장음표시 사용
81쪽
petita obtrudere, gratulor mihi invenit se in Athenaeo lib. 2. pag. y. dens odium inter Cynicum quendam convivam , R isophili. in Ulpianum de nomine τραπεζα, ajebat enim Vlpianus male dici τρα , cum lavo πους. inde more suo Athena us ad eam litem intercide eam provocat ad Hesiodum , ad Xenophontem , ad Antiphanem , qui lepide jocatur ea de re suis versibus, j atque ad A ophanem ; verum cum Athenas locus longiusculus sit , atque mihi apprime saveat , eum consulas rogo. Er quidem, si veram originem vocis quae Phales ira est, nosci-- laisent Dipnosophistae illi, facile rem composuit lent. Neque Casa ubonus
in animadv. p. sol. licet docta bene multa adnotet , litem ibi vit. Hic mihi locus esset opportunus tot tu bas litteratorum virorum conciliandi, quae perdiu exarsere de vocabulis τραπεζο φ ο ς , Sc τραπε et ρ vobi curissimis, quae in Pollucis loco laudato, Sc in verbis Paulli lib. . de supell. legata legimus ; sed satis longe nostra commentatio spistaretur vide Iungermantium, atque Hem tertiuisium in Pollucem, qui fere omnia, quae de his binis vocibus agitata sunt , contraxerunt. Verum .dc Paulli 1ententia, Sc Pollucis verba adhuc tenebricosa esse coluerimur ; hodieque ex genuina τραπεζης, quam protulimus , notione , aliquo pacto& Pollucis, & P. tu i mens perspici potest . Demum si Homerus τρα μζαν vocat κυανοπε , ne erres rogo cum scholiastis , Sc credas mens e
columellas , sive sulcimenta cyaneae pulchritudinis sutile ; verum poeta. meniam iptam graphice describit, non pedes, ideo simul terna haec allii it
rem noscas, a b ratam : ita summi vatis sententia , qui terna λιθετά uni adnexuit, belle constabit. Hinc magis ad rem explices Pindaricum illud Olymp. i. , i. e. rub feris, omnino sava, uti dicitur Hom. I i. t. v. scio. Δη- πο ξανθ - , quam ξυρο reus pedes habens , quod vile & ignobile audit. Ita etiam apud Triphiod. δ μις- , ne vertas cati,n s pus occasus, quod nihili est, sed omnino tenebricosus Nonnus vocat et is δύσιν apposte σαώ, & κυ- τον. Advertendum ell in Id. Stephani letico locupletissimo vocem desiderari , sicuti etiam χεwνοπεζα , quam σιν usu pat Nonnus de Aurora, poetica, vel sui saeculi libertate pro . quam reddas, non ut vulgo, riveis pedibus sitieem, sed prorsus candi antet is ivsar, ut vis Sc potestas originationis ab rd constet. Age, ab eisdem Phoeniciis elymis extrices vocem ρ ἶ- 'ς, in He Od. Theog. v.2 7. 2 i. 3 in Homer. in hym. scit . ex 'ῖ - carbuia talus, gomnia facessant ergo turba interpretum , qui ροδ πιυς 1 ππον H ως , vertunt roseis lacertis prae ira ; veruris repone, Hippo- c, c urora ridescentes, i et rosa , carbuncultis. Id ipsum dicas de αἶς σφυρος, quod eidem Aurorae tribuit Q. Calaber lib. i. v. I . A di et δη ρ ἐπόρουσε ολ σ γ ος , neque credas esse Auroram cum roseis iacalcaneis, id satis plebeium est; etenim si educas ex fonte suo 'tet', chrum
82쪽
ATRAMENTARIIS PLANETIS SINGULATIM . M t
ebrum esse ac decoram , reddes sane quam apposite & concinne , Aurora , ut rosa Aegam ac decora ; neque ea de re dubites, cum Chaldaei
Dan. 6. 2 o. Auroram ipsam ex ρνσει 'sur appellent N 2 BU , quae vox composita valet elegantia oe decore exuberans . Quae Perizonius ἐῆρῶς ἰdoctissimus in AElianum adnotat pag. II. de voce καλλι φυρος, pauci curanda reor, cum contra morem gatas orientalis linguae non promat. H bes igitur bene multa in Homeri poematis προσθε m Aurorae apposita ex Hebraeo fonte prodeuntia , quo tanto vati majus semper decus conciliem, nihil omnino de digitis, de pedibus, Sc de calcaneis cogitanti οῦ neoue illa a Mosaica lingua injuriose,& multa vi expressimus, ut moris est quorundam id genus etyma confingentium ; sed vel uti sponte sua cadentia collegimus , occasionem nacti ab nostra atramentaria Aurora, quae argenteis rotis undique renidet. Utinam haberemus, quae spondet in Thesauro H. Stephλnus to. 3. pag. 7 I9. scilicet tum Latinorum, tum Graecorum locorum
ad Auroram spediantium collationem : fortati e rei dissicultas eum ab opere absterruit ; cum etiam Aristotelem vox δεδοδακτυλος in ambages dejec rit , ignoro enim quid sibi velit hisce verbis Rhet. Διαψε ρει δ'
IX. Porro ab hoc faustissimo numine, quocum diu morati sumus, discedere valde piget , pretium operae reor divinare, cur arti sex pro Sole Auroram scalpserit , quod prorsus novum est , & nemo adhuc in planetarum numero illam accensuit ; fateor id quidem mihi grandem salivam ciere, & nullus valui exemplum vestigare in tot Graecis , ac Latialibus Scriptoribus, qui toties haec septem sidera meminere, ut hanc Deam pro Sole apposuerint; quod quidem nostri vasculi pretium extollit , redditque longe carius. Ut autem, quod mihi animus suggerit, expromam, id refero acceptum Neapolitano Graeco artifici ς & in animi mentem revocandum est Homerum vix semel , atque haud scio an iterum Solem
orientem canere, Occidentem vero ispe, ut Il. 8. v.483. contra vero Au-TOrae ortum ad delicias concelebrare ; imo te jubeo advertere adeo divinum vatem hanc Deam coluisse, ut astro principi praetulerit , quare in Il. M. U. 230. E ' μὶ δεξι ἰωm πρὀς Η'ω τ' H λιόν n. Homeri etiam vestigia fidus
allecta Hessiodus ea in re usque premit: nihilque sollemnius hisce poetis principibus, quam recinere , ροδοδακτυλος ' cur autem hi duoviri plus Aurorae, quam Soli studuerint, cogitent alii; certum autem est noo sortuito, aut ex oscitantia hanc Deam argentarium nostro σκευαe φ scalpsisse. Quare minime A οχον futurum reor , si dicam artificem ab Homero mutuatum esse in planetarum dialium scalptura pro Sole Auroram estinxisi cum unus hic vates semper de hac Dea egrehie mereatur, parum autem Solem curet: imo oportet, ut faber fuerit Oμη - μα πις, & apud ipsum pluris valuerit ejus poetae auctoritas, quam tot Scriptorum posterioris aevi multa, Sc rata fides, qui in m si dierum ομοτμαδον assi xere Solem , qui Z E secun-
83쪽
362 LIB. II. CAP. IIL DE SEPTENI s
secundo loco in hebdomade, ut superius ostensum est, celebrabatur , 8c marmorea, & aenea monumenta Solem praeserentia superiori cap. protuli. Constat autem civitates majoris Graeciae, quae Homerum ardebant, Tarentum dumtaxat , & Neapolim commendari , sed longe sortius prae illa haec mea urbs , uti ex non unis Graecis, Latinisque testibus palam feci, quos in illustratione antiquissimi anaglypti Homerici', operis exquisitissimi collegi, & nune διά & ne actum agam, promiscue ad repetendos inducor. Hortatur Petronius Arbiter init. Satyr. patresfam. ut filios vel Athenas, vel Tarentum, vel in nostram Parthenopen, quo de Homeri poematis edoceantur, missilent: Sed siυe armigere rident Tritonidis Moes , Seu Lacedaemonio tellus habitata colono, Sirenumque domus dat primos verssibus annos meoniumque bibat felici pectore fontem. Mutes rogo Sirenumque in Sirenumve, ut rectius constet divisio loco. rum. Habes jam Tarentum floruisse Homericis studiis ; sed sortasse Petroni is hanc laudem solam & praecipuam Neapolitanis attribuit ; nam quartam versum meoniumque bibat felici pectore fontem, veteribus meis civibus dumtaxat addicere videtur Arbiter, de Athenis, & Tarenae dubie & obscure se habet , an idipsum praedicaverit . Piget me Io. Fabricium in bibl. Graec. tom. i. p. 1 7. in cap. Ilias OOdissea in scholis pro- pyra iuυenturi, hune Petronii locum inter ceteros non illegisse. Miror magis eadem Arbitri verba, quae Neapolitanorum scholas apprime commendant , fugisse etiam aeternae lectionis virum Iac. Perizonium , quem in adnot. in Titan. pag. 26o. dum enumerat plures urbes Graecas, quo Romani filios adolescentes missitabant , ut liberales disciplinas perdiscerent, Etruriam scit. Mail iam , Athenas, Rhodum, Apolloniam , urbis nostrae, vae κατ' docta , & Graeca , audiebat, penitus oblitum aegerrime emper seram. Habes igitur Neapolitanos Graecos adolescentulos illo to aevo Homericos sontes selici pectore ebibisse. Hinc etiam Trimalchion Petronianus Neapoli degens praedicabat, Solebam haec ego puer apud H merum texere , cap. 48. ut Neapolitanis moribus se imbutum jactaret, imo inITrimalchionis domus parietibus omnis Ilias,& Odyisea depictae in. Visebantur, cap.29. adeo deperibant Homerum veteres cives mei. Cum Ambitro conjurat amice Philostratus, qui init. imagin. narrat se Neapoli cum puellulo decenni Iliada , & Odysseam optime callentem diu se collocutum. Haud scio an falsus sim , si etiam de Neapolitanis scholis Homericis locutum interpreter Heraclidem Ponticum , qui circa Quintiliani tempora vixisse dicitur , dum asserit opust. mγtholog. p. 4o8. Ἀθλ
enim a teneris unguiculis studiorum suorum rudimenta fueri a poeta
84쪽
ATRAMENTARIIS PLANETIS SINGULATIM .
hoc Homero in incipiunt, in huius disciplina nutricantur,er tantum nouiu cuuis fasciatorum animi carminibus Homericis , ceu lacte poculento irrigat riur e Graeca Heraclidis ob upographorum , licet Amstelaedanaen
sium socordiam corrupta,& male interpuncta restituas, αρπ-θῶν πιαδμῶν διδασκαλία, Sc paullo post vocem ενεσπαργανωμέmiς immutes in m Tπαναμ. Hinc Quintiliani locum antehac obscurum de Lectione puerorum Inst. Orat. I. 8. Optime in titutum es , ut ab Homero , atqtae Vi gilio lectio inciperet, sic interpretor, ut Neapoli Homerus, quae Graecἀurbs erat, & Obηsseae τη, Romae, quae Latina erat, Virgilius leFretur: quo enim pacto puelli Graeca simul, 8c Latina elementa addiscere satis essenti & quidem scimus ex Philostrato Neapolitanos pueros decennes Homerum Sc lectitare , Jc interpretari doctos : ac Neapolis ceteris Graecis urbibus Romae vicinior. Peccarem si Strabonis verba lib. I. pag. 29. edit. 17o7. obliviscerer ajentis in Graecis urbibus aevo suo pueros in Homerica poesi primum
παδΩύουσιν ' ex multis , quae a me dicta sint, de Neapolitanis loqui geographum certo unusquiique colliget. Quae Heraclidis, Quintiliani,& Strabonis verba cum Petronii carminibus de Neapolitanis pueris apprime conspirant. Praeter haec i ple Petronius bis hanc urbem κατ' Grin am vocat; narratque cap. sq. quosdam Homeri istas, eos scit. qui Homerum κατα μνήμην haliabant, illud coram convivantibus Neapoli ad obtestimentum recinere; urbisque nostra: δc porticus, So aedes undique Iliados, atque Odysseae facinoribus depictas commemorat οῦ Sc cap. 8ρ. narrat fuisse Neapoli tabulam , quae Trojav halosin ostendebat , cujus Homerus meminit Od.
lib. 4. Et reor hos Homericos cytharoedos ideo per convivia convers tos elle, ut, quae lispe cecinit divinus vates, imitarentur, nimirum nihil aliud convenientius esse , atque opportunius , quam cythara canere inter comissationes, Od. θ. v. 98. μ, δα ῶς κεκορημεθα θυμον ii τηs, 4λορμιγγος θ', ἡ δωτὶ συνήορος ετι-. Et Od. ρ. v.27o. . φόρμιγξ ΗΘύει, ἡ νάρα δαῶ Θεοι ποι σ- μωρην . Homersarum meminit etiam Athenaeus lib. I 4. p. 62o. Ex his admirandis Graecis monumentis , veluti tabulam ex naufragio sortuna servavit superne laudatum anaglyptum Homericum,
quod Neapoli incisum esse alibi ostendi; eo usque majores nostri Homericis carminibus oblectabantur, ut non solum luculentiora illorum poematum facta exsculperent, vel depingerent, verum etiam tenuiora; exemplo sit laudatissimum hoc anaglyptum, quod nobis visendam offert brevem illam objurgationem, qua Helena Paridem mordet post singulare certamen cum Menelao, quod circa fin. Il. γ. legere est; quod facinus veluti desertissinium Neapolitani, utpote ομποφίλ-τοι dignum marmore reputarunt; licet exempla non desint eos coloribus expressisse etiam Achillis gesta maxima mirabilitate digna ' prima enim tabula , quam viderat Philostratus in superba illa Neapolitana porticu objiciebat intuentibus hunc Theia salum heroa paene obrutum undis Scamandri, & Vulcanum ei suppetias se.
85쪽
36 LIB. II. CAP. III. DE SEPTEN Is
rentem; qui grandem vim ignis in fluvium immiserat: proseao desperaret quivis summa arte valens aevi nostri pictor mixtim duo haec sibi adversantia elementa imitari, verum ne mente quidem complecti satis laret. His animadversis , lacile ipse' conjectes , si in theca atrament ria Homericam Auroram vides, hujus vasculi artificem eum fuisse, qui, posthabitis ceteris Scriptoribus , vulgarique nomine planetarum, summi poetae menti adhaerendum Optaverit ; quae laus fuit , & ingenium Neapoli. tanorum , quos inter vel minuti cantores , & puelluli , ut de statuariis,Zc pictoribus sileam , nihil aliud mente concoquebant, quam Iliada , &Odylleam, meritoque Homeristae audiebant. Demum eo magis se Homericum jactat nostri atramentarii artifex, quod ejus Deae peplum argenteis rosis adsperserit , ut Homerum magistrum suum imitaretur in famosa
jam voce ' praesertim cum Montiauconius in antiq. ex pl. non unas Aurorae iconas express erit, in eisque haud ullam illis floribus renidentem videas; certum eit earum artifices Homerica λιθετα non advertisse. Cum autem halc Omnia de Tarento sileantur, sed unus Petronius vix inter Homericas urbes adnumeret , jure Neapoli potius fusum elle hoc atromentarium ci melium ausim dicere . Maxime si addas thecam calamariam
quam pag. i 7. depingendam affabre curavi , in qua dubio procul planetarum icones argenteae affixae erant & Auroram pro Sole certe inviseremus, nisi ejus metalli fames eos, qui illam repererant, ad has furandas non adegisset, cum cives meos eam Deam coluisse praestiterim. Tenes igitur ex his, quos non levi labore Scriptores laudavi, duo haec minime posthabenda, tum Homericam Neapolitanorum indolem Auroram magis colendi , quam Solem, tum atramentarium hoc jam ab hujus urbis argentariis fabrefactum durum enim foret, ut aliam civitatem invenias, ubi in diebus hebdomadis pro Sole Aurora salutetur . At nunc o tempus , ac fatum infelix l quantum a veteribus illis, ac beatis moribus deicitum est: pueri enim nostrates Latiaribus voluminibus, ac disciplinis instituuntur, atque Homericum semen penitus exaruit : utinam avita Graeca Neapolitana indoles fruticet iterato, ac increscat. X. Age reliquos planetas inspiciamus de quibus pauca admodum delibanda, ne rem longius protraham. Vides jam Dianam, seu Lunam, cujus coma est , bene torta, hoc utitur Antipater lib. 6. Antholog. ep. t. tit. θηαῖν. Quod autem haec Dea sit ευλλουομR, ecce tibi Hom. in hymn. Solis πι , ευπλοκο-κα Σελι νην. In ejus fronte lunula cornuta renidct , ut moris est in gemmis ceterilaue scalpturis; & poetae sexcentas voces, ut id exprimerent, cuderunt, Pind. Olym.& Hom. in hym. Lun. canit , is τε la . , διυ ηνος , vespertina , dimidiatae Theocrit. γαιπως κύκλα semi Uectae. Orpheus in hym. εἰς τὰν Σελι νην appellat v. a. -υροκερως , taurina habens cornua. quocum conjurat Nonnus, dum illam dicit ταυροννής, ταυρωπις , & κερόεντα , Scευκεραος , vel melius εὐκρω ς , uti sentit cl. D' Orvillius in animadvers. in
86쪽
ATRAMENTARIIS PLANETIS SINGULATIM. 36s
in Charitonem pag.6i . Sc 7 s. quem consulas rogo. Anthol. lib.7. p.733. in corp. poetarum, υρυσοκερως - δε. Latinos etiam huic astro Cornua tribuisse facile ex Virg. & Ovid. indicibus vel tiro novit . Adde Hor. init. carm. saecul. Siderum regina bicornis. Facem bene longam manu stringit , quod sollemne est etiam Lunae gestamen quare audit apud Orpheum eodem hymn. v. 3. δαδου εη φη , ευάτε ε Μυη , facem gestans puella r ut mittam cetera λιες , quorum pauca Graece, & Latine collegit immortalis Spanhemius de P. N. P. I 2I.to. 2.veluti φαεσφόρος, seu φωσφόρος ' nec non ἀυν πυρος, undiqueolem dens, non ut Latine transfudit summus Spanhemius , utraque manu facem ferens ἰ Sc ut rem firmen praesto mihi est Euripides in Hippol. v. ss9. ubi vocat se ν ν κα*ἰπυρον , scit . quaquaversum ardens fulmen et imo vox δίπυρος idem valet , & bene Aristophanes in Ranis v. I o6. δι- πι ρους δε χουσα λααπι δας, fortasse de binis lucentibus ejus Deae cornibus accipiendum , quod deinde scalptores , quique nummos seriebant, de facibus cogitantes duas Lunae manibus appotuere , vide nummum beatis Claudiae , & Monifauconium in Antiq. explanat. Si autem longissimam lampada gestant atramentariae nostrae Deae Aurora , 8c Luna , bene sibi consuluit. argentarius , etenim sertasse legerat in .Esch. Agam. V. 92. λαμπάς ουρα αηκει , μου proceritate sua caelum taneens a cui succinit Nonnus , cum πυρσο, vocet δολιχήρη, lauem, seu facem anositam lom Luriis , seu lo uris remis , ut vulgo vertunt ἔ quales quidem certe visuntur in regio Atramentario . Cernes demum illam lato undique praecin, tam peplo , ita sane indutam invocat Orpheus in ejus hymn. v. Io., τανἀτεπλ', ελικόδροπι , πάνσον . Si colorem pepli optes, idem Orpheus in Hecates hvmn. quae eadem est, ac Luna, dat ei croceum, κιγγκοπεπλος. De sceptro videnda, quae de Saturno superne diximus pag. 3 8. De Voce Σμην , , Hecate, &c. consulas Io. Clericum in Heii dum. Restat tantummodo , ut de tenebricosa voce , quae Lunae tribuitur, pauca libemus, atque tentemus, an elegantissimi vocabuli Vim, atque ετυμον divinare satis simus. Et primum, quae Philippus D'Or- Villius Graece ad miraculum eruditus scripsit in animad. in Chariton. p. 7 apponam : Luna χρυσάαπυξ dicitur non a fraenis equorum, quibus junt πιγυσάμπυκες apud Homerum episbeton est , sed a vittis ipsius D G aurcis , vel a comis aureis o pulchris redie schol. Iliad. L
v. s. Conjuro quidem amice cum cl. D'Orvillio vocem χρυσώπυξ minime ad fraenos pertinere , praesertim cum etiam inter mulierum ornamenta sit α πυξ, uti Pollux lib. s. c. 16. stag. ys. asserit, testemque probe vocat Hom. exemplis D'Orvillii Theog. Hesiodi ρ iis. Sc Pind. Pyth. 60. γ. -δ. δ. in queis legas Μουσαι 'χρυσάμπυκες. Sed a D 'Orvillio discedo esse epitheton a vittis, vel a comis, nam consileranti nomen Latiale,
quod a voce tractum est , liquido hujus dubii vocabuli notio l.
87쪽
prodet: inde etenim enascitur Um dempto sa, ut sollemne est, sic πων , scipio , σιμπων, Bho , &c. Et ne credas haec duo παραδε meo mihi lotum sussicere exscripta ex indice Volliani etymologici, ut moris est quorumdam solummodo lexica compilantium, satis multa, &succurrit mihi D'Orvillius vir admirandae lectionis in Charitonem pag. 4 2. interque ceteras vocem nostrae simillimam affert , & Ιαπυ , atque edicit: Sane in multis litteram illam sine mitio omitti, vel adiurcujus viri doctissimi verba legas rogo. Novimus autem esse speciem
parvi tutuli, seu cornu, κεραας, cujuscunque materi ei, qui capiti sacerdotum, mulierum, puerorum, atque etiam equorum ornamenti ergo inerat, quod hindi edum etiam factitari cernimus; Salmasius H. A.to. 2.p. sqq. vult elie Ceteras detortas ab hac voce apo significationes vide in etymol. Vossit;
Salmasium in Solin. p. 38s. & seqq. & 8 s. sed nihil de etymo, seu origine
hujus Ducangium,& Mazochium in laboriosissimis adnotat. in Kalend. marm. XVI. Maji p. 328. qui quidem, cum ceteroqui audax, & smpe selicissimus extricet abstrusiora et a , nune sententiae Vossit adstipulatur, deducitque ab apere , voce exoleta, idest adtigare ἰ hinc vises,
inquit, sunt litterarum nexus: verum haec apicum notio posteriori aevo
increbuit , neque locus Appuleji in xi. Vet. virum doctissimum juvat, cum hic distinguat aperte litteras ab apicibus: Libros litteris ignorabilibus manstratos .... nodoss , ct in modum rotae tortuoss , copreolarin ue condenses apicibus : vides jam litteras diversas ab apicibus, sicuti Matthaei interpres s. 18. jam ab apice jota discernit ; tempestate igitur Appule ji nondum in ipsorum characterum significationem apices desciverant, sed adhuc summitates eorum adnotabant, sicuti vox primigenia σα-τυξ. Indeque etiam falsus est Uossius cum Festo Servio, ceterisque grammaticis ab apere deducentibus, cum pura putaque Graeca vox sit . Concludendum igitur reor Dianam vocitari χωσαμ τι κα , quod supra frontem lunulam cornutam pro apice gestet , ut in atramentarii nostri schemate vides, Sc Musae, Horae, & flamines, atque equi ipli suum αμπυκα in capite pmserebant : & eo quod hic apex auro compactus est, audi bant, quicumque gestabant, . Et fortasse, ut ad altiorem originem etymon hujus vocis repetamus ab Phoenicio ri H , , iisdem litateris, ac vex constante erutum est, quippe eo principe metallo confla-hatur, ita ut νατ id ornamenti genus appellaretur aurum, inde qui gestabant , 'χρυσα - κες . Et antequam ab hac voce discedam, haud scio an cl. Varochius testes habeat apicem summitatem characterum quorundam, simul & basim seu extremitatem adnotare , cum antehac de alti re parte dumtaxat dici consuevit : ipseque advertit Graece apicem esse κερώαν , & cornua quidem in summo tantum vertice vel nasci, vel figiscimus. Miror sane Spanhemium in Callimach. pag. 28.3c seqq. ubi egregie more tuo voces binas Sc αναμ in expliat, quas vertunt
88쪽
ATRAMENTARIIS PLANETIS SINGULATIM. 367
tibus,) reprehenditque Iuvenalem ob Iudaeorum rituum ignorationem, praesertim circa Sabbatum, de vocabulo α -υκις nihil novi afferre, neque de ejus siητε os ori sine quidquam vir summus delibare . Plurimum lucis ab
eruditissimis viris, qui ingentes adnotationes in Pollucem iactitarunt, atque ab Io. Alberto in suis aeternis commentar. in Hesych.mihi spod nderam, Ve rum doctissimos viros eam vocem vix commeminille conqueror. Quare nunc primum ejusdem & originem, Sc veriun notionem, eo quod Luna audit U:υσwrtasse gratulaberis. XI. Mars sidus quarto loco fulget, eo γ' mi, quo moris erat ubique locorum , & gemmarum essingere . Videor autem videre artifices exuvias Martiales ab Homero magistro suo,& ingeniorum principe mutuatos esse: rice tibi iste Deus prorsus Il. t. v. o . aeratus, quod λιθε - recte interpretati sunt breves scholiastae, πολυ cαλκος δια πνοπλισμόν
o. V.6os. hassam vibrans ἰκορυθαίολος Il. v. v. I 38. variegata ornatus
χρυσήνιγ κρης, Guod vulgo vertunt, aureas habenas habens ς & nihilo melius Sam. Claricius , aureos fraenos habens , quod επιθετον ita Latine fusum equis potius quadrat; atramentarius artifex satis scite interpret tias est ηνία, utpote innutritus in Homerica Neapolitana schola, pro quin vis ligamento , ideoque solius Martis tibiis ex septem Diis apposuit a
rea parva lora, ut Homero pareret vocanti κρην χροσἡνιον, vide attentius σχῆμα ' atque ex argentario nostro nunc primum discimus ηνὶ non
solum audire habenas, sed quo is ligamen, ut Latine larum. Praeterea in Hom. hymn. Martis legere est ephin ore, Burifer; si stiari materiem quaeras, fuisse aeream docet Eurip. in Iph. in Aul. χαλκαmaris κρης. In eo etiam prominet umbo , quem clypeis plerumque apponit Homerus ἀσπὸ φλ-
τα ετσα Il. c. v. III. se scire cupias hastae colorem, attribuit Pindarus in Nem. συν τ' A'θα Κα πιλανογῶ τ' A η. Homerica etiam est ga
na cauda , vel coma . Demum chlamyde indutus lucet, & vatum quidem trinceps bellatores suos ea ornat , quam vocat σακος , nam vox, λαμs Homeri aevo nondum invaluit: atque ita vestitum lego Teucrum
3c quoddam sulget εν Martis σώμ, quod quadratam speciem praesentat; sortasse hunc Homeri locum arti sex meminerat , atque edocere nos voluit , quid valeat , & satis obscura vox πτρα θελυριν . De Martis armis Thesaurum Brandeburgicum consului , nullamque mihi opem tulit, cum trita, & a ceteris corrasa exscripserit. Peccarem sane, si oblitus praeteriissem Martem, quando Planeta a dii, & lucet Aionκω nomine donatum, nempe Θουρος , vel Θουρος , quod jam more suo pag.872. Sal m. in Solin. doctissima quaeque aggerens asnotavit: & praesertim de barbaris notis septem planetarum, quibus adhu dum
89쪽
LIB. II. CAP. III. DE SEPTENIS 368
dum astronomi utuntur, edicito ue esse primum ex characteribus eorum Graecorum nominum , licet sint aliquantulum detorti : piget me virum summum vocem Θουρος ab Graecula originatione extrahere , cum pura putaque sit Pelasgica, n enim est incoere, vide adnotationem in hanc vocem pag. I91. opust. mythol. ubi de hujus Dei nomenclaturis minime protrita invenies, & Perizonium in AElianum p. 3. atque unde oriatur nomen ipsum Κρης, quae, utpote jam ab doctis viris occupata, posthabeo.
xli. In quinta nostri vasculi iacie stat pulcherrimus Mercurius, αγλαος E ης Hom. in hymno. Tueor ipsum minime εὐ- προν Anthol. lib. 7. n que , uti Nonnus, aut saltem πιτρόποδα Anthol. lib. &lib.7. non enim ita legerat artifex in O'Aσσμία, ubi frequens est Mercurius: pauca finxit in hac Dei icuncula argentarius, licet nullum numen postea temporis tot symbolis oneratum sit, quam Eραῆς. Non inficior Homerum non vice simplici tribuere huic Deo m , euolare , quare indocti statuarii alas vertici, & pedibus appinxere ; verum norat noster argentarius m πετασθα in principe vate saepe elie aeque ac currere , & milites , &currus πετασθα in eo legimus . Ejus caput petasunculo operitur , cujus licet Homerus non meminerit, docet tamen nos Pollux lib. T. frag. Io fuisse φορηαα . De virga , ραβδω , vide init. Odyss. ω. quae est καλή, χρυσώα' serpentes addidit de suo artifex, quo inorem statuariorum,& gemmarum s calptorum servaret. Quare Mercurii sceptrum anguibus ad-Volverint veteres, nam rationem non adhuc reperi, sed quid in ea virga latere ἀρχαολογοι reputant , nec ipse satis sum invenire. Ceterum haud scio, an Neapolitanus argentarius ex Homerico magisterio oboluerit adjunctum χρυσι ραπις saepe Mercurio ab Hom. tributum adnot
re aureum, i. e. praeclarissimum)-, uti , es eloquentissimus NM est medicus: qua artetanaxime floruisse Memcurium tritum est ex Clem. Alex. aliisque ; serpentes autem ad Deos medicos pertinere, cum iisque fingi certum etiam est ex nummis , Sc scul' pluris , vide Mont fauconium Ant. explan. & praesertim EZech. Spanhemium tom. I. de P. N. qui appellat angues salutis largitores pag. 2Is. &c. ubi exquisitissima de omne genus serpontibus collegit . Igitur si Mercurius etiam medicinam secit, cum anguibus pingi circa ρααον adtortis, uti etiam videre est serpentem aesculapii virgae adhaerescentem , posthac mirum non erit; Sc merito salutatur ab Homero 'x σορόαπις , quod male usque versum est, calceos aureos habens , & ab aliis aurea viro ornatus: ex ipsa hujus vocis varietate, interpretibus valorem inτορραπις , aut
Nonni ευρα τις ignotum fuisse intelligas. Neque ambigendum , quin H
merus Mercurium Graece etiam medentem vocet, nam Iliad. v. v.72. inquit ά ΠTη σῶκος ε γουνιος Ερμῆς, ubi σάκος, idem est ac σtonito, constatque m
dicos σωτηρος vocitatos , locupletes fundos do Orpheum in hymn. sci Abκλinti ubi hic medicinae. Deus σωτ. audit, & nummos Coorum , qui
90쪽
ATRAMENTARIIS PLANETIS SINGULATIM. 3 se
serpentes sibi salutares eo nomine donabant , quare sub anguis typo leges, vel ΚΩΙΩN ΔΡΑΚΩN , vel ΚΩΙΩN ΣΩTHΡ, hos nummos SNnhemio acceptos refero. Quin sit medens , curans, ne ambigas , cum vox sit Graecis peregrina, nam Hebraeum germen est, nimirum UD, Mu-gore , quod proprie medentum est : adstipulatur brevis scholiastes , licet
stat etiam crumenam , ut moris est , utpote apud Hom. audit& in hymn. Merc. ε-ν , utiliνatem asserens , benem
eii , & distriarum dator : & apud Orpheum , nutrimentis diames in hum. Mς Ηραῆν ' Nonnus vocat κερδύος , lucrifer e non videtur
igitur μἀρσσον stringere , eo quod indecoras furis , seu potius cisii plenas artes exercuerit , ut quidam minus recte de crumena commentati sunt . Demum specie chlamydis ornatur , demirorque argentarii diligentiam , qui modum, quo illam huic Deo aptavit, ex Homeri hymno expressisse visus est, etenim hanc vestem, quae ab hymni scriptore dicitur σπάργανον , Mercurii propriam suille reor , nam ipse κατ'
vocitatur sexνννιωτης vers. 3oo. hanc vestem aliquando circa humeros involvebat hic Deus, eamque brachio etiam s ustentabat, 'Mνγανον - .ύμοισιν vers. 3os. veste inmoturus circa bumcros e γω - σπαργανον εἰχevi μ ωλένη vers. 388. habebatque sumi a brachium p adverte atramentarium Mercurii , qui ita adamussim seri suum στάσανοrnosque docuit argentarius ejus indumenti formam , quam vocem inte pretes hic unive mi fasciam haud scio an probe Latine vertunt. Exquirat sortasse aliquis, an vox Καγ ει ό, ης centies in Homeri Il. & Od. celebrata, revera male audiat amicida: & reponam sabellam Argi ab sercurio enecti aevo Homeri, & Hesiodi ortam non dum suis e , quare posteriores vates ex voce Αργειφόντης poeticis luminibus πευὀίητον Argi casum adornarunt ; ceterum ex puto ρῆσιν hanc Kργειφοντης puram putaminque Phales gicam esse , & compactam ex binis m)az- pacem , seu quietem videre faciens , quae peregrina Graecis in caussa fuere, ut Argi fabellam cuderent ; Mercurium autem suisse pacis nuncium & κως κα poetae auribus nostris obstrepunt, ejusque επιθετον sane tritum est, ni m. γ ἐπτονδ' , pacis foedera portans . Quis in tanta litterarum luce neget fibularum portenta enata ex male intellectis ab Graecis Phoenicum voci-hus , praesertim Graecanica gratia & lepore emollitis 3 Et nescio quid H braei relictum est in voce Κογμοντης , nam genuine confictum ellet A;
φοντης, ut compositorum stet ratio.
x III. Habes de Mercurio plura , quam in animo erat . Uerum venia mihi sit , etenim hoc numen prae reliquis senis planetis atramentarium salutandum est, et siquidem isthaec .vascula sacrabantur, & κα γραφοι Msive enixe coluisse testatissimum feci pag.etii. Scc. quare id numen multis in hoc opere honestandum duxi. Verum in Iovis imaguncula indulgentia tua legentis minime abutar: Deum hunc principem , uti A a a effin-