장음표시 사용
571쪽
actiones, et plures Baptismi. Sed
oppositiam videtur, quia non Sinis unica sorma, nam Verba Rntum sunt semel prolata. Posset tamen magis concedi, quod sunt
plures Baptismi, tenendo illud. quod dictum est, quod Rerct mentum Baptismi est baptigatio a S-siva. Et tunc ad argumentum dicendum, quod non oportet ad plurificationem alicujus omni quae sunt in illo plurificari, sed susplicit aliquod eorum plurificari, ad hoc quod totum plurificetur. Et illa etiam sorma non est simpliciter una, quia ly uos includit in
se singulare plurie geminatum. An autem casus ne eSSitatiS,
qui positus est de pluribus statim
morituris, excusaret ministrum utentem illa sorma, Baptizo υοδ,
peccato mortali dubium est Videtur tamen hoc rationabile, quiae quo in potestat Ecclesim fuit determinare istam formam ad illa Verba Baptia te, sicut dictum
est supra dist. 3. quoest. 2. non Videtur, quod ipsa voluerit aliquem ita praecise ad illam sormam arctare, ut per hoc alicui praecluderetur Via salutis. uno autem in casu praedicto, alicui illorum praecluditur salus, Si non posset aliquis sine peccato mortali uti
ista sorma : Baptizo vos. am si in quocumque caSH SSet peccatum mortale nullus deberet eos sic baptigare nullus enim debet salutem alterin procurare, peccando in se mortaliter.
De quarto membro b distincti onis, dico quod si tempus haberi
potest ad discernendum, a monstrum sit simpliciter una persona
Vel dum de hoc debet haberi diligens inquisitio antequam baptigetur. Potest autem iniquisitio haberi, vel ex partibus Orporis, puta, si sint duo capita, Vel duas spinae dorsi, vel principale indicium de cordibus sed illud non potest esse taciliter evidens, dum Vivit Sed nec signum de duobus
capitibus esset Omnino certum, quia possibile esset aliquam cellulam in matrice esse perso ratam per totum, praeterquam in parte superiori, et tunc concurrerent partes seminis cadentes in diversis incastraturi matricis, pro tota parte inseriori, et tunc distinguerentur in parte Suprema, et ibi formarentur duo capita, cum tamen reliqua materia non sufficeret, nisi pro sormatione
BreViter, evidentissimum signum distinguendi, est per actum intellectus et voluntatis, Si enim
sunt dum animae, non Si neceS-
Sarium unum scire quidquid scit alia, et Velle quidquid vult alia,
tamen raro Vol nunquam accidit, quod sint duae animae, quin sint duo capita, Vel dum partes principales capitis, licet non e con-Verso si quo modo possit deprehendi diversitas intellectuum in intelligendo, puta quod per aliquod signum deprehenderetur
idem sciri et nesciri. Vel posset deprehendi diversitas Voluntatum, puta, quod esset ibi velle o nodo de eodem absque dubitatione te nendum esset, quod essent ibi dum animae. Sed istud non potest judicari, nisi de monstro adulto, quale ponitur fuisse in Francia,
monstrum sit una persona, vel duae.
572쪽
556 LIB. IV SΕΝΤΕΝTIARUM Mohέibum 'hen duo capita, quorum unum in Galba expressit nolle de eo de quo aliud expressit Velle. Unum enim noluit continere et sobrie ViVere, et aliud lascivire et epulari, et cum
D tali monstro dico quod Si dii. 4z certitudo potes haberi et sint ' . I. p rtes, de quibus patet quod per' tinent ad distincta persona S, Separatim persundi deberet ista pars et illa cum iteratione sormae in
singulari supor utrumque. Si autem certitudo abori non posSit, baptigandus est saltem in illis partibus, quae principaliter pertinent ad unum, cum Orma in singulari et secundo abluendae sunt aliae parteS, UM: non Videntur principaliter pertinere ad illum primum, et hoc cum Orma, quae servanda est in illis, do quibus
est dubium quae ponitur intra Hast. de Baptismo et ejiis fectu, capite de
Si constat monstrum habere duas animas, pars spectans ad hanc animam, seorsim baptizanda, a parte quae spectat ad aliam. Si dubium est, an haec Vel illa pars sitauerius animae, sub conditione baptigetur.
. . Ad primum chargumentum, an- tecedens non est Verum loquendo
de uno aptismo. am si idem baptigat plures hoc est pluribus baptigationibus passivis et ita sunt plures baptigationes. Et si
intendat probare majorem, O quendo de unico BaptiSmo, e Spondeo, quod hoc non probat prima probatio de hiultis simul aspersis, ut patet ii tertio membro distinctioni S. Νeque secunda probatio de monstris, quia si essent duae personae in monstro essent singillatim baptigandae vel si simul baptigarentur hac forma se Baptizo vos, quamVi minister peccaret sine neceSSitate quae non posset de
facili inveniri talis scilicet quod non posset expectari singillata baptigatio eorum essent tamen duo Baptismi, sicut dictum est in tertio membro distinctioniS. x tertiam probationem de Eucharistia quamvis Sacerdo proserendo semel verba, plures Ostias consecret simul, tamen sunt ibi plures consecratione paSSiVae.
Ε etiam posset concedi, quod essent plures Eucharistiae, sicut plures hostiae similiter plura vina
consecrata, Sicut plura Vina. Ad secundum dico, quod in ali- Argum. 2.quo concurrunt plura, quorum bapti', erit,.
quodlibet sine alio est aliquid in . ., et:
so et sicut est aliqui in Se itis hyti . poteSi permanere ut sit aliquid totius, sicut est in illo exemplodo partibus domus Hoc modo non est in proposito, quia nec Verba sine ablutione sunt aliquid Bapti- Smi, nec ablutio sine verbis. Et si dicas saltem illa ut simul existentia, Sunt ad Baptismum, et sic possunt adhuc esse a diVersis,
unitas efficientis requisita, inquantum illa constituunt unum Signum est autem requisita
propter ordinationem principalis agentis et instituentis et istud
non esset signum efficax, nisi totaliter ministraretur ab eodem.
573쪽
22. Conclusio Communis. Alensis.
Posse plures ab uno simul baptigari. 23. Essent plura Sa
a De ertio membro divisionis, etc. Conclusi haec est communis quoad utrumque membrum, eamque supponit Doctor ex sententia Alensis D. Thomae D. Bona- Venturae, Richardi Eam etiam docet Sotus videantur locis citatis in scholiis praemissis hujus quaestionis Ratio est, quia nihil deficit ad valorem Sacramenti requisitum, quantum ad materiam et formam, quia illa variatio formae de singulari in plurale, quoad particulam vos, requiritur ex parte subjectorum; et idem contigisse in facto supponunt Octores, S- serentes postolos tot millia uno distinxisse per aspersionem, et in OnVersione indorum concurrentium ad fidem in tanta multitudine, actum esse constat, quorum Baptismum ratum habet Ecclesia, et necessitas ex paucitate ministrorum sufficienter qualificat actum respective ad legem, quando aliter nequeat ipsis provideri ex casu aut defectu ministrorum hoc tamen intelligitur, si caetera quae ad doctrinam laciunt, praemittantur, et inquantum fieri potest reliqua praeparatoria ad Baptismum. Si autem nequit hoc eri, saltem instructio et dispositio petentium Baptismum praemitti debet. De
caeter non licet plures extra casum necessitatis baptizare simul, contra consuetudinem eclesiae, et cum mutatione etiam formae, quam tenetur Servare minister ex casu Vide Doctorem versu Anautem, etc.
His suppositis, quaerit an essent plura Sacramenta et respondet fore plura Sacramenta ex multiplicatione materiae, nempe ablutionis, ut recipitur in subjecto prout dixi in arι. 2. hujus intelligit tamen de ablutione passiva, ut est a proferente, ut patet ari. 3. et supra dist. 3.
quaest. 3. prout ibi est explicatum Forma etiam illa Ἀπιia nos aequivaleret pluribus formis, quia extenditur ad omnia singularia germinata per pronomen plurale, pro quibus divisive supponit, ut laetant numerum. b De quarto membro, etc. Vide teX- tum, in quo regulas discernundi diversitatem personarum et animarum in monstro fundatas exhibet, et modum ipsum baptizandi licite et valide juxta doctrinam in praecedenti membro praemiSSam. c Ad primum. Responsio ad argumen- in patet ex textu, et ex doctrina praemissa in variis membris seu articulis quaestionis.
Utrum requiratur simul esse ablutionem et prolationem verborum
Ad secundiam sic procedit Ur, et arguitur quod non oporteat simul esse ablutionem et prolationem Verborum, quia Eucharistia est
unum Sacramentum, et tamen inter Verba consecrationis Super panem et Verba con Socrationis Super Vinum, est magna inter
positio quia ab illo loco : Simili
Oppositum, Augustinus Super Joan homil. 80 et 1. . . De
trahe Accedit Orbum ad elementum, o si Sacramentum. SCHOLIUM.
Roquiri et sufficere simultatem humanam Seu moralem, cinis materiam is sormam
574쪽
Baptismi, ita ut antequam aliora adsnniatur, altera inchoetur; si idem est ssimultato partium in aliis macramentis.
Ad a istam quaestionem patet, Qui quod requiritur Simultas, et prinis tith. Qipali ratio est institutio Chri sti instituentis haec duo tanquam unum Signum completum, ad signandum effectum, ita quod neutrum esset signum Sine alio.
opinio super illud cap. Detrahe, dicit quod aqua per Se non StSacramentum, Sed URDd conjuncta est cum Verbo, Scilicet in ultima prolatione ipsius formae; et hoc verum est, dicit gloSSator. Secundum eos in tantum quod si in illo instanti in quo sorma terminatur, et a qua sit Sacramentum, puer non SSet in aqua, non esset baptigatus. On tamen Se- quitur, quod asinus possit bibero Sacramentum, quod argumentum
tangit ibi contra Gandulphum di-
dit glossas centem, quod aqua est Sacramentum; Sed de non sequitur
contra illos, quia dicunt aquam esse Sacramentum tantum in ultimo instanti nec mirum est secundum illum, si incipiat ut desinat esse in eodem instanti cum hoc sit reperire in aliis
casibus, secundum legem; et ponit unum casum f. de acceptilat.
L antepenuit ut reprehendit illud exeniplum. Sed ponit aliud do servo dato uxori a Viro, ut eum manumittat. Nam in eodem instanti incipit et desinit habere dominium, V. de donat inter virum et uaeorem. Quod autem, ultim aliud
exemplum potest poni, ubi quissimilitor incipit ut desinit esse
debitor, ut I ad Velle. l. debitriae. Illo bene possunt esse Objectiones et subtilitates Bernardicae, et quidem satis asininae, timendo ne asinus bibat Sacramentum,
quia aqua neque ante prolationem Verborum, nec in prolatione, nec in ultimo instanti, neque breviter unquam, neque Sine Verbis, Vel cum Verbis, est '
cramentum, sed ipsa ablutio in aqua, et ad bibendum illam non potest Venire aliquis asinus mecista simultas ultimi instantis prolationis Verborum et ablutionis est necessaria, nam ΑΡΟ- stoli baptigantes tria millia uno
die, Act 2 non semper cum Ultima syllaba sorium asperserunt, ita quod tunc aqua tetigerit baptigatum. Quod etiam ipse adducit Vir a.
tutem aliquam esse in aqua in ' ἡπ' ultimo instanti, et statim iesi- Φ ΤΣ2-,nere, mihil est proprie intelli Izq'
quando desinit esse, non QSt, quando incipit esse. est habet enim primum sui esse, et non ultimum ergo si simul incipiat et desinat simul is di et non est.
Νoes illud oportet propter hoc,
ut non remaneat Virtus in aqua post actum baptizandi, quia nec aliqua virtus est in aqua, quando actu baptigans utitur ea, sicut tactum est, dist. 1 nec illae concordantis legis probant idem incipere simul ut desinere, sed habent suum intellectum, quo modo dominus alio modo incipit habere dominium servi dati uxori, quam prius habuit, et desinit habere Ῥω modo
575쪽
DIM VI QUAESTIO lII. 55squin prius 'abuit. Habuit inim is continet corpus Christi, etiam prius immediate et nunc habet me sine consecratione sanguinis Sed diate, quia nunc est servus uxoris haec verba nihil sunt Baptismi, Dic ergo, quod talis simultas sine ablutione, nec e OnVePSO. Simultas requiritur, qualis requiritur cin.bumbrati, set ibu humanis oluidi enim COMMENTARIUS.qR''i' Christus mos obligare ad clam subtilem simultatem, quam si X ah Ad tuam quaestionem pates, etc. 1. posset homo Iercipere Vel Ser' si conclusi communis, quia id exigit dilhuvare udicatur autem mi multa institutio, ut forma determinet mate- inter actum hominis, et Verbum, iam, et ualescant in unum, quocumque
quando incipit innum antequam modo ad invicem ordinentur, sive ut totaliter finiat aliud et hoc in compartes ejusdum iundamenti, in quo disserenter si v istum prius α' perficitur significatio sacramentalis, SiVenierit quam aliud Vel e OBVer ut fundamentum, et circumstantia juxtasO Verbi gratia, qui diuo varios modos explicandi specialem es- illam rationem, Deiu b0 et sonitam hujus aut illius Sacramenti ins ridet 'arbam sive incipiis o spodie, intelligitur difficultas in Sacratum suum ante prolationem, SiVe emis, quae in usu consistunt, non au- e converso, dum tamem unum is de Eucharistia, cin qua ist ratio non liniatur complete Iite in spocialis, quia os permanens, ut indicat ceptionem alterius, dicetur Isse odior. simul dixit hoc et secit hoc Ita b Sed qualis simultas, iste Primodio0 quod sive Sacerdos prius Hiei opinionem glossatoris 1 quaeso. datariae et immergat unx immersi0ne, ubi cap. Detrahe, iste atques sun damoni ''
moris terrae est ter immergere, ejus; et merito, ut omnes concedunt, ut postea incipiat Verba cum se quia Christus non voluit ministros Sa-cunda immersione, SiVe priu in cramentorum, quae pro conditione homi-cipia verba dicere, et dicto num in materia facili et pervia instiιuit, te baptizo immergat cum illis Ur quo facile per ipsa perveniri posset ad bis sequentibus, est usuciens Si salutem, et qu0rum ministerium voluit multas, dum tamen prolati n0n esse visibile et perceptibile non voluit, liniatur 'nim inceptionem ablu' inquam, obligare ad rigorem Mathematitionis, nec abluti siniatur ante cum, qui nequit sub sensum, aut m- inceptionem prolationis, tali Si dontiam cadere sufficit ergo moralis multas est usudien ad Bupti propinquitas, quae intervenit inter ac-
Ad argum Ad argumentum de ustiari Stia, Aliqui, ut Vasque et Suaro locis ei- dicendii in quod O est tali uni talis a Scholiasis, imponuntiosis Dbeiori tas inter species panis Vini, eum voluisse requiri saltem, ut ablutio qualis est in Sacramento Bapti incipiat antequam so a te instur, aut
576쪽
torem, quem et ipse sequitur dist. 3. quaeSι unica ari. . neque hoc requiri in rigore, sed sufficere continuationem moralem, juxta naturam cujusque actionis et modum enuntiandi formae. Ex quibus constat ad Sacramentum exigi nuncm Orem, nunc minorem, quatenus ad Signum sacramentale spectant hic et nunc, quia licet in hac materia omnis diligentia adhibenda est, ut debite exerceatur, tamen submovendi sunt scrupuli et pericula, quae de valore Sacramenti possint exoriri. Et haec est sententia Doctoris, nam licet posuerit modum secundum rigorem Philosophicum, etiam salvandum de simultate successivorum, quae existunt per parteS, et non simul, et quae magis est in praxi, et quam ex congruitate et reverentia minister debet observare, ut
actionem abluendi faciat invocando Trinitatem, tamen neque id asseruit de necessitate Sacramenti requiri quamvis requiratur de necessitate ministri, qu3n-d servari potest), quin etiam minor per moralem continuationem ablutionis et prolationis Ormae sufficiat. Dicit enim sufficere ut excludat rationes glossatoris)ad simultatem, ut una actio incipiat antequam terminetur alia, non dicit tamen omnino hoc esse per Se requisitum, nam ratio posita ab ipso primum docet sum-cere propinquitatem moralem et humanam, per quam materia et forma ad idem reserantur per modum unius signi, et sQualis est, etc. in fine, ait impugnando glossatorem potioli baptizantes rismillia eodem die, μοι. . non emper cum uuima syllaba formae asperserunt, ita quod tunc aqua tetisteria aplizatum, etc. quo casu aspersio potuit praevenire sormam, aut SubSequi. Hic etiam clarius colligitur supra eae disι. 3. quaest. 2 s De secunda variatione,
Versu de interpositione, etc. ubi dici sunsscere ad connexionem verborum formae in ratione veri signi, continuitatem requisitam ad actus humanos. Unde si aliquis dicens : Baptizo te, interponat hoc Verbum, tacete, vel recedue, et prosequatur formam in reliquis, donec absolVat, non impeditur continuitas ejus ad sen- Sum Sacramentalem requisita; sed non major requiritur propinquitas formae ad
materiam, ut fiat totum signum Sacramentale quam unius partis sormae ad aliam, ut similiter servetur sensu Sacramentalis sed haec non est physica, sed morstiis, et humano modo considerata, alias etiam Syncopans, aut Singuuiens, aut reSpirans, aut Suspirans, non poSSet valide proferre formam, intercius Voce
et halitu per ejusmodi, seu potius interrupta ad modicum, quod est falsum, quia sic non esset signum aptum infirmitati humanae, ergo etiam similis uni et continuitas inter formam et materiam sufficiunt ex mente Doctoris Scholiastes, quando dicit requiritur, intelligit quantum est de necessitate et congruitate ministri, dum putest, quia servanda est regula itualium et usus, et in ministerio Sacramentorum, si possibilitas adest, et via tutissima est sequenda et eligenda, ut optime praescribit octor eodem loco in fine praecedentis paragraphi.
Utrum oporteat Japtizantem erae personaliter distinctum o baptizato
Αlensis 4. p. q. 16. m. 8. Rich. hic art. 4. q. 3. D. Thom. 3. p. q. 66 art. 5. ad 4. Rubion hic, g. 2. a. 1. BaMOl. d. b. q. 1. D. Bonav. d. 5. art. 1. q. 1. Vasque 3 p. d. 148. cap. T.
Ad tertium arguitur, quod non oporto baptigantem perSOnaliter MAm.
577쪽
distingui a baptigato quia nee P-dos potest sibi ipsi dare Eucharistiam, ut patet in Missa ergo Sicut potest recipere Sacramentum illud a seipso ita et istud.
Contra, Eaetrav. de Baptismo et ejus effectu, cap. debitum.
SCHOLIUM. Oportores baptigantum distingui a bapti
zato, probat flgura, auctoritate et ratione.
Ista a quaestio solVitur expreSSein illo cap. Debitim, pro parte affirmativa, ad quod adducitur flgura auctoritas, et ratio congrua Figura est, quia Christus ad hoc
Signandum, non a se, Sed a Joanne
baptigari voluit. Auctoritas colligitur ex verbis Domini dicentis Apostolis Matth ult. Ite, baptizate
omnes gentes in nomine Patris, etc.
ubi discipulos exprimit in secunda persona, et baptigatos in tertia. Ratio quae innuitur ibi est ista, quia in Baptismo celebratur illa spiritualis generatio, de qua Veritas ait, Joan. 3. Oportet vos nasci
denuo. Sicut ergo in carnali genera tione alius est qui gignit, et alius qui gignitur, ita et in Sacramentali generatione, alius debet esse qui spiritualiter generat, et alius qui spiritualiter generatur.
Ad argumentum, dico quod Su-Ad argum sceptio Eucharistiae non est Sacramentum, Sicut tangetur in materiado Eucharistia, sed est comestio Seu percepti sacramentalis: Baptismus autem est Sacramentum. Et si arguas Sacerdos saltem ministrat sibi Sacramentum Eucha ristiae, ergo pari ratione potest istud. Respondeo, ministrare illud
Sacramentum non est Sacramentum, quia Sacramentum illud non consistit in usu sed ministrare Sacramentum Baptismi est ipsum Sacramentum. Et ratio diversitatis est, quia Sacramentum aptismi consistit in usu essentialiter, et non in aqua ut dictum est in quaestione praecedenti Eucharistia autem est quoddam permanen8 distinctum ab usu Sacramenti; quamVis ergo aliquis posset esse in usu Sacramenti permanentis minister et suscipiens illum Sum, non tamen potest hoc in Sacra mento, quod essentialiter consistit
a ista quaestio, etc. IIaec conclusi est extra dubium, definita ab Innocenti III. cap. Debitum de Baptismo, quod citat Doctor Rationem autem subjectam illius capitis, quae est Pontificis, aliqui vocant in dubium, tanquam non probantem, ideoque recurrendum esse dicunt ad institutionem solam Christi. Videantur Rubio et Bassolis locis citatis a Scholiaste. Si spectetur potentia Dei instituentis Sacramenta, non est dubium, qui Deus posset utiministerio proprio hominis ad seipsum regenerandunt specialiter per modum ministri; et sic rati illa non probat aliter fieri non posse, sed illa ratio datur tanquam congruentia facti et institutionis positae, nam omne secundum quid dicitur respective ad suum simpliciter, cujus proprietates secundum aliquem modum participare debet, aut imitari, quia est ensparticipatum. Scriptura et Patres dicunt Baptismum esse lavacrum regenerationis in Christo, a peccato, quod qui ex dam generatione traxit, et secundum imita-36
ratio Pontificis. Docet Ongruentiam facti.
578쪽
tionsm generationis carnalis, qua peccator nascitur X damo, describitur ejus regeneratio in Christo per aquam; unde Paulus servans eamdem proprietatem Non prius, inquit, quod spirauate est, sed quod animale est. Congrue ergo sicut in caeteris Baptismus R'Mner ' institutus est ut servet suo modo proprie '
similitum uatem generationis in aliis, ita et in hoc,
nis ut sit in ministro differente a persona baptigata, tanquam a causa proxima in rΘbus autem mere supernaturalibus, quae dependent a voluntate Dei, non os alia ratio, nisi sic volo, sic jubeo. Θ ex natura rei factae potest colligi congrua ejus ratio, qualem appella Doctor praeminam, in capite litat Pontifice adductam, cujus efficacia aeduciιur ad actum et
institutionem, quia iaptizani debet in
persona Christi et Ecclesiae, quorum minister est, et intentionem servat, ministrare Baptismum seu lavacrum regenerati-
Baptizatiis nis. Hoc autem non potest filius Adami, ' Σιωὰμ et remotus inquantum ipse suscipit Sa- risu cramsntum regenerationis, ut e conjungatvi Christo et Ecclesiae per rogenerationem, qui repraesentat Adamum et mortuum ita spirituali, quia Sic consi-doratur, ut adhuc membrum Adam per peccatum, et qua Subjectus est morti ac damnationi ergo initiati ejus et reductio ad vitam, debet fieri per alium, qui sustinet intentionem et auctoritatem Christi et Ecclesiae, nam in politiis humanis, nullus civis civitatis adversae, ex Sua auctoritate inscribitur in civitatem aliam, sed hoc Similitudo debet fieri per membri ipsius civitalis, 'PP' - evius ambit incorporationem; talis istcivitas Dei quae est Ecclesia, et civitas diaboli cui inscribitur homo per peccatum ergo rite debuit Semari haec proportio. 3. Hinc ergo recte sequitur, baptizatum non posse sustinere personam christi in favorem proprium quoad propositum, quia accedit ad Sacramentum ut inscribendus membrum Christi et Ecclesiae, a quibus est separatus. equs refert si inscribens
minister sit membrum εparatum perso παnaliter, vel Paganus, vel Judaeus, qui
licet non sit membrum vivum Christi quoad fidem et characterem, est tamen membrum ejus, quoad auctoritatem et intentionem, ut est minister. Huc etiam tendit ratio D. Bonaventurae, quia idem non potest esse mundan et mundatus. lonsis recurrit ad oritatem
sormae, quae designa distinctionem personarum. Veritas conclusionis do acili deducitur ex aliis decretis Ecclesiae; sed illud solum adducit octor, quia casus in specie practicatus est a Judaeo, qui seipsum baptizavit inter udaeos existens in desectu alterius ministri, cui fidem Sacramenti profuisse, docet Pontifex, id est, per charitatem peranism, non ipsum Sacramentum quod nullum suit
Urum in baptizante requiratur intentio
Alensis 4. p. q. 13. m. 1 per res arι. D. BonaV. hic . . . . . . et 2. Rich. a. 1. . . D. Τ m. q. 1. . . s 3 p. q. 64. a. 8. Suar. ibid. 13. . . e 3.
Circa tertium principale, quaero iduo rimo, utrum in baptigante Argum. 1.
requiratur intentio baptigandi
actualis intentio baptigandi 2 dprimum arguitur quod non, quia non habens sidem potest baptizare,
patet hoc de agano de OnSecrat. dist. . Romanus Sed non habens
sidem non habet intentionem, quia
579쪽
DIAT VI QUAESTIO V. 563 nullus Vult flori, quod non credit posse fleri.
gum. 2. iraeterea, Augustinus super Joan. Momilia I. Non timeo ebriosum in actu baptizandi. Sed persecte ebriosus non potest habere usum rationis ergo nec intentionem.
κ. Contra Magister in littera c. 1.
Oppo ix Sole etiam quaeri in hoc, inquit, sicut in aliis Sacramentis, sicut forma est servanda, ita intentio celebrandi est ha
benda. SCHOLIUM. Rouecta ration Richardi dicit duo. ri
mum, baptizans necessario debo intondere actum baptigationis, id est, libore illum elicere, ut valeat. Secundum, non tonetur intondere finem ultimum, bono amo stnem proximum in particulari vel onerali, id est, sacero baptigatum Christianum, Vel quod instituit Christus, seu quod solent Chri
stiani sacere, Trid. S. T. an. 14. et sS. 14.can. 9. Vidis Coccium tom. 2. lib. 5. Pl. 2.
2. Ad istam a quaestionem Om- hii I muniter conceditur quod sto. Ad Mx-i q-r quod ponitum talis congruitas, quando ex aliquibus duobus it unum, Oportet quod hoc stat per aliquod conjungens illa : Verbum
et elementum concurrunt ad unum Baptismum: ergo requiritur aliquid conjungens illa hoc autem
piens, quia habet rationem materias et susceptiVi ergo oportet,
quod sit in ministro sed tale nihil videtur nisi intentio, Ruia ipse
ministrans per potentias exteriores, puta OtiVam qua abluit, et expressiVam qua proseri Verba,
causat illa ut distincta. o,hi, Haec ratio non Videtur multum ruin in ossicax, quia in signo instituto ad
placitum possunt multa concurrere ad rationem unius Signi, propter actionem instituentis licet nihil aliud sit, a quo habeat unitatem. Patet de circulis ornatis soliis viridibus et aliis multis, adsignandum milli Um.
respectu cujus dicitur intentio, Cap. est. quod minister potest dici intendere, Vel actum illum quem exercet, vel finem propter quem talis actus est exercendus. Secundo, magiSproprie accipitur intentio. quia magis respicit sinem propter quem intenditur, ut patet lib. 2. tamen primo modo aliter accipitur ut patet per Augustinum . de Trin.
et alibi frequenter ubi Vult quod intentio copulat intelligentiam cum parente. Hoc etiam Odo accipitur intentio 2 Physic. eaei. c. . et inde, ubi agens ex intentione, quod dicitur agen a proposito distinguitur contra agen naturale.
Dic sc ergo, quod oportet mi ,
ni strum habere intentionem primo modo, scilicet respectu actus quem eXercet. Cujus ratio est, quia intentio requiritur in quocumque homine agente aliquid non sortuite, Vel exercente aliquem actum humanum, proprie loquendo de actibus humanis qui scilicet calasantur per intellectum et Voluntatum ab homine. Ille autem actus, quem miniSter debet exercere debet esse humanu in eo, et non casualis vel sortuitus est enim actus, ct quem Deus obligavit ministrum ex Rrte sui, et suscipientem e parte sua.
580쪽
intentio finis proximi quomodo
ad Baptis-muin yQuare in baptigante requiriturinisutio.
Actus autem ad quem homo obligatur debet esse humanu S, OB casualis Vel ortuitus, quia Super
sortuita non cadit obligatio ipsa etiam obligatio est, ut homo intondat illii ad quod hi igatur Si autem loquamur de intentione
Secundo modo, scilicet respectu sinis propter quem talis actus e SteXercendus, dicendum quod talis finis est duplex scilicet principalis et remotus, utpote quod bapti-κatus fiat filius regni qualis fieri non potest, si non habeat gratiam, per quam est dignus vita. Alius est proximus et minus principaliS
ut scilicet baptigatus fiat Christi-RDUS, Si V membrum Ecclesiae militantis et utrumque sinem potest aliquis intendere in universali volparticulari.
Dic d ergo, quod intentio finis ultimi nudo modo requiritur in
baptigante, quia Paganus nullo modo intendit ordinare istum, quem baptigat, ad vitam aeternam; requiritur tamen intentio re Spectu sinis proximi et hoc vel in particulari vel in generali in particulari, ut si in tondat istum intrare legum Christianorum Ser- Vandam in generali si intendit sacere circa istum, quod Christiani solent sacere irca SUO S. Ratio autem quare requiritur ista intentio respectu sinis proximi, et non respectu sinis ultimi. est congrua, quia scilicet Deus Voluit istum actum exercitum a ministro esse humanum in eo, et non tantum ut est talis actus in natura qui in hoc non distingueretura quacumque alia balneatione, cum aliis verbi si, sed inquantum est actus alicujus, ut ministri exercentis signum Dei habens autem aliquem actum humanum in-
tundit finem illius actus ut est sibi
actus humanus ergo minister intendit finem proximum isti V actus, ut est sibi impositus sed finis ille ultimus scilicet ordinare istum ad Vitam aeternam, non Sisinis hujus ut est actus humanUS, ad quem finem oporteat actum istum ordinare, ut sit sibi humanus Hoc autem rationabile est universaliter in usu signi practici Siquis enim legislator instituero in
sua politia tactum manu eSS Signum practicum amicitiae, non intenderet, quod utentes illo signo praecise haberent actum humanum circa istud in quantum osttalo quid materialiter, sed inquantum est tale signum institutum. Et si disposuisse omne tale signum sacere SerVari, non sacerothoe servari, nisi homo exerceret
actum istum, ubi est institutus ad
Explicat rationem instrumenti secundum quinque ejus aeceptiones, de quo d. i. q. 1. et . resolvens ministrum esse causam Secundam respectu Sacramenti, Sed instrumentum respectu gratiae, eo modo quo agens dispositivum est instrumentum respectu essocius principalis.
Sed contra istam objicitur sic Instrumentum non oportet quod habeat actionem propriam, quia in actione propria non esset instrumentum sed principale ogens; nec multo magi oportet, quod instrumentum haboat intentionum