장음표시 사용
101쪽
A rem appellandum PIUS censuisset. Nam inde videri, velle Pontificem, Legatos in Siciliam inducere, nihil obitante monarchia; cum Reges ipsus regni natos se esse Legatos obtendant . munus regium esse, Ecclesiae, atque eius immunitatum se vindicem ibi, ac patronum profiteri. Neque vero minus Regem dolere, sancti Lazari militiam , se inscio, in regna sua inductam fui illa. aliaque praeterea multa edicta publicata, ac praesertim illud super iniquis eccletiasticorum bonorum alienationibus editum. Querebatur denique de armata satellitum cohorte Archiepiscopi Mediolanen. qua illum uti non posse contendebat.
His autem querelis Pontisex respondendum putauit, non quidem quod de rebus a se gestis rationem laicis Principibus reddere se oporte-B re arbitraretur, sed ut os landeret, quae Regi ea de re fuerant relata, a nonnullis proficisci, qui proprijs ducti commodis, ut assolet, corrupte-Ias suas tutari conabantur : quarum ipse quam plurimas certa sthedula descriptas misit ad Regem. Haec se cauere oportere nullo alio consilio, nisi ut rem Christianam tro munere sibi diuinitus commisis tueretur; animarumque saluti huiusmodi tollendis erroribus, Catholicaque disciplina, ac pietate in populos inducenda consideret. Ceterum quo longius , latiusque quam aliorum Principum paterent ditiones ipsius Regis, eo quoque masis illum pro regnorum suorum incolumitate subijci d
bere Deo, eiusque in terris Vicario Romano Pontifici. Constitutionem vero editam in die Coenae Domini, iam antiquo more receptam, licet C in Urbe tantum a nonnullis Pontificibus euulgatam, tamen ubique terrarum , veluti alias etiam generales constitutiones vigere. atque olim seu Principes viros, seu populos, qui violatae constitutionis huius quoquo modo sese tem agnouissent, delicti veniam a Romano Pontifice surpliciter postulauisse. In omnibus porro vel expiationum, vel Iubileorum generalium litteris in uniuersas Christiam orbis partes dimissis, &item in ijs. quae Confestionalia vocant, eiusdem constitutionis menti nem iamdiu perpetuo factam reperiri. In diplomate 'aeterea de facultate, quam in Hispania Cruciatam appellant, petentibus illis Regibus
aliquando conceila, praecipue nominatam esse huiusmodi constituti nem; quippe quae mortales omnes quotquot Christiano nomine cem L, sentur, sua obligatione deuinciat. neque generalibus verbis vim eius comprehendi consuesse: quod dc a Paulo II. N a Sixto I U . declaratum esset. Vt igitur cautius rebus consuleretur, in veteri ipsius constit tionis editione consuetudinem increbuisse, Patriarchis, Archiepiseopis,
& Epistopis praecipiendi, ut in suis quisque eccles ijs eam evulgarent. Quod cum hoc tempore intelligeret ipse minime praestari, ac propterea
in ea re ipsi constitutioni derogari , ob idque anathematis laqueis iacerrhomines irretitos, voluisse se animarum exitium auertere; quas praeser-H χ tim Disiti od by Corale
102쪽
tim haud excusaret ignorantia. Porro sacerdotes admonere muneris sui, A ad verum legitimunaque Pontificem pertinere : ut ij lepram a lepra discernere, ac de peccatis, praesertim quorum est absolutio summo reser .uata Pontifici, recte iudicare queant. quod si quid est priuilegis, quodelam sit ipsis facerdotibus, eosdem de his edoceri, Principum mimittis graue eia non debere. Verba vero vel nuper adiuncta, vel in antiquis litteris inusitata, haud debere dura cuiquam videri. Siquidem id iam
in more positum esset. nonnulla videlicet in iis vel adimere, vel ad1jcere, pro varietate temporum, ac corruptelarum qualitate. Quod autem regio niteretur exsequendi concessu, neque id, neque aliam ullam laicorum facultatem vim aliquam habere in ecclesiasticis decretis exsequendis; neque sacris habendis concionibus: quarum facultatem ab laicis pe- Brere, intolerabile prorsus esset. Laicis enim etiam religiosis, quod docent lacri canones, super ecclesijs, perlonis, de rebus ecclesiasticis nullam ait ibutam esse facultatem. quos obsequendi manet necestitas, non auctoritas imperandi. Quae res patent, utpote sacrosanctis legibus, ac Conciliis iam satis explicatae, &constitutae. Illud vero de tributis,atque portorijs adiectum eiae, quoniam in eo pius grauiter peccaretur . nimirum cum vel a non habentibus potestatem, vel eis, qui per priuilegia sunt immunes, quales sunt ecclesiastici omnes, vel nullo iure sibi subiectis, vel denique contra sanctas leges imperantur. itaque Principibus legitima potestate praeditis non prohiberi, quin ex sacris legibus subiectis sibi populis aequa, ac tolerabilia imponere tributa possint. Ac licet in litteris CPontificiis absque alia declaratione, ne noua imponantur Onera, caueatur; eiusmodi tamen declarationem haudquaquam esse ne lariam; utpote quae numquam adhibita fuerit, ubi de ijs, quae pedagia vocant, trubutis agitur, quae res a sacris legibus i a satis explicata videatur. Quocirca non popularem excire tumultum, qui potius ex immoderatis oneribus a Principibus impositis exciri solet; sed rationem,ac viam tradere,qua po sint tranquillitatis, ac religionis in ossicio homines contineri, dc quos oporteret, commonere muneris suI, consilium sibi fuisse. De A postolici, vero priuilegijs Regibus concessis, nihil sibi compertum cile, neque ex auctoritate sua iniusti quicquam esse committendum. videre tame se huiusmodi priuilegia malis passim usurpata, indeq. multa fieri contra iura si- Due humana,siue diuina. & quicumque niteretur, vel etiam uti soleret priuileg ijs,eum haud dubie debere illa proferre, M aperire. Cum praesertim Pontifex summus,unus,& legitimus sit priuilegioru omnium ab alijs Pontificibus concesserum & interpres,dc iudex: qui ubicumq. errata,& osse siones coperetit, pro suo munere debeat absque alia quaeitione labentibus rebus prouidere. Verumtamen velle se tantum, ut hisce rebus boni praeficerentur administri, per quos omnia bene gererentur fac de omnibus
103쪽
A eertrit seret ipse Rex: i'. intelligeret, criminum ad diuinum retinenducultum iudicandorum ius in auctoritate elle Romani Pontificis, IE S UChristi Vicvij, non in arbitrio laicorum Principum . quibus nequaquam a Dei filio dictum esset: Pasce oves meas: sed ipsos tamquam pascendos Ioan. at agnos permittere debere, se a B. Petri successore duci, & gubernari, nisi velint, se extra Christi gregem abduci, atque abigi; per speciemq. ptiui legiorum ecclesiasticam subuertere hierarcniam. Ceterum squando illud a pietate Regis egregie Catholici longe abessetὶ ipsomet Rese procurante sperare se rebus bene consultum iri. praesertim in Siciliensis mona chiae negotio. Itaque R ex omnino sibi persuaderet, haud posse Pontificem,tot tantaue dare priuilegia,ut fiuccesssorum suorum auctoritatem im-B minuat, a Deo sibi collatam ad Ecclesiae suae sanctae aedificationem, non autem ad eius destructionem. contra quam quidem auctoritatem nulla obijci praescripno posset, vel antiquissima. Adijciebat, contraria omnia aduertus eiusmodi obiectam caussam potius reperiri per Apostolicas iuregnum illud decretas LeSationes. polleq. Pontificem arbitratu suo id tamquam gratuito concessum, sed exinde male versum abrogare . Quare diploma Paulo Odescalco Apostolico ultra citraq. PharumInternuncio datum, firmissimo nitisundamentor cum antea diu in eo regno Legatos, dc quaestores, ipsis etiam Caesaris Caroli V. temporibus Apostolica Sedes habuerit. Quod autem diplomata quaedam m inducenda dedisset, illudq. in primis de alienatis Ecclesiae bonis recognoscendis, id sancte, C ac rite prouisum; cum ob Christianae reip. utilitatem, tum etiam ob cauendos animarum laqueos, quibus ea bona possidentes misere capiebantur. De sancti Laetari militia, Apostolici muneris esse, eiusmodi militias
instituere, vel extinguere, prout Pontificibus opportunum esse videretur. quas etiam illius regnis iam ipse concesserat, alibiq. sustulerat. neque u . ro posse R egem, uti Catholicum, contra quicquam decernere. eam vero
militiam ab se propterea restitutam fuisse, quod illi milites Sedi Apost dicae ubi, & quoties vocati ellent, contra quostumque Romanae Ecclesiae hostes, vel rebelles armati inseruire, atque opem ferre suis impensis ex OLficio suo, decretoq. Apostolico deberent. De Satellitum vero cohorte , qua ad ecclesiasticam tuendam disciplinam utitur Archiepiseopus M D ciolani, ex antiquis ipsius Ecclesiae monumentis, & institutis ad hanc voque diem usu retentis, liquido constare, ut in laicos de criminibus siua ad sacrum tantum, siue ad utrumque forum promiscue pertinentibus, quaestiones, iudiciaq. ille soleat exercere. ob idq armati satelliiij utimia
Denique nolle se tam graues errores, vel corruptelas in Dei offensam, ac sacrosanctae Sed is iniuriam recidentes ullo pacto tolerare. Hominum ossicia esse inter se distincta. ac propterea Principes suum quemq. munus . . Id 3 pr Dissili Ooste
104쪽
praestare oportere; Ecclesiaeq. dimittere, quae Dei sunt. At enim Rex vel, Are Catholicus, pro sua singulari pietate administris suis in Italiae ditionibus id sibi esse cosilis per litteras declarauit; ne quid in sanctas leges comis mitteretur : quinimmo si quid commissum esset, corrigeretur. Neare liq. Intemuncio Pontificio Sc loci, & omnibus D cedendi data praerogativa. eiq. perinde atque Hispaniensi oratori debitos honores habendoeesse. Sed quoniam Regis ivlsa ministris eius minime facientibus, id sere batur impune, sacri interdicti legibus in eos agere PIVS constituerat. fo cissetq. nili ab amplissimis viris, studiosis ipsius Regis, ea de sententia de4
ductus esset. pleri'. suadenribus, mitillima quaeque remedia tentanda prius esse, quam tam acre medicamentum adhiberetur: sic enim acilius se quod cupiebat consecuturum. Itaque in illis regnis deinceps omnia Bvel suae iam integritati restituta, vel seucris poenis emendata fuissent, nisi .grauissimum imminentis tunc contra Turcas foederis negotium, mox lv. osus ipsius Pontificis obirus rebus anteuertisset.
De rebus in Hi spania pie consti tutis. Cap. III.
AEC tamen, quin Pl VS & Regem optimum mice diligeret & regnis eius omnibus,in ijs praesertim,
quae ad Christianam Θctant pietatem, ne quid Cinduceretur erroris , diligenter prouideret, nihili inpediebant . itaque in Hispania, ut res Christi
na boniq. mores optime contemarentur, atque ubi
lapsi suis lent, sancte restituerentur, non modo per Apostolicos Nuncios, sed multis etiam salutaribus edictis ae decretis ibiadem euulgatis, studi e procurauit. In primis vero illud edici iussit,quo, ut ante meminimus, sub anathematis, alis sq. grauissimis poenis ludicra spectacula inrerdixit. in quibus taurorum, serarum. congrestiones, seu agitationes non sine aliqua hominum caede, grauiq animarum damno fieri consueuerant. Roganteq. Rege, eam potestatem infirmauit, qua sanctissimi Sacramenti sodalitates uti, vel potius abuti consueuerant, c, Dbos ab Ecclesia statis diebus interdictos permittentes . facultatemq sit stulit, qua utebantur Antistites in easibus Episcopo reseruatis, gratim facienda . Vnde . quas velut Hispanicae Cruciatae nomine pentitabant Regi, pecunias colligebant. Statuit,ut ludi magistri omnes solemnemae legitimam fidei professionem ederent. atque ne inscriptiones sub imaginibus eorum , qui haereseos damnati plecterentur, deinceps affigerentur in templis sed eorum domus selo aequarentur. in medDq. defigeretur colu
105쪽
A mella cum marmorea tabella, in qua illorum vita pariter & exitus describeretur. Porro ut capitali supplicio damnatis, ptidie quam in eos animaduerteretur , sacrosancta rite administraretur Eucharistia . Iniquastaneratorum negotiationes seuerioribus legibus sustulit . quamuis pecvnijs dissicilius mutuo accipiendis, quas mox curaturus erat in Belgis, alia biq. certum inde Rex detrimentum esset accepturus. Oblatam vero con dicionem accipere P IV S recusauit de Sacratorum hominum spolijs ea lege accipiendis, ut eorum spoliorum dimidium Regi tribueretur . nam etsi Pontifici commodius seret & utilius, ea per administros Regios colligi, cauendum tamen esse, ne in Clem magnam inde s ibi conssaret inuidiam, vel in auaritiae se spicionem incurreret. Dolere porro se vehemen- B ter, quod tot decreta, dc facultates super tribus militaribus Oidinibus, MCalliedralium insuper ecclesiarum nominationibus. alijsq. rebus Pontifices sui nimi dudum concestissent, qui olim tantii mdem, ac sertasse plui. quam Reges ipsi, in Hispaniis humanis de rebus disponere,& administra- Io I otuissedi. Sub idem tempus arcas non nullas Caluinianis refertas Catechisinis in Hispanicum idioma conuertis. ut mos est haereticorum , per Hispaniam disseminandis, Lugduni, lotaq. in Gallia deprehensas fuisse, Plo r nunciatur. Quo ille cognito, grauiter doluit. periculoq. occurrens, ea de re Catholicum Regem admonuit, caueret diligenter, ne exteri libri, ni prius bene cogniti, dc a sacris Quaesitoribus approbati in Hispaniam in-C ducerentur. vii sedulo curatum est, tanto seblato periculo.
De caussa Archiepiscopi Toletani. Cap. I V.
GIT A B AT V R per idem tempus in Hispania grauis illa caussa Bartholomaei latrandae, & Caranciae, Archiepiscopi Toletani, qui de haeres postulatus ex Apostolicae Sedis auctoritate ibidem in custodia teneba-Ps. DUN As auctoritate ibidem in custodia tenebatur. In eum iamdiu cum essset habita quaesti neque Paulus, neque Pius, uterque eius Mis v nominis IV. Rom. Pontifices. ut vel reus, vel caussa ad se Romam ex sacrarum legum praescripto deferretur, & coram ipsis, tamquam summis Episcoporum omnium, fideiq. caussarum iudicibus ageretur, obtinere potuissent;quod apud Regem Catholicum ab illo sacrae Inquistionis Senatu, id iudicij ex auctoritate Apostolica, sibi pro tempore 1aepius delegara, ad se pertinere prostente, continenter daretur exceptio ; PIV S V. vi dc reus, oc quin Disiti Cooste
106쪽
stio ad se deportaretur, quae sua apud Regem erat auctoritas, & sanctita- Atis opinio, prorsus essecit. Nam ob id maximis cum mandatis Petrum Camaianum, cuius ante meminimus, in Hispaniam misit, dato diplomate , quo, si minus iussa facerent, lacros illos violatae fidei iudices omni auctoritate iudicandi priuabat, & a piorum communione segregatos d clarabat . quamquam id illis, quod necesse non esset, minime fuit indictum. Simul atque Rex PII postulata cognouit, quaerat in Apostoli eam Sedem, & praesertim in hunc Pontificem pietate , licet nonnullis reclamantibus, conflanter edixit, parendum omnino esse tui eius utamur
pene verbis J Patri sanctissimo. ac quicquid ille decreui siet, prompte prae, itandum . nihil enim nisi sanctum, ac Deo gratu ab eo statui posse: quippe qui diuino nutu regeretur. Archiepiscopo igitur cum sua descripta Equaestione sub arcta cultodia Romam perducto,&in sancti Angeli arcem incluso, ad eius caussam de cognoscendam, & dijudicandam, sapientissimis viris in consilium adhibitis ., tam assidue PI V S incubuit , ut quam plurimis super hac quaestione habitis congregationibus , ijs ser, me omnibus frequentis limus ipseimi interfuisse , vel praefuisse potius, remq. lata sententia prope decidisse perhibeatur. Sed alijs grauissimis distractus negorijs , morteq. praereptus , rem successori suo Gregorio XIII. definiendam reliquit. qui dum esset Cardinalis, a Pio ΙU. hac de caussa in Hispaniam Legatus, nihil reportauerat . Mox PIO V. in Pontificatu suffectus reum Archiepiscopum super tali crimine vati defusipedium iudicauit. certisq poenis iniunctis ad voluntariam omnis Q haereticae prauitatis detestationem, ac legitimam Catholicae fidei conses.sionem admissum absoluit. Is porro summo patientiae , & modestiae documento in aduersarios seos in hac causia nihil umquam, ut ferunt, o locutus, diuturnum carcerem alacriter, constanterq. perpessus, demum
in coenobio fratrum sitorum sanctae Mariae Capra Mineruam, anno M. D. L X X VI. sexto Nonas Maias, sumptis sacrosanctis Ecclesiae lacramentis, quae cedentibus e vita prirberi solent, singularem pietatem prae ses rens, Romae in pace quieuit. si1b mortem taee Deum , hominesq. contestatus, se nihil omnino conscium umquam fuisse eorum criminum, quae sibi ab aduersarijs obiecta reum fecerant talis, tantiq. iudicii. quod tameipse iniustum appellandum non putaret . quoniam secundum allegata, Dprobataq. rite processerat, sed iustum Apostolicae Sedis decretum te r uereri: oetimaeq. conscientiae testimonio fruentein imposita pro ceteris peccatis luis poenitentiae piacula laetum subijsse, ac se ad Deum in Catholica fide, quam in omni vita integerrime prosessus esset, diuinae clementiae fiducia nixum libenter commigrare . inter haec animam suam Deo, ac B. Virgini eius genitrici , quam pie si ius inuocauit, ac ceteris beataς
simis spiritibus caelesti gloria fruentibus, denique Domini canis suis fratribus, ut pro ipso sacrosanctum Missae sacrificium Deo saepius offerrent, pie
107쪽
Α commendauit. eius vero corpus in eiusdem templi presbytrito pio funere elatum, ab ipsis Patribus conditum est. Haec pluribus obiter comm morasse libuit, ne quis tantum virum, ac talis, tantaeq. Ecclesiae Antistitem turpi labe per calumniam fortasse notatum inselicI exitu vitam cum
morte commutasse arbitraretur.
Rem Christianam in India procurat. Cap. V.
A M vero ex Europa in Indiam non longo, ac pe riculosi nauigationis cursu, sed breui, ac tuto narra lonis compendio transeamus. Nam & in illis gentibus, qua ad Christianam fidem conuerte dis, qua susceptae iam religionis in ossicio continendis , & ubique rebus ad diuinum cultum, anumarumq. salutem neces Iariis prouide curandis, ardens in uniuersum Christi gregem toto orbe diffusum Pastoris vigilantissimi studium eluxit. Cum enim intelligeret, rem Christianam in India ad Orientem primo sub Lusitaniae, mox ad Occidentem sub Hi aniMrum Regibus iuperioribus annis, Deo iuuante, summis religiosorum ubrorum, Franciscant primum, inde Dominicani, Augustiniani q. Ordi C num, ac demum Societatis IESU laboribus seliciter quidem propag
ri coepiste, sed tantae molis opus cum alijs dissicultatibus, ne me jus princederet, laboram, tum potissimum Sc maiore neophytorum cura, M sa crorum ministrorum sedulo indigere ministerio; omni ope quoad ejus fieri posset, exurgenti illi Christianae Ecclesiae succurrendum existimauir. Et quidem Internuncium Apostolicum, per quem omnia melius imbi cognosteret, ac procuraret, eo mittere cogitauerat, sed mutato postea consilio, Regem Catholicum de Indica diuinarum rerum necessitate: dc quid facto opus esset, edoceri voluit ;eiq naulta admodum salutaria m nita luggessit, quibus illum ad eam rem sedulo curandam, iam curren tem incitauit. Cum enim susceptum olim de illis regionibus concessu
D Pontificio ab Hispaniae, Lusitaniaeq. Regibus in potestatem redigendis consilium eo potissimum spectaret, ut idoneis sacerdotibus, N conciona toribus illo dimisiis, infideles adiungerentur ad Christum, id in primis summo studio curandum esse. Quod vero in hoc genere ad se pestin ret , ossicium suum non defuturum. Sed quoniam non satis esset, infid
les ad Christum constertere, nisi conuersis, ac iam Christianorum i a n merum aggregatis necesiaria vitae subsidia conserantur. cum ex collectis piorum eleemosynis more nastentis Ecclesitae, tum ex regi js tributis alimenta illis praeberi oportere . ne fame compulsi, vel ad pristinos mores, Disiti reo by Cooste
108쪽
& vitam relaberentur, vel Christianam religionem, quae his potissimum Acharitatis ossicijs fouetur, & alitur, quasi duram abnegarent , rei jcerentq. ac per hanc occasionem Christi nomen per eos blasphemaretur ingentibus, dum paruulis panem petentibus, non esset, qui stangeret eis. Quod vero ad diuina animarum alimenta pertinet, haec eo studiosius illis cu.randa , quo anima praestantior est corpore; & quo terrenis caelestia, sempiterna caducis potiora stat habenda. in primis hoc diuinum opus diuinorum omnium,ut S.Dionysius Areopagita testatur, operum maximum, nimirum in aeterna animarum silute procuranda, Dei, quod ait Apost his, adiutorem esse, Christiq. ministrum; id non cuiustibet idiotae, sed proprium esse sacerdotum: Zceorum, qui Christianis sacris ita sunt in tiati , ut possint, secundum ipsem A postolum, alios sanam doctrinam Bedocere, & exhortari in verbo veritatis; & eos, qui contradicunt, argue re , & de ea, quae in ipsis est, fide, speq. rationem reddere . Itaque licet unicuique, quod ait Sapiens, mandauerit Deus curam proximi sui; &quod quisque pro viribus ad suam, aliorumq. salutem recte praestare potest, id eficere quemque deceat, Deoq. gratum censeatur; populares tamen homines, dc imperitos, non tam doctoris, quam distipuli munus obire par esse. Per sicros ergo,& eruditos magistros Chriistiana catechesi imbuendos esse seu catechumenos, seu neophytos: adulto . nisi rure instructos ad sic rum baptis na non admittendos . per montes autem pago'. dispersi, ut commodius Christianis legibus, & moribus assuescerent, urbanis in contubernijs collecti ad socialem, & piam vitam inst1- Ctuerentur. Quod genus remedij praeter cetera magno ad illarum gentiuanimos Christianis moribus instituendos usita fuisse, qui viderunt, indoeregressi, tape testati sunt. Si vero ethnicis, & Christianis unum esset hospitium, illis idololatriae cultui, superstitioni q. dicata loca non permitti , led solo aequari, deletiq. oportere . ne baptizatis ad impietatem relabendi praeberetur occasio. Nec tolerandum, ut Christiani, vel in sacra doctrina capessenda, vel exercendo Catholicae religionis cultu ab ethnicis prohiberentur . At si veteranis, tironibu'. Christianis unum esset domicilium, cauerent illi, ne hos prauis suis perderent moribus & exemplis . quinimmo ita se gererent, ut eorum perspecta vitae sanctitate, infideles impietatis puderet seae, & ad Christi fidem sit scipiendam magis in- Dcitarentur. Si vero Christiani iam adulti publice vitam degerent iniqua, praestare, eos publice poenas dare, quam, ijs diu toleratis, offensionem, peccandi q. occasionem neophytis, ethnicisq. praebere. Crapulam, in tempestivaque conuiuia,& alia, quibus illi populi dediti erant, vitia, sceleraq. netiria, quibus humana societas omnis torrumpebatur, prorsus abolenda. Infidelesq. ad custodiendam naturae legem adigendos esse. ne qua mulier plures haberet maritos, sed Christiani matrimonii legem in mores inducerent . Nec resij ministri mancipiorum loco,seruitio ute
109쪽
A rentur Indorum; sed eorum tantum, qui seruire sua sponte voluissent. pactam mercedem tribuendam ei Ie, neque eos Immoderatis onerandos cile vectigalibus: sed qua par esset aequitate omnes habendos. Sacerdotes vero, concionatores, SI Episcopos, ut decet, tamquam intimos Dei ministros, ab Regijs Magistratibus, alijsq. benigne accipiendos, ac reuerendos este; eo'. a vectigalibus, ac tributis exemptos, S uvinunes conservandos . l. pilcopis, & alijs sacrorum administris liberam in sua exercenda iurisdictione, corruptelis'. tollendis relinquendam esse potestatem. praesertim in ijs, quae ad Catholicam religionem tuendam, dc propagandam pertinerent. Denique Rex ipse Catholicos homines, integros , spectatam. virtutis Visitatores ad principes viros, ad Iudices, & ad B alios praeterea illarum gentium Magistratus decerneret, qui haec omnIarite praestari curarent; cognitis' omnium meritis, suo quemq. praemio, vel poena possent assicere. Ceterum pauperum ops re illa, quo scelere,in
caelum exclamante, ut diuina tellante: r oracula,irae caelestes maxime pi uocantur, numquam eiu et impunis; ne videlicet miserabilibus eorum gemitibus permotus Deus, in Reges ipsos animaduerteret. Armis porro
contra ethnicos sumendis, iii q. bello iubigendis, nihil inique, nihil crudeliter ageretur . neque ad Christianam religionem eos compellendos cs se ; sed benigne iacra doctrina,& quod plus aliquando mouet. pijs exemplis ex infidelitatis tenebris eductos pernum aniter suscipiendos; eorumlerrata corrigenda clementius pro mansuetudine, atque indulgentia n
C uellis eiusnodi Christi agnis exussienda. Haec &id generis alia complura salutis monita, quibus Rex, eiusq. administri ad eas gentes conuertendas, recte moderandas. ac pietati , in ossicio continendas uterentur, salienter, ac pie praescribebat. Postremo, quod ad se attineret, auxillum uum, ut diximus, diuinorum q. munerum pro Apostolica auctoritatσcommunicationem, proboriimq. sacerdotum legationes, & alia tum ad amplificandum, tuendumq. honorem Dei, tum ad animalum procurandam salutem necessaria, nullo tempore, dum viveret,defutura. sicuti
deinceps non desii ille res ipsa declarauit. Sed quoniam dc Sebastiani Lusitaniae Regis epistolis, & Francii ci Bo giae ex Gandiae Duce Societatis IE S V Praepositi generalis admonitu nec ita pridem PI VS intellexerat, rem Chrilitanam in Iapone adolescentem, inter alias, quibus premebatur, angustias, Episcoporum opera pluria nurum indigere, nouellam hanc etiam Christi vineam, quibus posiet adminiculis cxcolere pro suo pastorali munere non omisit. Erat per id tempus in AEthiopia Andreas Oui edus , Castellanus, ex cadem societatσ, summus sacrorum Ancilles, Sedis Apostolicae missii, Patriarch ili dignitate , singulari q. vitae sanctitate, ac doctrina praeditus. is cum maximis
laboribus, periculisq. perfunctus, in illis gentibus ad Christianam fidem Diqili od by Gorale
110쪽
perducendis diu , multum'. instidasset, cumque aut votis euentus, aut Alaboribus fiuctus parum responderet, bellis inibi cum Turca continenter exardentibus, Regeq. illo pro sua barbarie veram detestante religionem, atque adeo Patriarcham, ac socios eius insectante, ad eum PIVS dipi ma dedit omnibus prudentiar,ac patriae charitatis plenum ossicijs. quibus Dei ministrum grauissimis aerumnis & cladibus afflictum, benigne consolatus, ad munusq situm strenue praestandum cohortatus est. ei praeter cetera praecepit, ut ii operam suam inanem ibi esse perspiceret, relicta Ethiopia, quod tamen commcdo suo, tutoq. feri postet, in Iaponem, Sinaiq. transcenderet; ibi q. pastoralibus muneribus Catholico ritu obeundis ad aeternam illarum gentium salutem incumberet. Ad eum sacri Con-ciiij I ridentini decreta tum recens Apostolico munita suffragio misit. ut Bea potissimum, quae ad fidei doctrinam pertinerent, exequenda, vliaque retinenda in illis oris studiose procuraret. Andreas vero Pontificijs se litteris ad discessum non urgeri, certum q. in via sibi, si discederet, ab hostibus vitae discrimen imminere prospiciens, spe quadam etiam allectus, i re , ut tum factae, tum etiam faciendae euangelicae sementis fructus mete. ret uberiores, in Atthiopia si se contineret, satius esse duxit . ubi nec ita multo post varijs molestiis, & calamitatibus affectus, ad aeterna laborum suorum praemia tandem emigrauit. Itaque PI V S, ut Iaponiis, Sinisq. Christianis non deesset, eiusdem auctoritatis & argumenti Apostolicas litteras ad Melchiorem Camerium, Lusitanum, ex eadem societate lectu
Nicaenum Antistitem,emisit. qui ex decreto Iulij Tertij Rom. Pontificis, Cuna cum Andrea ipso, atque alijs socijs suis in AEthiopiam dimissus, illi
in ea missione staccesserat. Is ergo P ΙΙ litteris acceptis,eius iussa facturus, ad Amacanum Lusitanorum emporium, haud longe a Sinis, qua patet in Iaponem aditus, transnist. ibiq. Iaponios, Sinaiq. Christianos ad se
conquentes, per aliquot annos sacris initiabat sacramentis, aliaque pontificiae potestatis officia rite praestabat. Sed is quoque dum in Iaponem iter adornat, summis laboribus, curisque defiunctus, vir de re Cnristiana optime meritus, & sanctitatis, ceterarumque virtutum gloria clarus excellit. Cardi-Djsili od by Corale