장음표시 사용
51쪽
DE VARIIS BOR BONI SCRIPTIS. 350uos tumul tellus Vandoperana tegit: Dum tibi se indulget l)reve ver et lexilis aetas Aureaque et nunquam quae reditura fugit, Oro, ut sic Musis inhies, si oderi Omuem Desidiam, ingenium sic puerile regas, Clarius ut reddas nostrum nomenque genu Sque, Borboni melior fratre Oeta tuo. Spes fore te magnum mihi multa adsulget, et omnes Qui veniunt istin omnia laeta canunt. Te esserunt natum ad Musas et ad Omnia summa, Te puerum dicunt indolis esse probae. Et ea postliabitis ut fama est Pallas ilienis Urbis Lingo ui c. ccepit mare Olum. Unde istic lingua doctos utraque magi Stros Audis i id quod non sata dedere mihi. Barbaries etenim toto regnabat in Orbe, Me puero, et Gra ce discere crimen erat.
0uare age, mi frater, sae quod saeis, impiger aude Esse aliqui si vir, sic eris alter ego . IV. - carmina orb0nii ad Rubellam.
Scripsit carmina plurima in quibu decantavit puellam nomine Rubellam, quam miro assectu dilexisse videtur. Et illa quidem digna erat quae amaretur nam bella erat liu bella, bellissima e a calce ad summum pilum nec humili loco nata. Q Ut docta novem Musis quondam addita suerat Suph0, tu bella tribus quarta fuerat addita Charis. ι Seu latine, Seu graece loqUeretur, VOX Sua non inminam, Sed deam sonabat. In pectore, in labri dea illi gaudebat luxuriare suis ' a. Epigrammata Senariolo Sque componebat quibus nihil lepidius jucundiusve legi poterat' sit, ne quid de Sideraretur in illa, honestis praecellebat artibu quae Virgine de Cent acu colu, cantu,
Quae uerit illa Rubella non ausim assii mare. Quidam existimant
2. Aurea caesaries, o roscida labra et ocelli Blandi, o rons hilari purpure idque eno , niveum ut cycni collum strictaeque mamillae, calce ad summuni o bella Rubella pilum, Non mirum, e Borbonius, si deperit atque Vult ni mortalem versibus ipse sui S Iuppiter ipse ob te cupiat deScendere OlImpo, Ob te iterum fieri Os, vel adulter olor.
In editione Gryphiana p. 13 Poeta ad Rubellam orbuni amicula. o. Nugae, pist0la ad Stellam. 4. I belli elementuri e Nicolaus B 0rb0uius Rubellae puellae lectissimae. o. Nugae, VlΙΙ, 15 3.
52쪽
Flexanimus tenero manat ab ore lepos. Dotibus his tantis ideor mihi dignus amari ...
Sum iuvenis tenero ut claroque assabilis ore, Fidus et ad veram saetus amicitiam. Una olim Phrygio si eum Ganymede fuissem,
Cum Iove nuri essem, pascere ille reues .
Et se tantum virum existimat ut persuasum habeat ad lectores multum interesse quid agat, quid patiatur, quo eat, unde redeat, ubi sedeat. Inde sit ut necessarium judicet de Suavita nullam rem, vel
Febres suas , ventri fluxus , capitis e lateris gravedines , stomachi cruditates, dentium dolores et multa id genus incommoda versiculis notavit, recen Suit et de Seripsit. Si scire velis quomodo poetice Hulet, hos VerSu ad exemplum e Nugis detraham
Audi, pater, meum Clamorem et exaudi preces, o Christ Iesu, per tuam rudemque et Omnia Vulnera, Per quicquid unquam passus es, Oro miserum me liberes His dentium cruciatibus,
Doloribus surialibus. Nam morbus hic inutilo solum mihi corpus facit :lta instut urget, ne Bl, Ni respicis, periclitori .
Vanitale intolerabili continuisque querimoniis legentem quemque obtundit et negat orboniuS. Quanto autem mihi potior ac ratior videtur cum desinit se olim diligere et intueri atque redit ad sani 0res sensus me juvat ulputa audire versus quibus and operam suam nobilitavit, parente honeStavit vivo deflevitque mortuos. His poematiis inest nus ei quid vere humani et ingeri; nam pectus est quod pect0ra tangit. Ex his exi Stimari potest orbonium suisse
bonum Vando peranum, pium ilium, amantemque fratrem. Jam supra memoravimus epitaphia quae maeren 90Suit destinctis parentibus hie nobis proferre liceat epi Stolam qua suum fratrem ac0bum ad humaniores littera excolenda Summopere hortatus est.
Tu minimus fratrum quum sis, Jacobe, meorum, Vixdum annos natus quattuor atque dei 'em Per patriam manesque pio cinereSque parentum
53쪽
DE VARIIS BOII BONI SCRIPTIS. 350uos tumulo tellus Vandoperana tegit: Dum tibi se indulget breve ver et lexilis aetas
Aureaque et nil Iaquam quae reditur sugit, Oro, ut si Musis inhies, si oderis omnem Desidiam, ingenium Sic puerile regas, Clarius ut reddas OStrum nomenque genu Sque, Borboui melior fratre poeta tuo. Spes fore te magnum inibi multa adsulget, et omnes Qui veniunt istine omnia laeta an utit. Τ reserunt natum ad Musas et ad Omnia summa, Te puerum dicunt indolis esse probae.
Et ea posthabitis ut fama est Pallas Athenis
Urbis Lingonicae coepit mare Olum. Unde istic lingua doctos utraque magistros Audis i id quod non suta dedere mihi. Barbaries etenim toto regnabat in orbe, Me puero, et Gri e discere crimen erat. Quare age, mi frater, a quod facis, impiger aude Esse aliqui sic vir, Sic eris alter ego .
IV. - Carmina orb0nii ad Rubellam.
Scripsit carmina plurima in quibus decantavit puellam nomine IIubellam, quam miro assectu dilexiSSe videtur. Et illa quidem digna erat quae amaretur nam bella erat Rubella, bellissima in calce ad summum pilum nec humili loco nata. Ut docta novem Musis quondam addita fuerat Sapho, Rubella tribus quarta fuerat addita
Charis. Seu latine, Seu graece loqueretur, VOX Sua non feminam, Sed
deam sonabat. In pectore, in labri et dea illi gaudebat luxuriare suis ' s. Epigrammata Senariolo Sque componebat quibus nihil lepidius jucundiusve legi poterat . Et, ne quid de Sideraretur in illa, honestis praecellebat artibu quae Virgine decent neu, colu, cantu,
Quae fuerit illa Rubella non ausim assii mare. Quidam existimant
2. Aurea caesaries, O roscida labra et ocelli Blandi, o frons hilari purpurei que en P, niveuui ut cycni collum Strictaeque mamillae, calce nil summum o bella Rubella piluna, Non mirum, te orbonius, si deperit atque Vult inuri ortalem verSibus ipSe suis
Iuppiter ipse ob te cupiat descendere Olympo, Ob te iterum fieri bos, vel adulter olor.
In editione Gryphiana p. l. Poeta ad Rubellum orbuni amicum. o. Nugin Epistola ad Stellam. 4. 1 bellu elementuri e Nic0laus B0rbouius Rubellae puellae lectissimae. o. ussin, VIII, 53.
54쪽
a DE VII ET SCRIPTIS. eam fuisse Borbonii uxorem . Illud vero notandum est Rubellam aBOrbonio .ror in nunquam suisse Ossatam, Sed micum, puellam doctissim/tinis i itegerrimum, puellum lecti88imum, etc. Pr aeterea, poeta, cum Su u tubuli u Ormam ac Veneres miris laudibus est dri, nihil habet in die und0 verecundi aequi decet maritum
liella os, bella, libella, bella certe, Bella es crede mihi, puella mani qui S, Uui non miriat ad tuos ocello 'Ad collunt ' atque sororculas papillas' Quis non ardeat istud osculando os Est luis non pereat libenter isti Hi serendo se mori uniculanti 'Quis ' vel Beda, severus ille censor Et nostri Rhadamantus altor uvi Nana dum nuda genu salis choros lite Gestis dueere, nos doces hunde, Quam si digna, Bubella, nymplia amari .
Rubellam si re ipsa matrimonio sibi conjunxisset, quis credat ab illo
unquam suisse narratum primum illum congreSSum lepidum sane ac festivum, Sed Valde indecorum, quem cum amista sortuito habuerit in Non quin existimem amores Borbonii suisse illicitos iam si flagitium innotuisset, haud certe Boi bonius in gratiam ac favorem praesulum et principum Veni SSet, nec ei Margaritae Francia, avar-rorum regina, filiam Suam Joannam commi Sisset educandam. Inclinat animus ut existimem orbonium amor duntaxat poetico indulsisse. Quot enim docti SSimi viri, Sexto decimo aequio, latinos elegiacos imitati est utique lasciviore musa siclos celebraverunt amores ne idcirco minu grave et sapientes apud aequales habiti
Lingonicus qui te genuit il)ique Junxit ardenti juveni Rubellani
2. Nugm , VII, 3. - Id etiam notandum est conjugium et uxores apud B0rb0nium nunquam fuisse in laude et gratia. Multa reperias in Nugis latine
aut graece epigrammata in muliereS, in Xores, ξις αγγυυαῖκας, εις γαμου. Equi biis haec duo reseram
Pessima res quamvis, eadent tamen utilis, uxor Mox sua si morien juSSerit esse tua. Nil video quod te, dum caelebs Vixeris, angat, Aut cur te vitae PDdeas, Aule, tuae. At si Dii nolint tempestas te auferet illa Conjugii, invenie omnia plena malis. Prolis, ais, causa uxorem Volo : sint tibi nummi, Filii erunt. Nemo ignora pauper amat.
55쪽
DE VARIIS BOR BONI SCRIPTIS. 3T sunt i Istudii est potest ut Borbonius, qui Catullum diurna nocturnaque manu er Saverat, Lesbiam Oluerit habere suam et quamdam sibi delegerit amicam quam versibus, in Sciam vel con Sciam, Sub siclo nomine Rubellae, cecinerit.
Quidquid id est, Boi bonius in Fugis ad suam Rubellam summopere probavit quam eleganti ac sacili ingenio foret in amoribus deseribendis. ΙΙ0s nobis liceat versiculos hic subnectere
Quid fles, Rubolla ' quid doles'
Λ mica, quid nam res, in ea abire ni nossessita SCogit sed huc tamen brevi Ad te redi ho O lux mea Rubellari desilum, da senis
Da turgidulis dellulisos ad primam. uid fles adlvite A siste lacrymas, recor Brovi redibo et adseram Aliquid tibi quo gaudeas. Τu lo interim oblecta domi,
Cum matre cumque ancillula et II is cum tuis sequalibus ficu, colu, Cantu lyr3,
filiisque honestis lusibus 0ui virgines tales do sent.
Cave inquam ut isti sanctuli. Fraterculi, dieaculi, Cucullo amieti et unibus Cincti, suis te blandulis Verbis suisque melleis Fallant suasionibus. Τ probo ab omni crimine, 4b omni turpitudine, Puram mihi serves vide .
II is quidem versiculis astilo probatur quantum valuerit noster acumine et gratia. Nihil enim legi potest mundius, pressius aut
Concinniora quaedam in illo poemati sorsitan am deprehendes sed et vitium multo gravius reprehenditur in multis aliis epigrammatis B0rbonii ad eamdem Rubellam; nam, cum ad ardores describendos venit, lagrat uritur, ardet, incenditur, ii flammatur poeta, atque Rubella nihil nisi fluminus et i ques jaculatur. Qua quidem metaphora intemperantius usu est in hoc hexasticho
l. Vide ut puta quod dixerunt de Lodo i a Lahi, L. Foughre in suo libro, Lessem me poetes a xvi sieel et Jules avre, Olivier de Maguy. In ocis amat0riis, amissa Rubella non unice usus est orbonius sunt etiam puellae lectissimae, Cassia I. 33ὶ Rosa I, 223ὶ Coelia IV, 8 in quibus non minus exardere videtur. 2. Nusin, ΙΙΙ, 3.
56쪽
Qui sit ut instam mer inagis ac magis urar in loras, Incendarque oculis, ut lira puella, tuis Ex oculo dextro ridens Venus equo sinistro In me pontor iusti tela, protervus Amor. Me miserum suid agam 2 suae plus satis ima fuisset Infelix, cogor cur ego serre duas .
Surripui tibi, dum dormis, mea bella Rubella, Basiolum, dulei nectare dulce magis. male iust sanum, qui, quod in torquet et urit, Id di eam uidi nectare dulce ningis .
Ne multa, tanto igne concalet, tanto fletu fluit ut eum diceres in sacem et in fontem mutatum
0uaeris aquas, virgo Duo sunt ista lumina sontos Ex quibus oro vide sit mina luanta fluuia . Quod si ignem quaeris, mea sunt praestordia flammae Sic, hi aqua in me ignem suscitet, ignis quam . V. - datur orbonius.
Hunc etiam saepe juvat de Rubella nomine oco exculere
Sis laeta se facilis, Rubella, semper Fae dicare Rubesta n0 rebellis . Pallet moesta simul. si incestus palleo Linus Oscula si p0se0, laeta Rubella rubet d.
Eodem joco utitur in quosdam insignes sui tempori homine S. Si Vivem laudavit
Ingenium, corpus, mores, sacUndia, candor Et stylus invicto quo Velut en Se, Ble S. Hae pretiosa ut sint, tamen isto nomine Vives
Nil tibi te dignum sata dedere magis . .
Quo in genere, puerili salis ac sutili, Martialem imitatur. Plurima
l. Nugin I, 50.2. Xu9 P. I, 20.3. Nu9 in Ι. 452. In se carmine, quidquid ridiculi ac putidi exc0gitari potest orbonius cumulate explevit
Huc ad te properate omnes clui quaeritis ignom Cur quaesitum alio currilis ignis adest Xenape ego sum fornax intus sunt viscera flammae Semper inextinctis uror, ut Elna, rogi S. Si summo alligero digito mirabile dictu Et maria et telliis, et polus, ignis Prunt. Arde et uror amans Amor haec incendia fecit, Ut mea sic flagrent pectora secit Amor. crudelis Amor : nam sortii mater et ipsa Saepe Cupidine lampade a Sa Venus. Ne matri puer ille qui lena, nec parcere divis Novit : ego heu quid agam 8 neScio, semper amo.
57쪽
DE VARIIS ORBONI SCRIPTIS 290didit disticha atque tetrasticha in quibus nihil illi a verborum argutias et cavillationes elaboraSS Videtur. Sic vocabulum, detracta littera, aliam in partem traducit
Grinculus est quidam sic dictus a mundulus cilli Detrahe vocalem, gracilius ut sit visi.
Addita vero litterula aut mulata, eodem modo ocatur
EX MEDICUM INDOCTUM Si tibi litterula accedat quae in Nestore prima St, Fies mendicus, qui modo eras medicus a. in OPIDEM RASMI OBTRECTATOREM Qui vomit ampullas et sesquipedalia verba, Obstrepit sit studiis, o te rodame, tui S. Qui tumet Hispana petulans et barbarus, Rura, Hunc par est lapidem dicere, non opidem .
Aut detractis plurimorum oeabulorum syllabis, consonantibus primis tantum Servatis, vocabulum novum elicit EX.
IN RUFUM ALIENARUM VIGILIARUM SUPPILATOREM Cum mihi surripias noctu ista carmina, Ruse, Litterulis debes uomen a abere tribus. Prima caput Famae, , medium dat prima Volucris, ,
Te peragit Latii littera prima Remi R FcΗ -. Saepe etiam primae syllabἰ ita lerantur, ut in uno disticho inter se similiter Onent.
AD AMICAM Curvi 0las imittis nempe ut violentius utar Heu violor violis, o violenta, tuis Q.
Est aliud apud B0rbonium humile quidem et parum elegans oci
genUS, cum Ossabulo cuidam vocabulum respondet alterum, diver-Sam in Sententiam admissum, sed aut iisdem aut sere litteris scrip tum
Nunquam dignaris mecum colludere, CBS 3, Si non vis mecum ludere Casca, caca'.
Jocatur interdum graec Borbonius, nec tamen sine lepore. Si
58쪽
ό0 D VIT ET SCRIPTIS. usu ambigua voce Pol ν, in domum clarissimi viri D. Joannis Dinta villi P0lysii toparchi, hoc listichon fecit
Quae do imis est hodie recte appellata πο υ ζ8 . Nenape in tua in nil mors pallida uris i albet .
Nec omnino insulsus est Oeu ille εις 10vγχους.
Monacti graece vocantu solitarii, fit hodie tot monasthi in ec nobi is cuna simul Sint otiosi et ignavi et pasti bene, Cur multitudo soliti id dicitur 3
Has sane nugas spectabat ud0enus cum illud epigramma in Borbonium contorquebat
Quas tu dixisti Nugas non esse putasti, Non die Nugas esse, sed eSse Puto.
Ego autem illa ludicra poematia non omnia existimo esse PeSpuenda : Boi bonium tamen reprehendo quod in Nugis condendis venam suam ac ingenium saepius dissipaverit.
VI. - De quibusdam epitaphiis a Borbonio e0nditis.
In epitaphiis ponendis non omnino desciscivit orbonius ab illa antiqua epigrammatici generis desinitione Epigrammatis enim nomine veteres vocabant quidquid monumento cuilibet inscribi solebat Epitaphia multa composuit noster, quae elegantia potiu et acu mine quam pectore valent. Sua concinnitate, me judicio, peccat argutum hoc epitaphium in honorem puerperae cujusdam Margaretae
Aspice quae vix ter quinque, nec amyli US annos, Ne potui conjunx mensibus esse decem, Margaris hic sita sum, primo pulcherrima partu Quae peperi geminos ut peperi, perii .
Atque illud in honorem Magdalenae Lacheneae Parisien Si Spuellae.
Hunc o puellie, O virgines Lutetiae, Τumulum vestris ita irrigat lacrymis, Ut hortulus at, qui perpetuis rosis Abundet, aeternisque vernet Oribus. Nam Magdalenam quae ordinis vestri fuit Magnum decus Parcae hic posuerunt invidae.
Sed mihi videtur erravisse poeta multo gravius in Severini pueri
59쪽
DE VARIIS ORBOΝII SCRIΡΤlS. 41 tumulo, si his versibus speraverit patris matrisque luctum e levaturum Parva Severinum complesti itur urna puellum In lite Severinum Parca severa suit. pater, O mater, quid chari unera nati Lugetis cur sic lumina vestra madent' Nunc ille aetherea divum spatiatur in aula, Eaehilarans pulchro eum Ganymede Jovem .
Ne sabula quidem aut ut more recentiorum dieam mythologia abstinuit in pontissicum christianorum tumulis inscribendis
Heu situs est, heu, heu, senserabilis ille Bodelus, Praesule quo solix Lingonis ora suit. Belligio et pietus lugent Charitesque s0rores Flent Mus P et laeeris moesta Minero a comis. Ora rigat populus lacrymi S, juvenesque Sene Sque Et patri: clamant Occubuis Se patrem. Quod mortale suit, parva requiescit in urna C0rptis, mens Vivit perfruituri sue Deo η.
I uni amore in antiquitatis mores incenditur ut christianis ritibus qua Si repudiatis, amicos SuOS, paganorum more uigeat
Quos habuit quondam viventes una volunta , Nunc vita sun et0s, urna habet una, duos .
Alio epitaphii genere utitur in principibus tumulandis nam ut diis immortalibus eos ad 00 quare possit, mortuo desset qua Si adhuc vivos LOysae matris regis epitaphium tale eS
IIeus tu, o summissa carmen lege Voce, Viator Hie regis mater, Di LOTS3, cubat Hanc strepitu turbare cave dormire putandum est, Nempe Deam et talem non potuisse mori .
Nisi forsitan excipia carni in a iiί parentibus suis defunctis et quibusdam amicis dicavit, nihil in orbonio invenire est quod luctum merum et Sincerum Spirare Videatur. I enlavit et elegiacum genus, sed ut qui misereri nesciat. Nihil me movet threnus ille quem de paternarum odium incendio si condidit nihil carminat obitu Samii condis stipuli et de Franeis ei Delphini immatura morte' aut illa lamentatio de indigna et miseranda clade Francorum apud Neapolim l. Maerorem, Si quem X pertu Sit,
60쪽
ι DE VIT ET SCRIPTIS. exundati verborum prosluentia et mythologicis imagini laus viliavit ac diluiti.
VII. - Carmina orbonii de re litteraria.
Epigrammata aliquot scripsit probris atque maledicentia plena
in quibus acriter insectatur juvenes orni: suae impendi nimio indulgentes l)ellos homunculos qui e blandula verbula suem in ea voces undunt et scalpunt molliter ungue capiath, anu lasci VienteS, VII OSSene S, homine importuno ac pelaces multosque alios quo longius dicere esset. Sed mores sui temporis proscindere mihi videtur ex elerum imitatione potius quam ex propria indignatione. IIunc tamen rabies qui edam, non composita quidem, Sed genuina et peculiaris invehit in plagosos atque illille ratos dedagogo S imp OSl Ore monachos turpesque cucullos , sciolo ac actitan culo Squo S dam poeta qui aliena carmina vulgo pro sui OS lentant. - Ιliud vero notandum est Borhonium, in his illudendis, veri raro nominibu S, sed plerumque si glis usum suiSSe. Charidemum quemdam in priniis impetit mordaci S Si me, quem loquacem et litteratorem improbum nuneupat histrionem nequi S
Simum, dignum patella operculum et quem ita ludificat
Stultitia fili, doctrino nullius es Irons, Cur talen tanti se Cliari dente, scis Inter grammatico jactas decreta latonis Si lato qua ratur, si cito grammaticus: 1. Si scire velis quomodo elegia cum genus tractaverit, tibi sit documentum
carmen de obitu anili Nughe, III, 2 in.
Cingite sun esta, Musae, ita empla cupreSSO, Cingite pullato tegmine triste caput
Non nisi lugubres reserant modo plectra Cama nas, Defluat in sacros vestra querela sinus Atria sordescant ijugique cacumina montis, Ad sera discissis currile sala comi S. Adsis, Melpomene, lacrumis sussus cruenti S Et iragicum querulo gutture carmen iit. Huc propera n aesto lacerans praecordia planctu, Rumpe fides cit harae, iris lis pollo, ture'. Occubuit vester Samius, mortalibus ille Et Superis gratus vester alumnus Orni.
In lima stelliferi sensu penetrabat Olympi, Adfixus sacris nocte dieque libris Relligione Numam, antiquum gravi late Catonem
Vicerat, et vates et bene rhetor erat. Ante diem immites juvenem rapuere SOPOPOS, Nec si vere ultra currere sata OlOS. Quam male fraudantur tanti haec Secula donis, quam nunc merito luget uterque parens l.Set mea praecipue nunc luget Lingoni Ora, Amissum hunc florem Lingonis Ora gemit. Lugeat hunc orbis merito tigresque ruentae, Et madeant lachrymis tarn Ora dura piis.