장음표시 사용
81쪽
sed intentionalis, ac proinde nullam actionem, nullam relationem realem, Secundum illum modum essendi potest fundare, quia tam relatio realis quam actio exigunt existentiam realem tanquam necessariam conditionem in eo a quo Sunt. 0bseelum Caeterum secundum illus esse ipsius scientiam cognition S, et participatum dicitur cau- quomodo. Θre, ut quando apprehensio objecti non existentis causat compoSitionem, meque alio modo scientiae reales dicuntur habere veritates causatas ab objecto, aut ipsum Objectum continere virtualiter Veritates formales scientiae, ad quas in cintellectu abstractivo, non refert an exi Statactu in aliquo inseriori. Hoc etiam modo genu cauSae exemplari reducitur a Doctore ad causam efficientem ut dirigit ad extra, mediante cognitione. Ex quo patet recte dici, esse cognitionis participari ab objecto cognito, quod probat optime Doctor auctoritate S Augustini, superius habe nobilius esse in
R,ponsio se, etc. Negatur ergo parita inter Ange-- tum cognitum ab alio Angelo, et domum .dira in mente, quantum ad hoc, quod utrum- Α' que possit esse irincipium producendi rissecti seipsum ad extra. quia Ἀugelus in se existens habet sersectius esse, quam ut existit in intellectu alterius, quia SSe Substantiale pirituale completum habet in se existens in intellectu vero alterius creati esse accidentale dependens et incompletum, quod est longe imperfectius at e contra domus in mente habet persectius esse, quam illud 'uod formaliter
in se habet ad extra, nempe figurae arii S, quod nullo modo est reale. Dices domus ad extra causat, et mensura cognitionem sui ipsius, sicut Ange lus ergo erit persectior ad Xtra, quam in mente. Respondet Doctor, negando antecede HS, Vixor negando etiam mi, artificiali, qua tale formaliter est, moveri intellectum aut intellectionem mensurari, sed tantum terminari, cujus objectum motivum, et men- Surativum est aliquod, vel aliqua realia, nempe objectum ex quibus causatur intellectio, quae tamen intellectio est mensura et ratio faciendi domum ad extra ut contingit in omnibus artesactis, quantum ad ea quae ars Superaddit naturae, quod cognitio sicut ipsa causa dirigendo, sic etiam mensurat. E contra fit in cognitione, ut refertur ad objectum motivum, a Exsmplar quo cauSatur, quae e Si doctrina octoris .net si hic et aliis in locis, et rati est clara πωed. quia mensura Semper eSt prior mensurato ergo sicut cognitio artis, per quam Ormatur artesactum est prior, ita etiam mensura erit, quia ad imitationem ejussormatur domus ad extra, quia sorma ut est in mente secundum persectiorem modum essendi est mensura reSpectu participantium illam in inferiori gradu essendi. Sic etiam creaturae in mente divina sunt
exemplaria et rationes, Secundum qua id o sunt
producuntur ad extra in qua productione eisndorum. cognitio divina habet rationem mensurae et exemplaris, creatura Ver rationem mensurati et exemplati. Videatur Doctorin 1. d. 35. 36. et . 39. et . . . inra. d. 0 quorat. 3. SCHOLIUM.
Probat Angolum non intelligor per suam Substantiam, quia Sequero tu .'eSSe infinitam, cum infinita Syncategorematico intolligat sed per intollectiones accidisti talias, quod tri liciter probat, de quo primo d. 2. g. 2. num. 30. si 2. d. 3. q. . t 10. et 3. d. 14. q. 2.
lis superius posita ostenditur sic, quia lib. 2. dist. 3. q. 9. 10 probatur,
quod non repugnat intellectui Angeli distincte intelligere quodcum-
82쪽
68 LlB. IV MΝTENTIARUM que intelligibilo etiamsi intelligibilia possunt esso infinita et alterius rationis etiam adeo disparata, quod nudum eorum est principium cognoscendi alterum. amistis positis ex parte intelligibilis
non invenitur repugnantiae parte intellectus, quin possit omninista, seu quodlibet istorum distincte et persecte intelligere Angali od repugnantia sp est, quodnsm intellectus Angeli ieri unicumaeerons actum intelligendi distincto intol-,ub unii ligat illa, si essent infinita dispa- rata modo praedicto; ergo m0Πrepugnat illi intellectui habero intellectionem aliam et aliam realiter licet repugnet substantiae ejus esse aliam et aliam realiter ergo non omne intelligere possibilo illi intellectui potest esse idem illi
substantias ergo est accidenS. Assumpta videntur plana, praeter illud sui licet quod unica intellectioni sinitae repugnet, quod ipsa possit esse distincte infinitorum objectorum disparatorum. Hanc probo tripliciter : Primo ex nitato intellectionis in se. Secundo,oxinitate intelloetus angeliei. Tertio ex finitate essentim Angeli. Ex primo probatur dupliciter,
primo sic intelligere unicum, Si S- set infinitorum objectorum disparatorum, includeret in se eminenter persectiones inlinitarum intelle-otionum, quae natae sunt haberi respectu illorum objectorum non RU-tem posset illa eminenter continere in se, nisi esset infinitum intensive:
quod patet quia ubi ills intellectiones essent Secundum propria rationes ibi esset infinitas persectionis alterius rationis, propter Ob-Jdota, quae posita sunt infinita dis oparata : ergo ubi Sunt modo eml 3. q. 2. gnentiori ibi oportet quod sit ali νῆι dio,
qua infinitas non Xtensi Va, quina. u. . 2.
illam odit unitas hujus in quo
continetur, ergo intensiva. Secundo sic : Omne intelligere finitum determinatur ad cor tum intelligibile, Vel ad aliqua certa intelligibilia, ita quod sibi ex se repit gnat, quod sit aliorum ab illis vel ab illo; sed istud intellistere, si poneretur in ΑΠ-gulo respectu infinitorum intelli. gibilium disparatorum, si SSent,
non sic determinaretur ergo non esset finitum.
Secundo probatur q), e parte intolluctus Anguli sic : Quorum potest esse unum intelligere, illa possunt simul intelligi sed intollectu sinitus non potest distincte simul intelligere inlinita objecta disparata, quia majoris virtutis os distincte intelligere plura disparata simul quam pauca ergo simul intelligere distincto infinita disparata est virtutis infinitas
Ad istam tamen propositionem respondetur, quod intelligere non est persectius, quia plurium, nam intellectio collativa lapidis ad lignum, non est persectior cognitione absoluta lapidis, et tamen intellectio illa comparativa lapidis includit intellectionem plurium,
quia comparatorum. Haec reSponsi supponit salsum, ex cujus improbatione patet propositum O-Strum; non enim potest intellecti palnis utr
84쪽
68 LIB. IV SΕΝTENTIARUM que intelligibilo otiamsi intelligibilia possunt esse infinita et alterius rationis, etiam adeo disparata, quod nullum eorum est principium cognoscendi alterum. amistis positis ex parte intelligibilis,
non invenitur repugnantiae parte intellectus, quin possit omninista, seu quodlibet istorum distincte et perseu te intelligere. Anmi Sed te pugnantia sp est, quodnwm intellectus Angeli ter unicum,edrn, actum intelligendi distincto intol-,ub ,nii ligat ilia, Si essent infinita dispa-' rata modo praedicto; ergo ΠΟΠrepugnat illi intellectui habere intellectionem aliam et aliam realiter licet repugno substantiae ejus esse aliam et aliam realiter ergo non omne intelligere possibilo illi intellectui potest esses idem illi
substantiae ergo est accidens. Assumpta identur plana, Paeter illud scilicet quod unica intellectioni sinitas repugnet, quod ipsa possit esse distincte infinitorum objeotorum disparatorum. Hanc probo tripliciter : Primo ex finitato intellectionis in se. Secundo,oxmnitate intellectus angeliei. Tertio ex sinitate essentias Angeli. Ex primo probatur dupliciter,
primo sic intelligere unicum, Si S- set infinitorum objectorum disparatorum, includeret in se eminenter persectiones inlinitarum intelle-otionum, quae natae sunt haberi P08- pectu illorum objectorum non RU-tem posset illa eminenter continere in se, nisi esset infinitum ini. ensive:
quod patet, quia ubi ills intellectione essent secundum propria rationes ibi esset infinitas persectionis alterius rationis, propter Ob-Joeta, quae posita sunt infinita dis o
nentiori ibi oportet quod sit ali his: ib.
illam tollit unitas hujus in quo
continetur, ergo intensiva. Secundo sic : Omne intel ere finitum determinatur ad certum intelligibile, Vel ad aliqua certa intelligibilia, ita quod sibi ex se repugnat, quod sit aliorum ab illis vel ab illo; sed istud intellistere, si poneretur in ΑΠ- gelo respectu infinitorum intelli. gibilium disparatorum, si SSent,
non sic determinaretur ergo non es sol finitum.
Secundo probatur q), ex parte intellectus Angeli sic : Quorum potest esse unum intelligere, illa possunt simul intelligi sed intellectus finitus non potest distincte simul intelligore infinita objecta disparata, quia majoris Virtutis os distincte intelligere plura disparata simul quam pauca ergo simul intelligere distincte infinita disparata est virtutis infinitas
Ad istam tamen propositionem respondetur, quod intelligere non est persectius, quia plurium, nam intellecti collativa lapidis ad lignum, non est persectior cognitione absoluta lapidis, et tamen intellectio illa comparativa lapidis in eludit intellectionem plurium,
quia comparatorum. Haec responsio supponit salsum, ex cujus improbatione patet propositum O-Strum; non enim potest intellectus habere intullectionem comparativam lapidis ad lignum, nisi habeat rationes cognoscendi utrumque objectum intellectio au-
85쪽
I QUAESTIO I. tem absoluta unius illoriam potest haberi per rationem propriam unius solius tantum: ergo intellectio comparativa requirit necessario persectionem majorem
in forinoli principio intelligendi
quam intellectio ejus absoluta: enectus autem non majorem persectionem requirit in causa, nisi in effectu sit major persectio, Saltem in essectibus ejusdem rationis ergo, etc. n. Tertio probatur r dupliciter a. missi e parte objecti, sive rationis in- tolligendi Primo sic : una intellectio requirit unam rationem intelligendi Objectivam sormalem, et unum objectum primum, quia si plura sint objecta prim R, numerabuntur intellectiones secundum numerum illorum objectorum, Sicut mensurata numerantur mensuris numerati, propter dependentiam actualem ergo istius intellectionis unicas oporteret dare unum objectum cognitum, et unam rationem intelligendi formalem: non potest autem esse aliqua alia, quam essentia Angeli intelligontis illa enim, ut patet in intellectione sui est primum Objectum, et prima ratio intelligendi. et si non sit similiter in intellectione cujuscumque alterius, n-bis plura prima objecta; ergo potest concedere plures intellectiones, Vel oportet ponere, quod essentia ejus sit primum objectum et formalis ratio intelligendi quodcumque quod potest intelligi ab ipso sed consequenSest salsum propter duo Primo. quia aliquod ens infinitum est intelligibile ab isto intellectu nullum autem finitum potest esse prima ratio intelligendi infinitum
objectum persecte. Secundo, quia nihil potest osso ratio Ogno Seon di plura alterius rationis niSi eminenter contineat in se omnia illa secundum cognoscibilitatem
et per consequens Secundum entitatem ergo nihil potest esse principium cognoscendi infinita disparata, si essent, nisi eminenter in se contineat illa ergo essentia Angeli cum sit linita, non potest esse ratio cognoscendi talia inst-nita omnia. Sic ergo suppositatam finitate intellectionis Angelicae, quam intellectus ejusdem
et essentim, et hoc ex dist. . primi q. de imitate Dei, sequitur quod tu μ ν δ Angelo potest esse aliud et aliud intelligere realiter, et non nisi unica substantia ergo ejus intellioere non est idem suae essentiae ergo est accidens. Tertia propositio s est conceSS M. ab vicenna, ut patet secundum modum ponendi ipsius ibidem, . Meta'h. . . et tamen hoc potest declarari, quia natura mere intellectualis nihil producit nisi intelligendo et Volendo, e per Ro- tum intellectus vel Voluntatis, Vel
alterum, Vel utrumque non curo.
Unde etiam persona divina nihil producit ad intra vel extra, sine actu istarum potentiarum; si enim natura ut est prior intellectui esset principium producendi perso nam esset in divinis aliqua per-Sona producta prior Verbo, et sic
aliqua potentia tertia executiVa, et alia ab intellectu et Voluntate,
86쪽
hoc non impedit propositum, quia per illam nihil potest produci, nisi
in virtute intellectus et voluntutis, pro eo quod omne per SeragenSagit propter ne quem cognoscit, Vel inquantum dirigitur a cognoscente, et ita omne principium per se actiVum, quod non
est cognitivum, videtur dirigi in actione sua a principio cognitivo: Saltem hoc planum est, quod illa tertia potentia, si esset esset subordinata in agendo intellectui et Voluntati et Sic non posset per ipsam aliquid produci sine actu Voluntatis, Vel intellectus, et stat
sinuntur Aviuennas Ad primam, illa pro- Α'iu positio is principio omnino uno,
et is non possunt esse immediate lytra, falsa est si intelligatur de omnino uno in re. Sufficit enim in agente per intellectum et voluntatem distinctio cognitorum sive distincta cognitio plurium ad hoc quod plura immediate producantur ab ipso et ita sufficit hic, si illa cognitio est substantia cognoscentis,
et per consequens non numerata; secus si non est Substantia operantis, sed est accidens et numerata.
Ad secundam rationem dicendum, quod propositi Philosophi vera est in illis, ubi non repugnat
naturae communicari a simili in specie; sed non quodcumque perfectum in specie posset communicare naturam, quia ipsa natura non est communicabilis extra, ab aliquo simili in specie. Et si arguas, saltem illa erunt persectior', quae I 08Sunt communicare Sunm Speciem, quam quae non pOSSUnt, reSpondeo, quod imo in proposito impersectiora, qui propter perfectionem naturae St, quod non potest communicari, nisi ab agente persectissimo, et modo communicandi convenienti soli primo agenti persectius est autem habere talem naturam sic persectam, quae propter Sui persectionem non potest produci, nisi ab ipso Deo immediate, quam habere naturam possibilem communicari a natura creata propter sui impersectionem. coMMENTARIUS.
O Secunda propositis principalis, etc. Primam propositionem, quae est major in discursu, jam probavimus. Secundam autem, quam loco minoris asSumit Supra, hic probare incipit et est talis Intellectio Angeli est sibi accidentalis etc. Probatio reducitur ad hoc, quod intellectus Angeli possit determinare intelligere quodcumque intelligibile, etiam si essent infinita disparata in esse et ratione cognoscendi; sed hoc repugnat per unum actum intelligendi, quia esSet infinitus, ergo per aliam et aliam, et consequenter non repugnat ipsi habere intellectiones realiter distinctas, licet substantiam ejus esse aliam et aliam realiter repugnei ergo non omne intelligere possibile illi intellectui est idem cum substantia Angeli. Respondet Durandus, non sufficienter probari minorem quoad hoc nempe velle et intelligere Angeli esse accidenti necessario; et ad probationem hujus alsum assumi manifeste, nempe intellectum Angeli posse intelligere distincte quodcumque intelligibile, etiam si essent infinita et disparata, ita ut nulla esset ratio cognOS-a3. Probatio minoris principalis
contra Avicennstm Intellectum.
per diverso actitarealiis a Se et ab Angelo. Responato Durandi.
87쪽
cendi alterum, ilia si essent diversae Inialligibi intellectiones, essent etiam infinitae, quod non res repugnat, quia intelligendo unum post alterum, nequit devenire ad ultimum. Deinde si esset eventum, aliqua esset in toto numero infinita, quia quaelibet esset alterius et alterius persectioni S et Semper procedendo cresceret persectio in infinitum. Si autem Scotus intelligat non repugnare intellectui cognoscere quaecumque intelligibilia, supponendo quod sint finita, admittendum est; sed non SSet negandum, quin hoc fieri possit per unam intellectionem, quia Angelus beatus videns Deum, videt in eo omne res creata et creabiles, quoad species unica intellecti-h.-lheu 0De quam Vi illa Sit finita; unde ex fini-
etiam nullam earum esse de subStantia distingui Angeli Sequela patet, quia utrumque substantia. simul esse de substantia Angeli repugnat hypothesi, quia sic utraque esset eadem inter Se per regulam Quincumque sint eadem uni tertio, etc. sed nulla est ratio quare una esset de substantia Angeli, magis quam altera ergo, etc. Negaret iurandus specialiter in Λ 5. dist. 3. quoest. 5. minorem, ut quidam Ang-li' volunt insinuare videtur reSponSione 4 ipsum
ad primum licet non expresse in ejus εs 'V . q/x Se Sententiae, ut putet intellectionem, qua Rhhl'Diias ipsum Angelus intelligit, esse de sub stantia angeli, quamvis intellectiones, quibus caetera intelligit sint ei acciden
Sed contra probatur, quia illa intellectio Impusnatur
nia, quae intellectio sit sua substantia. 7έ. Contra hoc in primis rati est conclu- responsio dens, quia repugn3 mutabile et immutabile esse idem, vel id cui repugnat terminare mutationem esse ejusdem existentiae cum termino mutationis P ergo et Substantiam Angeli, quae nequit esse terminus mutationis cum intellectione quae est terminus minationis, Iacere idem in substantia. Si negaveris antes eden S, pro ba Deum esse immutabilem quoad aliqua verbi gratia, actus ejus ad extru in tempore, Si non repugilat mutabile et immuta bile esse idem in subStantia. n. i. inde Supern3turaliter saltem potest
αἶ esse Angeliis, quin cognoscat aliquod obeu jectum ergo cognoscendo tranSi de pri-
- ωme vationae ad formam, ergo non Secundum substantiam 'uam cogit 3Scit Sed mere
contingenter illud cognoscit. lisu si Deinde distinctionem cognitionum ad- milii iurandus ex distinctione objecto-- . rum , erEO Si re liter distingui cognitiones
tale intellectionis Angelicae non potest ' iuri sufficienter argui quin angelus possit est actu Secundu ejuS ergo ab PS, Monita inii laniis unica intellectione creati intelligere im vel certe a creante ipsum, Sicut dispositio coaeva substantiae, dicitur a quibusdam esse a generante substantiam ; videatur Doctor ito di. 15. art. 1 3 Hic dicitur, ad responsionem Goly redi, ergo suspendi potest, et separari per causam prim3m, et consequenter distinguitur a substantia Angeli realiter. Deinde dato quod sit ab Angelo, ut insinuat Durandus, non per creationem, qua ipse Angelus pro lucitur alias non esset ab nuet ;
ergo de potentia materis Seu Subjecti, et Quod sit
Illam intollectionem non SSoper
consequenter est alterius Stilistantiae. Nam quod dependet a causa materiali, et cui repugnat dependere a causa materiali vel Subjecto, repugnat ea esse ejusdem Substantiae aut exi Stentiae cum omnis causa essentialiter dives Sa, quiae per Se et eS- sentialiter exigitur ad effectum, ideo exigitur, quia aliquid peculiare eidem in
essectu correspondet quod Sine ipsa ne qui virtute causae creatae haberi. Deinde omnis actus Secundu Substantis creatae ei completae est accidentalis
88쪽
creati Semper sat accidens si est completa. Idam Stmodus
substantialis ideo etiam est circa reliqua. 7. Angelus superior
sequitur. Durandus negat species.
dem est otio et causa substantia enim creata propter limitationem et finitatem Suam in essendo, nequit habere persectiones Suas Secundari RS, quae conSequuntur tanquam actus, inclinationem activam aut pasSivam ex Sua SubStantia, aut substantiae ejusdem sed tanquam aliquid superadditum, in quo distinguitur a substantia
increata et infinita, in qua actu Secundus propter infinitatem essendi nequit esse aliquid, re distinctum a substantia entis infiniti. Deinde idem est modus intelligendi Angeli circa suum objectum, ergo si circa reliqua intellecti ejus non sit de ejus
substantia, Sic etiam neque circa Se antecedens patet in omni ent intellectuali. Unde quia divina intellectio est sibi substantialis circa se, ita etiam circa reliqua; unde hoc proprium est solius Dei, intelligere intellectione substantiali, quod nequit communicari creaturae, sicut nequit ipsi communicari, quin ejus intellectio sit proprie cauSata, et consequenter diversa in existentia ab existentia intellectus et Objecti ipsisque posterior. Unde haec Durandi sententia novitatis arguitur a caeteris, et est adeo libera, ut nulla subsit ratio ejus probandae. Confirmatur, intellectus Angeli inserioris circa nullum intelligibile potest habere persectiorem actum, quam intellectus
Angeli superioris habeat circa idem sed superior intelligit Angelum inferiorem
mere accidentaliter, id est, per intellectionem, quae sit accidens, sive intuitive intelligat, sive abstractive ergo inferior non intelligit se, nisi per intellectionem, quae sit superaddita, et accidens inhaerens. Major probatur, quia Angeli superioris persectior est intellectualitas et intellectus, et persectissime intelligit essentiam Angeli inferioris sibi praesentem. Unde in opinione Durandi, qui negat Species, et docet totam virtutem activam esse in intellectu, Supposita tantum praesentia object per modum termini aut causae materialis, et intellectum supposita existentia rei in Angelo intrinsece ex se cogns Scere rem existentem major videtur evideutior, et patet, quia intellectualitas Angeli inserioris Intellectu non persectius propriam attingit essen superioris
tiam, quam intellectualitas Angeli Superioris intuitive cognoscentis ipsam, quia in actu secundo non datur persectior attingentia vitalis per cognitivam, quam sit intuitio.
In actu vero primo est excessu Virtu In emtoristis in Angelo superiore, quantum ad Ob Iizeloe jectum, non est autem objectum hujus 'Mi essentia inferioris, aut illius primum in
ratione termini, neque primarium in ratione persectionis aut motivi, alias non mo- Verentur a caeteris objectis. Quod sit essentia ipsius operantis Angeli inferioris, non inseri diversum modum operandi inpotentia, neque majorem sorte applicationem ejus ad objectum in esse objecti. Et dat quod sit applicatio major ejus essectus est submovere impedimentum ope δ randi, ei inclinare potentiam id actum, O Misori.
non autem Variare modum connaturalem
operandi, neque tollere ab intellectione quod sit vere cauSata. Ex hoc ergo quod intellectio sit vere causata ab intellectu, ac etiam ab objecto saltem in genere termini et causae materialis, ut Vult DuranduS, Sequitur eliam repugnare ipsi esse eamdem substantiam Angeli, sive sit ipsius circa Se sive ipsius circa alterum. Quod sortius probari potest quoad operatione Voluntatis, ratione libertatis et inclinationis ejus, quae proinde nequeunt esse de substantia Angeli ergo nec consequenter intellectio ulla, sed dicta sufficiant. Ideoque rationem Doctoris ut plurimum, tanquam probantem intellectionem Angelicam non esse de sub-
89쪽
Exineatur Doctoria. Distinctio intellecti mammonitaeones dii
stantia ejus, alii assumunt, quia procedit per causam a priori. Redeundo ergo ad rationem Doctoris et impugnationem Durandi illa maxima est Vera, et admissa ab omnibus, quod non
repugnat intellectu Angelico intelligere quodcumque intelligibile, etiamsi essent
infinita et disparata, adeo ut nullum eorum esset ratio cognoscendi alterum nam quodcumque intelligibile continetur sub objecto ejus primo, Servati SerVandis, nempe datis mediis cognoscendi, si Sunt supernaturalia intelligibilia. Et hoc etiam non repugnat nostro intellectui, qui est inferioris ordinis, ut probat Doctor variis in locis, speciatim in primo quorat. 1. prolossi, et dist. 2 3. ι . inra dist.
Ad impugnationem Durandi, primum reSpondetur eam procedere ex desectu intelligentiae ; dato enim quod essent infinita intelligibilia simul ab Angelo intellecta, illa ejus intellectio non procederet Successive, sed tota simul aeque primo intelligerentur, sicut si possibile esset produci infinitum in actu, haec possibilitas non esset ad productionem successivam, sed instantaneam et totam simul.
Patet instantia in sententia eorum, qui dicunt intellectum humanum Christi intelligere omnia possibilia in Verbo. Neque hunc sensum facit propositio Doctoris neque quod omnia Simul neque SeOrsim intelligerentur, nisi intelligas simultate virtutis et potentiae, non autem actus; sed quodlibet determinatum objectum distincte potest cognoscere intellectus An gelicus. et non pq rationem alterius. Quod autem intelligat duo hoc modo tantum,soque facit ad intentum Octoris, ac si intelligeret infinita, quia perinde concluditur distinctio intellectionis ex ipsis, tanquam ex Objeciis sormalibus disparatis, quorum DIST. l. QUAESUO Lalterum et supposito quod sit cognitio
cujuscumque distincta et sub ratione propria, non autem communi, vel Secundum ordinem aut attributionem eorum ad invicem, vel ad tertium.
Ratio est, quia cum omnis ratio distinctiva cognitionis talis, inveniatur in duobus objectis disparatis, inquantum peti potest distinctio ex objecto, nisi autem inde sequatur ejus distinctio, quantumcumque multiplicentur objecta ejus, non distinguetur, cum multiplicatio ejusdem rationis distinctivae, nihil taciat ad effectum distinguendi, si in uno solo, ubi persecte invenitur, non inserat distinctionem. Altera ejusdem consequentia negatur, quia si procederetur in infinitum quoad intelligibilia et intellectiones Singulorum, non sequitur quod ulla particularis cresceret in persectione, cum esset objectitantum finiti, et sub ratione propria ejus. nulloque modo extenderetur ad alia sequeretur tamen quod tota collectio esset infinita, si quaelibet adderet persectionem diversam in specie, et consequenter etiam Sequeretur, quod intellectus intelligens simul infinita illa distincte, esset infinitus, et hoc ex ratione, qua utitur alias Doctor, quia intelligere duo arguit majorem persectionem in potentia, quam intelligere unum solum ergo intelligere infinita arguit infinitam periectionem. Ad alteram ejusdem impugnationem, quae est ex Suppositione quod intelligibilia ab Angelo sint finita, non repugnare Angelo simul ea intelligere, et hoc, in
quit, concedendum esse Scoto, respondetur concessionem sutilem esse, quia nec Scotus id intendit neque concederet, nec sa-cit ad intentum discursus ejus. Aliud enim est Angelum posse simul intelligere omnia objecta finita, quod non intendit Scotus. alius vero an distinctio ib-
Ratio distinetiva in duobus, nisi distinguat otiain multiplicata
ita non infert tutontum. Infinitae intellecti
simul arguunt infinitatem intellectus. M. Secunda
neutrum Posset esse ratio cognoscendi ectorum inserat distinctionem cognitionis
90쪽
Sup ritum Angelicae. Probatinii idem Doctor, si unica admiiiii intelloctione cognosceret Angelus infinita disparata et diversa inquantum diversa, sequi quod illa intellectio esset infinita, Negan et repugnet Λngelo unica intellectione
intHlliger intelligere infinita si essent, tam ex sini- infinita late intellectioni quam potentiae intelleration iiVae Angeli, quam etiam essentiae Ange N.qu- ,i. i. Et communi opinio Theologorum ne
intelligibi omnia ad quae extendit se Viri u sua intellectiva, quam docent Sententiarii in 2. quinSt. 8 9. 10. D. Thoma l. pari. quoESt. . art. . ubi ejus expositores solus riminensis sequens Aureolum in Singularis . . . et Durandus . . Giιorat. 1. Gregorii, tenent contrarium, quoad obrecia naturalis Durandi ordinis nultu tamen praeter Durandum
dicit unica intellectione Angelum intelligere poSSe omnia illa simul. 81. Neque rutio de cognitione Λngeli in Verbo est certa, et ea data scilicet quod videre in Verbo omnes species creata et creabiles simul, saliem non intelligeret omnia individua, neque etiam species, uXta Sententiam, quae concedit in speciebus processum in infinitum in persectione, et quidquid in hoc dicatur, magna est disparitas de cognitione, quae extenditur ad Objecta secundaria, a quibus non dependet et cognitionem ut est primo ad plura quasi primaria insertur enim ex distinctione objectorum formalium, quae Sunt quSae ejus priores, distinctio eius cognitionis. Visio autem beatifica respicit essentiam divinam, ut objectum primarium et sor- male tam in ratione motivi quam ei miliativi creaturas vero, ut Objecta materialia et secundaria, ideo pluralitas ea-Disparitas inter visionem in Verbo et cogniti
i propriougonere. rum et visarum in Verbo potest stare
cum unitate intellectionis, quae ab ipsis non dependet. Cogniti tamen eorum in proprio genere est ab ipsis ut objectis formalibus, et consequenter ut prioribus essentialier ad ipsam cognitionem. Multiplicat autem priori, multiplicatur O-
Sterius, non e contra, et objecta sormalia, ui Doctor infra subsumit, habent rationem menSurae respectu cognitionis multiplicata autem mensura, Saltem quae S- sentialis est, et a qua dependet actu mensuratum, hoc etiam numeratur, ut patet 5 Metaph. et bene Doctor infra dist. 8.quoest 2 ad 2. 0missa itaque hac responsione Durandi, explicatur minor praemissa Doctoris, et urgeatur contra Philosophos.
p Sed repugnautia est, quod intellectus Angeli per unicum actum intellissendi distinete intelligat illa, si essent infinita disparata modo dicto, etc. Sed responderet aliquis ex majori nihil effici quia involvit impossibile nimirum dari intelligibilia in uita secundum Philosophos. Contra hoc est quia Philosophi posuerunt mundum, et generationem rerum ab aeterno ergo saltem infinii individua transierunt in actu, quorum neutrum O-teSt esse ratio cognoscendi aliud individuum enim aliquid per se distincte cognoscibile est, quod ex sola cognitione speciei, aut alterius indi' id ut ejusdem speciei, nequit cognosci distincte. Haec autem necessario cognovit Intelligentia. de sententia 'hilosophorum, quia ab
ipsa proceSSerunt, et non tantum cognovit Onsu Se eo modo quo cognito totop'tentioli, cognoscuntur consuSe 3Ptes ejus, vel etiam cognOScendo confuse totum actuale, ut imporiatur per nomen, cognOScuntur eju8 3ries contus tantum, et non di Stincte, Sicut cognoscitur per cognitionem definitivam to totum quam partes eju actualeS. De utroque genere cognitionis habes ex Doctore in . . . quoest . . ubi optime
declarat ordine intelligibilium t Ad se