장음표시 사용
661쪽
disserit de idolothyto sca autem, inquit, nos non commendat, neque enim, inquit, si manducaverimus Uciemus, ι-
dele aviem ne haec licentia vestra offendiculum flat infirmis, etc. id est, ciborum esus per se nihil sacit ad pietatem, qua
Deo placeatur, neque enim si manducare-rimus abundabimus supple virtute, aut merito, aut gratia, ut interpretatur Chrysostomus )Deinde admone tantum, ne libertas comedendi idolothyti ponu scandalum,
aut offensionem proximo, case sequenti.
De aliis etiam industis et libertatibus agit ut vivendi de altari, circumducendi muliere pias, quae expensas faciant praedicanii vangelium Idem etiam patet de indulto deserendi loculos, et hujusmodi,
quae neque b0n Sunt ex se moraliter, neque mala. Non fas Praeter etiam praedicta, patet nullum
ν .ud esse undamentum talis obligationis natu-bhobi. r3lis, quia Vel aliis esset, ut semper obli- ibit Eum .re u agens deliberate agere propter
finem honestum extrinsecum; sed hoc non, qui nulla 'irtus moralis ordinatur, ad aliam tanquam ad finem, necessitate praecepti ad aliam dico virtutem naturalis ordinis, ad prudentiam solum quaelibet ordinatur, tanquam ad regulam directivam, non tanquam finem propter quem. Secundo, quia Si Sten in proprio motivo virtutis, Studiose peratur ex genere, licet non extendatur actus ejus ad finem extrinsecum ergo nulla Si obligatio naturalis hoc modo Tertio, licet omnes virtutes ordinarentur ad finem charitatis, id proveniret ex ordinatione extrinseca Dei quae non induci obligationem prἔaecepti, etiam positivi, per Se Semper, Ut concedunt adversarii et quidquid sit de hoc, saltem non est praeceptum naturale, quod obligat ad servandum hunc ordinem Supernaturalem. Quarto, in ipsis operibus supernaturalibus non est talis obligatio, qui sistere possit licite operans in Otivo et fine intrinseco.
Si autem intelligatur illud praeceptum 37.
esso in eo, ut quis teneatur Operari cum obligans
delib0ration aliquod semper pus, Sal disjunctio-tem ex objecto honeStum, Vel certe ex bonum x fine, id non colligitur, quia Sic teneretur .i n. Semper habere pus ex genere, aut fine moralis Virtutis, quia praeceptum naturale ultra hoc non se extendit. Sed hoc etiam non potest cum fundamento diei, quia operans ex motivo Supernaturali non tenetur adhibere honestatem naturalsem ex objecto, aut fine; operatur lamen licito et meritorie.
Deinde, quidquid sit de statu beatitudinis aut innocentiae, in quibus nulla erat naturae indigentia aut infirmitas tale praeceptum repugnat statui ejus post lapsum, ergo nullum habet undamentum
in natura Antecedens patet, quiu natura
per se ordinatur ad commoda naturalia, conoessa
non prohibita, ut libere, et cum Pr0Viden ibὸς hi tia in eis versetur pro indigentia status praesentis, operando etiam et applicando media ad hunc finem. eque haec providentia ex objecto aut principiis, aut Onclusionibus inde deductis ordinatur ab intrinsec ad bonum honestum ergo licite sistit homo in quibusdam operibus, et consormiter ad inclinationem Suam nat ratem, ex qua tantum conjici posset hoc praeceptum. Accedit illam Obligationem. ..
et praeceptum in quo fundaretur, ut di non inducit
ctum est, repugnare naturae, et Numinfir impossit iis.
mitati naturali omne autem praeceptum sundamentum in natura, Supponit potestatem in ipsa, cui commensurari poSSit, sicut universim nussum praeceptum obligat ad impossibile, ridentinum sess. 6.can. 18. et cap. l. Ex quibus patet rationem praemissam non Subsistere Sequamur deinceps teXium. Dj0jtigod by
662쪽
38 cyE si dicas quod habitus supereaturalis non est alis, etc. In praecedentibus, ut patet ex littera, removet quamdam aequiVocationem circa acceptionem hujus Vocis dispositio, ea occasione qua dixit eum communi characterem, ut formam priorem esse dispositionem ad gratiam. Vari am dispositio sumitur dupliciter, primo
dispositio ut est Inclinatio subjecti per Iormam priorem ad Ormam posteriorem, Sicut in
physicis calor disponit subjectum ad sormam ignis. Alio modo sumitur dispositio, ut est quaedam sorma inhaerens in subjecto, Secundum gradu remiSSOS, ac proinde de facili mobilis a subjecto, et Sic distinguitur contra habitum, qui est sorma eadem difficulier mobilis, ut est in
gradu intens et perfecto. Νegat autem characterem esse dispositionem hoc secundo modo, aut poni in Summari-Specie ualitatis, ut dispositio est distin- esliquorum ex contra habitum, sed poni in specio ha- ι' ιη' bitus, et declarat deinceps quomodo habitus possit esse dispositio ad aliam formam primo modo sumpta dispositione. Respondendo ergo ad tres objectiones adductas contra concluSionem suo ordine, adhuc prosequitur responsionem ad tertiam, quae
est talis : Omnis habitus disponit ad bono
vel male agendum, Sed character non; ergo non est habitus. Ad antecedens respondet dari medium inter bene et male Operari, tam quoad actum quam quoad habitum, de quo iactenui dictum est. Sed ulterius instat hic quod habitus naturalis mom sit talis, sciliceo indifferens. quia datur ad perfectionem subjecti. 39. Respondet ergo, quod habitus supernaturalis posset esse disponens ad actum bonum, licet non sit principium elicitivum proximum Vel sudiciens, et hoc modo fides infusa, inquit, non est sum ciens principium eliciendi aetum credendi, nec haritas insus eliciendi actum diligendi, sed inclinant, ut concurrentibus aliis ne essariis actus bonus eliciatur, etc. Haec Octrina d facili explicari potest quantum ad inclinationem, et ut ita dicam, pondus potentiae per habitum juxta sententiam, quam ut probabilem defendit in I. dist.
quisitum quod de infuso nequit dici,
ut ipse asserit quodlibeto T. et alias passim non esse activum per influxum in actum, ad quem tamen inclinat, ut sorma prior determinans indifferentiam potentiae ad actum, sed quia hic supponit habitum esse activum, quod et ibi dolandit ut magis probabile, et deinceps
sequitur, non est ad hoc recurrendum.
Peuendum tamen est dupliciter habitum considerari. Primo, ut habet rationem forma informantis et determinantis potentiam, quantum est ex inclinatione ipsius ad objectum suum determinatum, sicut et ad actum ipsi proportionatum, et hoc competit habitui, sive potentiam utatur, sequendo ejus inclinationem, SiVe non, et sive Suspensio operis proveniat ex libertate, sive ex alio impedimento agendi, ut qui distrahitur potentia per alia motiva, vel quia deficiunt aliqua per se requisita ad actum, secundum inclinationem habitus. Alio modo consideratus habitus, ut est principium agendi, et sic magis dicitur comprincipium in agendo quam inclinatio, quia potius determinatur a potentia ad agendum, tanquam a cauSa Superiore, quam e contra, quia habitus uuimur, inquit, Phil0SophuS, cum volumus,
etc. Applicatio itaque habitus, ut agites per potentiam, non e contra. Quod etiam verum est in supernaturalibus, quia licet potentia, ut voluntas non possit agere, nisi ut elevata, tamen ipsa est ex qua primo est determinatio actionis ut comparaturi ad habitum concurrentem,
663쪽
licet haec ipsa in bonum determinatio sita gratia actuali prius excitante, qua praevenitur OluntaS.
Hoc ergo Supposito, acile est intelligere quomodo character sit disponens ad bonos actus tanquam remotum principium, non per influxum in ipsos actus Supernaturales, Sed inquantum disponit ad habitus, qui proxime attingunt actuS, ut sunt gratia et habitus infusi. Instantiae autem adductae sunt de habitu fidei et charitatis ad hoc ipsum declarandum asserit ergo fidem et charitatem habitualem inclinare ad actu SuOS, licet neutra sit principium proximum Sunficiens credendi aut diligendi: Inclinant
tamen, inquit, u concurrentibus aliis necessariis actus bonus elicimur, etc. Ad haec enim necessaria sunt instructio et revelatio, concursus Dei por gratiam adjuvantem et excitantem, quae in justis etiam necessaria est, et attentio potentiae. Sine his potest esse uterque habitus, ut in puero perveniente ad usum rationis, sin actu fidei aut charitatis, quamvis in eo si inclinatio habitualis, quae non sufficit ad actum, niSi praemiSsa Onantur sic lapis etiam ut surSum est, inclinatur in suum centrum, quamvis actum proportionatum inclinationi non habeat, donec tollatur impedimentum motus ad centrum. Advertendum breviter hic Dominicum Soto notare inconstantiae OStrum octo solvitur rem, quasi in distinctione prima negaverit characterem esse dispositionem ad
gratiam, quod hic tandem concedit; sed facilis est reconciliatio, quia ibi negavit, et bene esse dispositionem necessitantem phrsice ad gratiam, prout alii per hoc
salvant causalitatem physicam et certam Sacramentorum; lii autem concedit esso dispositionem ex voluntate et institutione divina tantum, quod et probatum es sun
ficienter sublato clamen Impedimento. Responsi ad argumenta, tam principalia quam alia pro opinione, patet ex dictis, set ex ipsa littera patet etiam responsi ad illa, quae adducunt moderni contra primam partem, qua sustinetur character esse relatio. Contra sententiam iurandi disserunt Sententia
moderni, eam maxime urgent loca Con impugnaciliorum, quae dicunt Sacramonia impri
mere characterem in anima, P signum
spirituale et indebile, ac proinde quidam
eam condemnant. ut erroneam asserit Vasque mon esse mondemnatam, iamque conatur salvare. Caeterum non est
dubium Concilia loqui secundum communem acceptionem et sensum Doctorum et Patrum. et definitio proprie interpretanda est juxta rigorem et communem acceptionem dictionis, nam Sicut, tanquam proximum dei. asseritur post Tridentinum sess. i. justitiam mostram consiStere, non in actu praeterito, aut aliquo uantum morali inhaerente, sed cinqualitate aliqua phyisca permanente, X eo quod dicatur nobis infundi austeri,
crescere renovare nos, etc. quae denotant
in rig0re sermoni aliquid physicum permanens, ita etiam perinde Verbum -- primere denotat terminum realem, sicute sionum spirituale, quod per oppositionem dicitur ad signum sensibile et materiale, quae sunt denominationes desumptae a reipsa, quae Significat materiale auisem, et spirituale sunt disserentiae entis realis, et non rationis. Haeretici etiam,
qui impugnant Ecclesiam, ita intelligunt
ejus sententiam, neque in hoc condem nantur, sed id eo quod veritatem definitam megent unde colligitur definitionem ad aliud genus formae reserri. Difficulter otiam salvatur OSse Sacra mentum imprimere relationem rationis in anima, ut per se patet, quia nihil aliud est quam Sacramentum, quod ex Dj0jtigod by
664쪽
648 LlB. IV. ΕΝ IENTIARUMConcilia institutione divina non est iterabile suis-
communem Se Susceptum cum autem haec susce-
rigorosui pilo magi ad corpuS, quam ad animam referatur, non videtur ratio, cur in sola
anima sit haec denominatio, Sed etiam in corpore vel in toto Concilia autem loquuntur do aliquo spirituali impresso soli animae, ex quo infertoridentinum Supra ipsum Sacramentum non esse uerabile, tanquam ex causa a qua competit Sacramento non iterari, ut apparet in eo cui collatum est Sacramentum, quod fuit nullum ex desectu conSensus requisiti, quamvis ipsum Sacramentum in materia o formam intentione ministri fuit omnino perfectum, in quibus essentia Sacramenti consistit, tamen iteratur, quia nullum impressit characterem ergo non iturabilitas jus in hoc consistit, ut sundamento.
Utrum character sit in eas 'utia anim P,
Alensis 4. p. q. 19. m. 3. D. Bonav. te . . a. 1. q. 3. Richarii. a. s. a. 2. . . . Thom. 3. n. q. 61. a. 4. Dur. d. 4. q. 1. Aureol ibid. q. 1. a. 4. Gabr. his . . a. 3. dub. 2. Suar. 3. Diom. 3. d. l. s. 2.
Ad ultimum a sic proceditur, et arguitur quod character non sit in essentia animae, ut in proximo subjecto, quia dispositio et forma ad quam disponit, habent idem subjectum proximum charaetor est proxima dispositio ad fidem fides autem est in intellectu.
Contra, ex 'dem major cum hac minore character est proxima
dispositio ad gratiam gratia est
in essentia animae, Sicut Vita, quia ejusdem est vita prima et secunda ergo charactor est in essontia animae sicut gratia, ad quam di-Sp0nit, quae est vita Spiritualis.c0MMENTARIUS.
Ad ultimum sic proceditur, etc. Haec l.
quaesti duus habet partes prima git imo de subjecto characteris Secunda est, anacepholae0Sis Seu recapitulati summaria totius tractatus de Baptismo his quatuor distinctionibus explicatae, quoad omnia intrinseca et intrinseca per se requisita et secundum haec subjungit duas descriptiones ejus quibuS haec omnia comprehendit juxta urios modos, quibus ipsa relatio Sacramentalis explicatur respective ad solam ablutionem, tanquam undamentum, vel ad ablutionem simul et larinam particulas explicat, et pie tandem concludit traciutum in laudem et gloriam sanctissimae Trinitatis, in cujus invocatione pnaecellens gratia tanti Sacramenti confertur. SCHOLIUM. Sontentia D. Thom tenens characterem esse in inteuectu, resollitur, quia dispositio ad formam non potest esse in aliquo usceptivo posterior usceptivo formae, et Secundum eum gratia ad quam disponit charactor est in essentia animae.
gratia est in es Sentia animae. Si ei. α potentia ad gratiam HS i poten' ia. tia animae; character autem est 4q φ potentialis dispositio proxima ad gratiam ergo in potentia animae est ut in Subjecto proximo. Sed non est in qualibet potentia animae, quia tunc non esset una sor
665쪽
Potentia naturalis est subjectum
ma ergo est in unica potentia, sed magis rationabile est ponere, quod in intellectu cujus ratioeSt, quia character est ad const-gurandum rinitatem creatam Trinitati inerseatae Trinita autem creata, sive imago consistit
principaliter in intellectu quia
Contra, quia dis pnsitio ad formam nunquam est in posteriori susceptivo formae patet discurrendo per singulas sormas et dispositiones earum) sed character est dispositio ad gratiam, ut Oncedis, et gratia est in essentia
animae per te ergo character non potest esse in aliquo SuSceptiVo posteriori ipsa essentia animae ; sed per te potentia est posterior essentia animae, quia est accidens ejus. eu Valet ratio, Vel consequentia, qua dicitur, gratia est in essentia animae; ergo potentia vel dispositio ad gratiam est in potentia animae. Imo sequitur oppositum, scilicet vel quod ipsum me susceptiVum gratiae sit susceptivum dispositionis. Vel saltem dispositio illa non potest esse in aliquo posteriori illo in quo est forma. Ioc etiam patet in aliis quia habitus supernaturalis non est in habitu naturali, sed in potentia naturali, in qua est habitu naturalis et hoc ideo, quia potentia naturalis est prior utroque habitu. Item probatio qua probatur gratiam 8Se in Ssentia animae immediate non concludit, quia perfectio Aturalis prior inest alicui quam persectio, Vel potentia supernaturalis. Nam persectionaturalis et intrinseca sequitur Statini naturam sui persectibilis: potentia autem, etsi sit accidens
Sedundum eum, tamen est persectio intrinseca ipsius animae; ergo prius naturaliter inest animae ipsa potentia quam gratia, et per
nem subjecti receptivi respectu
Νec concludit de vita, quia ita spiritualis prius inest ipsi animae ut est conjungibilis Deo mu- de secundum Augustinum de civit. Deus propter hoc dicitur vita animae, quia ita animae non est nisi in conjunctione ejus ad Deum, ut ad objectum anima autem Onest conjungibilis Deo in ratione objecti, nisi per potentiam. Quod postea de Voluntate addit, quod ipsa oritur ex intellectu,
quaero, aut intellectus habet ad Voluntatem tantum prioritatem generationis siVe originis, et ex hoc non ponitur persectio in intellectu respectu Voluntatis, sed impersectio, quia universaliter imperfectiora praecedunt persectiora ordine generationis, . vet. Si auton intelligas quod intellectu Toxi. 15.
luntatis, tanquam eminenter Vel '' .es'
virtualiter continens Oluntatem, ', hoc improbatur ec dictis, quia ordinatum ax alterum ut prius
origine, non continet ipsum eminenter Vel Virtualiter: actu aut in intellectus Ordinatur eSSonti' litor ad actum voluntatis et si hoc neges, de hoc disputandum est in materia de beatitudine insorius.
666쪽
byssi es opinio, etc. Variae sunt Opi-sub:hium ni0nes Octorum in hac quaestione, ma-οbMaolari ais prolixe quam proficu traciantur Sotus imponit Durando, quod subjectum ejus sit corpus sed hoc non Videtur asseruisse, neque dici potest, quia a Conciliis definitur esse in anima, consequenter tamen ad opinionem Durandi posse dici subjectum esse totum hominem, licet Vasque aliter interpretetur eum. Aureolus in . dist. 4. quaest. l. ari. 4. dicit subjectari in essentia animae, quam Sententiam Secutus est Marsilius quaest 4 art. I. ad . dubium. Suare disp. I. seci. 4. Vasque disp. 134. cap. 4. Gabriel probabilem existimat quaest. 2. art. . dub. 2. Alensis, Alberius D. Bonaventura statuunt Sse
in imagine, id est, voluntate et intellectu, sed principalius in intellectu. D. Τhomas ab aliquibus citatur pro eadem
opinione quaest. 63. art. . aroumento ad oppositum responsione autem ad tertium sustinet esse in intellectu, quem Sequuntur Metanus, et reliqui ejus discipuli
cum Richard dist. 5. ari. . quaest. 2.
Di, silio Rno impugna Doctor in praesenti s l. P quia gratia est in essentia animae ex .
in qu ari. 6. character autem est dispositio ad
gratiam ergo non est in aliquo susceptivo posterior ipsa essentia animae in qua est gratia Argumentum hoc intelligi obet de dispositione permanente, et non tantum de dispositione tollente impedimentum formae. Sed quia variis modis sumitur dispositio, ideo varis quidem
respondent, Vel negando characterem esse dispositionem saltem proprie, Vel Simpliciter in genere physico aut morali, sed non lubet jam his inhaerere. Alia impugnatio spectat ad fundamentum alterius quaestionis de subjecto gratiae, sicut et tertiae, de quibus suo loco magis est
Characterem subjectari in Voluntate. Primo, quia gratia, quae St eadem charitati, ex 2. d. 26. Subjectatur in ea. Secundo, quia Stsignum obligationis animae admoum, et anima formaliter et principaliter per Voluntatem obligatur.
e Dico ergo ad quaestionem, supponendo hoc, quod declaratum est . lib. dist. 26. scilicet de gratia, quod est idem cum charitate, et
tentia, scilicet in Voliantate, et ulterius quod ista dispositio ad
formam est in eodem susceptivo cum Orma character autem si ponatur in esse conVenienter Onitur dispositio ad gratiam SacrR-mentalem, ut Stensum est in solutione praecedentis quaestionis de charactere in prima congruentia ergo congruum est ponere characterem sormaliter in Voluntate. Et hoc confli matur, quia si cha Character
I Reter Si signum. Vel fundamen- obii id tum obligationis animae ad Deum, ad DT. rationabile est, quod ponatur in illa potentia, cujus est primo obligari, Vel esse rationem obligandi talis autem est Voluntas, quia praeci Soper ejus actum aliquis se obligat principaliter illa enim, quae Oncurrunt ibi ex parte intellectus, vel alterius potentiae in homine,
non sunt nisi qu00dam praestmbuland strinum Velle, quod est rationabiliter proponere, Vel VOVere, Vel
667쪽
esse strinum. 'Charactor Ad argumentum in oppositum,
dispositio patet quod character non est di-
,- ' positio proxima ad fidem ut fides' gr' 'ν ist, odis dispositio ad illam per sectionem, quae principaliter On-sormat totam animam Deo; et haec est gratia quae est eadem cum charitate, et in Voluntate ut dictum est. Ad rationem alterius positionis dico quod quamvis male probetur, quod character sit inpotentia animae, tamen concedo hoc propter aliud antecedens, quod accipit, scilicet, quod sorma ad quam disponit est potentia, et concedo, quod in una et in illa, quae
est principalior in imagine in cujus figuratione consistit principaliter tota guratio animae, Vel imaginis ad rinitatem.
SCHOLIUM. Epilogando, o dictis his tribus distincti
onibus colligit claram et completam estnitions Baptismi, et explicat singulas particulas ejus exactissime.
s. X dictis a principio distinet. 3.HSque huc potest colligi una ratio Baptismi exprimen Omnia, quae sunt simpliciter necessaria ad rationem Baptismi, quia Si ponamus relationem illam signi, quam importat Baptismus, fundari in illa ablutione, ut in fundamento totali habente tamen habitudinem ad verba, et alia concomitantia, potus talis ratio assignari ipsius
finities Baptismi Baptismus est ablutio homi-
libero arbitrio nunquam usi, facta in aqua elementari IIuida, ab alio simul
abluente, et erba certa, aetum et maci
pientem, cum invocatione Trinitatis designantia proferente, tam in abluendo quam in proferendo intendente facere quod Christus instituit faciendum, vel quod intendit facere Ecclesia Christiana, effl-caciter signans eae institutione divina
Particulas hujus rationis patent Explieatur sic : Ablutio, distinet. . quoratis 3 lispotiti non dico persuaSio, nec aspersi 0, Baptismi.
nec immersio, et hoc vel trina vel unica, quia quodlibet sufficit ad Veritatem Sacramenti. Sed minister tenetur serVare modum Ecclesias, in qua baptizat. Hominis, Secundum totum corpus, Vel partem principalem, Vel quamcumque in caSi necessitatis, ut patet distinctione 4. quaest. 2. Aliqualiter consentientis, patet eae eadem distinct. quoest.
4. Et sorte non sufficit secundum communem opinionem habitualiter consentire, Sine Virtuali consensu tamen illud est dubium quia minor consensus sufficit ad susceptionem Sacramenti quam ad meritum, sed ad meritum sufficit virtualis consensus. Similiter quod non utens ratione sit simplici fercapa Sacramenti non habens aliquam dispositionem et tamen utens ratione non habens illam nullo modo sit capax, non videtur probabile, quia nuda dispositio videtur simpliciter necessario requisita, Vel non requisita, propter
usum rationis, Vel non usum. Facta in aqua, etc. patet distinet. . quoest.
3. Per hoc autem quod dicitur elementari, excluditur quicumque humor mixtus, qui dicitur aequiVoce aqua, ut aqHR OSacea. Per hoc,
quod dicitur Iuida, excluditur aqua
668쪽
congelata, si manet aqua, Vel quR-litercumque mixta per juxta poSitionem corporum POSSOPUm, ut non possit abluere. Facta ab alio, patet distinctio. 6. quoestio 4. Et similiter illa quae sequuntur, Simia
abluente et proferente, etc. patet di-Stinet. 6. quinat 3 Quod ultimo additur Habente intentionem, etc. patet distinctio. 6. quoest. 5. e 6.
Et sic habemus tam suscipientem quam conditiones necessarias in suscipiente, quia hominem Viatorem aliqualiter consentientem. Habemus conserentem, et Onditiones necessaria ex parte HUS, scilicet quod sit abluens et Verba proserens, et hoc simul et dubi te intendens. Habemus materiam, quia est ablutio in aqua elementari. Habemus formam, quia Verba certa exprimentia actum, et Uscipientem cum inVocatione ri
nitatis. Habemus id quod pertinet ad rationem formalem Baptismi, scilicet, quia ex institutione divina
caecaciter signans Habem US COP- relativum, quia ablutionem animae a peccato.
Si autem ponatur relationem, quam importat Baptismus, non fundari in ablutione ut in undamento totali, sed in ablutione et vorbis tanquam in uno fundamento instituto ad signandum effectum unum tunc potest poni ratio Baptismi talis completa : Baptismus
est Sacramentum ablutionis anim in peccato, consistens in ablutione hominis viatoris a siqualiter comentientis, vel libero arbitrio nunquam usi, facta in aqua elementari fluida, cum prolatione verborum, actum et sugeipientem, et ministram
eum invoeatione Trinitatis desionantium ab alio simul abluente, et verba ista proferente et intendente facere quod facit Eeelesia Christiana.
Et tunc eadem est ibi expositio particularum istius rationis, quae fuit et prioris nisi quod in ista p0nitur primo illud, quod pertinet ad formalem rationem Baptismi
cum dicitur Sacramentum, et correlativum ejus, cum dicitur ablutionis,
et postea illa, quae pertinent ad
fundamentum, cum dicitur consistetis, etc. nec Si disserentia, nisi
quia non ponitur totale fundamentum istius relationi utroque modo idem. Utroque tamen modo idem principaliter importatur, quia SiVe per solam ablutionem, si V per ambo, scilicet ablutionem et Verba, Uni tamen ambo unum signum integrum institutum quidem principaliter ad signandum principale Signatum istius signi, scilicet ut abluatur anima a peccato, et hoc a Deo trino et uno, in cujus Domine baptizamur, cui est gloria in
c Dic ergo ad quaestionem, etc. COIi- clusio et sententia Doctoris est characterem esse in voluntate, in qua est gratia, ut ipse docet in . dist. 26. Fundamentum est, quia est dispositio ad gratiam, quae est in voluntate ergo, etc. Negant aliqui antecedens, sed communiter conceditur, et patet, quia character Ordinatur ad gratiam, tam proprii Sacramem quam aliorum, l0quendo de Baptismali, quo fit quis capax aliorum Sacramentorum; et non est ratio, cur character esset indele
rem in voluntate. Charaelerest
669쪽
bilis, et redderet Sacramentum, non iterabile, iis subordinaretur gratiae tanquam forma prior, neque proprie potest subsistere configuratio animae aut imaginis, quae principaliter est per gratiam in solo charactere, nisi diceret ordinem ad gratiam, nequo obligatio, quae denotatur per talem configuriati0nem, ad Christum, p0test abstrahere a mediis, per quae adimpletur in facto esse, qualis est gratia ha bitualis, in facto vel in fleri, qualis est Respon/io gratia actualis Sacramenti. Alii dat ante
tur cedente, respondent negando consequentiam, quia fides in intellectu est, quamVis disponat ad gratiam. Contra fides exigit in voluntate habitum piae credulitatis, et
actum proportionatum, secundum pSOS, ratione cujus eam statuit D. Augustinus in voluntate.
Deinde fides, ut habitus non disponit ad gratiam habitualem in Sacramento, sed zzon. I 0 ius consequitur, quia ad infusionem
H ustius infunditur, et maxime ex Senten tia eorum, qui statuunt gratiam diversam esse a charitate, et ad eam sequi infusionem habituum Theologalium per modum quarumdam proprie latum is quidquid de hoc sit, efficacia Sacramenti baptismalis primo et per se respicit gratiam sanctificantem, quaecumque illa Sit reliqua vero, ut spectant ad integritatem, non ad BSsentiam justitiae, ut patet per ridentinum Sess. 6. M. T. ergo habitus fidei non est dispositio anterior ad justitiam, quae primo respicitur per Baptismum, non ita
Quod si autem intelligatur fides disponere ad gratiam in relapsis, qua restitui debet gratia, quamvis haec sit in diverso subjecto, hoc nihil ad propositum facit,
disponat quia ideo disponit ad gratiam sic receptam
conversio Seu recuperatam mediante poenitentia,
quia requiritur conversio peccatoris percatum voluntas autem in operando sive naturaliter, sive Supernaturaliter Supponit
intellectum et applicationem objecti sui. Hic modus disponendi non iacit ad propositum de charactere, qui est disp03i i si
permanens, et prior, et cujus capax est . 'I.:' ipsa voluntas, quae est Subjectum Ormae, gratia. ad quam disponit vel ergo omnino non est quaerendum de subjecto primo characteris, vol illud est statuendum, qu0d Secundum proportionem similium dispositionum statui congruit. Praeterea, character est dispositio non . Solum respectu gratiae, sed etiam respectu actuum, quia character baptismalis inducit obligationem animae ad Christum, ut servet legem haec autem obligatio est necessitas moralis operandi ergo incli-
natio quaedam ad ipsam OperatIonem, non gruentia, secus ac lex, seu praeceptum, aut Oxum, statu dis tot hujusmodi, quae opponuntur liber 3xi oluntato. operandi ad utrumlibet character etiam Confirmationis inducit obligationem mili-liae et consessionis fidei character vero Ordinis est principium operandi actum, quia est potestas activa; omnis autem obligati cadit directe in voluntatem, ergo in o debet statui fundamentum obligationis. Potestas activa characteri Sacerdotalis applicari debet per ipsam voluntatem, et requirit intentionem operandi; ergo similiter debet in voluntate statui. Aecedit ad haec quod omnis in universum potestas moralis operandi sit in voluntate, ut proximo Subjecto, ergo, etc. Deinde Sacramenta spectant ad religionem ergo et effectus ille, qui deputat hominem ad cultum, perinde spectabit ad religionem religi autem est in voluntate primo et
per se, ergo etiam in ea magis congruum est statuere characterem.
Ex his patet ad fundamenta ali0rum, ἡsponsio quae ovi congruentia sandantur. Prima tundisci,nia proprios actus voluntatis retractantis pec sentΡntia procedit ex salsa suppositione, dii'rv
670쪽
nempe quod gratia sit in animae essonita, mum cul primo Insit. Vide ioctorem vel quod character non ordinetur ad aliud responsione ad argumentum oppositum. tanquam dispositio, sed quod sit habitus vile finitur materia es Baptismi Sacra- bene disponens animam propter se. Se mento de Baptismo flaminis et sanguiniscunda patet etiam non fundari, quia clis obile dictum est, prout littera suggessi racter est simplex qualitas et una, ac tisrmisit in reliquis videantur mode proinde requirit subjectum unum proxi ni, quia est difficultas obvia Lau Deo. Dj0jtigod by