장음표시 사용
131쪽
phi.tex.39.ubi inquit intellectus qrens s aiatione Arist. pnpassionis a subiectoqtit impossibilia, piopter eandemo phi. particulam tollitur lullantia de patre M lilio in diuit. xxi nis. on. n. sequit ut filius non poteIl esse sine patre, ergo patet & filius sunt idem realiter , inseparabiliatas puenit ab eadem essentia,oportet etiam P non
proueniat ab extrinseco. Patet de coelo dc eius motu unde non valet coelum non potest esse sine motu, ergo coelum 5c motus sunt eadem realiter, insepara hilitas causatur ab intelligentia continuo mouente: unde Atillo.*.meth.tex.i7. Inquit coelum quiescereAristo. s.' non eli timeudum.Et hoc veF est naturaliter loquc meti texis
do. cunda st non sint relativa in diuinis patuli, in i T. creaturis etiam patet. am filius p tmali non potessesne paue.& tamen non sunt idem reali.Tertia non sint resones fundate in diuersis subiectis, propter quod non valet ille duae simili tudines viputa sinu litudo fundata in isto albo dc millo, ita se habet si una non potest esse sine alia, ergo sunt eade realiter.Quarta cν unum no pexigat aliud.Iccirco non sequitur, totum non potest esse sine partibus, ergo i
tum & partes sunt eade reast.Et hoc loquedo de toto eciniali dc per se, qtieadmodum petriis qui inglutio constat ex ala &corpore phisice loquendo.Et noselum toti, reali distinguitur a partibus, imo potius partes reali distinguntur ab ipso toto, quia saltem P diuina potetiam partes possunt esse fine toto.Es .n. distinctio mutua. Et hoc ii telligendo de toto essentiali dc per se ut dimini eth dc cathegoreumatico, dcno de toto per accidens ut homo albus quia non sic
132쪽
distinguitur. Nec de toto integrali homogene mi e idem realiter cu partibus.Et non solum totu esseta
Seo.11. tiale, sic distinguitur.Sed etiam totu integrale ethe tertii rogeneum.Si autem sic non distingueretur.Tuc ho mo inquit. o.2a.distin.tertii nil aliud esset nisi unuaggregatioe queadmodum est cumulus lapidum, qanou eli dicendum aliquo modo. Sed ga Thomista:& nciales tenent oppositum, videlicet D totu essetitiale per se dccathegoreumaticae sumptum non discit aliquam entitatem absolutam realiter distinctam
Alist. bii R su partibus simul semptis.Et s, opinio nostra nomo phi. elidemente Aristo.& Com. Immo oppositum est rex. iν. veruma, est ad mentem pdictorum, patet quia pri
et mo phi.text.i .inquit Aristo. Totum non est idem.
cum partibus quia si sic: tunc partes eadem inter se. Secundo autem de anima ubi diuidit substantiam in mareriam somam dc compofitum: vatia esset mi h. tum non distingueretur realiter a suis r. partibus.Qtnim autem non sit dicendum D Aristo.' ibi fuerit supernuus.Sequitur A, Opi. S .fuerit iuxta
Aristo.mentem. Vlterius quia adducunt Comme.in multis locis contra nos posset dici, saluo semper me .lion iudicio.Quum inquit super primo phi. comen. t . O totum est aliud aqualibet parte, non tamen ab
omnibus simul sumptis. Dico ibi non loquitur de toto essentiali, de quo hic loquimur, sed de toto in tegrali.Si modo dicatur, immo loquitur de toto ecntiali: quia ibi fit mentio de omni toto, sicut ille liber requiritiergo principalis intentio est loqui de toto essentialhquum sit principale totum. Ad hoc dico . dato dc concesso si ibi loquatur de toto essentisht
133쪽
Sup art.de ide.realimen potest dicio Averro.non intendit ibi ponere
distinctionem inter totum M partes, sed inter partes diuisiue sumptas dc couiunctim,.quia primo modo non integrant totum. Secundo modo sic: si autem ci serimens eius fit haec:patet quia ipse super .methaphi. di Commen.2O.inquit soti it aliud est nisi animalitas, 'εc rationalitas quod habet intelligi quidditatiue in tegratiue es constitutive:& pauli post inquit compositum est aliud a componentibus,ta non tantum re sultans,dc exemplificat de syllaba quae fit ex litteris, tamen non est aliud distinctum realiter ab ipsis, sed
additum eis,dc per consequens opinio Sco. remanet in suo robore.Quinta et ambo sint entia realia ab soluta.Si autem unum sit ens reale 8c aliud rationes non valet, patet nam essentia diuina quae continue ab intellectu diuino intelligitur,ta ad creaturaScomparatur pro quanto creature imitantur. Modo licet essentia non possit esse sine tali comparatione: non tamen sequitur4essentia re relatio sint eadem re Iiter.Quia tunc talis relatio esset realis, quae tamen est rationis.s Ad praedictam ergo conclusionem requiruntur omnes praedicte conditiones simul sum
pie , dc per consequens dicendum est o illa sunt eadem realiter r quae sic se habent si unum non potest separari ab alio. Et eorum inseparabilitas,
non prouenit a causa intrinseca, nec extrinseca, nec
sunt relativa, neque relationes fundate in diuersiis sit biectis . Nec unum praeexigit aliud . Conclusio sic intellecta habet veritatem. Deficiente a tem una praedictanim limitationum redditur
fusa: ut iam supra declaratum fuit. Et quando
134쪽
Super artide id realidico hanc conclusionem sic limitatam esse veram,& loquor de idcptitate reali Ppria:quia aliqua sic dictitur eadem, quia unica existella exiliunt absolute. re per consequens quum homo existat existentia hu. ius hominis puta sensesitur si homo dc sor. sunt idereali ideptitate reali propria, limiliter essetitialia i diuinis viputa bonit dementia, tultitia:& sic de aliis attributis, dc notionalia, videlicet paternitas, filiatio sol ratio, quia existunt existentia ipsius essentie, sunt eadem iealiter. Non autem intelligo conclusionem de ideptuate reali in propria, quae est res echi duo rum exillantium singulis exitientiis.Tamen per comparationem ad aliquod comune in quo conueniant, dicuntur esse eadem reali ulputa iste lapis Ec ille per comparationem ad substantiam in qua conueniunt, sunt eadem reali licet illi duo lapides adinvicem coparati distinguantur piati dillinctione, dc quum ista 1ecunda ideptitas non sit opposita distinctioni reali: Ideo de ea Auctor non intelligit in prima conclusione. Et quia auctor in assignando conditiones adpdictam conclusione attinentes in aliquo eli superfluus, quia.ponit tertiam conditionem quae coincidit cum seo da. Et in aliquo fuit diminutus,quia tacitit quar tam conditionem qua assignat o.prima dist.2.q. . Sco. t. di Vbi loquitur de pdicta idcptitate. Ideo ad delesti.αq. 4. dam superfluitate dc diminutionem adiunxi aliqua iuxta S .menteliusta nunquid ill a ideptitas sit de Aristo. metite Aristo.dico sic ut patet. .meth. tex.ui.ubi metha. vult Pos& homo, M unus homo sint idem reali ter quia in generatione dc corruptione non separan tur:quum inquit unica realitate reanthri vult dicere
135쪽
unica existentia, lunt eadem realiter:similiter differetiae essentiales:& modi intrinseci, quia existunt existetia eole, quoix sunt differentiae siue modi. Cum ipsis sunt eadem realiter. Pari ratione dicendum est de superiori, videlicet θ est ide realiter suo inferiori, Quuexillat existentia ipsius inferioris. Et sic illa est vera homo est idem realiter Franci .Et ista erit vera homo realiter dii iuguitur a Franci ..put homo existit existetia ipsius Martini.Et quum inquit Auctot st ista ideptitas requirit utrunq; extremum in actu, dic tu
veF est quando plura ideptificantur, Quando ante idem sibi ipsi ideptificatur, non eli verum, licet po eius sit dicendum o idem sibi ipsi ideptistari est impossibile.Et haec de prima conclusione dicta sint. Irca secundam confusionem dico D d stinctio k realis potest summi duobus modis, videlicet sine pcisione fcctim misione. Primo modo conuerti tur cum distinctione ex natura rei:quia quae realiter distinguntur sine pcisione, ex natura rei distingi tur accipiendo distinctionem ex natura rei large, M sienon accipitur hic.Sed secundo modo, quae cadit in ter distincta entia, habentia aliam & aliam realitate formaliter positivam, actu existentem vel subsisten tem vn ca exilicti a. quod dico propter personas diui Das,quae realiter dillinguntur.Et tamen unica existetia existunt pluribus exilientiis, quemadmodum sor.&pla.Dixi habentia aliam re aliam realitatem formali ter positivam ad remouenda instantiam de subiecto& propria passione. Praesens autem distin Oio aliquando est mutua ut inter materiam & for
mam quae realiter ae sermaliter distinguntur, licet
136쪽
Aliquotiens ut modus. I Ilud accipitur ut quid Vt εDo .s.q.ς δ t M t 3-q Vniuersalium. respondendo ad dirivsium. R)RmRTVM tum quod principaliter uitellicitur Illud vero ut modus sub quo, tanq sub γα -
. aliud itelligitur, vel illlud adipitui hi nauo 'et 'ne determinati. Illud vero ut
quod habet rone determinantis ae haec iuYta iri '
subici&pduatur,x quod natum est dicari Ar subicitur.Et sic qia mesens distinctio. Inte Etutes: ὴ si ς δ ipitur ut qWid inia sumitur ut Mecies distincta contra alias distinctiones, de qua hic est i h H
pal Sintelino.Quando vero oscitur sine neris
Sco.F.di spondendo ad araeimeta in m. . q. Dconas diuinas inter tres
sumpte psenti distinction e I linguatu ueta esse
137쪽
Super arti .de dii .realil tialiter accepte.Primu correlarium est veru 3ζ eius vει ritas patet per ea quae dicta sunt supra de toto & ptinus. Quum inquit in secundo correlatio actualiter existetes:immo dico aptitudinaliterim videlicet ut reponuntur in pdicamentis realiter dii inguinr. Sedi auctor dixit ataualiter quia secundu aliquos ut apti tudinaliter existunt no distinguntur praesenti distini ctione sed sormaliter,&ga contra tertiu correlarium posset fieri talis instantia quaecum persone sunt eedc in ieertio ille sunt eadem inter se. Sed persone diui ne sunt eedem realiter in essentia ergo dc inter se.Dico istud argumentum non est contra Aristo. quia militat de idemptitate essentiali. Auctor autem to quitur de idemptitate personali. Ideo licet sint eede essentialiter non tamen personaliter. Ad regulam modo quae est Aristo.primo phistextii .licet isio Arist.sit bona.Tn Sco.ina.dist. ptimi parte.2.solue Aristo.r. do primu principale dat aliam riasionem v3 si vem phicin qn illud tertiu in quo extrema ideptificantur lici Sco. a.ditatem ideptitate seu unitatem, quam hiat extrema. sti. . par Modo certii est D essentia no habet illa unitatem p te scda. sonale quam lint persone.Et ita non valet. Aliam et riasionem dat sup libru piloNM.f.videlicet regum Sconsepta illa de virtute sermonis no est vir vera , sed solum lib. posquando extrema identiscantur in tertio penes is , . cationem affirmativam H qn sic. Et inter se sunt ea dem .Et exemplificat sic sor .est aiat sor. est albus. er po est animal album, quia ergo secudum predicatio nem affirmativam animal 8c album sunt eadem ip si sorti sequitarq, etiam tuter se. Bona est respouo Ruci. ut dixi, melior tamen illa Sco.in theologia oc
138쪽
ς upet arti.de ideptireali tutior u logicalis. Et haec de plenti ideputate ac d stinctione dicta sufficiant. CIrca quintum articulum. Aduerte θ haec ideptitas ac distinctio differt a praedicta. quia trans cta fundatur super existentiam, seu lubsilietiam. Ista i te super naturam existetem. Vlterius aliquid esse idem essentialiter alicui non inseri illud esse de eius iessentia. ut patet de subiecto dc ypria passione, quae isecudum nos sunt eadem realiter 8c essentialiter. Et ilia unum non est de essentia alterius sed psens idepti tras arguit inseparabilitate per quacunq; potentiam. IEt ista ideptitas seu distinctio semper cadit inter ex qtrema positiva realia.Et per consequens inter priuetis filonem & negatione non repetitur. Auctor debebat o
prius loqui de ordine simpli, M postea secudum Ad. dTamen nihil ad B. Et quum inat sicut est de accide vie, supple tu videlicet absoluto, non aute respectivo, Pquia licet Deus habeat potentiam supet absolutum, dci . non in super respectivum. Ueyr tamen respectiva D pr
ut ad psens speciat sunt in duplici differentia videli νξcet equiperantieta disquiperantie. Relatio fundata huin uno relativo equiperantie non solii denominat pli ipsum in quo fundatur sed et aliud videlicet termia doSst. γε - num secundum R. usum.Et similiter fundata essq. dum, in termino denominat ipsum Sc aliud. Volo dicere viqi denominat tam relatiuu q correlatiuu bc econuer rea O.Relatio autem iandata in uno relatiuoiv disquia zii perantie tin denominat illud in quo sundatur , dc P stoi, consequenu inter relativaequiperantie est ordo ecia tuitialis, super quem Deus non potest. In relativis vero sedisquiperantie non est ita essentialis ad quem virtus dei nou
139쪽
fon se exaedat. Immo pol destruere suusiuidamentaliter sumptu 5c conseruare prem, &p cons ues pater non erit ide essentialiter ipsi filio, quia paterinta tm denominat patre .Quum inqt auctor salte de ali quo supple tu, ut puta de accide te in sacro altaris. Et aliquo respectivo ut declaratu est. Et licet inhaeretia
actualis pdiclaye accidentium possit separari per diuinam potentia non in aptitudinalis quu sit eade reasi ter dc essentialiter ipsi accidetiti. Immo implicat con tradictione. Ideo licet prima separatio sit possibilis. Non tu secuda ut inquit Io.cauo.super primo phis. Ioq. .art.3. auum deinde dicit dc de substantia visp subet. M secundalx causarum extrinse N.Vult d icere et i tordo essentialis secundu quid:no lotum est inter acci P 'dens M subm sed et inter secudas cas extrinsecas ab una parte. Et substantia ab eis pclusti ab alia parte. Patet quia pducta suba volo a deus destruat secuta das cas quod pol facere secundu Theo. ut inqt Scoti prima di.scdi R. 8.dil .primi.q. . nidendo ad tones Sco. .dip iv 8 conseruet subam ab eis pductam. a posterius erit sine priori ut patet Et talis separatio no im plicabit contradictione quum successive dicit. Secundo notandu est sentctia breuis illius notabilis c haec esse idem alicui essentialiter:cotingit duobus modis. Vno modo in Pprie, M sic valet sicut esse idem realiter alicui tm. Et illo modo risibile est ide ipsi homini.Alio mo proprie dc sic ina valet:sicut esse idem non solii realiter sed ci essentialiter.i.ee de eius essentia dcqdditate.Ob qua rem aliter dicendu est de ista idemptitate 5c distinctione. Iuxta primum notari dum M aliter penes.Secundum primum notaudum ἀ
140쪽
ῆ r, Supet aisside Hep essentialitontinet in se duos ordines.s.secudum o ae simpli& p consequens duas ideptitates 8c distinctiones, usidistitatem impropria re propriam. Prima a primo
ordine originatur.Secunda a secundo dc sic iuxta privium ordinem illa sunt eade essentialiter,quo unu non pol esse per naturalem potentiam sine alio, nec psit separari. Et sic subiectum M accidens absolutum sunt eadem essentialiter idemptitate impropria. Et illa distinguntur essentialitet isto modo , quorum unum per naturalem potentiam potest esse sine alio vel saltem potest separari & conservari. Et sic unum 8c duo dillinguntur qnia naturaliter non repugnatvni sit. 8c tamen duo non sint illa autem sunt ea dem essentialiter idemptitate propria iuxta ordnem simpliciter essentialem, quorum unum non pol essesne alio, nec separari, nec conseruari per aliquam potentiam etia diuinam.Et sic duo relativa equiperan tie sunt eadem idemptitate pdicta .Illa aut isto mo do distinguntur, quosv unum pol esse sine alio ac se parari nec non εἰ coseruari saltem p diuina potentiare sic duo relativa disquiperantie distinguntur.Et si militer subiectum M accides in sacro altaris. Circa autem secundum notabile.Dico ς etiam tangit in eo duas idemptitates ac distinctiones. Tangitur idem ptitas impropria quum inquit uno modoquando aliqua sunt ita eadem essentialiter Q unum non potest esse sine alio dc unum existit existentia alterius. Ta lis idemptita non distinetuitur cotra idemptitatem realem .Et sic homo 8c risibile tali idemptitate sunt eadem .Et similiter materia H forma, respectu com 'positi erunt eadem isto modo . Quia ut sic non est