장음표시 사용
601쪽
585 Eucharistiae, nec sic Eucharistia debet iterari quod proprie aliqua materia hujus Sacramenti bis Suscipiat sormam ejUS.C0MMENTARIUS., a Dic ergo quod ratio in iterabilita- Auliones, ii BVt mi, etc. Subjicit hic probationem conclusionis a priori esse quidem institutionem divinam, cujus congruitatem probat. Sed hanc rationem carpit Soto, quia, inquit, institutionem hanc non legimus in vangelio expresse, in eam tandem ipse consentit, et merito, quia de ea dubitari nequit. Alensis. D. Thomas in . hac distinctione, D. BonaVentura, Richardus et alii id concedunt, et Supponunt Patres ex verbis Apostoli citatis Stophaniis et aestis Si traditionis Stephanus Papa
apud Cyprianum, et AuguSimus Supra citatus, qui dicit eam esse traditionem Apostolicam, sicut ex canone Apostolorum citat patet.
Et ratio patet, quia Ecclesia nihil quoad
substantiam Sacramenti poteSt mutare, ex Tridentino sera. l. αρ. . neque quoademicaciam. Certum autem est, apud Omnes, Sacramentum Baptismi denuo iteratum circa baptigatum non solum illicite, se etiam invalide fieri ita ut nihil ei conserat per modum Sacramenti DemuSetiam in bona fide fieri, et citra peccatum, ut quando datur sub conditione ei, qui alias sui baptigatus, quam vi non constet sed dubitetur de ejus Baptismu, vel certe si detur etiam absolute ex inadvertentia, aut ignorantia invincibili ergo competit ex institutione Baptismum iteratum esse nullum in reipsa, Seu iterae traditione Ecclesiae ejusque declaratione habetur, non vero quoad originariam institutionem non rebaptigandi.
Prima ratio congruae institutioni de ... 6- .
sumpta ex peccato originali quod iterari congrus nequit et contra quod primari institu romptae. tionem suam habet Baptismus et Secunda congruitas ex plenitudine indulgentiae habitae in Baptismo, est commuis iS; eam tradit D. Thomas, Bonaventura. Richardus et istensis Utraque recte reduci potest ad congruentiam Seu rationem
quam latres allegati adducunt ex Apostolo, ter similitudinem Baptismi ad mortem et passionem Christi tanquam ad typum, quia incarnatio Christi et mors fuit principaliter in remedium peccati Adami, seu originalis, accessori vero in et II
remedium actualium it personalium. Et rationem
sicut mors Christi non fuit nisi semel assigna-
per quam conSummavit redemptionem
omnium, ita etiam Baptismus in quo consiguramur Christo, ordinatur in remedium originalis, et semel rite datus conSumma liberationem leuariam animae, ab omnibus peccatis et poenis debitis per integram regenerationem hominis in Chri-Sto, ideoque recte mors peccati appellatur a Patribus. Congruum etiam fuit, ut ex iteratione Baptismi non Sumeret homo libertatem peccandi, sed aliter ipsi provideretur per uenitentiam ad quam per laborem et conlusionem sui perveniret ad salutem. Non iteratur ergo Bapti- SmuS, neque congruit sic institui iterabilem, Sicut neque mors Christi in remedium peccati iterari non potest, aut debuit, quia ut Christus unica redemptione Sancto consummavit, ita et Baptismus unica
indulgentia persectissime nobis applicatillam redemptionem, quod non contingitri non posse valide aut liciter proinde Explicatur Hugo de sancto Victore reserens id in Pa in alii Sacramentis, sicut in ipso. ''' rum institutionem, intelligendus est In his ergo duobus attenditur Specta quantum ad explicitam seritatem, quae lis similitudo aptismi ad mortem Chri Pin musi'
602쪽
586 LIB. IV. SENTENTIARUM .hi uis xi, Bde licet in Eucharistia sit similitur et imitatio mortis et passionis, non
stiam, ut colligitur inde non posse iterari, quia non
passionam reIertur ad aec, qua teram debuerunt,
neque iterari ea congruit ex congruentia
finis, quem semel posita persecte attigerunt, sicut et Baptismus refertur, et attingit finem completum suae institutionis semel datus Eucharistia vero, licet repraesentet memoriam passionis, tamen cum detur per modum pastus, et in Ordi, ne ad perSeverantiam, quam semel communicatu non attingit complete, Sicut Baptismus renovationem quoad culpam et poenam, ideo iterari potest me facite
in memoriam commemorationem, etc.
Non est ergo similitudo passionis ut haec sui initerabilis, sed tantum memoria ejuS, ut sui exhibita, absolute loquendo Baptismus ultra hoc in fine et effectu et materia mirca quam dicit imitationem
c0ngruentia, qui Sacramento confruon BaptiSmi, qui adscribitur familiae Christi' et fit membrum corporis ejus, unde sicut admissus in collegium, si ossendat potest reconciliari capiti et membris, quamvis per hoc non dicatur admitti in collegium primum, aut inscribi, quia civis peccando non amittit jura civitatis sed reus est legibus, ita apti Zatus ossen-der S per Poenitentiam reconciliari potest non tamen per poenitentiam fit Christianus, sed supponitur. Huc ceOmmodari potest ratio Augustini tract. o. in Dan. ubi dicit, quod rebaptigatio inseri facto, et sic non Verbis, negationem prioris Baptismi et consignationis habitae per ipsum, et conSequenter Christum : Da re inquit, non potes quod jam habet, sed facis negare quod habet, etc. SuppleBaptismum, Supponit enim pro subjecto BRpuβmv eum, qui laris est, et nunquam adSeri'Eooleaiae plus Ecclesiae reipsa, ideoque repetitum Sacramentum, quod est initium et janua per quam intratur in legem Christianam, atque ipsa receptio et consignatio ejus Supponit eum nunquam fuisse signatum ergo, etc. ReSponSi ad oppositum magis
Utrum sit poena constituta reiterantium
Richard hic a. 4. q. 2. Palud. q. . Solus d. 3. q. un. a. 9. Aliisn. 3. p. GL 14 eap. 13. 12. Couar. Var clem n furiυatu P. 1 princ Nav. c. I. M. n. 246. Suar. 3. p. 3. sui. d. 31. S. 6. Sancilius 2 in decal. c. 8. COR lib. 2. q. T.
Juxta hoc a fixi aer in quae sit poena iterantium Baptisma Respondeo, iterari potest Baptisma, Vel iterum conferendo,Vel iterum Suscipiendo, et siV sic, Sive Sic aut scienter aut ignoranter Et quidem si ignoranter, de ignorantia potest distingui ignorantia juris vel ignorantia acti Sed ad propositum non oportet, quod ignorantia juris in acto illo, sive in susci
sol Aut enim potest intelligi ignorantia juris divini prohibentis Baptismum iterari, et patet quod ignorantia talis praecepti non
excusat a peccato, nec a poena
instigenda a Deo pro peccato aut intuli igitur ignorantia juris an Onici instigentis poenam, et ne ista ignorantia excusat, quin poena illa incurratur. Quando enim SV per aliquo, quod est ex jure divino illicitum additur poen canonica, ut illud amplius Vitetur, non est neces Sarium ad hoc, ut incurratur
603쪽
DIST. VI QUAESTIO VIII. 587 illa poena, aliqua scientia juris canonici, sed sussicit quod teneatur Scire praeceptum divinum; sed si illud transgrediatur, incur-
P μ' osse inflictam. Hoc enim modo percutiens clericum, cum aciat contra praeceptum divinum de charitate fraterna, etsi nesciret X- communicationem latam a canone super tali acto, tamen incurreret eam : et occidens hominem licet nesciret canonem punientem homicidam poena irregularitatis tamen irregulari esset, et θη-dem est ratio in omnibus istis quia talis dat operam rei illicitae, de qua re debet scire, quod sit illicita et si nesciat, nudo modo
debet illam exequi, quOUSqUe Onsulat peritos, per quos possit Sci
re illam esse illicitam Sic ergo
non oportet distinguere in proposito nisi de iteratione scienter sacta vel ignoranter.
Resolvit ita norantiam juris non Θxcusare robaptizantom ab irregularitato, bene tamen excusat ignorantia acti, o in universum tonsi ignorantiam canonum non Θxcusar aeensuris quod docent Gabr. hic g. 2. Pl. 3.dub. 8 Cord lib. 2. q. 27 COVaPr. cap. alma mater 1. p. g 10. num. 11. citans multos, Adrian. . e clavib. q. . Sed sorte haec sententia intoHigi debet tantum de canone Ρontincto, propter cap. ut animarum, d comstit. 6. Probabile tamon St, et satis commune, ignorantiam probabilem cujuscumque canonis excusare ab Hus poena et censura. Vide Sayr de censur lib. 1. cap. 18. Suar. lam. 5. d. 4. S. 0. Sanchium lib. s. d. 32. Se tus etiam inla. d. 13. q. . num 10. ii ignOrantiam culpabilem non excuSare a censura, Vult ergo inculpabilom exeusare. Addo etiam ignorantiam solius censurae ab ea X-cuSaP secundum probabilem opin ita C Var Suar et anchiu citati, NaV. cap. 27. num. 16. Soto d. 22. q. 12 fin Henrig. lib. 13. cap. 21. quod notaro volui propter consessario non habentes auctoritatom absolvendi a censuris, nam si viderint amisso ignorantiam moti, canonis Vel consurae, tuto abSOl-Vunt, quia cenSura non est incursa. Vide
Sanchium 2 in Decal. cap. 8. num. 5. Suar. tom. 4 d. 29. S. 2.
Loquendo de scientia vel ignorantia tacti, hoc est, ut si ignoretur
iterum baptigari dico tunc quod ζ 4ζCSi illo modo scienior est iteratio '
tam muscipiens quam conserens et est irregularis, sicut habetur
traυ de apostatis, eae litterarum. Sed
disporonti os si publice stat, Vel in occulto, quantum ad hoc quod facilius dispensatur in una irregularitate, quam in alia, quia in una, ut privata, forte per piscopum, in alia non nisi per Papam patet
ibi, et intelligitur si sit iteratio absoluto. Si enim propter aliquod
dubium seri simile, non trusatice utatur quis circa alium sorma hujus capituli, de quibus es dubium non est irregularis
Si autem stat ista iteratio igno
ranter dicitur quod SuscipienS, licet ignoranter, est irregulariS. Probatur per illud de consec. dist. 4.qiι bis, ubi dicitum Qui bis ignoranter
baptizati sunt, non indigent pro e poenitere, nisi quod secundum canones ordinari non possutia, nisi magna necessitas
cogat Patet quod illud capitulum loquitur de ignorantia tacti: si enim esset de ignorantia juris, oporteret poenitere me illud quod subditur,
nisi magna necessitus, odit quin talis
604쪽
sit irregularis illud enim additur propter hoα quod in tali necessitate dispensandum esset cum eo: Isto modo dicerent Canon istae. Sed non videtur esse majori Sponderis secundum rationem de baptigato quam bapti Z :nte, quia secundo baptiZans ignorans illum esse baptigatum prius, non Stirregularis. Νon enim tenetur quicumque Sacerdos lacere strictam inquisitionem an vetula baptigavit parvulum in domo. unc autem non magis videtur illo puniendus qui secundo baptigatur et ignoranter, quam qui secundo baptigat. imo minus, quia ille Videtur quae-
Contonia rere Salutem suam, ne sit in
'obhi .hi' dubio, neque etiam auctoritas hu-' ' ὀά jus capitis qui bis videtur satis ethh.taii 'certa. Ullu enim potes infligere irregularitatem toti Ecclesiae, nisi caput totius celesiae: illud autem caput sicut intitulatur, accipitur ex poenitentiali Theodori, qui fuit piscopus Cantuariae ergo inquantum est hujus nuctoris, nussum robur habet infligondi
poenam irregularitati S. Ergo oportet dicere quod quodcumque apitulum incorporatum in corpore Decretorum a Gratiano confirmatum sit a Papa Vel multa Api
tula ibi posita non ligant totam
Ecclesiam unde autem possit doceri quod omnia illa capitula ibi
compilata, apa confirmat non est inanisostiam nec etiam omodo quo est manifestum de omnibus capitulis positis in Decretalibus. Ibi enini in prooemio Gregorius ΙX scribens Doctoribus in jure Canonico mandat, quod
contenti sint in scholis et in judi
ciis hac compilatione. Et Bonita-cius VIII in prooemio sexti libri mandat, quod de constitutionibus editis a tempore Gregorii X. usque ad tempus suum illae solae habeant robur quae ibi insertae
Et si dicas licet heodorus non potuerit condere jus tamen innuit Papam condidisse, cum dicit
hoc deberet glossator apponere, quia haec glossa est necessaria; sed nulla ponitur, ostendendo ubi
sit canon super hoc editus. Et hic sicut in multis locis apparet inutilis occupatio glossatorum injure Canonico qui multiplicant
concordantia et auctoritates ad unum Vocabulum, et postea in
sinu nihil ad propositum, et alibi ubi os verbum maximi ponderis a quo dependet sententia totius capituli transeunt sicco pede . Sic apparet de Bernardo in multis decretalibus, ubi ponitur illud
verbum sub interminatione anathematis, Verbi gratia, o sagittariis disputans, an ista Verba exprimant sententiam latam vel per eam fiat comminatio, et mittit et remittit. Posset ergo dici quantum occurrit, quod ignorantia facti, dummodo non trusa tica, Vel crassa, sed probabilis sit. totaliter excusat conserentem a poena illa et suscipientem. Universaliter enim poena canonica non incurritur, nisi a latore canonis inseratur; ubi ergo non invenitur ex V Verborum inflicta, tunc simpliciter est dicendum quod nulla est ΝΟ enim verba constitutionum poenalium sunt
605쪽
amplianda, sed restringenda, juxta illam maximam uri S. Quantum ad ultimum principale de charactere quaero tria. Primo : utrum in Baptismo im primatur character Secundo, quid sit, utrum sit aliqua forma absoluta Tertio in quo Sit, an sit in esse animae, Vel in potentia, et in qua potentia COMMENTARIUS.
iterantium, etc. Haec quaestio ex occasione
pinnae rebaptigantium, qua fiunt hinc inde irregulares, tam baptigans quam baptigatus, si scienter id faciant, movet aliam quaeStionem satis prolixam, nempe quid fiat quando ignorantia in culpa sit et
quae ignorantia excuset a peccat et Cena Applicat autem Doctor illam regulam
communem, quam communiter Sequuntur Canon istae et Iurisperiti, nempe 49nο-rantiam facti, non Iuris, eaecusare. Unde si dubitetur cum undamento, an persona
sit baptigata, vel simpliciter supponitur non baptizata, ut si infans, qui desertur Ignorantia ad Ecclesiam, uerit alias domi baptigatus excusat. et hoc Vel e malitia, Vel ex negligentia, non indicetur Parocho hic habet ignorantiam facti, quia non tenetur Scire, quid domi factum sit circa insantem, sed potius Supponere scientiam legis et consuetudinis in parentibus, earumque Observantiam, ac proinde insantem ad se delatum non esse baptigatum. Si dubius etiam est Baptismus, ita ut dubium sit omnino sundatum, tunc baptizans cum forma capituli De quibus, baptigare potest, nempe adjecta conditione, si non es baptizatuS, etc.
ut praescribit Alexander III. dicto capitulo de Baptismo, et ejus essectu, quod Supra DIS P. VI QUAE STt VIII. 589 ergo dicendum est hic et in qualibet
Censura, quae propter peccatum incurritur, quando qui excuSatur a peccato, etiam excusari a poena ex peccato incur-8a. Haec autem irregularitas statuta est est propter pec ratum iterandi Sacramen
Circa ignorantiam Iuris, docet octor non excusari a culpa aut poena, quia non censet dari ignorantiam in hoc caSu, quae sit probabilis et fundata, quia nempe inter rudimenta doctrinae Christianae per-Vium est, non poSSe iterari aptismum.
Et quidquid sit de ignorantia canoni Ecclesiastici, saltem cognoscitur jus divinum, Vel est debitum cognoscendi in quolibet Christiano adulto, qui tenetur ad doctrinam de Baptismo et quoniam supposita scientia hujus juris, dat operam rei illicitae etiam ligatur poena canonica, quae transgredientibus jus divinum imponitur, quod est principium vulgare Canon testarum. In hac re variae Sunt Sententiae, quibus non immoror, remittendo lectorem
ad scholium, quod praedictas sententias breviter et clare comprehendit. Id certum quidquid sit in foro interno, in externo non admitti ignorantiam Iuris, nisi probetur, quia praesumptio hujus fori, stat pro lege publica magis, quam pro privata dispositione hujus aut illius. Haec quaestio Drsitan, si tractatu et tempu permittat, infra disseretur in suis principiis, quae hic
incidenter veniunt, totum negotium consistit in eo, ut probetur dari ignorantia probabilis Iuris, quae excuSet a peccato,
et conSequenter a poena, quae Vix in proposito quoad principalem casum fingi
potest. Interim videantur auctore citati, et Summisisse verbo Ignorantia, eae, se- nq, etc. Quaesti etiam sustus tractatur in materia de actibus humanis et peccatiS. Quod autem asserit octo irregularita- ex variis Canonibus probavimus Perinde tem occultam Hispensari sorte posse ab
606쪽
5M LIB. IV. SENTENTIARUM Episcopo jam ex Iure Trident aera est accidens per se vel necessario cap. 6 id conceditur inhaerens, quia non causatur ex principiis subjecti ergo esset accidens per accidens sed omne QUAESTIO J X tale est separabile et contingenter inest ergo character est Separa- Utrum in Baptismo imprimatur hara hili et delebilis ab anima cujus eter 8 pp08itum tenent omnes ponentes characterem in anima.
pressit characterem ergo nec effectus possunt dolori insum Bapti SmUS. Con Sequentia patet, posset iturasti sed unum 'πquia Circumcisioni successi Bo' tum indetobilem habet, nisi cha
ptismus in remedium contra racterem ergo, etceumdem morbum ergo utique
Argum. Praeterea siles sistinguit de to dei de aeramentis, o in stidhniin 'xa sid*lem ab insideli et charitas lium eas I de Sacramentis in genere Isperditionis ' Η' regni secun quam sententiam Sequuntur omnes Scho- dum Augustinum o de Trinit. lastici post Florentinum et Tridentinum cup. 19, ista sunt mobilissima est definita de fide. in anima, et tamen non imprimunt Sed inter Scholasticos in dubio versa viri is, alique characterem distincti ur an suerit haec veritas xplie i
Uaptismus. Sincere ioctorem nostrum exponunt Argum a Praeterea, character Si impri quin etiam taxant ejus sententiam sicut t
inatur non est substantia, qui Gabrielis, Duraudi, Crietani locis citatis a advenit post porsectum; nuo Scholiaste ad initium quaestionis lotus
607쪽
Doctor pri mus inter Soholasticos
uidetur docuisas hunc articulum eam fidei.
dicit eum tenuiter de charactere en SiSSe, et quasi sub persona aliorum illum impugnare, Sed non advertit textum nam illa sui sententia aliquorum, ut per Bapti- Sinum non reciperetur aliquid intrinsecum, aliter quam Ecclesia, verbi gratia, recipit in sua consecratione, quorum Sententiam allegat Alensis 4 part qu t. . m. 8. art. 1. 3 1. et ejuSdem sententiae
fuisse videtur Gulielmus Parisiensis intractatu de Baptismo qui prolixe in hoc
VerSatur, cujus verba hic subjiciam, ut primum osseramus Solo, aliquo anterioreSsuisse in ea sententia, de qua Doctorem traducit, quoad intelligentiam Patrum Sed jam inquit Gulielmus consenserunt sacri
Doctores in hoc, quod printer gratiam, praeter totum decorem virtutum, et honOrem, sine quibus Deo non placetur, imprimatur character, licet non declaraverint, nec fecerint scire quid ipse charactersit, Specie, etsi tamen dicant ipsum esse in genere qualitatum, non tarmen nobis,
qualem euiciat animam baptizati, vel ipsum baptizatum. Et infra: Sed et hoc
diserunt proprium effectum esSe characteris istius, scilicet distinguere baptizatos a nou baptizatis; et infra: Ipsi autem characterem hujusmodi aptismi vocant
Sacramentum Baptismi, etc. POStquam autem probavit non esse qualitatem Variis rationibus tandem concludit esse quamdam Sanctitatem, quam recipit baptigatus, talem qualem celesia et Vasa consecrata recipiunt, Servata proportione, cujuS 3-tione adducit etiam Richardus dist. 5.
Caeteium nullus antiquiorum Doctore censuit hanc sententiam esse de fide non obstantibus iis auctoritatibus, qua citant, aut Scripturae, aut Patrum, in ejus avorem, ut probent characterem esse essectum immediatum et realem, impreSsum in anima per modum qualitatis, ut bene etiam
advertunt moderni Scriptores, quia quantum ad ipsa Scripturas varie a Patribus accommodantur et intelliguntur. Inter Omne autem, primus mihi fuisse videtur noster Doctor, inter Scholasticos, qui hanc Veritatem characteris, tanquam essectuS distincti a gratia, et impressi in anima per Sacramentum, reduxit ad certitudinem fidei ex definitione Ecclesiae, ejuSque declaratione, conjungendo desinitionem
capituli Ad abolendam, quo definitur in
Ecclesia Romana esse Veram doctrinam de Sacramentis, quin eo quod definitur in capitulo majores, de Baptismo circa Veritatem explicitam characteri S. Ut hinc ergo respondeamus etiam aliis, qui eum incaute locutum fuisse asserunt advertendum est ipsos non attigisse
scopum Doctoris, aut discursus intentum. Doctor ergo Supponit communem sententi3m, ut patet argumento ad oppositum et ex resolutione propria, quam insinuamus utem hic intelligendum est, etc. explicat quid nomini et rei ac proprietates ejus. Tandem adducit opinionem illam Gulielmi Parisiensis, pro qua citantur Marginatore quidam Iuristae in cap.
Quod quidam dicunt, 1 quoest. 1 ei cujus
mentionem Iaciunt Alensis et Richardus is in
quam etiam secutus est Durandus. Sub quaeclione.
jicit ejus conclusionem, et mox, 3 Adixtam conclusionem arguitur, etc. adducit argumenta plura in favorem ejus, inquirendo necessitatem characteriS, O rei, sed probationi necessariae, et convincentis, Sive ab auctoritate, Sive a ratione; et quostri de auctoritate explicita, sive in Specie, quae in tergiversatione docere characterem esse explicite, tu ut ad alios essectus Sacramenti, Sive ad ipsum
Sacro mentum, Sive ad pri separatoria ad Sacramentum, Sive ad signum Crucis aut alia quodcumque diverSaacharactere commode referri aut sponi non posset a ne-Dj0jtigod by
608쪽
gante characterem. Rusmodi autem deficiente auctoritate, quaerit an ex alia veritate ex creditis, quae ad materiam fidei, sive de Baptismo et aliis Sacramentis, quae imprimunt characterem, sive ad alias veritates fidei, spectaret; ex qu certa consecutione concluderetur necessitas characteris in specie. 3. Hic Scopus ejus manifeste patet ex S A quoestionem potest dici aliter, etc. ubi recapitulando summari praemissa insaVorem praedictae sententiae, concludit quod neque a ratione propter quid, neque a posteriori possit ejus necessitas OStendi. Loquitur autem de ratione necessaria Videnti quae desumitur a causa fficiente finali aut alia intrinseca in univerSali aut particulari vel experientia tandem subjungit Licet etiam eae creditis manifeste, sive quo sunt e licite de substantia fidei, etc.
non possit probari, etc. Quae clausulae Credita Sunt aequi Valentes, nempe credita mani- Limitatio seste, et ea quae sunt explicita de subi uesia' Stantia fidei, et non sunt intelligendaphime, uniVersaliter, Sed secundum limitati-di3cu u. onem subsequentem in contextu et eXScopo discursus, quia loquitur juxta
formam rationum in praemissis adductarum, quae desumuntur ex Scriptura et
Patribus subsequitur ipsa limitatio
Sive quo continentur in Scriptura, sive quin manifeste per Sanctos elicita eae creditis non possint probari, etc. Ad haec duo membra, de quibus ipse tantum O-quitur, et ex quibus hactenus disseruit, quantum ad praesens institutum, reducit manifeste credita et ea quae sunt de substantia fidei, nempe ad Scripturam explicitam, et ad ea quae deducunt Patres ex Scriptura explicita et hoc manifeste quoad utrumque, ita ut veritas sententiae alioquin non possit subsiStere. 4. X his apparet primo lociorem nulla rationes intendere veritatem characteris non contineri in Scriptura et Patribus, aut traditione, ut perperam ei imponunt adversarii, sed intendere, quod haec Veritas non ita continetur in Scriptura et Patribus manifeste et explicite, quin auctoritates possint commode a negante characterem, in SenS etiam congruo, explicari, ut convinci non possent. Secun-d sequitur quod illae clausulae male Sumantur a modernis, ut di unctae, quoad Sententiam, et disparatae, quasi vellet dicere, quod neque ex credi iis neque ex iis quae sunt de substantia fidei, neque X Scriptura, neque ex iis, quae eliciuntur manifeste ex Scripturis, probetur character, cum tamen infra probet characterem
ex definitione et declaratione Ecclesiae, tanquam ex creditis. Sequitur tertio sal sitas interpretationis adhibito ab eisdem modernis, quia non intendit octor non contineri hanc veritatem in Scriptura aut Patribus, ut dictum est, sed negat contineri cum illa limitatione qua ex Patribus, aut Scriptura tantum quoad manifestam
sententiam, et convincentem, ut re Omnino sit certa, seclusa Ecclesiae definitione et declaratione probetur. Hae autem propositiones in materia doctrinali diversissimae sunt, nempe non cou-tiueri in Scriptura et Patribus, absolute loquendo, et non contineri in Scriptura aut Patribus eaeplicite; nam prima acit sensum salsum et erroneum, qui admitti nequit, nempe non contineri in Scriptura et Patribus, absolute loquendo, Veritatem characteris, quia sic negatur veritatis revelatio, aut eam posse reduci ad objectum fidei, sive quoad revelationem Scripturae in se, aut in alio, ex quo Sequatur, SiVequoad revelationem traditionis non scriptae, quam ex Patribus et Ecclesia tantum licet mutuare, ac proinde nullo undamento Concilia posteriora, ut Florentinum et ridentinum definivisse contrari-
609쪽
um, nam quoad primum, nisi continea tur in Scriptura, non subsistit undamentum ex hoc capite eam desiniendi si non contineatur in Patribus, et continuo Εcclesiae usu et per manu tradit Sen Su, nequit etiam subsistere, ut traditio non scripta, per regula obvia cognoScendae traditionis, quas colligere licet ex Augustino, quia deficiente memoria traditionis, non subsistit argumentum ex ipsa traditione, aut revelatio in ea undata. 6. Hanc autem propositionem nulla rati-
Doetoris. ne dicit Octor, ut ex toto discursu et
limitatione apposita evidenter apparet. Secunda autem propositio est Doctoris, et VeriSSima, quam admittunt etiam antiqui Theologi, qui conveniunt in hoc omneS. Licet enim asserant characterem modo quo intendit Ecclesia, non dicunt tamen id esse evidens, tanquam materiam fidei, quae explicite ex Scriptura, aut traditione colligatur, ita ut oppositum asseren con- Vincatur, et auctoritas aliter explicari non possit seclusa omni alia interpretatione Ecclesiae tanquam spectans ad materiam fidei neque moderni, qui praesumunt Doctorem nutare, ab hoc discordant tollatur namque definitio et declaratio Ecclesiae, quid reliqui ipsis manere potest quantum ad certitudinem conclusionis, quam hoc solo undamento unquam
certam tenent, praeter argumentum probabile et dialecticum, de quo in proposita
quaestione non agit octor, Sed de argu mento certo, ex auctoritate aut ratione. Prosequamur ulterius scopum Doctori exsequentibuS. 7. Asserit octor primo, non repugnare characterem ineSSe animae, prout beologi eum describunt aut Deum producere talem in anima. Et subdit Sed ne ninsen frustra, et sine neceSsitate ponatur, oportet aliquam auctoritatem habere, cui
innitatur, qui ponit eam, et auu facile
erit solvere, ito objiciuntur, etc. X hi Inquirit patet octorem primo quaerere de aucto iumritate, in qua quiescere debet it Vestigatio, .hin'dini, ut certo constei dari in reipsa characterem . b. ζ'
quem non repugnare dicit Secundo, ar gumenta in contrarium adductu non solum Oluilonis. non esse necessaria, sed esse facilis solutionis. Non Solet autem Doctor noSter adhaerere rationibus quae desacili solvuntur, quales existimat eas esse, qua ipse Vel alii adducunt pro contrari ; unde colligitur eum dissertive procedere inquirendo sundamentum ad quod subsistat determinate communis Sententia, et certum.
Subjungit inter auctoritates Sanctorum ad propositum adductas ab aliis multas,
non SSe expreSSaS, nempe in hoc SeDSu, quem praetendit, certo probante concluSionem 'amen aliquae allegantur non Oncludentes ex Augustino, nempe quoad certitudinem, quam investigat, licet probent obscure et dialectice seu probabiliter, quibus ipse respondet, tanquam non convincentibus ex contextu Augustini Tandem reducit certitudinem ad auctor tatem Ecclesiae ejusque declarationem. Breariter, inquit, sicut habetur taetra, . I. de hoereticis, Ad abolendam, sentiendum tum est de Sacramentis Ecclesiin, sicut sentit 'his 'Romana Ecclesia Romana autem Ecete' Ἀδhniii gia videtur sentire characterem imprimi in anima in Baptismo, sicut dicit Innocentius Iu aetra, de Baptismo, et eju elyeetis cap in Ores, etc. ut habetur in litterari et subdit Etsi prima auctoritas posset eaeponi, Ocando characterem Christianitatis ipsum Baptismum, tamen Secunda, etc. Revocat ergo Doctor hanc conclusionem
ad minimum, ad certitudinem Theologicam et Catholicam, quidquid enim sit an
Innocentius definiata characterem AESSe, saltem exponit sententiam Ecclesiae Romanae. De fide autem est ex dicto c. Ad abolendam, de haereticis, Specialiter in materi
610쪽
Sacramentorum, nullum errorem admittere, et veritatem Ocere Sacrosanctam
Ecclesiam Romanam, quae est columna Veritatis, contra quam portae inseri non pOSSunt praevalere, quod Supponit dictum capitulum, ac proinde ut haeretici excommunicantur, quicumque aliter docent de Baptismo, aut aliis Sacramentis, aut Sentiunt, quam illa praedicat et observat. Ηseces autem certitudo, quam octor negat haberi ex Scriptura aut utribuS, et qua posita, liberum non est aliter sentire de charactere, quam EccleSia docet. Non negat autem simpliciter Scripturam et Patres
non docere characterem, Sed tantum negat auctoritates ipsorum determinate exprimere hanc veritatem ea certitudine, ut aliter sentire non liceret, vel ipsa auctoritate explicare in alium sensum diver
Qui sensus ejus patet, tam ex Sc p ejus, et discursu praemisso in hoc paragrapho, tam ex responsione ad primam rationem, Primum quam ipse adducit in favorem sententiaeium pro larisiensis et est talis: Quod nihil de-
ereditis, usu non apparent secundum si-dem Smuptura autem non eaeprimit characterem esse necessarium iu Baptismo, nec Sancti inplicite, etc. ubi e licite Sumit, prout exprimit Sententiam determinatam, quae in aliuna sensum torqueri aut interpretari non posset, et infert neceSsitatem assensus, Salva fide.
s. Ad hoc argumentum respondet, Respondeo, inquit, quod etsi non possit illud evidenter necessario probari eae creditis, etc. nempe prout determinantur in Scriptura et Patribus, quia in hac limitatione et praecisione loquitur argumentum de creditis, quam limitationem in
dita ad creditum ex desinitione et auctoritate EccleSiae. Ex quibus patet eum absolute non negare hanc veritatem contineri in Scriptura e Patribus, sed negat eam contineri increditis ex Scriptura cum sola Patrum interpretatione, tanquam neces Sario et evidenter probatam, aut per Sententiam X-plicitam et cogentem propositum agit enim de creditis propositionibus explicitis, quae sunt de substantia fidei et inserunt necessit3tem fulva fide, aSSenSus. Et
subjungit contineri inter credita, quae Ecclesia proponit et declarat, cujus auctoritas in hoc potior est quam Patrum aut Doctorum, quia ipsa habet assistentiam Spiritus sancti ex promissione Dei, ut errare non possit in fide aut moribus, aut intelligentia Scripturae. Tamen, inquit, ponendi necessitas est hinc, quia Ecclesia ponit, et congruentice
Sunt, quales priua adducto sunt, nec alet argumentum negativum, si nec Diony-SiuS, nec Damascenus ergo nullus;
suspicit enim auctoritas Ecclesiin, quia Austustinus de moribus Manichinorum,
Evangelio non crederem, nisi crederem colesiae. Constat ergo eum referre hanc veritatem simpliciter inter credita, et primus inter Scholasticos hanc certitudinem ejus exposuit et dogmatiZavit, quam postea definivit Tridentinum et
Ex quibus excluditur populariS, et non 10.sundata interpretatio sententiae ejuS, quam adhibent moderni, et quae ex nulla clausula totiu discursus et quaestionis praesentis haberi potest, quia et argumenta, in favorem sententiae Parisiensis facta, aS- sertionem octori non continent, neque ita formata sunt in ea generalitate, et In do dicendi, ut inferrent characterem in Scriptura et Patribus non contineri, sed cum ea limitatione, quam djunxit, nempe ut veritatem explicitum de substantia fidei, vel necessurio et invidenter ex tali