장음표시 사용
561쪽
Praemissa explicatione casus seri Varias distinctiones subjicit resolutionem AEOInmunem Theologorum, set rationem ejus,
circa quae mihil occurrit. Frimo tamen Objicit non posse esse duas causas totales ranium et ejusdem illectus, quales sunt duo ministri it Quo Sacramenta. Hoc ipsum secundo probat quia rubi agens et forma sunt aliud et aliud, etiam effectus inductus similiter erit alius et Non sἡqui alius Respondet quantum ad causamisim principalem, a qua est effectus in anima' έ. non multiplicari; unus Vero, aut diversi, ij. et ' ministri se habent tantum ministerialiter. ob . o0 innuXum physicum.
baptismata ministri, nempe ipso Sacramento quod videtur multiplicari, quod perind est ac quaerere an sint ibi duo baptismata, et non Sum solum. Ad quod respondet Ga-
mrm i eramenta, a quibus etiam effectus est, ut a causis totalibus, quod hic auctor non puta esse inconveniens Favet Cajeianus 3 part quaest. T. ari. 6. ei quamvis non putet eumdem effectum uotalem esse a causis pluribus et totalibus principalitor agentibus, non censet esse inconveniens, ut procedat a duabus instrumentalibus, quando unum est principale agΘns. Suare sequitur utrumque disp. 33 secι. 3. qui etiam statuunt Sacramenta physice agere per Virtutem aut actionem receptam in se, perinde philosophari debent clanineuit de principalibus, et de instrumentis phy- in Mi 4re s se serit talis si clu secundο 0talitate virtutis et actionis Caietanu autem, ut supra visum est, docet Sacramenta esse instrumenta physica per Dei assistentiam, aut divini imperii intimationem,
qua elevantur ad hoc non per virtutem aliquam aut motionem receptam ergo Si aliqua actio est Sacramentorum reSpectu effectus, nequit esse totalis, nisi etiam multiplicetur esse eius prout est a Sacra mentis, quia cadem repugnantia accommodari hic potest, sicut et in actionibus principalium respectu ejusdem effectus. Suare etiam loco praemisso approbat modum, quo illa duo concurrerent per modum unius in actu Seeundo. D. Thomam hic Iupponit isse ranum d.
tantum Sacramentum, quod docet etiam '. .hi PSotus dist. . quaest unica, art. 4. 3lu' ' df,m.2danus dist. 3. quaest. 2. ibidem Durandus, Rm Vasque disp. d 48. cap. d. et illi. Sed ratio hujus varie rassignatur. Otus, Durandus, Paludanus sumunt unitatem Sa
constituitur in genere signi dormalliter, Sacramenticuous unitas in rebus numero diversis unitate
cationis. Sic in proposito, abluti et prolati formae facta a diversis simul, in ordine ad eumdem nem et significatum, constituunt unum numero Sacra
mentum, non quod in partes ejusdem. RHicit praeterea rationem Soti, quia nempe ibi sunt prolationes plures et ablutiones ergo non videntur ex unitate subjecti esse unum Sacramentum. Respondet S ato, Baptismum supp0nere pro ablutione, quae fit in subjecto, et non pro prolatione aut forma, quia dicit, ut supra visum est distinctione 1 et 2 Sacramen in se habere sicut artifieialia quae supponunt in recto pro muteria, et non pro forma. blutiones ergo illae, etiamsi in diversis partibus seorsim serent, sicut tribuunt eamdem denominationem toti subjecio, qua dicitur ablutum absolute
562쪽
ablutions baptismali, in quacumque parte flat, sic etiam sumerent unitatem a Subjecto in sententii Soti De hoc fundamento satis dictum est locis praefatis. 3. Sed nec responsi ipsa Vasque omnino
ratio satisfacit, quia lices plures res physicae V''qμ'φ onusniro possint, ut locis praefatis D00 0rbene explicat, ad undandam relationem unam igni ex instituto, sicut in Sacra mentis res et verba ad unam completam significationsili Sacramenti tamen ista haec omnia sunt undam0ntum significationis, ut unum sine alter nequeat significare seorsim, quia neutrum Sine altero est institutum ad significandum. Et quamvis quodlibet eorum in esse rei non ordinetur, ut compar alterius, ad aliquod unum in esse rei, tamen in esse signi ita ordinatur, ut ex iis simul coalescat integrum fundamentum significationis ergo non recte applicatur haec doctrina ad institutum praesentis quaestionis, quia tam ablutio quam forma, ut est ab uno per se significat effectum ex institutions divina, et perinde significaret eorSim, eo modo quo significat in
concursu alterii , quantum est ex vi institutionis, quae in nihilo mutatur, sive Non is allius concurrat, Sive non concurrat deSaeeauton inde etiam ps e0DeurSum alterius, ut ιψη ipse vult, una ablutio et prolatio, non
significatio concurrunt ut partes ad constituendum
unum Sacramentum, cum ii quae procedunt ab altero ; ergo etiam neque unum signum Sacramenti simul constituunt; ergo cum quodlibet sit divisum ab alio in ratione Sacramenti, sic etiam in rations sacri signi, ac proinde alia et alia ostsignificatio totalis eorum, nisi velit dicere Sacramentum SubSisiere sine significatione qua constituitur. In proposito utem certum est ablutionem et formam prolatam ab uno non amittere suam signisscationem Sacramentalem per concomitantiam alterius, quia hoc est fundamentum commune omnium in hac conclusione, quod nullum esSet, nisi ex suppositione significationis propriae, tam unius quam alterius actionis
e prolationis ex quo destruitur illud ex quo unitatem hujus significationis desumit, nempe ex eo quod simul concurrant ad significandum et causandum eumdem numer effectum, non possunt diversum effectum significare, ac proinde nec di-Veream numero significationem aut rationem Sacramenti in se habere. Haec ille. Sed oppositum consequentis sequitur ex antecedente, quia antiquam institutionem retinent in concurrentia, neque e concurrentia variatur institutio, in qua omnis significatio et efficacia rerum fundatur, ergo Si nequeant concurrere ut partes, sic etiam neque habere in se eamdem significations numero, aut rationem Sacramenti.
Confirmari potest de Circumcisione et Baptismo supposita sententia Augustini, de efficacia Circumcisionis haec quantum ad delutionem originalis idem numero signisscabant, erant tamen signa diversa et Sacramenta, etiam quoad hunc effectum. Sed quia responderi potest de aliis effectibus Baptismi, aliter probatur, quia Baptismus iteratus est signum diversum a Baptismo valide collato, et diversum
numero Sacramentum, alia non committeretur sacrilegium iteratione ejus sed uterque habet idem numero significatum, ut per se constat in virtute, quin etiam aliqui Patres, ut supra Stensum est, ideo baptigantem denuo peccare SSerunt, quia quantum est de se, reddit signum salsum. Sed haec perinde se habent, supposito undamento usqueZ, ac si simul concurrerent quantum ad significationem, quae singulis competit -- dom numero effectum signisscant, quan-
563쪽
tum est de me, ut eidem applicantur, nempe consignare et reliqua ergo unitas Sacramenti non potest ex unitate ejusdem numero effectus desumi. 6. Videtur hic auctor confundere significationem Sacramenti cum ipsa ejus cau-SRιione, seu influxu, quamvis significatio Sacramenti non consistat in actu secundo, sed in virtute, quam abst in actu primo, ut ridentinum docet, et veritas unitas ejus practica, supposito impedimento ex
' a. parte subjecti, non depondeat ab effectu
flumitur posito sed e contra, veritas enim Sicut et significatio denotat solum posse, et efficaciam, quantum est ex parte Dei et Sacramentio quae serinde in proposito subsistit, ratum concurrant plures, MVenon, maxim ex praescripta ratione hujus auctoris negantis concurrer ut partes ejusdem Sacramenti, nisi in e tantum, in quin efficiunt unum signatum, quod neque cohaeret doctrinae de Sacramentis, ns recta Philosophiae, desumero scilicet unitat0m causae in actu primo, qualem hab0nt Sacramenta diversa ab unitate
effectus, quia neque in esse, neque consequenter in unitate, prius constituitur per posterius, neque duo calores causantes unum numero malidum. ideo sunt unu numero calor. Quod ergo tam haec prolatio, quam ablutio concurrat in actu secundo ad unum numero effectum, non facit, ut in esse unius signi mea cis communicent, nisi aliquo modo se habeant, ut partes unius Fundamentum Gabrielis infra suo loco in materia de Eucharistia, si termino formali conversionis examinabitur, ubi difficultas haec perras tractatur. 7. Caeterum quid censeat Doctor, quamvis
exquiritur communiter citetur pro sententia D. Tho
explicatur mae, est Satis ambiguum: difficultalom f., Io enim movet, et quid resolvat expenda-Dψοι' ' Primo responsione ad illam Nectionem de duabus causis totalibus, respondo Veram ess majorem in causis principalibus, quae ex virtute propria Operantur, et physice, non autem in causis instrumentalibus aut ministerialibus, quae non habent influxum in offoctum et haec responsio quadrat undamento, quo ipse variis in locis negat duas causas principale et totales ejusdem ordinis, producere eumdem numero effectum, totalitate actionis, quia involvit hanc contradictionem,
nempe esse et non esse effectus hoc autem intelligi solum potest de causis, quae attingunt effectum per seipsas physice et immediate, non vero de moralibus, ut sunt Sacranasnta aut ministri. Haec re 4 2 2j sponsi supponit, sicut hic sunt divorsi - Sacra
ministri, diversae intentiones. ita etiam
diversa esse Sacramenta. Contra ulterius replicat, Sallem ipsa Replicat. Sacramenta, quae Sunt effectus proximus
ministri, et physicus, erunt diversa hoc modo, quia ablutio, et prolatio ita fit ab Re pondet. alterutro ut totalis. Respondei in ablutione communicare per modum agentium partialium, vel saltem OSSe communicare, etsi duas ablutiones fieri unam, ut supra explicui juxta sententiam Soli. Sed objicit ultorius, saltem in prolati Replicat. one formae non communicant, et ita redit eadem difficultas, quia aeque impossibile est totum effectum esse a duabus causis totalibus, sicut et partem effectuS. Respondeo, inquit, dioicile est quin alteriurius verba superfluanι, ita quod non sunt per se pars unius Sacramenti, quia ponere duo ejusdem vitonis esse partes unius, quod simpliciter esse perfectum, habendo alterum eorum pro parte, videtur superfluum quae autem superfluat, e cujus dimerentis, diffleue est assistuare, etc. reses t. quia nempe utriusque prolati seque est completa, et cum debita intentione remittit responsionem lector responsionem, inquit, quaere.
564쪽
Responsio additioniS. Valere Isaptismum ejus, quem
Deus acceptat. Rejicitur. VasqueZimpugnat
Subdit nescio quis per additionem, quae non spectat ad litteram, ut bene notavit Scholiastes, responsionem hanc, nemps valere aptismum ejus, quem Deu acceptat, et hoc esse ignotum, cuju accepta l. Haec responsio ad hoc solum condu- est, ut certum sit suscipientem esse baptizatum caeterum inepta est et puerilis, nihil faciens ad scopum DoctoriS. On ea tamen ratione est rejicienda, qua eam impugnat VasqueZ, ut videbimus, Sed quia sic baptigantes, praeter peccatum quod contra consuetudinem Ecclesiae committerent, sine ulla necessitate simul baptizantes eumdem, committerent etiam sacrilegium manifestum, si ita res Se haberet, quia quisque eorum induceret periculum nullitatis Sacramenti a se collati si simul nequirent concurrere ad effectum), signum aut certitudinem non habens de acceptatione sui Baptismi apud Deum. Secundo, doctrina est salsa, quia quodlibet Sacramunium ex institutione est efficax, et habet certam promissionem divinam seclus impedimento ex parte suscipientis, si cum debita intentione administrentur, et consequenter habero tassistentiam Dei in ordine ad effectum, neque alter praevenit alterum, ut supponil casus, nequs est aliud impedimentum, neque est responsio secundum mentem Doctoris, ut postea dicam. Vasque tamen loco eruato adducit Doctorem in eamdem opinionem cum D. Thoma, nempe fieri unum tantum Sacra- utentum in eo casu. Postquam autem adducit undamentum antiquorum Durandi et Paluduni et post eos Soti, reser etiam Doetorem idipsum probare ex praemisso passu litter , quem ideo transcripsimus,
quia cum duo, inquit Vasque de mente Doctoris, hoc modo baptigant, alterius
ablutio, et verba formae SuperVacanea Sunt, ac proinde neque unum Sacramentum peris constituunt, neque simul cum ablutione et larma ab alio prolata Si autem quaeratur cujusnam ablutio, et verba SuperV303nea Sunt ac proinde ad consu- tutionem Sacramenti minime concurrunt, respondet, supple Scotus, id nobis incertum esse, ei ex divina voluntate acceptante potius unam quam aliam, pendere. Haec VasqueZ errat tamen primo, quia confundit additionem alterius extraneam cum textu secundo quia hac ratione utitur Doctor ad probandum diversa esse Sacramenta in eo casu, et non unum Sacramentum, quod et ipsa rati manifeste concludit, ad quam non respondet Doctor, Sed eam movet concludit, inquam, quantum ad vim consequentia et
ex sorma, quidquid dicatur de ipsa,
quantum ad probationem aut materiam. Νο solet octo ita extra propositum cur rere, et littera ipsa est plana, quia per modum objectionis contra unitatem Sacramenti in casu communiter asserto ab
aliis, illam difficultatem proponit. Errat denique in eo quod pulat octorem loqui de Sacramento, quasi in actu secundo, et respective ad effectum causatum in suscipiente; et hujus erroris causam dedit additi illa, quam non discrevit a textu, et eumdem errorem habet. Sicutiam aliqui nostrae schola interpretantur Doctorem loqui, ut assolus, artaretus et Arcutius. Unde putarem Bassolum esse primum solutionis inVentorem. Doctor ergo non intendit sic loqui de Sacrumento, sed solum ut est effectus ministri, ut patet ex ipsa Objectione, quam primo movet de duabus causis totalibus, ad quam primo reSpondet non esse inconveniens dari duas causas ministeriales respectu ejusdem effectus gratiae, quia principalis una a qua sola sit effectus per attingentiam physicam, ab aliis tantum ministerialiter, ita habet versus Ad pra-Rojicitur
Sententia Doctoris ex discursu eius.
565쪽
mum concedo, sic mox subjungit Et si objicias avem formam πιismi, ut est Sacramentum in ea minister, et sic sunι duae causae, etc. Respondet primo, quantum ad ablutionem unam esse totalem ex pluribus partialibus, quantum ad formam difficiis esse salvare unitatem Sacramenti, quia ponere, inquit, duo ejusdem rationis esse paries unius quod simpliciter esset perfectam, habendo alterum eorum pro parte, videtur superfluum quae autem Supersiuat, et cujus proferentis, dimoue est
Agitur do Ex quibus constat eum loqui de Sacra-
diverso in mento, ut eSt effectus mastri proximus,
' P 'm' non vor ut ost eaus respectu gratiae 'ux characteris; et sic agit de eo in actu
primo, et prout virtute continet effectum dumtaxat, non vero in actu secundo prout illum confert quae acceptatio Sacramenti est ex Scopo quaestionis, et de mente Doctorum, qui in hoc Sensu quaerunt, an sit unum aeramentum, an diversum in ratione signi sacramentalis.11. Ponamus ergo casum muscipientem, nempe Sacramentum esse invitum absolute in sua voluntate, et nosse consentiri in receptionem Sacramenti, sed tantum fiet et simulate se habere, in quo casu nihil reciperet, quamvis perficeretur a. cramentum a duobus juxta casum quaestionis; adhuc manet haec quaestio, an sit unum, aut duplex, seclus Ordine ad effectum, qui non inest in re cauSatum. Quando ergo dici Doctor superfluere sormam ab altero horum prolatam, loquitur de sup0rfluitate in ordine ad unum Sacramentum constituendum, quia neque duae formae, neque prolatio earum, faciunt unum in esse rei aut igni, respective ad invicem, respective vero ad lotionem altera superfluit in ordine ad constituendum Sacramentum unum, quia altera Sufficit ergo superfluit alia, quae est ejusdem omnino rationis, non secus ac in aliis compositis: hoc album numero, verbi gratia, ita constituitur per unam
numero albedinem, ut altera omnino Superfluat, ut neque idem numero constituat, neque constituΘre OSSel. Eodem modo forma sacramentalis cum debita prolatione ab uno prolata, ita con stituit unum numero Sacramentum, ut eadem forma ab alio prolata, cum Similitum formae intentione, sit superflua, meque in re, nequaunt
neque in significatione possit ad ridem 'R ..is numero Sacramentum, ut pars Hu 0rdi' Ib'honnari, quia quod natum est dare ultimum iu rdinan- actum completum, excludit in ordine ad illum essectum omnem aliam Ormam et actum diversum numero, quae advenire nequit per modum constituentis, nisi supponat potentiam cincompletam ex parte materiae aut onstituti, quae in proposito nulla est ergo eaedem formae simul ad venientes nequeunt constituere idem numer Sacramentum, ex eo quod quaelibet Itala sit dare ultimum actum, Vol omnino
Hanc ergo partem tene esse de mente se. Doctoris, ad quam facit Sua rati0, quae odiosis aequivalet assertioni, et hoc potissimum tenendo sententiam, quam ipse Supra, ut probabiliorem sequitur dist. 3. quaest. I. nemperi armam Baptismi pertinere ad essentiam Hus, per modum fundamenti significationis sacramentalis, et non solum se habere, ut circumstantiam respectu ablutionis, ut se abo intentio ministrireSpectu utriusque, et alia concurrentia. Imo etiam idem assero, tenendo etiam sententiam Magistri, quam ut probabilem defendit, quae totam significationem sacramentalem statuit in ipsa ablutionse, ad quam Se haberet Sic forma, ut conditio et circumstantia. Confirmatur, abluti Sacramentalis ab conssema
utroque facta non sacit unum in isso i0
566쪽
signi sacramentalis, quamvis remote OS-set aliquo modo dici una phySic 0rgo tolii tur unitas numerica Sacramenti in
proposito caSu, quantum ad materiam, et, aera moti quanιUm ad formam. Antecedens proba sibi. tui', qui Orma prolata ab altoro, Sivo sodi Vr inbuat ut compars ablutionis in si mjsi-sorii diu ei ando, sive ut circumstantia ita determi-
materiam iante orici catur rospective ad ablutionem, ab ipSo Solo actum, ut nullo modo reserri possit ad Ablutionem notam ab altero, quia denotat actum ablutionis, ut Sit 2-lida ut Sacramentalis, quatenUS a prosi ronte sit ideoque e communi sontentia si unus abluat, alter proferat solum sormam, non conlicitur Sucramentum quod esse salsum, si forma nata SSet dolorini naro ablutionem factam a non proferente, vel etiam partialiter, num qui DeumqUeablutio nata determinari per sormam si seorsim fieret, esse sufficiens, et crinde determinii retur per elim dem. Et si dicas, e conjunotione ad alii utionem factam a proserent con notari ablutionsem alterius, hoc nihil est, quia neque sex institutione divina, hoc habet forma quiae nullo modo Variatur in o caS neque ex institutione humana, Verbi gratia, illa qua utitur in eclesia Latina uo te bu-ptizo etc. ita enim denotat aptum ut gro-ζ0000 ' dioitio in a prosoponi et absolute Sub hac Hi rutione ut nullo modo se Silanificatione
aut modo signisi aridi roferatur ad ablutionum actam ab alio, magis quam si diceret Ego video Petrum non conuolaret um dona videri a Paulo, quod nullo modo significat ergo cum sorma tantum signis ot ablutionum baptigati non absolute, sod ut dolui minato si in X0rcitio ab ipso prosi rorat . Sic non con notat ablutionem Hiisdem a tam ab alio, Sive in eadem parto fiat, si vo iii ait 'ra, quinimo si ad ablutionum alterius rosorrotur, ORS et Omnino salsa in modo significandi. Et quam-
vis forma Graecorum, quoad modum significandi expressum, non denotet actum ablutionis in exercitio, ut est a proferente, sed respective ad passum, tamen in reipsa id supponit implicite, quia ad unitatem Sacramenti requiritur; et forma Latinorum, quae est magis expressa in modo signisicandi, non solum quoad ipsam substantialem significationem, est
Hinc ergo patet rationem illam, quam Doctor ostendit, nempe superfluere alteram formam, perinde concludere etiam de lotione, qua sacramentalis est; et
illa quae praemisit de unitate lotionis intelligi debere respective ad subjectum plotione in esse physico, ut est a duobus ministris partialiter; non autom de otione, ut est significationis sacramentalis fundamentum, et ut resortur tam ad intentionem quam debet habere minister ut applicans, quam ad formam ab ipso prolatam, quae limitantur necessario ad ablutionem factam a seipso, ut tota est, et non ut pars alterius ergo etiam superfluit lotio facta ab altero respective ad constitutionem Sacramenti, ut est per hanc formam constitutum. eque contra hanc superfluitatem plurimum urget impugnatio VasqueZ, quae est talis: Ex eo quod aliquid comparations Sa-FRDidi' 'cramenti, ita se habeat, ut sine illo recto Varium constare posset, non sequitur recte ad constitutionem ipsius Sacramenti non concurrere. Xemplum, si quis non so Ium confiteatur peccata alias non consessa, sed alias consessa, a quibus absolutus est, non equitur confessionem horum peccatorum non spectare ad conisitutionem Sacramenti, quamvis etiam sine illa cum confessione aliorum consisteret Sacramentum ergo Similiter in proposito, quamvis, una forma missa, maneret Sacramentum, non sequitur quin illa Dj0jtigod by
567쪽
simul prolata, spectet ad constitutionem unius Sacramenti. 15. Respondetur in primis unitalem Sacra -'yy ' monii Poenitsntiae, aut diversita sm eju3
numericam non sum a materia remota,
qualia sunt peccata, sed a proxima, neque illa esse materiam, in qua fundatur si- Unita, anificatio Sacramenti, sed esse materiam poetinentis circa quam exercetur; ideo nihil lacero,umiius ad pr0908lium, illam inSιantiam quia non
η' ιζ' ita s habet forma Sacramenti Baptismi
instantia sed tantum landamentum proximum, et ultimatum constitutum in genere Ormae, nullum dicμns ordinem, aut compossibili- ιου tem per modum compartis ad aliam formam, e consequenter ita constituens hoc unum numero macramentum, cum hac numero ablutione facta a proferente,
ut neque ex parte formae, aut materiae sit compossibilitas ad aliam formam numero diversam. Et haec est superfluixas, quam intendi Doctor, non solum quoad actum constitutionis Sacramenti, ut manere OS- se sine altera forma diversa, sed etiam quantum ad posse, ita ut cum illa nequeat cohaerere, aut ab ea recipere constitutionem ullam essentialem aut integralem, in esse Sacramenti, aut etiam simul cum illa tonstituere Sacramentum essentiali aut integrali constitutione, et servata institutione Sacramenti, ut de acto est. Accedit ulterius, instantiam magis probare oppositum, quia in gener confessionis et actus est diVerea numero consessio peccatorum, quae alis non sui consessa, quando illa sola sit, et consessio am ill0rum aliorum Venialium peccatorum, aut alias confessorum, et ita haec divorsitas materia infert diversitatem numericam in consessione, ut quandoque fiat nulla confessio, si omittatur aliquod peccatum culpabiliter, quod debuit confiteri. Quinetiam si loquamur de consessione, ut est informatio judicis, tot sunt confessiones
quot peccata consessa, tam numero quam specie, etiam respective ad sententiam et cognitionem judicis, et satisfactionem, licet unica sententia, quantum ad remissionem, terminetur actus judicialis, vel confessiones una informatione Xponantur, qua ratione dici possunt haber unitatem, de qua Suo loco. Alia ratio, qua praedictus auctor putat Alia ratiose impugnare Doctorem, tendit conira tu,
illam additionem aliorum; sed nec eam recte impugnat, ut in simili alias visum est contra eamdem supra de Baptismo parvulorum, dist. 4. q. l. hic dicit impossibile esse unam praedictarum ablutionum et prolationum a Deo acceptari, non fuctu aliqua in rebus ipsis muιatione. Quae ratio procedit ex modo, quo alias explicat potentiam Dei ordinariam esse alligatam
SacramentiS, ut aliter nun posset supra modum Ordinarium agere, quod Si contra communem Doctorum Sserentium potentiam Dei non esse ligatam Sacramentis, quin posse aliter dare effectum ipsius Sacramenti sine Sacramento. Caeterum ut eadem ratio applicatur ad praesens, habet facilem solutionem ex
principiis, ad quae dicta additio debeat
reduci, nempe non dari dua causa tota Dum causisto Husdem effectus indivisibili in esse quomodo'
effectus ita ut ab una tantum natus sit iri
produci totus et totaliter, si attingat ejus productionem, siVe instrumentaliter, sive physice non ex defectu virtutis in causa, sod ex defectu capacitatis in effectu Ilu.jus generis putant multi esse sormas substantiales in eodem passo producibiles, ita ι si duo ignes applicentur eidem paSSO, quod natum est recipere formam ab alterutro servata proportione activitatis, distantia, et caeter aequali in ipsis, neutrum OSS agere, Sed requiri determinationem primi agentis, qua unus praeali determinetur in agendo, altero nihil Dj0jtigod by
568쪽
agsnte, qui licet includat in sua virtutelarinam producta in tamen Ob insta pacitatem passi concurrente alio igne, fit inpotentia semota et in determinata, non vero proxima, donec determinetur per primam causam, cujus est supplere desectum naturae in iis, in quibus ipsa natura doliuit. 17. Eodem modo in proposito, salvando idem principium, etiam quoad efficaciam Sacramentorum, reSpective ad offectum, qui natus esset, juxta haec, procedere ab uno tantum seorsim, et non a duobus simul, tunc determinatio ffectus debere provenire u prima causa, inquantum assistit Sacramentis, neque requiritur aliud motivum, ut unum prae alio in ordine ad effectum ordinaret, extra Suam Voluntatem ordinaret tamen aliquod ipsorum ex voluntate antiqua, qua decrevit assistere Sacramentis in ordine ad Suum effectum, etsi dicas, ergo Deus esset causa, ut Sacramentum alterum careret effectu. Respondetur negando consequentiam, quia haec culpa esset utriusque ministri concurrentis in eo casu, vel certe diceretur neutrum carere su effectu, quia
unum significat effectum in facto esse, alterum vero in eri, quod sufficit ad veritatem formae utriuSque, ut supra alias diximus cum Doctore de Baptismo Virginis dist. 4. quaeat. 6. Et sic etiam responderetur ad replicam a nobi lactam, contra eamdem additionem; sed non recte quadrat, quia Sacramentum debet habere aliquem effectum ex ordinatione divina et fine suae institutionis, ad hoc ut licite a ministro applicari possit in proposito nullum habet, o quando signat effectum aliquem in facto esse, illud debet
supponere Vel a Deo concessum immediate, vel per alias causas. 8 uantum ergo ad illectum remotum
tur ministri, qui S gratia et character, dicendum est, illa duo Sacramenta simul eatia ab concurrere ad illum essectum, dicit S.eisinisti
Doctor supra in responsion ad primam
objectionem; et hoc non es inconveniens, ololiter. quia emeacia tam ministrantis quam Sacramenti consistit in ex praecise , quod habeatit adjunctam divinae voluntatis determinationem et promissionem ; non est autem inconveniens haec multiplicari, ita ut intuitu tam hujus quam illius Sacramentiet ministri, tanquam motivis numero diversis et totalibus determinetur per singula ad causandam gratiam Sacramentalem, ad quAm Sacramenta, tanquam ad eumdem numero effectum, ut applicata sunt huic subjecto, ordinantur. Sic etiam electus mediante Baptismo aut Poenitentia in sine recipit gratiam, et eamdem etiam recipit ex motivo electionis suae, quae sunt diversa motiva, ad eumdem effectum determinantia.
Alii docesnt, ut assolis, illa Sacramoni s.
per modum unius se habere in actu se Probabilis
cundo, et sic etiam commode sustineri posset, et declarari unitas numerica ipsorum, ex unitate numerica finis, ut hic et nunc applicantur, et fiunt et ordinantur a ministris, ut eumdem numero finem, quem attingunt, vel partialiter vel totaliter in esse causae moralis : sic etiam sumitur unitas numeriua in Sacramento AuariS, ut ordinatur per modum completi pastus et convivii ad eumdem finem, quamvis ille finis per unam solam speciem attingatur. Potest denique in remorali sumi etiam unitas numerica a materia remota utriuSque, nempe a lovione, inquantum physice integrat unam lotionem suscipientisci et sic explicari potest octor, ut supra visum est, et in resp0nsione ad secundum dicens baptigationem passivam esse unam intelligendo tam de lotione interna quam etiam externa modo dicto p utrumque enim Dj0jtigod by
569쪽
complectitur, quia de lotione interna magis urget ipsum argumentum, ad quod
respondet; de externa autem expressius loquitur responsio, ut submoveat replicam, quae ex pluralitate actionum sumitur; quantum autem ad internam lotionem et ejus unitatem respondit expresse Supra in responsione ad primam objectionem dicens, eam esse physice a causa principali, quae non multiplicatur, a ministris autem tantum ministerialiter.
Non aler Baptismum, uno pononte Ormam, si altero materiam ; et quae hujus ratio cita Alens 4. p. q. 16. m. 6. D. Thom. 3. p. q. 67 art. 6. Bonav. d. . ari. 1. q. 1. Richard. d. 3. Pl. 4. q. 1. alud Sotus Gabr. Durand citati.
oni S, dic quod utroque eorSum
aliquid faciente, et neutro totum simul sic abluente et proserente verba, nihil sti. ec est alia ratio,
nisi institutio Dei, qui sicut voluit
esse unum principale agens ita voluit habere unum ministrum in collatione integra Sacramenti. Hoc otiam apparet accipiendo
istam formam, qua O utimur, nam per Verba illa, proferen ea, signincat se abluere non autem debet oratio esse salSa, quae Stforma Sacramentorum Vel ortam.
Consimiliter etiam debet intelligi
verbum Graecorum dicentium, baptizetur, etc. quia non est tantum deprecatio, sed etiam quaedam es lica optatio, ut Sit sensus per istum actum meum circa Stum,
c De secundo membro, etc. Haec conclusio est communis Doctorum, et ratio quam pro ea adducit magis efficax est, quam illa qua alii utuntur, putante Verbum Baptizo pro ministerio totius Sacramenti sumi, quia ille verbi usus est improprius forma enim non denotat seipsam per modum significati, cujus prolatio integrat ministerium Sacramenti, sed ipsam ablutionem, ut fit a ministro. Hanc rationem Doctoris Sequuntur moderni, Suare loco citato, et Vasque cap. 4 tanquam magis efficacem Ratio ergo a priori
est institutio Christi, quae sufficienter colligitur ex atthaei ultimo, ubi traditur praeceptuni et forma Baptismi Euntes, docete omnes Gentes, baptizantes eos in nomine Patris e Filii e Spiraus saneιi, ubi denotatur ablutionem debere fieri ab eo qui baptigat cum invocatione Trinitatis; quod supponunt etiam omnes Patres. Voluit ergo Christus habere unum ministrum in ministerio integro Sacramenti, sicut causa principalis est una et patet, inquit octor, in forma Latinorum Do baptizo te, etc. quae forma non est salsa.
et signifieat ablutionem praecise ut fit ab eo, qui proser illam formam quod debet otiam sic intelligi in forma Graecorum,
quae in nullo casu, est valida, qui in sodom esset valida sorma Latinorum, quae tamen non esset valida in casu, quo ablu-ιio oro ab altero diverso a proferente, quia esse salsa. Marsilius in . quaest. . art. 4 dubio 1 l. ducet in casu necessitatis, ubi duo essent
praesentes, quorum unus esset mancus,
alius Vero mutus, posse ministrari valido baptismum muto laVante, et manc proferente formam, hoc modo : Nos e visaamus, etc. quem sequi videtur cauetanus
570쪽
cii, non sed, ui alia diximus supra, casus isto stadmittitur fictus, quia in nullo casu aliquis est ita mancus, quin projicere posse aquam ex ore in subjectum, et statim subjungere Verba qui quaecumque Virtus motiva sufficit ad perfectam prolationem, sufficit etiam ad projiciendum sorbillum aquae in subjectum, vel certe dimittendum et On- Impugna sinuando prolationem formae, esset Bapti-xvr smus validus Secundo, rim nullo casu necessitatis Sacramentum confici potest, quin etiam conficiatur ordinarie loquendo de Baptismo Tertio, perinde illa forma erit falsa in eo casu, etiam pluraliter eX- pressa. quia : Nos te baptizamus, etc. denotat ablutionem fieri ab utroque, quod L. casus non permittit. Quarto, Sacramenta ordio ria aboni suam institutionem conformem
referri legi ordinariae, et n0m comprehendunt
casuS, Sicut neque ipsa lex, c u Sunt
remedia ordinaria; non debet ergo de facili sorum institutio referri ad casus exorbitantes, et non subsistenteS, sicut neque efficacia. Quidquid enim sit de quibusdam praeceptis, quae ad integritatem ipsorum spectant, verbi gratia, de praecepto consessionis verbalis in eo qui
Absolutio in casu AES mutus, Vel integrae confessionis om-
mum peccatorum In eo qui damdam Stmoriturus, vel in eo qui petiit absolutionem et amittit usum loquelae, qui valido absolvuntur in tali casu, ut colligitur ex natura actus, in quo institutum est Sacramentum, accedente Ecclesiae de lu- hujus ratione. Et quia ad Veritatem formae et sententiae, in qua primari hujus Sacra menti vis consistit, suffici informalio, quae passibilis est ex casu, quando alia haberi nequit. In proposito tamen nihil tale habetur,
applieari in quia neque ex natura actu ablutionis, ut pr0P his donotatui fieri a proserente formam, quae esset falsa st practice et speculative, si non exerceretur actus ablutionis a proserente meque ex declaratione, usu aliquo aut praxi Ecclesiae neque ex paritate rationis potest extendi ministerium Baptismi ad casum praescriptum, qui non Subest legi, et omnes Theologi repugnant. Nescio ergo quo fundamento aliud asseritur, et magis videtur superstitio contra veritatem et reverentiam Sacramenti, quam pietas in eum, qui sic laborat necessitate. Conclusio probatur ab aliis ex quibusdam Canonibus, qui spectant ad Sacramentum ordinis, et varias patiuntur interpretationes sufficiat ratio Doctoris, et communis SensuS, e quo institutio Sacramenti sumit legitimam interpretationem. Videantur
Unum posse baptizare Simul plures, P serendo formam pluraliter, quo casu Verius est fleri plura baptismata. Doctores citati
comm nitor Esset tamen peccatum, Sine maxima nocessitate id sacere.
Do tertio a membro divisionis, conceditur quod iste plures Simul 1 hu .itaui
a Spergens Vel fundens, et simul psy ''
proserens formam in plurali, di plures uendo Ego baptizo vos, baptigat simul omnes tamen peccat mort9liter, quia non SerVat Ormam im
positam sibi ab Ecclesia, nisi fortu
esset tanta necessitas, quod immineret Or omnium et si quando
singulos baptigaret singillatim ali
quis corum Oreb mortUUS, antequam alios baptigasset. Sod hic est dubium, Utrum tunc Unus simuI