장음표시 사용
341쪽
. . Expectata diu. Da laetis sanguine juncti 'Incolumes, fidique una gratentur amici, Praeteritosque dies, atque ahera multa viarum Saepius, & dubiae superata pericula sortis, Atque exantlatos possint meminisse labores. 3Sic Tibi, tranquillae peragentes Otia vitae, Vivamusque bonis, donec tua gratia nobis Hic indu ita satis, nil jam telluris egentes, Nil cupidos mundi, toto tibi tempore promptos sSpemque imperfectam vitae melioris alentes, Sanctorum summo socios adscribat Olympo. Hic aeterna quies , dc mens purissima nullis Corporis impedienda malis, perspectaque plenis Luminibus, soli mysteria cognita coelo Hactenus, aeternis magnum di venerabile Nu- . men Laudibus, aeternisque dabunt celebrare trium
Pro salute toties olim, & nunc denuo, restituta, & hactenus clementer conservata, ac imposterum conservanda , dicatum. Τ Andem Magne Dgus, mundi mirabile
- Productum Verbo, Verbi qui viribue
342쪽
Conservas, verboque tuo nutuque gubernas, e quoque dicemus. Tibi post tot vana la
Et male consumptos ad inania ludicra versus, Carminis extremas sit fas impendere curas. Indigno sic ore licet, licet impare vena ;
Namque Tibi sperare nefas par dicere quidquam
Ast animo magno, di magno cantaberis ausu. Tu modo quem quondam Dominum co-
Nomine terrifico servi poteramus inertes, Aut animo Regem timido trepidare severum, Nunc tua quod nobis indulsit gratia, blandum Possumus i ngenti solamine ferre parentem. Et salva pietate Deum quoque dicere fratrem. Tu mundique hominumque Parens, ac time
Et tu sancte puer, dulcissime frater, I E s v, Et tu prae reliquis Sanctus qui Spiritus audis, Quod Trinum colimus mysteria l) Numen in
Te precor, esto mihi praesens , auctorques
Tu nostros moderare modos, Tu pectora sensis Imple piis, sensisque piis pia verba ministra. At vos, o ficti, jocularia numina, divi, Et vos ollares, dc nil nisi nomina, divae, Stultitia quondam nimiummihi culta proterva
343쪽
Cantandi veniat, rabiesve insana furores Concitet amentes, ut vera numina voce Ficta colam, studiove vocem succensus inani 'Non audituros me vel mea carmina divos, Non adjuturas me vel mea carmina divas Nec vos nunc etiam, studiorum emblemata,
Et Τe Phoebe , tuo doestas qui nomine signas Ingenii dotes, anisique inventasagacis aTu , Pallas, quae flava notas, artesques figuras, Non ego nunc dignos in carmina sancta furores Exoptans, vestrum auxilium, vestrosque s
Quamtum vis alias concessa voce ciebo. . s.
Non hic ingenio locus est, vel si quis di hic est, Non proprius , non amplus erit. Nec pervia
Sensibus haec : nec suod canimus penetrabilementi est, 'Auωrti cedit, studiove attingitur ullo. Hic animus subsistit, dc haec qua parte vigemus Quaque homines sola sumus, hic se deserit, & se Dum quaerit, nimis ipsa fugit miseranda, fu- ..gatque, Nec sese inveniens ratio rationis egena, Non capit obtuso coeli mysteria sensu. Sancta canam , divina canam , procul omne profanum Absit . dc ex animo cantantis*ezulet Ore,
344쪽
Terrenum quodcunque sapit terraeque m . gistros. Sellicet humanos fugiunt ecelestia sensus, Atque infinitum finito pectore Numen . si Haud umquam capietur. Amant purissima puros, Nec nisi lustratis haec se secreta revelant, Nec nisi bis natos Subeunt mysteria sensus. QEn nemo celebrare queat, Vel voce probanda Compellare Deum CHRIs Tu M , dominumque vocare δIngenio quantum docto vel carmine praestet a Ni sacra se coelo Sapientia missa supremo . a Infundat, valido convertens pectora motu Dissimilesque sui mentes,novaque ore figuram, Ipse potestatem cantandi talia donet, Inque Deum Deus ipse ferat, linguamque gu-
Spiritus, di coelo veniens dimissus ab alto Se totum inspirans animis, terrena beatis Separet, & solidis distinguat inania curis, Et numen solito praesentius inferat imis , νάCordibus, impulsisque animas graviore fili
Digna sinaturo tam grandia verba ministret. Haec precor, haec ,. Venerande Parens, Sapientia sese ...
Infanti mihi pandat, hic arida sinctus inundet Spiritus ora mihi, M sacrato corda liquoreb Irroret, qui sede tua divinus, de illio a Conin
345쪽
Conjuncta qui sede sacra crustallinus Agni
Exit, &in totam fandiorum labitur urbem. Sic tua jaeta meo bona semina corde feraci. Hoc succo macerata Tuo radice profunda Figantur, teneantque solo, & nutrimen eodema Accipiant, dc mox sublato vertice terras Despiciant, coelique sacras tollantur in auras. Et cum centeno redeant, foecundaque fruetus Dent tibi, dentque tuis , cunctisque volentibus
Sic ego divino cantandi concitus aestu , Arcanis stimulis , sanctisque furoribus actus, Et Tua facta canens foecundo carmine, quali Jes aeus, vel si quis adhuc facundior illo, Digne cuncta Tuo pandam miracula mundo. Sed quorsum miserandus ego, quorsum feror, aut quo Me nullo vinante levo p Mens scilicet intus Ardescens fervore pio, spiramina flammis Ipsa su is addens volucres se tollit ad auras, Et vires superare suas nimis ardua tentans, Heu nimio commota canendi fluebaat aestu. Quo mens caeca ruiS, quo te vagus abripit error Immenso tam parva paras committere ponto Carbasa, tam fragiles remos, temerariri cymba Tam lacera pelagone audes incumbere tanto pQuo properestiescis: si te committis aperto In scopulos, brevia dc syrtes, avidamque Cha
Qua te ventus δc unda ferent rapiere; nec ullas Ars latebras, peritura nec ullas brachia vires, . . Au- a Mati. I 3. Mare. . Luc. I 3. vers. 39.
346쪽
Auxiliumve preces, nec habebunt vela recurri
Si sapis, o nimium turgentia contrahe vela, Contrahe, nec temere securos desere portus. Aut notis vicina sequens lege littora terris. Quo fundum tereti possis contingere conto, Et ratis undosae cursus inhibere volant , Et quoties libet E sicco ridere procellas , Quo mens caeca volasy ad te, temerarias tandem Ad te quaeso redi. Tenui tam grandia voce Improba , 8c hac arente uberrima munera vena, Oreque sermato terrae coelestia luto Tune canes: immensum, imperscrutabile N
Natura trepidante, dedit quae plurima terrisOmnibus, & prima longis ab origine seclis Infidae quamvis miracula cerneressenti pNon ea si totus conetur dicere mundus
Et quidquid linguis valet , & quod ubique du
Et coeli coelorum , dc quod supereminet illa, Sumiant finem tantis imponere coeptis: Assiduo quamvis studio . nullaque quiete Interrumpendo confundali secula cantu. Scilicet ante dies Sc mundi finiet aevum, Succumbensque oneri moles operosi labastet. Quam minima vel parte queant miracula
N uminis immensa, dc primas absislvere curas. Sit labor hic etiam cursus inhibere volantes, O . Qua .
347쪽
i Qua fas est, viresque sinunt, pia vota sequamur. Sussiciat dixisse aliquid. Quotacunque bonorum
Infinitorum, Majectatisque supremae Pars, animis nostris, di nostris viribus aequa est. Hic etiam voluisse sat est. Quin ipsa voluntas Humanas vires, hominum molimina supra est, Et soli referenda Deo: quo pectora nostra Fitam o iem inspirante vigent, animique calescunt, Est Deus in nobis; miseri, quid quaerimus extra, Quem jam visceribus nostris, animisque tene
Est Deus in nobis, agitataque pectora pulsat A cana virtute sua. Virtute benigna Illius, inque illo nos vivimus, atque movemur,a Atque sumus quodcunque sumus.Te spiritus
Hos auctore Iovet, Te membra jubente relin
Et tacito fracti requiescent corpore sensus: Non tamen ante mihi, quam stlo hoc fine
Ure Tibi , Pater alme, & grato pectore laudes
Quas meditor, liceatque pias absolvere curas. Haec maneat, memorande Deus, Tua magna voluntas, Si fas est, si jam nec longa, nec ardua quaero, Denique si concessi peto, caligine mentis Nec solia occaecisus iniquis aestuo votis. Parva paro, concessa paro, non amplius alto
348쪽
Impetus est volitare, legentur littora tuta, Extimaque immensi libabitur ol a profundi. Non ego mortali tento deducere vena Quae numquam eXtentum licet immortalibus
Finiat. Ille manet nobis semperque manebit Eternus labor, illa novae nova gloria vitae. Nunc quae mortales possint admittere sensus Pauca Iubens. paucis & siponte oblata profabor. Non aliena loquar, nec me quaesiverit extra Infelix studium: sua quilibet integra servet, Et laudet collata suo facundior ore Dona Dei. Proprias tenui nunc carmine grates Sumeiat dixissio mihi. Sic munera larga Saepe Tua concessa manu, nil tale merenti Saepe nec Optanti, nec adhuc quid dona vale
Optima noscenti , cogunt, Pater optime ,sic me In mediis magnisque malis summisque periclis, Desperata Salus mihi reddita, redditus aegro Spiritus, dc moribunda 8 let hi limine in ipsbConsistens vita huc superas revocata sub auras , Munere nunc quoque laeta tuo, jubet, imperat, addens '. . Currenti stimulos , animansque in carmina
vires sEt veri cultus ac sancti pignus amoris, Ingenti tenues agitat molimine versus. Hos ne sperno precor , summi Moderator
Nec cantus humiles, humilem nec despicamentem a i ον Noe
349쪽
Nec essi te cehsendam animam. Da robora
Da vires coeptis, placeant Tibi carmina voce Fusae pia, similisque piae meditatio voci. Da Pater, hoc, nam sole potes. Tu, Magne
Nempe tuum pernoscis opus, de traque po
Ceu probat hoc nobis non explorandiu oluntas, Destruis,aut reficis, nunc nocti immergis opacie, Et letho detrudis, ad imaque Tartara mittis:
Nunc terra terraeque nraus atque eximis umbris , -
Et tuta regione locas, sed ue beatas Corpoxis mutos vinclis , crassoque leVatos, a Pondere, das oculis mimorum it mente tueri, Nec nostras aures nostras subeuntia linguas Das recreare pios selatia maxima sensus, Alterna' ue vices a ternaque gaudia miscens Qv os tua fata volum recte das ferre dolores. Nempe tibi, Pater alme , haud perfunctoria
Vortales miseri sumus.' aec tua sela voluptas Haec bonitas suprema Tibi, studiumque juvandi Hoc sedet, & cunctis clementia nota creatis, Sed nostro imprimis generi, quos sede beata Desuper adspiciens, alto super astra recessis Cuncta tibi subjesta moves, curasque benignas ι Vel minimis adhibens, ne vel fine lege capillus Decidat, aut media moriens passerculus aura Imperio sic cuncta tuo nutuque gubernas,
350쪽
Ut bene sit nobis, modo ne nolimus, di ipsi In mala , damna, necem , perversaque fata
O nimis indignos, nec quidquam tale merentes Nos miseros, quid quaeso sumus, nisi pulvis, dc umbra, Immo nihil, Deus alme, nihil ; nil te sine certe, Omnia sed tecum , postquam nos, summe Creator, ' Respicis, & luce, ac vita dignaris, de orbis Imperio, nutuque tuo, verboque potente Instruis, ξc pia nos indelassataque postquam Circuit Angelieae vigilax custodia turmae. . Cui, precor, o venerande Deus, tam eornea
fibra Τam sint Tartarea pressi caligine sensus, Ingratusque sui contemptor spiritus Ortus, Tamque ferum, dignumque Hircana Tigride pectus,
Atque animus vecors, ac inconsulta voluntas, Osque oris linguaeque expers , ignaraque recti Et rationis egens, tam deniqne ferrea mens sit, Cui Tua tot numero benefaetiqite tanta n tanti, Non subeat totos alta admiratio sensus, Concutiensque humilem nova consternatio mentem
Abripiat, trepidamque pia formidine complens, Cogat adorantem praesens agnoscere Numen, Et sese in laudes dignasque effundere grates, Atq; onerare almum ferventibus aethera votis Ihec adeo me curamanet. Volat ima per omo 6 - a