장음표시 사용
101쪽
stolo Petro episcopus, una cum Apostolis aliquando conuersatus, uisione Angelorum per responsorios hymnos san ctam Triadem laudantium, uidit,& modum uisionis Antiochenae ecclesiae tradidit, unde & ad alias ecclesias ista tradiatio emanauit . Concilium quoque Toletanum dixit: De Hymnis canendis, & Iesu Saluatoris & Apostolorum habemus exemplum. Hinc instar diuinarum mentium sancta mater Ecclesia filios suos ad psallendum Deo patri hortatur. Aquae benedictae usius in Ecclesia antiquissimus est, ut scribit beatus Alexander huius nominis primus, qui sub Tres no Romanae Ecclesiae praefuit.
Sanctorum uenerationem, & inuocationem non esse recens Ecclesiae institutum, sed Apostolicum depositum, ex Cyrillo contra Iulianum, S ex Dionysio in ecclesiastica Hierarchia capite septimo clare colligi potest . Quamquam Apostoli in primitiua Ecclesia non statim hanc fidem gentibus iam tum ad fidem conuerssificulcauerunt, ne in idol latriam, & in errorem de pluritate Deorum inciderent.
Vsum diuinarum imaginum in Ecclesjs ab ipsis Apost
Iorum temporibus continuo ad haec tempora decursu stru Tψ biso iam L tum suisse Socrates & Eusebius locupletissimi testes sunt eo
Ioco, ubi de ui illa uiuifica, & salutari concepta attactu sta-
In sinom.-ἰ Ηι tuae Haemorrhoissae, quae erat Caesareae, meminerunt. QuodH Ercis. lib. s. etiam in secunda synodo Nicaena, quae est scptima generalis
'r' 'se tot Apostolicis historiis, & sanctissimorum Patrum sententiis & exemplis explicatur. Dici festos, praecipue autem quibus Redemptionis & salutis nostrae annua celebritate mysteria recoluntur, Christi nimirum Incarnationis, Natiuitatis, Passionis, Resurrectionis, Ascensionis in caelum , demissi in discipulos Spiritus sancti: Diem praeterea Dominicum per hebdomadas singulas ita uocantes primam sabbathi in memoriam Resurr ctionis dominicae ex Apostolica traditione, quae haud dubie Spiritum sanctum doctorem habuit, ab initio magna cum ueneratione religiose obseruatos suisse ab uniuersa Ecclesia testes
102쪽
LIBER IIo 69 testes sunt in primis ipse Iohannes Euangelista, qui Domi- -' -τ-nicae diei in Apocalypsi meminit: Deinde gloriosus ille martyr, & a beato Petro in Antiochena Ecclesia successor comstitutus Ignatius in Epistola ad Magnesianos. Piorum hominum ad loca sancta peregrinationes esse, ex diuinis & Apostolicis traditionibus,& Annae matris Samu Iis in Silo,& Eunuchi Candaces Reginae Aethiopum in Hi rusalem, Apostolorum quoque per uniuersum orbem roligiosae, & in scripturis usqueadco celebres prosectiones
ostendunt. Quod sacra scriptura in linguam uernaculam, & maxime sine Maiorum authoritate, aut sine magno Ecclesiae emolumento, ut Diuum Hieronymum suo tempore recte, & pic Dam SM. 4s n.
fecisse scimus, qui grauissimis ex causis tunc facram Ibibliam i s in linguam Dalmaticam uertit, transferri non debeat, Apostolicum depositum est. Etenim Apostoli,&apostolici sere omnes diuinas reuelationes , & euangelica mysteria non uernaculis, sed uel hebraicis, uel graecis, uel latinis literis mandauerunt: & sic ubique & perpetuo catholica seruauit Ecclesia. Cyprianus, Basilius, Ambrosius, Hieronymus, Chrysostomus, Theophilus Alexandrinus , & orthodoxorum
Patrum caeteri omnes nobis Quadragenarium ieiunium comendauerunt, non tanquam ab hominibus constitutum, sed 'ut diuinitus consecratum , de Apostolorum ordinatione
Excomunicatibne fieri authoritate Christi, & eius usum, Gnsia. oris is ἔa principio in Ecclesia fuisse , ingressus Sathanae in Iudam H' i Wic post intinctum panem ei a Christo porrectum, quo Dominus proditorem suum declarauit, ct Pauli in Hymenatum,& ε - t . nAlexandrum anathema, &execrationes Ostendunt: quod
etiam ex Matthaei capite decimo octauo es rissimὰ deduci tur: & ex secunda ad Thessalonicenses secundo :& clarius ex scripturis ab Augustino deducitur in libro de fide & op ribus,capite quinto. Et in Evangelium Iohan. tractatu sex gesimo
103쪽
Quod Apostolicae sedis Hierarchia , & sacer ac summus Vicariorum Christi, & Romanorum Pontificum principatus sit Apostolicum depositum , & dominicum institutum
apud recte de catholica doctrina sentientes, demonstratione non indiget: tametsi innumeris fere sacrarum literarum,& Apostolicorum Patrum sententiis in fine tertij libri demonst rabitur. Denique constitutiones ecclesiasticas omnes, & praecepta Maiorum, quae serio sancita sunt, & semper sana in Ecclesia viguerunt, ut leges diuinas ,& naturalia, atque germana Apostolici depositi germina, seruanda, & luspicienda esse tum ex diui Pauli ad Romanos capite tertiodecim',&ad Titum capite tertio: tum etiam ex omnium Catholic rum consensu clarissimum est.
Etenim haec & eiusdem generis reliqua, tametsi aliis atq. aliis teporibus, uel ab oecumenicis Conciliis illustrata, uela summis Pontificibus instaurata fuerunt: attamen, ut dic bamus, & longius fortasse quam oportebat probauimus, non sent praeter Apostolicum depositum: nec ullo modo uerendum est, ut ille ter sanctus Leo affirmat, quin omnis Christianae Ecclesiae communis obseruantia sit eruditionis diuinae, & quicquid ab Ecclesia in consuetudinem est deu tionis receptum,de Apostolica traditione, & de Spiritus sancti prodiit disciplina: de qua etiam re ille catholicae Eccle-sae per omnia consentiens Augustinus ad inquisitiones Ianuari j dicit:Insolentissimae esse insaniae reuocare in dubium , quae tota per orbem stequentat Ecclesia i aut de his disputare num facienda sint. Illa enim quae in canonicis scripturis non continentur, sed tradita custodimus, quae quidem toto orbe terrarum obseruantur, datur inquit, intelligi uel ab
Apostolis ipsis, uel a plenariis Conciiijs quorum est in
Ecclesia saluberrima authoritas in commendata atque stat ea retineri. Quamquam quae supra exempli causa comm
morauimus, omnia obseruata citra salpturam ab uniuersa per
104쪽
LIBER II. per orbem Ecclesia ex Apostolica traditione ab initio a
primitiua Ecclesia, ueluti per manus succedentiumsbi P trum & Episcoporum ad nos transmissa sunt. Quemadmodum, & caerimonias Ecclesiasticas uniuersas, & ritus quos in cultu diuino in ecclesiasticis secramentis, caeteris i. adhuc generaliter obseruari videmus in uniuersa Christi Ecclesia, ab illo ipso nascentis Ecclesiae exordio, ex ipsis Apostolicis sontibus, ante uniuersalia Concilia omnia, quorum primum extitit Nicaenu, Basilij, Cypriani Origenis,Tertulliani,Di
nysij & aliorum orthodoxorum Patrum testimonio ad nos defluxisse certum est. De quibus etiam Origenes, quamuis operta ac uelata ita ut eorum ex scripturis rationem ignoremus, dicit nos ea portare super humeros, cum ita ea impi
mus , & exequimur, ut a Pontifice magno Christo, & filijs eius tradita commendataque suscepimus, & Tertullianus affirmat,antiquas eiusmodi catholicae Ecclesiae obseruati nes uniuersas de traditione Apostolica emanasse: addidit i. Cyprianus aequam his esse authoritatem, ut quae dictate Spiritu sancto Ecclesiae tradiderunt Apostoli,atque illis quae linse immediate ac per se instituit Christus, & ab Euanoelistis
descripta leguntur. NO N sunt igitur quae nunc in Ecclesia obseruantur nu Erelsansi, una per nata,& humanis artibus in Ecclesiam inuecta ut h authores Centuriarum, & recentes Eumaelij adulteratores Ita fallacissime mentiuntur sed sunt uetustillima omnia, &ab Τ Apostolico magisterio prodita. Athenienses rebus nouis studuerimi, no Catholici. Et Aphrica, ut aiunt, semper aliquid noui affert, non Ecclesia: quae concreditam sibi catholicam iteritatem custodiens, id in primis curat, ut Apostplicae fidei talentum purum, illibatumque seruetur, & inuiolatu consignetur posteris. Immo uero non modo res nouas, sed profinas uocum nouitates execratur Ecclesia, illas nimbi uae
105쪽
nihil secri,nihil religiosi habent,& quae a catholicis penetra
Iibus , & a templo Dei penitus extraneae sunt, & falsum n men scientiae sortiuntur. Non enim,quemadmodum ait D. Basilius; conuenit, ut is, qui diuino timore eruditus est, s D. BasilimeDra cile ad hoc prostiat, quod ex uerborum consequentia am paruerit: sed ut contentus sit nominibus in scriptura positis. i' ' iis, in Φ. iis perseueret, atque per ipsa glorificationem uelut Deo conuenit,absoluat. Nam si ij qui ab initio Hebraicam linguam in graecam uerterunt, quorundam nominum inter pretationem aggredi non sunt ausi, sed ipsam Hebraicam uocem transtulerunt, uelut Sabaoth , Adones, Eloi,& siquid huiusmodi est, non m diuinis solum nominibus, sed etiam in aliis pluribus reuerentiam hanc Ostendentes, quantum conuenit nos in Domini nominibus timorem habere e At quando illi a se ipsis aliqua nomina fingere sustinuissent, qui ne interpretatione quidem aliquorum tentare ausi iunctui ne significationis euidentiam incongruis significationibus exoluerent. Quapropter conuenit Christi iudicium ob oc Ios habere, & nosse quantum periculum est, auferre quid, aut addere ijs, quae a Spiritu tradita sunt, & non a se ipso quicquam nouare conari, sed ijs, quae a Sanctis prodita sunt acquiescere. Quod i tur neque communis consuetudo, neque scripturarum ullis suscepit, id tentare audere, quo modo non extremae dementiae est Haec Diuus Basilius. Qua in re non est silentio praetereundum, praeclarum illud
Spyridionis Cypri Episcopi exemplum , qui Triphylium
Episcopum Ledranum, uirum alioqui& eloquentem, &in lege Domini non obscure uersatum, publice & grauiterra m-eni Hi ob unam sacrorum nominum mutatam uocem, reprchedit:
bi hic Triphylius cum perficeretur collecta,multitu-
. i. ' ' dinem docere iussiis, ubi in medium adducendus esset i cus ille: Tolle grabbatum tuum, & ambula, pro grabbato, mutato nomine, Scimpoda dixit. Quamobrem Spyridion indignatus : Tu ne, inquit, melior illo es, qui grabbatum dixit, ut uerbis eius uti dedigneris & cum hoc dixisset a
106쪽
sede sacerdotali exiliuit, populo uidente, atque ita eloquio superbiqntem modestius agere docuit. Et homousj in homi usium mutata uox, an non totum christianum orbe tur
bulentissimis illis concertationibus perturbauitὸ quo facta est,ut pariter uniuersus orbis quemadmodu affirmat Diuus Hieronymus ingemiscens miraretur, Concilium Arimi nense effectum suisse Arrianum. Eapropter in Concilio Constantinopolitano sexto, actione duodecima, dixit sancta synodus:Omnino necesse est, non solum secundum se sum sequi sanctorum Patrum dogmata, sed & ijsdem uociabus uti cum illis, nil, iique penitus innovari. Quid igitur omnis nouitas in religione execranda est ξ omnis utique :quia sacrae nihil addi conuenit uetustati, nec perspicua maiorum fides est aliqua coeni permistione turbanda: Nec in rebus fidei cuiquam liberum esse debet, habere pro volu tate sermonem.Ecclesia enim est sponsa Christi incorrupta, & pudica, quae adulterari non potest. Et una non esset E
clesia, si monstra progigncret, & si transferret se in aliud Euangelium, quod non est aliud. Progressiones siquidem fidei, & profectus religionis, qui sine nouitate fiunt, ab omnibus catholicis laudari, & suspici debent, & in Ecclesia
necessarij sunt. Novitas autem omnis in religione profana est: quia sine permutatione, & rerum omnium conuersi ne fieri non potest. Profectus uero Religionis & fidei incrementa a uetustate non recedunt. Quemadmodum puer rum membra alia non sunt a se ipsis, cum in maturioris aeui amitem deuenerint, sic& catholicum triticum non aliud est a suis primordiis, ctim ad maturitatem peruenerit: licet enim excreuerit, & dilatatum sit, nihil tamen in eo de gemminis proprietate mutatum est, sed in eadem sui generis natura permansit. Addita est ci species, forma, distinctio, non natura mutata est. Accipiens lucem,euidentiam, distincti nem, non amisit plenitudinem, integritatem, proprietatem. Floruit, excultum est, germinauit, non degenerauit. Adi eius est ei splendor, gratia, uenustas, copia, non a gernu-Κ naueru
107쪽
na ueritate frumenti in subdititium & adulterinum zizani rum semen, aut in alterius generis extraneam naturam conuersum est. Huncque in modum non alligauit Deus sacrorum librorum intelligentiam priscorum Patrum explanationibus , & ueterum Doctorum sensibus. Hunc quoque in modum non est abbreviata manus Domini, nec tollitur facultas , aut spes posteris sacras literas interpretandi. Possumus enim uetustis nouitatem dare, absoletis nitorem, O scuris lucem, fastiditis gratiam, dubiis fidem , omnibus naturam suam, & naturae suae omnia , ut doctissimus simul, &elegantissimus Vincentius Lirinensis his aureis uerbis affr-mat. Esto, inquit, is doctor quas Beseleel,& pretiosas db uini dogmatis gemmas exculpet fideliter coapta, adorna sapienter, adi jce splendorem, gratiam, uenustatem. Intellia gatur te exponente illustrius, quod antea obscurius credebatur : eadem tamen quae didicisti, doce, ut cum dicas no-ue, non dicas noua. Sed forsitan dicet aliquis, Nullus ne
ergo in Ecclesia Christi prosectus habebitur intelligentiae ξhabeatur plane & maximus: sed ita tamen, ut uere pros ctus sit ille fidei, non permutatio. Siquidem ad prosectum pertinet, ut in semetipsa unaquaeque res amplificetur. Ad
permutationem uero, ut aliquid ex alio in aliud transueri tur. Imitetur animarum ratio, rationem corporum, quae licet annorum processit numeros suos euoluant, & explicet, eadem tamen quae erant, permanent. Parva lactentium me-bra, magna iuuenum, eadem ipsa sunt tamen. Quot paruulorum artus, tot uirorum : & si qua illa sunt, quae aeui maturioris aetate parilitur, iam in seminis ratione praeserta sunt, ut nihil noui postea praeferatur in senibus, quod non in pueris iam ante latitauerit. Quod si humana species in aliquam deinceps non sui generis uertatur effigiem, aut certe addatur quippiam membrorum numero, uel detrahatur,necesse est ut totum corpus, uel prodigiosum fiat, uel etiam intercidat, uel certe debilitetur. Ita etiam sacrarum literarum
intelligentia, sequatur has decet progressuum leges, ut a
108쪽
nis scilicet, consolidetur, dilatetur tempore , sublimetur aetate, incorrupta tamen illibataque permaneat. Et paulo post.Quodcunque igitur, ait, in Ecclesiae paradiso Dei agria cultura , Patrum labore fatum est, hoc idem filiorum industria colatur, floreat, maturescat, proficiat, perficiatur. Et prisca illa callestis philosophiae dogmata, a posteris excurentur, limentur, poliantur: Sed nefas est ut commutentur, detruncentur, mutilentur, humanorumque ingeniorum, uasi extranea additamenta recipiant: accipiant licet cuia entiam, lucem, distinctionem , sed retineant necesse est plenitudinem, integritatem, proprietatem. Et idem in e
dem libello: Necesse est, inquit, omnibus catholicis, qui se se Ecclesiae matris legitimos filios probare student, ut san -ctae sanctorum Patrum fidei inhaereant, adglutinentur, immoriantur e profanas uero profanorum nouitates detestentur, horrescant, insectentur, persequantur. Hinc Concilio
Ephesino diuinitus placuit, nihil aliud posteris credendum
decernere, nisi quod cacrata sibi consentiens sanctorum Patrum tenuisset antiquitas. Idem quoque in principio eiusdelibelli, inquit, Hic sorsitan requirat aliquis r Cum sit perfectus scripturarum canon, sibique ad omnia satis superque lassiciat, quid opus est, ut ei Ecclesiasticae intelligentiae iuniagatur authoritas ξ Quia, uidelicet, scripturam facram pro
ipsa sui altitudine non uno eodemq. sensu uniuersi accipi ut, sed eiusdem eloquia aliter atque aliter, alius atq. alius intem pretatur : ut pene quot homines sunt,tot illinc sentetiae erui posse uideantur. Aliter namque illam Nouatianus,aliter Sabellius, aliter Donatus exponit: aliter Arrius, Eunomius, Macedonius e aliter Photinus, Apollinaris, Prisicillianus aliter Iovinianus, Pelagius , Caelestius : aliter postremo Nestorius e atque Idcirco multum necesse est, propter tantos tam uarij erroris anfractus, ut propheticae, & apostolicae imterpi etationis linea, secundum ccclesiastici,de catholici sensus normam dirigatur. Haec ille. Et certe, si cuilibet pro uoto suo liceret sacras tabulas interpretari, ac Patrum sancita K et rescindere,
109쪽
rescindere, nullum profecto stabile persisteret catholicae Ecclesiae constitutum, ac semper ut scripsit Diuus Gelasius ad Episcopos Dardaniae iisdem erroribus reciditiis omnis integra definitio turbaretur: nec ullus csset in dogmatibus fidei quaerendi aut dubitandi finis, certaq. ueritatis cognitione destitueremur. Propterea optime & sapientissime uncta Tridentina synodus ad coercenda petulantia ingenia decreuit, ut nemo suae prudentiae innixus in rebus fidei, &morum, ad aedificationem doctrinae christianae pertinentiu , sacram scripturam ad suos sensus contorquenS, aut contra eum sensum, quem tenuit & tenet sancta mater Ecclesia,cuius est iudicare de uero sensu & interpretatione scripturarusanctarum, aut etiam contra unanimem consensum Patrum
ipsam scripturam sacram interpretari audeat, etiam si huiusmodi interpretationes nullo unquam tempore in luce edendae sorent: Et qui contrasecerint, ut per ordinarios decI rentur, & poenis a iure statutis puniantur. Cur autem haec sancta synodus in dubiis fidei causis ad Ecclesiam nos mittat , nulla alia ratio est perquirenda, nisi quia Ecclesia habet Apostolicum sanae doctrinae depositum, atque non diuinando de scripturarum sensu iudicat: sed eas interpretatur ex Apostolica & paterna traditione, ex Maiorum authoritate di regula, atque ex canone catholicorum Patrum.Iudicium enim ecclesiasticum in fidei quaestionibus, nihil noui chriastianis auribus insert: sed sequitur uestigia Patrum, ac permanet in iis, quae didicit & tradita sunt ei, & a censura uete ri non recedit. Uludque in controuersiis Religionis decernit, quod fuit semper catholicorum Patrum communis se sus, eadem constitutio, atque sententia. Nec aliud tradit Christi fidelibus, nisi quod ex arca Euangelica, & expromptuario Apostolico legitimorum ministrorum opera depromitur.
110쪽
C A P V T IX. HOC QVE nimirii optime Socrates in Historia Tri
partita animaduertens, refert de quodam Eussebio Episcopo Vercellensi, qui ab exilio, in quod a Constantio missus fuerat, Iuliani iussione reuocatus, consulto Alexandriam ii eniens, ut collapsa Ecclesiae dogmata repararet,cu j. ibi conciliu cum Diuus Athanasio congregaret, ac Spiritum sanctum intra diuina consubstantialitatem decerneret sancta synodus comprehendendum: insuper & uerbum carnem,& animam assumpsisse declarasset, dicit. Non enim nouam religionem in christianam rempublicam introduxerunt, sed quam ab initio ecclesiastica traditio docuit Christianos . Optime etiam hoc ipsum animaduertit Religiosissimus Hispaniarum Rex Sisenandus :hic namque in Concilio Toletano quarto, sub Honorio I. celebrato, cum in Basilica beatissimae & sanctissimae martyris Leocadiae omnium Patrum coetus adesset, pro merito fidei suae, cum suis proceribus magnificentissimo comitatu ingressus,primum coram sacerdotibus Dei humi prostratus,cum lachrymis pro se, ut Do minum orarent, postulauit: Deinde synodum exhortatus
est, ut paternorum decretorum memores, ad conseruanda
in populo Dei iura ccclesiastica, omnem curari, & operam praeberent, de illa corrigerent, quae dum per negligentiam in usum uenerunt, licentiam sibi de usurpatione fecerunt. Et diuus Innocentius I. cum quaedam ad christianam pietatem ,& Dei cultum pertinentia fidelibus commendaret, se non nouorum dogmatum assertorem,sed ueterum exactore esse his uerbis denuntiat. Non, inquit, curamus quod noua praecepta aliqua imperentur, sed ea quae per desidia aliquorum neglecta sunt, ab omnibus obseruari cupimus, quae t men Apostolica Patrum traditione sunt constituta. Et in
Concilio Ephesno primo, quod in Asia apud Ephesum sancti Caelestini, tempore sub Theodosio iuniore celebratum est, uiris clarissimis Bassis, Antiochoque Consulibus, ubi ut