Joannis Duns Scoti doctoris subtilis, ordinis minorum opera omnia, Volume 22

발행: 연대 미상

분량: 740페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

621쪽

DIST. VI QUAESTIO X.

605 Istamim congruentiarum tertia est magis rationabilis quia est etiam specialis de Baptismo duae alias talem habent probabilitatem. quod si ponetur character, tali modo ponetur, qualem illae Ongruentia tangunt Puta secundum primam ponitur dispositio ad gratiam Rationabile est enim quod

quando ab eodem agente caUS3Π-tur in eodem subjecto dum formae ordinatae, hoc St, non ex quo, quantum ad causationem, nec aeque

persectae, quod sit una dispositio ad aliam, et hoc non persectior ad

imperfectiorem, sed e monVePSO. Deo autum in Baptismo RUSRD-tur character et gratia et utroque modo non 'quo ergo cum charactem sit impersectior, congruum est ipsum esse dispositi-Vum ad gratiam, quae est persectior.

16 Sed tamen ista congruentia non probat, quod oportet talem sormam ponere quae Sit dispositio, alioquin, cum in quolibet auramento conseratur gratia, in quolibet requireretur dispositio prae Via. Applicando tamen rationem illam specialiter ad Baptismum. habet majorem evidentiam, quin primum Sacramentum conserenS gratiam, est Baptismus, et ter consequens in ipso magis debet conserri dispositio ad gratiam, quam in aliquo alio, quia dispositio naturaliter praecedit formam ad quam est et ideo non similiter oportet, quod imprimatur in aliis posterioribus SacramentiS. Sed secunda est nimis uniVePSR-liS, quia aeque concludit de quolibet Sacramento, quia quodlibet institum S sic quod non sit anum: ponere autem in aliis Sacramentis

quemdam ornatum correspondentem characteri, omnino Superfluum est, sicut tactum est supra

dist. l. Et potest formari ratio ad oppositum de aliis Sacramentis quod ista ratio non concludit. Si enim aliquis aeque utus potest recipere aliquod Sacramentum, sicut fictus recipit Baptismum, quod apparet probabile, quia non Videtur major necessitas determinare dispositionem ad hoc quod absolute recipiat Sacramentum Poenitentiae quam ad hoc quod absolute recipiat Sacramentum Baptismi, et recipiens Sacramentum Poenitentiae, nullum Omnino effectum invisibilem recipit ergo non neceSSe est propter Veritatem Sacramenti, quod n-ptigatus recipiat aliquem effectum invisibilem. Sic ergo breviter

teneatur conclusio propter auctoritatem Ecclesiae prius adductam, et dum congruentiae, una de SUS-

option in amiliam Christi et alia de dispositione conserenda, sunt probabiles.

Ad argumenta alterius Opini Al argum.

onis Ad illud, quod tangitur pri- i'.qq. mo in modo ponendi, dico quod

alia consecrata non recipiunt formam inhaerentem eis, quia non sunt capacia Homo autem capax

est gratis et dispositionis cujusdam ad gratiam, et ideo quando propter impedimentum Suum non recipit gratiam recipit tamen istam dispositionem, et ista Sicharacter.

Et si objicitur in eo quod homo M. non recipit sanctitatem sormali o P. 2

622쪽

606MB. IV. SENTENTIARUM alii a ter non distinguitur ab aliis

ni impri- Sanctilicatis, quae non possunt re

mitur.

cipere sanctitatem formaliter, cujusmodi sunt ista consecrata, calix et hujusmodi. Respondeo, quod homo in ista negatione Scilicet non recipere sanctitatem Ormaliter, non distinguitur ab illis, sed distinguitur in hoc quod est capax non solum sanctitatis formaliter, sed dispositionis ad eam ista autem non Et si non recipiat illud ultimum propter impedimentum

e parte ejus, tamen recipit dispositionem praeViam. Ad illam rationem primam de necessitate ponendi plura, PeSpOΠ- deo, quod etsi non possit istud eVidenter necessario probari ex creditis tamen ponendi necessita Sest haec, quia Ecclesia ponit, et congruentiae sunt quales prius adductae sunt. ec Valet argumentum negativum, si nec Dionysius, nec DamaSoenus, ergo nulluS; sufficit enim auctoritas Ecclesiae, quia Augustinus de moribus an nichaeorum Evangeli non crederem,

Ad aliam rationem, quae procedit ex medio eodem, scilicet quod nihil ponendum est frustra, respondeo, quod licet de potentia absoluta posset Deus caUSRre gratiam, quae est principalis effectus Baptismi, et etiam illos alios essectus proprios assignato characteri, scilicet assimilare, etc. sine tali sorma absoluta, quae Onitur character, tamen de potentia ordinata tenetur, quod cauSat illos ossectus mediante ista forma, et congrue propter ratione praedictaS. Et clunc ax rationem, cum S. dicitur aut est dispositio ex parte nil acti passi vel agentis, respondeo, non di, o agentis, quasi sit quoddam agens Idra medium inter primum agens et

paSSum non enim pono characterem habere aliquam virtutem acti-Vam respectu gratiae causandae, sed

Deum assistere illi tanquam signo invisibili ad causandum gratiam, quam Signat, recedente impedimento sive obice inhaerente. Est ergo dispositio MX parte SUSceptivi, quia es forma prior, Sine qua non recipitur forma postin rior, non quidem quas L sit ratio susceptivi respectu posterioris, sed quod prius insit, quam o Steriori non Simpliciter neceSSario, sed necessario, comparando ad potentiam ordinariam ingentis caUsantis utramque formam.

Et cum dicitur ultro, quod posset essectus Baptismi haberi per eram poenitentiam, dico quod de potentitia ordinata non potest secundum istam opinionem haberi persecta innocentia sine tali forma intrinseca, cui Deus assistit ad talem innocentiam au Sandam.

Ad illa, quae objiciuntur de aliis essectibus, puta de distinction stassimilatione , patet, quod etsi absolute distinctio et assimilatio

possent esse per actum transeuntem in praeteritum, tamen persectius et magis congrue sunt per aliquam formam derelictam post

actum tranSeuntem.

Consimiliter ad illud de obligatione Seu configuratione, quia si homo recipions o magium alterius, Vel praelatu S recipiens alium ad prosessionem, posset aliquam

623쪽

DIST. l. QUAESTIO IX.

19. Character respectu cujusaignum

tivum. Characterem in coelo, et inferno

formam imprimere obligato magis hoc saceret, quam quod absolute per actum praeteritum sibi esset obligatus: sus autum potest talem formam configurantem, hoc est, ossendentem obligationem imprimere in anima.

Quod etiam additur de signo

rememoratiVo, dico, quod rememoratiVum est, non tantum propter illos, respectu quorum habet rationem signi ducens in rationem si gnati, sicut arguitur dividendo, sed habet ratione in signi rememorativi propter ipsum, qui Sia Scipit. Et tamen si ponatur propter

alios, non tantum esset quoddam in se rememoratiVum Sacramenti, sed etiam esset signum ductivum in illud, sicut signum dicitur, quod

facit aliud in cognitionem enire. O-test etiam concedi quod in Omparatione ut ad Deum et ad proximos, sive in beatitudine ad gloriam, sive in damnatione ad

consu Sionem.

Et quod objicitur, quod Deus

n Signo, non obstat, quia etiam potest eam nosse cum signo Ponti

etiam ut damnati possunt istam

nosSe signatam, nam non cogno-

Scerent non Signatam, quia in beatitudine nil majorem gloriam, et in damnatione ad majorem On- susionem. Et cum objicitur de fido et charitate, siVe de meritis, dicetur in responsione ad Secundum argumentum principale. Sed

ill quae objiciuntur ibi du Christo

et matre ejus, quod character non est Beato ad gloriam, Solvi OS- Sunt, quia Sicut in natura creata sunt aliquo persectione non implicitur, sed in tali natura, quia sunt persectiones supplentes imperfectionem 4ta potest dici de isto quod est persectio supplens

imperfectionem, et ideo non competit omnino persecto, neque etiam ompulit illi personae, in qua est aliqua persectio major supplens imperfectionem, quam sit ista. Ad tertiam rationem pro Opinione potest dici, quod Deus peccanti mortaliter in ipso actu, quo peccat mortaliter confert aliquod

donum Silum, quia non Vult Sacramentum suum, quod Vere ab eo u Scipitur, esse Vanum, et ita

vult ibi aliquem essectum ait Sare, non autem ultimum, quia indispositus est. Et cum probas, quod persecte curat, concedo, quando curat, Sed tunc non curat, imo tantum disponit istum, SiVe praeparat ad curationem, et concedo,

quod persecte praeparat. Et istud est rationabile quia licet in actionibus beneplaciti circa personaSprivatas orto non conserat dona Sua pertinentia ad salutem illius

personae, nisi persecte sanando illam personam in actibus tamen universalibus concomitantibus remedia sua uniVersalia, cujusmodi sunt Sacramenta, rationabile est, ut aliquos effectus uniVersale Ordinaret causare cum talibus remediis, non autem ultimatos, quia non omnes recipientes illa remedia sunt ad hoc idonei. Per hoc apparet ad quartum. Concedo enim, quod est donum pertinens ad bonum suscipientis, non autem Ecclesiae. Et cum dicis,

20. Peccanti mortaliter

in ipso

actu, dat Do sua dona quandoque. Character, an ait

nati grata data

624쪽

608 LIB. IV. SENTENTIARUM tale non potest conferri sine aliis donis perficientibus talem perSO-Πam, potest concedi in actionibus specialibus circa personas Speciales, et modo speciali, Sed non de actionibus generalibus con- comitantibus remedia generalia constituta pro toto genere humano illas enim regulariter cauSat cum ipsis remediis ne sint Vana Charseter Ad quintum, licet multipliciterii, ses iii, dicatur de indelebilitate characteris, ne sit multum utile recitare, breviter dico quod nulla forma potest esse in anima alia ab anima, quam non possit Deus de potentia absoluta delere, sicut posterius a priori, quia in hoc nul a potest inveniri contradi utio. Sed character, Si ponatur, hoc modo est indelebilis nec potest deleri hoc modo, quia nec Virtute alicu-ju creaturae. patet, quia est forma Supernaturalis. e potest Virtute divina deleri de potentia ejus ordinata, quia ordinavit nullam sormam Supernaturalem delere nisi propter aliquod demeritum inhaerens animae respectu autem cha

racteris delendi nulla potest esse causa demeritoria cum enim imprimitur in actu peccandi mortalito nihil potest demereri ipsum

tolli. Hic nota contra . Thomam, quod non it ponere Virtutem aliquam supernaturalem

in Sacramento, quia illa nunquam posset corrumpi eodem modo, quo characterem indelebilem ponit Ad rationes principales Ad primam concedit idem Thomas quod Circumcisio non impressit characterem, et tunc contra eum est argumentum in quoest 1. de efficacia

Sacramenti respectu gratiae ponit enim quod non habet e sicaciam respectu gratiae, nisi quia ostinstrumentum respectu cujusdam dispositionis ad gratiam Dico ergo, quod concedi potest de Cir cumcisione, quod ibi imprimebatur character aliquis, sicut in Baptismo ita enim erat prima janua salutis in lege Mosaica, sicut aptismus in nova. Et cum

arguitur, quod tunc circumci Sus non esset baptiganduS, nego con Sequentiam Λ probationem potest concedi, quod character ille esset ejusdem rationis cum charactere Baptismatis, Vel alterius. Quod si ejusdem, Vel non imprimebatur

character per Baptismum USceptum a circumciso, Sicut in subjectum habens aliquam formam, non imprimitur iterum talis sorma etiam a causa, quae alia natuesso imprimere talem Ormam, et hoc ideo, quia subjectum non est in potuntia, sed jam in actu secundum illam Vel si imprimeretur in baptigato alius ejusdem rationis, nihil inconVenienS, saltem si character ponatur relatio, ut dictum est de relationibus dist. 8 lib. 3. vel posset dici illum characterem circumcisionis inferre ab illo aptismi, sicut imperfectum a persecto, quemadmo

dum gratia hujus dissorret a gratia

illius et tunc in susceptione Bap-ptismi, prius circumciso non imprimeretur OVUS character. Sed primus perficeretur. Ad secundum dico, quod non Omnis persectio in anima habet talo

signum rememoratiVum perpetuum, sed illa per quam constituitur habens eam in aliquo determinato gradu in Ecclesia hujusmodi

non sunt Virtutes, quia Sunt com-

rem.

Gabr. his q. I. et Scotistae. CharactΘΓ Circumcisionis qualiter dister a

charactere

625쪽

DIST. VI QUAESTIO IX. 609mune omnibus membri S in quocumque gradu, sed Sacramenta,

tam illud per quod intratur in Ec

clesiam, quam alia, ut Confirmationis et ordinis, prout dicetur insequenti quae Stione. Ad 3. Ad tertium, patet ex solutione quintae rationis pro opinione praecedente non enim est character indelebilis, nisi comparando ad potentiam creaturae, et ad divinam potentiam ordinatam. COMMENTARIUS.

b Seeundum principale est, etc. In hac Senientia sententia fuit Parisiensis, ut supra i li-

mus, eamque resumpsisse Videtur Durandus aliena autem ab hac est sententia Doctoris, ut praemissum est itaque hic superest tantum respondere argumentiS. Prima ratio est, quia in aliis sanctificatis manet ipsa sanctificati praeterita, quamdiu res manet, ut in eccleSia, et calice;

hiati ergo Sanctificati hominis per Baptismum

tum potest manere seclusa omni forma intrin-

Solvitur seca est argumentum PariSiensis. Respondetur negando consequentiam, quia illa quae est Ecclesiae et aliarum rerum est sanctificatio secundum quid hic autem est sanctificatio simpliciter disponens ad gratiam et effectum Sacramenti, nec per priorem sumicienter distingueretur Sacramentum non iterabile ab alio iterabili quia quodlibet hoc modo Sanctificat hominem oportet ergo aliud genus sanctificationis esse in Baptismo ab illa diversum illud autem est character. Soeundis Secunda ratio St, ex Superfluitate chais i. aeteriS, quia ejus neceSSita non proba-Haec veritas tur ex Scriptura auctoritate Patrum aut

continetur

in ratione: ergo ReSpondetur negando

antecedens, ad cudu probationem nega- m. XVI. tur quantum ad utrumque membrum.

In primis quoad Scripturam habetur . ad Corinthios 1. Oui maei nos Deus, et signavit nos et dedit pignus Spiritus in

cordibus nostris, etc. unctio denotat gratiam pignus Spiritus intelligitur ab aliquibus testimonium bonae conscientiae illud vero signavi denotat characterem. Hic Apostolus loquitur de effectu interiori, qui causatur in animari unde Ambrosius lib. de Spiritu sancto c. 6. dicit nos signari aeterius specie per Sacramentum interius, seu in corde signari nos veritate. Aliqui hunc locum exponunt de Baptismo, aliqui de Confirmatione, ego de utroque Sacramento intelligerem, nam hi essectus utrique competunt; et ita Ambrosius ih de Spiritu sancto,

cap. 6 intelligit de Baptismo, in libro etiam de his qui initiati sunt, intelligit

de Confirmatione; et sensus et Verba utrique accommodari possunt, et intenti Pauli, quia homo per Spiritum sanctum vivificatus est in Baptismo, et On- fortatus in Confirmatione, in quibu ungitur et signatur, et sit superior tribulationibus et uersecutionibus, de quibus in eodem cap. Paulus in praemissis. Caeterum, perpendendo hunc textum, 16.

.. - Alia

ut acet ui sua partitione hoc modo partitio Oui autem confirmavit nos vobiscum in textus.

Christo, et qui unaei nos Deus, qui signavit nos, et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris etc. Commode intelligi potest bimembre, ita ut in priori denotetur unctio per gratiam, in qua sun datur jus haereditatis, et adoptio cum reliquis donis virtutum, et testimonium conscientiae bonae quod prohibet descharitate formata, et ex corde puro procedens hoc totum importatur per illa, qui unaei nos Deus, etc. Sequentia utem ut illa, qui et signavit nos, et dedit pignus Spiritus in cordibus mostris,

626쪽

610 LIB. IV ΕΝΤΕΝΤΙΑRUM

unum characterem Sacramentalem designant, quo configuramur Christo, et disponimur ad gratiam unctioni8, atque hac ratione appellatur pignus Spitutus, id est, gratiae. Alia inios Deum hunc ambiguum reddit in pri- P inti' mi interpretatio Chrysostomi, incumenii, et Theophylacti, qui hunc essectum gratiae sanctificanti tribuunt, ungere, ignare, et esse pignus Spiritus quo implentur Dei promissiones: cui interpretationi hunc effectum interiorem obsignationis, omnem non tribuunt Spiritu Sanctificationi S, quem Donomina- habuit Cornelius, aut bonu Latro, aut 4; Indi

ali per Baptismum flaminis, sed Spiritui u

ui tribuitur mediante regeneratione, aut 'Ozi 'VSacramento ergo ratione alicujus connOtati id competit gratiae sacramentali. Hoc autem ionnotatum est ipse character. quem proinde non excludunt praedicti PatreS, alludentes ad verba Pauli, Sed comprehendunt magis, nam quamvis effectum plurimum favent verba Apostoli ad phe obsignationi tribuant rutiae, non exclu-1. In quo et credentes signati estis dunt reliqua necesSaria dona, quibus re-

sormatur cini Sunt spes et igo Irinitatis in ranima, ut fides, et reliqua quae ad justitiam et status Christiani integritatem

spectant in Sacramento, neque conSequenter characterem.

Huc etiam spectat illud ad Ephesi os . Nolite contristare Spiritum sanctum Dei, tu quo signati estis in diem redempti- Spiritu promissionis Sancto, qui est pignus hoereditatis nostru tu redemptionem aequisitionis in laudem lorice ipsius, etc. ubi signatio in esse pignus haereditatis tribuitur gratiae sanctificanti quod intelli-msronym git etiam Hieronymus, et plures alii interpreteS. 17. Respondetur tamen ioc non obstare

R ρ''g' praeimissae interpretationi, quia etiam hoc inis, etc. id est, in die quo baptizati estis, 'x' pini R esum cloe auitur de obsignatione rece facti participes redemptionis Christi per

P ' pia in Baptismo neque illae interpretati Sacramentum, ut intelligit incumenius et ones atrum e judicant, quia sicut per hanc obsignationem Spiritus importantur reliqua dona recepta per Baptismum, ita et character Intelligunt praedicti Patres reformationem imagini in anima, qua deleto peccato transformatur in Christum tanquam acquisita OSSeSsio, Substantia et patet ex initio capitis, in quo agitur de unitate fidei et Baptismi Supposita ergo hac Scripturae auctoritate Patre dicunt nos signari a Spiritu sancto per Baptismum, alludentes ad haec loca Pauli, quae citant Cyrillus Ierosolymitan Caιechesi 16 et Chrysostomus irat. 2. peculium ejus ut denotant illa, tu redem epistolam ad Ephesios, Thieodoretias inra. ptionem acquisitionis, etc. at Corinthios, cap. I. Iheophylactus Denominatio haec sumitur a potiori esse ibidem, incumenius, sicut et in cap. 1.

x, ctu Sacramenti, quae est gratia adoptionis, ad Ephesios, Ambrosius in lib. de Spiri-

potiori et qua deletur peccatum quod eSi imago tu Sancto, cap. 6. PrimaSiu in cap. 1. 'ἡYMussit'. pinu hominis et diaboli non excludendo ad FPhesios, e cap. 4. ab in tu 2 ad 'μ'' diotera dona neque characterem, a quo Corinth. cap. 1. Anselmu in 1. epuι. est specialis obsignatio, de qua l0quimur, ad Ephesios Quia autem neque Paulus, et videtur denotari in priori loco per hoc, quod est yiqnus Spiritus, quamVi referri possent litae verba per accommodationemrad aliud. Confirmari potest, quia Paulus et Patres neque Patres loquuntur de hac obsignatione quatenus praeciSe in characterem refertur, sed magis his locis exprimunt donum Sanctificationis, ideo argumentum hoc non est extra ambiguitatem, ut sit

627쪽

explicitum et convincens qua ratione Doctor negat hanc veritatem ex Patribus haberi expresse, ut convincentem, aut Scriptura. Caeterum ratio superius praemissa, et

traditi Ecclesiae ac desinitio et communis Scholasticorum consensus, qui hanc traditionem sequitur asserens in Bapti- Sm nos consignari per aliquid diversum ab ipsa gratia sanctificationis, quod non

habetur extra Sacramentum per sanctificationem fidei et staminis, probat hunc

essectum characteris comprehendi in sensu litterati dictorum verborum, et interpretationem Chrysostomi dictam aliorumque Patrum comprehendere totum collective effectum Baptismi causatum in anima, quamvis denominationem sumant a potiori larma ad quam disponit ipse character; salso ergo haeretici negant hunc effectum non colligi ex Scriptura, accedente traditione et declaratione Patrum et Ecclesiae, vel etiam non contineri in Scriptura. 19. Alterum membrum illius probationis

Alterum

membrum 8t quod neque ex latribus probari

Rosponsio OSSit iliaracter. Respondent aliqui ex

aliorum. . . . s. . . . ,

Auetoritas Patribu colligi potiSSimum ex Dionysio

non'Ihob, Are0pagit de Ecclesiastica hierarchia, i in Rin ea 2 Sed lanc auctoritatem merit et efficaciter excludit octor in littera quem sequitur in hac Durandus et Gabriel, quin etiam VasqueZ. ob idii Sed contra insimulat Sotus ex alden-w:d.n,i. Si corruptelam intelligentiae, et recurrit Solus ad textum Graecum quem sic licet transferre : Eum vero nempe ad Baptismum accedentem divina beatitudo, seu divina majestas in suam participationem recipit, et proprio lumine tanquam quOdam ipsi signo tradit, divinum perficiens

et communicantem divinorum partis, et sacro ordinationis, etc. actenus ergo

non loquitur de hierarcha, id est, uiontifice, sed plane de Deo, qui baptietatum facit sui participem, etc. Non est mihi ad manum textus Graecus Dionysii si non placeat Soto versi Vercellensis, legat alios, ego hanc ipsam versionem permitto, et nihil convincit alia tamen ossero e correctione moderna Petri angelii Gravelingant Societatis Iesu, et habetur in Bibliotheea Patrum Colonien editionis

Ita enim in contemplatione, e . . habet Dionysius, exponen quomodo Sensim ab impersectioribus ad persectiora procedat, antequam ad divinam unctionem pervenerit, et subdit Hujus est

princiari sancti Ordinis imas ejus, qui accedit supple ad Baptismum pudor, et

eorum, quo ad se attinent e lorata, certaque cognitio, quo vim ad Pontificem ferentis sponsorem habet dueem ideSt, eum qui Spondet pro ejus conversione eum, qui ita deducitur supple per

sponsorem ad hierarcham beata diDinitas in communionem sui recipit, eique lumen suum quasi signum tradit, dum divino eum numine afflat, ortisque ac ordinis eorum, qui divino numine permoti sunt, participem facit quo omnia significa signum Crucis, quod Pontis eae

dat venienti, sacerdotumque salutaris illa descriptio, etc. nempe qua nomen accedentis et sponsoris scribitur.

Ex his nescio unde possit colligi ex

mente Dionysii, aut ex verbi textus, eum agere de Baptismo, in contemplatione namque exponit mysticam significationem caeremoniarum, quae praeparant

et praemittuntur ad Baptismum, de quibus egit in titulo praecedenti de Sacramento illustrationis, ubi ipsae caeremoniae, sicut ordine suo proponuntur, ita etiam

in contemplatione FStica 3rumdem, ordine u exponuntur. Primum ergo est, ut accedens ad Baptismum quaerat Sponsorem aliquem ex

20. ProgresSus ad

628쪽

Bapti inum initiatis, petens ab eo, ut ad Pontificem

descriptus

a Dionysio Se adducat, et vitae omnis suae deinceps

curam agat, alter spondet et perducit ad Pontificem Pontifex proponit ei fidem, et quid agere debeat, et convocata Eccle- Si eum in coetum adducens, quaerit quid petat altero respondente, prout edoctuSerat a Su Sceptore Respondet ei ignoran tiam et vitam incusans Suam, Se Velle Pontifice sequestro, ad ea quae sunt alutis, admitti Pontifex exponit normam, tu urens denuo, an Velit eam ObserVare, et illo respondente se velle Cum promisit, inquit, manum suam capiti admouet, eoque signo Crucis consignato, Sacerdotibus imperat, ut viri, et sponsori nomina in libro perscribant. Hoc ipsum patet eae cast. 5. in contemplatione Signum, inquit, figura Crucis impressum, omnium simul corporis cupiditatum, e83ationem, divinaeque ito imitationem. Haec Stprima caeremonia, qua inter Catechumeno recipitur, sequuntur deinceps reliquae, ut spoliatio, insumatio, exorcismi, abrenuntiationes Satanae, professiones fidei, unctio, ac tandem eum sacerdotibus tingendum tradit. Illa ergo, quae praemisit hic infra in contemplatione declaret, et hac peremonia deSignari, nempe permanus impositionem et signum Crucis et inscriptionem de qua caeremonia Tertullianus de coron militis, Cyprianus in epistola. 56 et 3. Augustinus in symbolo lib. 2. et i 4. cap. 1. GregoriuS Magnus in Sacramentario et alii. 21. Quae ergo ibi Dionysius asserit de tu intandi mine, quod Deus concedit accedenti, nihil D 'ηγη μ' aliud designat praeter vocationem, et in spirationem divinam, quam suo ordine declarat ridentinum ess . . cap. 5. et 6. Ab hac enim sumitur conversionis initium, primo per fidem, mox per recognitionem sui ipsius, atque haec ipsa intelligit Dionysius per pudorem ejus, qui accedit,

et eorum quae si se attinent eaeploratam certamque cognitionem ; unde post Verba

praemissa subdit Quin et eum supple accedentem' annumerat iis, qui salutem consequuntur scilicet Catechumenis' eι

Sacrosantis monumentis, cum illo etiam NysnSorem consecrat, quasi vitalis ad veritatem vice illum quidem amatorem erum supple accedentem, quod ideo dicit, quia nondum pervenit in divini dueis supple sponsorii comitem, hunc autem

certum inerrantemque duetu divinitus tradito, ejus, qui sequitur ducem, etc.

Mox explicat caeteras caeremonias SUO Ordine, antequam in fine ipsius capitis, ad ipsum aptismum deveniatur, de quo tum

per se agit primo, non prius. Evidens ergo est responsio Doctoris ad Salictum Diony-Sium, eum nulla ratione intendere aliud, quam significationem mysticam illius caeremoniae, per quam SuppoSita divina vocatione accedentis ad fidem et poenitentiam, per manus impositionem, datur ei signum Crucis, ut tessera fidei, et incipit annumerari Christo, per descriptionem illam qua annumeratur salvandis, licet adhuc non pervenerit ad alia praeparatoria et Sacramentalia, aut ad ipsum aptismum, qui consequitur. Unde expositio Soti, tam violenta est, quam ipsa sententia Dionysii male applicata ad propoSitum. Adducitur etiam Damascenus, Sed male, quia interrumpitur textu et Sententia Auctoris, ita enim habet Damascenus: Per Baptismum primitias sp ritus assummus, et principium altimiusvis P sit nobis regeneratio, sigillum custodia et illuminatio, etc. Quibus verbis nihil aliud denotatur, quam ip-Sam regenerationem, quae in sacris litteris, et Patribus intelligitur ipsum Sacramentum, quod perinde signaculum

fidei appellat Tertullianus in lib. de

Spectaculis, cap. 1 - 21. Theodoretus

Patot expositio Doctoria in

Dionysium. 22. Anctoritas Damasinia. Ipsum S

ci amentum Vocari

sigillum. Tertullian. TheodorBt. Cyriuuara rosolymit. Basili .

629쪽

lib. 4. historio Ecclesiasticae, cap. 8. Cy rillus Ierosolymitanus in praelatione catechistica tribuit ei plura epitheta, et inter alia quod sit signaculum Sanctum et indelebile, Basilius exhortatione ad Baptismum, dicit characterem inde-Ν,,iank. λ'ehensibilem, BZiangenus oratione 40.e quo mutuavit hunc modum dicendi;

Damascenus ouum, inquit, vocamu8 gratiam, Baptismum, unctionem, illuminationem, etc. restenerationi lavacrum,

sigillum, etc. Sigillum, inquit, quia conservatio est, ac dominationis si9nificatio. Augustin. Similiter Augustinus, qui variis in locis agit de charactere baptismali, saepius agit contra Donatistas, hunc ipsum quandoque appellat Sacramentum Baptismi, ut lib. 2.

contra epistolam Parmeniant eum comparans characteri militiae, qui in desertore correcto non deletur, sed approbatur et subdit An forte minus haerent Sacramenta christiana, quam corporalis hinc nota cum videamur nec apostatas carere Baptismo, quibus utique per poenitentiam redeuntibus, non restituitur, et ideo amitti non posse judicatur, etc. Hs, auctoritates Patrum Obscuram et

non certam faciunt probationem, quia appellationem sigilli et characteris tribu

unt ipsi Sacrament in recto, non autem effectui ejus; et si quando effectui, ut ex Patribus supra citatis patet, magis exprimunt gratis in sanctific3ntem, quam essectum alium, de quo jam disputamus, illud certum est baptigatum obsignari in Baptismi et haec est veritas explicita ex Scriptura et Patribus. An autem haec obsignati, Iadix sic ipsum Sacramentum susceptum ori essectus gratiae sanctificantis, atque ipsius justitiae, an vero alia forma, de qua nunc cloquimur. non ita explicite declarant Patres, et hoc Sensu dicit Doctor locis supra itali hanc pro-

23. Patres

certam, id est, expressam et convincen

tem.

Caeterum, Patres intendisse veritatem Catholicam. quae traditione On SerVaba otiam comtur, non est dubium, et ita Scholastici eos ..Ataihi intellexerunt, sicut et noster D0etor, qui h. hi.

asserit auctoritates plures eorum non eSSe expreSSaS, aut concludente ex forma verborum explicita non autem implicita intentione et sententia. Ad cujus intellectionem et resolutionem advertendum est quod causa sumat denominationem ab effectu, et maxime in signo et signato id Verificatur, quia signum pro Signato Supponit Quando ergo Patres per rappellationem maptismi designant ejus effectum, spiismus ut quod sit illuminatio stratire URueu diei: si tum, etc. locuti est causalis, et usus signi gDRqui 'practici pro su signato, quod non Obscure designat agiangenus loco praelato

Quemadmodum, inquit. Christus hujus

dator, multis ac diversis nominibu appel-magiangen.

latur. ita ipsum quoque donum varia denomina- nomina sortitur, siυ id nobi ob mirom 4.uisti, quamdam rei tartitiam accidat, etc. siDe R ' tu

quod multipleae hujus beneficii utilitas,

multas quoque appellationes nobis peperit, etc. utilitas designat essectus Baptismi in anima qua est medium ad salutem, a quibus multiplex appellati sumi

potest. Accedit praeterea cum Donati Sti non Controversuisse controversiam trimariam de esse Philum

iii Baptismi illi enim non Urmabant Doribtigiis.

Baptismum rite collatum posse iterari), sed de valore Baptismi, an scilicet extra sectam illorum, quam putabant Solam eS- se Ecclesiam, celebrari tali de possit utam haereticis vel etiam ieccatoribus' Hinc Patres contra ipsos definierunt naalitiam ministri non derogare Sacramento. et validum esses in ficto sive autem utantum appellatione Sacramenti quod bationem mom esse quoad haec omnino est signati visibilis, per quam quis fit

630쪽

614 LlB. V. SENTENTIARUM

membrum Ecclesiae visibilis, et annumeratur gregi, et per quam datur intelligi signatio invisibilis interna, et causatur sive etiam appellatione ipsius effectus interni utebantur, perinde ad intentum

consutandae haeresis erat, quia neque Sacramentum ab effectu Separabant, neque e contra essectum a Sacramento, quia tum nulla sui necessitas loqueudi in sen-S praeciso et exclusivo unius ab altero; sive ergo uno, Sive altero modo loquantur, intendunt veritatem, de qua agimus in proposito. Unde Augustinus de Baptismo, lib. . c. l. contra CreSconium lib. 1. ea 30. tract. . in Ioannem epist. 50. et 23. contra Parmenianum loco citato, ubi contendit non solum Baptismum validum esse apud haereticOS, qui ritum Evangelicum non deStruunt, neque posse iterari, sed asserit baptigatum recipere characterem dominicum.

24. Ex his patet ad ea quae ioctori objicit, etiam confirmatur, etc. ex auctoritate Augustini et Patrum, rationes etiam ibidem adductae ab ipso infra solvuntur, reliqua hujus quaestionis suprava,qu.i. raciata sunt. Et quidem Gabriel Vasque1

disput. 134. cap. 1. rapongione ad 2. ingenue latetur auctoritates, quibus antiquiores colo utebantur ad probationem characteris, Sse nullius momenti, ut

ipse Scotus, et alii posteriores aperte ostendunt, inquit Sed melius dicto modo, quo ipse Scotus utitur, cum limitatione interpretandae sunt praeter illam Dionysii,

nempe non esse ita expressas ut convincerent; sicut neque illi etiam auctoritates, quas adducit ipse VasqueZ, in hoc sunt expreSSae, quantum ad propositum, ut patet, supplendo auctoritatem Basilii ex verbi sequentibus, quibus vocat Baptismum characterem indeprehensibilem, et Gregorius, quem citat, Vocat sigillum, et Augustinus characterem, vi supra notavimus. Suare etiam disput M. Sect 1. οSt Sua T.

quam citavit Patres Ouoniam ero, inquit, hinc omnia testimonia non videntur cogere, ideo Scotus dist. . quoest. 9. dicit ueste poni posse ipsum Sacramentum Baptismi, verbi gratia, esse characterem; et ideo concludit sola auctoritate Ecclesio nos cogi ad ponendum characterem. Sed quamvis verum sit Ecclesio auctoritatem habere praec puas partes in hoc negotio, tamen ea suppositu intelligimus mentem Sanctorum fuisse in eadem significatione de charactere loqui, et sine dubio multa eae dictis Sanctorum melius proedicto modo intelliguntur, etc. Quibus verbis optime attigit scopum Doctoris, et mentem a in bis expOSitam. Responsione ad argumentum principa ra.

te obiter dicit, quod potest dici, quod

Circumcisio impresserit characterem, quia sui janua legis Mosaicae, haec apud nOStros frequens est nec est improbabiliS. Caeterum, puto oppositum verius dici: tum quia Patres Graeci non tribuunt cir thotabilioseumcisioni aliam obsignationem quam theumetsi ternam quam recipiebant, inquit Chrys 'mStomuS, more pecudum Iudaei, et per hoc habuisse

opponunt eum Baptismo, qui dat inter domnam. Deinde non fuit congruum hunc characterem dari assimilativum Christo, donec ipse Christus subsisteret. Tertio deniqce, quia Circumcisio, ut ipse sustinet diss. s. hujus quoest . . non dabat probabiliter gratiam adulto nulla ergosuit necessitas characteris in ipsa, qui disponeret ad gratiam, quia non poterat

suscipi sicle quod vero fuerit indelebilis

sufficiebat signati externa cum Dei ordinatione. Quarto remedium legis naturae etiam non videtur impressisse talem ha

racterem.

De hac re nihil constat, tenendo priorem, reSponderi potest ad illud ex Patei-

SEARCH

MENU NAVIGATION