장음표시 사용
551쪽
rationes Metani, quia Sacramentum peractum vitalem ministraretur. Adde similiis Angelum mediante corpor assumpto, e concession Dei posse ita ministrars Sacramenta, ita ut corpus ad hoc solum deserviret, ut minister esset visibilis, non vero ut instrumentum esset actionis unde tollitur fundamentum D. Thom controversiae. Quod etiam manifeste patet ex D Thom . . pari. q. 4.ari. T. Verba ejus sunt in corpore Sciendum tamen quod sicut Deus virtutem suam non allistavit Sacramentis, quin possit sine Sacramentis essectum Sacramentorum conferre, ita etiam
virtutem suam non allistavit Ecclesiin ministris, quin etiam Anstelis possit virtutem tribuere ministrandi in Sacramentis. Et quia boni Meli sunt nuntii veritatis, si aliquod saeramentale ministerium a bonis Angelis perficeretur, esse ratum habendum, quia debere constare hoc fieri voluntate divina, sicut quoedam templa dicuntur Angelico ministerio consecrata, etc. Haec omnia asseri Doctor, nihil aliud idem tenent etiam alii. e Si euam malus Avelua in corpore assumpto, etc. Dicit etiam quod si malus Angelus baptizaret de praecepto et imperio Dei, tenere Baptismus, quia necessum est malum Angelum obedire Deo, etiam invitum addit tamen, nisi constaret certa revelatione tale imperium, et Baptismum ex eo fuisse ministratum, credendum esse Baptismum fore invalidum tum quia Deus non ministrat Sacramentum per exclusos finaliter a salu-
dioendum de Baptismo a malo Angelo
smum per Angelum bonum fuisse minis pii umtratum, ut teneat quia hic in nullo re fel nicedit a voluntate mei, nec sine ejus κ..uraqspeciali commissione Baptismum ministraret. Angelus vero malus sicut invidet saluti hominum, si si cultui lac reverentiae Sacramenti valor Baptismi non colligitur sussicienter ex ejus facto, Sed necessarium esset constare per certam revelationem id factum esse ex speciali Dei imperio, neque ipsi credendum esse; tum quia mendax tum quia Deus non solet ut ejus ministerio in iis, quae ad salutem faciunt hominum id ver commune est utrique quod sine Dei speciali commissione non possint baptizare, quia hoc ministerium requirit institutionem divinam, quae de lege est alligata homini viatori Gregorius m Valentia ut solet)ιOm. . disp. 3. q. . punctora imponit Calumnia nostro Doctori, eum asseruisse diabolum valide ministrare Sacramentum, quasi hoc de lege ordinaria et sine limitations posita docuerit, ac proinde eum parem facit Luthsro contrarium patet ex extu, quem tamen praesum sincere egisse, sed ex scriptis aliorum hunc errorem hausisse. Neque plura meditanti vacat singulos minutim serquirere, dum quis sententiam, non auctorem insectatur. Quantum ad veritatem autem mem si dubitare debela quin meus per malum B pxi.muε
Angelum possit ministrare valido Sacra Ansel mi-
mentum, et uti ministerio ejus ad hoc, de potentia absoluta, quam intelligit Doctor, ut ex sequentibus etiam apparebit, per praeceptum divinum, quo malus Angelus arctaretur; nam praecipiens vel
validus ite tum quia misi Dei imperio fuisset supra vel contra legem a s statutam. 24zi 'Iarctatus, praesumitur ex odio et perver-
sitate fraudulenter, et non valide ministrare.
Hoc ergo interssi inter Angelum bonum et malum, quod sufficiat Bapti- censetur dispensare in ipsa qu0ad illum zz
actum, ex communi sententia omnium sι 'g'minea
agere conSequenter non Secundum poten si ex certa scientia id
552쪽
praeciperet, supposita cognitione causae, ne quo etiam valide quantum ad obligationem ejus, cui praeciperetur, quae longe absunt a Deo. Hinc Princeps aliquid de plenitudine potestatis praecipiens et ex
certa scientia, ut concedens, censetur
tollere impedimentum legi contrariae, quoad materiam subjectam, in eaque dispensare, vel omnino eam tollere juxta modum quo utitur suae plenitudine potestatis, vel respective ad materiam particularem, et pro determinatis loco et
tempore, et personis, vel certe universa liter Omnes personas, et quascumque circumstantias comprehendens ergo et
Deus praecipiens Angelo malo, ut ministret Sacramentum, agit supra legem ordinariam, et de potentia absoluta, sicut si concederet facultatem consecrandi Eucharistiam non Sacerdoti, dispensaret in lege ordinaria sic praecipiens Abrahamo, ut immolare liliuili Isaac, dispensavit in praecept non occides, ut noster Doctoris . d. 37. cum multis aliis docet. ulia etiam repugnantia est in laeto quia ideo daemon non potest ministrare Sacramentum valide, quia non habet potestatem, Tollitur ro quBm tum in caS reciperet. ulla etiam L ..u ' imperfectio redundat in Deum utentem ministerio ejus, si uteretur, quia esset ostensi potestatis, et extorsi subjectionis a rebelli, in eo ad quod esset maxime invitus, neque redundaret in detrimentum Sacramenti, aut ejus qui recipit, sicut nec quando a malo ministro datur. neque Deus concurrBret ad peccatum sacrilegii, quia hoc ex malitia daemonis
esset, non autem e Deo, et per accidens se haberet.
Dices daemon non esse derelictus ob helio De0, ex in Latia damnationis et obdurationis, non habens gratiam sufficientem aut efficaciam ad surgendum; et in alia sarte ministrant in peccato Sacramentum necessario, peccat peccato sacrilegii ergo Deus erit auctor illius peccati arctans daemonem ad ministerium, quod nequit praestare sine peccato ratione sui Status, quod incurrit ex solo ministerio Sacramenti, seclusu alia perversitate, per actum di-Versum, aut pravam intentionem. Respondetur juxta varias opiniones, quas insequentibus tractabimus, negando antecedens, quoad illud quod dicitur de peccato daemonis; nam ministrans Sacramentum in casu necessitatis, et Sine solemnitate, quamvis sit in peccato, excusatur a pluribus ; neque alia ratione, nisi quia ineo casu urget praeceptum charitatis, cui cedit praeceptum de religione, quando alter est in ea dispositione,
ut commode nequeat saltem conterie repentino casu necessitatis, et u gente praecepto sublimiori. Respondetur ergo x hoc, negando
antecedens, quoad illud quod adjicitur
de peccato daemonis ex praecis ministerio, et se elusa alia perversitate. Respondetur secundo, negando consequentiam, dato antecedente, ad cujus probationem patet, quia quando malitia est conjuncta ac tui ab intrinseco, si Deus nequit praeeipere actum quando Vero ad extrinseco et perversitate Operantis,
non ex natura actus, negatur consequentia. Secundum in proposito contingit, quia ministerium Sacramenti absolute bonum est perversitas autem daemonis ipsi voluntaria est voluntate quam habuit in via et voluntate praesenti quam habet in termino, quia tuiquitas eorum. qui te oderunt, ascendi semper, et peccasse nunquam displicet, sed placet daemoni, et ita est dispositus, ut si Nferretur ei gratia conVersionis, eam respueret finalis ergo impaenitentia daemonis etiam ex parte et perversitate volun-
553쪽
554쪽
et etiam in virtute meritorum ejus, inquantum homo erat, et redemptor, suntemcacia; sic autem communicat solis hominibus, ergo, etc. 13. Eamdem congruentiam radducit etiam
congruon 8. Thoma supra. Secundo, ex essentias malari, Sacramenti illud probat, quia Sacramen- ω,m.n xum HS sensibile quantum ad materiam xy et sormam, et consistit in iis actibus, quae connaturales sunt homini, et non Angelo consistit etiam in aliquo spirituali ex utroque usus ejus habet proportionem cum natura hominis, quae partim est sonsibilis, partim intellectualis, non autem ad Angelum, qui est solum intellectualis. 4. Tertio, Si ex effectu Sacramenti, quo
alicui in ipsa Ecclesia, quia corpus mysticum recte ordinatum fulcitur necessario auctoritate competente, ad sui debitam administrationem se membra propria, alias non subsisteret uni debita, aut vita membrorum, Sub eadem lege. Quarto potest sumi congruitas ex fine, oonginon quia Sacramenta sunt remedia data conati e sine tra morbum ergo usus eorum suppUni potestatem in Ecclesia, cui concessa sunt ut applicare OSSint.
15. Quinto, qui ipsum corpus Ecclesiae, 42zueh Pa0 8ans ineatur per Sacramenta, regitur .ae .u, per ministros, quae uni membra corporis
est de side et sanctificatio AEdui debuit per eosdem ordinari. Ac tandem haec conclusio non solum est communis, sed etiam de fide, quia institutio 'acramentorum lacta in Christo et ministerium AEt praeceptum ministrandi diriguntur ad homines solos, quibus etiam solis data est lex, cujus haec sunt media ad salutem ordinantia; atthaei ultimo : Euvies docete omnes erues bapιigantes eos, etc. Lucae M. Me facile in
meam commemoriamnem, etc. Joannis 20.
Accipite Spiritum, etc. Omnia denique Concilia et Patres hanc potestatem declarant respective ad homines Viatores, quibus solis ipsa lex loquitur, quae non comprehendit, nisi eos ad quos loquitur, et quibus data est cum potestate requisita judicandi secundum legem, ac proindΘetiam ministrandi ea quae sunt legis. e Tandem dico, quod licet secundum praedicta, etc. Supposita interpretatione eorum, quae dixi de Angelo, et quocumque supposito naturae intellectualis, quantum ad posse simpliciter, restringit ordinariam potestatem baptigandi ad hominsmutatorem solum, et ex mei ad solum Μagisterox
Sacerdotem, quax est resoluti, finalis Ministoe
quaestionIS, comprehendens duas conclu-Siones; quarum prima est Quemlibeι hominem linorem baptizare posse valide, licue autem in sola necessitate.
Prima conclusio est derade definita in is Florentino, in decreto unionis Armeno PrimR
rum In casu auιem necessuatis, inquit, non solum Sacerdos, vel Diaconus, sed etiam laicus, uel mulier, imo etiam Myanus, et haereticus baptizare potest, dummodo formam serve Ecclesiae, e facere in
tenda quod facit Ecclesia, etc. De haereticis habetur saepius ex deflnitione Ecclesiae. quam supra praemisimus de Baptismo haereticorum; de udaeo et agano, cap. quodam Iudaeo, de consecr. diu. 4. quod est Nicola I ad interrogata Bulga Nidolati s rorum, cap. 104 ita enim proponitur quodam Iudaeo, nescuis an Christiano, an Pastano, etc. et respondet aptismum validum esse servata intentione requisita de foemina habetur in epistola Urbapi II. ad vitalem Presbyterum, ei refertur 30. q. 3. an. Super quibus definitur universaliter in Con ilio Lateranensi quod Baptisma a quocumque rite collatum in forma Ecclesiae, proficiat ad salutem. Idem Dj0jtigod by
555쪽
17. Sociinda Conclusio. Sacerdos
docet Augustinus lib. 2. contra Parmenianum cap. 13. et in epistola ad oriunatum docet laicos in necessitate rite baptigare Isidorus da oraciis colesi ιicis lib. 2. cap. 24. et ante eos Tertullianus lib. de πιismo cap. IT. et Hieronymus in dialogis contra Luciferiano cap. 4. Hinc excluditur error Calvini in epistola 5I. e in appendice ad libellum de uera Ecclesiae reformatione, e lib. 4. Institu-ιisnum cap. 15. e aliis, qui contrarium docuit. Vide Bellarminum lib. l. de Baptismo cap. 7. Patet etiam ex praedictis, et ex dicendis, non licere laicis baptizare nisi in extrema necessitate, et ex defectu alterius, qui baptizaret ex officio, quia esset peccatum usurpare jus alienum. Secunda ergo conclusio est soli Sacerdoti eae o mci baptizare convenire, quae exclusiva intelligitur quoad inferiores, non ero quoad piscopos, qui sunt Sacerdotes primarii, ac ierarchae in Ecclesia. Ratio autem Doctoris est, quia per Baptismum recipiin quis in Ecclesii collegium receptio autem alicujus in collegium pertinet ad praesidentem in collegio, et habentem auctoritatem; et qua ut ma-
explicatur jor est auctoritas cujusque in Ecclesia, tanto magis hoc ad ipsum spectat ideo magis competit piscopo, quam simpliei Sacerdoti, quia tamen piscopi non Os sunt sufficere, ideo regulariter conceditur Sacerdotibus; et haec est ratio proxima hujus conclusionis, quae fundatur in auctoritate ministrorum, et jurisdictione, quae convenit quidem primo Episcopo, et deinde presbyteris, et in eorum defectu diaconis ex commissione. Tertullianus loco citato : Dandi quidem habes jus summus Sacerdos, qui est Episcopus, de hinc presbyteri e diaconi, non tamen sine piscopi auctoritate, propter Ecclesiae honorem, etc. Augustinus loco citato, asserit laicos extra necessitatem valide baptigare, sed non liciis, quia usurpant us alienum. Gelasius Papa ad Episcopos per Lucaniam constituto cap. s. Diaconi, inquit, absque Episcopo, vel presbytero bapιizare non audeant nisi Ionorus constitutos aestem necessitas meia. Quod sequitur Isidorus supra, Hugo Victorinus de Bapιismo cap. 8.Sod si idem docet Hieronymus Supra Sine piscopi jussione neque resbyιer, neque diaconus jus habet baptizandi, etc. Ecclesia nempe, quae est ut castrorum acies ordinata, alios habet Apostolos, alios Prophetas, alios Pastores, alios Doctores. . ad Corinιhio 12. a Duesios 4 secundum Paulum, ubi egregie hunc ordipem describit, per allegoriam membrorum heterogeneorum in corpore humanori meritoque Tridentinum sessio 23 declarat praeter caeteros Ecclesiastico gradus, piscopos qui in Apostolorum locum SucceSSerunt cap. In novo, diti. 21. c. Quorum uices, disι. 68. ad hunc hierarchicum ordinem praecipue pertinere, et positos sicut idem Apostolus ait Aviorum 20. Spiritu sancto regere Ecclesiam Dei, OS-que presbyteris Superiore esse, etc. Vide can. . Hanc eamdem potestatem primariam in corpus mysticum Christi supponit eadem Synodus sess. 6. c. 1. de reformavi. agens de residentia.
Sicut ergo presbyteri sunt inferiores Episcopis, et Ecclesiae principibus, ita etiam omnem jurisdictionem in corpus mysticum ab iisdem participant, per ministeria sub ordinata, ac proinde ex hac Doctoris ratione, quamvis ex ossicio ipsis baptigare conveniat, id intelligendum est per subordinationem et concessionem Ecclesiae et Praelatorum, per quos ad curam Ssumuntur, ut Parochi, vel ex commissione praestare Solum posse, alioqui jus alienum usurpando peccarent id iamen supra Dia-cOuOS ex Ordinatione sua et gradu habent Sacerdotes, ut sicut habent potestatem in
Isidorus Ilum. Hi rarchias corpus Ecclesiae
Episcopalaia Ecclesia. 18. Suhordinatio M. chorum ad episcopos.
556쪽
corpus Christi verum, ita etiam sint capaces potestatis in corpus mysticum, ut praesente Episcopo et Parocho possint baptizare
seclusa necessitate ex Volunt te eorum.
Parochi vero ex numere, ad quod sunt assumpti, baptizare possunt sine alia concessionae speciali, misi adsit piscopus,
. um que m e casu debent etiam recogno-phinitur Zeere, si est ordinarius, ut de voluntato
Prie e em propter honorem dignitatis ut praefati Patres docent. Et quamvis eos quispiam
explicet loqui de Sacerdote simplici, melius tamen intelliguntur modo dicto quiatico alias de jure ordinari ea facultas sit apud Parochos, non debet interpretari in praejudicium dignitalis piscopalis, cui
debent reverentiam et honorem, quando ipse Episcopus praesens est, nisi aliter praesumant de ejus voluntate.
'hi isti,' Diaconi autem in praesentia piscopi oti h presbyteri non debent, nec possunt licite
non possunt baptizare, etiam cum eorum licentia, nisi
sorte in casu necessitatis quo ipsi nequeant ministerium exhibere, et proinde praesentia ipsorum pro absentia reputatur ex impodimento quo casu conreditur licentia Diaeonis baptigare in necessitate absentibus Prosbyteris et Episcopo. 19. Quando reto Octor assori Sacerdotibus ex offici convenire baptizare et regulariter id omnibus concedi, intelligendum os iuxta rationem ab eo positam, servata ordinatione duris canone, Intera remus, l6. quaest. l. quo interdicitur ministerium Sacramentorum non subditis, ne confundatur Ecclesiastica jurisdictio. Μini in cium orgo actus exigat jurisdictionem, qu0 figit juri licite fiat, et haec limitata sit de jure ad Sacerto tem curam labentem, non Stusurpanda ab alieno, et non habente subditos vel si habeat respective ad suos exercenda est, ad quos limitatur ejus auctoritas. Intelligit ergo Doctor id con
Venire ex officio omnibus simpliciter, quantum ad capacitatem, et in caSu necessitatis quantum ad effectum, seu officium vel illa distributio intelligenda est
pro generibus singulorum, quoad eos, quibus ex cura a concessione Parochorum in proprio districtu, aut piscopi auctoritatem habent, quia nempe ex usu a solis presbyteris ministerium hoc tribuitur; nam rarus est Episcopus, qui illud exilibet, nisi in praerogativam personae alicujus, ut Principum, aut Magnatum. In illa etiam forma verborum, qua Sacerdotibus ex officio baptizandi munus diei idatum lensis D. Thomas, D. BonaVentura citati a Scholiaste loquuntur. O ieios, laici in necessitate licite bapti Obioetio.
gant: ergo Diaconi aliquid amplius Romunum habent. Confirmatur ex Pontineali Roma αα
no, ubi habentur haec Verba, quibus Diaco ni munus proponitur : Diaconum enim oporια minivirare ad altare baptizare et praedicare, etc. quod non dicitur subdiaconis, aut aliis inferioribus: Philippus
etiam baptizavit Actor 8. et Ananias Aeso
debere in necessitate, et quoad solemne ministerium, quia sicut Diaconus proxime assistit Episcopo et presbytero, in iis quae sunt altaris, ita etiam potest committi ipsi hoc munus baptizandi quod commune est omnibus quantum ad valorem, in defectu Presbyteri, ita ut in praesentia Diaconi non liceat laico baptizare, meque aliis inferioribus Clericis, etiam sine solemnitate.
Sed objiciunt istam solemnitatem esse juris positivi, et non sacere ad actum ordinis, ex quo videtur Diacono convenire jus baptizandi. Respondetur tamen Ecclesiam attendere etiam ad ipsam solemnitatem actus, quam non licet laico exercere, et eam reservat Diacon de congruitale suae ordinationis et gradus, neque Episco-Dj0jtigod by
557쪽
puni aut Presbyterum posse Diacono munus baptizandi committere praesente Sacerdote, qui id praesentare posset. Suc-esdit tamen in hoc Sacerdoti quando abest, et ratione gradus et necessitatis. Ex quo patet ad confirmationem. Quod additur do Philippo, respondetur ex concessione Apostolorum eum baptizasse, et in absentia aliorum ministrorum. Quantum ad Ananiam habuisse specialem Oncessionem Christi, de eo mox constat fuisse Giaconum, quod negare videtur Clemens Romanus lib. 8 constiιM. cap. 46. 20. Peccatum, quod committitur in usurpati ἡ,.:z ione juris ad Baptismum, seclusa ignomini.te rantia, est mortale, quia in s gravi si usurpati juris alieni. Aliqui negant laicum peccare mortaliter quando privatim confer Baptismum in praesentia Diaconi, quia non usurpat jus alienum, cum hoc non conveniat Diacono Sed contrarium
peccare si eS Veri , et supponitur salsum, tua ex
, Thi r dictis patet in absentia Sacerdotis et Epi-Py'φ''' seopi, hoe jus devolvi ad diaconum Ser vandus est ergo ordo, ut mulier in praesentia viri non baptizet, nec laicus in prae-oedo Ssntia clerici, ad quom ex ordinatione sua se onaeum magis spectat rem Sacram tractare, nequem inig hio. implex cloricus in praesentia Subdiaeoni, neque Diaconus in praesentia Presbyteri, neque Presbyter sine licentia Episcopi, modo jam dicto Quale autem peccatum sit inversio hujus ordinis, quo inseriori debet cedere superior, si referatur ad juspositivum Ecclesiasticum, tale est, qualis est prohibitio, et quale est jus praesentis quod violatur. Si reseratur ad jus divinum, et praeceptum religionis id primum constat ex dictis quemlibet posse ministrars
Baptamum in casu extremae necessitatis, Quomodo quae necessitas ita interpretanda est, ut
easus debet non solum sumatur respective ad eum,
ad alios praesentes, quibus competit ministrare, nec praejudicat necessitas ministrandi Baptismi aliis praeceptis, quibus ordo inter ipsas personas statuitur. Primo in iis quae sunt ad Deum, primatus competit viris supra sexum scemineum, caeteris paribus, et inter patrem et matrem, quando alii non adsunt, spectat ad patrem baptizare suum infantem magis quam ad matrem; si autem adest alia persona etiam mulier, illa debet baptizare, si potest et noverit, quia id prohibitum est parentibus facere in praejudicium matrimonii, quod non occurrit quando οIi adsunt inter laicos autem et Clericos ordinem statuit ordo, ut his magis competant ea, quae religionis sunt tractare, in absentia aliorum, et quo major est Ord et gradus, e magis fundatur jus et debitum. Inter alios superiores ordines jam dictum est servandum esse Ordinem a Canonibus praefixum, qui ex ipsius ordinis et gradus eminentia redundat. Quale autem sit hoc peccatum ' an mor 21. tale, an Veniale quantum est ex parte juris divini dicerem aliquando ess Veniale aliquando mortale, aliquando nullum. Si ex contemptu stat debiti ordinis servandi, judicarem mortale quando alter cedit duri suo, nolens ministrare, iunc nullum est peccatum, nisi ex parte cedentis; quando ex quadam negligentia contingit, sorte esset veniale aut ex praesumptione, quod alior cedat. Haec dictasin de inferioribus gradibus, quia Canones in superioribus ordinem posuerunt. Dixi, quando quis cedit tantum juri suo, et non intelligatur succedere ulter delicentia ejus, aut posse ministrari de eadem licontia Sacramentum, quia licentiam dare competit Episcopis et Sacerdotibus, non aliis ; qui tamen sine motivo congruo, in articulo necessitatis non ministrant, peccant graviter, quia praeceptum in eo casu ipsos solos obligat, quibus cedenti-
558쪽
bus aut nolentibus extenditur ad alios inferiores, qui licite baptigant trisnentur. Si autem casus ignorantiae suboriatur, ut perieulum sit personam gradu superiorem, ut sexu, committere sacrilegium in ipso ministerio, ut qui nesciat pronuntiare formam Sacramenti, tunc praejudicat Ordini necessitas baptizati, et reverentia Sacramenti, ut non dubitarem etiam sceminam in eo casu in praesentia Clerici, aut Sacerdotis idiotae, et omnino rudiS, de ejus saltem licentia, vel quando dosjus intentione debita ad Sacramentum ob ipsius perversitatem cum fundame utopraesumitur, vel allud periculum simile subesset, vel aequivalens, debere praeferri et teneri etiam ministrare Sacramentum nam reverentia Sacramenti, et praeceptum d so administrando valide, ac necessitas baptizati praeserenda sunt praecepto de ordine servando, quod supponit capacitatem personarum, et voluntatem integram, quae necessitate Sacramenti requi
Casus sorte est speculativus quoad primam partem, sed proponitur ad majorem declarationem materiae, sicut alii similes proponuntur a Doctoribus, qualis est ille de manco et muto, de quo supra. Nec dicendum est laris in eo casu mulierem
d licentia baptizars, quia incapax Stialis, sed devolvi ad ipsam jus, quod si
competit in extrema necessitate, quando alius non adest Canones autem ecclesiastici et Patres, quando negant quibuS-dam us baptizandi, intelliguntur extra
casum neeessitatis, et in concursu aliorum, quibus ex officio, aut gradu competit aliis praeferri, et secundum hoc; ad argumenta bene respondes Doctor. Ad primum explicando Isidorum ad secundam rationem dicit Sacerdotem per modum judicis remittere peccata in paenitentia, sed in Baptismo virtute Sacramenti absque arbitrio vel judicio omittuntur, quae ultima verba non ita intelligonda sunt, ac si minister non concurrat ministerialiter ad effectum Sacramenti, sed solum ut causa applicans, sicut dicit Palu-danus in . diti. I. q. 5. e 6. et Capreolus ibidem, nam contrarium asserit octor. Vide Augustinum travi. 5. in Ioannem Sacerdotes dicuntur vicem Christi genere, esse Organa et instrumentum Christi et hoc alias patebit infra quaesι 5. ubi agitur de intentione requisita ad Sacramentum.
Utri unitas Baptismi necessario requirat, quod ab uno ministro conferatur '
Alensis 4. p. q. 16. m. 6. D. m. 3. p. q.M a. 6. Richard. . . . . . . Gabr. ibit et art. 1 Palud. . . Duraud. . . Solus d.
Ad primum a arguitur quod . non quia Idem potest simul pluros baptigare ergo plures eumdem. Consequentia patet a simili Antecedens probatur, tum quia simul potest persundere duos, dicendo se baptia vos, etc. eo videtur ibi aliquid deesse quin uterque Sit baptigatus. Tum quia si QSset monstrum habens duo capita, posset simul baptigare, et tamen probabilo est ibi esse duas perS ODRS,
quia duas habet partes principales. iam tertio per simile, quia idem Sacerdos potest simul plures
hostias OB Secrare. Item, quando ad aliqUem esse Argum. 2.ctum concurrunt plura, aeque pOS-
sunt illa steri a pluribus, sicut ab uno apparet de domo, quia aeque potest unus lapis apponi ab uno,
559쪽
DIST. VI QUAESΤI II. 543 et alius ab alio et tandem complebitur domus sicut si omnes lapides usque ad inductionem formae apponerentur ab eodem Apparet etiam in alio exemplo, ubi est major unitas effectus aeque enim potest navis trahi uno tractu a pluribus, sicut ab uno habente aequalem virtutem illis sed in Baptismo concurrunt plura, Ut ablutio si prolatio verborum; ergo aeque potest conserri a duobus, quorum alter abluat, et alter dicat Verba, sicut ab eodem abluente et loquente. Ratio Oppositum. Minister ibi reprae- 'p''' sontat Christum, qui est medi tor Dei et hominum. OvΜΕΝΤΑRIUS.
divisio hujus quaestionis est declarare an unitasM Saertinionuispondeat ab unitate ministri continet quatuor articulos primus est: Si ministri simul concurrant in ablutione et prolatione forma secundus est : Si unus abluat, alter proferat formam tertius est unus simul posse plures a- pMare Eamdem quaestionem communi ter antiqui ac etiam moderni tractant hic, et similem in materia de Eucharistia; quartus est de monstro, qualiter baptizatur debeat. SCHOLIUM.
Unum baptigari posse a pluribus, singulis ponentibus materiam et sormam Simul, quo casu, nullus esset causa totalis Baptismi et duas objectiones contra hoc Solvuntur.
2. Respondeo bin plures baptigare, potest intelligi vel eumdem suscipientem, Vel plure suscipientes; et utrumque adhuc subdistinguitur, quia si eumdem, Vel uterque totum facit, vel unus abluit, et
Verba alius profert puta n ISMU-tus est, et tantum abluit alter mancia est, et Verba profert. Secundum etiam membrum subdistinguitur quia si baptigat plures,
vel manifeste distinctos Vel immanifeste tit in monstro, de quo dubitatur si est una person8, Vel duae. De his quatuor membris di cendum est per ordinem. De primo dico, quod ille est ba Unum ptigatus, quia non est Verisimile, itu 2 'quod unus faciens annullet tactum tueria. alterius sed si tantum unus eorum faceret, quod facit, factum esset,
ergo nihil minus quod tacit, sactum est alio similiter saciente Circa hoc duo sunt dubia Primum, quia non potest idem esse a duabus causis totalibus unus autem abluens et pro serens Verba,
est causa totalis in baptigando, et hoc illa causalitate, quae competit ministro ergo non potest idem Baptismus esse ab alio qui sit idem causator in eodem ordine. Major probata est alias per hanc propositionem, quia nihil causat, quo non existente, nihil minus est .
essectus Praeterea si agens et for cau-nis.
In qua agit, sunt aliud et aliud et sorma inducta erit alia. Ioc
accipitur a Commentatore. 5. Phy-Sic. . commento, Sed hic os aliud et aliud agens sicut ministro competit agere, et alia et alia forma qua agit, quia alia et alia intenti in isto et in illo ergo simpliciter alia baptigandi actio. Sed cuilibet actioni corres nondet sua passio ergo
sunt ibi plures baptigat ones pas-
560쪽
alterum praeveniat absolvendo formam, aliis nihil facit.
SiVae, et per consequens plures Baptismi. Ad primum, concedo illam majorem de causa inducento sormam essectivo hic autem inducit sormam DeuS, non mini Ster.
Et si objicias, saltem formam Baptismi, ut est Sacramentum, inducit minister, et sic sunt duae causae, et utraque totalis. Respondeo, Si uterque abluat, neuter in abluendo est causa totalis et hoc sive ablutio fiat immergendo tunc enim ambo moVent corpus immersi uno motu causato a Virtute motiva amborum et licet alter posset illum motum ad Sare, tamen quando simul moVent neuter utitur tota sua Virtute motiVa, qua posset ea uti, sicut apparet, quando duo portant unum pondUS, quod aliter solus posset portare), sive stat portandendo, Vel Spergendo, licet uterque madefaciat aqua a Se perfuSa, Vel SperSa, neuter tamen madefacit tota illa madefactione, quae est per Spersionem amborum.
Sed adhuc videtur stare dissicultas, quia uterque est causa totalis respectu prolationi Verborum, et sic quantum ad unam partem enfectus exterioris, qui est Sacramentum, erunt duae causae totales, et hoc est impossibilo, ita de parte essectus, sicut de toto. Respondeo, dissicile est quin alterius Verba superfluant, ita quod non sint per se pars unius Sacramenti, quia ponere duo ejusdem rationis esse partes uniuS, quod simpliciter esset persectum, habendo alterum eorum pro parte, videtur superfluum. Quae autem superfluant, et cujus proserentis, difficile est assignare, quia qua ratione illa, et ista, et ita utraque Vel neutra, quia uterque aeque complete et consimili intentione profert Responsionem quaere. Diei potest, quod baptizatio hujita uel 'ββλώψ-
illius valet, scilicet, cujus baptizationem Deus acceptavit. Cujiι vero determinate, nobis penitus incertum est, solus novit Deus, et cui voluerit revelare.
Ad secundum argumentum de . actione, si ponatur in passo Vel in agente, dubium est. Si in passo, non est plures realiter, nisi passiones sint plures: nec passioneS sunt plures, quando forma recepta in passo, una est. Et hoc tenendo neganda esset illa propositio major, quae accipitur a Commentatore. Si autem actio ponatur in agente, siVe absolutum SiVe respectu ad RSSum, tunc potest concedi major sed tunc illa est salsa diversis actionibus correspondent diversae paSSi OBPS. Quocumque ergo modo dicatur de actione, non ponitur plures esse passiVas baptigationes, sed unicRm.
Et ex isto videtur sequi corollarium quod Sacramentum Baptismi magis est baptizatio pas-SiVa quam activa qui plurificata baptigatione activa, non plurisscatur pasSiVa, nec Baptismus, quia passiVa est una. Istud autem illatum videtur probabile, quia baptigatus proprie suscipit Sacramentum; suscipit autem proprie ablutionem passiVam, et On activam, nisi dicatur idem realiter.