Marini Guarani Syntagma romani juris ac patrii concinnatum auditorio suo, secundum seriem Institutionum Imperialium. Opportune accedunt excursus ad jus hodie receptius. Tomus 1. 4.

91쪽

benefietum repraesentationis extendi vetuit, ut m-tius enarravi supra rom. 3. pag. 33. I. Verum enimvero in praesenti consuetudine ulterius proceLsere majores . Siquidem, reprasentationis jure prinducto , subingressionem in obliqua linea extendi voluerunt non solum ad statrum filios, sed ad n potes etiam , pronepotes, ac deinceps in infinitum alios ex praemortuo fratre prognatos . Quapropter in Urbe , ejusque territorio , si deiuncto superstes sit frater, 3c nepos, aut deinceps alius ex praemo tuo fratre prognatus, nepos, aut deinceps alius a fratre defuncti non excludetur.

Ix. Iam vero , cum consuetudo isthate iuri communi deroget, ultra speciem in ipsa definitam produci non debet. Proinde patebit quidem repra yentationi locus , si cum nepotibus , & deinceps aliis frater superstes concurrat : si frater superste dest , obtinebit consuetudo quinta , & proximi

remotiorem excludent. Quapropter si ad heredit,tem deiuncti concurrant ex altero fratre praemortuo nepotes , pronepotes ex altem , nepotes nepotibus praeseruntur . Hinc recte post Napod, num scribit de Franch. deris. Is7. amitam, aut materteram alterius amitae , aut materterae filiis praeserri oportere , in eamque sententiam Sacrum Consilium ibidem pronunciavit. Perperam tamen,

s quid video , Carolus de Rosa Napodanum in. mi, quia per fratris praemortui filium desun'ipatruum excludi negavit in Nog. de succeg. ab imrest. n. 22. Cum enim patruus, & statris filius iueodem snt defuncto gradu , fratris quidem silius jure repraesentationis praeserri non potest, cum, deficiente fratre superstite, repraesentatio, locum ha bere nequeat ex jure civili, vel patrio . su aequa

92쪽

De tegit. Deress en em et Neapol. igitur cognationis gradu patruus, & fratris filius ad

successionem aeque debent admitti. X. Altera consuetudinis pari eo pertinet, ut,

quoad fieri possit, in alienas familias per sceminas

bona non tranteant . Ibi enim subingressionis extensio ita temperatur, ut, si inter fratris filios , nepotes, aut deinceps alios staminae quoque concurrant ex eodem fratre pr enitae , taminae per masculos excludantur . Quod igitur hic adverti velim, per consuetudines masculi taminis praeferuntur, non solum si de hereditate parentum agatur, verum etiam in obliqua linea , si ad cognatorum ex latere hereditatem fratres, & sorores consanguineae concurrant . Satis taminis consultum credidere majores, ubi paragium ex parentum honis acciperent. Ex bonis parentum inquam nam ex hereditatibus cognatorum ex latere paragium

foeminis dari noluerunt , ubi illud accepissent si mel ex parentum bonis . Quo pertinet vulgatum Pragmaticorum illud , unicum paragium mulieri fulficere, oe ex eadem linea duplex paragium non deberi. Conser, quae supra disserui rom. g. par M. f. 7. Ceterum praesens consuetudo quidem taminis masculos praeserre videtur, ubi cum eis desunctus in gradu inaequali fuerit. Ex verbis consuetudinis igitur fratres sororibus praeserendi forent, ubi hi

tandem ex fratris desuncti persona succederent. Uerum ex recta ejus interpretatione latius procedi pla. Cuit. Ita enim consuetudo fuit accepta, ut ad speciem etiam extenderetur, in qua in aequali graducum defuncto successores forent . Hinc ex recepta sententia sorores etiam defuncti consanguineae a fratribus consanguineis excluduntur. Ita vulgo inter

pretes post Napodanum ad consuet. de success. ab

93쪽

8o . n Excursus II. intest. n. 2ρρ. in eamque sententiam pronunciatum

a Sacro Consilio tradit ibidem Pisanellus in glossvide, Id autem intelligi velim, non solum si de

bonis antiquis agatur, sed inibonis etiam ab ipso desuncto quaestis, modo in territorio Neapolitano sint de Franch. deras. 8 . Verum enimvero masculi sceminis praeserentur, si consanguinei fuerint. Si enim uterinus frater defuncto germanus cum uterina concurrat, saltem in maternis bonis uterina cum uterino partem facit, Sc accipit. Per consuetudines enim. origo bonorum , non duplicis vinculi favor spectari debet de Franch .de icςς. Quod si ex diverso fratre masculus , Sc. foemina prognati concurrant, foemina ob masculi repraesentationem non excluditur . Fratris igitur filius alterius fratris filiae non praesertur . Ex iure etiam repraesentationis manat, quod fratriς filia per consuetudines larori deiunctist praeserenda Napod. ad d. conssuer. n. II 4. Ab ea enim praeter gradum sexus etiam repraesentatur.

XL In septi, consuetudine sub titulo de fumeris. ab intes. ita placuisse scribitur . Quod amtem dictum est in fratribus, neporibus , proum ribus , oe' proneptibus fratrum praemortuorum, deinceps, cis non extantibus, intelligendum ess de aliis sn ulterioribus gradibus existentibus agnatis, vel tamnis. Et in praemissis appellatione fratris foror non continetin, praer quam β soror parrem, ut unus ex fratribtis, habuisset de bonis parentum. Tune enim im foror eiusdem conditionis est ,

quoad praedicta; ae s esset masculus, oe eius filidescendentes habentur , quoad id , scut filii, mi

alii x destendentes eae m cutis . Teste Napodanon. 286. consuetudo isthaec ab initio per compilato. res scripta non fuit eam enim jussu Caroli ΙΙ.supem

Diuit

94쪽

De legit. succa. ex consuet. Neapol. 8 Iadditam fuisse scribit , ut rectae interpretationi consuetudinis septimae subserviret. Ea scilicet duo complectitur . Primo enim jus subingressionis e tendit ad agnatos, vel cognatos ulterioris gradus: deinde in superiori consuetudine fratris appellatio.

ne sororem contineri negat.

XII. Primo igitur in praesenti consuetudine latius beneficium subingressionis extenditur , eoque uti jubentur praeter fratrum liberos a remotioribus etiam agnatis , cognatisve progeniti . Proinde in

Principe Regni Urbe , ejusve terminis si desuncto

superstes fuerit patruelis, aut amitinus,& alterius patruelis, aut amitini filius, nepos, aut deinceps alius, jure repraesentationis cum patrueli, aut amitino admittentur in stirpem ex altero quoque patrueli, aut amitino suscepti liberi. Hujus tamen consuetudinis occasione addubitari queat, an per eam sub ingressionis beneficium concessima intelligatur non tantum descendentibus ex fratribus , qui ex civili Computatione in quarto sunt gradu , sed etiam prognatis ex fratribus ulterioris gradus, cujusino di sunt fratres, qui sexto gradu ex civili computatione ablunt, quique sobrini in tertio vulgo di cuntur. Cum subingressionis beneficium consuetudo generatim extendi jubeat ad agnatorum , cognatorumve liberos in ulterioribus gradibus existentium, inde quidem videtur inserri posse , eo jure uti . in Portere non solum patruelium , aut amitinorum liberos, sed eos etiam , qui ex fratribus in gradu Ulteriori positis prognati fuerint. Verum, hoc scimel admisso , prorsus evanesceret praerogativa gradus per consuetudines fieri jussa. Nam si cognatus ponatur aliquis in octavo gradu, is quidem ei non Praeferretur, qui nono gradu a desuncto distaret com xv.M. F tra

95쪽

8x MeuUM II. tra expressam sententiam consuetudinis quintae, qua secundum gradus praerogativam proximiores admit. ti jubet. Ita igitur fieret, ut per praesentem consu tudinem superiori illi numero quintae derogatum intelligi oporteret. At pridem post Napodanum monuerunt interpretes, nihil usquam superioribus con. trarium in consuetudinibus inveniri. Uid.de Franch. decis 24.π.3. o' festu. Eo accedit, quod consuetu.

do isthae juri civili derogans odiosa videri debeat, ut proinde boni interpretis sit, eam strictius inter.

Pretari. Quapropter ex recepta hodie in foro sen. tentia subingressionis beneficium non admittitur ultra descendentes ex fratribus , qui quarto inter se gradu absunt ex computatione civili . Proinde si controversia sit inter fratres, quos in tertio vo. cari diximus, & aliorum fratrum itidem in ter.

tio liberos , ex regula consuetudinis quintae proeximi remotiores excludent. At vero ultra fratrum

liberos , qui quarto gradu inter se jure civili di.

stant, non solum beneficium subingressionis cessat, sed sexus quoque praerogativa . Proinde si prox, miores defuncto superessent foemime, & masculi, qui ex civili computatione sexto gradu a defuncto abessent, quia ad eam speciem consuetudinem pro. duci non oporteret , Sacrum Consilium ex jure civili steminas per masculos excludi vetuit.Vid. de

tenso jure subingressionis diximus , id quidem ob

ainet , si cum fratrum aut consanguineorum, aut Patruelium, amitinorumve liberis superstes frater concurrat. Si enim fratre nullo superstite concurrat ex altero fratre filius, ex altero nepos, ea quidem

in specie ex recepta sori sententia fratris filius prox, mitatis jure nepotem excludet de Franch ecis Is . x III. PO.

96쪽

De legit. ccus ex em ei. Neapol. 83XH. Postrema in parte consuetudinis septimae Compilatores ajunt, cum de beneficio submgressio. riis agitur , appellatione fratris sororem non comtineri. Regula autem is haec non solum sororibus ipsis , sed earum etiam liberis generatim nocet s. Per eam enim a s oribus suscepti liberi subim gressionis beneficio carere jubentur , s concurrant ratres, eorumve filii . Eadem tamen regula liberis a sorore prognatis infesta ipsi sorori emolumem tum aliquando affert. Pone enim , germanam is rorem superesse defuncto,& ex praerepto germanbPr epotem, P onepos iste a sorore excludetur πωximitatis jure, quamvis is alias cum im defuncti germano succederet . Quia enim in praesenti specie germanus defuncto non superest, pronepos is, ingressionis beneficio caret: ubi enim de subi rest sone agitur , appellatione fratris soror non combi metur. Vid. de Ros ad consuer. de succos. ab hire'. n. O . Ea radem Ob regulam receptum est, ut, sit defuncto superstes sit soror, & ex praerepta sero pronepos , aut deinceps alii , subingressionis jurei cessante, praedictos praemortuae kroris liberos superstes soror excludat Reg. de Pont. conis K N. I6.l Cum enim appellatione statris soror noni contineatur, res transgetur jure Romano, ex quo, ut supra vidimus, ultra statrum, sororumve liberos primi gradus, non datur repraesentationi loc .

XIII. Quod autem diximus , sororem liberoseum fratribus defuncto superstitibus beneficio iub- ingressionis uti non posse , producere ipsa comsuetudo vetat , s ii ex sorore prognati fuerint, quae jus inaseuli suerit adepta , quam Pragmaticima inruam vocant. Cum enim ejusmodi mulier jure masculi censeatur, ex jure transmisso ejus quo F a que

97쪽

84 Exeursus II. que liberi fictione juris tamquam suscepti per ma. sculos ad hereditatem cum fratre deiuncti debent admitti . Quapropter , si deiuncto superstes sit

frater, & duarum sororum liberi , quarum alterutra tantum masculeata suerit , liberi quidem masculeatae sororis cum fratre defuncti admittentur, neutiquam vero ex ea prognati, quae jus ma-iculi non fuerit adepta. Uerum enimvero tamqUam ex masculo nati quidem finguntur sororis mascinteatae liberi , si cum defuncti fratre concurrant.

Verum si cum sororis masculeatae filiis, nullo fra. tre defuncto superstite, filii quoque concurrant ex

sorore non masculeata progeniti, ex sorore masculeata suscepti filii praeserri non debent. Masculea,tio enim in fratris poenam, qui dotem sorori dare neglexerit, per consuetudines recepta fuit. De medio igitur sublato fratre , res transigetur jure Romano , neque sororis masculeatae filii sobrinis suis praeserri debent . Cum enim ea species per consuetudines non definiatur, .consuetudines suopte quidem ingenio stricti juris a casibus expressis ad omissos extendi non debent. Eo pertinet Pauli iblud in l. de legib. quod contra ruιonem iuris receptum est non es producendum ad confoquen3ias. Cons. de Franch. dedis 4 Ia. XIV. Nunc desiniamus, oportet, an, quae de imtestatorum successione per consuetudines praescripta vidimus, in clericis etiam servari debeant. In ea re pragmatici sere omnes distinguendum pronunciarunt, num ipsis clericis succedendum esset, an ad alienas hereditates clerici admittendi forent. Quod ad primum , cum post Napodanum vulgo docuissent, clericos per consuetudines non obligari, iisque privilegia tantum per Principes concedi posse, huic doctri.

98쪽

De legit. success. ex confvet. Neapol. 8 sdoctrinae consonum videbatur , secundum praescripta consuetudinum clericorum hereditates deserri

non oportere Verum per pragmaticorum eurdimata eodem alia via perventum: oblique enim eo rem perduxerunt , ut ex pretescripto quoque comsuetudinum agnati, vel cognati proximiores clericorum hereditatibus potiri possent. Nam ex compacto veluti docuerunt, ipsos quidem clericos consuetudinibus non obligari, clericis tamen de medio sublatis, ipsorum bona clericalem qualitatem statim exuere; ea igitur post clericorum mortem diverso jure censeri non oportere , quam cetera laicorum hona in territorio Neapolitano sita . Ita passim doctores post Napodanum ad consuende successabinus. n. 248. Eo accedere crediderunt, quod ipso rum clericorum consensu eorum hereditates secundum consuetudines deserendae viderentur ἔ clericos enim sne testamento mortuos eos vocasse praesumerudos esse, qui per consuetudines admittendi forent. t ambagibus opus, ut ex praescripto consuetudinum clericis succedi posset. Quod si ipsi clerici pro.

ximi successores essent , ad servandam aequalita tem secundum praescripta quoque consuetudinum clericos admittendos era censuerunt: quam opinionem communissimam, & auctorizatam a doctoribus vocari scribit Carolus Antonius de Luca ad decisia Franch. II.n. 8. Uerum hodie his tricis haud opus.

Nam per literas Ferdinandi IV. fauste regnantis anno superiori scriptas clerici perinde, ac reliqui Cives, consuetminibus subesse jussi. Ut igitur hodie

Praeter tonsuetudines clerici testari nequeunt, ita earum quoque commodo uti non prohibentur. XV. Quod ad monachos , eorum hona omnia iad monasteria pertinere voluit Iustinianus , si ante,

99쪽

8s Excursus IT. regulae professionem de rebus suis seeus non statuissent novell. s. c. s. Si quis vero si ros suscepisset, antequam monasterium sequeretur, ei quidem inter liberos bona dividere concessit ; verum, persona Prurentis in divisione connumerari jussa, ab eo partem retineri voluit, quae ipsi monasterio acquireretur. Quod si, nulla divisione facta, decessisset in mona. sterio parens, legitimam tantum ad filios pertinere voluit, monasterio heliquum addici jussit noυeu.

23. c. 38. unde auia. f qua, mutire, aut vis. Verum hae Iustiniani constitutiones pessimo publico

scriptae vix uiquam Gentium obtinuerunt , aut certe eis derogatum intelligitur per renunciationes fieri solitas in die votorum. Cum igitur ex receptis moribus monachi, aut moniales de rebus suis ante vota reminc iando decernant ; quod autem post proesessionem acquirunt, ad monauerium pertinere Crodatur ; monachorum hereditas, cum privatim nil possideant, in controversam venire nequit. Id unum

igitur addubitari potest, an monachi , vel monia, les, si nulli proximiores sint, ad alienas heredita. tes sint admittendi. In ea re passim distinxere do. res , num Vota ii nuncuparint in monasterio, quod capere in communi possit, an in eo , quod per instituti leges capere in communi vetetur. Si

monasterium capere in communi nequeat,Post m. danum ad eonsura. de lutcuson. ab intes. n. Σ .s se M. vulgo statuere doctores, si monachus , aut monialis proximiorest defuncto sint , laeum fieri remotiori laico, tamquam si monactus , aut monialis de medio sublati forent . Sin monasterium,

capere in communi queat, per consuetudmes quudem monachum , monialemve negarunt admittoportere: qumadmodum enim monachos consum

100쪽

De legis. Detess. ex eo uet. Neapol. 8

tudinibus exemerunt , ita ad servandam aequalitatem earumdem commodo eos jusserunt expertes esse. Ne tamen monasteriis infesti viderentur, quod eodem rediturum videbant, ex jure Romano ceteris remotioribus moniales , aut monachos praetulere; per eos autem licet invitos ipsis monasteriis hereditates deseret statuerunt de Franch. deris. s. Cum tamen hodie per Reηias literis anno sup riori scriptas loca pia acquirere res soli nequeant, si in hereditate res soli fuerint , eae saltem mo

nasterio non deserentur . . .

XVI. Quod tamen diximus , ex persona m nialis , aut monachi monasterium admitti posse, id quidem obtinet, si renunciatio in die votorum ab ipsis fieri solita realis haud suerit. Scilicet aliquando renunciatis personatis est, eaque certis tantum personis renunciatum intelligitur: proinde reanum xivam quoque ejusmodi renunciationem pragmatici vocant, quia per eam in certas tantum personas justrenunciantis transfertur. Ιis igitur deficientibus, renunciantis jus reviviscens ad monasterium redire potiest. Contra aliquando renunciatio re His est, eaque

fieri videtur, cum ex omni capite edicti successorii successioni renunciatur, nimirum edicto unde libeνι unde tegitimi, unde cognati. Si ita renunciatum dicatur, renuncians se de medio tollit, di essecta juris videtur extingui. Proinde ejusmodi renunciatio extinctisa etiam dici solet. Ubi ita renunei, tum fuerit , monasterio .per monachum successio deseret nequit. Diversos realiter renunciandi modos accurate prosequitur Carolus Antonius de Luca ad deci . de Franck. 3 s. Verum de Marinis ad decis. Reverter. 48 . existimat, uno tantum modo

realiter emunciatum intelligi, si exempli gratia