장음표시 사용
211쪽
li Par est autem ratio de Chrysostomi liturgia. Neque eqim B. li S.clis sΠο illa, a doctis habetur pro vera, neque vero potest non videri recentior, inqtua, Imperatoris mencio, sexcentis mi- est' mimum annis, Cho os o posterioris. Tum, si esset tamen me fae. 3ce .avera at Deus ibi inuocatur, mis B. Virgo. Dignum me fac, Confirma me in timore tuo,Deo dicitur, non Virgini. Supplicat ibi ipsa, non supplicatur ipsi: , non c- ; Utrobiq; autem, δc in caelis,dc in terris,intercedit,qui ipse non est inuocandus.' Iam, quδd semel apparuit B virgo, Nyssenus habet. Nec B. abest tamen suspicio. Non de ei formula,de qua fatis conue 'si C Nσην-nit: sed miranga hac apocesypsi per B. virginem, sui fommia meminit, M ascribit integram. Non alio tamen loco habet,quam Metaphrasin Gr*or, in Ecclesiasten,intermo, iu- qmenta insen' qua reliquit. Sic enim,ibi monumenta ingeni, duo haec mod5,memorat ; Metaphrasin, de expositione fidei breui reeiniam. Editam autem dicit, non diuinitus ei reuelatam. De apparitione ne meminit quidem, etsi varia ibi cius -- commemorat:) si certae tum famae vel fidei filisset, spectrum tam insigne nunquam praeteriturus. Sed Eusebium latuit, latuit geNicenos patres, qui ex ea fidei formula si coelo cecidissiet, os mrio aeternum occlusissent. Nec est apparitionis ulla apud veteres mcntio, ante Germani seculum, imst annum septingentesimii. Ego rem remitto ad Criticos, Vitane illa Mori characterem habeat.Esto tamen, habeat: Apparuit& Saulo Ananias,aeriam Didis invisione introeuntem ad se Ananiam,o imponente bima nus,cum hoc tamen, Ananias ipse nesciret, nec pedem usquam extulisset domo. Tum, ad rem seriam apparuit,&momenti
magni Hiformulam dictandam: Et unica vice, hoc. Quid hoc.ad infinitas illas apud Vincentium, Canti'Mensem,C Lumisso. Herois , alios nescio quot, anaritiones e Et magna res hic; Sc dignus vindice nodus: Sed,ergone ad caligas Thomae confitendas, ad Beatricis claues seruandas, ad scabiosa puerorum capita, & ad luxatas puellarum tibias, perungendas autem, dc extra oleas est quingentorum anno- η rum, α eo nomine notatus a vestris, quόd fabulosius authon qui, sero nimis adest, Vt reserat, quid Constantino Magno eue- chitecto,aciaeaeis anerit in Templi structura, ab Eusebio qui tum vixit caeteris-
212쪽
que p termissam. Sed,cur tamen rationem illam non addi dit caiasinalis, immanes illaS ωί-- eragena An quia pu duit 3 Ego, illius vicem, adsiciam. Ratio haec erat; ut, quod hominum vires,& machina nulla poterat; id ,tres e schola ac citi pueri, sumina velocitate esse trum darent. Dignum Mi E
s. li sis Dialis, i li Instituit de Virgine. Clim deessent autem de ea suboletr M m nxe, qui tamen, non nisi in
sinam, saasia lomni S apparuit. Ex μυ-neno: Atis nihil certi desistrian sed neque Sulpit ,de Vllo Sanctorum. Theodore somnium modo narrat, Et, de auditum habet, Man id fieret, per ipsam praesentiam Mat tyrum,an per Angelos suscipiente personas Martytum, quid horum duorum sit, an vero fortasse utrumque sit, non audet definire: adeo ille, non certus, de hac a paritionum quaestione. MB. . Nympiaco ' -rssim autem, Ultimum illud e Nicephoro 'quod EI -- -s D. ,--ς ix men. Non enim dedicauit,lib. 8'. Matri qui .eim
dedicarat Chi isto filio : Sed dedicauit urbem Christo Gn- solennis illa inscriptio testis est. . . ia si .idi D- De V hac in m commeni, lib. . 9. Nisi si, pathm tutam pu pnaesidio Christit ut esset pδst, Deiparae d pie. ,.. dicanda, tutior illius quam Christi,praesidio futura: vel eered, utriusqlie,quam unius. Falsum inquam: virecte ergo sulpica tus sit Scholiastes Langim,posteriore loco G scriptum pro τοῦ I. brarij vitio, qua voce, Christus ipse designatur, non Mater: nec erit, ita Nicephorus sibi contrarius,vel illius t 80. libro) im memor,quod scripserat,paulo antὸ in γ' Tum, si verum deni-- que, quid ad remi Dedicauit Deiparae urbem constam imis, non dicasset, nisi profuturum ei Virginis patrocinium putasset rc d ad rem ista ρ Nulla enim hic, veI avaritis, vel imusein, quae praesentis erant instituti, &, de quibus dicendum,
Suscipit. Nam, qtinae e Intercessone Sanctori superius conges- Pag. ρε. sit, praeter rem omnia. Non enim, de ipsorum, pro nobis agitur; sed de nostra, apud illos: prior audita sorsan: at non po-
213쪽
ll Nec illa Regis,e verbis Cluisti, Vcmte 4me, m est obiecti- B li Ad christariuncuties: Carinalis ad illam, potiuS: &, miror, ηρ 'ς ure siue per an seria, rinite adrnet , ait Sertiator; id est inal interprete, M anete vos, mittite in ternuncium ad me aliquem e Id thau spiro, Ae sat erit, ad rem,tametsi vos non Venerisis. Ita Venite, iam crit; de venite vos, veniant alij. Neque iuuat hic Carrinalem is quicquam,narratis eius de Centurione. Praemisit ille quidem se pera Hi te n-
Seniores Iudaeorum, ut habet Lucas: sed &,ipse post accessit sui habet Mattham. Accessiit inquam ipse. Nam ni accessisset, quomodo constabunt sibi verba Dixis Iesus ad Cena
Iumnem, Abi, ecundum Tm tuamsai tm . Poteratne abite,
qui non venerat Poteratne absentem sic affari Christus, Abi.& Tibi, 8e sieeundum fidem tuam Nimis enim frigide Caietani,& ex Caietano Cardinalis, Dixit ad Centurionem, Vade,non in propria persona,sed in eius amicis: Vere ergo tum, ipse per se
accessit: Uere Sc nobis,per nos,accedendum est: accedendum
inquam fide: fides enim spiritualis ad Deum accessus,: fide
vere acceditur ad IESUM, qua, accedere nota potuit Centurio aliena, sed accessit sua. Sic igitur nobis quoque, ad illius exemplum, propria x nostra accedendum. Nec in Senior bus Iudaeorum ponenda spes,vel si mystice intelligas. Tum, de Centurione alia ratio est: Praeceptum non habuit: Et, an si Cedtutioni dixisset Christus, Venito ad me , misisset senio.
res Iudaeorum , ipse non venisset, Cardinalis videriae. Vos autem,vere ad Sanctos acceditis, cum Sanctos oratis,Sancti autem accedunt ad Christum, Christiis ad Deum. Recte qui- dem hoc, si dixisset Christiis, Ite ad San M, Ueniant illi pro vobis, ne venite vos ad me. Perinde erit, ipsi veniatis, an Sancti pro vobis veniant. Iam, cum dixerit, venite omnes, se ego reficiam vos: per meipsum utique, non per ministros meos,)quidni,ad illum ipsum,recta imus sine interprete, Stabeo petimus; sed ad eos diuertimus, ab iis petimus, ut ipsi petere dignentur An,cum ullo Sanctorum Spirituum,tutius aut iucundius loquimur, quam cum Iesu nostro Anfaciliores aditus habent, aut fandi tempora molliora ρ vel, Christo,ullus Iudaeorum senior, Centurione fideli gratior Ansanctis nota magis indigentia Z an viscera miserationum latiora quam Christo An maior illorum in nos beneuolentia, Z a Vli
214쪽
que praetermissam. Sed,cur tamen rationem illam non addi dit cardinalis, immanes illas colum π erigendi An quia pu- duit Ego, illius vicem, adiiciam. Ratio haec erat; ut, quod hominum vires,& machina nulla poterat; id,tres e schola acciti pueri, sumina velocitate esse iam darent. Dignum patella
p. li saais alis, it Instituit de Virgine. Clim deessent autem de ea, suppletanariasse bρmiri incalijs Sanctis, ex Basse Mamante, qui tamen, non nisi in somnijs apparuit. Ex Naua eno: Atis nihil certi designansed neque Sui tius,de Vllo Sanctorum. Theodorem semni limmodb narrat, M,UM. Et, de Felice, ' Nuginus nihil prieter 'F -, 3can id fieret, per ipsam praesentiam Martyrum,an per Angelos suscipientes personas Martytum, quid horum duorum sit, an vero fortasse utrumque sit, non audet definire: adeo ille, non certus, de hac appariIionum qu ae
B. . - cρη. - QDrstim alitem , Vltimum illud e Nicephoro ' quod fata ηWz ς'ψμ' sum est tamen. Non enim dedicauit,lib. 8 Matri: qui . eam dediearat filio : Sed dedicauit urbem Christo Gn- eum fos s stantinus, cuius solennis illa inscriptio testis est. GH Chri uis De har orbem commendo, lib. . 9. Nisi si, partim tutam pumeisita H inu laeuit Constantisin, praesidio Christi: ut esset pδst,Deiparae iis p r dicanda,lutior illius quam Christi,praesidio futura: vel certe,' utriusqite,quam unius. Falsum inquam: ut recte ergo suspicanis sit Scholiastes Lavim,posteriore loconscriptum proueh. brarii vitio, qua voce, Christus ipse designatur, non Mater: nec erit, ita Nicephorem sibi contraritis,vel 1llius 80 libro) immemor,quod scripserat,paulo antὸ in γ'. Tum,si verum deni- que, quid ad rem Dedicauit Deiparae urbem Constotinus, non dedicasset, nisi profuturum ei Virginis patrocinium putasset: Qiud ad rem istat Nulla enim hic, vel apparitis, vel iactura tio, quae praesentis erant instituti, , de quibus dicendum, Cardinati.
isia His ura Controuersias bli distulanda usiripere st, negat. l Suscipit
in tamen : Nam, aede Intercessione Sanctorum stiner ius conρος
Pag. νε. sit, praeter rem Omnia. Non enim, de ipsorum, pro nobis agitur; sed de nostra, apud illos: prior audita sorsan: at non posterior ista.
215쪽
li Nec illa Regis,e verbis Christi,nmte adme,ometes, obiecit oneuia es : Carvinalis ad illam, pomis: &, miror, an seria, Venite ait Seruator; id est Cardina interprete, M anete vos, mittite in ternunciuin ad me aliquem Id sat erit, ad rem,tametsi vos non venerisis. Ita Venite, iam crit;
M venite vos, veniant alij. Neque iuuat hic C. Memquicquam,narratili eius de Centurione. Praemisit ille quidem Seniores Iudaeorum, ut habet Lucas: sed &,ipse pbstaccessit ut habet Matthaeus. Accessit inquam ipse. Nam ni accessisset,quomodo constabunt sibi verba Dixit Iesus ad Cenaturionem, Abi, osecundum fiam tuam sat tibi. Poteratne abite, qui non venerat Poteratne absentem sic amri Christus, Abi,& Tibi,& seeundum fidem tuam Nimis enim frigide Caietaniti,& ex Caietam Cardinalis, Dixit ad Centurionem, Vade,non in propriapersona,sed in rim amicis: Vere ergo tum, ipse per se accessio. vere dc nobis,pernos,accedendum est: accedendum inquam fide: fides enim, iritualis ad Deum accessiisi fide vere acceditur ad I EsVM, qua, accedere non potuit Centirio aliena, sed accessit sua. Sic igitur nobis quoque, ad illius exemplum , propria x nostra accedendum. Nec in Senioribus Iudaeorum ponenda spes,vel si mystice intelligas. Tum, de Centurione alia ratio est : Praeceptum non habuit: Et, an si Cedtutioni dixisset Christus, Venito ad me , misisset senio. res Iudaeorum , ipse non venisset, Cardinalis viderit. Vos autem,vere ad Sanctos acceditis, clim Sanctos oratis, Sancti autem accedunt ad Christum, Christus ad Deum. Recte quidem hoc si dixisset Christus, Ite ad Sanctis, Veniant illi pro v bis, ne venite vos ad me. Perinde erit, ipsi veniatis, an Salam
pro vobis veniant. Iam, clam venite adme , dixeris, venite
omnes, o ego rosciam vos: per meipsum Utique,non per ministros meos, quidni,ad illum ipsum,recta imus sine interprete, 8c ab eo petimus; sed ad eos diuertimus, ab ijs petimus, ut ipsi petere dignentur An,cumvlio Sanctorum Spirituum,tutilis aut iucunditis loquimur, quam cum Iesu nostro An faciliores aditus habent, aut fandi tempora molliora ρ vel, Christo,ullus Iud. aeorum senior, Centurione fideli gratior Ansanctis nota magis indigentia Z an viscera misera i tomim latiora quam Christo An maior illorum in nos beneuoletitia, z - Z a vi,
216쪽
igo ad Carrinalis Belgarmini Cap. 8.
ut, maior proinde nostra, apud illos, confidentia Z An vlla eorum gratia, promissis Christi Ego reficiam An vlla propinquitas, praecepto Christi et/enueianwJ antiquior esse debet At vos, cum sic Sanctos inuocatis; locum eis Christi. datis, nempe si Christi loco habetis, qui vice illius, reficiant vos. Mediatores haletis apud Deum, qui exorent pro peccatis vestris, quales se PauluW,s Iohannes non fecerunt, os ferissent, non tulissent eos Christiam; Si, recte rem tenet, Augustinus contr. Parmen. 2.8.
n. lua illis.l At, ii quae illa Avelorum religio, 2'. ad Coloss. unde me dereligio ' litas quis discat, quam a Synodo habita, loco si si proximo) ubi&itiualuit maxime morbus hic, &facta ei,
seis haereticorum, per Patres medicina. t ansuiu θος vulum, ait 1 neoclore.
's ρ tu, , in Phygia oris Aa se in hodiernum que diem, licet vide- . ris sil ρὸν re apud illos, θ' eorum finitimos, Oratoria Michaelu. Illi ergo λιAn elM.'I'ag. 97. eonsulebant viique humilitate. utentes, oportere per Angelus,
diuinam i beneuolentiam conciliare. Hoc autem dixit, in homi litato s- ngelorem. Morbus hic erat. Quod vero remedium t mocirca Spmdud, quae conuenis Laodizaa, quae Phrγgia Metropolis est Me prohibuit ne precentur Angelos. mmilitas de qua ibi Apostolus dc ex humilitato religio ad Gortos, quaero, ad eosne, tanquam Deos fuerit, an tanquam conseruos. Tanquam Deost ait vll ne umilitis subiicere se Dco, aut an ibi voluntati Iocus est puto, humil. rati locus non est . ubi quis erga Deum religiose se gerit, ubi, omnis humilitas, subiectio omnis infra meritum eius, officium nostrum. Tanquam conseruos igitur. Humilitas ad conseruos est. Ibi demum humilitati locus, si cui ex officio non teneris, ei volens te per humilitatem subijcias. Et haec igitur seductis quam notat ibi Apostolus; -ngelis, quanquam conseruis nostris, per humilitatem volentes, religionis cultum deserre.
Ch sistomum, eo loco qui legerit, videbit ideo dixisse
Haereticos illos, Non oportere pcr Cissum accedere ,sted per δε- dicunt non oportere gelos ,--ς, prae humilisare id dixisse , for-po christum repu--sed in speciem tamen,apparente. Maius enim fisis. . ., id esse, quam Ut nobis conueniat, recta scilicet adire Chri- pre inrae,ia πο- stum, sine Angelorum interuentu. Indignum id esse Ma- testate
217쪽
testate Christi, ut per ipsum adducamur: humanae tenuitati commodius csic, ut Angeli, nostrae adductioni inserviant. simae Inde autem factum,ut per totum caput illud, Sursum Aposto lus de deorsum, quae de Christi, versaret. Sanguinem crucis, passionem, dilectionem i, quo, vitiosam illam humilitatem excuteret,&ad Christum, vel sine Angelis perueniri posse, indicaret. Ataque haec o si omin. ii Nam Hieroumus aperte asserit, loqui ibi Apostolum it Smεναλε- contra eos, qui credebant ex Iudaeis in Dominum Saluato rem ; quique ut olim eis Stephanu. eae Amos exprobrabat,)-..i , q-ι colerent militiam caeli, militiam autem coeli , non astra modo esse, sed et Angelorum exercitus; quod M, ex Luca docet, Vbi, facta eum t uelo multisuri mititiae caelestis. Qiti vero apud Amos seruitus dicitur militiae caeli; eam, nunc ab Α- Iostolo dici, religionem angelorum. Haeretici ergo erant, sed e Pag. y .udaeis nati: qui sic Angelos precati sum. Neuter autem
contradicit, sed Cardinalis sibi; prim5 haereticos suisse,pbst non Christianos, quasi ulli fuerint in Ecclesia Pri- . mitiua haeretici, non Christiani. Non minuit ergo obiectio. nena, Augeat hic potius responsionem suam. Adu itia iam de nupera descensurus, nonnihil sibi diffisus,praefatur primo i Etiamsinupera ilia sint , ct nouitia, siqnu IM Mis Ita κγω,
tamen ea neget, immunem ab haeresinonsore. Ege enim Ecclesiae quiri regat, κ- ius, cum exoriuntur eontrouersia nouae, eas explicandi. t Quid ad rein Sed an muttia cudendit An contra, & praeceptum D catialisa, elim
Christi,&Ecclesiae Primitiv. ae praxin, Eucharistiam cuipiti
res interesse voluit Chriuus,&communicare in unius angu- ex e di. P. 98.
larem actionem commutandi i in Eucharistia, in qua panem , similiter & Calicem porrexit,) panem sine Calice porrigendi Z Quid opus hic, explicante quid controuersa ulla opus erat Diserta Christi verba, Ecclesiae praxis non instequens. Testibus vel Tridentinis. Tum, qui illi molestus ante, hic quoque haeret etiam, & B. V s' enim male habet, scrupulus: quod reddi non possit ratio. I Cur,
non pari apud nos authoritate, reliqua sint, quam prima qua euerat Nireuo pri-tuor Concilia. Quia,nec sunt, Apostolo victim nominat in nostro. qui, qualuer prima, sicut quatuor Euam ι eeundo, Van Selia veneraIur 3c suscipit; cui, quatuor prima , quadratus Hy-
218쪽
neratur & quintum , non de eo tamen, tam sensit honorifice. o nectaro: qui, quatuor Synodos Principales nominat.
du Guo re duo contra Romanam Eccledam; in quO.cum Iro Sc Sergio, Honorius quoque vester damnatus est. Sed ne esto pro honore eiulem floηρηνοῦ- ouam eseudosynodo per Fram intensem, reclamarum Est ' : Muli5 autem adhue minus, Laterane e quo, non rid, distii Papae quam Ferengarij, eXplosia sententia est. 23 he re longὸ h es,quam fuit eius,quam profligare voluit.' IMihil .eso omnium, Tridentinum.'tuod, necdum Umstri homines, post annos quiΠΤμStyta cipiunt, o subolices fuistis vicino Regno, sed semper repudiatiy:: gistis quidem ea n semper Ecclesiae, eadem authoruM
at non hominum sinceritas, Vel in conueniendo, vel in de O
nendI Erit autem, ex parte sua Christus usque ad consum-Tem mundi nobisecum, lad nobiscum
rimur, apud quo numquid de Cl. Pod si Cleν mala fide
219쪽
Etstastra illlud eius, in ordine ad Auos, non stustra in ordine s. adis eniti sibi Ministros. Nec culpandus in eo Chrasostomus, fieri,sidiqui Din. 20hil enim ei, nisi vota supererant. At culpandas nodus vestra Tridentina,quae quod ita optandum) non 'rare in icates, is ad solum, decreto etiam sancire debuit; ut sic , simul utrumque fieret,ex mente Christi: nec,quae Dominus ipse coniunxit,vel populi negligentia, vel nostra praesumptio separaret. Friget' tsimul . .
vero priuata mi apud Chusistomum, ubi cum illo, alii Aliari es V et
Apud inum autem agis etiam. Nam, clim de- B. Seruit ... duceretur ad septilchrum cadauer A sonisae, honesta sui fieti as ' fuisse δε- solet amicorum pompa, quid obstat, quo minus de Pompae caterua illa, vel plures de oblatis communicarentZ Conue- π tm.Pax. Icαnerant enim multi fratres ac religiosae feminae; nec aptius,ad eam rem, tempus ullum,quam cum tristeS homines,& ex praesenti spectaculo magis fere memores conditionis suae. Etiam, cum Presbtera Augustini, non verisimile, as lic- B. t bis etiam,tos in domo seruos stirituum mahnorum vi, oblationis participes suisse; quorum magis intererat, infestis ritus vexatione purgati,qtiam domus Vel postes, vel tabulata. Quis enim non putet,& oratione,& oblatione,communicasse illos cum Preo Dytero,ad quos Presbyter liberandos,e3 venerat aDe In autem, fallit nos Cis Mu.Non enim JG-
- tam ii .exigua re iactratoriuml sed exigua cellula extru- - :,up ta Tl Ora ium,ab ijs,qui eandem cum illo religionem Gn tot in int festi sunt, in quo, conuentus habesat.
te in illo omnes,qui tum Corsantino om a s iodo 'cis. Nec tam fuisse in arcto ibi Grego-
- i loci angustiis necessariis
c ici post extructam Ecclesiam. is Regiae Ecclesias, imprimis magni- spe pendet riuata Misa,qtiam infir-s . ia hiis statumina prospicere non po- sitis annos exactos,veteratre tan-
dmirantor nostri homines: non quod Cardinalis. Credant mmim, institutam a Domina
220쪽
peruacuum id omne docetur esse, quod post necessitate au- tem nulla) Cardinalis insercit, de vocis huius antiquitate. Ni-
d Cardinalis Bella ini C ap. 8.
E,ebar με partμ Domino Eucharistiam in sui commemorationem ; etiam Sacri- loqui liceat in sacrificium commemorari- Gai uia a DOm.νt 1 m; non autem in Sacramentum modo, vel alimoniam disia .rretur tuasem. Hoc quidem etsi admittant, negant tamen utrumque
vim hunc, sic a Domino simul &coniunctim institutum: ω ρὐ-iρου diuelli posse ab homine, aut propter Vel populi negligentiam, Sacerdotum auaritiam,alterum ab altero abrumpi. Sacri-Dὸν dimis admit- fidium, quod ibi est, Eucharisticum effer cuius iactificij, ea serent uoἰ-i i' lex, ut qui illud offerat, de eo participet: participet autem accipiendo Sc comedendo uti iussit Seruator. Nam i parti-ννοροροίη, etiarii et re impetrando i nuperum id quidem Ic nouitium participandi genus ; ac multo etiam magis , quam Gossa ipsa
petr DO p. Q Φ Atque, ex ijs quidem, quae iam mihi dicta sunt, de e-B. Φ.iasciebat memoratione ibi Sacrificu, seu Sacrificio commemoratiuo Ω-
venales, mucidas enim iam pene quas etsi nemo quaerat, subinde tamen necesse habet occasionem cartare,exponendi; si sorte in Lectorem aliquem incidat tam ratuum, cui possit obtrudere. At vos, tollite de Missa Transubstantiationem vestram; nec diu nobiscum lis erit de secrificio. Memoriam ibi fieri saerificij, damus non inulti. Sacrificari ibi Christum vestrum de pane factum, nunquam daturi. Su's Vocem, scit Patribus usurpatam, nec ponit inter res nouas: at vestri in Missa Sacri*j,εc audet Aponit,ponit in offam,)cum Tram sussi. stantiationem pdst, loco suo iugulat, quo ista pertinent, praeis propere dicam an praepostere hic ab eo inculcata. Nec diu, ' nare hic ei opus, Guimm priuatam Patribus ignotam asserit, asserit dc non priuatam, qua,scilicet, panem ibi transubstanti.
B. t 'R, 'νιt- - Φ Vetustatem erraris ibi dixit in suo dixit hie nou, - tiam. Vetus & noua,voces comparatae sunt: Vetus. si ad. i. diri Lbut nos&nostra haec tempora; πω, si ad primos illos,&a Clui. vide de sacr' recentes Christianos. Vetus error abeat, si ad nos: sin ad Christum conseratur, novus, de Christo incrustato. f nri-o c. Pa Ira, talis testimonmm non rei; cimus. Nec avoce vel Saπεν, vel - - Oblationis,