장음표시 사용
51쪽
i Ipsa Furias vocare solent poetae δρακαι,αc. Ipse Euripides I. T. 286. Aesch. Eum. 28 eivγὶς δρακαι ης. Quare haud scio an sit scribendum δε tvας δρακα ας, quod Variis de causis praestare codicis Iectioni videtur.
52쪽
Quo in loco coniunctum est persectum iam OriSi non mutata Sententia; nam quae aliquid commiserunt mali, eae eis feminis dedecori
g. 54. Multis aliis probatur exempli in participii saepe maxime quod intersit inter perfectum et loristum obscurari I. T. 5570 κυς υν αραχθείς, ubi quid it notioni di Serimen a GuυτεταραIμευ ocvi dicas. Jon 1169 τε ραυ stat solbιηθεντες. Med. 301. si . 12 παθοιτε οὐδε μαλλυνοὶ δεδμακέzE T. Praesentis quoque participia cum perfecto certant. Nam Sicut semper dicit Euripides ηδικηνιενυς, qui malis Q ctatur g. 33, ieti μαομευ sc g. 52), ita non dicit ενικο γιενυς neqUB νικηθεις, Sed ικον - νιευος Hoc 333. Cyel. 454). f. etiam El. 381 in 1ατω obIκm 1avocet quod, quamquam in indicativo praesens usurpari solet ubi nos perfecto opus esse credimus, in participii ubique invenitur pro
g. 55. Indicativus quoquo oristi ut in activo et medio ita etiam in passivo saepe cum perfecto commutatur. H. F. 532 'κεις; acu, Hic Re ipsa non coactu poeta OriSto eS USUS eum etiam perfectum verbi ore, ει Saepe usurpet g. 49). Sed concedendum est Oristum usurpari potuisse, ut O dicere poSSumia leonimst si, wurdest et geretiet ' Nos tamen in omnibus eis actionibus quibus relatio aliqua cum praesenti tempore esse videtur, verbi quoque sorma eam relationem signiscare solemus, Graeci malunt temporibus praeteritis uti, impliciter re gestas narrante neque significantes illam relationem, quae sit praeteritae actioni cum praesenti tempore. Her. 14 κα πυλι et 1ευ ιχεzαι Ψυχη riam . H. F. 69 και υ ἐκεiv μευ avsvet αυεπτατυ es. Alc. 21.
g. 56. In omnibus his de quibus egimus perfectis status Significatur qui praesenti tempore, i. e. tempore quo loquitur is qui edit verba, extat profectu e actione prior tempore facta. Quod imprimiscernitur in exemplis infinitivi, cf. Andr. 964 απηλλα oci θελεις ικ uvvis esse in eius statu qui absit, qui effugerit. Indicativum eodem
modo Xplicandum esse Scimus, quamquam non omnibu aeque aperte
53쪽
El. 357 6υκου παλαι ργjυ uia δ' var etUoα Πυλας. Quam loquendi rationem qua status qui actione es itur leviter tantum signiscat ipsa actione ante oculos lonitur, apparet eo magis alacrem esse et vividam, quo magis abest a simplicis sermoni ratione, qua non status sed actionis significationem expectamus. Ad quem USum Spectant quaedam memoratu non indigna, quae eum Omnia ex ipso illo persecti usu simpliciter sint nata, recte hic Sequuntur, neque iure a ceteris perfectis discernuntur a quibusdam ' quasi Sequantur novum plane persecti usum ea dico X empla in quibus perfectum Videtur usurpatum pro futuro vel futuro inacto.
g. 57. Futurum tempus et quae actiones suturae cogitantur apud omnes fere opulos Saepe non velut futura sed velut prae-
sontia fingi solent. Quod ubi si apud Graecos, pro futuro inveni-mu prae8enS, Vel ubi lacriore Sermone pus S de qua re modo
dixi, etiam persectum in signiscandis igitur eis rationibus temporalibus quae Latine suturo exacto nuntiantur, invenitur tempus aliquod actionem praeteritam Simpliciter Significans, oristus vel imperfectum δ). Id tamen Saepe etiam sit, ut minus severe et constanter versetur lingua in temporum usu, ea ratione ut etsi in protasi inveniatur futurum, deinde tamen praeterita tempora Sequantur. Similis est res ubi perfectum usurpatur de statu futuro, sortius et alacrius quam futurum ipsum vel praesens : nam cum futurum fore ut res fiat indicet, prae8ens eam fieri, perfectum eam esse significat.
54쪽
σομεθα vel a luco μεθα atque Si persecto usurpato dicimus, si hoc conaberis nos salvi sumus e Scit tempore quo illud factum erit.
g. 58 Quae tamen exempla rara sunt et interdum ambigua. D. 701 4 ιγ μοι ρθυν 4 ariet ανδρε Ελληνω ακpotat et ou hc ιον εὐηκ εν ad λῶσι λεIειυ. Telephus laees dicit Gληκευαι eum input poetas Saepe praeSenti Sn0tionem habeat, ita ut id iriorem Ordinem aeserendum sit, hic quoque ita possidi explicari Cum vero nullum habeamus cognitum exemplum aliud Euripideum D eodem iure et Maiore fortasse explicari posse iense, locum si nunc ausus ero. Verbum quoque λετει spectis videtur ad longiorem elephi irationem quam incipiat his verbis et nunc sit dicturus. Hol. 737 αττε λου λθ 0υ se λελειμμενυις φιλυις ταδ' huc εχυνθ' ευρηκαc, Verbum ευρηκα minu ad prae8ens tempus spectet, quam ad illud quod erit cum res gestas narrabit nuntius. g. 59. tque ut in illis exemplis non tam stetionem futuram ad praesens tempus referimus et velut praesentem fingimus quam potius, ut ita dicam, ten ore praesenti ad futurum relato tempus
ea quae tune demum erunt praesentia non velut iam nunc praesentia sed velut ipsi praesentes enuntiamus ita etiam in eis perfectis quae inducuntur per κα δὴ animo cogitationem nostram transferimus ad illud tempus quo aliquid extabit. Med. 386 και mi τεθναο t με δεξεται πελic
t Minus aptus est ad explicandum eum usum Oeus Hec. 479 sqq. quem locum laudat ars h. ubi de futuro tempore dicit Hecuba I 0 δη κεκληαα δουλα. κεκλη tacit enim apud Graecos posteriores nihil valet nisi ocor sive ad prius no-Strum sive ad alterum perfecti genus est referendum. Est igitur exemplum magis praesentis pro futuro Surpati, quae frequentissima sunt. Praeterea omnino dubitari potest dieatne de praesenti iam tempore Hecuba se δουλη κεκλησθαt.
55쪽
mente circumspexit Medea de sed libororum facienda deinde, ubi quid sibi post eam sit faciendum cogitatura est, cogitationem tranS-
g. 60. Non idem, sed simili est Graecorum usus quo Staium s liquem qui posteriore demtim en ore extabit elut iam nunc extantem enuntiant. Commoti enim est animi ut, qui res terribiles futuras esse scit neque quomodo vitari possint videt, ea re quamquam Ondum sunt praesentes velut iam praesentes fingat. Quae figura cum tam familiaris sit animo hum tino, ut eandem omnibus fere in linguis inveniamus, apud Graeco quamquam usitatissima est, in perpaucis solum verbis invenitur. Nam praeter εθυηκα λ ωλα βεβηκα, quae persecta hac ratione frequentissime usurpantur, dubito num alia sexempla inveniantiae ). I. A. 13 53 διολωλαμευ, εκυ6υ. H. F. 1392 et αυzες ξολ υλα ιευ Hip. 457 ὁ λυ)λα άμ, πατx p. eo. 784. Andr.
g. 61 Ceterum non Semper eadem vis mansit lis persectis. Nam cum Graeci qua ivsnt animi alacritate vehementer amarent huius persecti usum usu. frequentia mitenuata et minuta Si vis. Saepe inim 'εθυηκα nihil aliud significat nisi versor in eis conditione qui mortuus sit, sum quasi mortuus. Ita legimus
ii id. flug ad eum locum. Z Ceterum notum est eadem ratione Graecos orist quoque uti solere nori-Stu tragicus qui non rarius quam perfectum usurpatur. In eniuntur igitur eadem e significatione απυλ ωλα, α πωλεσας his, πωλG σθα. oeta noster: ino in ioue reor Hem od Heri tolen gleicu.
56쪽
g. 62. Egimus de perfecto statum indicante et qui tempore praesenti extat et qui futuro extabit restat ut dicamus pauca de e perfecto, quod usurpatur in eis sententiis ubi aliquid enuntiatur quod , cum omni tempore fieri po8Sit, in universum Het, atque Ubi, Uamquam lingua quo id nuntiet uti debet aliquo eorum temporum, quae Certam se definitam temporis rationem aliquam indicant, tempuS Stinc ei tum et infinitum. Ad quas Sententias enuntis Iada omnium temporum apti88imum S praesens Boristo vero vel futuro ubi nOmae enuntietantur, non sunt nomae, quod quidem ad formam pertinet: nam actio generalis, quam quum valet Omni tempore, non edicitur illis temporibus, oristo vel futuro, velut semper repetita, Sed ut semel facta sive iam peracta Sive expectata.
Quo modo quasi pro lege et regula generali proponitur Xem plum definitum. Namque ut actatis invenilis est tam linguarum quam hominum proprium, magis valere exempla definita quam praecepta Separatim et indesinite prolata, quod inde quoque cernitur quod pueri fabulas ipsas malunt logor et maiore eum fructu et delectatione legunt quam quae sequi solent sontentias: sic etiam rastet priscis imprimis temporibus quibus mens cogitatione et Xeroitutione
nondum erat X culta ad virilitatem, sententia generales et Comparationes velut Singulas actione proponere malebant. Proveeta autem aetate se re paullatim mutatae Sunt. Nam
prout una cum lingua ipsa corroborata est mens populi et intollo- gentia, ita etiam paullatim recessit lingua ab oristorum usu i), vel ubi assuefacta eis frequentia prioris usus retinuit OS, plerumque eo dona modo intelleXit ac si essent v esentia. Quo factum S Ut, Sicut praesens historicum oristis intermixtum usurpari soleaeet nullo significationis discrimine, sic oristia et praesen in gnomi una USurparentur vix habita oristi genuinae significationis ratione. g. 63. Iam vero redeamus h porsectum. Quod ubicunque invenitur in nomis non proprietate aliqua ut OristuS, Sed eodem cum iure inique praesens tempus usurpatur, tandemque vim habet
i Apud Homerum innumera inveniuntur exemplari apud iuripidem omnino circiter LX, apud Apollonium Rhodium quantun Scio primo libro unum.
57쪽
u8Umque Servat atque alibi. Unde elucet eodem iuro quo oorsim hae exempla exhiboantur fieri posse, ut ea dividas inter totam perfecti tractationem. Sed quoniam multi singulare aliquid his ineSSe censuerunt ii, adeo ut cum Kriigei Gr. r. hoc persectum
perfectum nomicum nominarint, quamquam eodem iure de praesente nomico diceto poteris, haec perfecta hic in unum congessi. Duo hic genera distinguuntur, eodem modo inter se diversa atque ea quae modo traetavimus prius quo Statum extare simpliciter
significatur, alterum quo ad nologiam eorum quae diXimi a. 568qq. pro actione qua status sit ipso status nuntiatur id quod in vivido sermone et ubi sine ulla dubitatione significes aliquid futurum esses ori solet. A, I, 3. g. 64. Mel. 272 κα eto et uri 6υ ης ληθειας κακ0M
weichun zur oriatis heri edeutun rei in inem chlichten praeteritum, et dereine frequentative bestim nun einen libergans biluet, entnomme non de betrach- tun dessen was in de gestentosiri sic regelmassis rei lepholt l. . 33 undunter den assisehen dichferri esOnder die ramalther, auch in iner usammens telluris mit oristen ole Aesch. S ut 589 610 Stant.) sogar Platon Prol. 328 B. Ceterum persectum ubi in gnomi invenitur una cum OristiS, non magi ea re sit tempus praeteritum quam praesen8, quod et ipsum in nomis oristi synonymum est. Nam oristus in nomis Euripidis tempore desierat sentiri velut raeteritum temΡUS. Sed verba κιστα - μουαρχὶ spuria esse pluribus rebus docetur. Nam perversissimo modo Euripideque indigno enuntiatur sententia quae ipsa sententiarum nexui minime est apta, atque inutilis est in eo.
59쪽
g. 67. Warscha ue p. 34: Ut autem persecto res describuntur atque depinguntur, Sic etiam affirmatur verum esse quod accidit. Cum enim oporteat , si agitur de offirmando aliquo facto, se cognitum abor illud : quid est aptius, quidve veritati magis respondet, quue ipsa si perseela, quam perfectis uti in rebus quae sunt gestu easseverandis 3 Deinde hoc addit: sed non perto et manifeste dicitur verum esse quod accidit, Sed tecte quodammodo. Sed confer quae ipse in Curtium dicit, quem non recte intellexerat p. 11 ἡ at tali interpretationi facile poterit opponi, quidquid fiat sive praesente Sive perseet referatur. Vere fori et q. s. Quod in ipsius cadere interpretationem perfecti quisque videt. Neque qui utebantur perfecto eo magis quam alio tempore Significare volebant rem quam narrabant Vere factam esse, neque perfectum quia ita nominatur magis veritatem, quia ipsa est perfecta, potest significare. Non enominibus illa perfecti vis fluit neque ex arbitrio hominum, sed egenerali perfecti ratione. Nam qui perfecto utitur Significat rem non solum factam Sse, sed etiam, quod ex ea efficiatur, nunc extare; oristus illud solum indicat. Ita oristus δυξε legitur Or. 46 ubi minore opus est vi, ut in prologo, in quo S8 Solet mera a Simplex tirratio. Item ἔδυξε ro. 13 dubitautor dicit Talthybius, narrans Oristo, non
Etiam δεδικτα Med. 12 36 g. 50 fortius est quam δυξε Itaque
diei poterit actionem quae t Oristo et persecto indicari possit maiore cum vi et graviore modo perfecto significuri. Num persectum actionem Semper ad tempus praeSen refert, OriStu Simpliciter narrat Atque cum quod narramus id occeperimus ab aliis 4
60쪽
vel meminerimus, minor est eius fides quod ontra perfecto oculis subicitur, eius verita e magis urgetur. Qua re Videmus non prorsus a Vero aberrasse eum qui dicat persectum significare rem vere actam 88e, quamquam potius debuit dicere perfecto veritatem rei magis urgeri. Imprimi igitur apud oratores, ubi vehementius loquuntiar, invenitur perfectum hoc modo usurpatum talibus in odissaepe, qualibus Euripides vel lii minime id usurpaturi fuerunt. g. 68. Ex hac maior por oti vi explicandum erit quod saepius
Paullo aliter est explicandus extremus locus qui nos traducet ad novam quandam significationis i 0rfecti rationem. Verbum inimTεπρακται duabus rationibus lotos intellegi: primum eadem atque ea exempla de quibus modo diximus, ita ut sententia Sit factum est, quod nunc videmus Eaetaphlμαι coronatus sum Eaetatus 1ενος Etl1t), deinde ita ut magis urgeatur quae motio cinos perfecto perfectae actioni8, Suppleto κα os fiet πραzastat. Eodem pertinere credo Alc. 7 κλυε τις ae GetavaIl10 η
ηδη TETμαθαι παιat Giat Oidtrisu. Non multum interesse inter utramque persecti notionem quivis Videt; iam tuique perfecto utraque inest noti O, quarum tum haec tum illa magis urgetur Dicere etiam possumUS aetεμ ια coronatuSJαm sum . . coronandi nil est actio. Persectum igitur quod rem non petam solum sed etiam actionem finitam esse significat, aptissimum redditur ad indicandas res peractas et finitas et quae mutari non possint: ad quam rem illustrandam nihil magis est aptum quam
hin. nuchi τετελεστα uncis inclusum est, quae opinio nullo modo probarpoteSt. 'am senSus omnino non ine8 lectioni huic ut etiam metro magis Satis