장음표시 사용
311쪽
sed mandata, sed consulta discipulis suis dedisse,& reliqui sie; ut ob id apud posteros testatum re linqueret, quid ipse doctor, & magister omniu
hac de re non obscure sentiret, nempe, quod potius consultis, mandatis, institutis,praeceptis atq. exemplis, quam literarum monumentis, qua scriptionibus, quam chartulis, quam macrocollis, quam membranulis standum erat. Sciebat itein traditiones & pias religionis consuetudines corrumpi , & adulterari non posse, quia religiose,sancte, SI accurate seruantur, suntque quotidie in
usu, de in oculis omnium. Sacras autem tabulas,& ipsos quamuis diuinae authoritatis codices, nomodo multis 5 uariis causis adulterari, & corrupi , uerum etiam eorum uerba atq. sententias perie licci integras de incorruptas deprauari tandem aliquando, ac pro hominum ingeniis, & institutis in utramque partem deflecti, & contorqueri posse. Id quod suo quoque tempore accidisse beaetus Petrus commemorat diccs, Indoctos quosda,& instabiles deprauare epistolas Pauli, sicut & caeteras scripturas ad suam ipsorum perditione. Sciebat itide, neq. omnia quae a Christo tradita sunt, mandata esse literis, immo uero nec potuisse ma- dari, utpote,quae sit scripta,ut ait Iohanes,fuissent,
uia mersa, ncc totuS mudus eoru uolumina capere
ualeret. Sciebat insuper Christu discipulis suis di xiste: Adhuc habeo multa uobis dicere,sed no po-
312쪽
IN CONC. Τ RIDENT.restis portare modo:cum autem uenerit ille spiritus ueritatis, docebit uos omnem ueritatem; non enim loquetur a semetipso, sed quaecunq. audiet, loquetur; de quae uentura sunt, annunciabit uobis. Sciebat praeterea uetustatem semper uenerandam esse, & suo loco religiose seruandam: nouitateS autem omnes, profanas prauertim, deuitandas & detestandas esse, ut illae quae persaepe errO-- rem afferrant, ac millies referri Sc innovari possint. Sciebat denique Ecclesiiam Dei, cuius praecipuum munus erat reddere de rebus diuinis respos, posteris, esse columnam & firmamentum ueritatis. semper enim caelesti Numine ducitur,& semper fuit sine errore, semperque habebit spiritum Dei rectorem, ducem, magistrum, moderatorem& assessorem individuum omnibus diebus usque ad mundi senium & consumptionem. Quamuis igitur, ut recte inquit doctissimus Origenes, nouarum sententiaru adstipulatores canonicas proferant scripturas aliunde enim Haeretici, ut ait Tertullianus, suadere non possent de rebus fidei, nisi ex scripturis fidei nequaquam tamen illis fidem habere , nequaquam a paterna & ecclesiastica traditione exire, nequaquam aliterum- quam credere debemus, nisi quemadmodum per successionem Ecclesiae Dei tradiderunt nobis. Haec ille. Et quidem haud ab re, tum ne cum ipsis nouitatibus inexpiabiles religiones in christiana Rempu-
313쪽
diso AD PATRE sRempublicam inducerentur: tum etiam ne a pa terna institutione, & a diuinis legibus aliquo modo posteritas declinaret: tum demum, ne ut ad Antiochiae Ecclesiam scribens idem magnus Basilius testatur christiana pietas,& uerus Dei cultus subiectus aliqua ex parte esset cogitatis inuentionibus,& com mctis nominii. Verba eius haec sunt: fide uero nos ne q. ab alijs scripta nobis recentiorem suscepimus, neq. Ipsi inciatis nostrae germina
tradere audemus, ne humana commenta existi-
mctur uerba religionis: sed quae a sanctis Patribus
edocti sumus, ea interrogantibus nos annuntiamus. Haec Basilius. In quam sententiam eunt Omnes quotquot a Christi ortu ad hoc usque saeculusanctissimi Patres de dogmatibus religionis scripserunt. In primis autem, ut reliquos omittam, diuus Hieronymus aduersus Luciferianos: In illa, inquit, Ecclesia permanendum est, quae ab Apostolis fundata usque in hanc diem durat: nec sibi blandiatur haeretici, si descripturarum capitibus uidentur sibi id confirmare quod dicunt, cum Sc Diabolus de s cripturis aliqua sit locutus, & scripturae non in legendo, sed in intelligendo consistant. Hactenus Hieronymus. Igitur, ut indiuiduus diui Petri comes, & postea in Potificatu sit cccsior Clemens ad Hierosolymitanos scribcs ait, Non secundum ingenium hominum, neq. secundum eum sensum, quem sibi unusquisque sponte
314쪽
IN CONQ TRIDENT praesumpsit, sed ec inrelligentiarn dis re scri
Pturarum oportet, qui eam a maioribus secund4 ueritatem sibi traditam seruat, ut 6c ipse possit eδquae recte suscepit, competenter ψςIeIei. Quatur ob rem, Patres, ha c. ut uobis quasi unica cynos Rin his tam magnis ει te tris sempestatibus, Quibus hoc. tempore christianae religionis nauicula tanν rapere agitatur, uidelicet, ad illorum fidem & religionem confugere,illorum instituta,leges,iura, mores, praescripti, Si sanctioneri cognoscere, qui non xantu no. in fide, M in uera resigione genuerunx, uerum etiam ob eorum singularem innocentim estn&smictitatςmi, inc elestium concilium sunt relati. Ex quibus enim de fatidicorum de ira
tum nostioru effatis incognitis quaerere ualumus ςertiorem & ueriorem interpretationem, ex quibus diuina oracula melius pete re debemus , ex auibu .de controuersii s. religionis sententia poscsumui tutius suscitari, quam ex eis, quoru mentes spiritum ueritius concitasse persuasi sumus, quam ζη eis, quos uastinctu astutuque diuino ef- Latob esu qerto syimuit, quam ex cis , quorum in tutela atque prasidio tot iaculis tam longo aeta tu s patio summus ille princeps & moderator omnium Deus cha isti nam Rempublica esse uoluit de maxime cum huiusmodi sanctissima disciplina de consuetudo semper fuerit in Ecclesia Dei.
Si quado enim in similibus publicis Concilijs alia. N ii quod
315쪽
quod quodpiam de religione et i,ni inter doctisi
simos dubium controuersumque erat, nequaqua tamen denuo praescribebatur quicquam , citatis etiam ab utraque parte diuinis testimoniis, prius. quam decreta Patrum, & Heroum nostroru scripta recitarentur. Eas enim potissim v religiones eas potissimum de diuinis oraculis sententias Ninteryrctationes tenendas ac tuendas esse sanctiLsimi illi Patres arbitrabantur, quae essent in more,
institutoque maiorum. Id quod in omnibus Oecumenicis & publicis Christianorum hominu Con- ciliis semper ita habitum & obseruatum fuisse satis perspicuum est: ut unusquisque praecipue uidere poterit in Concilio Florentino sub Eugenio III I. & in Concilio Ephesino contra Nestoriun millesimo ante anno : quam maxime autem inst
nodo habita paulo post Concili si Constantinopo
Iitanum I. aduersus Macedonium eiusdem urbis saevino lareel. episcopum, regnante Caesare Theodosio seniore.
Is siquidem religiosissimus, & prudentissimus Im
' γε perator, authore & adiutore Sisinio atque Necta reo, non alio armorum genore, quam praesudicatis Patrum sententiis, in illo omnis genetis haere
ticorum Conuentu authores notiarum sententia
rum & perturbatores Reipublicae deuicit. Dum enim unusquisque magna cum pertinacia in sua sentcntia persisteret; totusque claristianus orbis Arrianis, Eunomianis, de Macedonianis illisi fiactionibus
316쪽
IN CONC. TRIDENT. agactionibus confunderetur, conuocans Imperator unum in locum nouarum sectarum principes,petiuit ab eis, num apud ipses in pretio dc ueneratione essent sacrorum Antistites, de magistri illi, qui omnibus aetatibus, de apud omnes orthodo xos, hoc est, optimae,spectantissimaeque fidei Patres, in christiana Republica summae authori tatis fuerunt. Quod cum iure inficiari non possent,ne cessiim fuit, ut ide toto capite annuerent, illosq. ut praxeptores, dc patres uenerari de aspicere dixerunt . Num igitur, subiunxit Imperator, eosdeipsos uiros sanctissimos, fideque dignissimos controuersarum uestrarum testes,iudicesve repudia
bitis Citentur igitur in singulis dogmatibus, det
quibus Inter uos controuersia est, illorum testi monia. Quae res cum a sectarijs illis non aequis animis acciperetur, utpote quae de corum instituto prorsus aduersabatur, Sc eorum cauis omnino contraria erat, animaduertit Imperator, illos noueritatis de pietatis studiosos,sed discordiarum lcnouarum rerum appetentus de cupidos esse. Qua-obrem reiectis, atque explosis illorum perditissimis commentis publice nouorum dogmatu scri
pta discerpsit, atq. ut de dubiis fidei quaestionibus
ex maiorum praeiudicatis sententus decreta ede-lrentur, mandauit. Utinam,Patres, haec omnia placide, de sine animi perturbatione ueteris disciplinae eversores meditarentur. Fortas Sis pnim no ex N n et scriptio-
317쪽
Α Di P A Τ R E s Iicliptione . P in litterixost , cx quibus pro in geniis N. cupiditatibus hominu δ ac pro uti quis Fad aliquod magnunufacmus obeundum, uel OpiMuionibus uulgi, uel suap coniectura &sensu raapitur contrariae M innumerabiles, ut quotidie videmus, sententiae fingi & deduci possunt ted ex commutes: totius Echlesiae sina atquci caniensius yin quosnec orrare i aliquo . modo pbiluuius , nee prolaptio aut alagi triam ullum esse potest; sed ex conisa uni consuetudine, ob qualu ipsas releuges rescindere aliquando, & abrogare licet; sed ex)communi re re salute,pro qua quisque probe
insti tutus mortem etiam appeteta debet ; divinar Euangeliorum testimonia &Seras tabulasente lpretarentur. pestassivad pristae religionis de toMtius sere ciuilis uitae cuimone lex paestum nescioiquod Dei mandatum atque uerbum tam crebro& importune hominum auribus non obtrudcret8Forioisis cunctam rem)christianam, Suniuer Dreligionem tanta ciuia obstinatione, studioq. uiriscendi non perturbarent. Fortassis tam horrifital& nefarium bellum more gigantum, ut diximus. cum Deo, & cum reliquis Caelitibus no sitscepis isent. Fortas i si denique insta ne neratione& ob seruantia Patrum mai orum qia subrum memoriam
de monumenta ueneraretur & colerent, ut in ad iministranda Republica, & in exponendis sacrix uoluminibus,non modo i)sdem sentent ij, ut publico
318쪽
IM CON I TRIDENT. 18ς Livo Patrum. decreto in Concilio Constantino-pblitano se H ; iasii e God iniis cautum es sed iisdem utiam uocibus , quibus stactis,imi illi uiri usiliunt; dcipii quoque pro coanmuni, CKIDistianorum societate α pace vut constantibus h iminibus, bonis q. omnibus par.est, utcrentur. Sed transferamus. sermone alici, breuique eno P υρβη ma
demus postremuiri illud caputun quo post unam: eordio Ecclesia.& alteram quΨstionem, quarum utraque proxis mis stiperibribus c,pitibiis explicata in , postre mo expetebam, ut mihi exponeretis,Patres,Quisnam uobis persuasit, toto hoc tempore a solo patrio, a proprijs sedibus ,iatque ovibus , ab rebus auitis sponte ut exto resi essetis ξ Quisnam mctes fiestras excitauit , ut ex singulis Christiani orbis ouinei Libin Ionos, ac minime turis itineribus isto in unum conueniret,s Quis tandem, ut eodequo supra modo loquar, uos isto misit 8 Qua in re illud: quidem satis omnibus euidens esse debet isto Vos non alios quia1 religionΗ studio, quam pietatis ergo ini pullas tesse, acyaenisse ι Non alio ut istum in locum tot exacta hiate uiri ultro ex propriis laribus exterminati, Untis laboribus co grbgaremin, ii iionalio, inquam, menως uestras excitatas esse,quaim falutari & uitali illo flaimine, quam sancto i consolatore Dei spiritu, qua spiritu pietatis N i aeri ratis. Quod cu uere ita sit, alia ter namque csse non posest, quis enim umquam
319쪽
136 AD PATRE stam perditis moribus, tantave petulantia & imis pietate erit, uir, qui de tantis Patribus secus opinari audeat, aut suspicari praesumat Z Cum igitur isto Vos diuino moti atque assiati Numine conuenistis. Vnumquemque uestrum sigillatim, & una
omnes rogo, oro, atque obtestor, Per salutare &sanctum Numen, quod recte uestro amplissimo coetui assistere,inque animos uestros illabi nemini dubium esse debet, Per omnes caelites,quorum in praesidio atque tutela locati sumus, Per eudem
ipsum Christum,qui pro nostris summis flagitijs,
& sceleribus semetipsum Patri immolauit, cuius glorioso, & praepotenti nomine signati sumus, Per communem parentem Ecclesiam, quae nos Deo in spiritu & ueritate generauit, cuius diuino lacte inlide crevimus, cuius uitali pharmaco, dc salutari medicamcto in spe persissimus, cuius angelico pane, & caelesti manna quotidie in charitate roboramur, Per aegram & labentem Rempublicam, cuius parietes undiq. uitium faciunt, cuius aedes undiq. corruunt, cuius fundamenta us
quequaque convelluntur, Per sacrosanctam & Ω-cerdotij, & imperij maiestate, quae iam fere apud
omnes summe imminuta est, & ad nihilum red eta, Per bona,& per fortunas uestras omnes,quas Barbaris,& praedonibus usquequaq. expositas uidetis, Per uestram,& fratrum uestrorum posteritatem, in quam tot mala, in quam tot pericula
320쪽
impendent dc imminent, Per ueterem Heroum nostrorum sanctiratem, quae hoc tempore penitus obliuione posteritatis extincta est, Per incomruptam illam morum disciplinam, quae apud omnes nunc lapsa &deprauata est, Per sanctissimas illas Patrum nostrorum sanctiones,& consuetudines, quarum uix nunc uestigia apparent, Per caerimonias, per sacra, per mysteria omnia, quae ta ta impietate de scelere inluunt, tot corruptelis, 3 praeuaricationibus redundant, Per germanam &ueram sacrorum librorum intelligentiam, quam passim deprauatam, atque corruptam conlpici mus, Per innocentes illos,& sanctos uiros,qui ex hac uita ad Dominum migrauerunt, ouorum sacra: & uenerandae reliquiae tam crudeliter & tam
impie laceratae & dissipatae iacent, quorum sepulcra, imagines, monumenta tam indigne omni
dedecore & ignominia assecta sunt, Per religiosissima summi Dei, & reliquorum Caelitum sana, atque delubra, quae tot florentissiisls in urbibus atque Regnis uulgo polluta, .&uiolata, atque etiam direpta, & uastata cernuntur, Per sacras uirgines, quae inaudito nuptiarum genere, sinci ulla religione ex sanctissimis aditis & penetrali bus ad innuptas &uctitas nuptias, ad publica Nprophana loca pertractae sent, Per. innocentesiDeoque dicatos homines, quos passim deludi ,,
atque trucidari abi impiis contuemur, Per vademi lta ipsam .