장음표시 사용
581쪽
dirigatur a principali agente inten
dente nem minister est in strii mentum Dei, ergo, te Praeterea ad Sacramentum nihil per se requiritur nisi Vel pars vel res Sacramenti sed intentio non est pars, nec aliquid Sacra menti, quia non est aliquid sensibile, ne est res Sacramenti quia res Sacramenti est in suscipiente
Ad primum dico quod aliud est loqui de causa secunda et aliud de instrumento proprie dicto, de quo
tractatum est supra distinet. I. Cania a Cau Sa enim secunda labet sor-
inodo disso mam propriam in eSSe quieto, quae
thum.hio HS Sibi rati agendi in ordine suo: 'i.ώτ. . et 00 respectu ejusdem effectus.
que modis respectu cujus agit caus princi- Quare u pali in Suo ordine ita quod uni
ium accepta, Hectum principalis causae per formam suam propriam attingit in virtute tamen au Sae principalis agentis, quia subordinatur illi. Sed instrumentum proprie, si ponitri P activum, Vel non attingit effrictum principali agentis, sed tantum aliquam dispositionem praeViam, quomodo qualitas alterans dicitur instrumentum substantis ad generandum substantiam ioc tamen non est, quod sit instrumentum in actione alterandi, imo respectu alterationis est persectum principium in tantum quod si per se SSet, per Se posset alterare; sed Solum propter hoc dicitur instrumentum respectu substanti ae quia agit ad aliquam formam quae est dispositio ad substantiam : undo li Substantiam diceretur magis agens disponens ut dividitur contra perliciens quam agens instrumentR-le divisum contra principale Vel si ponatur instrumentum activum et tamen attingens torminum principalis agentis in hoc distinguitur a causa Secunda, quia non habet in esso quieto formam, quae sit principium agendi in suo ordine sed tantum in actuali motione, et recipit eam dum actualiter movetur. Et de quocumque illorum trium scilicet RUS SO-cunda proprie dicta et causa instrumentali dispositiva et instrumentali activa per Ormam receptam in actuali motione, salsum est quod non habeat intentionem propriam, eo modo quo agen natural habet intentionem naturalem, quia quodlibet istorum trium habet formam propriam, quae St
sibi proprium principium agendi
in ordine suo, et per ODSequenSpropriam intentionem, quia formam activam naturalem OnSequitur intentio isto modo. Quarto modo posset poni instrumentum et proprie actiVum respectu totius aliqua pars, cui Scilicet, primo convenit esse principium operationis et toti non nisi per partem Et hoc modo Philosophus Vocat organa parte illas, Secundum quas con'enit toti operatio. Et istud quodam modo habui intentionem propriam, et quodam modo non Nam Orma ejus actiVa, et est ejus, et est totius: sed ejus est primo ; totius autem est per e, Sed non primo, et Odem modo de intentione. on enim est hic ordo virtutis ad virtutum in esse quieto, sicut in primo mem
talis, si est activa habet intentionem proprinna.
2. de Αnini et alibi. Quomodo parS dicitur
582쪽
LIB. IV MΝΤΕΝΤΙΑ Η bro nec ordo effectus ad effectum, sicut in secundo nec virtutis infleri ad virtutem in esse quieto, Sicut in tertio sed est eadem Virtus di- Versimode tamen participata in toto et in parte et de isto membro posset concedi, quod tale instrumentum non habet aliam intentionem a principali agente, Sicut nec aliam actionem proprie habet pars, quam totum agen per partem, sed alio modo habet eamdem Exemplum primi, Sol et pater respectu generationis filii Exemplum secundi, ignis et calor, qui est disponens ad generationem alterius ignis. Exemplum tertii,
color illuminatus, et Specie coloris in aere, reSpectu mutationis oculi ad speciem vel Visionem coloris Exemplum quarti, organum potentis nutritium, et totum animal respectu nutritionis. 8. Praeter haec quatuor communius
q. . et 4 dle consueVit nomen instrumentii, de quibusdam aliis id est de in
sunt activa. Strumenti artvicum, a quibus
primo tractum est nomen instrumenti, ut de securi et Serra, et hujusmodi de quibus frequenterponuntur exempla Sta, quae ut dictum est supra, non Unt proprie actiVa, neque respectu principalis effectus, si agens per talia attingit effectum principalem, Sicut monetarius per aliquod instrumentum attingit figuram imprimendam monetae, quae est terminus ejus principalis neque forma disponentis, si agens per talia agit ad dispositionem prae iam, Sicut per securim agit ad divisionum ligni quae est praeVia formae arcae. Sed tamen instrumentum isto Odo dictum, aliud a quatuor modis praedictis est motum susceptiVum essectus prioris ordinati ad essectum posteriorem, ita quod receptum in eo habet ordinem ad terminum principalem, sicut essectus propinquior causae ad effectum remotiorem non autem habet ordinem causalitatis proprie dictae. Et de tali posset concedi, quod instrumentum non habet actionem propriam, respectu effectus, quia nec habet aliquam Virtutem, nec in esse quieto, nec in rei, et ideo simpliciter non est actiVum, et per consequens, nec habet intentionem, ut conVenit agenti. Patet ergo quomodo illa major bdebeti intolligi des instrumento, Minis .rest
quia vel de isto, quod scilicet non secunda
ctus prioris Vel quarto modo de isde motu parte respectu totiuS operaΠti in his moti per partem et minor est salSa, et ,. iii quantum ad quartum modum, et Q ubetiam quintum. In minister est causandi
onis, non tantum ut ablutio est in
sed ut sacrumentalis ; et ideo ha-itatio ibet propriam intentionem, cum . di
sit agens Voluntarium, et Onia' hiaum turale illam scilicet quae pertinet ad cognoscentem. ex respectu principalis effectus Baptismi scilicet gratiae, potest dici instrumentum respecti Dei, eo modo quo agens dispositivum dicitur instrumentum respectu perficientis in secundo modo: et tale agens non habet intentionem respectu termini irincipalis ingentis Sed respectu sui proprii termini. Et ita concedo, quod non Si necesse
baptigantem haberes intentionem
583쪽
DIST. VI QUAESTIO respectu ultimi finis Baptismi sed respectu Baptismi. Ad secundum dico, quod ad Baptismum pertinent aliqua tan quam intrinseca, et aliqua H extrinseca; et concedo quod nihil intrinsece pertinet ad ipsum Vel ad
fundamentum ejus, nisi sensibile. Tamen sicut causa esliciens requiritur necessario ad ipsum, tanquam causa extrinseca ita illud
quod est quasi principium agendi
tali causae essectium. Principium autem ultimatum determinans agens intellectuale ad agendum, est intentio, quia tale agens per
imperium Voluntatis, est causa activa motiva aliarum potentiarum, quae subjacent imperio Voluntatis Quando ergo dicitur quod nihil pertinet ad Sacramentum, nisi sit aliquid Sacramenti
Vel res ejus, Verum est de eo quod os intrinseaum ipsius undamenti vel signati ipsius Sacramenti Sed intentio neutro modo est intrinsecum, requiritur tamen ex parte agentis.
i. Ad primum principale dico quod
Adam. 1 non habens fidem de fine ultimo
non intendit ordinare istum per Baptismum ad illum finem ulti
Christianorum, siVe credat sectam illam Valere, siVemon, poteS intendere adscribere istum illi sectae Vel elieralius potest intendere sacere per actum istum circa
hunc quod Christiani intondunt
sacere circa tales. Xemplum, possem enim ego, credens Judaeos
per circumcisionem distingui ab aliis, intenderes hunc sarvulum 567
sectas Judaeorum adscribere et fa-Cere circa eum, quod Judaei faciunt circa suos circumci SOS, etiamsi non crederem circumcisionem illam Valere ad salutem. Hoc etiam modo aliqua Verba,
quibus utuntur magi vel 9gias incantantes posset aliquis bonae fidei proferre circa materiam illam, circa quam alii utuntur, intendens in generali sacer illa ad illum finem ad quem illi proserunt.
Ad secundum dico, quod ebriosus est, qui est a8suetus ad ebrietatem, et iste non semper Stebrius, quia non semper impeditus ab actu rationis. Verum ergo dicit Augustinus : Non timeo ebriosum, id eSt, assuetum generaliter
ad ebrietatem, quia illa OBSUetudo mala non prohibet, qui Baptismus ab eo collatus sit bonus, non tamen quando est ebrius. Et hoc dico persecte, quando totR-liter impeditur ratio, sed arias quando est non impeditus, potens ratione uti. COMMEΝΤΑRIUS.
aha disιam quaestionem, etc. Hic agitur de intentione, inquantum requiritur, ut principium ex parte agenti a proposito, nisuxione. qualis est minister Superius autem exclusi sunt mente et incapaces rationis a ministerio Sacramenti, quia ab iis non potest procedere actio humana, vel hoc ministerium modo humano, qui est ut procedat mediant intentione et scientia per modum judicii et discretionis, et non fortuita aut merae apprehensionis, et sine omni usu rationis. on agitur autem hic de qualitate intentionis, sed de ejus sub-Dj0jtigod by
584쪽
stantia in sequenti se qualitat disseritur, seu de modo ejus.
Distinguit ioctor infra, IIoc autem rationabile est, etc. intentionem humanam respectu ministerii Sacranienti duplicem. Aliam, qua esset actio quidem Duhi. libera, Sed non formaliter usus Sacra - ΤΠι''xy' munii. qua Sacranis nium isto est,
caeremonia Sacra, et ille usus esset materialis, rerum et Verborum, nempe
applicatio rei et formae Sacramenti, non tamen per modum Sacramenti, sed ad alium finem, ut irrisorie, et Simulate, ut quondam illudebant Ecclesiae idolo latrae, vel malefici, ut quando ex instinctu daemonis baptizant bruta ad On- intenxi temptum Sacramenti vel si quis inten-
Intentio ieret diceres formam recitative tantum
et non ut est signum practicum. Alius modus est, quando fit usus Sacramenti formaliter, ut est caeremonia Sacra, intendendo sacere quod incit Christus, et Ecclesia seu Christiani faciunt, sive ex intentione speciali, sive ex generali intentione; et de intentione lio modo sumpta octores hic disserunt. 2. Haeretici negant illam intentionem re- eoi eosum quiri ex falso dogmate, quia putant Sacramenta non Sse causa gratiae, sed
solum excitautia signa fidei, quod perinde ipsis competit, sive hoc a ministrante intendatur, Sive non, quia haec excitatio competit ipsis ex institutione sua respective ad eum, qui fidem concipere potest, Sicut, Si proferatur haec dicti homo, aut homo currit, quaecumque sit intentio proferentis, perinde excitat ad memoriam signati audientem, et Secundum hoc etiam consequenter dicere debent, nec usum rationis exigi in ministro, ad hunc enim effectum nihil conducit, cum solum dependeat ab institutione signi, et capacitate audientis; quod tamen negat emnitius in secunda
parie eaeaminis negans actionΘm sacramentalem esse debere subsannationem mimicam, aut lusum. Errorem praedictum
docuit Lutherus in lib. de captivitate Babylonica, cap. de Baptismo et in articulo 2 damnato a Leon X. Calvinus in Antidoto ad canon. II. Tridentini, limannus in lib. de erroribus ovissiciorum. Alii uetores Catholici, licet admittant s. sanam doctrinam de intenti0ni neces c, ih.hui sitate, tamen aliqui eam dure explicant. Cassierinus, in opusculo de intentione ministri Sacramentorum, dicit sufficere intentionem exterius aciendi, ea quae facit Ecclesia, nempe ponendi ablutionem, et Verba debita, quam intentionem nequit non . habere, si sit sanae mentis, quamVi neque cclesiam esse credat, aut ullum effectum Sacramenti, neque uuam aliam intentionem, quae cum hac constare potest, Officere Sacramento, quin perficiatur. Citatur pro eadem sententia Angelus, verbo Baptismus . . . Sed immerito, quia dicit non sufficere intentionΘm ο- tum lavandi eorpus et requiri saltem intentionem, qua fiat per modum caeremoniae consuetae, et in reipsa hanc esse intentionem aciendi quod saeit Ecclesia, licet non sub illo expresso motivo. idem sensit Innocentius IV in cap. Si quis puerum, de Baptismo, etc. quem male in suum errorem allegat emnitius. Paludanus cim solo matrimonio aequirit intentionem ratione montractus, in quo perficitur in aliis solum intentionem proserendi verba legitime, et hoc potissimum asserit in Baptismo, quia minister non est causa principalis, sed applicans activa passivis Vide dist. i. quaest. 2.arι. 3. Sententiam illam Catherini sequitur Sylvester verbo Baptismum I. et pro eadem citatur homas ran hac dist. risester.
585쪽
ad 3. His suppositis, Doctor Optime hanc quaestionem resolvit. Primo rejicit rationem Richardi, tanquam non probantem, quineis conjunctio exigatur inter materiam et verba Sacramenti, potest illa necessitas ab instituente esse, et non a ministro, verbi gratia, quantumlibet minister habeat intentionem Christi et Ecclesiae, nisi in reipsa conjungatur ablutio et sorma, ea simultate quae expressa est qu*estione . supra, nihil sit, mon ex alia
coriundii in ' ti0ns, nisi quia ex institutions divinaiai .es Sigii ur baec e0njunctio inter partes ejus-
et formam dem signi et Sacramenti; si ergo salVe-
institutions tur illa conjunctio squisita ex instituti-
One, Salvatur Omnis per se requisita unio
inter ablutionem et prolationem formae, ad quam non exigitur intenti ministri. Quod ergo requiratur haec intentio, non est ex conjunctione illarum, quia, ut bene Doctor quaest. 2. responsione aduuimum, abluti sine verbis non est baptismalis, nsque verba sine ablutione sunt aliquid Baptismi ergo intenti ministri ex alio fine exigitur. b Dico ero ditiinouendo de intenιione, etc. Hic sumit intentionem, ut est actus efficax et principium operandi in agentea proposito, et respective ad objectum, vel materiale, vel formale materiale est
ipse actus exercitus. Sub quacumque 3 tione, aut motivo fiat, et haec necessaria est in quocumque exercente illum actum,
quia ea sublata, tolleretur ipse actus. qui ex ea imperatur et fit, sicut cessante motu efficaci in finem, cessat etiam motus in media humano modo, et sub ratione modiorum. Secundo modo sumitur intenti actus ex fine, ad quem ipse actus ordinatur, nempe ad finem significationis. et hoc modo facit ad institutum quaestionis praesentis patet distinctio ex littera.
o Dico emo, quod oporie ministrum
habere intentionem primo modo, etc. Haec est prima conclusio, et juxta primum membrum distinctionis, quia ille actus debet esse humanus et liber, ad quem Deus lege statuta obligat, quia an necessariis et fortuitis non cadit obligatio legis, quae est regula voluntatis liberae, quam tenetur sequi ex electione. Se quitur Si autem loquamur de inιenιione secundo modo, etc. Hic distinguit intentionem, tam quoad nom quam quoad modum tendendi in finem finis autem duplex,
alius proximus, alius remotus Proximus est ipse actus non in esse naturae aut liberi, et humani tantum, sed etiam, ut est caeremonia, et spectans saltem inter
Christianos ad cultum et quo si membrum Ecclesiae militantis, et hic est finis minus principalis. Alius est finis extrinsecus, nempe effectus gratiae in suscipiente: uterque finis potest intendi, aut generali intentione, seu universali, et in particulari, confuse distincte, implicite, explicite la maliter, virtualiter juxta diversos modos sxplicandi modum tendendi voluntatis, qui sequitur modum concipiendi ex parte intellectus, qui hoc vel illo modo proponit actum sub his motivis. Explicat autem Doctor intentionem generalem proximi sinis per hoc, quod est intendere sacere circa illum, quod Christiani solent sacere; in particulari vero intentio est, qua baptizatum velit explicite fieri Christianum. d Dico emo, quod intentio nis ui- mi, etc. Hic subjicit duas conclusiones Prima est, non requiri ad Valorem Baptismi, ut baptizans intendat finem ultimum et principalem ipsius actus. Intelligitur conclusio de intentione explicita et particulari, non autem de sola implicita et virtuali, quae etiam Salvatur in prima intentione. manc probat quia laκanus et
Duplex finia intentionis. Finisminus principalis.
Diversus modus intontionia. Motivum univerbalis intentionis, et Pr-ticularia
586쪽
intentionem finis proximi. Trident. Florent. Sententia D. Thomae plana est, o sine difficultate.
Judaeus nequeunt habero illam intentionem, Rupposita ignorantia sinis, et saltem efficaciae medii ad talem sinem. Secunda conclusio, requiritur intentio sinis proximi, vel in generali, Vel in particulari ; et haec intentio ad minimum, necessaria est ad valorem Sacramenti. Haec est de fide, ut patet ex ridentino
Sera T. an. 1l de Sacramenιis in omere: Si quis diseri in iniuris, dum Sacra menιum conferunt, non requiri intentionem, salιem faciendi quod acu Ecclesia. -αhema a Florentinum in Decreto unionis, ubi dicit 'aec omnia Sacramenta tribus per inmur, videlice rebus an- quam maιeria, verbis tanquam forma, et persona ministri conferentis Sacramentum
cum inιenvitone faciendi quod acu Ecclesia, etc. Dixi hanc conclusionem esso de fide, quia vere puto neminem ex schola Theologorum in reipsa aliud dicere, quia Doctor diligens indagator sententiae antiquorum Thoologorum, et potissimum S. homae, qui pro sententia contraria a Catharino et Sylvestro citatur, et quem incito nomine impugnat Durandus cum tamen in eam sententiam nequo adducit, neque impugnat. Et quamvis Cadetanus et Sotus plurimum laborent, aliique posteriores, ut eum eximant 'tali sententia, nescio quid difficultatis
habeat, si recte mentem ejus et rem, ipsam perpendamus oportet enim considerare, quod hoc ipso, quod velit minister proserre Verba sormae, non ridicule, neque jocose, neque ex alia intentione extranea Sacramento, aut repugnanti, sed sorio, ut habent rationem formae, et materiae, et conVeniunt in unam caeremOniam, hoc ipso habere intentionem generalem Ecclesiae et Christi, neque aliam ab hac distinctam requiri ad valorem
Sacramenti. Unde advertendum est, hanc intentionem generalem variis modis posse con ra.
cipi it formari, nempe Si Velit facere, eonripiandi' quod videt sacer; hic et nunc unum ' '.'
Christianum, vel si velit facere, quod i-- ab eo petitur, verbi gratia, si sit aganus, qui nihil audivit de Christo aut Ecclesia, aut de corpore et professione Christianorum, sed qu0d petitur ab hoc Christiano
adulto in necessitate constituto, et instruatur de ablutione et prolatione verbOrum, per modum cujusdam caeremoniae,
o ipsi eam adhibeat juxta mentem petentis, quamvis nihil in speciali sit doctus de ejus efficacia, praecepto, neceSSitate, aut de Christo, aut Ecclesia, aut professione Christianorum quo casu non habet aliam intentionem expressam, quam abluendi et proferendi verba per modum caeremoniae, et juxta mentem et requisitionem petentis, erit aptismus validus, et salvaιur in eo intenti generalis, hoc ipso quod ministerium illud praestet per modum caeremoniae, ad effectum quem intendit petens. In quo etiam casu ligatur intenti ipsi ministerio, scilicet ablutionis prolationi Verborum, per modum caeremoniae, neque aliam habet diversam, aut motivum intrinsecum alterius, quod c0gnoscat. Et hoc modo intondit D. Tho ''ru
mas quando dicit non requiri aliam in D Tb min. tentionem in eo faciendi quod facit cclesia, diveream ab ea, quae est proserendi
verba, et abluendi, nempe sub rationuritus et aeromoniae; et excludit tantum illam intentionem expressam et necessariam, qua vellet imitari Ecclesiam, an- quam ex hoc motivo conceptam, sine qua potest manere Sacramentum validum, quia motivum sufficiens intentionis generalis subsistit, Vel eo ipso quod
intendat ablutionem facere, et verba proferre per modum ritu et caeremoniae, vel qua utuntur alii, Vel quam ad requi-Dj0jtigod by
587쪽
Exemplum. Explicaturalius locus Hua
sitionem alterius facit, prout ipse postulans intendit. Probari potest exemplo, verbi gratis, in incantatoribus quo in simili utitur noster Doctor supra), quando ergo indigenta superstitionem suam, et ad effectum
intentum, de quo cum daemone pepigerunt, Opera alterius, quamvis hic nesciat intentum, confert tamen operam petitam cum observationibus in eis praescriptis,
praestat illud opus ex sufficienti intentione ad effectum incantationis, eo ipso quod exhibeat opus juxta mentem alterius, et observatis ritibus praescriptis. iper hoc explicatur quod habet S. Doctoris ari. . quaesιionis 64. qui negotium facessita patri fasque responsione id
secundum imumentum mare sententia
S. Thomae est plana ex corpore, ubi requirit intentionem ministri, ut determinet ablutionem, quae indifferens es ad multa, ut sanitatem, mundationem corporalem, ludum, et hujusmodi. t haec intentio, inquit, exprimitur per Verba quae sunt in Sacramentis puta cum dicitur Ἀροι bapιia in nomine Patris, etc. quod ita intelligendum est non quod Verba quomodocumque significent intentionem ministri internam, cum denotent tantum actum, et invocationem arinitatis, sed in directe, quatenus effectus denotat suam causam nam sicut verba exterius prolata, magis expreSSe et determinate significant effectum Sacramenti, et ad eamdem significationsm dimitant et determinant ablutionem, quae ex natura sua est indifferens, ita etiam Verba magis exprimunt intentionem interiorem, qua similiter determinatur ablutio, quam eam exprimat
abluti ipsa, quae habet rationem determinabilis. Et in hoc passu videtur tacite
occurrer secundo argument et tertio, nam Secundum tangit perplexitatem suscipientis Baptismum, qui si dependet ab intentione ministri nequit ipsi esse nota,
cum sit interna, neque consequenter Brecepisse Sacramentum.
Ad quod respondet primo ex aliis, qui 10. dicunt requiri intentionem mentalem in ministro, quas si desit nihil sit hunc tamon desectum in pueris supplet Christus, in adultis sua devotio et fides. Hoc impugnat, quia licet hoc sufficia in ordine ad
effectum justificationis, non tamen ad effΘ-ctum characteris, qui non datur nisi per Sacramentum adhuc ergo manet illa perplexitas. Respondet cum aliis, quod minister Sacramenti agat in persona totius Ecclesiae, cujus est ministe In verbis autem quas profert, e rimuin interui Ecclesiae,s msumci ad perfecιωnem
Sacramenti, nisi corirarium emerius eae-primviur eae paris ministri uel recipientis
Quae verba non ita absolute intelligenda sunt, quasi per solam prolationem Verborum quomodocumque fiat, et ex quocumque fine habeatur intentio Ecclesiae, aut ipsius ministri, eo modo quo requiritur ad perficiendum Sacramentum, sed quod habeatur sufficiens certitudo, e qua Suscipiens deponat perplexitatem, et Ognoscat Sacramentum verum S recepiSSe, quia aliam certitudinem nequit habero de intentione ministri, et Sacramentum habsatur ratum coram Ecclesiaci undo addit, nisi ipse minister μιerius corurarium e rimaι, vel recipiens Sacramentum, nempe, si ille dicat se non habuisso voluntatem dandi Sacramentum, et hic non voluisse illud recipere, quia hoc dato non solum in reipsa Sacramentum non subsisteret, sed neque pro rato ab Ecclesia haberetur, aut haberi deberet.
Quod si ergo Sanctus Thomas vellet 11.
non dependere Sacramentum ab intentione, vel posse existimaret subsistere intensionem Ecclesiae, sine ulla intentione,Dj0jtigod by
588쪽
aut cum contraria intentione ministri, et repugnantia suscipientis, non adderet illa Verba, quae tantum in eum finem adducta sunt, ut Ostendatur praesumptionem et certitudinem de valore Sacramenti fundarie ipso, quod ablutio externa fiat cum debita sorma, nisi contingat eam elidi per aliquid aliud expressum a ministro aut a Suscipiente, neque argumentum OppoSi tum aliud petit. Unde quamdiu subsistit intentio Ecclesiae et Christi, manet Sacramentum, quantumlibet aliud exprimeretur, quod intentionem non tolleret, nam si salvatur intentio causae principali requisita, salvatur etiam in exercitio, quidquid per se requisitum est ad Sacramentum. Ideo in responsione ad primum dicit expresse requiri in ministro intentionem, qua se subjiciat principali agenti, scilicet intendat facere quod facit Cliristus et Ecclesia et responsione ad tertium, idem supponit, dicens intentionem habitualem quam alii virtualom intelligunti
sufficere in Sacerdote distracto, qui tamen voluit prius actualiter facere quod facit acclesia. Ex his patet etiam qua via intel-
aiu ligondi sunt alii Theologi, qui videntur
negare intentionem ministri esse necessariam ad valorem Sacramenti nam dicunt necessarium esse intendere actiones externa ut Sacramentales sunt, per
modum ritus instituti, in qua intentione virtualitor includitur intenti laetendi quod Ecclesia lacit; qui enim applicat
materiam et formam qua tales Sunt, applicat ex intentione totius, ac proinde conficiendi Sacramenti, et implicite reliqua quae per Se Sequuntur, qui applicat, inquam, noti fortui te, Sed ex electione. Probo ergo conclusionem lio modo Probati intellectam isse χω fido qui praeter
materiam et formam in exercitio id est,prieter ablutionem in fleri, et prolationem
.i 'formam formae, requirunt concilia tertium, nempe intentionem ministri, saltem faciendi quod facit Ecclesia. Sed haec intentio non salvatur in voluntate aciendi ablutionem, et proferendi formam, tantum materialiter, quia sic possunt fieri etiam libere ex alio fine praeter intentiorismacclesiae, aut contra eam, et Sacramentum esse invalidum, ut per se constat, ut si ad lusum ant: ergo non sufficit ablutio, et probatio acta absque intentione, qua ordinantur ad invicem per modum igni sacramentalis, vel universali vel particulari. Secundo, quando Concilia exigunt res et verba, exigunt ea ut posita in exercitio et modo humano ergo cum intentione ad hoc requisita, ut actio sit humana et libera. Sed praeterea exigunt Concilia intentionem laciendi quod facit Ecclesia ergo haec divorsa est ab intentione faciendi illos actus, qua sunt humani actus in genere Patet consequentia, quia Superflueret definitio cum nihil diversum importet, praeter id quod ipsa materia proxima, et sorma prolata includunt. Tertio, Concilium Tridentinum aliquid dolini contra haereticos Lutheranos, qui intentionem ministri, aut faciendi quod facit Ecclesia, requiri negabant; sed hi non negabant ad ablutionem et proladonem formae requiri ut fiant humano modo, a ministris ergo aliud praeter hoc negabant, quod definit Concilium, requiri. Quarto, intentio Ecclesiae et Christi, quoad praefatas actiones respicit usum roligiosum in ipsis, et unum ergo intentio faciendi, quod facit Ecclesia, necesSSario ordinatur ad usum religiosum eorum; ergo sub hoc motivo ipsas actiones, modo aliquo ex dictis confuse vel distincte respicit Patet consequentia, quia intentio Ecclesiae et Christi necessario salvanda in ministro, nequit in eo salvari, nisi per modum regulae objeclivae, vel per modum causas inferioris et ministerialis subordi-
Secunda probatio. Requiritur intentiosa uendi
589쪽
natae. Si primo modo, necessario intendit facere quod facit Ecclesia et sic sareatur intentio ejus in ministro, per modum regulae objectivae, quam sequitur: si Θ-
su rdina cundo modo, non subordinatur Christo
aut Ecclesiae, nisi ut causa inserior subor-
indifut dicit S. Thomas, vel ad alias balneationes, ut Ductor in littera, sed inquantum est actus alicujus, ut ministri exercentis signum Dei; sed habens actum humanum particularis intondit finem illius, ut est sibi humanus,
proximus quia alioquin non subsisteret intentio et voliti efficax ipsius actus externi, de quo est sermo, et liberi ergo minister intendit finem proximum illius actus, ut est sibi impositus, id est, ut exercet actum, inquantum minister est, et subordinatur causae principali alias certe non exercet actum ut minister, sed ut causa principalis non subordinata, et ad diversum finem ab eo, qui necessario necessitate Sacramenti intenditur a ministro, ut minister subordinatur causae principali. Confirmatur, ministerium Sacramenti non competit ministro, nisi per potestatem conceSSam a causa principali instituente Sacramentum, per quam potestatem in actu primo constituitur minister et causa
instrumentalis, quam potestatem non habet amens respectu Baptismi, non Sacerdos respectu Eucharistiae, non approbatus ab Ecclesia respectu absolutionis, et sic de reliquis ministris Sacramentorum ergo De i
quacumque ratione procedit actus a mini a Ministro
Stro, absque eo quod procedat secundum potestatem
Unde sicut artifex nunquam agit se eun- robatio dum artom, nisi habeat intentionem Sic xompla. faciendi, qua ars reducitur ad exercitium, ita ut si casu contingat eum facere essectum, qui natus esset fieri secundum artem, non tamen esse per artem et sicut studiosus faciens justum, sed non juste propter ipsam justitiam, non agit secundum virtutem, et sicut judex, aut legislator faciens aliquid, et non secundum potestatem quam habet, non agi ut Judex, aut legislator, qui ad haec requiritur intentio utendi potestate ipsa, ut vere operetur Secundum potest3tem, et ex ipsa, ita similiter minister Sacramenti, si non agat secundum potestatem a Deo concessam, nunquam agit ut minister, neque ut subordinatus causae principali, ut instrumentum animatum ad hoc autem ut agat secundum poteStatem ministri, et per ipsam, requiritur intentio specifica actus illius potestatis, inquantum est di-Dj0jtigod by
590쪽
nisi aliud appareat. Zacharias Papa.
versa ab allis, et ut ipsa copulatur cum
Haec autem intentio nequit subsistere, nisi motivum ejus aliquo modo subsistat, quod est ministerium Sacrum, aut Onfuso, aut sxplicata Volitione aliquo modo, si hoc ex institutione Christi, non solum quae respicit res et Verba, quia horum institutio est independon a ministro, aut ejus Voluntate, sed ex institutione speciali, qua dedit potestatem conficiendi Sacramenti ipsi ministro prae aliis. Et quamvis haec sit communis, quoad Baptismum in omnibus viatoribus capacibus libertatis et discretionis, tamen non de praerequiritur in ipsis libertas ad hoc ut uetus dicatur liber physice praeciso, quia hac libertate potest elici absque o quod sit sacramentalis, sed ut ministor institutus concipiat intentionem per se requisitam ad ministerium, in quo agit, ui minister subjectus causae principali. Quod patet ex communi consensu Ecclesiae, quae praesumit de hac intentions ministri requisita eo ipso, quod nihil siderogans exterius apparet, quod si appareat, aut de defectu intentioni constet: quamvis etiam constet actus illos libero fuisse elicitos, nempe ablutionis et prolationis, Ecclesia judicaret Sacramentum
ess nullum, non ex defectu formae, aut materiae requisitae, sed ex defectu intentionis necessariae. Et hoc modo interpretantur plures Doctores responsionem Zachariae Papas circa Baptismum collatum cum illa forma: In nomine Patria et Pilia, etc. suisse validum, si defuit intentio inducendi erroris. Et quidquid sit de hoc, Baptisma collatum ab Athanasio adhuc puero, et ratum in Ecclesia Alexandrina, antequam datum fuit pro rato, Xaminatum est de intentione non simpliciter libera, quia de hac vix dubitari possset, sed de intentione seria, et exin conserendi Sacramenu, concepta. o Video ergo in hoc disterentiam aliquam notabilem inter Doctores, nisi tantum forte in vomis et modis explicandi intentionem requisitam in ministro id concssserim Catharinum foris inconsulis ad probationsm suae sententiae processisse, quatenus putavit aliquid particulare in ea contineri, diversum a communi sontenda
Objicies primo illam vulgarem historiam Athanasii adhuc pueri, apuganus per ocum, quam tradidit Rumnus lib. I.
histortae, cap. 14. Nicephorus lib. . cap. 44. et similiter aliam similem de puero Judaeo baptigato ab aliis pueris per lusum rofert, lib. 3. ultimo, qui Baptismus receptus est in Ecclesia Constantinopolitana, et suppletae tantum caeremoniae, et ritus solemnis. Respondetur, si jocus sit talis, ut sit mera simulatio excludens animum exercendi actus serio, et prout exigitur ad substantiam ejus, sic excludere requisitam intentionem; si vero ocus sit talis, ut non excludat voluntatem per B requisitam ad actum, quamvis ulterius etiam intendatur oblectatio, nihil derogare Sacramento, quantum ad Valorem ejus.
Hujus generis fuit Jocus ille pusrorum baptizantium, ideo Baptismus ab eis datus pro rato et valido fuit receptus. objicies secundo, Chrysostomum homilia 3 in Ioannem Sacerdos, inquit, linguam et manus praebet, neque enim justum est propter alterius malitiam ad salutis nostro Symbola de accedentes Ofendi, etc. ergo praeter intentionem abluendi et proserendi verba, non requiritur alia, quae sit in ministro, alias non solum manus et Verba offerret Sacerdos.
Item Augustinus lib. I. de Baptismo, eap. 3. et habetur in capitulo Solet
etiam quaeri, de consecratione, dis 4.