장음표시 사용
381쪽
Praeposti Ecclesastici talibus ministerijs iure on
senderentur,neve unquam ab illis, quamuis i sta causa oblata, sese abalienarent. Quod si quando contra accidisset , sane grauiter ferebat: It que cum duo Vicarii de Patribus duobus, qui apud eos erant, cum Francisco quaesti essent per litteras . protinus ad illos scripsit, ut extemplo Vicarios adirent, dexteram eorum supplis inser exosculati peterent veniam, atque in posterum summam obseruantiae signiscationem praese ferentes singulis hebdomadis ad eos irent f tutandi gratia. Talem uero tantamque mode- modestiam , ac submissionem necessariam esse diistitabat; cum ad diabolum supeabiae caput debellandum, tum vero ad Ecclesiae Praepositos insigni obsequio promerendos, ut illis secundis ac propicijs christiana res melius gereretur.
Demissio atque humilitas. Caput a L.
IAM Obedientiae parens &diuinae humantis
que beneuolentiae conciliatrix humilitas in Francisco enituit . Cuius indicia in eius vita, nec pauca sunt nec obscura. Nam pro ciscens in Gisitaniam ut supra docuimus,lcomitum sedulo curauit equos, ct perpetuo, tum domi tum in valetudinarijs ad abiectissima quaeque minis stestia auidissime descendit.Goam autem Lega tus apostolicus cum venisse 'Episcopi genibus aduolutus litteras regias,ac Potificium diploma tradidit, his no secus qua illi uisu soret usurus, quudemissio, sic Episcopi devinxit animu, ut no ma gis inXauerio potestate vereretur,qua suspicerete
382쪽
demissionem.Praecipua vero Francisci in Ecclesiae Reuerentia Praepositos veneratio fuit, quos quasi Dei faciem Xaueri= edi praeferentes diuino propemodum honore coluit. XAE Ecclesia Namque & venerabundus eorum osculari solitus aer sis ιρε . manus & interdum ad eorum genua sese prostrauit. Ceterum quae eius humilitas erat singi laris) non solum aduersus Episcopum, eiusq. Uicarios,verum etiam erga priuaws Sacerdotes,dcclericos maximam semper obseruantiam, ac sii . missionem adhibuit, pro omnium seruo magis ot V ' quam pro Legato Apostolico se gerens . Nec Ve'm exteriorem modo demissionem coluit indice
interioris sine qua exterior illa simulatio,&ill sio verius est,quam demissio sed multo magis interiorem illam,quae sita est in sui ipsius cogniti ne, despicientiaque. Etenim cum propter eximia sanctimoniam haud secus quam vir Apostolicus
suspiceretur, &iam vulgo appellaretur Apostolus; se ramen ipse neqvssimum omnium mort
lium iudicabat. Id quod vel ex plurimis eius litteris perspici licet. Itaque sui contemptor unicus non mimis laudem, & honorem inuitamenta a rogatiae, quam caeteri vituperationem, ac dedocus horrebat . Quippe honorem perosus honorantes ita mersabatur,ut iam e staret inter om GH abis De , Veterem illi simplicitatem esse cordi fuci omdono in ea nis & ambitionis expertem . Proinde laudabili- Iesitim. ter, & praeclare ab se facta solerter occultans, si quando ea vulgare aliorum utilitas cogeret, ita expromebat,ut ad alium quempia crederes pertinere.Veluti ex Comorino Promotorio de rebus ab se gestis ad socios scribens valetudine aegris pluribus per se restitutam attribuit pueris, quoruqualicunq. usus erat opera. Itemq; de coelestibus
383쪽
σaudiis exponens;quae eodem loco Deus sua causa laborantibus impertiret, quod ipsim et usu venerat. Similiter ut olim S.Paulus) quasi de alio quopiam citra mendacium narrat. Nec eius egregiam modestiam ulla res magis prodebat, quam intanisquidam in suis laudibus audiedis rubor, intimae humilitatis index. Quam umus reI exemplo notasse satis erit, Goam ex ora Comocinensi reuersus Iacobo Borbano sciscitante,vere ne mor X tuum ab eo ad vitam reuocatum fama vulgasset, adeo pudore exanimatus est;vt Borbanum mise- 'iicordia simul & uerecundia instandi, uxgςndiq' risistitam caeperit. Dignitatis porro titulos adeo non ama- suit, ut eum nuntium esse Apostolicum per decennii spatium tamdiu enim illis in locis vixit) pra ter Goanum Episcopum sciret nomo, ipso rem solerti consilio tegente. Neque prius suam aliis autoritatem aperuit, quam necessitas subegit: ni mirum ad proiectam Malacensis Praesecti auda
clam retundendam.In quo tamen ipso ita autor Itale est usus,ut multo etiam magis mOcie sua exsesteret quam potestas. Iam quoniam ex abundaristia cordis os loquitur inpletaeque eius cohortatio ne i ad socios.lotae fere ponebantur in arrogatIa, eo propitae virtutis opinione radicitu ς δ''my. c. .,-- euellenda. Quantus quisque Dei iudicio. ' ζη ' -
stimatione esset, tantum dicebat esse : nihiloque maiorem,etsi mortales omnes secus extitimaret.
Quocirca eos monebat,ne quisquam bona de se hominum opinione afferretur;sed sui cognitione libratus demitteret se. illud animo reputas,alum sesua opinione ac Dei iudicio esse , alium hominibus videri . Ceterum qui sui ipsorum notitia u cent, facile mortalium inflatos laudibus extolli,
384쪽
ratos se tales esse , quales ab hominibus habeatis tur: veluti si Deum perinde possint, & homines fallere. Illud autem ingemiscens subinde in ore habebat, O arrogantia venenum chistianae viri iis, quantum obfuisti,obes, obsutura es orbi terrarum quam es instituto & persectioni Societa- IE S V contraria λ Negabat enim quenquam permanum Societatis I E S V alumnum esse, ac Deo fideliter operam nauare posse, nisi contemptorem sui,& de seipso suisque rebus abiecte demisseque sententem. Itaq. ut immodicos sui istimatores,qui per demissionis simulationem , aut proptet nobilitatem maiorum sitorum,in honore haberi vellent,nequibat concoquere;sic vere humiles, seq; ac sita contemnentes; quanquam in mae sortis homines,eximie diligebat
m magnitud ne animi diuinaque ueta. p. XII. E C vero haec Francisci humilitas eius abi,
ciebat mentem,quominus auderet alta spe-ehare,ingetiaq. conari;sed nixus Deo nihil arduu nihil nimis amplum ducens, immensa quada ma Minidine animi maxima quςq; moliebatur. Vbii o Cuq; enim diuinus honor ageretur,nulli cedebat ., dissicultati periculoue.ita nihil moliebatur quod non essiceret: nihil inchoabat,quod non ablolueret. Est hoc seruorum Dei proprium, ut apud seipsos humiles &abiecti, in diuinis negotijs mire fortes sint atque constantes. Haec altitudo animi,difficuItatu ., & periculorum conleptio passuri eminet in eius vita,& quide 'pe comunis Dititudinis tantopere usitatu excedit moda, ux
385쪽
temeritas censeri posset , nisi diuinis magis , quam humanis consilijs auxiliisque niteretur . Nam dia Trauacoriensi itinere , quod per medios erat hostes, mani festum periculum adire visus est; & longe manifestius cum Mauri cae incolis feritate insignibus excolendis animum adiecit , nulla alia re aduersus barbarorum inse-stissimorumque hominum rabiem, nisi Dei fiducia armatus. In Iaponiam quoque ultimam orientis regionem piratico vectus lembo ire sustinuit, securus periculorum , quae ab amicissimis peritissimisque hominibus & plurima denuntiabantur , & maxima. Qua de re ad praepositum Prouincialem Lusitaniae scripsit ipse his verbis. Ob- ,, t stupescui studiosi mei omnes & amici, quod tam ,, longinquum ac periculosum suscipere iter non ,, verear. Multa mihi tempestatum, syrtium pira a , ,rum pericula proponunt; Ceterum haud paulo ,, magis ego illos inuicem obstupesco, quod tam , , exiguam habeant Dei fiduciam, cuius illa 'm- nia in ditione sunt, ac potestate. Equidem cum ,,
a Dei nutu atque imperio omnia gubernari cer- , , to sciam, nihil omnino metuo, praeter ipsam is Deum, ne scilicet de mea, in suo obsequio re- ,, ligionisque studio, negligentia inertiaque me- ,,ritas exigat poenas . Quocirca reliquos terrores, ,s discrimina, aerumnas, cruces , nihil admodum ripertinesco. Vnum quippe timeo rerum omnium is effectorem, ac moderatorem Deum; quod res is caeterae quamuis noxiae non nisi quatenus ille sinit, nocere hominibus queant. Mirum quantum ille spei in diuina reponeret ope. Itaque Mei unius praesidio,per tot maris terraeque dii crinima,per tot geres sermone moribu4qi dissonas,
386쪽
ad ultima orientis penetrauit, Oceanoque toties remenso, Christianis mysterijs seras ac barbaras instituit gentes. Nec vero unqualm illum Dei fefellit fiducia: sed hostium, tempestatum ,
ceterarumque cladium periculis semper exemit. Atque ut mittam caetera, quae suis locis exposui- Barbaroru mus, in Iaponicorum fretorum traiectu, non se- Iagittis peti mel cum peteretur barbarorum sagittis, tela omi*s- ni a Deo propulsante innoxia ceciderunt. In mam Ter η Ur i Malti cico ter naufragium secit, ac se inel tabum a1mm Ioc t triduumve fluctibus impli- . . . ne iactatus euasit. Armatum in se Saracenorum
M oti . furorem effugit. plures dies in proxima latitanst 'st tua. Venena quoque non solum tela hostium eluiu. & mari piratarum, terra latronum sepis, sime vitavit occursus. Quan quam ille Dei am
re ardens aerumnarum periculorumque non contemptor modo, sed etiam amator fuit. Itaque pariendi auidus in ipsis incommodis ac periculis Deum enixe precabatur , ne his ipsum eriperet malis, nisi ad maiora mala diuinae gloriae causa reseruaret. Quocirca diuino numine egregiae illius virtuti indulgente4 aerumnis pariter ac meri tis cumulatus est, haud minore Christi approbatione, quam laetitia sua. In dissicillima porro Si- narum expeditione sui similis fuit,Cum enim in
Sinarum fines sui ante Miximus in insinuare se sine capitis aut struitutis periculo peregrinus ne, O posset, pari paena aduenae introeunti & adue- nam inuehenti constituta; tamen Deo viae consiliique autore suis confisus, Si nae mercatoris fidei, quae non minus auceps ac peric losa erat , quam ipse Sinaritin introitus, suum credere caput statuerat. Super ea re ipse in epistola ad Franciscum
387쪽
ciscum Peren Malacam ita scripsit. Duo mihi in .,
hoc negotio ab amicis pericula denuntiantur , Munum ne mercator ille accepta mercede prodat , , fidem, meque in desertam aliquam insulam, aut is etiam in altum praecipitet, ne transmissionis pa- ,,
ctium vilis patefiat indicijs. Alterum si ille stete- rit promitus, ne Praefectus urbis in aduenam qui contra Regis edicta . sine fide publica eo se insi- ianuauerit, edat exempla;meque aut cruciatibus as isfectum necet, aut in perpetua uredagat seruHu- istem. His ego periculis alia haud paulo maiora pe ,,iricula oppono, quae caeteroS latent. Primu enim is
periculum est ne diuina bonitate ac prouidentia is dissidamus, si quidem Dei unius causa huc veni- Gmus, ut sacrosanctam eius legem, eiusdemque fi ,, lium IESUM Christum humani generis Sal- ,,uatorem his gentibus pr dicemus: cuius rei ip- isse mihi conscius est, qui hanc mihi mentem inie secit, Deus. Proinde diuinae nunc prouidentiae is atque potestatis spem fiduciamque abi jcere, pro , , Ner discrimina quς eius causam agenti impen- sedere dicantur, nae id haud paulo maius pelicu ,, tum est existimandum, quam quicquid periculi , , mihi creare Dei, atque hominum hostes possunt. δε Praesertim vero cum neque daemones ipsi, neque , , eorum satellites, ac ministri quicquam nos laede , , re queant, nisi Dei permissit ac voluntate . Quid riquod, si Deus nostros conatus probat ac iuvat, , , non modo eiusdem nutu omnibus eripiemur pe- Hriculis, sed etiam Christu Dominum audiemus , , admonentem, Qui perdiderit animam suam in is hoc mundo propter me inueniet eam λ Qq r 1 isca cum haec animi pericula longe maiora corpo- ris periculis iudicemus ; satius as tutius elle du- iscimus
388쪽
cmaus, per vitae discrimina perrumpere, quam in discrimien adducere animi salutem. Omnia is no deliberatum est mihi in Sinas Deo fauente , is inuitis eius hostibus,penetrare.Nam si Deus pro
is nobis, quis cotra nos Magnum omnino adimus,, periculum si nihil aliud) perpetuar seruitutis .
Verumtamen haec me cogi tatio cosolatur,satius
is esse Dei causa seruitutem seruire, quam Crucisis fuga perfrui libertate. Quibus sane in verbis ii
is territus ad omnia pericula animus satis eminet. Quantopere autem Xauerius quicquid maloruest contemneret, apparet ex epistola ad Iacobum, Pereriam cuius clausulam suo subtexuimus loco. Haud minor animi magnitudo aduersus Christianorum hominum potentiam, quam aduersus harbarorum minas , ac terrores fuit. Orae C morinensis Praefectus homo Lusitanus sane po- . rens acerbe auareq. imperabat Neophytis. Quare copnita Xauerius minatus est homini, nisi humaniorem in posterum se Christianis praeberet, de eius iniuriis ac tyranide cum Rege Lusitaniae . per litteras expostulaturum. Lusitano item Duci nouos Christianos iniuriose tractanti denun- tiari per socium iussit, nisi crudalitate desisteret, . . fore Ipsum multo immaniore Herode quoniam ille corpore dumtaxat innocentium puerorum,. ipse etiam animas perderet. Id enim prorsus futurum, si Patribus propter eius importunit tem ex illa ora digressis , infantes pueri interi- . rent sine baptismo. Malacensi porro Praesecto. suum in Sinas iter per summam iniuriam peruicaciamque impedienti ut supra diximus) de-
. inum patientia in seueritatem versa, factis in- . terdixit ; eamque rem pro sacris aedibus pronuntian
389쪽
tiandam rite curauit, ut ceteros in officio similis ignominiae contineret metus. Verum nulla res magis incredibilem eius animi magnitudinem ostendit, quam infinita quaedam cupido mangelii toto orbe terrarum circumferendi. Nam Indiae vastitate non contentus, Malacam , Ma lucas insulas, Mauricam, Iaponiam, Sinas, omnem denique animo atque industria complexus est orientem: omnes utique terras deinde complexurus , si animi ardori vita respondisset: Vltima quippe orientis tanta celeritate lustrauit, vi eius animo angustus videretur orbis terra
Dei caritas proximorum. Cap. XIII. PA R tantae sortitudini, Dei hominumque caritas fuit. namque in omnibus vitae partibus non alia virtus magis,qua diuini cultus proserendi, hominumq; conseruadorum emicat studium. Nimirum caritate in Deu tanta flagrauit, quantam existere oportuit in eo , qui humanis rebus penitus contemptis , assiduae rerum celestium commentationi deditus foret . Hinc in Deum summum bonum , munificentissimique condi-
roris conseruatorisque sui amorem mens erecta , vel in mediis hominum congressibus iucundissimos sermones miscebat cum Deo .
Hinc inflammatus ille in IESUM Christum
benignissimum Dominum Saluatoremq; suum amor, identide suauissimum illud ac salutare nomen dulcissime usurpans. lndidem accensa, illa martyrii cupiditas,quae a Turcaru finibus exclusi, ad ultimas terrarum oras progressa, ex seris
390쪽
atque immanibus nationibus, ex pestile piae, naufragiorum , praedonumque manifestis periculis
martyri j decus quaesiuit millies, ut illi martyriupotius,quam ipse martyrio defuerit. Et sane nullum illi martyrium atrocius esse potuisset, quam fuit caruisse martyrio. Immensa haec Dei caritas haud disparem in Francisci animo caritatem
hominum accenderat, quae nec cessare unquam
illum, nec defatigari patiebatur. Haec illum ubique aegris,uinctis, miseris quasi seruum addixit, contagiosisque morbis inter ipsa sunera obiecit intrepidum. Haec ad seras & immanes nationes, vel cum aperto capitis discrimine instituendas impulit, atque apud eas quamdiu opus fuit, retinuit omnium rerum inopia laborantem. Haec donique contemptis exaestuantis Oceani fluctibus, piratarum latrocinijs, incommodis infinitae nauigationis, ad ultimas usque gentes perduxit,ut Iapones quoque Euangelii penitus ignaros aggregaret Ecclesiae. Et tamen cum tot iam terras, tot maria emensus,omnibus prope maritimis regionibus Euangelio Lustratis, ad ultimu mundi temminum peruenisset, eadem hominum caritas euperpulit, ut Sinarum claustra seuerissimis legibus custodijs firmara tentaret, vel cum aperto campitis periculo adeo insatiabilis animorum cupido nihil invium, nihil metuedum videri sinebat . Quin etiam tot gentibus ac populis ad Christi fidem adiunctis, ferebat aegerrime prohiberi se Sinarum aditu, utpote qui orientis salutem mente complexus, in primordio suorum operu stare se crederet. Nec dubium quin si ei contigisset, ut Sinarum expeditioni superstes, Romam quo ab Ignatio accersabatur,perueniret, Occidenti quoque,