Joannis Carmignani ... Juris criminalis elementa

161쪽

punitate complici qui principales reos manifestet,

CuI MEMORATARUM CAUSARUM COGNITIO COMPETAT .

S. 378. Perperam aliquibus visum est, non injustam sed duram potius esse poenae irrogationum cum aliqua adsit intrinseca criminis caussa, quae illam vel leniendam, vel remittendam evincat a . Iam satis superque demonstra imus, Prooerrain nee non m minis executionem subjectum civilis imputationis Constituere, mediumque esse illius applicationi necessarium. f. Io3 et adeout ubi haec duo criminis elementa deficiant, ibi et civilis imputatio deficiat opo tet, ideoque et poena f. 365. . Caussas itaque poenas leniendi crimini intrinsecas aut legislator praevideat oportet, aut nisi eas praeviderit, judici fas est poenam minuere ex praesumpta legislatoris voluntate 3 . ., f 379. Caussae etiam, quae ab intrinseca poenae

natura Pro manant, quaeque nou Satis recte in extrin-

Delitti e yene S. 3 . Note eritiebe dei deito libro S.

Pescatore Saraio etc. S. I 8. Pastoret Les IOix Peuales Part. 4.chώρ. 17. Filangieri lib. 3. Part. a. cv. 72. Du Friche de ValaethLOix Penal. chv. 33. quibus vero conditionibus hujusmodi concedatur impunitas pragmatici docent, Raynald. Obs. crimin. ov. a. S. 4. n. 18. . aὶ Grot. De jur. belι. ei. Pas. ἰω. 3tiyr. cit. Grotii definitio nec Cl. diani placuit ut videre est in auis Adnot. ad Math. lib. 48. lit. 8. c. 5. n. i. i5ὶ Cons. Boehmer. Element. juris . crimin seci. u. c. I. S. Io. Cum leges ita scribi nequeant ut omnes casus qui quandoque inciderint comprehendantur Dig. lib. et . tit. 3. l. lo. CO - sequitur , iudicis arbitrio poenae irrogationem esse relinquendam, non ita tamen ut poenae qualitas, aed illius gradus dumtaxat ex huiusmodi arbitrio seligatur. Vid. Trasagii stet cod. etc. νοι. 1. Pag. III. II 8ὸ 3 9. Kemmerich. Synom. jur. crimiu.

162쪽

ctionis applicationem ea quantitate graviorem , quam legislator criminis titulo decrevit, injustam essiciunt. Quippe si in causis crimini intrinsecis subjectum adplicationis poenae deficit ex parte moralitatis actionis, Seu ex criminis executionis parte, in his porro deficit ex parte sensibilitatis delinquentis . 367. : ad eout, si poenae mitigatio, hisce concurrentibus caussis, legislatorem fugerit, illam indulgeat judex oportet ca).9. 38o. Ad caussas extrinsecas quod attinet, Cum subjectum adplicationis legis nec EX Parte naturae Criminis, nec ex parte sensibilitatis delinquentis deficiat, sed caussae mitigationis poenae ex quibusdam publici ordinis circumstantiis profluant relate vel ad crimen, vel ad delinquentis personam, nemo ambiget, illarum cognitionem, atque idcirco p enae vel mitigationem, vel remissionem a summi imperantis arbitrio

. . . .

DE EXTRINSECIS POENAE ADIUNCTIS, ET DE NOMEN CLATURA .

. 38r. Cum poena quoddam criminis correlativum sit I. 3ο8. , consequitur, quomodo Societatis usus

quaedam extrinseca adiuncta notionibus criminum es

senitalibus iudit G. 281. , id et quoad poenam contin

gere.

ta Renateti lib. a. oaP. 5. S. 6. 2ὶ Immo et ipsa poenae commutatio quoad causas physicas a principe decernitur. Hatheu et SanZ De re crim. contr. 21 .

5ὶ Fori usua expositis haetenus principii a quadrat, at tamen ultroneam criminis consessionem excipias , ob quam iudices Proprio marte, ac irrequisito principe poenae mitigati nem decernunt.

163쪽

9. 382. Heinc poenae I. ratione essectus, quem gignunt, aliae cvitalos sunt: aliae nec cγι tales i rΙΙ. ratione jurium, quae adimunt, aliae Communm, aliae Pi Urim 2 et III. ratione finium, intra quos legis sanctio cohibetur, aliae iterum vel communOS Sunt, quae omnes manent intra reipublicae fines degentes ratiae statuarim seu munic ales, quae illos tantum ,

qui alicui loco, vel municipio addicti sunt 3 r

IV. ratione auctoritatis, quae poenas irrogat, aliae legitimoe sunt, sive ordinarim, quae nempe a legibus nominatim constituuntur: aliae extrao 'clinat imSeu arbitrarim, quae nimirum arbitrio iudicis irro

gantur r V. ratione objecti, quod sibi lex, illas

irrogando, praesigit, aliae altioris criminalis ordinis nuncupantur quae ad cunctos homines in ossicio continendos sanciunturr aliae emendatorim seu corr ctorim, quae solius delinquentis emendationem ro

.. . .

ta Cremani Ioe. est. Sunt qui visertem Menam pecuniar amvocant. Caravit. Inst. crim. II. 4. S. I . u. Quanti Haec omnia

iacienda aint jamdiu exposuimus SS. 39- .

164쪽

DE OBLIGATIONIBUS, ET ACTIONIBUS.

QUAS EX DELICTO NASCUNTUR .

GENERLLIA EXPONUNTUR PRINCIPIA .

.actenus de dolIctis et poenis, utrorumque origine, ac nexu . Ast delictorum Poenarumque naturam , Originem, nexumque ex necenitate Molitica

quae res facti est, perpetuo deduximus I. 73. .f. 384. Hujusmodi vero principiorum ordinisque

systema, quod iuri naturali non omnino consentaneum apparet, nonnullis forsan injucundum sore arbitramur, iisque praesertim, qui omnia in socialibus in-εtitutionibus pensitandis ad juris rationalis trutinam eXigere Consueverunt I . I. 385. Nos hoc loco ita de delictis agemus ut non de his quae Politica necessitas ad illa antevertenda Suggerit his qui rempublicam regunt, quod jam actum est, sed de obligationibus et actionibus disseremus, quae ex illis tamquam sacta noxia consideratis ad juris naturalis normam exoriuntur ca λ

a Talem in rebus politiela ratiocἔnandi methodum aeriter increpat Bentham Traites de legisl. cis . et Pen. Nol. 1. Pag. 132. 2ὶ Iuris naturalis certitudinem ostendit Grotius De jur. bril. et Pac. in introd.

165쪽

II. Thematis a mitῖο 'ac distrio. f. 386. Ius est agendi facultas: obligatio vero est agendi necessitas: illud actionis principium, vimque

omnia repellendi que ejus exercitio obsunt supponit: haec Passionis principium, atque ad agendum coactionem. Hinc jus ex sola ratione: obligntio ex solo alicujus superioris imperio proficisci potest. Heinc ad juris rationalis normam, ac hominum aequalitate in

specta s G. 43. jura quidem concipi possunte obli-

gationes, atque obligationum vincula non aeque I).3. 387. Ρrima obligationum origo, si ad naturae trutinam haec omnia esigi velint, ab ethices praeceptis est arcessenda 2 : qua duce obligationes quae vel ad Priuatum vel ad Publicum spectant a legibus in

troductae sunt . - i

s. 388. Ius rationale, tamquam agendi facultas, cunctis hominibus netionum lineas quodammodo monstrat atque indient, quae si ab omnibus sexacte observarentur ordo inter homines, quo non perseetior alter si res divinas excipias, Perpetuo vigeret. Ast cum impossibile suerit, omnes homines Tatione duce semper actio nos SURS composuime, atque aequalitati rationali ropugnaret alterum alteri agendi regulas praescribere, heinc emrta Praecepta quae V Iuntati recte ngendi habitum quodammodo infundante heinc ex praeceptis obligationes exortae, quae vel ad juris naturalis principia servanda, vel ad mutuam inter homines persectionem promovendam respiciunt: quae

omnia ad rem ethicnm spectant. ' , . in

S. 380. Heinc ethices praeceptum eSt, atque ex praecepto naturalis obligatio profluens, neminem alie-

166쪽

na naturalia jura laedere posse: qui contra socorit Ire so reparationem debere I . Hujusmodi obligationem ius civitatis pro communi hominum Salute adoptat, novaque ac portiori vi Statuminare satagit. f. 39o. Heinc jurium origo quae non a ratione hominis Privata sed a Publica legis descendunt, eorumque in Perfecta, atque imPerfecta distinctio: perfecta si de jure naturali tuendo vel reparando agatur: atque idcirco juris executio adhibita vi vol dosendi vel exigi possit: imperfecta si de his quae ad mutuam inter homines persectionem promovendam Conserunt sermo si te jurisque exactio solis precibus non vi pe

ti possit et .

3. 39i. Delictum jurium hominum naturalium laesio est, ideoque damnum s f. 119. . Damnum illatum obligationem in eo, qui illud intulit ad ejus reparationem praestandam parit f. 389. : laesoque jus tribuit ac proinde actionem, seu juris exigendi

medium, ad reparationem consequendam.

3. 392. Damnum, quod delicto inest, aut omnino in re ublicam est si de delictis politicis agatur I. I 23. , aut Princi aliter in re ublicam si de delictis politico-civilibus f. I 23. ), aut Princi- aliter in Prioatos si de delictis mere privatis f. 123. 3 . Videndum superest quomodo obligationes et actiones ex hisce variis damni speciebus ad illius emendationem naturaliter eXOriantur.

1 Quia quae ethices sunt ad naturam hominis spectant ideo ad jus naturae pertinent. In hunc scopulum perpetuo impegit Lampredius, qui quae ethices sunt ad jus naturae retulit, nec ullum jus agnovit, quod a naturali praecedenti obligatione non derivaret. Iur. Pub. uni . thcor. Part. I. CGP. 5. S. 2. 2 Lampredi Iur. Pub. unis . theor. Part. i. cU. 6. S. 9. qui distinctionem exhibet, rationalem distin tionis originem non indicat a 3ὶ Distinctionem hanc sub scure indicat Ariclor op ris

167쪽

DE OBLIGATIONIBus QUOAD DAMNUM PUBLICUM .

I. Quomodo tale sarciatur damnum ι

S. 393. Damnum publicum in iurium infractione

Consistit, quae non natura sed sola societas homini et civi concessit S. Iao. et estque publicae privatae uesecuritatis laesio quatenus propriae securitatis opinionem non homini natura sed civi societas impertitur. Hujusmodi vero damnum nulla alia ratione sarcitur quam propriae Securitatis opinionem, delicto inbuersam civibus reddendo, quod delinquentis prehensione ae punitione obtinetur. Solae igitur poenae eriminibus constitutae, ac delinquentibus irrogatae damni publici reparationem exhibent. II. An aliqua subeundast Poenin naturalis Gligatio Oxistat et quomodo .

I. 394. Si damni publici reparandi ius societati

eompetit, quod sola delinquentium punitione consequitur, ac ius concipi nequit, cui obligatio haud respondeat, hujusce principii consequentia eo Pergere prima fronte videtur ut in delinquente propria ac vera Poenae subeundae obligatio resideat. Hinc nonniilli delicta definita voluerunt actiones seu omissionES Iegi contrarias, quibua obligatio cohoeret ad ρω-

nam si .

3. 395. Ast obligationem naturalem ratio haude incit ad ea praestanda, a quibus veluti a poena h mines natura ipsa vel maxime abhorrent O .

168쪽

- I33 I. 396. Animadversum est, obligationum originemrib ethices praeceptis manare, easque a ei vi tatis legi hus

adoptari S. 387. . Qui poenarum originem ex ethi

cos principiis derivant, ad obligationem naturalem poenae subeundae admittendam coguntur I quod ea tonus verum est quatenuS ethices praeceptis tanta vis tribuatur, ut voluntatem hominis ad ea agenda im

pellant quae maxime aversatur S. 395. . , S. 307. Ast cum in legis arbitrio sit pro hominum

salute obligationes vel adoptare vel rejicere, lex poenalis ut major ejus majestas sit, naturalem in delinquente obligationem subeundae poenae, quasi dolori ultro subeundo morules hominum vires impares sint,

Prorsus negligit, suisque propriis ac solis viribus freta jus dolorum irrogandorum poenae nomine exercet 2 . S. 398. Ast si nullam obligationem subeundae poenae in delinquente concipere fas est, regula e Contra ex praemissis Subit, eum, quem poena, manet, nullo

publicae nuctoritati, quae poenam irrogat, iure resistendi potiri. Respublica enim ad illum puniendum jure potitur: is extra jurium ambitum est: ac si resisteret, tamquam injustus aggressor foret habendus 3 .

t Cons. Teoria della Ieggi delia sicui egeta foetale lib. I.

Pare. . CV. 5. Pag. 8 i. Argute Hobbesius De ciMe c. I 4. S. I. Secunda Pars legis, quae poenaria adpellatur, mandatoria eat, et loquitur tantum ad ministros publi COS. - 5 De Felice ad Buriam a qui Drole de la nat . et des gens.ch. . P. a. uot. 48. auctoritati publicae obligationem non ius Poenarum irrogandarum inesse, asserit. Si quae exposuimus Principia aequo pensitentur animo, facile dilui poterunt argummenta, quae, ut Poenae subeundae obligationem sustineant , a Barheirac, et Mascou contra Pussendor s. desumuntur ab iure , quod publicae auctoritati illam irrogandi inesse contendunt. vid. Mascov. ad Pussend. lib. 8. loc. cit. not. a.

169쪽

. , DE OBL GATIONIBUS QUOAD DAMNUM PRIvATUM

I. Harum obligationum natura.

f. 399. Si poenae subeundae naturalis obligatio in delinquente concipi nequit S. 395 quamvis poena

publici damni reparatio sit, aliter se res habet cum do damno civili reparando agitur. Cum quis delinquendo id damni dedit, quod, rerum aestimatione adhibita, vel aere vel opera reparationem recipit, hujus modi reparationi ethices adsistunt Praecepta , atque idcirco naturalis ad reparationem nascitur obligatio. Quippe ethices imperat, nemini ' saciendum quod nobis fieri nolumus; idque irritum foret nisi quae alienis bonis demsimus, ex bonis nostris restituerDntur I . Praeterea praestatio ejus, quod in hypothesi

reparationem constituit, necessariam voluntatis avem

Sionem, ut in poena, quae pecuniaria non sit, haud implicat. I. 4oo. Frustra nonnulli regerunt, et debiti solutionem aliquibus displicere 2 : ita sane, si de eo, quod accidit, non de eo, quod justum est disceptemus. Jus suum ad rem familiarem quoad spectat, unicuique tribuendi voluntas mentis habitus hominis esse quidem potest, qui penitus improbus non sit. Ast poenam amictivam voluntarie subeundi virtus supra hominem est, nec legibus politicis heroas, vel martyres formandi unquam consilium fuit 3 .

num vero, quae ex contra iri, quaeque ex delicto proficiscuntur. diversitatem enucleat Gihalinus De tini . hiaman. rer. re gotiat. lib. si de obligat. ex delici. cv. ε .art. I. u. a.

. Diuitiasti Goos s

170쪽

II. Quin damna sarcienda .

S. 4 3 r. praemissis colligitur, heic nobis damni nomino id tantum significari, quod vel restitutionem admittit, si quod ademptum sit adhuc existat, vel pccuniariam aestimationem recipit, si deperierit, aut depretiatum suerit. Omnia alia damni genera, quae hujusmodi aestimationem respuunt, quales dolores Sunt, huc non pertinent I . Unde hoc loco nobis damnum nihil aliud est, quam alienae rei familiaris demtio alicui crimine illata et . f. 4oa. Non solum damna, quae dolo alicui dantur, sed et quae culpa lata, imo et quae culpa levi

vel levissima, reparationem exposcunt 3 , parum que resert utrum crimen persectum, vel attentatum tantum sit et immo et in criminis socios, etiamsi BCtUS non Susceperint, in quibus criminis persectio consistit, in solidum actioiad damni reparationem

conceditur 5 . Ad damni reparationem, quod alicui culpa levi, vel levissima absque doli mixtura datum fuit, civiliter agitur 6).

III. Quomodo cis ile sarciatur damnum,ac quanti mStimctiar.

f. 4o3. Cum id idtim restituitur, quod a delinquen

te ablatum fuerat, reparatio isthaec naturalis seu in natura dicitur. Verum cum restitutio rei ablatae en