장음표시 사용
81쪽
os Excursus II. ctum nullum praejudicium ipsi matri creatum im. telligitur. Proinde libere ea quidem de dote, cetorisque bonis testari poterit , in Regno quidem eri jure Romano , in principe Regni Urbe , ejusque, territorio ex praescripto consuetudinum , quas albbi enarravimus sub excursite coerciteJarbitr. tom.2.
VII. Porro ejusmodi pactum perperam a quibusdam consuetudo creditur. Primo enim, si consuetudo laret, contra receptam sori sententiam ad bona extra territorium Neapolitanum extendi non
oporteret. Deinde Nilotici & Capuani patricii ex pacti, Capuani & Nili matrimonium contraxisse
in dubio praesumendi sorent, quod tamen late refellit Consiliari de Georg. allegat. as. n. 2I. &Reg. Rouit. cons. 98. n. 22. Ceterum ita nuptiis initis praemortui parentis hereditas filio acquiritur ima. cabiliter, ut pragmatici loqui amant. Proinde matris praereptae bona confusionem non patiuntur in
persona filii, nec proprium filii patrimonium post ipsius obitum dici possitnt. Qua proprer si, matre prae
mortua , pater etiam mortalitati cedat, condictio rerum dotalium cognato materno proximiori compe
tens per confusionem perempta non intelligitur, ii cet sine inventario filius paternae hereditati se immi. scuerit, quemadmodum in re haud absimili per Sacrum Consilium pronunciatum refert Assi ictus decis 237.n 6. Nam ipsum pactum in praesenti specie actionem materno cognato proximiori praestat , eique fraudi esse non debet a filio quae sita patris heres tas. Non mirum igitur , si successoris gradus ex filio non aestimetur . Nam in praesenti argumento filio quidem succeditur, sed ex vi pacti in nuptiis initi gradus ex matre computari debet. Neque enim novum in jure est, ut gradus ex altero aesti
82쪽
De tegit. Decess. ex eon et Neapol. 6'metur , alteri succedatur, ut exemplo studi , Scfideicommissi etiam aliquando constat. Verum enimvero, quod diximus, ob praesens pactum in parentis praemortui bona delata filio parentem superstitem non succedere, id quidem caute intelligendum. Pone enim , post matris obitum ex duobus filiis alterutrum post matrem decedere, mox alterum quoque mori , sane in ea specie in dimidio quidem ultimo morientis materni cognati proximiores patri praeserentur i verum in altero dimidio , quod ultimo morienti delatum est ex hereditate praerepti fratris , pater ipse praeserri debet. Ut enim liquebit infra , per duplicem manus mutationem bonorum natura mutatur: proinde in altero dimidio, quod per fratris obitum fuit ultimo morienti delatum, non spectari debet prima ejus origo, & ipsa persona matris, sed origo proximior in ipsa persona praerepti statris , unde ad ultimo morientem rediit. Quapropter alterum hoc dimidium non maternum quidem, sed paternum potius uteri debet. Vid. de Ros ad consuet. de success. ab inres. n. 392.
VIII. Atque ita quidem jus erit , si ex more Capuani & Nili nuptiae coaluerint . Aliud juris
erit, si matrimonium contrahatur ex more -- gnatum , Procerum, oe Baronum Regni viventium jure Francorum: quo quidem casu nuptiae contra-
dicuntur alia vecchia maniera , quia scilicet ejusmodi pactum vetustius in Remo fuit, utpote, ut infra liquebit, ex ipso jure civili manans . Si igitur nuptiae coierint ex more Magnatum , matre decedente , viro superstite , si liberi etiam seu in pupillari aetate, seu jam adulti intestati decesserint, vivo patre , materna bona filiorum omnia cum ipsa dotali pecunia patri deserentur. Vicissim si, E 3 u
83쪽
7o Excursus IT. uxore superstite, pater ipse praemoriatur, si liberi etiam intestati quandocumque decesserint , in bo
nis paternis filiorum omnibus mater praeseretur. Utriusque pacti diversos effectus recensuit Camillus Salernus , iique exhibentur inter consuetudine Neapolitanas pag. Ieto. edit. I 677. In eorum idictione tamen caute procedendum . Ita quidem, ut
alia omittam , perperam ibi scribitur, in studis filiorum paternis matrem etiam praeferri oportere. Neque enim cuiquam studi successio deserri potest, nisi suerit in investitura vocatus . Ceterum, ut pragmatici passim observant , pactum moris Mugnatum in nuptiis apponi solitum cum jure civili consonat, a quo quidem, quod ad patris, ac matris successionem, Neapolitanae consuetudines non recedunt . Cum tamen , nuptiis initis ex more Magnatum, ad dotem succedant sine discrimine Llii seu masculi , seu sceminae , in ea re quidem pacta isthaec recedunt a Iure Regni . Siquidem, ut supra vidimus , ex constitutione in aliquibus, masculi tantum succedunt cum Obligatione conli, tuendi sororibus dotem , quam de paragio vocant: uemadmodum in eo etiam a consuetudinibus dis: rt mos Magnatum , quod ita nuptiis initis libo ius de dote mater testari potest, ejusque non nisVem partes, quod consuetudo Neapolitana iubet, sed legitimam tantum liberis legare compellitur, At vero cum mos Magnatum sit juri communi consermis, in dubio matrimonium praesumi debet ea lege contractum : in dubio enim contrahentes ius commune sequuti videri debent.
84쪽
De tegit. Deccis ex consuet. Neapol. 72
De successione eoniunctorum ex latere. CIrca successionem conjunctorum ex latere nihil municipalibus hujus Regni legibus cautum comperio praeter praescripta Romani juris. In hujusmodi successione igitur controversiae generatim omnes dirimentur ex jure Romano, quod i lius enarravi supra pag.33ae seqv.ram. 3 erum in hac principe Regni Urbe, ejusque terminis in suci Cessione cognatorum ex latere ab jure Iustinianeo longe recessere majores in eo uet. s. de succes. ab Hi enim unice solliciti, ne a familia discederent defuncti hona , patrefamilias sane liberis decedente , praeserri voluerunt proximiores ex parte patris in ejus bonis generatim omnibus, seu ea a majoribus prosecta , seu ab ipso defuncto quavita forent . Proximiores tantum ex parte matris prae, serri voluerunt in bonis, quae ab ipsa matre, aut matemo latere ad defunctum pervenisse dicerentur. Id etiam placuisse crediderim , ut ad familias, umde discessissent, redirent materna bona. Per confuditudines Neapolitanas igitur, intestato quopiam sine liberis obeunte , in ejus hereditate triplex patrimonium distingui.debet, bona scilicet paterni generis , hona a deiuncto quaesita sine cognationis intuitu, bona materna denique , aut materni lateris . In primo, & secundo bonorum genere pra ferri debent proximiores ex parte patris ἰ proximiores ex parte matris in tertio. Ejusmodi hono. rum discrimen per solas consuetudines fuit invectum : nam jure Iustinianeo , quo utuntur hodie Regni Provinciae, in hereditatibus cognatorum ex
85쪽
72 Exeursus IT. latere, neglecta bonorum origine, praeseruntur Cingnati defuncto proximiores, quocumque ex latere cognatio proficiscatur . Sed cum Neapolitana isthaec
consuetudo magnis controversis Occasionem pret here soleat, eam accuratius enucleare juvabit.
II. Principio consuetudinem ipsam vulgati coedices ita exhibent . Si quis , vel se qua ab intosare decesserit , fliis , seu liberis legitimis non
tantibus, tunc proximiores ex parte parris suo redunt in bonis omnibus defuncti, praeterquam in bonis, quae obυenerunt eidem defuncto a matres, vel aliquo ex linea materna, in quibus proximi res ex parte matris fuccedunt . In bonis igitur generatim omnibus praeserri consuetudo jubet pro ximiores, non quoslibet tamen, sed dumtaxat pa
terni lateris. Eis tantum bona materna, aut materni generis deferri vetat : in ipsis enim ρraeserri
jubet proximiores ex materno latere . Proinde, si de bonis, quae antiqua pragmatici vocant, agatur, ut quis ceteros desuncti cognatos arceat a paterni maternisve bonis, primo oportet , ut per eam lineam sit defuncto conjunctus, unde in defunctum ipsum pervenere bona ; deinde ut in eadem linea defuncto sit gradu proximus, ut recte Napodanus observat ad ae consuet. n. Is . Quapropter si ex eadem linea plures sint defuncto cognati , in ejus lineae bonis eum ceteris praeserri oportebit, qui ex ea linea sit defuncto prox imus, quo tempore moritur. Ita quidem, si de bonis maternis agatur , ac desuncto superstes sit sobrinus, & uterinus frater, in eis jure proximitatis uterinus frater sobrinum arcebit. Ul. Quod autem diximus, in cujusque lineae M. nis ejusdem lineae proximiores admitti oportere, im quirendum monet, qui cognati tandem ex patera
86쪽
na, aut materna linea vocati censeantur . Exploratum est illud, cognatorum lineam divisisse veteres in rectam, & obliquam ; illa descendentes, Rascendentes continet ὁ haec conjunctos e latere . Uerum in praesenti argumento vocabulis a veteribus usurpatis repudium misere pragmatici. Luben tius enim lineam dispescunt in sectivam contentivam . Attamen disserentia tantum in verbis est, vis non diversa . Siquidem in effectiva linea contineri ajunt descendentes, in contentiva cognatos e latere . Cum igitur praedicta consuetudo loquatur de decedentibus sine liberis, de linea contentiva necessario debet intelligi . Proinde tamquam ex linea vocati per consuetudinem censeri debent', qui in eadem cum defuncto cognationis linea continentur . Cum igitur steminae etiam, earumque liberistin contentiva cognationis linea contineantur, inter proximiores ex paterno latere Deminae etiam , earumque liberi admitti debent, fi ex patemo latere proximiores fuerint . Neque enim civili agnationis vocabulo bona per consuetudinem deferri jubentur'; proximiorum vocem Usurparunt compilatores , ut non agnati tantum,& per masculos descendentes, sed cognati etiam, S conjuncti perisceminas vocati censerentur. Quapropter si in controversa successione fuerint bona paternae lineae , & ex eadem snt mihi superstites amitte meae filius, & agnatus aliquis gradu remotior , in bonis paterni lateris amitae meae filius, qui ad agnationem meam haud pertinet', praestaretur agnato. Cons. Napod. ad ae consti t. n. I 68.
IV. Ex dictis sat, puto, liquet, nihil aliud in
eo requiri, qui in paternis, maternisve bonis praeserripostulat, quam ut sit defuncto proximior per eam
87쪽
cognationis lineam, unde in eum bona pervenerint, seu ille per masculos, seu per foeminas ex familia
exortas sit defuncto cognatus . Cum autem comsuetudo proximiores admitti jubeat, quoquo gradu conjunctus sit deiuncto quispiam per lineam, unde hona prosecta suerint , modo ipse sit proximus, sine discrimine praeserri debet. Proinde in manifestaria patrii juris inscitia versantur , qui Carolum de Rosa sequuti ad consueri de success. ab integhanc regulam vulgo statuunt, ut decernatur, qui tamquam de linea praesentis consuetussinis beneficio uti possint. Ad sciendum , an quis sit de linea,
recurrendum est ad personam antecedentem illam,
de cuius linea tractatur ab illa persona sumi debet sipes pro formatione lineae. Eodem de Rosa interprete , regula eo pertinet, ut, si exempli gratia de Titii successione quaeratur in paternis bonis, ad dignoscendum, quinam eius proximioressat de paterna linea , recurri oporteat ad ejusdem avum , neque admitti possit quisquam tamquam de linea proximior , nisi descendat ab avo Titii. Ea quidem admissa regula, contra ipsa verba comsuetudinis , quae proximiores generatim vocat, &receptam sori sententiam , angustissimum fieret consuetudinis beneficium . Pone enim in superiori specie, ex Titii avo neminem superesse, sed remo tiorem alium, veluti ex Titii proavo , aut atavo
prognatum, eum sane tamquam ex Titii avo non descendentem excludi oporteret. Miror in eum e
rorem impegisse Rapollam in jure Regni privato, quod sub ejus nomine circumfertur,& ex quo se piunt plerique omnes, qui nescio quo jure Regni se
commendantes sucum juventuti saciunt. Falso autem
praedicta sententia Napodano tribuitur ad d. com
88쪽
De hic sucis. ex Conluer. Neapol. Is Dei. n. I 67. oe seqv. qui neque ibi, neque usquamlalibi quid tale docuit.
U. Porro proximitas, qua e natos ratione lineae in paternis , matemisve bovis per consuetudi. nem praeserri diximus, ex proxima , non remota bonorum origine aestimari debet. Nam humaniori quidem interpretatione placuit , ut ejus tantum lineae proximiores admitterentur, per quam bona
redierunt in ultimo deiunctum , de cujus hereditate agitur. Recte enim scribit Paulus de Castro ad L 3. C. de bon. quae liberi si dubitetur , ex qua linea profecta sint bona, generatim inspieitin par fana immediata , a qua defunctus habuis , nouautem mediata, in eamque sententiam pronunci
tum a Sacro Consilio resert Afflictus a P Proinde si. qua mulier , cui superstes sit patruus,& uterinus frater , paternae tantum lineae bona
possideat , atque inde dotem filiae suae constituat . obeunte filia une liberis, in dote a matre prosecta
praeserri oportebit uterinum fratrem, non vero Pa. truum . Cum enim tu praedicta specie a matre Blia dotem acceperit , inspecta bonorum origine, proximior videri debet dotantis uterinus frater, non vero patruus. Siquidem dos ad bona materna referri debet , quia ab ipsa matre pervenit ad filiam. Cons. Napod. ad consuet. de fauces. ab inressu.χε Hinc vulgo regulam statuere pragmatici, quatit rem bonorum respectu linea per duplicem manus mutationem amitti. Bona igitur immutabuntur, si
duplicem sint passa successionem. Ita quidem insuperiori specie paterna ab initio bona, quia a matre proxime transierunt m filiam , naturam honorum paternorum exuunt , & in persona filiae, de cujus hereditate agitur, materna aestimantur. Qua
89쪽
7s Excursus u. sane regula, & effectus ex ea manantes inde proficiscuntur, quod proxima bonorum origo, non Vero remotior spectari debet, ut decernatur, quis inter lineae proximiores vocatus per consuetudinem intelligatur. Ul. Neque vero generatim existimandum, naturam suam bona per duplicem successionem perpetuo amittere. Id quidem obtinet sine discrimine , si
per liberorum, aut conjunctorum ex latere successi nem de manu in manum bona transierint. Uerum si, turbato mortalitatis ordine , per liberorum obitum ad parentes ipsos bona redierint, per unicam successionem immutatur natista bonorum eoque crusu obliquari, seu curvari lineam, pragmatici ajunta Quapropter si matri deseratur luctuosa filiorum hereditas bona paterna tantum habentium, per unicam successionem non paterna quidem , sed male na in persona matris bona videri debent . In eis igitur, matre mortua, non succedent agnati fili rum proximiores, sed in materna cognatione prox mi : neque enim linea de filio in matrem extendi
potest, cum diversa sit filii matrisque cognatio. Uid.
Nap . ad confvet. a. de mul. hab. m. n. s. & de Franch. decis 2 s.
VII. Sub titulo de successionibus ab intestato duae adhuc consuetudines prostant magni quidem usus in jure patrio. Prior ordine sexta in vulgatis codicibus ita legitur . Sed se morienti ab inres mio absque liberis superfunt frater, seu fratres,n potes, pronepotes, oe in infinitum defenden-xes ex fratre, vel fratribus praemortuis , tunc ἰLcet frater sit in gradu proximior Meedenti, ni,ilominus filii, vel filiae , nepotes, oe neptes, mpronepotes, proneptes, o alii descendentes ex
90쪽
De Iegit furetis ex con et Neapol. 77fratre , vel fratribus praemortuis , aequaliter is cedunt cum fratribus defunctae personae , in sim pem scilicetῖ ita quod inter ipses nepotes, oepronepotes , oe' deinceps fratrum praemortuorum sint foeminae , quae habeant fratres confanguineos, ipse mulieres a praemissa successione excluduntur, cum fratres ipsas habeant maritare , ut superius dictum est. Satis constat , ad duo summa capita Consuetudinem revocari posse . Primo enim in ea jus repraesentationis extenditur 'non solum ad Da.
trum filios , ut ex jure civili obtinet in Regni
Provinciis, sed ad nepotes, & neptes etiam, pronepotes . & proneptes , aut deinceps alios . Deinde sceminae jubentur excludi, si fratres consanguineos habeant . Utrumque argumentum accurati perpendemus.
VIII. Quod ad primam consuetudinis partem, in ea quidem a iure civili aperte recessere majores . Iure pandectarum scilicet in linea descendentium tantum patebat subingressioni locus . Inde fiebat igitur, ut nepotes quidem, ac deinceps alii admitterentur cum liberis primi gradus ad here. ditatem avi et in obliqua tamen cognatorum linea subingressioni locus haud esset. Proinde veteri Romanorum iure deeedente fratre ab eius hereditate frater superstes praemortui fiatris filios Exelude.hat ex Decemvirali regula , quae in obliqua linea iubebat proximum remotiori praeferri. Primus Imstinianus juris veteris rigori praeserens aequitatem ad obliquam etiam cognatorum lineam subin repsonem extendit,& cum fratre superstite braemortui quoque fratris filios iure representationis admitti justit . Ne tamen juris antiqui reverentiam omnino negligere videretur , ultra fratrum filios