quia letenSobjscit . Solvitur. Oiscium Ρarochi. 11.