장음표시 사용
91쪽
A deprimatae, & publicae repugnare libertati. Inde porro aliquot nobiles inter viros ictum est foedus in quod initio Catholici quidam, quod ad
Hispanicam Inquisitionem arcendam attinet, feruntur consensisse . qui tamen postea ab illis sese disiunxere. sed haeretici turbulentum hominum genus, lalutarium q. legum impatiens, coniunctis animis, in Ecclesiam Dei in suumq. Regem nefarie conspirantes, sacra profanaq. omnia vastare, diripere, violare, conuellere instituerunt; ac deinceps eadem fere impietatis, S: crudelitatis plena flagitia, quae ab Hugonotis secijs eorum in Gallijs commissa memoravimus, crebris eruptionibus in Belgio permultos annos patrare vix tandem bellis attriti deli iterunt. Haec igitur mala PIUS non sine magno dolore cum partim iam prinB terita deploraret, partim praesentia lugeret, partim vero iutura prospiceret, ijs, quoad eius fieri posset, omni studio occurrendum existimauit. Praesens, atque optimum tantis tollendis seditionibus, rebusq. omnibus in pristinum stilum restituendis remedium esse vidinatur, si Rex ipse in
Belgium proficisceretur, rebellesq. vel compesceret praesens, vel profligaret, de Gatholicam religionem tueretur. Quod ne praestare cunctaretur,& litteris, & nunc ijs eum PlVS grauiter horiabatur. At vero quoniam post Caroli Canaris obitum veterem Belgicae administrationis morem, gubernandiq rationem Rex immutauerat fuere, qui ei considerent,operaepretium fore, si eas ipse gentes tantum ad politicam praulandam obe dientiam adduceret, caullamq religionis in aliud tempus connivendo C protraheret, ipsis interim populis super ea re, quamcumq. vellent, facta potethate. Qua re cognita P I V S , ad Regem manu sua scriptit . eiu
modi q. sentenctam vehementer improbauit. o 'lendens. quia Caesari Carolo V. sua lum olim fuerat, ut politica solum in Germania negotia pro curareti in caussa vero Catholicae fidei conniveret; neque interim de Pr tellantibus reportata victoria uti voluerat; accidit te, ut pacem in ea prouincia nullam ille reliquillet. quin etiam intra paucos admodum annos
contagione in ceteras partes late diffusa,in id, quo laborarent, periculi ditiones Belgicas comectas videri. Quod si eo tempore, quo Chrilitatis religio inibi minus erat abiecta, captum Caroli consilium ei grauiter obfuit, quanto peiorem simili de caulla rerum aflictarum exitum impet D dere dicendum 3. Ad ij ciebat, Christianos Principes primis harum factionum temporibus aliquam excusationis cauliam obi j cere fortalle potuiste, non quidem de rem illis eorum in diuino tutando cultu studijs intelligens; ted quia quortum factiones ipsae specie religionis euaturae viderentur, minus animis prospexissent . mox vero tandem poli tot tantasq seditiones, prouinciarumq tumultus.non modo nullum excusationis locum illis relictum esse, quod profligandarum haeresium consilium initio non coepisssent, sed etiam, niti primo quoque tempore expeditis, validi'. praesidiis rem Catholicam tuendam decernerent, breui suturum, ut ab haere
92쪽
ticis omnis desensionis facultas, ac spes illis praeriperetur. Itaque religi, Anti patrocinium dissimulanter deserere, ne vel populi tumultuentur , vel prauae vicinarum gentium mentes periculosius irritentur, interea loci fa- 'cta illis arbitratu filo concionandi, conuenticulaq. habendi potestate, nihil esse aliud, quam ignem fouere, ac semitem congerere, ut maioribus flammis exardestat. Etenim religione Catholica Romana, quae una vera, ac solida religio est, sicuti fidei seliditas, atque amor in Deum,& h mines, veram in praesectos obedientiam s umma cum rcium tranquillitate coniunctam ibi et afferre; ita contra spiritys haereticus prauis in hominum mentibus insidens ac delitescens, aliquorsiam tandem grauiter erumpat, necesse esse, ingentemq. rebus inferat perturbationem. Ac miserum quidem certe Christianae reip. statum esse propterea PIVS Bdicebat, quod haereticis religionis caussam in dies audacius praetendentibus, eius de religionis tutelam Catholici dissimulando negligerent. ideoq. permittere Deum, ut eisdem dissimulandi rationibus amittant ipsi iura sua, atque ditiones, quas inique tueri sine ope diuina, de conseruare con rentur, ei, qui potest omnia, confidere nolentes . atque ita diuino fieri iudicio, ut subiectorum suorum ipsi subi sciantur imperio. Vt igitur primo quoque tempore in Belgas armata manu sese conferret, Regem & monebat, & hortabatur. dicer eq. solebat. In rebellionibus,dum res agitur abs que arnus, non dantur leges, sed accipiuntur; nec dominorum iussa fiunt, sed subditorum . Neque vero quemquam ex Regi, administris, quamuis magnum,ta praepotentem ei rei gerendae praeficiendum esse. quoniam Cid eiusmodi in negoti js haud esset opportunum: praeserti in apud eos, qui extraneos Magistratus perpetuo repudiassent. Et quando ad expediendum exercitum mature facto esset orus, stadebat Regi, ut Mediolanum interim appropinquaret. Ac Pontificis quidem ea sententia fuit, ut Rex cum primum in Belgas esset ingressus, continuo pestem illam radicitus euelleret, neque ullum distimulantibus relinqueret locum. Haec autem omnia Regi voluit ipse renunciari. Ad quem ea de re se inde Petrum Camaianum, Asculanorum Episcopum, internu iactu Ap stolicum misit. secus enim fore, ut exitiale rebellionis exemplum ex eius. inodi negligentia consequeretur ceteris in eius ditionibus, in prinusq. Mediolanensi, Neapolitana,ac Siciliensi. quibus locis dubio procul malae se- D mentes factae iam essent, grauesq. animorum reperirentur offensiones . Ad lice vero denunciabat, nisi praesentia sua rebus modum assurret haudita magno temporis interuallo futurum, ut & in Belgis religio iam inculta periret, de Rex ipse ditionibus suis exutus condoleret . propterea in ea re insistendum esse vestigiis Caroli V. qui ob unam Gandauensem desectionem, posthabitis ceteris rebus omnibus, ex His ania distes sit, atquσRegis aemuli sui fidei sese committens, Galliam praetervectus, in Belgasq. progressus, eos motus omnes sustulat, ac tranquillauit. Ceterum facul
93쪽
A tatem illam, quam Cruciatam appellant, illi petenti se numquam concessurum, sicuti nec antea concesserat, nisi Rex ipse rebus gerendis interesset. Quo de genere facultatis varijs temporibus ad Regem litteras dedit , quae illum ab ea petitione reuocarent. si quidem certo scire se, ea in re corruerelas inesse quam plurimas. Quocirca varijs eam condicionibus , ac finibus cunctabundus circuinscribebat. nam se pro sua conscientia secus facere non posse' 'Regem praeterea monebat, ne nouis vectigalibus, atque ecclesiasticis fructibus frui admodum curarer . quinimmo regnis eius, animaeq. saluti magis ex usu futurum, si se priuaret. illis, quibus ad eam usque diem usus suillet, in praesentiaq. uteretur. Neque tantam habendam esse rationem 'B vel propriae utilitatis, vel publicorum, quo minus imminuerentur, vectigalium,in Ri torum, Helvetiorumq. commercio, ob haereticae pestis
contagia, cum Mediolanensis ditionis stibiectis sibi populis interdicendo;
quanta habenda ratio est detrimenti, quod in Catholicam religionem, inde recideret. cui rei Belgium esset exemplo. His addebat alia monitorum genera de ecclesiasticae iurisdictionis violatione in Neapolitano,Sic, hensq. regnis. Queis de rebus sepius ipse manu sua litteras ad Regem conscripsit. demonstrans, perniciosam hanc cogitationem Principum ministris instinctu daemonis subijci solere, per speciem, quod ecclesiasticam iurisdictionem Pontificibus administrandam relinqui, laicis Principibus ciuilium , & humanarum rerum damnum inferret. Atque hunc C primum este gradum, caullamq. ab Ecclesia Catholica desciendi. Sed enim P IV S nulla interposita mora Iulium Pauesium, virum eximia
virtute, de doctrina praeditum, Surrentanorum Archiepiscopum, Inte nuncium legauit ad Belgas. quibuscum ille collocutus de tumultibus cognosceret, ut morbi vi, caussaq. cognita, praesens remedium commodius
posset adhiberi. Ceterum eiusmodi paterna, ac pia vere PII Ponti scis & cohortati nis , & legationis ossicia grato animo Rex pro singulari, perpetuaq. sua in Apostolicam sedem obseruantia, ac pietate semper accepit. Atque ipse Catholicae religionis & cultor, & patronus egregius, quod eidem religi
ni obesse posse videretur, nihil omnino subiectis sibi ditionibus indulge D dum esse decreuit. De
94쪽
ADe rebus alijs in Belgio contra haereticos
PII Pontificis ope gestis. Cap. XI.
T cum pro summa & sua, & Pontificis v luntate grauissimis de caussis inBelgium tra-ijcere Rex ipse non posset, Ferdinandum
letum,Albanum Ducem, magnae virum au
ctoritatis, magnaeq. prudentiae N bellicarum virtutum gloria clarum, illarum ditionum Bomnium Gubernatorem declarauit, eoquo maximis copijs instructum cum imperio misit. Quae per idem tempus, ac deinceps, motibusq. sedandis, ibi gessierit Albanus, ea litteris tradere, alieni fuerit instituti. nonnulla tamen ex ijs, quam breui sime complectar,quae a suscepta narratione minime vita fuerint abhorrere . Is igitur in thruc illimo cum exercitu in Belgium vix dum ingrestus, tantum haereticis, ac foederatis perduellibus terrorem iniecit, ut complures ab eo sibi metuentes, finitimas in prouincias illico fugitarint. Mox Bruxellis honorifice acceptus a Gubernatrice, cum ex ea de statu regi
nis multa didicisset, ac pleri'. perduellium locis grauiore periculo labo- Crantibus noua consti tuere praesidia initituisset, quosdamq. primarios viros , & quotquot seditionis vel auctores, vel participes comprehendere potuit in vincula coniecisset, eos extremo supplicio publice afficiendos pro potestate mandauit: licet duriore, quam par esset, iudicio in nonnullos animaduertisse diceretur. In ijs fuere Comites duo masni nominis , Agamontius, & Hornensius qui, quod ambo rebellium foederi sese admiscuisse iudicarentur, capitis damnati perduellionis poenas dederunt. Ahiuerpiam .Albanus inde profestias, cum ibi munitissimam arcem ad
eam ciuitatem in ossicio continendam, ac communiendam aedificare coe
pis et, perduelliumq & haereticorum bona fisco iam addixisset, ex iis 1 cras aedes, monasteriaq. ab illis destructa denuo iustit instaurari, quem- Dadmodum per litteras mandauerat PIV S, ab Regeq. depoposcerat Internuncius Pontificius, qui id ipsum omnino praestari curauit. At vero Princeps Aurantius, & frater eius Ludovicus, Comes Nasiouius. e Belgio in Germaniam superiorem profugerunt , conquerente'. se Belgicarum legum, ac Lutheranae factionis cuius se propugnatores ei se profitebantur, tutandae caussa sedibus suis esse depulsos, opem inde postulauerunt. Hinc Saxoniae, de Pontanorum Duces, Comes Palatinus, Casimirus, alijq. Praet ea multi haeretici nominis, qui Catholici Regis oderant amplit dinema Dissili Orale
95쪽
A dinem, fauebant Aurantio; & ob id cogendis copijs operam dabant. Quocirca PI V S animaduerti rei necessitate , Albano ingentem illico pecuniarum vim subsidio misit, eum crebris & litteris, & nuncissmagis, ac magis impellens ad haereticorum omni barbarie maiorem
comprimendam impietatern . Atque Regi super Hispaniarum eccles ijs magnum aureorum numerum, quos quingentena millia sutia quidam aiunt, in annos singulos se concessurum esie pollicebatur, dummodo ipsemet rei gerendae praesens interesse voluisset . quod si faceret, quicquid praeterea peti jsset, se facile daturum. At enim Albanus magna adhibita seueritate, prout in praesentia opus esie videbatur, de multis sumpto surplicio, cum ad amnem Moiam, quem Germanicae Aurantis copiae tra-B ij cere cogitabant, exercitum emitisset, hostes est aggresius. quos per Cliuensem regionem diffugientes ad Doleram Catholici consectati, corum circiter mille sexcentos,& in ijs multos primarios viros cieciderunt. Ex Catholicis autem quadraginta tantum sunt desiderati. At vero perduellium usquequaque numerus augebatur in dies, maioraq. subsidia continenter illis afferebantur. Etenim Comes Ochitratanus cum duobus equitum , quattuorq. peditum millibus ex Alemannia in Geldriain transmisit. E Frisia vero cum Nasiouio confluxerunt decem peditum, equitum tria millia. Aurantius quoque Princeps quattuor, leviginti peditum signa. equitum octo millia ductans, nolicis insestus appi opinquabat. Nasouius dein Anglorum etiam Reginae ope subnixus, atque C alijs auctus auxilijs quasdam Regis Catholici ditiones occupare cum iam instituisset, copias suas ad Gruningam Frisiae munitum oppidum continebat ; ibi q. se praesidio communierat, veritus ne quid detrimenti a Chi pino Vitellio cum exercitus parte praeire iusso caperet. Albanus interea prius quam Aurantius cum Nassovio coniungeretur, in aciem cohortes eduxit, quibus assidue magna fiebat accessito Italicorum militum, suadente PI O, subsidi j caulla eodem conuolantium. Ad hostes demum ubi peruenit Albanus, haud quaquam bellum cunctandum ella ratus,
eorum propugnaculum circumiacentibus aquis praemunitum, ac terra
alte dessessa repletum, in fronteq. bene sussultum, fortiter adortus, illud in potestatem redegit, hostilibus copiis ingenti agmine sese retro prori- D pientibus. Verum haud longe regressi a Catholicis fissi, fractiq sunt reorumq. dux in fugam ita coniectus est, ut armis, ac vestimentis abiectis, vix euadere potueri x. Porro Albanus per noctem ibi subsistens de hos i-bus insectandis cogitabat . itaque prima luce castra mouet, eo' proleν quens paucis post diebus Amasium amnem a tergo iam ab illis occupatum elle, atque Auraniij subsidiarios exspectantes loco soliis,& canalibus ita praemunito consedisse reperit, ut inexpugnabilis prorsus esse videretur. Sed eum fortiter inuadere non dubitans, victor discessit, hostium septem millibus,& amplius trucidatis. vivere vel roganti minini permissium. Ex Catho
96쪽
Catholicis octo tantu occisis,totidemq. vulneratis. Quo praelio tormenta Amaiora sexdecim, ac praeterea signa militaria viginti, ceteris quattuor in flumen ab hostibus iniectis, victores acceperunt. De qua quidem victoria Dux extemplo nuncios misit ad PIV M, qui pro ea re assiduis precibus Deum interim obsecrabat.
His rebus cognitis, Pontifex confestim tribus diebus ineuntis Austustimensis, anno M. D. L X VIII. ad tres Urbis sacras basilicas celebres supplicationes, pauperibus eroganda subsidia, ibi q. rem diuinam magna caeremonia faciendam decreuit . quibus quidem supplicationibus cum uniuerso Cleio, populoq. Romano pedes interfuit ipsemet, ad agendas ex more gratias diuinae maiestati. Qqod miro fuit pietatis exemplo, dum pedibus procederet, sacras preces de libello, quem manibus tenebat, pie Brecitans, tam stuperuenientem pluviam, quam solis aestum parvipendens. Atque ad maiorem haereticorum animis metum incutiendum, iustit Vmbe tota, dc ignibus, & omnium arcis tormentorum festo strepitu uniuersos impense laetari. Nec ita multis interiectis diebus terrificum exerciatum suum in Belgas cum traduxistet Aurantius, tamen cum Albano signa conserre cunctabatur; scilicet ut interim populi rebellarent. odcum haud euenis let,cum amnem Mosam transmittentem Albanus adortus, ad quinque millia hominum obtruncavit. Qua quidem ille accepta clade, in Alemanniam sibi remeandum esse, hieme praesertim iam
Sed illud hoc loco non omittendum, quod in hoc bello magna om- Cnium admiratione,atque utinam pari haereticorum ad rectam fidem conuersione, diuinitus accidiste, graues auctores litteris prodidere. Hispanum militem catholicum inter alios, quos ita peremerunt, ab Aurantio captum, arbori q. alligatum impij milites haeretici aeneonim torment rum ictibus occidere conati, tantum abfuit, ut illum confoderent,vi ne creberrimis quidem, ac vehementis limis ignitis stobis in eum emissis vel minimum laedere potuerint. Quo viso obstupefacti, eum vestibus exuere coeperunt; rati hominem occultis quibusdam armis communitum, uae tormentorum vis penetrare non posset. Sed cum nihil in eo praesiij reperiissent, praeter sacrum Agnum e collo pendentem, ex ijs .ut coniectura est, quos PIUS V. primo sui Pontificatus anno de more consecra- Duerat Dorum namque magnum numerum in Hispaniam, Galliam, de
Belgium,praesertim militibus pro fide Catholica dimicantibus distribuendos curaueratὶ hoc illi detracto, primo ictu transverberatus occubuit. Ceterum Galliarum Rex ad opem Albano serendam incitatus a PIO bis mille pedites minoribus tormentis instructos, milleq. ducentos equites a Marescallo Cosse ductos ei subsidio misit. Interea PIUS viros decreuit, qui coenobitarum ordines, ac monasteria ibi perlut rarent, & rec Snoscerent, ad veteremq. reuocarent pietatis disciplinam, α ab haereticis
97쪽
A vexatos Catholicos subleuarent. Iam vero tandem ex ijs locis Aurantio depulse , Ponti sex Albano, tamquam de Ecclesia Dei optime merito, pia
leum, ensemq. decore gemmis ornatos, ac pontificijs de more precibus consecratos transmisit. cum alioqui eiusmodi virtutum insignia, serme Romae capi manu pontificia dudum consuessent. His autem muneribus& honoris, do grati animi causia illustres Catholicae vetitatis conseruatores ornare conlueuerunt summi Pontifices, ut ij turbulentis in rebus aspiactam Christianam rem p. meri, atque protegere velint impensius. At vero PIVS, ut ad Christi gregem errantes oues Pastor bonus reduceret, atque omnes Catholicae pietatis in ossicio contineret, iam ignouerat ijs omnibus, qui haereses execrati, ad sacroianctae Romanae Ecclesiae fidem B reuerterentur . ex quo factum, ut ope diuina, quamplurimi laaeretica deposita malitia, ad Catholicae veritatis cultum adducti pie vitam instituerint. Quamobrem ad eum Albanus litteras dedit in hanc sententiam.
Tanta illorum est multitudo, qui ad eam, quam in rectam Catholicae r ligionis Ῥιam reiure molentιbus sanctitas tua fecit,iratiam amplectendam
quotidie confluunt cid quod ab Oscopis , in ab Legatis, Protegarsque
provinciarum refertur ad me mi eorum numerus percenseri mix posse misedeatur . Et sane vel in Me nemo non admiratur egregiam curam, ae sollici adnem, quam adlabet E. tua, cum omnium quidem eapetendasalute, tum vero erram eisiam sumamsprecibus Deo commendanssis. Cui quidem consida outurum, mi visa tua tam praeclare sancteq. aeta, e totius Christiana C rei'. agro pestilentea haereses breuι conueliantur. Recens mero ereati sacro rum Amaniter ram egregie praestant Oserum qui ue suum, mi a San Ataterna eo in grada collacati planes seper*ιciantur. 'Mare et,quι malaseuce Ha , iilud unum in his iuriamias praestandum relinquitur, mi inmirum quo inflatu sum, res ιη eo sedulo conseruet, ac tueatur.
98쪽
De re ecclesiastica in regno Neapolitano restituta. Cap. I.
A M vero cum in ipso Rege Catholico,& animum egregie pium, & eximiam erga sacrosinctam Sedem Apostolicam fidem, atque obedientiam, ac denique singulare tum Catholicae tutandae religi nis , tum profligandarum haeresum studium PIUS optime perspiceret ; patrio quodam amore se eum Ccomplectebatur, eaq. inter ipsos est mutuo coorta fiducia, ut summo Christianae rei p. bono tam afflictis in rebus duos haud diuinules summorum Principum animos arctissimo amoris vinculo prorsus coniunxisse Deus velle videretur. Etenim PIVS nuncio de aegrot tione Regis accepto, sublatis in castum manibus, diuinam Elementiam seppliciter implorauit, ut vel eum liberaret a morbo, vel certe sibi cory ris imminueret firmitatem. annosq. vitae contraheret suae, dum illi eos de adijceret . quin eius vitam Christianae rei p. longe magis, quam sitam necessariam elle . Verum enimuero,ut dissicile est inter mortales, praesertim vero Principes summos, de rebus omnibus ubique conuenire, latendum est, inter eos querelas quasdam extitisse; quarum in altero caussa seit san- Dctum quoddam consilium, ac propositum corruptelas omnes e re Christiana publica tollendi; in altero vero studium, iura, ditiones, regnaq. sua eo in statu, quo ea nactus erat, conseruandi. Quibus tamen quer iis , aut contentionibus,de quibus deinceps aliquid commemorare neces se suerit, amborum animi nihil sunt ossensi. quin mutua, ut antea, bene uolentia coniuncti magna consensione in commune Christianae rei b
num defixi perpetuo fuere'. Quocirca PIVS cum practare intelligeret, nihil esse vel ad rem e
99쪽
A elesiasticam ordinandam, vel ad Christianam disti plinam, aut lapsam
restituendam, aut restitutam conseruandam accommodatius, quam si dioecesis accurate visitarentur, id ipse primus aggressus, non solum per Antistites in sua quemq. prouincia, sed etiam per Apostolicos Visitat res , quos in varias orbis terrae partes emisit , sedulo praeliari curauit. ANque a regno Neapolitano rem exorsus, Thomam Orfinum, spectatae integritatis virum, Visitatorem Apostolicum eo cum potestate trusit. Qui Strongolensium a PIO factus Episcopus,'obeundis Ecclesijs, & com ruptelis tollendis, & salutaribus praescribendis legibus, Neapolim prosectus, cum ei Prorex edixisset, ut exsequendi decreti Pontificii regiam focultatem squam vocant Exsequatur) acciperet, id facere constanti ani. B mo recusauit. Se namque missum esse a Christi Vicario, cui haudquaquam esset opus huius odi laicorum potestate, atque eo minus in ditionibus Pontifici tributari j s. neque vero indigere se, aut uti velle litteris comendatiiijs, quas illi Prorex ad regios ministros se daturum offerebat rquippe quae perinde atque ipsa regia facultas valerent. Quo tempore Neapoli Magistratus duo Vilitatori audacter obsistere non veriti, nec multo post ambo vita desuncti terrifico ceteris fuerunt exemplo. Iam vero cum a PIO Prorex Cippliciter impetrauisset. ut super hac re perscruberetur ad Regem, interimq. negotio supersederetur, ita prestitum est.
sed responso serius allato, PIV S corruptelam hanc nullo pacto ferre se posse professus, posthabita di siputatione de vi generali regiae ipsius facul-
C tatis, rem faciliori condicione transigendam putauit. quod Pontifici,qui caput,& Princeps est Episeoporum omnium,aioecesis inuisere multo magis liceret,quam propriss Episcopis: qui alioqui dioecesis sitas absque huiusmodi extequendi concessu visitare consuessent. Itaque illi, vZtati nem ut prosequeretur, PIV S imperauit. ad Proregemq. Rex ipse eese seripsit, Pontificem officium suum praestare permitteret. Perlustratae stant igitur absque alia Regia facultate Calabrenses,Hydruntinae, Barienses, ac ceterae adiacentes ecclesiae. in primi'. Neapolitana ciuitas. in qua nouselum ecclesias, ac sacratos homines Archiepiseopo subiectos, sed etiam qui ipsi Proregi a sacris erant, immunitatem obij cientes, & recognosce, dos, & emendandos curauit. Quae res magno tum publico, tum priuato D bono fuere. atque inde ijs in regionibus, quae antea plurimum immin ta fuerat, Apostolicae Sedis auctoritas, ac reuerentia restituta est. Et sane mirum fuit, quocumque pergeret Visitator, magnum populorum spectare concursum, omnibus omnium aetatum, sexuum, atque ordinum hominibus ad eum suscipiendum, ac venerandum certatim confluentiabus i coram eoq. in genua procumbentibus, ut vel una illos Pontificali benedictione dignaretur. utpote missilis a Pontifice , cuius sanctitatis sic increbuerat fama, ut ab omnibus culta concelebraretur. Idem serme in
100쪽
Hispania, in Gallia, in Germania, de ubique demum quocumque ipsae AVilitatores, vel Nuncios imsit, contigisse,atque uberrimos pietatis fructas inde consecutos esse constat.
Ius Pontificiae constitutionis in Coena Domini ubique promulgatae ΡIUS tuetur. Cap. I I.
NTER De autem PIVS ad rem Christianam& B
tuendam , & vero etiam amplificandam in omnes partes pro munere siro semper intentus, Pontificiam constitutionem, quae veteri, atque recepto Romanorum Pontificum instituto, die Coenae Dominicae sacro promulgari consueuit, non solum in Urbe Roma , sed per uniuersum etiam Christianum orbem de edici iussit, & conservari. Quod quidem dum sedulo curaretur, ecce tibi Ludovicus Requesensis Maior Castellae Praeceptor, in aula Pontificia Regis Catholici Legatus, eius nomine cum Plo expostulare coepit, primum de inusitata ipsius constitutionis in regnis eius diuulgatione; priuertim vero Neapoli, absque regio exsequendi concessit. dein quod Comnibus sacras confessiones excipientibus PiVS i inperauillit, ne absoluerent eos, qui constitutionem ipsam violassent . in ea quoque adiuncta fuisse multa, quae cum neque in antiquis, neque vero in ijs, quas vel Iulius III. vel Paulus, vel Pius, uterque eo nomine IV. ediderant, continerentur, admodum grauia viderentur esse; sententijs summatim adhibitis, ac verbis generatim lignificantibus, quae populis consulionem asserrent. praesertim Q decreta sub anathematis poena in eos, qui noua imponerent vectigalia. ex quo publicae quietis exoriretur perturbatio; nonnullis ciuitatibus ea pensitare recusantibus. Ceterum quod ad iurisdietionem attinet , Regem habere vetusta, di Apostolica decreta, legitimaq. iura, titulos , & possessionem antiquissimam, atque immemorabilem. Pontis. Dciae auctoritatis usum temperandum esse ad rationem iustitiae, quae nemini, quod suum sit, tollit immerito; idq. eo minus Principibus publicis in rebus. Sententias Praeterea de iudici js in Clericos exercendis adiectas videri contra Sicilientis regni monarchiam, quae & Apostolicis niteretur priuilegijs, di iure possessionis uteretur vetustissimo. Ostendi porro ipsum Regem, quod Paulum Odescalcum, Internuncium Pontificium, eius regni, citra ultral Pharum, Ecclesiasticael libertatis propugnat