장음표시 사용
91쪽
pisse. dum eos excreta Insula in serra promisi.-nis instar ue: reis historia sicco pe-
δε per mare deducere pollice istuν . Multi enim ex eis fallu Moys msecuri in unaedis periere. ain
amem illos suos ouasisse qui tum
christum ureum esse Deum crediadere
habitari experes anno a partis
ut refert Socrates , incendium fidei, sui temporis homines appellauerunt , admirabilem illum nexum utriusque natui ae in unitate suppositi dissoluens,duas in Christo ponebat per
sonas, Deitatis unam, alteram carnis, secundum quam tan
tum suisse Christum filium Virginis, & 'lum homine pra
dicabat: eidem iue postea pro summis suis meritis collatam fuisse diuinitatem. Ex quo nec Mariam fuisse Dei pare tem, nec Deum uere fuissse Emanuel asserebat,uocem I heo locos expungens, & Christolocon supponens : Quid tam tar impietati lanctissima Synodus Ephesina, pr dente Cyrillo Alexandrino Pontifice , sub Celestino I. & Theod .sio iuniore celebrata, respondit Num aliud, ni si quia talia execranda erant, quandoquidem ecclesiasticae Patrum traditioni, &rectae scripturarum intelligentiae repugnabant Cum Eutyches Constantinopolitanus Abbas, & Archrumandrita, eiusque defensor Dioscorus, Christum post as.
sumptam humanam naturam non amplius ex duabus natu
ris existere, sed in eo diuinam naturam permansisse substantiam enim carnis, in substantiam diuinitatis fuisse mutatam affrmabat: quo pacto celeberrimum illud Chalcedonense Concilium sub sanctissimo Leone I. Valentiniano, & Martiano imperantibus, tantam audaciam, & impudentiam, nisi firmissimis orthodoxorum Patrum institutis & scripti ris, iuxta catholicum canonem intellectis, constegit ΘCum Petrus Antiochenus Archiepiscopus,cum suis perditis asteriis, in impio illo Trisagio Trinitatem crucifixam asserebat, necnon Apollinaris haeresim roborans, in Christo uerbum pro anima fuisse commentabatur: quo pacto quinta synodus Constantinopolitana, Agapeti, Silueri j & Vigia iij tempore celebrata,tantum diuinae ueritatis hostem, E clesiasticaeque pacis perturbatorem, nisi potentissimo p ternarum traditionum & catholicarum interpretationum
gladio iugulauit Z . Cum usqueadeo Arrianis febribus laborabat Hispaniarquo remedio illi Concilium Toletanum tertium Pelagi j II.
92쪽
LIBER II. atque gloriosissimi, sanctissimique Flauii Reccaredi Regis
temporibus opem tulit an non reiectis erroribus una catholicorii Patrum authoritate uniuersa Prouincia illa in pristinam uerae fidei integritatem est restituta ΘCum Manichaei praecipuus sectator Priscillianus, nec natalem Domini secundum carnem,nec illius Resurrectionem
pie uenerabatur, neque enim Christum uerum hominem fuisse credebat, cumque idem de animarum humanarum, de bonorum & malorum Angelorum , deque caeterarum creaturarum origine noua quaedam dogmata nimium pertinaciter asseueraret: an non Concilium Bracarense primum sub Honorio I. Arriansiri Regis anno tertio in Hispania cuteriore celebratum, ex perpetua, & inuiolata Patrum traditione, & diuinorum librorum catholica enodatione uanissimas illius sententias explosit ξCum Cyrus Alexandrinus, Sergius, Pyrrhus, & Paulus Costantinopolitani Patriarchae noua dogmata in Ecclesiam
interere molirentur, sanctissimaeque Trinitatis ueritatem a que utrumque Christi natalem confunderent: an non syn dus Lateranensis sub Martino I . ea ratione illorum uanit tes repudiauit, quia erant a paternis traditionibus, & a catholico sensu alienae Cum Macarius Archiepiseopus Antiochenus, & delirus ridiculusq. senex Polychronius unam tantum uoluntatem , diuinam uidelicet, & unam ut eorum uerbis utar Dei utirilem operationem in Christo praedicabant, ex quo Mon thelitae dicti sunt: qua nisi Maiorum authoritate, & sacrorulibrorum orthodoxa sententia , Tertia, alioquin respectu quinque uniuersalium praecedentium, sexta synodus Constatinopolitana sub Agathone Papa coepta, & sub Leone II. absoluta, Constantino Imperatore praesidente, illorum t
meritatem compressit ξConsulat denique Nam omnia huiusmodi exempla singulatiin persequi longum esset) septima synodus, Nicaena secunda Iconomachos diuarum uidelicet imaginum, & retia. - Ha quiarum
93쪽
quiarum contemptores, Origenes Celsum , Hieronymus Vigilantium, Tertullianus Martionem, Irenaeus Valentianum , Basilius Eunomium, Augustinus Donatistas, Petrus Cluniacensis Henricianos, Bernardus Petrum Haballivdii, Epiphanius in suo Panario , & Euthymius in sua Panopita omnes fere haereses: sed qua praecipue uia, qua praesertim methodo, aut argumentandi ratione, nisi inuiolata Patrum traditione & authoritate nisi grauissimis sacrorum uirorum testimoniis & interpretationibus ξ nisi diuinis scripturis ad Catholicu sensum atq. consensum intellectis & explicatis ξ
N IEQVE enim catholici Doctores suis lucubrationul N bus,aut generalia C6cilia suis decretis noua dogmata quo ad substantiam fidei ediderunt: neque aliud quam
quod Patrum suorum institutis fuerunt edocti, suos post ros docuerunt: sed uetera confirmauerunt, & illa praecepta instaurauerunt, quae uel hominum, uel temporii uitio prope intermortuam religionem pristinam nobis in memoriam reuocarent. Huiusque rei gratia Patres ut a diuo Basilio dictum accepimus publicos Conuentus excogitauerunt, ut abalienationem ex temporibus indictam pro temporum necessitate renouarent, atque ex Apostolico deposito, pate nisque decretis catholicam orthodoxae fidei regulam,& pruscam morum integritatem hominum uitio labesectatam repetentes , inductum Ecclesijs detrimentum per assensonem ad malum, inductione melioris corrigerent. Nam cum in Christiana republica aliqui claudicantes in semitis sui aliud quam Patres eorum iter tenuerunt, cofugiens catholica poclesia uel publicis, uel priuatis comitiis ad Patres suos interia rogauit de semitis antiquis ,& certior facta de uia salutis, ambulauit in ea: & ut in eadem posteri ambularent, non modo clarioribus tesseris & signis indicauit,sed mandauit etiam publicis monumentis ne illud unquam ulla obliuione dei
94쪽
6 iretur: necnon uemadmodum uetustissimus & aureus Do ti ctor ille dixit ut quod antea simpliciter credebatur, idem illud postea diligentius crederetur: & quod antea lentius ' praedicabatur, idem illud postea instantius praedicaretur: &quod antea securius colebatur, idem illud postea solicitius
Excoleretur. Huncque in modum Haereticorum nouitatibus excitata, Conciliorum suorum decretis catholica prosecit Ecclesiar quandoquidem quod prius a Maioribus sola tr ditione susceperat, hoc deinde posteris per scripturae chir graphum consignauit, magnam rerum summam paucis literis comprehendendor & plerumque propter intelligentiae lucem ueteris fidei sensum nouae appellationis nouitate signando. Hinc cum in Concilio Nicaeno catholica Ecclesia addidit infiiij ineffabili emanatione, & postea in tota secra Hiis, Triade Homousj, id est, consubstantialitatis nomen in sa- iuricris literis minime expressum, non noua excogitauit,sed patefecit aeterna: explicauit obscuros diuinae scripturae locos, E i.lib. a. non nouos fidei articulos condidit: ratum habuit, quod traditione acceperat: quodque fuerat tot praeteritorii Patrum is. authoritate firmatum, sumpsit quas de diuite promptuario depositum illud, quo detecto, uelut Medusae clypeo, uniuersi catholicae ueritatis hostes prosternerentur. Abdita d ciarauit, illustrauit obscura, clausa reseravit, aperuit diuinis V . illis clauibus sibi a Christo tanta fide, tantaque authoritate concreditis, signatum librum, & soluit septu signacula eius: . imulauit uerba non sensum, fiangens Paruulis diuinae uolsitatis, & caelestis sapientiae panem Denique filiis suis, quibus lacte opus erat, non solido cibo,unica illa noui nominis nota omnem illorum intelligentiam, ut clarius uiderent, excussit: eisque uniuersum diuinae scripturae, atque summae,
sanctissimaeque ac indiuiduae Deificaeque Trinitatis sensum
aperuit. Nouum nomen, non nouam religionem in Chri- 'stianam Rempublicam inserens. Noue non noua,aliter non aliud docens. Eadem enim quae nunc est, etiam semper fuit
catholicae Ecclesae de quocunque dogmate fides atque se
95쪽
tentia: nec quicquam temporis progressu unquam recepit, aut stuperaddidit noui, sed dili senter custodiuit semper depositum . Et quodcunque ex Apostolica ab initio traditione accepit, quamuis politum aliquando,distinctum, explicatumque magis, idem tamen non mutatum transmisi ad posteros. Neque enim indictae fuerunt 'nodi,ut certa reuoc rentur in dubium: sed ut errores uulgati,& manisestvij tollerentur ab Ecclesia, atque Apostolico illo secrosancti d positi mucrone iugularentur, & gladio illo resecarentur haereses omnes, de quo dixit Apostolus: Siquis uobis euan-σώ- - geli Zauerit praeter id quod euangelietatum est a nobis, anathema sit. Quare cum in Ecclesia eadem sint dogmata,quae semper fuerunt a tempore Apostolorum, illud in primis Conciliariis Patribus onus incumbit, ut ea quae a diuinis, &Apostolicis oraculis tradita sunt, fideli populo pro temporum necessitate explicentur, & proponantur: quippe quodit ' uel ino illo exemplo omnibus propalam fieri potest. Nam Nisis., Q in Concilio Rothomagensi , Moguntino , & Lateranensio. uniuersili edita Perunt decreta de soluendis decimis sacerta .r . dotibus, cum id tot seculis ante iure diuino cautum fiterit. Nihil igitur noui Conciliorum decreta Ecclesiae de soluen-2 - dis decimis attulerunt. Idem de caeteris decretis Conciliorutur. V sio dicendum est, fiterunt enim prius diuino iure promulgata, aut insinuata: & cu temporis uitio in desuetudine abijssent,ia non previssea fuerunt ab Ecclesia uniuersali, uel a Primoribus Ecclesiae, ψ ψ si aut renouata, aut enucleata: non denuo humana ratione pile, n.ia quisl praeter Apostolicum depositum excogitata,aut superaddita.deeima re obla-siora in sisteri lege habebantur loco sacram.tora. Omnia dogmataeua nune EFG clesia catholica
AB Apostolis Ecclesiam accepisse baptisma paruulora
scribit sacer ille Irenaeus beatissimi Polycarpi Iohamn viis .ά. . nis Euangelistae discipuli auditor, aduersus Valentini haer ι - ς' 4 p si ses, libro secundo. Et origenes libro sexto commentario :m.η iratis, , rum in epistolam Pauli ad Romanos
96쪽
Ab initio in Ecclesia ex apostolica traditione obserum Atum fuisse, ut aqua lantis baptismalis consecraretur, & ha- IL Tptizati chrismate seu oleo in altari sanctificato inungerenia th tur, antiquissimos, & omni exceptione maiores, testes ha--rH-des Dionysium in Hierarchia ccclesiastica, Clementem in Hua Furias
recognitionibus, Cyprianum in epistola ad Ianuarium,oria isd: Ii ''genem in Epistola ad Romanos, magnum Basilium in libro de Spiritu sancto, & Tertullianum in libro de baptismo.
Antiquissiinam Ecclesiae traditionem, diuus Augustinus scribens ad Valerium, dicit esse illam, qua ante baptismum exorciZantur, & suffantur paruuli: & diuus Clirysostomus nihil hac voce dicit esse tutius: Abrenuntio tibi sathanae, si
apsiam per opera exhibeamus. Cum Haereticorum nullus, quantumcumque pertinax, constitutionem humanam citare possit, ex qua conuincatur conremonis auricularis ortus, restat ut ad Apostolicum depositum eadem necessario reseratur e quemadmodum di-
uias Clemes beati Petri discipulus ab ipsis Ecclesiae initiis in
suis recognitionibus fuisse memorat. Et apud Eusebium libro nono Historiae Tripartitae capite trigesimoquinto narratur, quemadmodum in primitiua Ecclesia destinabatur presbyter bonae conuersationis, qui secretum seruaret,ad quem qui deliquerant accedentes, delicta sua confitebantur. Immo vero usq. adeo necessaria semper habita est apud Cathoicos auricularis & sacramentalis confesso, ut in praecepto Dom SM. - contellionis si tamen non tempus, sed vim & substantiam 'praecepti spectauerimus nullo modo Ecclesia disipensare possit. Immo etiam si Papa,aut Concilium aliquos hoc tam 1alutari poenitendi ritu, atque hac tam necessaria redeundi cum Deo 1n gratia lege solueret, abuteretur clavibus,& te thali crimine teneretur, atque huiusinodi indultentia & dispensatio nulla esset. Incruentas victimas in mense Domini supremo Deo osi 'line per eminentissimum omnium Pontificem Christum fi
deles edoctos esse aifirmat Eusebius Caesariensis libro priamo de
97쪽
mode demonstratione euangelica capite decimo: &dluus -- Cyprianus libro secundo, epistola tertia ad Caecilium. Et Concilium Tridentinum sessione vigesima secunda capite
Quod fides , de realitate corporis, & sanguinis Christi in Eucharistia, quam semper tenuit Ecclesia, sit fides Apost
. Iorum ex concordi Patrum sententia, sed in primis diui Ir naei aut ritate comprobatur aduersus Valentinianos libro quarto, capite trigesimo quarto :&Dionysij Areopagitae in ecclesiastica Hierarchia, capite tertio. Quod sacerdotibus sub utraque specie dum offerunt, Laicis vero sub una tantum specie sit sumenda Eucharistia, ex Dominica ne dum Apostolica institutione sanctissimum hoc institutum ad nos peruenisse clarissimum est . Etenim cum Apostoli in coena in sacerdotes instituebantur, & pro uniuerso futuro euangelico sacerdotio stabant,illis Christus sub utraque specie corpus & sanguinem suum sumendum dedit, & ut sic perpetuo in sui commemorationem facerent, praecepit, Duobus vero discipulis illis, qui ibant in Emaus,& Laicorum ae populi typum gerebant, sub una tantum specie, nimirum sub specie panis, se ipsum totum sumendum D, Mus tib porrexit, ut ex ipsis Euangeli j verbis non obscure colligitur,
a T,I in quibus nulla vini, id est, sanguinis sui mentio habetur.
B.dactet Mophi Cui quidem sententiae Augustini, Bedar, Theophilaeti, & v Chrysostomi interpretationes adstipulantur . Et Iohanniscis si M. in sexto, non minus approbatur communio unius speciei, quais ... Vtrius lue, Ut deduxit sacrosanctum Concilium Trident,p υ num , sessione vigesima septima, capite primo, Minores ordines ex Apostolica traditione fuisse,Ignatius epistola octava ad Antiochenos, Dionysius tertio capite ecclesiasticae Hierarchiae, Clemens in epistoIa ad Universos,&Anactetus in decretis suis, eius rei tamquam in Ecclesia iam
De numero, vi, & usu sacramentorum, ut nunc catholica tenet Ecclesia, non solum Apostolicum depositum, sed
98쪽
etiam Dominicum institutum sitisse, extant tot apertissima diuinae scripturae, & sanctorum Patrum testimonia: & nullus unquain orthodoxorum dubitauit. Sacrorum virorum coelibatus fuisse Apostolicum depositum, & verba Pauli in prima ad Corinthios, capite septumo, & ipse Apostolorum vita declarant, qui relictis uxoriabus uni Christo coelibatus authori, adhaeserunt: & ab Apostolorum temporibus nulli unquam catholicorum sacerdotum uxorem ducere licuit. Et siquis sacerdotum habuerunt
uxores, ante sacerdotium duxerunt. Tonsurae ccclesiasticae usum a Nararaeis exortum , ab
Apostolis in Ecclesiam introductum esse, ut ij, qui in diui , nis cultibus mancipati, Domino consecrarentur, quasi Nazaraei, id est, sancti Dei crine praeciso, innovarentur: testis
est Isidorus Hispalensis Episcopus in secundo de ossicijs e
.clesiasticis libro, capite quarto. Pluralitas Sacerdotum,& Deo dicatorum virorum nunc salso ab Haereticis damnatur: cum in lepe naturae omnes
primogeniti gauderent priuilegio sacercoiij. Accipiebat
enim primogenitus benedictionem a patre, quae erat loco consecrationis, ex quo primogenitus habebat potestatem benedicendi vestem, & specialem in qua offerebat, necnon
duplam inhaereditate,& in ferculis portionem : & in lege scripta loco primogenitorum successit tota Tribus Leui. Nunc autem ubi sunt tot sacerdotes, & viri sacri, quot erant in lege naturae primogeniti ξ & quot erant Deo lacrati viri in Tribu Levi ξ Quicunque igitur Euangelicum clerum imminuere conantur, Apostolicum depositum dissipant, de Pharaones sunt, qui populum Dei imminuere studuit. De uotis monasticis, & de religiosorum instituto, eamdem suisse sententiam ab initio nascentis Ecclesiae, Philo I cupletissimum perhibet testimonium, in libro de uita coim templativa supplicum. Missam fuisse Dominicam&Apostolicam traditionem,
lanatij, qui uidit Christum, & filii Apostolorum discipulus
99쪽
uerba ad Smirnenses clarE ostendunt: diuus quoque Chrysostomus idem insinuare uidetur Homilia sexagesimanona, carum quas Bernardus Brixianus latinitate donauit. Pitus & caerimonias Missae, quibus nunc utitur Ecclesia in altari, esse ex Apostolica disciplina,testatur Clemens Pontifex & Martyr, epistola secunda ad fratrem Dominit &Dionysius Areopagita Hierarchiae ecclesiasticae capite tertio : & Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi quinta Mystagogica .
Ab Apostolis quoque sancitum fuit,ut in tremendis mysteriis defunctorum ageretur commemoratio, teste Chrysostomo Homilia sexagesimanona. Christum per sacerdotes suos exercere perpetuo sacerdotium secundu ordinem Melchisedec, affirmat pater Oecumenius in caput quintum Epistolae diui Pauli ad Hebraeos, super uerba: Tu es sacerdos in aeternum &c. Catholicae Ecclesiae de suffragijs vivorum pro mortuis, deque igne purgatorio, seu emendatorio sententiam eandeipsam esse nunc, quae fuit in nascentis Ecclesiae exordio, aperte colligitur ex Dionysio Areopagita de ecclesiastica Hierarchia capite septimo. Condonationes peccatorum, quas Pontificias indulgentias vocamus, semper fuisse in Ecclesia, & Gregorij Magn itempora, & tot Pauli sententiae attestantur, ut patet in prima ad Corinthios capite quarto, & in secunda, capite sc- n. - 4-G. cundo. Idem ipsum quoque in Leuitici capite vigesimorum Uu,an- quinto non obscure insinuatur: quamuis re vera nunquam
ita celebres fuerunt indulgentiae, ut sunt nunc in Ecclesia. Etenim ex quo Canones poenitentiarij charitate frigescente D '- - .languere coeperunt: quippe quod a septingentis annis fieri coeptum est: Nam a temporibus Clementis usque ad Inn centium I. poenitentiari j Canones summe in Ecclesia viguerunt, inualuit indulgentiarum usus canonibus relaxatorijs, quibus peccatorii vel poenarum redemptiones fieri coeptae
sunt,unde & indulgentiarum nomen proprie descendit,opera ac
100쪽
εγra ac poenas a canone poenitentali indictas summis Pontificibus paterno affectu in aliud pium opus sic commutantibus& relaxantibus . Quamobrem, quid mirum si hac nostra tempestate reiectis prorsus canonibus poenitentiariis, ac tam pia& honesta Patrum in diluendis peccatis disciplina posthabita, vique adeo Christi fidelibus sit necessarius induloentiarum thesaurus Sacrorum locorum , vestium, & vasorum usum esse v instissimum in Ecclesia,& esse ex Apostolico deposito,testis est Philo in libro, quem supra citauimus de vita contempla tiua supplicum. Et beatus Clemens martyr & Pontifex, beati Petri in Romana Ecclesia successor: & Eusebius Historia ecclesiastica libro secundo, capite decimoseptimo. Institutio fiolemnis diuinorum Oificiorum a diuo Marco incoepit Alexandriae, quae postmodum ad alias defluxit E clesias, ut narrat idem Philo eodem libro :& Eusebius libro secundo, capite decimoseptimo : quod prosecto diui Marci institutum a diuo Petro emanasse, necessitin est,qu
admodum & suum Euangelium. De scripturis & psalmis canendis, & ipsius Domini, de
ApoItolorum habemus exempla, ait diuus Augustinus ad inquisitiones Ianuari j, & diuus Cyprianus testatur in expositione orationis Dominicae, horas canonicas etiam in ueteri lege obseruatas ex Daniele: sed nobis Christianis, praeter horas antiquitus obseruatas, orandi nunc, & spacia, & secramenta cretiisse. Et Philo eodem libro, quo stupra, assi mat ecclesiasticos cantus tasse ab ipsis Ecclesiae incunabulis Foret praeterea indecens atque turpe Ecclesiam tacere, ca nente Srnagoga.
Celebrare psalmis & canticis spiritualibus mortuorum
funera, traditionem Christianam,nimirum a sanctis Apost
lis ad nos delata dicit esse Hieronymus in uita Pauli primi Ignatius, ut refert Socrates in Ecclesiastica Historia, ILbro texto, capite octavo, Antiochia Syriae tertius ab Ap